RELOAD 52 by Superzined

IT’S ALL ABOUT POP

WINTER 2010

INHOUDSOPGAVE World Wide Music

Alex Woodhead

RELOAD’s Hoite Polkamp brengt zoals altijd de beste echt nieuwe muziek voor je in kaart.

De cover van dit issue is gemaakt door de 24jarige illustrator Alex Woodhead. Reden genoeg om hem te spreken over zijn donkere illustraties, werkwijze, de symboliek van de RELOAD-cover en de persoon achter de surrealistische kunst.

Music ´ 10

Snowboard gear

Art ´ 30

Een uitgebreide uitrusting tijdens een back country run is geen overbodige luxe. In deze RELOAD een overzicht van gear die je zeker moet hebben als je de berg opgaat. Gear ´ 12

Sneakers

Master’s Choice Producer Perquisite duikt in zijn eclectische muziekverzameling om zijn tien favoriete albums te bespreken; van A Tribe Called Quest tot Radiohead. Music ´ 36

De ﬁjnste patta’s deze winter en twee opvallende collabs Style ´ 14

Winter lineup

Nassim Guammaz

Als je in deze koude tijden wilt surfen zonder onderkoeld te raken, check dan ons overzicht van warme winterwetsuits.

Coverstory over de 16-jarige Nassim Guammaz. “Skateboarden is een uitweg voor mij, een springplank naar een andere wereld.”

Surf ´ 40

Skate ´ 16

Liefde voor gisteren

Jeremy Jones

Alex Post leerde alles op het gebied van fotograﬁe op eigen kracht. In dit nummer ruimte voor zijn portfolio en een nadere introductie.

Er zijn twee pro snowboarders die Jeremy Jones heten, maar wij hebben het hier over JJ die bekend is van zijn big mountain boarding.

Art ´ 46

Snow ´ 22

Jägerland

Jeremy Jones’ gear

Jägermeister organiseerde in 2010 onder de naam ‘Jägerland’ door heel Nederland gratis feesten. Wij blikken terug op de muziek, de locaties en de gevarieerde line-ups.

Dat Jeremy Jones een ijzersterke boarder is, weten we allemaal. Maar wat gebruikt hij daar allemaal bij? Wij zochten het uit en maakten een selectie van zijn favoriete gear. Snow ´ 26

Music ´ 56

Stay in – Get out Never a dull moment Style ´ 62

Voor de Kunst Kunstenaarsduo Miktor & Molf is bezig met het bouwen van een skatepool in de NDSM-werf. In de winter kan er niet veel gebouwd worden, dus het creatieve duo had tijd om het er met RELOAD over te hebben. Art ´ 29

Colofon - RELOAD #52 - editie winter 2010 CLUELESS PEOPLE

WRITING STORIES

TAKING PHOTOS

BEHIND THE SCENES

HOOFDKWARTIER

Gast Hoofdredacteur

Danny Veekens, Mike van den

Marcel Veldman, Alex Post,

Advertentie exploitatie

RELOAD

Mike van den Berg

Berg, Hoite Polkamp, Jeroen

Tjeerd Derkink, Eddy Bosland,

& productie:

Postbus 11749

Smeets, Maarten van der Schaaf,

Jordi Huisman, Boudewijn

Patrick Hoﬂand

1001 GS Amsterdam

Victor Verbeek

Bollmann, Erik Dixon, Tero Repo,

patrick@reload.nl

T: 020-4085511

Pim Top, Sergio Villalba, Grabeau

T: 020-4085511

Cover art: Alexwoodhead.com

Abonnementen:

reload.nl

S.P. Abonneeservice

twitter.com/reloadmagazine

Postbus 105, 2400 AC

facebook.com/reloadmagazine

Creative direction Peter van Rhoon

Eindredactie: Anneke Bisschops Graphic design

On the web:

Nick Jacobs, Peter Palland & Job Rompa

Logo design: Zedz

Alphen a/d Rijn

www.getajob.nu Tapefont Rundgang: Manuel Dolt Grid design Ruben Pater, Job Rompa

T: 0172-476085 abonnee@reload.nl

RIDER: JONAS HAGSTRÖM — PROTEST.EU

17 DAYS OF RECOVERY TO GET TO THE SLOPES

TO GET THERE

Get out. Stand out.

Check our Carhartt Store www.freshcotton.com

PASSIEVOL Bij toeval belandde ik op deze stoel van gasthoofdredacteur voor RELOAD. Toeval, want ik was niet de beste schrijver over boardsport in Nederland. En ik ben ook niet de beste surfer in dit kikkerland. Toeval was wat me ook op de redactie van RELOAD bracht. Met een verhaal dat aansprak. En typerend was voor 2010. Een jaar geleden werkte ik nog als corporate bankier. Hoe het met die bedrijfstak gegaan is, is bekend. De zekerheid die we verkochten bleek gebaseerd op een wankel fundament. En daarmee de zekerheid onder mijn leven ook. Dat maakt dat je gaat nadenken over de paden die je bewandelt. Voor mij was het aanleiding om die klinische ﬁnanciële wereld vaarwel te zeggen en me vol op het surfen te storten, want dat was waar mijn bloed echt sneller van ging stromen. Dus ineens was ik – bij toeval – surﬂeraar op Texel deze zomer. In dit issue van RELOAD portretten van Alex Post, Nassim Guammaz, Alex Woodhead, Miktor en Molf, Jeremy Jones en meer. Jones ging nooit naar school en is nu een van de meest inspirerende en invloedrijke snowboarders wereldwijd. Guammaz werd – zo lijkt het – bij toeval Europees kampioen en vervolgens bij toeval pro rider.

Miktor en Molf bedachten een project en werden bij toeval geﬁnancierd. Alex Post schildert zijn herinneringen met een camera in de hand en jaagt daarbij het toeval op totdat het dodelijk vermoeid voor zijn lens stilstaat. De een neemt de kwast ter hand, de ander een camera of board, maar passie is wat zij delen. Alle drie zijn het mensen die hun hart volgen. 2010 was het jaar van de transitie. En daarmee van schijnbaar toeval. Soms pijnlijk. Soms euforisch goed. 2011 lijkt zich af te tekenen als het jaar waarin het duidelijk is dat je alleen nog je hart en het toeval kunt volgen. Want oude zekerheden smelten net zo hard weg als gletsjers. Ride hard, rock hard Mike van den Berg

Music

Hoite Polkamp

WORLD WIDE MUSIC

E6<>C6

>C=DJ9

Het 'sociale netwerk' van Myspace is dood en alleen nog geschikt als onlinebibliotheek waar je bands kunt beluisteren en tourdata kunt vinden. Nieuwe muziek ontdek je tegenwoordig op blogs en websites. RELOAD’s Hoite Polkamp gaat op ontdekkingsreis en tipt tien up and coming bands.

I:@HI

Vondelpark

Barnboy

hypem.com/search/vondelpark

thebarnboyblog.blogspot.com last.fm/music/Barnboy

Hoeveel leden moet een band eigenlijk hebben om een band te zijn? Eén, in het geval van Vondelpark. De uit Surrey afkomstige producer maakt dromerige maar dramatische popliedjes, waarin een soort relaxte gelatenheid doorklinkt zoals je die ook hoort bij the XX. 14 januari is Vondelpark in De Nieuwe Anita in Amsterdam te zien. Ik zou erbij zijn, aangezien je z’n muziek nauwelijks elders kunt vinden, op twee videoclips na. O ja, hadden we al gezegd dat Vondelpark heel groot gaat worden?

Barnboy is de ‘brainchild’ van kunstenaar Hyland Mather, die geboren is in Alaska en vroeger in een schoolbus woonde. Inmiddels woont hij 2,5 jaar in Nederland. Barnboy is vooral heel erg lo-ﬁ, waarvan de helft elektrisch, de helft elektronisch en de derde helft akoestisch. Begin dit jaar was hij een korte periode in Denver, waar hij in een schuur achter een oud huis zijn debuutalbum Two Minutes opnam.

vondelpark

Moon & Sun

myspace.com/vondelpark vondelpark.bandcamp.com

myspace.com/moonandsunsings

Twee bands met dezelfde naam. Lekker makkelijk hoor, RELOAD. Nee, dit doen we niet vaak. Nooit eigenlijk. Want hoe vaak gebeurt het dat je van een band met zo’n eigenaardige naam twee te gekke buitenlandse bands tegenkomt!? Deze vierkoppige vondelpark (geen hoofdletter, nee) komt uit Rome en ze rammelen. Rammelen zoals The Oblivians in hun beste jaren deden, en zoals The Black Lips dat tegenwoordig doen.

Gooi de bush van Curaçao, thuishonk Amsterdam en de plek van herkomst, bosrijk Karleby in Zweden, in een muzikale mixer en er rolt Moon & Sun uit. De Zweedse songwriter en beeldend kunstenares Monica Tormell is het brein achter de band en bracht de verschillende elementen bij elkaar, wat leidde tot een caleidoscopisch geheel van dromerige geluiden, Caribische percussie- en achtergrondgeluiden en Lykke Li-achtige zang. Moon & Sun is slechts één van de vele projecten waar ze samen met haar producer Staffan Björk aan werkt.

The Secret Love Parade

Noize Generation (via hypem) Freelance Whales

myspace.com/thesecretloveparade thesecretloveparade.blogspot.com

www.myspace.com/noizegeneration

myspace.com/freelancewhales

The Secret Love Parade bestaat uit twee Amsterdamse meisjes die besloten samen door de wereld te trekken. Toen ze terug waren gingen ze samenwonen in een huis, ze verveelden zich en besloten een band te vormen. Ze ontmoetten iemand die hun bandje wel leuk vond en toen zaten ze opeens in De wereld Draait Door, waar ze een prachtig knullig stuk over schreven op hun blog. Zo naïef en simpel als het leven soms kan lopen klinkt hun muziek ook; met The Secret Love Parade is het heel ﬁjn wegdromen over een perfecte wereld met veel liefde. Al dan niet geheim.

Soms duiken van die mannetjes op die net de juiste sound op het goede moment te pakken hebben. Zo hebben we in World Wide Music eerder Mightyfools en Dem Slackers gefeatured die dat kunstje ook beheersen en nu enorm lekker gaan. Goede kans dat dat ook voor de Duitser met de enorm Poolse naam, Jewgeni Grischbowski, is weggelegd. Deze stuiterbal bracht onlangs de track ‘Monster’ uit, die gewoon in elke pompende electro DJ set van dit moment thuishoort.

De uit Queens, New York, afkomstige band met de prachtige naam Freelance Whales doet een ding dat heel erg in de indie sound van 2011 past; harmonica’s, banjo’s en zweverige, zorgeloze samenzang. Muziek die in niets doet vermoeden dat ze uit een metropool komen. Midden 2010 brachten ze hun debuutalbum Weatervanes uit, en het lijkt zeker dat ze bands als The Postal Service, Sufjan Stevens en Arcade Fire achternagaan.

The Shoes

De Geweldigheid

The Vaccines

myspace.com/the.shoesmusic

soundcloud.com/degeweldigheid

Dit uit Reims, Frankrijk, afkomstige producersduo gaat 2011 met grote vaart in knallen. In 2010 waren ze al lekker bezig, met een lange lijst remixes waar niet de minste namen in voorkwamen. Kenmerkend voor hun remixes is dat ze steevast hun eigen vocalen toevoegen aan de over het algemeen donkere elektronische popsongs. In 2011 komen ze met hun debuutalbum, dat in samenwerking met LExxx (van o.a. Crystal Castles) in Londen tot stand is gekomen.

Vies, schizofreen, naargeestig en met een zwak voor ongewassen hempjes pist het zevenkoppige sampletrashmoster De Geweldigheid je recht in de roos. Het collectief uit Kampen en Rotterdam bestaat uit leden van bands die hun sporen reeds verdiend hebben zoals, Parkside, Jeremy’s en Jack Meoff and the Lockerroom Lovers. Samen zijn ze met een boel om je hun ruwe mix tussen electropunk en indiebliep te laten beleven. Tekstueel zoeken deze gasten naar het gaatje in je hoofd. Het is een lange weg, maar wat ons betreft komen ze er wel met nummers als ‘Vies Geveurlijk’ en ‘GODVERDOMMETERING’. Rare types zijn het.

myspace.com/thevaccinesuk

Slechts één ofﬁciële single uit (het o zo aanstekelijke ‘Wrecking Ball’) en nu al in Engeland onthaald worden als de nieuwe Libertines, dan ben je lekker bezig. De rammelende, rauwe gitaarrock is heerlijk rechttoe rechtaan, wat veel van het Engelse enthousiasme verklaart. In de rest van Europa hebben ze nog geen plaatje uit, maar we kijken nu al reikhalzend uit naar hun show op Eurosonic in januari 2011.

SNOWBOARD GEAR

E6<>C6

>C=DJ9

Gear

01. Go Pro HD Helmet

04. BCA Float30 Avalanche Airbag

De HD Helmet HERO van GoPro videocamera voor op je helm schiet als eerste ter wereld dertig tot zestig frames per seconde. High deﬁnition-kwaliteit, video’s in een hoek van 170 graden en een hd-geluidskaart zorgen ervoor dat je je poederrun zo goed mogelijk vast kunt leggen.

