Snow / Sk ate / Sur f / Music / A rt / St y le
56
IT’S ALL ABOUT POP
winter 2011 / spring 2012
FRODE SANDBECH
HALLDOR HELGASON REP YOUR CREW. GET NOTICED. LIVE LIKE A PRO.
NIKE.COM/CHOSEN
VANS BUILDS OUTERWEAR DEDICATED TO THE RIDERS - WHETHER YOUR TERRAIN IS THE INNER CITY, THE PARK OR BACKCOUNTRY. OUR SNOWBOARD TEAM RIDERS TEST EACH GARMENT ENSURING THAT EACH PIECE PERFORMS ABOVE EXPECTATIONS. TYLER WEARS THE RIDGE INSULATED JACKET IN PORT ROYAL / PIRATE BLACK / GREEN ASH. WITH MORE THAN 45 YEARS OF ORIGINALITY, WE DELIVER A SNOW APPAREL LINE INSPIRED BY VANS’ SOUTHERN CALIFORNIA SKATE HERITAGE.
PHOTOS: SEAN KERRICK (ACTION), BECKNA ©2011 VANS, INC.
CHECK OUT TYLER IN PIRATE MOVIE PRODUCTION’S “BOTTOM LINE”.
WWW.VANS.EU/SNOW
PAGINA
6
INHOUD
xxx
tekst
xxx
Beeld
Snow
Muziek
Cover Story: Cees Wille
Master’s Choice: Aux Raus
Op de cover de 19-jarige railkoning Cees Wille. Brak in april zijn nek op de trampoline. Moest drie maanden rust houden en stapte vrijwel direct daarna in het vliegtuig naar Australië om daar de best trick in een grote competitie te winnen. Naast ‘rail heaven Helsinki’ staan deze winter Litouwen, Polen en Servië op zijn verlanglijst. Pagina: 22-29
xxx
Dit gabberpunk duo stopt ermee: na acht jaar, drie knalharde albums en ruim vijfhonderd liveoptredens is het gewoon tijd voor wat nieuws. RELOAD sprak ze over de tien platen die misschien wel de hardste band van Nederland muzikaal heeft gevormd. Pagina: 14-17
World Wide Music
Vincent ‘Venx’ Renders tipt tien muziekjuweeltjes van het web. Pagina: 12-13
Snowtour
Miikka en Jones vertrokken vorig jaar december naar Canada om daar drie weken poeder te knallen. Hun powder chase bracht ze vervolgens door heel Europa en ze scoorden daarmee 110 dagen poeder in 1 seizoen: meer dan menig snowboarder in zijn hele leven. Pagina: 18-20
Travis Rice
We spraken Travis Rice tijdens zijn bliksembezoek aan Amsterdam voor de première van The Art of Flight. Wellicht de meest bizarre snowboardfilm ooit. Freestylen in de backcountry wordt naar een compleet nieuw level getrokken.Pagina: 36-41
Snowboard gear special
Geen winternummer zonder een jaloersmakende productspecial. Vier pagina’s met gear die je allemaal wilt hebben. Pagina: 44-47
Surf
Ride the River
RELOAD’s Maarten van der Schaaf reisde af naar München om te surfen op een ijskoude, altijd aanwezige golf. Hometown van de FUS crew, die eerder dit jaar de Nike 6.0 Chosen competitie won met verbluffende slomo shots. Pagina: 48-49
Fishtale: Surfboard op maat
We gingen op bezoek bij Fishtale, het jongste Nederlandse surfboardmerk. Omdat ze nergens een custom shaped board konden bestellen met een vet design, zijn ze dat zelf maar gaan doen. Inmiddels is het een bedrijfje waar je onder meer custom boards met designs van diverse Nederlandse ontwerpers kunt bestellen. Pagina: 52-53
Art Skate
Coverdesign: Olivier Vrancken
De Belgische kunstenaar met een absurdistische stijl maakte deze cover van Cees Wille. Inmiddels bereidt hij zijn solo expo voor in de East Brick gallery, Londen. De weg daarnaartoe ging echter gepaard met een afgebroken studie, grote schulden, een echtscheiding en een ernstig ongeluk. Pagina: 30-35
Emil Kozak
Werd in 2006 ogenschijnlijk uit het niets door Vans benaderd om wat artwork te doen. Sindsdien is Kozak een veel gevraagd illustrator voor merken als Element en Nike. Hij is een van de gezichten binnen de Braun CruZer-campagne en startte zijn eigen surflabel, Locals Only met de tagline ‘Humans are NOT the center of the universe’. Pagina: 58-60
Church of Skatan
Een lijst van skateparken op opmerkelijke locaties. Ingegeven door het recent geopende skatepark in Arnhem, in een oude kerk. Pagina: 54-56
Style
Sneak-a-Peak
RELOAD selecteert de twaalf betere sneakers voor deze winter. Pagina: 11
Colofon - RELOAD #56 – winter 2011 / spring 2012 CLUELESS PEOPLE
Writing stories
Taking photos
BEHIND THE SCENES
Creative direction
Danny Veekens, Igor Wijnker,
Mathijs Tromp, Rolf Parrée,
Advertentie exploitatie:
RELOAD
Peter van Rhoon
Maarten van der Schaaf,
Lenn Verjans, Bavo Swijgers,
Patrick Hofland
Postbus 11749
Jeroen Smeets, Martijn de Meulder,
Ulrich Grill, Ruud van der Peijl,
patrick@reload.nl
1001 GS Amsterdam
Daan Dedert.
Alex Post, Dieter Deventer,
T: 020-4085511
T: 020-4085511
Abonnementen:
ON THE WEB
S.P. Abonneeservice
reload.nl
Cover art
Postbus 105, 2400 AC
twitter.com/reloadmagazine
Olivier Vrancken
Alphen a/d Rijn
facebook.com/reloadmagazine
Graphic design www.ditishetechtewerk.nl
Tero Repo, Danny Zapalac,
(Nick Jacobs, Jos Kel,
Eindredactie
Job Rompa)
Anneke Bisschops
Grid design
Tapefont Rundgang
Ruben Pater, Job Rompa
Manuel Dolt
Scott SerfasRed, Cole BarashRed
T: 0172-476085 Logo design
Editor Ruben van der Laan
HOOFDKWARTIER
Zedz
abonnee@reload.nl
Geniet onbeperkt van je favoriete muziek Je kunt steeds meer met KPN. Zo krijg je nu bij het Alles-in-één Pakket Extra, gratis Spotify Premium*. Daarmee heb je altijd onbeperkt toegang tot een online muziekbibliotheek met miljoenen nummers. Van Borsato tot Bach, van Lady Gaga tot Limp Bizkit. Nu alvast Spotify ervaren? Maak dan gratis de unieke playlist van jouw leven op kpn.com/spotify
*Gratis Spotify Premium t.w.v. €10,- /mnd bij het Alles-in-één Pakket Extra (€55,- /mnd).