De meeste sterfgevallen in een lawine komen doordat de slachtoffers te laat gevonden worden. Daarom ontwikkelde BCA de Float30 Avalanche Airbag. De airbag bevat 150 liter lucht en voorkomt zowel bedelving als schade aan hoofd, nek en lichaam. De Float30 is nog niet in Nederland verkrijgbaar, wel al te vinden in menig buitenlandse webshop.

Prijs: € 230,- goprocamera.com

Prijs: € 500,- backcountryaccess.com

02. BCA Tour Shovel De Tour Shovel van Backcountry Access is de lichtste schep op de markt. Je kunt hem helemaal uit elkaar halen, maar hij is tegelijkertijd sterk door het aluminium blad. De schep is ook verkrijgbaar in combinatie met een sneeuwsonde. Prijs: vanaf: € 30,- backcountryaccess.com

03. BCA Tracker 2 De BCA Tracker 2 lawinepieper – inderdaad, de opvolger van… – zendt een nauwkeurig signaal. En ontvangt dat ook. Dankzij de intuïtieve zoeken-/zendenschakelaar, is de tracker zonder veel oefening te gebruiken. De Tracker 2 van BCA bevat drie ontvangstantennes en heeft een realtime display. Prijs: € 250,- backcountryaccess.com

05. Adidas ID2 Pure Dit winterseizoen komt Adidas Eyewear met een nieuwe lijn binnen de ID2-collectie. De ID2 Pure is nieuw in die lijn. Door de smalle voorkant heeft de goggle een karakteristieke, gestroomlijnde look. Praktisch is ie ook, want daardoor is deze goggle in combinatie met iedere helm te dragen. Prijs: € 163,- adidas.com/eyewear

06, G-Shock GRX5600SRF-3 Deze G-Shock is ontstaan uit een samenwerking tussen G-Shock en de Surfrider Foundation. Voor de milieubewuste surfer dus en voor iedereen die dat zou willen zijn. Een deel van de opbrengst komt ten goede aan de bescherming van onze stranden en oceanen. Prijs: € 130,- gshock.com

03 10

07, North Face

09, Nike Gigi Ruf

De Catalyst is gevuld met ganzendons, waterafstotend, afgewerkt met een dunne ﬂeecerand in de kraag, heeft een elastieken trekkoord om alle kou buiten te sluiten en een borstzak voor je belangrijkste gadgets. Goed voor in de sneeuw dus, maar ook stylish genoeg voor de stad.

Nike Snowboarding boots zijn al een hit in de VS. De Zoom Kaiju QS ‘Gigi Ruf’ is in drie kleuren, in een kleine oplage geproduceerd voor Europa. Bij de betere snowboardwinkel.

Prijs: € 274,95 thenorthface.com

10. Electric x Revert 95

Prijs: € 395,95 nikesnowboarding.com

De Nitro Slash is vergelijkbaar met een big wave surf board stelt Nitro. Wat ons betreft een mooi tapered board voor runs in de poeder, maar ook op de piste.

Boardsportwinkel Revert bestaat deze winter alweer vijftien jaar. Eerder leverde dat al een brillen-collab met Oakley op. Nu is het allereerste model van Electric uit de kast gehaald, zeg maar twee klassiekers bij elkaar. De goggle is een limited edition, er zijn maar honderd stuks gemaakt.

Prijs: € 449,95 nitrosnbrds.com

Prijs: € 129,95 revert.nl

08, Nitro Slash

Style

SNEAKERS

E6<>C6

>C=DJ9

I:@HI

Danny Veekens & Jeroen Smeets

etnies x Chocolate Een van de meest geslaagde sneaker collabs dit najaar is de etnies x Chocolate ‘Devine Mid’. De naam van de schoen is afkomstig van Devine Calloway, de Amerikaan die ook het gezicht van etnies is op dit moment. Calloway rijdt sinds 2004 voor het Chocolate-skateteam en fungeerde als matchmaker, ontwerper en testskater. Calloway bracht al vaker schoenen en shirts uit onder de vleugels van het merk. Maar het is nu voor het eerst dat etnies en Chocolate samenwerken aan één pro model. Devine liet zich bij het ontwerpen van deze schoen inspireren door het logo van de legendarische band Parliament. Het resultaat is een schoen die zowel strak als funky is. Zowel Devine’s nieuwe Chocolate board als dit pro model is uitgebracht in de kleuren navy/red, met de afwerking van de schoen gebaseerd op het funkende oranjerood van George Clintons psychedelische orkest. Prijs: € 90,- etnies.com

I Z Hub En ineens was daar Hub. Een Nederlands sneakermerk dat de wereld stormenderhand veroverde (daar is niets aan overdreven). Met een zool van een tennisschoen als chassis onder een upper die street met sartorial combineert, was de schoen binnen no time een bescheiden classic. Hub is opgestart door twee Hagenezen. Den Haag is sowieso een ‘hub’ aan het worden voor creatieve free spirits. Denk aan Ongetemd, het Shoot Me ﬁlmfestival, F.A.S.T., Todays Art en vooruitstrevende electrotechno. Met dat idee in het achterhoofd lanceerde Hub laatst hun nieuwe campagne: I Z Hub. Het meest herkenbare element van de Hub sneakers speelt hierin de hoofdrol: de Z-stitch. Dat is het logo van de sneaker en staat volgens Hub voor ‘People Connecting Places”. In de online design tool kun je je naam en ‘hub’ doorgeven, waardoor je jouw connectie met een stad, persoon of onderwerp op je schoen kan dragen. Bijvoorbeeld ‘RELOAD Z Amsterdam’. Dit alles onder het motto ‘Represent je eigen hub’. Van elk onderdeel van de sneaker zijn de kleuren aan te passen; van de veters tot aan de plaatsing van jouw Z-stitch. Elke maand wordt van alle ingestuurde designs een top 3 gemaakt. De designs in de top 3 krijgen allemaal een exemplaar van hun eigen schoen thuisgestuurd. Tot aan het eind van de campagne (maart 2011) worden er elke maand nieuwe winnaars gekozen. hubfootwear.com

115,-

94,9 5

99,95

Circa

Cr3w Grant Mid

Lurker Bean

Village Low

75,-

64 ,90

Dekline

Belmont

80,-

Emerica

Gravis

Laced

Carter

110,-

99 ,-

80,-

Nike

zoom

Nike60 brazen

Pointer

Taylor Peacoat Wheat

13 4,95 69 ,95

5, 9

Converse Rune Pro

Supra Skytop Navy

Vans Alomar

Foto: Marcel Veldman

E6<>C6

>C=DJ9

Skate

I:@HI

Victor Verbeek

7::A9

Marcel Veldman & Tjeerd Derkink

GROTE G RO R OT SPRONG S RO ON Het niveau van de huidige generatie skateboard amateurs ligt hoog. Wie door wil breken moet over meer beschikken dan talent alleen. Nassim Guammaz springt eruit door zijn energieke persoonlijkheid en zijn natuurlijke stijl: hij skate los, lichtvoetig en met snelheid. RELOAD sprak Nassim en vroeg hem over de stroomversnelling waarin zijn skateboard-carriĂ¨re is beland en de ontspannen manier waarop hij alle nieuwe ontwikkelingen op zich af laat komen.

SKATEBOARDEN IS EEN UITWEG VOOR MIJ, EEN SPRINGPLANK NAAR EEN ANDERE WERELD

Met ﬂair en ogenschijnlijk speels gemak schaarde Nassim Guammaz zich het afgelopen jaar onder de internationale skateboard-elite. Eerst was er een kort maar opvallend part in de Element-video: Get Busy Living. Daarna won hij de European Skateboard Championships in Zwitserland. Tussendoor werd de korte NPSdocumentaire: Plank, een portret van Nassim gemaakt door Billy Pols, geselecteerd voor het eerste L.A. Skate Film Festival. Zijn vierde plek in oktober tijdens de Vans Downtown Showdown leek alweer bijna vanzelfsprekend. Toch zullen Chris Cole, Billy Marks en Chris Pfanner zich misschien hebben afgevraagd hoe het toch kon dat zij nog niet eerder van Nassim Guammaz uit Spijkenisse hadden gehoord. Zelf vergelijkt Nassim zijn ervaringen van het afgelopen jaar met het binnenkomen in een nieuwe klas. Je hebt de meeste gezichten al wel eens gezien en ook zij weten min of meer wie jij bent, toch begin je elkaar nu pas echt te leren kennen. Het gevoel een bekende onbekende te zijn, wordt versterkt door de hernieuwde aandacht voor Plank. Nassim verbaast zich erover hoeveel mensen hem nog altijd aanspreken over de documentaire die in november 2009 op televisie was te zien. Vragen over het onderwerp brengen hem in verlegenheid. Hij is inmiddels twee jaar ouder dan tijdens de opnames. Bovendien laat hij liever zijn skate footage spreken. Toch, wie eenmaal heeft gehoord met hoeveel verantwoordelijkheidsgevoel Nassim over zijn moeder praat, zal niet per se anders naar zijn vloeiende rail trucs kijken, maar wel iets herkennen. Karakter. “Skateboarden is een uitweg voor mij, een springplank naar een andere wereld,” horen we Nassim zeggen, terwijl we zien hoe zijn moeder en zusjes voor het eerst zonder hem op vakantie naar Ma-

rokko vertrekken. Nassim blijft in Europa om wedstrijden te skaten. Een jaar later, in Basel, beleeft hij zijn doorbraak. Nassim: “Vanaf het moment dat ik het Europees kampioenschap won, veranderde er veel. Die overwinning kwam geheel onverwacht. De ﬁnale halen vond ik al heel wat. Ik bedoel: het was de eerste keer dat ik door een kwaliﬁcatieronde was gekomen. Dat er een geldprijs aan de wedstrijd vastzat, wist ik ook helemaal niet. Ik was al superblij met de beker die ik kreeg. Toen kwam er opeens een dame van de organisatie naar mij toe die mij vroeg met haar mee te lopen. Ze gaf me een enveloppe met contant geld. Wow. Basel was een onwerkelijke en tegelijkertijd geweldige ervaring. Alleen al het feit dat totaal onbekenden op mij afstapten om met me te praten en me te vertellen dat ze mij gezien hadden in de Elementvideo. Na de overwinning kwamen daar plotseling ook journalisten en schoensponsors bij. Ik was opeens iemand.” Afgelopen najaar was Nassim op uitnodiging van zijn sponsors Element en Volcom drie weken in de Verenigde Staten. Het land beviel hem. “Eerst met Element in Los Angeles voor de Downtown Showdown. Toen Long Beach, daarna een week in het teamhuis van Volcom in Costa Mesa en vervolgens naar Arizona. Daar was ik overigens niet de enige Nederlander. Rob Maatman was er ook even. Hij vertrok later per vliegtuig om zich aan te sluiten bij een Zero tour.” Skaten in de VS bleek anders dan Nassim gewend was. “Om te beginnen zijn er veel meer skateparken en dan bedoel ik echt goede parken met afwisselende obstakels. Daarbij vergeleken zijn de parken in Nederland tamelijk doorsnee. Maar we zijn uiteindelijk ook veel de straat opgegaan. Je kunt nu eenmaal niet voor een video

Foto: Marcel Veldman

I MEENDE PRO’S OOK IK TE KUNNEN ZIEN DENKEN: WIE IS DIE GAST?

ﬁlmen in een park. Op straat zien tricks er beter uit, bovendien is alles veel moeilijker. Jammer genoeg is het lastig om in de VS zomaar street spots te skaten. Je zit steeds in de auto om van spot naar spot te gaan. Als je geluk hebt en veel moeite doet, skate je op één dag misschien op drie plekken; snel voordat je wordt weggestuurd. In Spanje bijvoorbeeld is dat wel het absolute minimum.” Over een gebrek aan goede legale street spots gesproken. De Vans Downtown Showdown in Los Angeles – dit jaar voor de zesde keer gehouden – zou je als een ironische reactie op deze moeizame situatie kunnen zien. Op het terrein van de Universal ﬁlmstudio’s in Hollywood, in een ‘straat’- decor dat vaag aan Boston of Philadelphia doet denken, mogen skateboardmerken naar eigen inzicht fantasievolle obstakels bouwen. Foundation maakte een skatebare 3D-versie van hun logo. Girl/Antihero een ‘Pretzel Grip’ snake run, bedoeld voor time trails tussen pool carvende snelheidsduivels. Nassim deed mee met de Amerikaanse Element-rijders en werd door zijn teammanager ingedeeld bij het Black Label-obstakel ‘Off the Wagon’. Nassim: “Je hebt een half uur om op jouw obstakel te skaten en zoveel mogelijk te landen. Ik zat in een heat met onder anderen Jake Duncombe, Vincent Alvarez en Kevin Romar. Het was vreemd. Af en toe dacht ik: wat doe ik hier tussen al die topskaters? Ik meende pro’s ook te kunnen zien denken: wie is die gast? Terwijl ik natuurlijk gewoon iedereen uit video’s en tijdschriften kende.” Het ging, zoals Nassim het bescheiden formuleert, ‘wel goed’. Met bs 360’s, fs bigpins en een hele reeks solide trucs van een dubbelset en een rail eindige hij als vierde op zijn obstakel. Achter de onvermijdelijke Chris Cole, Chris Pfanner en top am Nick Merlino, maar voor Vincent Alvarez en Billy Marks. Grote namen? “Ach, daarmee houd ik me tijdens zo’n wedstrijd niet bezig.”

Foto: Marcel Veldman fs bigspin

Dat Nassim zich ontspannen voegde naar de omstandigheden in de VS, viel ook de Amerikaanse teammanager van Element op. Nassim: “Hij heeft de manager van Element Europe gevraagd of hij mijn footage van de Europese tours mag gebruiken voor een US Am video. Dat is een hele eer. De enige andere Europese Element-skater aan wie dit ook gevraagd is, is Madars Apse uit Letland. Het wordt hard werken om footage te verzamelen. In de kerstvakantie ga ik twee weken weg om te filmen – ik moet nog bedenken waarheen. In de voorjaarsvakantie ga ik tien dagen naar Barcelona. In de VS heb ik ook al wel veel tricks gefilmd. Ik wil zoveel mogelijk materiaal hebben, zodat ik alleen het beste van het beste kan uitkiezen. Ik heb nooit eerder een heel part uitgebracht. Het is ook moeilijk om te filmen als je nog elke dag naar school moet, zeker in Neder-

VERGEET HET NASSIM, NIET MET DIT LICHT.

Foto: Tjeerd Derkink

land. Je moet dan ieder weekend hopen dat het mooi weer wordt en er dan meteen op uit met een camera. Niet alles wat je landt is ook video- of foto-waardig. Soms is je hoofd buiten beeld. Vaak ook is het licht niet goed. Ik ben bijvoorbeeld al drie keer bij dezelfde ledge geweest om een foto te schieten met Marcel Veldman en iedere keer als ik denk, vandaag gaat het lukken, zegt hij: vergeet het Nassim, niet met dit licht.” Een uitgelezen locatie om te filmen was het Volcom teamhuis in Costa Mesa. Mooi weer, een prachtige omgeving en... een gigantische boom met een mini-ramp in de kruin. Nassim: “Het ziet er geweldig uit: een soort boomhut zonder dak. Om de mini-ramp heen is wel een veiligheidsnet gespannen, dus als je bailt, valt je board niet tien meter naar beneden.” Veel footage kon Nassim tijdens deze eerste trip nog niet verzamelen. Er was te weinig tijd. Bovendien golden er skateboard-politieke beperkingen. “Het zou heel vet zijn geweest wat tricks te filmen in die mini-ramp, maar omdat die was gebouwd in samenwerking met Fuel TV, heeft Volcom moeten beloven dat ze pas voor hun eigen team filmen nadat er eerst footage is uitgezonden. Tja, soms is het bizar om te zien hoe serieus skateboarding is geworden. Professionalisering is goed, maar sommige dingen gaan wat mij betreft wel

wat ver. Wanneer ik bijvoorbeeld bij een wedstrijd een pro zie rondlopen met tien stickers op zijn deck, daarnaast een pet en een T-shirt en een polsbandje en dat hij dan ook nog eens constant ‘toevallig’ het juiste blikje in zijn hand houdt. Eigenlijk ben je dan jezelf niet meer. Je representeert dan niet skateboarden maar de commercie. Ik ben er geen voorstander van.” Nassim zelf heeft met Element Europe, Vans, Volcom, Spitﬁre, Thunder, Monster en Ben-G skateshop inmiddels een aardige lijst sponsors. Tel daarbij op de Sportlife Vibes-reclame die hij ﬁlmde met Rob Maatman en Douwe Macare en het begint haast een serieuze baan te worden. Nassim: “Zo zou je het kunnen zien. Toch weet ik zeker dat ik, wanneer ik vijf jaar geleden niet mijn eerste shopsponsor had gekregen, met evenveel plezier zou zijn blijven skaten en misschien net zo ver zou zijn gekomen. Waarschijnlijk niet met al de ervaringen die ik nu opdoe, maar net zo gedreven. Ik haal mijn motivatie niet uit mijn sponsors. Ik hoop ook nog heel lang te blijven skateboarden: tot mijn 35ste op straat en dan verder in bowls, dat zou vet zijn. Stramme oude man of niet, als ik kan kiezen tussen niet skaten en wel skaten dan kies ik voor het laatste.” Bekijk ook de volledige documentaire Plank op reload.nl/nassim

E6<>C6

>C=DJ9

Snow

I:@HI

Maarten van der Schaaf

7::A9

Tero Repo & oneill.com

WHEN THE MOUNTAIN SPEAKS, A WISE MAN LISTENS Normaal gesproken maakt hij drie ﬁlms per seizoen, maar aan zijn nieuwste snowboardﬁlm Deeper werkte de Amerikaan Jeremy Jones (35) ruim twee jaar. Waarom het zo lang duurde? In Deeper blijven de helikopters aan de grond: elke berg die ’s werelds beste big mountain rijder en zijn collega’s in Alaska, Californië, Utah, Europa en Antarctica afdalen wordt eerst op eigen kracht beklommen. “Ik wilde laten zien dat backcountry boarden voor iedereen toegankelijk is.” Waarom Deeper? “Het aantal bergen waar je met een helikopter kan landen is beperkt. Daarom reed ik al vijftien jaar lang elk seizoen dezelfde afdalingen in Alaska. We pakten hooguit 3% van al de heftige hellingen die je zou kunnen doen. Ik vroeg me af wat er te halen viel op al die andere bergen. Daarvoor moesten we verder gaan. Deeper, indeed. Bovendien merkte ik dat ik genoeg had van het heliboarden. Ik weet, dat klinkt blasé, maar met heli’s heb je nauwelijks tijd om na te genieten van je run, want hup, daar is de chopper alweer en moet je weer snel naar boven voor de volgende run.”

Heliboarden is de droom van elke snowboarder, maar jij gaat liever hiken. “Een van de belangrijkste redenen om deze film te maken, was om te laten zien dat je geen helikopters, liften of sneeuwscooters nodig hebt om de beste poederruns ter wereld te kunnen maken. En geloof het of niet: de ervaring is veel rijker. Je moet zoveel doen voordat je je board onder je voeten kan binden en kan indroppen. Voor het zover is gaan er allerlei emoties door je heen. Eerst de angst, dat slaat op een gegeven moment om naar zelfvertrouwen. Tijdens het hiken maak je endorfine aan, een euforische gevoel dat te vergelijken is met een runner’s high. Zodra je ten slotte naar beneden knalt, giert de adrenaline door je lijf. Het is een grote cocktail van emoties. Alleen in de bergen ervaar ik dat.” Deeper is juichend ontvangen. Op welke scene in de film ben je het meest trots? “Ik ben trots op het hele project in het algemeen, niet op een scene in het bijzonder. Ik heb denk ik nog nooit zo goed geboard als in deze film. Ik vind het gaaf dat we, afgezien van enkele basisinvesteringen in ons materiaal, voor heel weinig geld bergen hebben gereden waar niemand anders ooit heeft ingedropt. We hebben alles zelf gehiked, we hebben weken ingesneeuwd gezeten op gletsjers, we hebben er, kortom, hard voor gewerkt. Daar ben ik ook trots op.”

HET IS EEN GROTE COCKTAIL VAN EMOTIES. ALLEEN IN DE BERGEN ERVAAR IK DAT Wat zijn de belangrijkste spullen die je nodig hebt om aan zo’n avontuur te beginnen? “Je hebt kwalitatief supergoed materiaal nodig. Het loont om goed uit te zoeken welke spullen je moet hebben. Een goed board is natuurlijk het allerbelangrijkste. Ik rijd op mijn eigen boards. The Solution is een splitboard, ideale toerski’s op de weg omhoog en een perfect big mountainboard voor de afdaling. Daarnaast heb je natuurlijk een goede lawinepieper nodig en doe je er goed aan te investeren in een lawinecursus – je moet wel weten hoe je met dat ding om moet gaan in noodgevallen. Een paar goede snowboardboots zijn ook essentieel. Op mijn boots kan ik vierhonderd dagen rijden.” In Deeper rijd je een aantal waanzinnige bergen. Welke afdalingen vond je het meest indrukwekkend? “Een van de steilste afdalingen die ik ooit heb gereden was The Seven Dwarves in Antarctica. De hele setting was waanzinnig. In Chamonix heb ik samen met Xavier De Le Rue een supertechnische lijn gereden: Le Tour Ronde. Maar de mooiste afdaling van allemaal was The Wall of Walls in the Fairweather Range in Alaska. We hebben drie weken voor die berg gekampeerd. Twee pogingen om de top te bereiken mislukten. De eerste keer begonnen we om 2 uur ’s ochtends aan de klim en moesten we om 6 uur ’s ochtends omdraaien. De tweede keer bliezen we om 7 uur ’s ochtends de aftocht. Tijdens beide pogingen sloeg het weer om. Je verstand zegt je dan dat je terug moet gaan. Ook moet je op die momenten luisteren naar je onderbuikgevoel. When the mountain speaks, a wise man listens. Uiteindelijk slaagden we de derde keer. Het is de moeite meer dan waard geweest.”

Zijn er ook hellingen helemaal mislukt? “Jazeker. De afgelopen twee jaar hebben we veel hellingen geprobeerd. Sommige zijn niet gelukt, waaronder een berg in Chamonix. Tijdens de klim werden we geraakt door vallende stenen. Dat was een signaal: draai om. Die beelden zitten ook in de ﬁlm, andere mislukkingen niet. Trouwens, voor het ﬁlmen zijn die beklimmingen natuurlijk mislukkingen, maar voor mezelf ervaar ik dat helemaal niet zo. Het uitzoekwerk, het wachten op het goede moment om naar boven te gaan, de afgebroken toppogingen: het hoort allemaal bij de magie.” Wat doe je om de risico’s te minimaliseren? “Zo’n hike & ride avontuur in de wildernis is een hele onderneming. Je moet alles van tevoren plannen – echt heel serieus huiswerk. Ik heb dan ook veel onderzoek gedaan en verkenningstochten gemaakt. Uiteindelijk kan je zelf kiezen hoeveel risico je neemt. Als het lawinerisico level 5 is slaap ik rustig, want dan weet ik dat ik toch niet ga rijden de volgende dag. Het is belangrijker om levend thuis te komen dan om al die bergen op mijn naam te kunnen zetten.” Je hebt een gezin. Wat vinden je vrouw en twee kinderen ervan dat je dit doet? “Mijn gezin achterlaten vind ik het lastigste wat er is. Als ik weg ga roepen mijn kinderen ‘Don’t leave daddy, don’t leave’. Dat valt me zwaar. In totaal ben ik honderd dagen per jaar van huis, maar als ik thuis ben, ben ik er wel voor de volle 100%. Ik kook, breng de kids naar school en haal ze op. Uiteindelijk zijn mijn vrouw en ik tot de conclusie gekomen dat dit beter is dan wanneer ik een 9 to 5 job zou hebben.” tetongravity.com/deeper

Van heliboarder tot groene goeroe Jeremy Jones is al jaren â&#x20AC;&#x2122;s werelds meest inspirerende snowboarder. Dankzij snowboarders als Jones werd heliboarden populair, maar nu moet de Amerikaan niets meer van helikopters hebben. De afgelopen jaren zag Jones net als andere mountaineers de gletsjers in rap tempo krimpen en de sneeuwval verminderen. Jones besefte dat klimaatverandering de hele ski- en snowboardcommunity raakt en richtte in 2007 Protect our Winters (POW) op, een non-profitorganisatie die aandacht wil vestigen op de gevolgen van klimaatverandering voor de bergen en de mensen die er graag in spelen. Het vaarwel zeggen van het vervuilende heliboarden past goed bij Jonesâ&#x20AC;&#x2122; rol als de Al Gore van de snowboardcommunity. Net als Gore maakte Jones ook een film over het milieuvraagstuk: tetongravity.com/generations.

In de backcountry kun je niet zonder GEAR. Met hoofdletters inderdaad. RELOAD maakt een selectie van Jeremy’s favoriete gear. Van zijn headphones tot zijn favoriete Swatch-horloge, van zijn backpack tot boots. Jeremy’s gear bevat onder andere een stalen Mizu-waterﬂes, Sawyer Products EHBOkit, bijl, mes, lucifers en een schep. Maar het is geen zware last op Jeremy’s schouders: “The best part of backcountry, besides the riding, would have to be all the gear! I love it”, zegt hij op zijn blog. backcountrygear.com

04 01

01. Black Diamond Avalung II Naast een lawinepieper, is Jeremy ook vaak uitgerust met een Avalung. Het systeem is geïntegreerd in een rugzak. Als je bedolven wordt onder een lawine, kun je met een Avalung ademruimte creëren. ± € 200,- (inclusief rugzak) blackdiamondequipment.com

02. Swatch SUKB400: Mister Twin-horloge Het Mister Twin-model van Swatch heeft een ingebouwde snowpass-functie, zodat je je skipas rechtstreeks op je horloge kunt laden. Het horloge heeft een comfortabele siliconenband en Jeremy’s signature model is het zwarte model binnen de Chrono Plastic-collectie. € 90,- swatch.com

03. Rossignol-bindingen

06. Bern 2011 Jeremy Jones-helm

Jeremy Jones’ voorkeur gaat uit naar snowboard boots van Rossignol, in combinatie met de HC 3000-bindingen van hetzelfde merk. “I like a pretty soft boot for making ﬁne adjustments and to really feel the terrain. I try to get a couple of seasons out of a pair of boots”, zegt hij in een interview met Transworld Snowboarding.