Kijk op kpn.com/spotify voor de voorwaarden en beschikbaarheid.
kpn winkel | 0800 0115 | kpn.com/spotify
PAGINA
8
DOE JE EIGEN DING Als er één term is waar we hier jeuk van krijgen, dan is het wel ‘Ik doe mijn eigen ding’. Met andere woorden, ik heb geen idee wat ik aan ’t doen ben, ik weet niet waar ik heen ga, maar ik ben bezig met iets. Thema’s van een tijdschrift bedenk je als redactie als het even kan een half jaar van tevoren. Minimaal. In het geval van dit nummer ligt dat wat anders. Kijkend naar de artikelen vragen we ons af wat het thema is. We hebben items over snowboarder Cees Wille, de 19-jarige railkoning, die eerder dit jaar zijn nek brak op de trampoline om drie maanden later in Australië de best trick in een grote competitie te winnen. Een verhaal over de Finse Miikka Hast en Zweedse Jones Hagström – die vorig jaar een seizoen achter poeder jaagden en daar met 110 dagen verse pow voor werden beloond. En een diepte-interview met de Belgische kunstenaar Olivier Vrancken die na zijn redelijk deprimerende levensverhaal gedeeld te hebben met onze journalist, een fijne cover maakte voor dit nummer.
Rest nog de gabber punkers Aux Raus, de FUS crew, riviersurfers uit München, backcountry freestyler Travis Rice, de jongens achter Nederlands surflabel Fishtale en - ga - zo - maar - door. Allemaal mensen die erhmmm ‘hun eigen ding doen’. Nu we erover nadenken, volgens ons doen we met RELOAD al meer dan tien jaar ons eigen ding. We hebben geen idee wat we aan ’t doen zijn, al helemaal geen idee waar we naartoe gaan, maar zijn wel lekker bezig. Hopelijk blijft dat nog even zo. Maar een lousy thema voor een blad blijft het. Happy riding. Redactie RELOAD
Shave your style. “Make life your canvas.� Emil Kozak, 29, Artist
Scan to watch exclusive footage of Emil shaving, styling and trimming his personal statement of style. www.braun.com/cruZer When you scan this bar code, the terms, conditions and privacy policy of the bar code reader that you selected will apply.
cruZer
PAGINA
OUT NOW:
10
INHOUD
Snow
tekst
Maarten van der Schaaf
Documenting Style Fall/Winter 2011/2012
DOCUMENTING STYLE
‘2012 SURVIVAL KIT ISSUE’ ISSUE 20
No Mind: Bohemianism redefined Rick Genest and his circus of the bizarre Future now: paradigm shifters and heavy jackets Bootiful: 50 + best boots for this winter Urban anglers: fishing in New York
€1 for 9,50 2 + Ur issues ban Med ears is (NL p
ISSUE 20, FALL/WINTER 2011/2012 PRINTED IN THE NETHERLANDS 8,95 EUR / 6,50 GBP
rice
)
Subscribe now to CODE Magazine and get the brand new Urbanears Medis headphone for free! (retail value € 50,-) Or get a nice discount. To subscribe go to wearecode.com/subscribe-to-magazine
PAGINA PAGINA
1111
INHOUD INHOUD xxx Style
tekst
xxx
Beeld
xxx
Sneak A PEAK € 80,00
€ 89,95
€ 84,95
ETNIES
GRAVIS Rieder
Number Mid
HUF
Tahoe
€ 90,00
0 € 90,0
95 € 99,
K-Swiss
NIKE Paul Rodriguez V
Court LA
95 € 89,
POINTER Mathieson
0 € 100,0
€ 109,95
The Hundreds Riley High Premium
VANS Cobern
WeSC Clopto
€ 79,95
€ 80,00
€ 75,00
ETNIES plus Owen
CONS Pappalardo
NIKE
Zoom
PAGINA
12
INHOUD
Music
tekst
Vincent Reinders
World wide music Alex Clare
Hoop Dreams
Vijf jaar nadat hij bekend werd als tijdelijke date van Amy Winehouse, vestigt Alex Clare nu zelf zijn naam. De soulvolle zanger debuteerde eerder dit jaar met het album The Lateness of the Hour, nadat een aantal singles – met name ‘Too Close’, zelfs een 3FM megahit – ook een groot publiek wisten te overtuigen. Op de plaat trekt hij de aandacht met warme nummers die een verfrissende dubstep-onderlaag hebben, tussen ietwat lome ballads door. Die nodige muzikale power wordt geleverd door Diplo en Switch, die als producers ook aan de wieg stonden van Major Lazer en M.I.A.’s succes.
Hoop Dreams – waarschijnlijk vernoemd naar de veelgeprezen basketbaldocu uit 1994 – betitelt zichzelf als chillstep en dubwave op hun Facebook, wat dat ook moge betekenen. De zeskoppige indieband (inclusief vaste violist!) belandde plots op honderden blogs dankzij hun extreem aanstekende single ‘XCPR’. Het is nog niet bekend wanneer ze hun volledige debuutalbum gaan afleveren, maar mocht je op de hoogte willen blijven, dan kun je bij één van hun eerste paar honderd Facebook-fans horen en ben je zelfs de fanatiekste early adopters nog een half jaartje voor.
A$AP Rocky
Per.verz
De 23-jarige A$AP Rocky uit Harlem (New York) is het nieuwste online rapfenomeen van dit moment. Zijn onderwerpkeuze is weinig speciaal (wiet, goud, dames en swag), maar zoals met alles: breng het op een juiste manier en je komt ermee weg. Sterker nog, A$AP scoorde met ‘Pe$o’ niet alleen online een hit, maar ook op de radio. Dat is iets wat praktisch onmogelijk is in de States voor nieuwe ongetekende rappers. Het leverde hem lof op van allerlei grootheden, een vast voorprogramma in de immense Club Paradise tour van Drake en bovenal een platendeal ter waarde van drie(!) miljoen dollar van RCA. De Live Love A$AP tape download je gratis op zijn site.