Dit seizoen bracht Jeremy samen met zijn sponsor Bern een nieuwe helm uit. Het pro model zou volgens Bern “de lichtste skate-styled helm op de markt” zijn. De helm is helemaal gemaakt van carbon.

€ 106,- rossignol.com

07. The Hovercraft 156

€ 175,- bernunlimited.com

Zoals de naam doet vermoeden, heeft The Stretch een extreem ﬂexibele hoofdband. De ‘tangle-free and stress relief cable’ zorgt ervoor dat de kabel niet breekt of in de war raakt. Ook niet onbelangrijk: het maakt niet uit hoe koud het is, want deze koptelefoon van Philips is bestendig tegen extreme kou – en hitte. The Stretch is verkrijgbaar in ‘Black-Bordeaux’ en ‘Powder White’.

The Hovercraft van Jones Snowboards is ideaal voor SNEEUW. Yup, geen aangestampte piste, maar dat zachte spul. Het maakt niet uit of je door poeder of door dikkere sneeuw boardt; met The Hovercraft is het altijd ﬁjn. Het board heeft een ﬁshtail en een lengte van maar 156 centimeter, wat het één van de kortste boards in de Jonescollectie maakt. Snelheid en lichtheid zijn de grootste voordelen van The Hovercraft. Jeremy zegt dat hij “jaren heeft gedroomd over een board als dit”.

€ 99,95 philips.com

€ 399,95 jonessnowboards.com

05. Camelbak scorpion

08. Jeremy Jones O’Neill-jas

Met de Scorpion van Camelbak sla je twee vliegen in een klap, want het is zowel een backpack als een waterzak. De Scorpion heeft een opslagcapaciteit van 3.2 liter, met daarbij natuurlijk een drinkslang. Daarnaast is er ruimte voor je gear en een ingang voor je headphones naar je MP3-speler. Jeremy Jones was zelf betrokken bij het ontwerpen van deze ‘rugzak-meets-waterzak’.

Volgens O’Neill is deze jas “een van hun beste producten” en wij begrijpen goed waarom. Waterdichte ritsen, afgeplakte naden en een verbindingsstuk voor je broek maken deze jas ideaal voor backcountry runs. En als ambassadeur van de organisatie ‘Protect Our Winters’ doet Jeremy zijn titel eer aan: de jassen zijn namelijk gemaakt van 100% gerecycled polyester.

€ 79,95 camelbak.com

€ 399,- oneill.com

04. Stretch headphones

R A JA

FREESTYLE VANAF â&#x201A;¬ 559,-

XMAS & NEW YEAR VANAF â&#x201A;¬ 595,-

.DSUXQ =HOO DP 6HH >$@

IHEU

.DSUXQ =HOO DP 6HH >$@

GHF

.DSUXQ >$@

DSU PHL

.DSUXQ =HOO DP 6HH >$@

GHF MDQ

/HV $OSHV >)@

MXOL

/HV $OSHV >)@

MXOL

SEIZOENUITKNALLER 9DO 7KRUHQV >)@

FREESTYLE / FREERIDE VANAF â&#x201A;¬ 595,-

SNOWBOARD TRAINING

.DSUXQ =HOO DP 6HH >$@

.DSUXQ >$@

GHF MDQ

FREERIDE VANAF â&#x201A;¬ 695,6W $QWRQ >$@

MDQ

.DSUXQ >$@

MDQ

2EHUWDXHUQ >$@

IHEU

.DSUXQ >$@

IHEU

'DYRV >&+@

IHEU PUW

.DSUXQ >$@

PUW

DSU PHL

RNW

.DSUXQ >$@

RNW

.DSUXQ =HOO DP 6HH >$@

GHF

.DSUXQ =HOO DP 6HH >$@

MDQ

.DSUXQ =HOO DP 6HH >$@

IHE

.DSUXQ =HOO DP 6HH >$@

PUW

.DSUXQ =HOO DP 6HH >$@

DSU

6QRZ:RUOG >1/@

ZLQWHU HQ ]RPHU

)LHEHUEUXQQ >$@

PUW

TRAINING ANWÃ&#x201E;RTER VANAF â&#x201A;¬ 75,-

'DYRV >&+@

PUW

6QRZ:RUOG >1/@

VHSW RNW QRY GHF

6QRZ:RUOG >1/@

PUW RNW QRY GHF

FREERIDE SHORT TRIP VANAF â&#x201A;¬ 399,.LW]VWHLQKRUQ >$@

MDQ

ALPINE COURSE

.LW]VWHLQKRUQ >$@

PUW

'DYRV >&+@

.LW]VWHLQKRUQ >$@

DSU

BACKCOUNTRY VANAF â&#x201A;¬ 795,6W $QWRQ >$@

MDQ

6DO]EXUJHUODQG 5RDGWULS >$@ MDQ

PDDUW

TRAINING STAATLICH VANAF â&#x201A;¬ 590,.DSUXQ >$@

QRY

ANWÃ&#x201E;RTER SNOWBOARDLERAAR

&KDPRQL[ &RXUPD\HXU >) ,@ IHEU

VANAF â&#x201A;¬ 825,-

$QGHUPDWW >&+@

IHEU

.DSUXQ >$@

RNW

'DYRV >&+@

IHEU PUW

.DSUXQ >$@

QRY

6W $QWRQ >$@

PUW

5DPVDX >$@

GHF

'DYRV >&+@

PUW

RRN (QJHOVWDOLJH RSOHLGLQJ

9HUELHU >&+@

PUW

6WXEDLWDO >$@

DSU

PUW DSU

.DSUXQ >$@

DSU PHL

DSU

DOOHHQ YRRU VSRUWVWXGHQWHQ

/D *UDYH >)@ 5LNVJUlQVHQ /DSODQG >6@

HELIBOARDEN VANAF â&#x201A;¬ 1560,9DO *ULVHQFKH >,@

PUW

5LNVJUlQVHQ /DSODQG >6@

DSULO

LANDES SNOWBOARDLERAAR

VANAF â&#x201A;¬ 1150,5DPVDX >$@

QRY GHF

%M|UNOLGHQ /DSODQG >6@

DSULO

ALPINKURS

.DPFKDWND >5XV@

DSULO

,VFKJO >$@

GHFHPEHU

,VFKJO >$@

DSULO

SNOWBOARD MOUNTAINEERING

VANAF â&#x201A;¬ 459,-

0RQW %ODQF >)@

DSU PHL

'HHSHU 7RXU $ODVND

DSU PHL

7RXU 6WXEDL >$@

DSU PHL FXVWRP

7RXU *URVV 9HQHGLJHU >$@

PHL FXVWRP

*URVVJORFNQHU >$@

PHL MXQL FXVWRP

TRAINING LANDES VANAF â&#x201A;¬ 625,.DSUXQ >$@

RNW

.DSUXQ >$@

RNW

STAATLICH ,QIR RS DDQYUDDJ 9RRU PHHU LQIR FKHFN RQ]H ZHEVLWH

WWW.RIPSTAR.NL 5LSVWDU (XURSH $GPLUDDO GH UXLMWHUZHJ 0. $PVWHUGDP ,QIR#ULSVWDU QO

E6<>C6

>C=DJ9

Art

I:@HI

Jeroen Smeets

7::A9

Eddy Bosland

TIJD VOOR WAT HAAR OP DE BORST VAN DE NEDERLANDSE POOLBOEREN!

RAGBOEREN EERSTEKLAS Wellicht heb je het eerder dit jaar al voorbij horen komen. Kunstenaarsduo Miktor en Molf (Mick Johan en Matthijs Booij), waren van plan om in de zomer een pool te gaan bouwen op het NDSMterrein in Amsterdam. Niet zomaar een pool, maar een sociaal sculptuur. Want de pool moest voor iedereen worden. Maar de zomer vloog voorbij en anno november 2010 staat er nog steeds geen pool. Blij als een klein kind waren we dan ook toen we in onze mailbox een update kregen waarin Miktor en Molf de komst van de pool aankondigden. Het geld was binnen! Jullie lopen al een tijdje rond met het idee van de pool. Wanneer is er echt schot in gekomen en hebben de plannen concrete vormen aangenomen? Wij skaten allebei inmiddels ruim twintig jaar en dit is eigenlijk onze jongensdroom. De afgelopen twee jaar spraken we er regelmatig over zonder ook maar een idee te hebben hoe we zoiets in godsnaam moesten gaan aanpakken. In maart 2010 bedachten we ineens dat hij er zomer 2010 moest staan. En daar zijn we toen heel hard over gaan nadenken en samen met Skatepark Amsterdam hebben we eerst een soort begroting gemaakt. Daarna zijn we sponsors gaan benaderen en hebben we om toestemming gevraagd op het NDSM-terrein in Amsterdam Noord. Want daar moet ’ie uiteindelijk gaan komen. Waar hebben jullie het geld vandaan kunnen halen, in deze economisch barre tijden? Een belangrijk onderdeel van het project is dat het hier om een ‘sociaal sculptuur’ gaat. Wij hechten waarde aan het feit dat de pool vanuit de gemeenschap gerealiseerd wordt. We zijn dus letterlijk in de skateboardgemeenschap en bij onze vrienden met de pet rond gegaan, en hebben merken benaderd als Red Bull, Nike SB, Stussy, DC shoes en winkels als Tom’s skateshop, Ben G en de Carhartt store om ons te helpen. Zij waren vrijwel zonder uitzondering enthousiast en zo groeide het een beetje vanzelf door

kleine bijdragen van merken, vrienden en skaters. Op een gegeven moment werden we benaderd door de nieuwe crowdfunding website voordekunst.nl om als pilotproject online te gaan met dit project. Die manier van geld werven was identiek aan hoe we er al mee bezig waren, alleen bood deze site ons een (voor de buitenwereld) geloofwaardig nieuw platform vanuit het AFK (Amsterdamse Fonds voor de Kunst) voor onze reeds ingehaakte sponsoren, maar ook voor nieuwe sponsoren. Én we kregen ineens een subsidie van het AFK. Hiermee ging het ineens loeihard, en zo was het binnen twee weken voor elkaar met bijna zestig verschillende donateurs! Een kunstenaarsduo dat een pool gaat bouwen, dat moet leuk worden. Wordt het een laidback cruise pool, een old school backyardpool, of een keiharde ragpool? Het wordt een combinatie van de laatste twee. We refereren naar de old school kidney, omdat dit echt de baarmoeder van de huidige skateboardmentaliteit is. Overal vert, betonnen coping, een trapje, deathbox, een beetje dat werk. We gaan hem bouwen met een hoop linker- en rechterhanden, dus dat het een ragbak wordt, is bijna onoverkomelijk. Een betonnen, moeilijk te rijden, ragbak. De winter staat om de hoek, dus nu bouwen wordt lastig. Wat is de planning voor de pool? Inderdaad, grondvorst en beton zijn geen goeie vrienden. Net als vrijwilligers en herfst overigens, dus we gaan pas echt beginnen in april. Wij hebben het idee dat die pool binnen een maand gebouwd kan worden, dus de hele zomer 2011 kan er geragd worden. Barbecues aan, halve liters koud, tijd voor wat haar op de borst van de Nederlandse poolboeren! Volg de updates rondom de pool op: www.miktorenmolf.com

E6<>C6

>C=DJ9

Art

I:@HI

Danny Veekens

7::A9

Alex Woodhead

DONKER, GEDETAILLEERD & ENIGSZINS GROTESK Alex Woodhead De surrealistische kunst van de 24-jarige Alex Woodhead uit Cambridge (Londen) zit overvol met mythologie, symboliek en bizarriteiten. Ook de cover van deze RELOAD, die hij met veel kofďŹ e en weinig slaap maakte, zit bomvol symboliek. Wij spraken Alex om meer te weten te komen over zijn werk en de persoon daarachter.

ORIGINAL MACHINE PRINTED ART

visual identity I’ve been building for years. I did have some very inspirational tutors though, they managed to push me in positive new directions despite my stubbornness. Your work has a strong layer of call it paganist/ gothic/mythologic/almost psychedelic imagery. Where does the inspiration for this sprout from? Those things have always intrigued me, mythology especially. I love how overly elaborate and dramatic it is. Obsolete religions are full of this sort of stuff as well, it all has a grandiose feel to it that I like to sample within my work. My old tutor at university once showed me a book he had of occult symbols and illustrations. I really liked the esoteric quality they possessed, communicating important meanings that very few people would understand. That really stuck with me. Are your illustrations a reﬂection of the person you are yourself? In contrast to the neatness of my work, I’m a messy person by nature. I’m always leaving stuff everywhere, but I do try to keep on top of it. If I don’t, my surroundings become a wasteland. Mugs and pants everywhere. Another thing is that despite there being a lot of darkness in my work, I’m not a morose person.

When did you start illustrating/drawing? I remember other children at the nursery being impressed with my drawings of a Brontosaurus, I think that’s my earliest drawing-based memory.

What do you think about drugs and art? Wouldn’t you be curious where your work would go with drugs? I think if I was to take drugs and then try to create work, the results would be less than impressive. I ﬁnd it difﬁcult to work without a sober mind, perhaps because my methods require precise pen-work. I do think that drugs can potentially provide an extra dimension to someone’s creative side, but for me I think they’d inhibit what I do rather than enhance it.

You’re originally from Suffolk; is there any influence or inspiration in your work coming from a rural area? I think Suffolk’s main influence was that it forced me to spend a lot of time by myself. My friends mostly lived nowhere near me. I think my imagination went into overdrive as a result. Now I think about it, I do draw a lot of trees. There seemed to be a lot of trees when I was a kid. I particularly remember one at the back of my grandparents’ old garden. It was across the other side of a field and it terrified me, but I can’t think of any rational reason why.

There are often references to death in your illustrations, for example skeletons. Do you have a speciﬁc view on ‘Death’? Not really, I’ve just always been drawn towards morbid things for some reason. I’m deﬁnitely intrigued by what there is beyond life as we know it, if anything. I’m not religious in the slightest and only possess an observational curiosity, but gods and belief systems do pop up in my work. I like how ridiculous some of the ancient gods are. Then again, I have had several odd experiences that have made me wonder whether there’s more going on than we can comprehend.

You graduated with a Bachelor’s degree in Illustration. In which way did academic education inﬂuence you as an illustrator? It always felt daft to be forced into a new direction for the sake of it. It’s not that I’m averse to trying new things, I just prefer to integrate new ideas into what I already do rather than scrap the

Can you tell us about these odd experiences? I’ve lived in a fair few houses over the years, most of them very old as that’s what my mum seems to look for when buying property. One in particular was very strange, it was about six hundred years old. I remember things like seeing someone walking past a window that faces the garden,

when I was the only person at the house. It was in the corner of my eye. I remember going outside to investigate and there being absolutely no one around. The house was in a quiet hamlet. I also had a friend stay and then he refused to ever come over again the next day. He said he heard several agitated voices coming from downstairs that definitely weren’t my parents. At the time I just thought he didn’t like me and didn’t want to hang out anymore, now I’m not so sure. Weirdest one was a villa in Italy I stayed at with my family. All sorts of strange things went on. Lights going on and off, footsteps, all the cupboards being open when we came back to the house after a day out… Even my extremely skeptical granddad was unnerved. People tend to think you’re crazy when you talk about this sort of things. I can kind of understand why. Still, I can’t think of a plausible explanation for some of the things I’ve experienced. Do you consider yourself to work in a tradition and if so, how would you define that tradition? I’ve always had a fondness for line-based illustration and work that’s built around solid technical ability. I think it’d be something like that. Dark, detailed, slightly grotesque line illustration. Any artists that inspire you in particular? As a kid I used to meticulously redraw 2000AD covers, so as a result Brian Bolland became a heavy influence as well. Later in life I discovered people like Charles Burns, who makes incredible use of lighting to accentuate detail. The work of illustrators like Harry Clarke amazes me as well, an incredible sense of light and shadow all mixed in with overbearing, brooding themes.

What is the highlight of your career till now? I’m not really sure. I tend to live in a constant cloud of dissatisfaction with what I do. I might like something right after I’ve finished it, but then the next day I’ll only see the faults. I think that’s a good thing though. If your illustrations would be part of an animation film, who should do the soundtrack and why? I think soundtrack-wise I’d like it to be quite bleak and sparse, to contrast how overwrought my drawing is. Lately I’ve been listening to Fever Ray’s self-titled album a lot. I like the atmosphere it creates, so maybe something along those lines. How much time did it take for you to make the illustration for our cover? It was heavily condensed into roughly two days. That’s with very little sleep and pretty much constant drawing/Photoshopping. Far too much coffee as well. I get through a lot of that stuff. What’s the symbolism behind the cover you did for this issue? I’ve kind of focused on the idea of Nassim achieving great things despite his youth and relative inexperience. The main device that represents this, would be the sparrow and the squirrel that sit on each shoulder. They’re each holding prey that dwarfs them, like a prestigious prize and achievement. The sparrow is holding a blue whale in its beak, while the squirrel will be carrying a grizzly bear like it would a nut. Nassim himself is entwined in blue flowers, a breed of Himalayan Poppy that grows in inhospitable regions and is notoriously difficult to cultivate. I thought this would work well as a representation of how he has come from an unlikely background to succeed in a competitive world. Blue flowers are also typically symbolic of a yearning desire and passion to reach an infinite goal. www.alexwoodhead.com

I’VE JUST ALWAYS BEEN DRAWN TOWARDS MORBID THINGS

E6<>C6

>C=DJ9

Music

I:@HI

Danny Veekens

7::A9

Jordi Huisman

MASTERS ASSST A TE T E CHOICE CH HOI HO OIC O IIC C Perquisite wordt vaak in één adem genoemd met zijn voormalige partner in crime Pete Philly, waar hij een paar jaar geleden hits als “Mystery Repeats” en “Time Flies” mee scoorde. Maar ook solo redt hij zich, want met de tijdloze producties op zijn recente debuutalbum Across onderstreept Perq zijn talent. De tweede single en videoclip “Dreams Of Gold” van dit album zijn net uitgebracht. Voor RELOAD dook de 28-jarige producer in zijn eclectische platenkast om antwoord te geven op de moeilijkste vraag die je aan een muziekliefhebber kan stellen: wat zijn je tien all time favorite albums en waarom?

01. The Beatles – Magical Mystery Tour (1967) Ik vind het interessant om te zien dat hoe succesvoller de Beatles werden, hoe origineler en experimenteler hun muziek werd. Vaak zie je juist het tegenovergestelde. Naar mijn mening zijn de Beatles dan ook op veel gebieden nog steeds niet overtroffen door welke band dan ook. Daarom is het een hele opgave voor me om mijn favoriete Beatles-album te selecteren. Maar ik kies voor Magical Mystery Tour. Met briljante John Lennon tracks als “I Am The Walrus” en “Strawberry Fields” en geﬂipte psychedelische nummers zoals “Blue Jay Way”, laat dit album zien dat de Beatles, en zeker ook hun producer George Martin, hun tijd ver vooruit waren. Met hun gebruik van samples kunnen ze zelfs gezien worden als één van de groepen die de weg vrijmaakten voor een nieuw genre dat zo’n vijftien jaar later ontstond: hiphop.

02. Simon & Garfunkel – Sounds Of Silence (1968) Mijn moeder draaide deze plaat vaak toen ik jong was. Als ik hem nu hoor, krijg ik daardoor automatisch een soort nostalgisch gevoel naar mijn jeugd. De songteksten zoals die van het prachtige “Leaves That Are Green” dragen daar ook zeker aan bij. Dat nummer, maar ook “Most Peculiar Man” zijn echt geniaal in hun instrumentatie en dat is voor mij heel nauw verbonden met het beeld dat ik van de jaren ’60 heb. Wat ik heel cool vind aan de opbouw van deze plaat, is de vrijwel natuurlijke mix tussen de meer rijk geïnstrumenteerde ritmische nummers als “Richard Cory” en de meer intieme nummers die soms alleen worden begeleid door een enkele gitaar, zoals “Kathy’s Song”. Naar mijn mening is dit één van de mooiste platen van de jaren ’60 en misschien zelfs wel een van de mooiste platen ooit gemaakt.

03. A Tribe Called Quest – Midnight Marauders (1993) Als ik mijn favoriete Tribe-album moet kiezen, zit ik met hetzelfde dilemma als bij The Beatles. Zeker vier van de vijf albums van A Tribe Called Quest, behalve hun eerste, hebben namelijk een plek in mijn top-10 van hiphop-platen. Maar ik kies voor hun derde album, Midnight Marauders. Zowel vanwege de super-jazzy en melancholische producties, als vanwege de soulvolle delivery van Q-Tip en Phife Dawg. Tracks zoals “Award Tour”, “Steve Biko (Stir It Up)” en “Oh My God” zijn ongeëvenaard in hun jazziness, terwijl nummers als “Midnight”, “Electric Relaxation” en “Lyrics To Go” een bepaald soort melancholie over zich hebben die je maar zelden hoort in hiphop.

04. The Roots – Illadelph Halﬂife (1996) Illadelph Halﬂife is het derde en naar mijn mening beste album van The Roots. Alhoewel ik hun laatste paar albums minder dig, is dit album absoluut een klassieker. Nummers als “Respond/React” en “Clones” bewijzen dat jazzgeïnspireerde hiphop ook kan bangen. Aan de andere kant anticiperen tracks als “Episodes”, “The Hypnotic” en “No Great Pretender” de psychedelische invloeden in hiphop die tot bloei kwamen op Common’s (en J. Dilla’s) meesterwerk Electric Circus. En dan is er natuurlijk nog de classic “What They Do”. Ondanks zijn lengte van twintig tracks, overtuigt dit album van begin tot eind.

05. Radiohead – OK Computer (1997) Ik was altijd erg georiënteerd op hiphop toen ik jong was, maar vanaf mijn 17e begon ik uit nieuwsgierigheid voor andere genresmeer naar jazz en soul te luisteren. Pas zo’n vijf jaar geleden ben ik ook meer naar indie gaan luisteren. Zo kwam het dat ik dit album pas in 2006 voor het eerst in zijn geheel beluisterde; negen jaar na de release. Ik herinner me nog dat de plaat me bij de eerste luisterbeurt zwaar tegenviel. Was dit nou dat album waar iedereen het over had? Maar ik hield vol. Toen ik het album voor de vierde keer luisterde, kwam hij opeens keihard binnen. Daarna heb ik het album letterlijk drie maanden lang op mijn iPod op repeat gehad. Als ik een nieuw album goed vind, staat het bij mij namelijk ook meteen erg lang op repeat. Ik ken weinig albums die je zo van seconde tot seconde bij je strot grijpen. De nummers zitten subliem in elkaar en hebben een dichtheid aan ideeën en melodieën die je eigenlijk alleen bij sommige klassieke muziek hoort. Na OK Computer heb ik uiteindelijk alle andere Radiohead-platen gekocht, waaronder ook hun meest recente album In Rainbows. Die komt qua genialiteit trouwens dicht in de buurt, maar OK Computer liep voor op zijn tijd en gaat voor mij net iets dieper.

06. Reﬂection Eternal – Train Of Thought (2000) Dit is een van de albums waarbij ik het langst heb uitgekeken naar de release date. Ik volgde Talib Kweli al sinds de eerste track waar ik hem op hoorde. “Manifesto” was dat, die in 1998 uitkwam als B-kant van de Mos Def-single “Body Rock”. Talib viel mij meteen op door zijn vlijmscherpe delivery en vanaf dat moment bleef ik hem volgen. Het was de tijd waarin ik zelf veel draaide als dj en ik mijn eigen schoolfeestjes organiseerde waarop we strictly hiphop draaiden. Train Of Thought is gemaakt op het hoogtepunt van zowel Talib’s als Hi-Tek’s creativiteit. Tracks als “Too Late” en “Memories Live” horen wat mij betreft nog steeds bij de mooiste hiphop tracks ooit gemaakt. Uiteindelijk heb ik ook weten te regelen dat Talib meedeed op het eerste Pete Philly & Perquisite-album, op ons nummer “Hope”. Dat was voor mij persoonlijk echt een mijlpaal, om op gelijk niveau samen te werken met een van je helden.

07. Winanda Del Sur – Suite Para Violeta (2001) Via mijn Chileense ex-vriendin ben ik destijds in contact gekomen met Chileense folkloremuziek en met de muziek van Violeta Parra die op deze plaat vertolkt wordt. Winanda del Sur is grappig genoeg zelf Nederlands, maar ze zingt de muziek van Violeta Parra misschien nog wel met meer overtuiging dan zijzelf. Violeta Parra was een sociaal geëngageerde zangeres/gitariste, die uiteindelijk in 1966 zelfmoord pleegde. Haar muziek is supermelancholisch en

dat klinkt op deze plaat mooi door in de prachtige arrangementen van Patricio Wang. Het album heeft voor mij persoonlijk een connectie met mijn ex en de periode dat ik met haar was, omdat zij me kennis liet maken met deze muziek.

08. Kings Of Convenience – Quiet Is The New Loud (2001) Toen ik dit album voor het eerst hoorde, een jaar of twee geleden, betekende dat voor mij het begin van een periode waarin ik een jaar lang heel veel naar singer-songwriters ben gaan luisteren. Het mooie aan dit album is dat de nummers erop heel minimaal zijn qua instrumentatie. Soms hoor je alleen een gitaar en twee zangstemmen, maar toch blijft het boeien en heel erg ‘af’ klinken. Dat kun je je alleen maar permitteren als de nummers zelf heel sterk zijn en dat is dan ook het geval. Het zijn stuk voor stuk liedjes om bij weg te dromen. Ultieme koptelefoonmuziek.

09. The Black Keys – Rubber Factory (2004) Dit is echt een plaat die ik het liefst lekker hard aanzet als ik een ﬂink stuk moet ﬁetsen. Eigenlijk is dit album qua songwriting niet eens zo bijzonder. De redenen dat deze plaat in mijn lijstje staat, zijn de uitvoering en de sound. Die is superranzig en gruiziger dan je ooit gehoord hebt, met over zijn nek gaande gitaren en zanglijnen. Alsof alles ergens in een afgeragde garage is opgenomen, wat waarschijnlijk ook zo is. Met tracks als “Girl Is On My Mind” en “All Hands Against His Own” is dit een erg inspirerende plaat voor mij. Ik ben namelijk nooit van de cleane producties geweest, maar deze plaat heeft me alleen maar bevestigd in het idee dat een beetje ranzigheid op zijn tijd nooit kwaad kan.