Geboren in Roermond, als een nomade gewoond in het halve land en in Eindhoven zijn debuutalbum gevierd: Per.verz. De rapper die in het dagelijks leven Kim Lee Wong heet, behoort technisch gezien tot de besten van ons land. Zijn watervallen aan lettergrepen en neerslachtige karakter doen denken aan die van Fresku; beiden hadden geen al te vrolijke jeugd en schooltijd. Een aanrader voor als je hiphop met een donkere kant kan waarderen.
alexclare.com
Het ontdekken van nieuwe muziek is makkelijker dan ooit dankzij online platforms als Soundcloud, Bandcamp en Spotify. En van eigen bodem is er 22tracks.com. In deze online jukebox plaatsen Amsterdamse top-dj’s wekelijks splinternieuwe nummers in 22 uiteenlopende genres. Speciaal voor RELOAD tipt 22tracks-oprichter Vincent ‘Venz’ Reinders tien kersverse artiesten uit verschillende genres.
liveloveasap.com
facebook.com/HoopDreamsMusic
per-verz.nl
Jacques Greene
Deadboy
Sepalcure
De spannendste muzikale stroming van het moment vind ik de kruising tussen dubstep, garage en house die nu ontstaat, ook wel als UK Bass aangeduid. Hierin maakt het standaard gewobbel en cliché gebliep plaats voor opzwepende ritmes en enorm volle warme producties. Ook al komt de 21-jarige Jacques Greene uit Canada, toch kunnen we hem beter met dit genre bestempelen, dan dat we hem simpel ‘houseproducer’ noemen. Alle ogen richtte hij op zichzelf door de mooiste remix te maken voor Radiohead. Aan de prachtige TKOL RMX-serie werkten onder meer Caribou, Jamie XX, Modeselektor en SBTRKT mee, maar Jacques Greene steelt de show zonder meer.
Deadboy’s tempo ligt een stukje hoger. De zes nummers die hij uitbracht op het florerende label NMBRS zijn één voor één dansvloergeschikt, met ‘Wish U Were Here’ als uitschieter. Waar Jacques Greene bijna ontspannend kan werken, is Deadboy een absolute energiebooster. Door het hoge aantal bpm, de korte vrouwenvocalen, veel percussie en – natuurlijk – zware bassen. Zijn naam ontleende hij aan de horrorfilms die ter inspiratie dienden voor de grimeproducties die hij in zijn begindagen creëerde. De tracks van de Londenaar slaan vooral goed aan door je headphones als je haast hebt op de fiets.
Sepalcure klinkt als een foute metalband, maar het collectief bestaande uit Travis Stewart (Machinedrum) en Praveen Sharma (Praveen & Benoît) sloot zichzelf twee weken op en maakte juist “Detroit techno chords cut through wooden beats, neon synths and dubbed out atmospherics”. Een mond vol, maar het zegt exact wat het is. Atmosferische pracht om op te dansen en hun zelfgetitelde album is net uit. Wegdromen gegarandeerd!
Allen Stone
Jack Dixon
Lil Silva
De 24-jarige Allen Stone ziet eruit als een doorrookte bleke hippie met lange haren en een karig gebit. Maar zodra de Amerikaan begint te zingen, iets wat hij leerde in de kerk van zijn dorp Chewelah in Washington, valt je mond open. Wat een fantastische soulster is er opgestaan deze herfst! Hij heeft nog geen label of ander zakelijk powerhouse achter zich staan, maar de one man army maakte vooral faam in de tv-show van Conan O’Brian, waar het nummer ‘Unaware’ beter tot zijn recht kwam dan ooit. Hij zit in dezelfde lift als waar Mayor Hawthorne ook ooit in zat. Ik ben benieuwd waar hij de komende jaren allemaal heen gaat stijgen…
Jack Dixon is momenteel mijn persoonlijke favoriet. Hij heeft het tempo en de dansbaarheid van Deadboy, met de warmte van Jacques Greene. En zo komt wederom in Londen al het goede samen. Zijn laatste release, Dead Man’s Switch, bestaat uit 22 minuten heerlijkheid. Zijn track van het jaar is ongetwijfeld ‘By My Side’, die te vinden is op Brownswood Electric 2, een compilatie vanuit het kamp van Gilles Peterson. Bezoek ook vooral Dixons Soundcloud, want er staat een hoop moois op.
De jonge producer Lil Silva maakte het fantastische ‘On Your Own’ met zanger Sampha die je kunt kennen van zijn regelmatige aanwezigheid op SBTRKT’s album. De pompende drums worden zacht bezongen, waardoor het een poppy feel krijgt zonder een moment afgezaagd te worden. Hoewel hij meer gespecialiseerd is in het maken van rauwe grime, zijn z’n uitstapjes richting de UK Bass in mijn ogen een stuk verfrissender.
soundcloud.com/jacquesgreene
allenstone.net
soundcloud.com/deadboy
soundcloud.com/jackdixon
sepalcure.com
soundcloud.com/lilsilva
PAGINA
14
INHOUD
Music
tekst
Danny Veekens
Beeld
Ruud van der Peijl
PAGINA
15
INHOUD
Music
tekst
Danny Veekens
Beeld
Ruud van der Peijl & Alex Post
Master’s choice:
Aux Raus Aux Raus is uitgerausd. Bastiaan Bosma (27) en Luuk Bouwman (28) zijn nu bezig met een afscheidstour, waarna definitief het doek valt voor de technopunkband. Het is volgens de gabberpunkers tijd voor verandering en nieuwe projecten. Binnen acht jaar maakte het duo drie knetterharde albums, werden ze getekend door (toentertijd hiphoplabel) TopNotch en ragde de band meer dan vijfhonderd keer on stage. Met zijn humor en energie zou Aux Raus zelfs op een begrafenis een feestje kunnen bouwen. RELOAD spreekt de heren voor de laatste keer als Aux Raus over hun favoriete albums ooit. Luuk begint, gevolgd door Bastiaan, met vijf platen die ooit vormden wat later Aux Raus werd.
1. Minor Threat - First Two 7’’s On a 12’’ (1984)
2. Sonic Youth - Sister (1987)
Minor Threat was de eerste niet-top 40-muziek die ik ooit hoorde. Toen ik vroeger ging skaten in een winkelcentrum in Ussen (Oss, red.), namen de oudere jongens altijd een boombox mee. Ze draaiden punkbands als The Expoited, The Sex Pistols, Fugazi en Minor Threat. Gelukkig waren mijn ouders tolerant, dus op onze vakanties naar Zuid-Frankrijk draaiden we naast Paul Simon en Neil Diamond ook Minor Threat in de auto. Ik had geen idee waar de teksten over gingen, maar ik zong fonetisch mee. Pas veel later vielen de straight edge ideeën van frontman Ian McKaye me op. Dat maakt deze plaat nu heel vreemd voor mij. Bij die snelle agressieve muziek heb ik sterke associaties met de zon en het idyllische Franse landschap, maar als ik Minor Threat nu hoor, heb ik ook meteen de ‘nep-Engelse’ teksten weer in mijn hoofd.
Van een Canadese jongen die bij onze buren op bezoek was, kreeg ik vroeger het cassettebandje Sister, van Sonic Youth. In eerste instantie kon ik er niet zoveel mee. Ik vond het een beetje een nare sfeer. Wat later ben ik er opnieuw naar gaan luisteren, en toen pakte het me pas. Het was de eerste band waar ik me echt in ging verdiepen: ik kocht cd’s van ze en las er alles over. Sonic Youth werd voor mij een ‘portal’ naar een undergroundcultuur waar ik tot dan toe niets vanaf wist. Via hen ging ik naar van alles luisteren: Iggy Pop, Glenn Branca, Butthole Surfers, The Cramps… Sonic Youth had door zijn hoezen en clips ook een sterke link met beeldende kunst. In 1992 zag ik ze voor het eerst live, in de Frits Philips hal in Eindhoven. Het was een van mijn eerste concerten en ik heb daarna nooit meer zo’n ‘openbaring’ via een band meegemaakt.
Beeld: Alex Post - tagsters.nl
3. Somatic Responses - Riot Frequencies (1995)
4. The Fall - Live At The Witch Trials (1979)
Rond 1997-1999 woonde ik in Breda. Ik luisterde toen steeds meer naar elektronische muziek. Ik ging toen weleens naar illegale technofeesten in onder andere Breda, Antwerpen en Utrecht. Als je op zo’n feest kwam, duurde het door alle noise soms wel een kwartier voordat je de beats goed herkende. De technoplaten uit die tijd – en vooral Riot Frequencies van Somatic Responses – vind ik nog steeds heel tof. Het kwam na die eerste golf hardcore, maar was veel noisier, met heel bizarre synths en er zaten niet veel van die debiele filmsamples doorheen zoals vaak bij hardcore. Ik luisterde thuis naar allerlei elektronische artiesten als Aphex Twin, Speedy J, Adult en Like A Tim, maar die Somatic Responses-platen waren het beste op feesten, omdat ze snoeihard waren. Die simpele rechttoe rechtaan beats heb ik altijd heel tof gevonden. Het was ook fris, omdat het niet om ‘de artiest’ ging, zoals nu weer bij ster-dj’s. Je was niet naar de zoveelste charismatische performer aan het kijken; er waren juist alleen maar stroboscopen en lichtmuren.
Ik kende een paar nummers van The Fall al langer, maar ik ben pas echt naar ze gaan luisteren nadat ik The Fall en Mark E. Smith (frontman, red.) en The Fall in een documentaire zag: Hail The New Puritan van Charles Atlas. De film gaat over danser Michael Clark, die met zijn groep dansen opvoert bij onder andere muziek van The Fall. Ik weet niets van dans en daar ben ik ook echt niet in geïnteresseerd, maar de combinatie van de vreemde kostuums van Leigh Bowery, de muziek van The Fall en de dansen van Clark maken een heel directe indruk zonder pretenties. Mark E. Smith speelt een bijrol in de bizarre fakedocumentaire. Hij is daarin een tv-presentator en speelt met The Fall in een studiosetting. In de docu zitten wat latere nummers van The Fall, maar de plaat waar ik het meest naar heb geluisterd is Live At The Witch Trials (geen liveplaat!). Ik ben gek op zijn stem en de teksten.
5. White Noise - An Electric Storm (1968)
9. Coil - Musick to Play in the Dark (1999)
Dit is mijn favoriete plaat op dit moment. De melodieën zijn erg tof, en je weet niet waar de muziek naartoe gaat als je naar dit album luistert. Het is een beetje als andere bands uit de 60’s zoals Soft Machine en Pink Floyd: lange harmonische nummers met een mooie combinatie van elektronische muziek en synths. Als ik An Electric Storm hoor, krijg ik zin om zelf muziek te maken. In de auto luister ik veel naar harde muziek, zoals stevigere metal, maar ook vaak naar dit album. Vroeger hadden we altijd stapels cd’s bij ons om naar te luisteren, maar dat heeft nu plaatsgemaakt voor iPods.
Een vroegere vriend van me zat diep in de muziek- en gay scene, en heeft halverwege de jaren ’90 een maand of twee bij Coil in huis gewoond. Zij woonden met z’n tweeën in Londen, lazen de hele dag boeken en als ze de studio ingingen, spoten ze een of andere drug in hun arm om vervolgens de hele nacht muziek te maken. Deze plaat is een klassieker in hun oeuvre. Het is écht muziek om in het donker te draaien. Het mooie is dat naast de kilheid van synthesizers en elektronica de muziek heel warm is en de stemmen prachtig zijn. Helaas is een van de leden een aantal jaar geleden overleden, nadat hij aangeschoten in zijn eigen huis van de trap is gevallen…
6. Black Flag - In My Head (1985) Ik luister nu niet zo heel vaak meer naar Black Flag, maar ik was geobsedeerd door deze plaat toen ik een jaar of veertien was. Ik vond het heel fijn dat niemand in mijn omgeving Black Flag toen kende. Als ik het liet horen, vond iedereen het verschrikkelijk. Ik heb deze plaat vijf maanden lang non-stop geluisterd. Het is de agressie en de kilheid die me in die nummers trok. Het is muziek die me bang maakte en waar ik geen hoogte van kreeg, maar die me daardoor juist erg boeide. Ik ben toen helemaal naar Amsterdam afgereisd om de cd bij de Virgin megastore te kopen met het geld dat ik met kranten bezorgen had verdiend. Sindsdien luisterde ik iedere dag op mijn walkman naar deze plaat. Met mijn kisten aan de hele tijd chagrijnig kijken, maar stiekem volop gelukkig zijn.
7. The Fall - The Light User Syndrome (1996) Ik vind dit een heel interessante lp door de agressie en de chaos die je terughoort in de muziek, de teksten en de productie. Je hoort dat het niet goed gaat met Mark E. Smith, de spil van The Fall. Op de hoesfoto staart hij je met troebele ogen aan en de rest van de band kijkt ook niet erg blij. De muziek is gevuld met geschreeuw, teksten over speed en drank (‘I heard there’s a new drug out, it’s called speed I wrote a song about it!’), rauwe gitaren en twee drummers waar ik een zwak voor heb. Dit is een van de eerste platen die ik van The Fall hoorde en ik begreep er eerst geen jota van. Het klonk als ongeïnspireerde herrie. Maar tegelijkertijd werd ik wel gegrepen door die herrie en de schreeuwerige stem van Smith, met name de briljante teksten. Inmiddels heb ik bijna alle platen van The Fall en is het al ongeveer tien jaar mijn favoriete band. Ik heb ze afgelopen september op het Incubate festival in Tilburg voor het eerst live gezien. Dat was de mooiste dag van mijn leven! En mijn vriendin heeft toen een handgeschreven tekst van Mark E. Smith van het podium gegapt, die nu boven mijn bed hangt.