10. Benjamin Herman – Campert (2007) Dit is sinds de release in 2007 mijn favoriete jazzplaat van Nederlandse bodem ooit gemaakt. Ik ken Benjamin sinds ik 18 ben. Hij kwam toen een keer langs in mijn - toen nog - slaapkamerstudio om te soleren over een paar van mijn beats. Die solo’s heb ik uiteindelijk gebruikt op mijn eerste EP Outta Nowhere, die in 2001 uitkwam en een groot succes was in Japan. Daar is het voor mij eigenlijk allemaal begonnen. Sindsdien hebben Benjamin en ik nog vaak samengewerkt. Dit album vind ik vooral erg bijzonder vanwege de sfeer. Het heeft een soort spannende melancholie over zich die heel ﬁlmisch is. Dat komt ook door de geweldige muzikanten die er naast Benjamin op meedoen, zoals Gideon van Gelder en Kasper Kalf. Kasper is ook jarenlang onze vaste Pete & Perq bassist geweest.

CFUFS /*&68 #PTF *& BVEJP IPPGEUFMFGPPO 0O[F CFTUF JO FBS IPPGEUFMFGPPO PPJU Â¥

%F GFFECBDL EJF XF WBO LMBOUFO POUWBOHFO JOTQJSFFSU POT PN CFUFSF QSPEVDUFO UF NBLFO )FU MBBUTUF CFXÆ² T IJFSWBO JT PO[F OJFVXF #PTF *& BVEJP IPPGEUFMFGPPO #JOOFO JO EF IPPGEUFMFGPPO [PSHU FFO WFSCFUFSE BLPFTUJTDI POUXFSQ WPPS FFO HFMÆ² LNBUJHF FO OBUVVSMÆ² LF XFFSHBWF WBO NV[JFL "BO EF CVJUFOLBOU [PSHFO EF OJFVXF n FYJCFMF #PTF 4UBZ)FBS PPSEPQKFT FSWPPS EBU EF IPPGEUFMFGPPO QSFUUJH BBOWPFMU FO TUBCJFM CMÆ² GU [JUUFO [FMGT UÆ² EFOT IFU TQPSUFO 0PL PO[F OJFVXF #PTF .*& FO .*& J .PCJMF IPPGEUFMFGPPOT WPPS NV[JFL FO HFTQSFLLFO [Æ² O VJUHFSVTU NFU EF 4UBZ)FBS PPSEPQKFT FO EBBSOBBTU CJFEU EF .*& J IPPGEUFMFGPPO HFBWBODFFSEF CFEJFOJOH WBO HFTFMFDUFFSEF "QQMF QSPEVDUFO 7BO EF PPSEPQKFT UPU EF LBCFMT [Æ² O PO[F OJFVXF JO FBS IPPGEUFMFGPPO FO .PCJMF IPPGEUFMF GPPOT POEFSXPSQFO BBO TUSFOHF EVVS[BBNIFJETUFTUFO EJF FFO MBOHF MFWFOTEVVS HBSBOEFSFO 1SPCFFS EF[F IPPGEUFMFGPPO VJU FO POUEFL [FMG IPF MVJTUFSFO FDIU IFU WFSTDIJM LBO NBLFO Â¥

Â¥

Â&#x2122;

Â¥

Â&#x2122;

&SWBBS IFU WFSTDIJM EBU #PTF UFDIOPMPHJF NBBLU #FM CF[PFL XXX CPTF OM PG CF[PFL VX HFBVUPSJTFFSEF #PTF EFBMFS Â¥

$PNQBUJCFM NFU EF J1IPOF J1IPOF (4 J1PE UPVDI F HFOFSBUJF J1PE OBOP F FO F HFOFSBUJF J1PE TIVÉ&#x2019; F F HFOFSBUJF (# FO (# J1PE $MBTTJD .BD#PPL VOJCPEZ .BD#PPL 1SP FO J1BE 1BUFOUSFDIUFO [JKO BBOHFWSBBHE FO PG WFSMFFOE "QQMF J1PE J1PE DMBTTJD J1PE OBOP J1PE TIVÉ&#x2019; F J1PE UPVDI J1IPOF FO .BD#PPL [JKO HFSFHJTUSFFSEF IBOEFMTNFSLFO WBO "QQMF *OD JO EF 7FSFOJHEF 4UBUFO FO BOEFSF MBOEFO J1BE JT FFO IBOEFMTNFSL WBO "QQMF *OD Â¥

Â¥

Â&#x2122;

E6<>C6

>C=DJ9

Surf

I:@HI

Mike van den Berg

7::A9

Sergiovillalba.com - O’Neill

THE WINTER LINEUP Het begin van de surfwereld zag er warm uit. Hawaïanen, Polynesiërs en andere tropische eilandbewoners namen hun uit bomen gekerfde boards onder de arm om de azuurblauwe golven te surfen. Na aﬂoop verhaalden zij waarschijnlijk staand onder hun favoriete wuivende palm over de golven die zij even daarvoor gesurft hadden. Tijdverdrijf werd een passie en passie werd een levensstijl.

Er doet zich hierbij echter wel een probleem voor. Het water waarin velen van ons over het algemeen surfen is niet azuurblauw van kleur en bovenal niet warm. Zonder de uitvinding begin jaren ’50 van de wetsuit, zou het surfen in koud water dan ook niet mogelijk zijn geweest. Niets anders dan dat stukje neopreen heeft voor de grootste revolutie in de surfwereld gezorgd. Het is de sleutel geweest die de deuren naar menig nieuwe surfspot heeft geopend.

De Hollandse winter is inmiddels losgebroken. Liggend tussen het koude klotsende slob zet RELOAD de ﬁjnste neopreen pakken op een rij. RipCurl, Billabong, Quiksilver, Matuse en O´Neill. De ontwikkelingen op het gebied van wetsuits staan niet stil. En als je bedenkt dat 2/3 van de surfers op deze aardbol de golven in koud water trotseren, is dat ook niet heel raar. Vooral de laatste jaren draaien de researchafdelingen op volle toeren, waarbij niet alleen technologische, maar ook ecologische ontwikkelingen elkaar snel opvolgen. Voor diegenen die door de bomen het wetsuitbos niet meer zien, volgt hier een overzicht.

Billabong SGX Licht, lichter, lichtst hebben ze bij Billabong gedacht. Het nieuwe model is dan ook ontworpen voor de surfer die ook in de winter dat naakte gevoel van een zomerpak wil ervaren. Minder gewicht, grotere ﬂexibiliteit en dus veel comfort. Het frontstuk bestaat uit een geheel. Minder naden betekent dan ook minder kans op lekkage en dus een warmer pak.De SGX is een van de meest ﬂexibele pakken op de markt, waardoor je er ook op de koude dagen zonder belemmering explosieve surfsessies uit kunt persen. En wie hard surft, heeft het niet koud. Prijs: rond de € 350,billabong.com

Quiksilver Cypher CF405MD Quiksilver koos bij dit pak voor extra comfort en flink wat warmte, door het pak te voeren met een lining van biologisch fleece. Ook Quiksilver gaat daarbij op de groene toer en maakt hier gebruik van gerecycled materiaal. Volgens Quiksilver biedt het gebruikte materiaal tot 20% meer flexibiliteit dan vergelijkbare pakken van de concurrent. Nieuw bij de Cypher is ook de Thermal Bead Lock Seal. Op strategische plekken aangebrachte kleine rubberen nopjes moeten voorkomen dat het pak bij een flinke spoelbeurt gaat draaien of verschuiven. Niets is vervelender dan na elke plons in het diepe opnieuw afgekoeld te worden met water van slechts enkele graden. Prijs: € 399,quiksilver.com

Matuse Hoplite

O´Neill Psycho RG8

De pakken van Matuse zijn niet van het klassieke neopreen, maar van zogenaamd geopreen. Zij hebben hiervoor een samenwerking gekozen met het Japanse bedrijf Yamamoto. Geopreen vindt zijn basis in kalksteen en maakt olie als basisbestanddeel overbodig. De waterdichtheid van geopreen is 98% in vergelijking met de 69% van neopreen. Die hoge ondoordringbaarheid voor water is het gevolg van de gelijke celstructuur. Het materiaal is lichter, biedt meer ﬂexibiliteit en is dus ook duurzamer dan neopreen pakken. Het gewicht van het pak is in natte en droge toestand nagenoeg gelijk. Sinds kort is Matuse de leverancier van pakken van Neerlands trots Yannick de Jager.

De Psycho Regenerate is de meest recente versie uit de bekende Psycho-reeks.De bedenker van de Cold Water Classics en pionier op het gebied van wetsuits kiest hier dezelfde weg als Matuse. Ook hier is het neopreen namelijk op basis van kalksteen. Het milieuvriendelijke aspect wordt nog eens doorgezet, doordat de binnenste en buitenste lagen gemaakt zijn van gerecycled plastic. Het pak is verder voorzien van het beste van O´Neill’s Zen-zip-ritssluitingen. Het unieke van deze borstrits is dat hij bovenop het pak ligt. Bij veel andere merken wordt het pak in tweeën gesneden en zet men de rits op een aan de binnenzijde geplakt deel, wat vaak de warmte niet ten goede komt. Met de RG8 biedt O´Neill een ecologisch alternatief in hun bekende Psycho-serie.

Prijs tumo 543 hooded: € 469 Prijs tumo 654 hooded: € 529 matuse.com

Prijs 4/3: € 289 Prijs 5/3: € 299 oneilleurope.com

Foto: Grabeau / Rip Curl

RipCurl H-Bomb De eerste wetsuit met een ingebouwd verwarmingselement. De carbon elementen zijn geplaatst op de rug. Er zijn drie standen die comfortabele temperaturen beloven. In de heetste stand biedt het element een tropische 48 tot 51 graden, wat zelfs de grootste koukleum toch als ‘warm’ in de oren moet klinken. Niet alleen koude, ﬂexibiliteit, gewicht en risico op corrosie vormden uitdagingen tijdens de ontwikkeling van het pak. RipCurl liet de wetsuits ook maandenlang testen door de Natal Sharks Board in Zuid-Afrika, om te zien of het elektromagnetische veld eventueel haaien zou aantrekken. De conclusie was positief ten opzichte van de H-Bomb. Volgens de Natal Sharks Board is het elektromagnetische veld van dit surfpak niet sterker dan dat van je horloge. De H-Bomb is verder gemaakt van neopreen en heeft aan beide zijden afgewerkte naden. Doordat je door het verwarmingselement in de winter ook uit de voeten kunt met dunner neopreen, zul je naast warmte ook meer ﬂexibiliteit ervaren. Enige belemmering in de aanschaf zal voor velen ongetwijfeld het gepeperde prijskaartje van 800 euro zijn. Prijs: € 800,ripcurl.eu

Misha Cracker, crooked - Cracker, afkomstig uit IsraĂŤl, is het grootste talent waar ik ooit mee heb samengewerkt. Deze man is een machine en skate werkelijk alle spots die je hem voorlegt. Volgens de laatste geruchten leeft Cracker momenteel al bijna een jaar op straat in de States om zijn pro droom waar te maken.

E6<>C6

>C=DJ9

Art

I:@HI

Mike van den Berg

7::A9

Alex Post

LIEFDE VOOR GISTEREN SKATEBOARD FOTOGRAAF ALEX POST In dit issue van RELOAD een portfolio van fotograaf Alex Post (26, Amsterdam). Post is 100% self made als fotograaf, schiet in opdracht als freelancer, maar intrigeert door zijn vrije werk, waar het gebrek aan enig respect voor conventies en de vitaliteit van afspatten. RELOAD selecteerde zijn beste foto’s (wat ons betreft) en ontmoette een dyslectisch romanticus met de manische drive van een gelover. Een aanhanger van digitale camera’s, planken op wieltjes en doing it yourself.

Dylan Gravenberch, varial flip - Dylan verwisselt om de twee maanden van nummer en is telefonisch dan ook vrijwel onbereikbaar. Soms zie ik hem een paar weken niet en vervolgens blijft hij ineens weer een heel weekend logeren. Bij volle maan verandert Dylan in Amboeman.