8. Chrome - Blood On The Moon (1988) Dit is een plaat die je een aantal keer moet horen voordat het je grijpt. Een plaat die van een andere planeet lijkt te komen; die je van achteren besluipt en je in je gezicht slaat. De eerste platen zijn eigenlijk nog weirder; liedjes die beginnen en weer uitfaden naar een ander nummer, overstuurde stemmen en geluidscollages gemixt met perfecte garagerock en bubblegum pop. Maar Blood On The Moon heeft veel meer samenhang en een heel krachtige sound. Later viel het originele Chrome uit elkaar en is Damon Edge in Parijs gaan wonen, waar hij solo verder ging. Die platen zijn ook heel erg intrigerend, omdat Edge verslaafd was aan heroïne en eens per jaar een aantal dagen de studio indook met een aantal vrienden en daar dan na weken een plaat uit knipte. Die nummers zijn vreselijk saai, langdradig en klinken allemaal hetzelfde. Een aantal jaar later kreeg Edge een enorme vetzucht en stierf hij uiteindelijk op 42-jarige leeftijd aan een hartstilstand.
10. Gary Glitter - Glitter (1971) Dit album vond ik bij de oude platen van mijn ouders toen ik hun collectie eens ging doorspitten. Ik vond het wel een toffe hoes en het was de enige plaat waarvan de muziek een beetje overeenkwam met waar ik naar luisterde, dus nam ik ’m mee. Op de hoes staat nog in mijn vaders handschrift ‘Voor Olag, veel liefs Chris’ geschreven. Mijn moeder heet Olga, maar mijn vader is een beetje dyslectisch. Jaren later zette ik de plaat weer op en toen viel het ineens op z’n plek. Wat een fantastische, bruisende popplaat is dit! Overal koortjes van de hele band die ‘Hey!’ schreeuwt, je kunt niet stilzitten door handclaps die overal opduiken en een nummer als ‘Rock On’ waar de B-kant mee opent… what the fuck? Hoe tof wil je het hebben! De hele plaat swingt de pan uit. Jammer dat Gary Glitter tegenwoordig vooral bekendstaat om zijn seksuele voorkeur voor minderjarigen, maar deze plaat blijft een van mijn favorieten ooit. Rock on!
De hele tijd chagrijnig kijken, maar stiekem volop gelukkig zijn.
PAGINA
19
INHOUD
Snow
tekst
Maarten van der Schaaf
Beeld
Tero Repo
WERELDWIJD POEDERJAGEN ‘It’s not about the destination, it’s about the snow’
Hoe zorg je ervoor dat je de hele winter zoveel mogelijk poeder rijdt? Niemand kan je dat beter vertellen, dan de Scandinavische poederjagers Miikka Hast (30) en Jonas Hagström (30). De afgelopen twee winters scoorde het tweetal maar liefst 110 dagen verse sneeuw. “De meeste mensen halen dat niet eens in een heel leven.” Het is half november. Miikka Hast kijkt thuis in het Finse Rovaniemi om zich heen. De Laplandse heuvels zouden al lang wit moeten zijn, maar Miikka ziet enkel een teletubbygroen landschap. Miikka belt met Jonas Hagström, zijn Zweedse powder partner in crime. De afgelopen twee winters reisde het tweetal voor de Protest Snowtour door Europa op zoek naar verse poeder en first tracks. Dit jaar verleggen ze hun grenzen: het hele noordelijk halfrond kan bezoek verwachten zodra er een bak sneeuw valt. Uren hebben Miikka en Jonas al doorgebracht achter hun laptops. Snowforecasting.com laat er geen twijfel over
bestaan. De sneeuw wil maar niet vallen in Europa, maar de condities in Canada zien er uitstekend uit. “In British Columbia ligt al een goede basislaag en naar alle waarschijnlijkheid gaat het daar de komende week dumpen,” zegt Miikka. Jonas heeft van wat Canadese snowboardmaten gehoord dat er een tweede La Nina winter aankomt in Noord-Amerika. Er wordt niet langer getreuzeld – een half uur later zijn de tickets naar Vancouver geboekt. De boys kopen hun tickets altijd last minute. Nog zes dagen voor take off. “Snowtour is on again,” blogt Miikka op zijn blog.
DE VIKINGEN GEDRAGEN ZICH ALS UITGEHONGERDE WOLVEN 10 duizend hoogtemeters op de teller. Hun beenspieren branden. Pow count: 1.
Vlug worden de tassen gepakt. Wat er mee gaat? Een gewoon board en een splitboard. Eerst even waxen. Wat nog meer? Skistokken, lawinepiepers, een setje walkietalkies, een rugzak, een snowboardoutfit, een jeans en drie T-shirts. Jonas: “’s Avonds lopen we altijd in hetzelfde kloffie, want onze boardgear neemt de meeste kilo’s in beslag. En je wilt je natuurlijk niet scheel betalen voor je bagage in het vliegtuig.” Het is 4 december. Een dag eerder zijn de mannen aangekomen in Revelstoke, British Columbia. Dat blijkt de juiste keuze: het komt met bakken uit de hemel vallen. Om 6 uur ’s ochtends gaat de wekker. Het sneeuwt nog altijd. De eerste gondel van het seizoen gaat om 8:30 omhoog – vanzelfsprekend zitten Miikka en Jonas erin. Vandaag hoeven ze niet te hiken om poeder te scoren; het hele resort ligt immers vol. Bovendien is het de eerste dag van het seizoen. Easy going, zou je zeggen. Maar nee, de Vikingen gedragen zich als uitgehongerde wolven. Het wordt een dag vol first tracks. Als de duisternis langzaam invalt, staan er
Drie weken blijven Miikka en Jonas in Canada. “In een straal van twee uur rijden rondom Revelstoke liggen bergen zat,” vertelt Miikka. “Als de sneeuwverwachtingen blijven zoals ze nu zijn, is er op dit moment geen betere plek op aarde om poederdagen te scoren.” De jongens blijven niet in het skigebied hangen. Dat doen ze nooit. Voor onaangetaste verse poeder moet je in de backcountry zijn. De omgeving van Revelstoke kennen ze niet echt. Hoe weten ze dan waar ze moeten zijn voor steile couloirs en open poedervelden? Miikka: “We nemen altijd de tijd om de omgeving te leren kennen. We maken gebruik van verschillende lokale informatiebronnen. Rijders die uit de buurt komen of de bergen goed kennen, horen we uit. We checken lokale websites van poederfreaks. En je hebt goede lawine infocentra en skitoeristenbureaus in Canada, die zijn ook handig om te raadplegen.” Een gids? “Nee, die huren we nooit.” Soms gebruiken ze liften van een skigebied, op andere dagen gebruiken ze hun splitboards of ze hiken omhoog. Jonas: “Op de mooiste dagen kom je helemaal niemand tegen. Vorig jaar hebben we een bergketen ontdekt in Italië, in de buurt van een piepklein resort. Er komt geen hond. Prima, want wij scoorden er meerdere droomdagen. Je wordt wakker, doet de gordijnen open, de zon brandt aan de hemel en er is een meter vers gevallen. Nee, we gaan je niet vertellen waar dat was. Sorry, top secret.” Ze hebben nog wel een aantal locaties op hun wensenlijstje staan. Japan, Rusland, de Himalaya. Maar uiteindelijk draait het deze gasten niet om de kick van verre landen of andere culturen. Miikka: “It’s not about the destination, it’s about the snow.” Volg Miikka en Jonas via http://protest.eu/snowtour
Bavo Zwijgers / Nose Press, Rotterdam
PAGINA
23
INHOUD
Snow
tekst
Igor Wijnker
Beeld
Bavo Swijgers & Lenn Verjans
‘Rails rijden is vrijheid’ Cover story: Cees Wille Afgelopen april maakte Cees Wille (19) een nare smak, maar boardde hij nog een week door. Met een gebroken nek, bleek later. In augustus deed hij alweer mee aan een railbattle in Australië, en won de best trick competition. Maar wedstrijden zijn slechts een leuke (financiële) bijkomstigheid voor Cees, want er gaat niets boven boarden met z’n vrienden. “Met de auto naar Helsinki en dan goede rails zoeken.”
Je bent net terug uit Antwerpen. Daar heb je met je maat Gerben Verweij een stellage gebouwd voor een railbattle. Over een paar uur ga je naar Oslo voor een wedstrijd… “…En als we maandagochtend op Schiphol landen, rijden we meteen door naar Antwerpen om de rails af te bouwen. Best druk ja.” Dat klinkt als een fulltimebaan. Kun je al leven van het snowboarden? “Nog niet helemaal. Ik werk ook op Scheveningen, toeristen helpen op de pier. Dat is een heel chill baantje, vooral als het mooi weer is. Ik woon nog bij mijn ouders, dat scheelt ook. Gelukkig heb ik goede sponsors die me steunen. Vans, Shaped Snowboarding, Smoking Snowboards, Skullcandy headphones, Monster Energy en Spy Optics. Ik heb een travelbudget en kan zo m’n dingen doen. Ik heb geen duidelijke plannen voor de komende winter; kan overal naartoe gaan.” Je kunt er bijna van leven, maar je neemt ook risico’s. Dit voorjaar brak je je nek. Wat gebeurde er? “Het gebeurde op 6 april in Laax, op het NK Snowfest. We deden een trampolinesessie en ik probeerde een dubbele salto. Ik kwam met mijn hoofd in de bak met schuimkussens en mijn onderlichaam roteerde door. Toen hoorde ik een vrij harde krak.”
Je voelde meteen dat het mis was? “Gek genoeg niet. Ik voelde me wel duizelig en misselijk, maar ben zelf nog uit die schuimbak geklommen. Daarna ging ik naar de fysiotherapeut. Hij zei: ‘Als je er over een paar dagen nog last van hebt, moet je terugkomen.’ Maar zaterdagochtend ben ik gewoon terug naar Nederland gereden. Bij de huisartsenpost in het Westland zei de arts: ‘Als je krak had gehoord, dan had je hier echt niet gezeten.’ Maar een paar dagen later had ik geen gevoel meer in mijn hand en mijn achterhoofd. Mijn fysio zei: ‘Laat eerst maar even een scan maken.’ Uit de CT-scan bleek dat mijn tweede nekwervel was gebroken, maar nog wel in elkaar zat gedrukt. ‘U moet drie maanden rust houden met een nekbrace,’ zeiden ze. ‘Pardon?!’ ‘Meneer, dit zijn geen geintjes.’” Dat lijkt mij ook. Je had in een rolstoel kunnen belanden! “Ja, want in die week tussen de val en de scan heb ik nog gewoon gesnowboard. Niet echt gekke dingen gedaan, want ik voelde me niet heel goed. Ik ging dus rustig naar beneden. Meestal zet ik me eroverheen en zeg ik: nog even knallen. Dat gevoel had ik nu gelukkig niet. Als de nekwervel was verschoven, hadden mijn zenuwbanen zwaar beschadigd kunnen raken. Dan ben je gewoon verlamd. Waarschijnlijk blijvend.”
Lenn Verjans / Backside Lipslide, Helsinki
Er zijn geen regels en je hoeft geen liftpas te kopen
Beeld: Bavo Zwijgers / Frontside 360
Je kon het nog? Wat heet! Bij je eerstvolgende wedstrijd, een 28 stairs railbattle eind augustus in Australië, won je meteen de best trick! “Toen ik groen licht kreeg van de dokter om weer te boarden, wilde ik iets geks doen. Ik vroeg mijn sponsors of ze een deel van een vliegticket naar Australië wilden financieren. Dat werd een terrortrip: 36 uur heen, anderhalve dag daar en de terugreis duurde ook weer 36 uur. Het is wel de moeite waard geweest en ik heb nog leuk gefeest met die gekke Australiërs. Je moet zo’n reis alleen niet te vaak maken.” Beeld: Bavo Zwijgers / Backside 540
Toen je met die nekbrace op de bank zat, heb je toen getwijfeld of je weer zou kunnen boarden? “Jawel! Het enige wat ik kon doen was snowboardfilmpjes kijken en zien hoe al die kids beter werden. Ik heb nog een excuusmail naar mijn sponsors gestuurd: ‘Sorry, maar mijn gezondheid gaat nu voor.’ Maar ik dacht ook: shit, straks gaan ze iemand anders steunen. Ik was er wel van overtuigd dat ik weer zou kunnen boarden.” Je bent nu weer helemaal genezen? “Op de controlefoto was het bot drie maanden later weer helemaal goed, maar mijn nekspieren waren superstijf. Ik ben na die scan gelijk naar de Uithof gereden om te kijken hoe het snowboarden ging. Ik stapte uit de lift en ging meteen onderuit. Ik weet niet eens wat ik fout deed. Ik was verbaasd, maar kon er om lachen: ‘Hè, wat is dit!? Ik kan het écht niet meer.’ Daarna lukte het weer om bochtjes maken. Ik kon het nog, dat was een grote opluchting.”