Wanneer raakte je voor het eerst in de ban van fotografie? Vanaf mijn vijftiende begon ik met het schrijven van verslagen over feestjes. Het idee daarachter was dat ik de lijpe avonturen die ik samen met mijn vrienden beleefde niet verloren wilde laten gaan. Helaas ben ik dyslectisch en beschik ik over geen druppel schrijftalent, waardoor deze verslagen niet echt een succes waren. Niet lang daarna heb ik het schrijven dan ook gelaten voor wat het was en ben ik gaan fotograferen. Ik had overigens nog totaal geen idee dat ik bezig was met fotografie. Het ging puur om het registreren en archiveren van alles en nog wat om het vervolgens online te publiceren. Mijn fotografie komt voort uit de liefde voor gisteren. Welk materiaal gebruik je? Mijn materiaal hangt af van de situatie en de opdracht. Voor het schieten van skateboardbeeld gebruik ik het liefste een snelle digitale Nikon met lichtgevoelige portretlens. Momenteel is dat een Nikon D300 in combinatie met een F1.4 50 mm lens. Werk je puur digitaal of gebruik je ook nog film? Vanzelfsprekend heb ik net als elke jonge fotograaf uit het digitale tijdperk een jaartje analoog geschoten. Het kostte geld, heel veel tijd en leidde vaak tot teleurstellingen achteraf. Je kan gerust zeggen dat het een heel ander vak is dan moderne digitale fotografie. Uiteindelijk heb ik m’n ego opzij gezet en ben ik weer helemaal teruggegaan naar digitaal. Ondanks mijn gebrek aan kunde met betrekking tot analoge fotografie, is het nog steeds een passie. Niks is mooier dan positieven ophalen, ze in het zonlicht houden en de resultaten bekijken. De schoonheid van analoge kleur, korrel, stofjes en foutjes blijft ongeëvenaard. Een geslaagde analoge foto geeft mij gek genoeg vele malen meer voldoening dan een digitale.

Heb je een opleiding in fotografie gevolgd? Ik geloof niet in scholing, ik ben autodidact. Vanaf het moment dat ik bewust werd van dezeggenschap over mijn eigen leven, heb ik geen dag meer op school doorgebracht. Het kostte me anderhalf jaar voordat ik bekend was met de term diafragma, ook al gebruikte ik dat diafragma sinds dag 1. Ik heb geleerd te fotograferen door simpelweg te knoeien en zo nu en dan iets te googlen wanneer ik vastliep. Achteraf ben ik er trots op en zou ik het niet anders gewild hebben. Ik heb enorm genoten van het leerproces. Als ik nu iemand iets uitleg binnen vijf minuten waar ik zelf een jaar over heb gedaan, voelt het een beetje alsof ik de clou verklap van een goed boek. Ik had gelukkig geen mentor. Een lang leertraject dus? De eerste twee jaar ben ik het hele proces van een beginnend fotograaf doorgelopen. Ik heb stapels kwalitatief slechte bladen met tutorials gekocht, m’n foto’s mishandeld met 1001 Photoshop technieken, semi-pro fotograferen geïrriteerd met mijn aanwezigheid op concerten en evenementen, dagelijks alle fotowinkels afgelopen op zoek naar aanbiedingen, een stuk of vijftien analoge camera’s gekocht, gegeild op de allermooiste gear, etc etc etc. Vanaf dag 1 met mijn eerste digitale camera was ik hooked en ben ik vergroeid geraakt met mijn camera. De drang om alles te registreren en te publiceren op het net zonder enige zelfkritiek, maakte uiteindelijk plaats voor de oneindige zoektocht naar persoonlijke groei als fotograaf en kwalitatief werk. Vier jaar lijkt een lange periode, maar alles wat ik momenteel bezit en lief heb, heb ik te danken aan fotografie. Ik droom en leef fotografie.

I HAD GELUKKIG IK GEEN MENTOR. Toen ik met fotografie begon vond ik het heel belangrijk om te werken met de nieuwste camera’s, flitsers en lenzen, maar de laatste jaren neem ik genoegen met de mogelijkheden van mijn beperkte budget. Als beginnend fotograaf denk je dat je bepaalde spullen en hulpmiddelen nodig hebt om beter te worden, maar feit is dat de meeste van mijn aankopen me geen stap verder hebben geholpen. Het waren juist de beperkingen van mijn materiaal waar ik het meest van heb geleerd. Zijn er rolmodellen in je leven geweest? Qua fotografie zijn de meest belangrijke rolmodellen Marcel Veldman (skateboard fotografie), Merlin Bronques (party/lifestyle fotografie), Brassaï (straatfotografie) en Robby Müller (film). Waarom zijn zij zo belangrijk voor je geweest? Marcel ontdekte ik via een Iskateboard Vidcast. Hij werd geïntroduceerd als succesvol Nederlands skatefotograaf en had al jaren een eigen magazine (de Fluff). Aan het einde was er een prijsvraag om fotografen te stimuleren zelf een magazine te maken. Vanaf dat moment wilde ik mijn eigen magazine. Uiteindelijk werd dat een online magazine; Tagsters (inmiddels het best bezochte skate platform met maandelijks 31.000 bezoekers, red). In een later stadium werd Marcel’s werk voor mij een graadmeter om mijn eigen werk te beoordelen. Marcel vertelde me een keer doodleuk dat hij de beste skateboardfotograaf van Nederland was, misschien zelfs wel van Europa. Hij nam zichzelf serieus en geloofde in zijn eigen kunnen. Dat inspireerde mij en vanaf dat moment ben ik begonnen met het serieus nemen van mijzelf als fotograaf. Zonder ooit een inhoudelijk woord over fotografie te hebben gewisseld met Marcel, heb ik van zijn werk meer geleerd dan een Rietveld- of fotovakschool mij ooit had kunnen bijbrengen. Wie de Fluff’s chronologisch bestudeert, ziet Marcel’s vooruitgang en groei door de jaren heen, met als grande finale het reeds verschenen Fluff SB boek. Een soort van skateboardfotografische bijbel, verplicht studiemateriaal voor elke prutsende skateboardfotograaf. Marcel is voor mij wat Wieger van Wageningen is voor jonge skateboarders. Hij helpt mij om vast te houden aan de droom van een carrière als Europees skateboardfotograaf. Voor mijn gevoel is Marcel de enige tegenover wie ik iets te bewijzen heb, voor de rest ken ik geen mensen die begrijpen waar ik mee bezig ben. Je fotografeert vooral mensen. Is dat een bewuste keuze? Niemand is hetzelfde en als je een beetje graaft, vind je iets fascinerends. Dat maakt met mensen werken zo boeiend. Andere onderwerpen gaan mij vervelen. Met een mens kun je alle kanten uit. Bovendien hoef je niet ver te reizen om een bijzonder exemplaar te vinden.

µ Halverwege 2008 wisselde de Bitterzoet in Amsterdam van eigenaar. Voor mij en vele anderen betekende dit het einde van een legendarische partyperiode. 28 juni 2008 was het allerlaatste eindfeest, een soort van condoleance. Deze foto is van mijn thuiskomst na de condoleance. Sindsdien is er in Amsterdam geen club meer geweest waar het elke week zo hard losging als tijdens Huiskamerhits in de Bitterzoet.

µ Ik heb een jaartje of twee in de Bijlmer bij Kraaiennest gewoond. M’n badkamer in de K-buurt had geen ramen en leende zich uitstekend als doka. Was heel vet, leuker dan printen, maar gaf wel enorm veel zooi. Afgelopen jaar ben ik verhuisd naar de binnenstad en heb ik de hele zooi noodgedwongen van de hand moeten doen.

Wat wil je laten zien of vastleggen als je een foto maakt? Bij fotografie in opdracht en skateboardfotografie streef ik naar meesterschap. Een kloppend plaatje waar helemaal niks op aan te merken is en waarop alles onder controle lijkt te zijn. Mijn vrije werk staat daar recht tegenover. Het draait om chaos, verwarring, verstrooidheid en diverse emoties. Het liefst zo grof, rauw en kleurrijk mogelijk. Mijn vrije werk is een registratie van onderwerpen waar ik zelf vaak onlosmakelijk mee verbonden ben. Bij mijn vrije werk is techniek en kwaliteit onbelangrijk, het draait om de momentopname. Wat heb je met de skatescene? Skateboarden is de rode draad in mijn leven. Denkt een normaal mens om de tien seconden aan seks, bij mij is het skateboarden en fotografie. Voor buitenstaanders is het meest vreemde van alles misschien nog wel dat ik tegenwoordig maar eenmaal in de week skate. Daarnaast bak ik er ook vrij weinig van. Misschien is het stiekem wel een excuus om nooit volwassen te worden. Met z’n allen blijven we voor altijd jong en idealistisch. Laat de rest maar met elkaar ruziemaken en vechten om geld en macht. Een skateboarder heeft genoeg aan z’n skateboard, alles daarbovenop is mooi meegenomen. Heb je nog dromen op het gebied van fotografie? Erkenning van mijn werk als fotograaf en een onbeperkt reisbudget. Hoe zou je graag hebben dat mensen over honderd jaar op je werk terugkijken? Zoals ik momenteel kijk naar het werk van Brassai. Deze Hongaarse fotograaf documenteerde de geheimen van het nachtleven in het Parijs van de jaren 30. Hoeren, dronkenlappen, opiumgebruikers en vuilnismannen enzo. Wanneer je zijn boek “The Secret Paris Of The 30’s” bestudeert, word je daadwerkelijk het Parijs van die tijd ingezogen, fantastisch! Morgen wordt nooit meer zoals vandaag, dus ik geef mezelf een goede kans dat mijn werk ooit gezien wordt zoals het bedoeld is. Hopelijk al over een jaar of twintig.

µ Feestjes met gratis drank zijn naast skateboarden mijn favoriete onderwerp. Op dit feestje in Frankfurt was er gratis Jack Daniels.

Âľ Thomas de Kramer, noseslide - Thomas is er altijd voor in om urenlang rond te dwalen op zoek naar nieuwe spots. Hoewel Thomas eigenlijk gewoon een parkrat is, leveren onze zoektochten soms mooie plaatjes op. De foto hierboven is een van mijn favorieten.

Âľ Nosa Ketting, switch fs noseslide - Het aantal keren dat ik Nosa heb zien skaten, vallen in het niet bij alle keren dat ik hem heb gezien met een fles sterke drank. Gelukkig leveren beide mooie plaatjes op.

Âľ Ergens is dit voor mij een heel rare foto. Ik heb hem wel degelijk zelf geschoten, maar er is geen sprake van een in scene gezette situatie. Daarvoor was ik, zoals wel vaker in mâ&#x20AC;&#x2122;n Bijlmer-periode, simpelweg te verstrooid en te ver heen. Terwijl ik hier gefrustreerd lag te mijmeren op bed over wat ik kon gaan schieten, heb ik daadwerkelijk vanuit een impuls, al zeg ik het zelf, iets moois geschoten.

µ Niet alleen op straat, maar ook op party’s is Thomas de Kramer een van mijn favoriete onderwerpen. Zo heb ik de afgelopen maanden een behoorlijke collectie foto’s verzameld waarop Thomas keer op keer afhaakt (lees: op de dansvloer in slaap valt).

´ Benny Komala, backside melon - Benny is van de oude garde, maar ript nog altijd keihard. Zomers in de Marnixbowl en ’s winters elke dinsdagavond in Skatepark Amsterdam. Daarnaast is Benny een van de sympathiekste gasten in de Nederlandse skateboardindustrie. Hij neemt zijn zaken heel serieus, en die verlopen dan ook zeer succesvol, maar zijn grootste drijfveer blijft volgens mij de liefde voor skateboarden.

E6<>C6

>C=DJ9

Music

I:@HI

Danny Veekens

7::A9

Boudewijn Bollmann, Pim Top, Erik Dixon

VAN BLIEPJES TOT HARDE BEATS ‘Alleen als ‘ie ijs- en ijskoud is’ – wie deze reclameslogan van Jägermeister niet kent, heeft de afgelopen dertig jaar waarschijnlijk op de Noordpool doorgebracht. Minder bekend is dat het kruidenlikeurmerk zich ook met muziek bezig houdt. De website Jägermusic.nl staat in de virtuele steigers en het afgelopen jaar werden feesten door het hele land georganiseerd onder de naam Jägerland. Naast gevestigde namen als Boemklatsch, Mr. Wix en verschillende dj’s van het Franse Ed Bangerlabel is Jägerland ook een platform voor minder bekende artiesten. De line-up van iedere editie was weer een verrassing, wat de avond aantrekkelijk maakt voor zowel muziekliefhebbers als voor mensen die gewoon goed willen feesten. Niet alleen Nederlandse acts krijgen een plek op het podium. Ook artiesten uit vele andere Europese landen – van Spanje tot Engeland - waren op Jägerland te vinden. Op het feest in Utrecht was zelfs Amerika vertegenwoordigd. Judi Chicago, een driekoppige band uit dirty south Atlanta, trad voor het eerst op in Nederland. Voor hun breaks en beats halen ze inspiratie uit rave-, ragga- en junglemuziek, voegen daar wat acid house invloeden en elektronische effecten aan toe en omlijsten het geheel met opgewekte vocalen. Volgens de drie multitalenten zelf dekt ‘technicolor glamrock 8-bit beeps’ de lading nog het best, maar Judi Chicago in een hokje plaatsen is nog moeilijker dan stilstaan op hun live muziek.