Je hebt het niet zo op wedstrijden? “Het kan best tof zijn en ik heb wel een paar keer geld verdiend met battles, 2.600 euro in twee maanden. Dus ik dacht: waarom geef ik het niet nog een keer een kans. Maar bij zo’n wedstrijd gaat het alleen om het sporten. Je vliegt erheen en je hoeft alleen die wedstrijd te doen. Een heel seizoen alleen maar wedstrijden, daar is geen zak aan. Maar ja, ieder z’n ding.” En wat is jouw ding? “Met mijn vrienden Joey van Essen, Gerben Verweij, filmer Tim Schiphorst en een aanhangwagen vol spullen door Europa reizen om goede rails te zoeken en vast te leggen op film.” Waarom trekt jou dat zo aan? “Er zijn geen regels en je hoeft geen liftpas te kopen. Er ligt nu anderhalve meter sneeuw in Finland. Als we zin hebben, rijden we daar naartoe en gaan we rails zoeken. Parkrijders zijn afhankelijk van sneeuw en openingstijden. Wij pakken de bouwlampen en gaan door tot diep in de nacht. Als iets niet bevalt, zoeken we een andere spot. Je hebt zoveel vrijheid met rail rijden.”
Op de piste heb je die niet? “Mijn interesse ligt gewoon niet bij het piste rijden. Ik ga wel wat meer big jumps doen. Het is leuk om ook wat schanssprongen te hebben in je videopart. Maar op de piste heb je geen keus. Wat daar staat, daar moet je het mee doen. Iedereen kan boarden op de piste, maar niet iedereen kan boarden op street rails. Daarvoor moet je eerst een generator kopen, een groep vrienden vinden die het ook willen doen. Die niet alleen zeggen dat ze het willen, maar het ook daadwerkelijk doen. Het is echt een hele missie. Het gaat niet alleen om het boarden, maar om het hele verhaal eromheen. Vrienden zoeken waar je kunt overnachten. Hartstikke gaaf.” Wat nemen jullie allemaal mee op reis? “We hebben een stationwagen – een gouden Passat – met een aanhangwagen. Daarin liggen bouwlampen, een generator, slijptol, drop-in ramp van 2 meter hoog en een winch. Dat is een gemotoriseerde lier, waarmee je snelheid kunt maken tot zo’n 80 km per uur. Bijvoorbeeld om over dingen als monumenten en gaten heen te springen. Dan ook nog alle filmspullen en extra snowboards, want die gaan vaak snel kapot. Zeker als er weinig sneeuw op de trappen ligt.”
Beeld: Lenn Verjans / Blunt fakie, Helsinki
Wist je dat ze in Finland heel goede ziekenhuizen hebben?
Geen EHBO-trommel? “Nee, haha. Goede tip. Als er écht iets aan de hand is, dan gaan we naar het ziekenhuis. Afgelopen seizoen moesten we er in anderhalve maand vier keer naartoe. Wist je dat ze in Finland heel goede ziekenhuizen hebben? Echt goed geregeld daar.” Dus jullie komen graag in Finland? “Ja, we gaan vaak naar Helsinki, dat is rail heaven. Gerben komt er al vijf jaar, hij kent de weg er beter dan de locals. Dit jaar willen we naar Litouwen, Polen en Servië om nieuwe spots te ontdekken. We weten dat er sneeuw ligt, dus er is altijd wel wat leuks te doen. Je moet alleen creatief zijn.” Worden jullie vaak weggestuurd? “Zelden. Railrijders zijn ook heel sociaal. Als er een rail vlakbij een huis ligt, dan vragen we om toestemming. Dat waarderen de mensen in andere landen. Alleen in West-Europa worden we nog weleens weggestuurd. In Scandinavië niet. Daar is het zelfmoordcijfer erg hoog, omdat het daar zo donker en koud is. Iedereen zit daar binnen met een uitkering, aan de drugs en drank. Die agenten vinden het juist hartstikke cool dat wij met een houten plank bezig zijn. Ze zijn blij met ons, want we doen iets met onze levens.” Cees Wille in actie? Check reload.nl/ceeswille voor een hele serie aan YouTube-filmpjes.
Beeld: Lenn Verjans / Indy tailbone, Den Haag
PAGINA
30
INHOUD
xxx
tekst
xxx
Beeld
xxx
PAGINA
31
INHOUD
Art
tekst
Jeroen Smeets
Beeld
Olivier Vrancken
Diepe dalen bouwen karakter Olivier Vrancken
Het werk van de Belg Olivier Vrancken (1974, Antwerpen) siert de cover van dit nummer. Deze school drop-out voorzag jarenlang de feesten in houseclub Café ‘D Anvers van muurschilderingen en decors, werkte als grafisch ontwerper voor bands als Arsenal en platenzaak Wally’s Groove World. Een kleine vijftien jaar later en wat pittige levenslessen rijker, stopt hij met zijn werk als grafisch ontwerper om zich volledig op de Schone Kunsten te storten. Met succes, diverse galeries in binnen- en buitenland blijken zijn werk te willen exposeren. Zijn portfolio van de laatste twee jaar is een abstracte mix, beïnvloed door graffiti, illustratie, moderne kunst en oude meesters.
33 INHOUD
Original Machine printed Art
PAGINA
Art
De laatste tien jaar van mijn leven waren een echte dollemansrit Je hebt een opleiding grafisch ontwerp aan de Sint Lucas Academie in Antwerpen achter de rug. Maar niet afgemaakt? “Ik was erg jong en stelde mezelf nogal rebels op. Voor mijn afstuderen ben ik van school afgegaan vanwege een conflict met een aantal docenten. Ik heb ze gezegd ‘Hier is mijn middelvinger en ik doe het zelf wel’. Achteraf gezien was dat misschien niet zo’n goeie move…” Je ging het dus zelf doen. Hoe ging dat? “Het begon goed, maar in 2002 stapte ik, samen met een aantal andere jongens, in een groot project waar we financieel genaaid werden door de klant. Ik bleef achter met grote schulden en heb toen vier jaar lang in de haven van Antwerpen gewerkt om die schulden af te betalen. In 2007 kreeg ik daar een ongeluk, liep rugletsel op en werd afgekeurd voor het havenwerk. Sinds 2003 woonde ik samen met mijn toenmalige vrouw in Breda met wie ik twee kinderen had. Dat liep niet goed af en in 2009 ben ik gescheiden. De laatste tien jaar van mijn leven waren een echte dollemansrit. Een moeilijke periode ook.” En toen werd je kunstenaar? “In 2009 ben ik gestopt met mijn werk als grafisch vormgever en heb ik ervoor gekozen om te maken wat ik zelf wil maken. Ik vind er rust in, heb nu een focus. Dat neemt niet weg dat de onzekerheid over mijn werk is gebleven. Als ik onder de indruk ben van werk van andere kunstenaars om me heen, dan vraag ik me regelmatig af of ik zelf wel goed bezig ben... Tegelijkertijd denk ik dat je altijd wel een beetje onzekerheid moet bewaren, omdat je daardoor wendbaar blijft in je werk.” Binnen no time kwam je naam voorbij in galeries als Nice/Nice in Hamburg, Alley in Hasselt, East Gallery in Londen en Subwalk in Arnhem. Hoe krijg je dat voor elkaar? “Ik had een Flickr-pagina aangemaakt en zo kwam ik in contact met Roos Giethoorn van kunstplatform Subwalk in Arnhem. Daar had ik mid-2010 mijn eerste expositie, waar veel reacties op kwamen. Na een korte periode met meerdere exposities, merkte ik dat het mijn manier van werken beïnvloedde. Je werkt van deadline naar deadline. Je moet bijvoorbeeld tien werken hebben voor een expositie en je hebt er nog maar drie. Dat kun je eigenlijk alleen maar afmaken door concessies te doen. Daarom heb ik nu besloten om mezelf vier à vijf maanden low profile te houden en me puur op mijn werk te richten. Op die manier kan ik meer experimenteren. In de lente heb ik een solo-expositie in de East Gallery op Brick Lane in Londen, daar werk ik nu rustig naartoe.”