Spannende locaties Een stuk toegankelijker is de muziek van Ed Banger Records, bekend van o.a. Justice, Ufﬁe en Mr. Oizo. Met verschillende dj’s was dit Franse electrolabel goed vertegenwoordigd op Jägerland. Na Mr. Flash, DJ Funk en Vicarious Bliss op vorige edities, was het afgelopen maand in Utrecht de beurt aan DJ Mehdi. Deze Fransman begon zijn carrière als dj voor verschillende Franse hiphop crews en produceerde ook nog tracks voor artiesten als IAM, K-OS en de legendarische MC Solaar. Pas sinds monsieur Mehdi zich is gaan richten op elektronische muziek, weet hij een groter publiek te bereiken. Remixes van Santigold, CSS, Just Jack, Busy P, New Young Pony Club en Ghostface Killah werkten daar aan mee. Op Jägerland blaast Mehdi een onnavolgbare mix van hiphop, electro en indie door de speakers. De remix van Mehdi’s track Signatune door Thomas Bangalter, de helft van Daft Punk, kan daarbij niet ontbreken. En de locaties? In plaats van uitgekauwde nachtspots worden de Jägerland-feesten juist gehouden in iets minder bekende venues. Zo vond de eerste editie plaats in de Amsterdamse sociëteit LANX, niet in een voor de hand liggende locatie als Paradiso of Bitterzoet. Ook buiten de Randstad worden de feestlocaties zorgvuldig gekozen. Zo was de Eindhovense editie in het voormalige kraakpand Het Stroomhuis, een sfeervolle, knusse semi-underground spot. Zoals bij ieder Jägerlandfeest stond ook hier een local achter de decks. Ari Daily mocht ‘zijn’ stad vertegenwoordigen naast

OP JÄGERLAND BLAAST MEHDI EEN ONNAVOLGBARE MIX VAN HIPHOP, ELECTRO EN INDIE DOOR DE SPEAKERS

acts als One Man Party (drummer van Soulwax) en Casper Tielrooij (Dekmantel). De rode draad door Daily’s sets zijn funky beats, die in combinatie met zijn liefde voor hiphop, breaks, electro en techno zorgen voor een opzwepende mix. Brabantse nachten zijn lang, en met Ari Daily achter de draaitafels nóg langer. Scheurende beats De meeste muziek op Jägerland leunt dan op elektronica, de Britse band Is Tropical zeker niet. Hoewel de muziek minder exotisch is dan die naam doet vermoeden: het Londense trio maakt moderne indie met gruizige gitaren en een ﬂinke scheut new wave. De basis ligt bij de drums en de bas, wat bij tracks als When O’ When en Seasick Mutiny goed naar voren komt. Jägerland is dus meer dan scheurende elektronische beats en onbestemde bliepjes. Dan hebben we nog slecht nieuws en goed nieuws. Het slechte nieuws: inmiddels zijn de acht edities van Jägerland al achter de rug. Het goede nieuws: we hebben vernomen dat de feesten volgend jaar worden doorgezet! Dus als je los wilt gaan op een feest met gevarieerde acts en extreem goede vibes, houd dan de website Jagerland.nl in de gaten voor info over nieuwe feesten.

INFO: Check jagerland.nl. Met dagelijkse updates biedt het platform meer op het gebied van muziek, lifestyle en de vetste feesten.

Gratis mix downloaden: Etaw – Jägerland tinyurl.com/jagerland

OUT NOW:

=h\nf^gmbg` Lmre^ ÌG^p <kZ_mfZglabi Blln^Í Ma^ ?nk IZkZ]hq3 Ahp _nk [^\Zf^ hg mk^g] Z`Zbg >qiehkbg` Zk\abm^\mnk^% _Zlabhg Zg] fhk^ pbma GR Zk\abm^\ml LH&BE Dgbmp^Zk Zg] =Zgbla ?bla^kf^g Ie^Zlnk^% ]^lbk^ Zg] abà \eZll ng]^kp^Zk E^Zma^k Zg] \ZgoZl3 G^qm eôê lg^Zd^kl

Neem nu een jaar abonnement op CODE magazine voor slecht € 12,95 Of betaal € 17,50 en ontvang tevens de Midori Traveler’s notebook. (aanbieding alleen geldig in Nederland).

documentingstyle.com/subscribe

30=, 05

A6,;,

94,,

+1 +(

..(

=YPQKHNH]VUK )VHYKLYZUPNO[ 0LKLYL ]YPQKHN ]HUHM \\Y

\\Y WPZ[L[VLNHUN L_JS\ZPLM TH[LYPHHSO\\Y

]HU ]VVY

*/,*2 >>> :56>>693+ *64 =669

+1»: ;,:;:(=65+,5 +LaL HJ[PL PZ NLSKPN [ T ZLW[LTILY LU UPL[ NLSKPN P J T HUKLYL HJ[PLZ ]YPQRHHY[LU LU VM HYYHUNLTLU[LU

*/,*2 6<; 6<9 7,94(5,5; -<57(92

:UV^>VYSK AVL[LYTLLY )\`[LUWHYRSHHU (? AVL[LYTLLY ;!

>>> :56>>693+ *64

:UV^>VYSK 3HUKNYHHM >P[[L >LYLSK =. 3HUKNYHHM ;!

WORD NU ABONNEE VAN RELOAD EN ONTVANG GRATIS HET ICONISCHE BANKSY BOEK VOOR SLECHTS € 29,95 Banksy’s stencils brengen een geheel eigen universum tot leven: ratten met drilboren, urinerende en snuivende politieagenten, apen met massavernietigingswapens, Mona Lisa’s met granaatwerpers, muitende bankiers. Zijn statements – in woord en beeld – zijn zowel opruiend als inzichtelijk, messcherp als maatschappijkritisch. Zijn werk keert zich tegen oorlog, monarchie, kapitalisme en reclame, maar altijd met een glimlach op het gezicht. Hoewel zijn identiteit nog altijd onbekend is, kent iedereen zijn naam en werk. Hoewel RELOAD gratis te verkrijgen is, kan het zomaar gebeuren dat je er net naast grijpt in je lokale shop. Om er zeker van te zijn dat RELOAD vier keer per jaar op jouw deurmat valt, word je abonnee. En dan krijg je ook nog eens een tof cadeau.

, ik abonneer me op RELOAD en betaal € 29,95. Ik ontvang vier keer RELOAD en eenmalig het boek Banksy, Wall and Piece.

Naam Adres Postcode Woonplaats E-mail adres Telefoonnummer Geboortedatum (dd-mm-jjjj)

O Hierbij machtig ik S.P. Abonneeservice om het verschuldigde bedrag van mijn rekening af te schrijven. Bank-/Gironummer: O Ik betaal per acceptgiro en betaal het verschuldigde bedrag + ` 3,50 meer per jaar. Stuur de ingevulde bon naar: S.P. Abonneeservice, Postbus 105, 2400 AC Alphen aan den Rijn. Of word lid via www.reload.nl. De actie loopt zolang de voorraad strekt. Abonnementen lopen door tot wederopzegging, na de eerste 4 nummers betaal je slechts € 14,95 per 4 nummers.

E6<>C6

>C=DJ9

Style

STAY IN! Fanzines – Teal Triggs (Thames & Hudson)

I:@HI

Jeroen Smeets & Danny Veekens

GET OUT!

De glossy magazines zijn mooi, maar het echte hart van magazine maken vind je in fanzines. Totaal onafhankelijke, puur uit liefde gemaakte zines. Van skateboard zines, punk zines, comic zines, tot aan diary zines. Op het internet is het boek in de zine-community met gemengde gevoelens ontvangen vanwege het niet 100% correct benoemen van auteurs van de zines. Maar het boek biedt een uitermate interessante blik in de wereld van deze do-it-yourself community die ook nu nog actief is.

NK Snowboarden

David Choe – David Choe (Chronicle Books)

Nike 6.0 Air & Style

David Choe is een wervelwind op alle niveaus. Van zijn kunst tot zijn persoonlijke leven. Op zijn negentiende was hij twee weken verdwenen in Congo, in Japan heeft hij drie maanden in de cel gezeten vanwege een akkeﬁetje met een undercoveragent, tegelijkertijd siert zijn kunst niet alleen de muren van het Facebook-hoofdkantoor, maar naar het blijkt ook die van het Witte Huis. In mei 2010 is er een documentaire over hem verschenen, getiteld: Dirty Hands; The Art and Crimes of David Choe. Zijn werk is het best te omschrijven als chaos, en zijn nieuwe boek deelt de chaos van de gedachten en kunst van David Choe.

Street Knowledge – King Adz (Collins) King Adz, de auteur van Street Knowledge kennen we nog van zijn Urban Cookbook. In Street Knowledge gaat hij wederom op zoek naar de context van street art. Het boek is niet alleen een overzicht van wat er nu speelt, maar ook een onderzoek naar wat het betekent, waar het vandaan komt, en waar het naartoe zal gaan. Saillant detail: schrijver Irvine Welsh (Trainspotting, Filth, Porno) neemt het voorwoord voor zijn rekening.

VNA magazine Je kunt erover twisten, maar in Europa is Londen de hoofdstad van de street art, al was het alleen al vanwege Banksy. Vanuit Oost-London hebben vier vrienden het Very Nearly Almost magazine opgezet. Vier keer per jaar schotelen zij je de laatste foto’s van de straat voor, interviews met kunstenaars als Espo, D-Face, Joe Holbrook, Insa, en vele andere. Het magazine is een perfecte mix van underground grafﬁti en doorgebroken street artists die nu in galeries hun werk etaleren. Online te bestellen, tevens in limited edition (met exclusieve zeefdrukcover van de coverkunstenaar). www.verynearlyalmost.com

Nobrow Nobrow is een independent publishing house in Londen. Creativiteit is key voor dit jonge bedrijf, dat is opgezet in 2008. In samenwerking met verschillende getalenteerde designers brengt Nobrow geïllustreerde boeken, magazines, screenprints en zelfs een paar designer toys uit. Ze shippen voor maar een paar euro extra ook naar Nederland, dus ideaal om wat vanuit je luie stoel te bestellen. www.nobrow.net

Het NK Snowboarden strijkt weer neer in Laax. Iedereen kan meedoen aan het Nederlands Kampioenschap, zolang je maar lid bent (of wordt) van Snowboard Holland of NSkiV. Maar hopelijk heb je het afgelopen jaar genoeg geoefend op je fs 720’s, back-to-back 900’s en backﬂips, want het niveau op dit NK zal hoog liggen. Of doe het gewoon rustig aan en huur een chaletje met je vrienden, koop een heleboel halve liters in, en concentreer je volledig op de derde helft. 2 tot 9 april Laax, Zwitserland

Na drie lange jaren keert de moeder van alle snowboardevents terug in München. De Air & Style is legendarisch en werd in 2008 voor het laatst in München gehouden. Met nieuwe hoofdsponsor Nike 6.0 is er de wens om de Air & Style wederom tot een event op Duitse bodem te maken waar geen rider onderuit kan. Met een 6-star TTR-erkenning en een 40 meter hoge kicker, zal dat wel goed komen. 12 februari München, Duitsland

FIS World Cup Snowboard Bij Spanje denk je misschien als eerste aan zon, zee en mooie vrouwen, maar laten we het wintersportgebied La Molina in de Pyreneeën niet vergeten. Daar vindt tussen 14 en 25 januari het Wereldkampioenschap Snowboarden 2011 plaats. Op de FIS World Cup Snowboard, zoals het WK ofﬁcieel heet, zullen de beste boarders strijden binnen verschillende disciplines. Halfpipe, Snowboard cross, Big air, Parallelle slalom, Parallelle reuzenslalom en Slopestyle zijn allemaal vertegenwoordigd. Het is voor het eerst dat slopestyle is opgenomen in het FIS-programma. 14 t/m 25 januari La Molina, Spanje

Freestyle Mayrhofen Voor de freestyle snowboarders onder ons die alles iets beter onder de knie willen krijgen, organiseert MoFo (Moving Forward In Snowboarding) een trip naar Mayrhofen. Onder begeleiding van ervaren boarders, waaronder Hidde Hageman, krijg je les in freestylen in de breedste zin van het woord. Jibben, rails, halfpipe, butteren; alles komt voorbij. Het is niet zo dat er een bus met dummy’s naar Oostenrijk vertrekt, want ervaring wordt aangeraden. Saiko (saiko.com) organiseert een busreis vanuit Nederland. 29 januari t/m 5 februari Mayrhofen, Oostenrijk

NSSK @ Frankrijk Het is een mond vol, maar van 11 tot 20 maart vindt het Nederlands Studenten Snow Kampioenschap plaats in Risoul, Frankrijk. Het maakt niet uit of je een beginnende of ervaren boarder (of skiër) bent, want iedereen kan meedoen aan het NSSK. In de disciplines Big Air, Boardercross, Slalom en Slopestyle kun je een gooi doen naar een plek op het podium. Ook al staat Risoul niet bekend om de beste funparken, volgens de organisatie heeft de locatie de laatste jaren veel geïnvesteerd in parken en de halfpipe. Daarbij is er dit keer een nieuwe photo contest aan het programma toegevoegd en worden er clinics georganiseerd tussen de wedstrijden door. Inschrijven kan via, je raadt het al, nssk.nl. 11 t/m 20 maart Risoul, Frankrijk

T A H W B A JO

ze s va n er ie mpa . s n s e e J o b Ro uk s. o b’ i r t a J e n d o o k : 70 s t a h u k ‘W M. efdr druk ze e f e p e r ze 0 x 8 4 C 6 g : a t l o p: aa Op ebsh For m w e v i a d j o b. n u ellen ta B e s t w w. g e w

RELOAD wordt ontworpen door grafisch ontwerpbureau Get Job.

W W W. J A G E R M E I S T E R . N L

DRINKWIJZER.INFO

Geniet, maar drink met mate.