Je maakt abstract werk, maar je verleden als grafisch ontwerper is nog duidelijk terug te zien. Is dat een bewuste keuze, of sluipt dat er vanzelf in? “In het begin zocht ik nog naar een eigen stijl, door te beginnen bij mijn eigen visuele interesses. Graffiti, illustraties, hedendaagse abstracte kunst, maar ook de oude meesters als Giorgio de Chirico. Of het werk van Saddo uit Roemenië en Remed uit Frankrijk. In het begin werd mijn werk geplaatst naast dat van kunstenaars als Zeppton, Bart Aalbers en Sauerkids; kunstenaars die vrijwel allemaal digitaal werken. Daar voel ik mezelf eigenlijk niet thuis, ik wil met mijn werk meer richting de fine arts.” Wat kun je zeggen over je cover voor dit nummer? “Ik begin met een kleine lijntekening die ik grof op het doek zet en daarna begin ik met schilderen. Er is nu meer vrijheid dan vroeger om de verf het werk te laten doen. In mijn werk zie je een illustratieve weergave van mijn gefragmenteerde denken. Daar komen bijvoorbeeld ook de afgesneden armen vandaan. Het is altijd een strijd tussen rust en onrust. Mensen vragen vaak wat deze elementen betekenen, maar ik ben niet goed in het verwoorden van de betekenis van een beeld. Waarschijnlijk voel ik me daarom op openingen nooit zo gemakkelijk.” www.oliviervrancken.com
PAGINA
36
INHOUD
xxx
tekst
xxx
Beeld
xxx
PAGINA
37
INHOUD
Snow
tekst Maarten van der Schaaf
Beeld
Red Bull Content Pool
foto: danvojtech.cz
Beeld: Danny Zapalac
‘We hebben bewust lawines opgezocht’ Hij springt uit een helikopter, landt 10 meter lager op een gruwelijk steile berg, maakt twee bochten en streept vervolgens in een rechte lijn naar beneden. Nieuwste James Bond-film? Nope, dit is de grensverleggende snowboardfilm The Art of Flight van de man die eerder That’s it, That’s all maakte. ‘My name is Rice. Travis Rice.’
Beeld: Scott Serfas
Iedereen die deze beelden ziet, denkt waarschijnlijk: ‘Die gast spoort niet’. “Dat zal vast, maar ik ben geen idioot die zonder nadenken overal naar beneden ramt. Anders zat ik hier nu niet. Dan lag ik in de kreukels of was ik al lang gedood door een lawine. Tijdens het filmen hebben we bewust lawines opgezocht, want we wilden graag vastleggen hoe we daardoor soms achterna worden gezeten. We proberen de risico’s natuurlijk wel zo goed mogelijk in te schatten. Ik ga alleen daar naar beneden waar ik denk dat ik buiten de impactzone kan blijven. Ik heb jarenlange ervaring, dat geeft me zelfvertrouwen. Ook ken ik mijn grenzen. Voor elke run die je in de film ziet, zijn er zeker tien runs die ik niet doe. Die zijn simpelweg te gevaarlijk.” Wat was het meest tricky moment tijdens het filmen? “Dat was denk ik in Nelson, British Columbia. We werden gedropt door de helikopter op een steile piek. Door de snel opkomende, ijzige mist kon de heli niet meer opstijgen. Er zat ijs op de wieken. Even dachten we dat ‘ie van de piek af zou glijden. We moesten het ijs eraf bikken. Dat ging maar net goed. Weet je, sommige dingen zijn veel enger dan boarden. Het interview dat ik laatst gaf bij de talkshow van Conan O’Brien vond ik echt intimiderend. Dude, daar kijken iedere dag zo’n 25 miljoen mensen naar!”
Beeld: Scott Serfas
Voor elke run die je in de film ziet, zijn er zeker tien runs die ik niet doe
Beeld: Danny Zapalac Beeld: Danny Zapalac
Welk deel van de film vind je zelf het vetst? “Het laatste stuk, in Revelstoke, Canada. Dat is de kroon op de film.” Wat wordt je volgende project? “Afgelopen jaar heb ik geen competities gereden, omdat we te druk waren met filmen. Maar ik heb de laatste drie jaar wel gewerkt aan een nieuw competitieformat. In februari 2012 organiseren we voor het eerst de Red Bull Supernatural in Baldface, British Columbia. Sinds de zomer is een groep bad ass houthakkers daar bezig om zo’n honderd houten kickers en obstakels te bouwen op een steile helling in de backcountry. Zodra de sneeuw valt, is het wedstrijdparcours klaar en kunnen we los.
”Freestylen in de backcountry, dus. “Precies. We nodigen de beste backcountry en parkrijders uit voor die wedstrijd. Ik denk dat die nog veel van elkaar kunnen leren. Wie de Supernatural wint, kan met recht gekroond worden tot de beste allround snowboarder ter wereld. Het wordt overigens geen eenmalig evenement. Dit kan denk ik uitgroeien tot de meest spectaculaire competitie in de snowboardwereld.” Wat betekent die combi van freestylen en big mountain voor de boards die je rijdt? “De laatste drie, vier jaar is er weer veel veranderd op dat gebied. Lib Tech, waarmee ik intensief samenwerk aan de ontwikkeling van mijn boards, is een waanzinnig innovatief bedrijf. In het board waar ik motmenteel op rijd zit de C2 Banana Technology. Het combineert concave met convex camber, het board golft als het ware op en neer. Vergelijk het met het blad van een gekarteld broodmes. Daarmee houd je op meerdere punten grip op de broodkorst. Zo werkt deze techniek ook. Als een deel van het board wegglijdt, houdt de rest nog grip in de sneeuw. Bovendien float het board beter in de poeder en maakt het veel snelheid in het funpark. Ideaal.”
Even dachten we dat de heli van de piek af zou glijden
Beeld: Danny Zapalac
Wat maakt The Art of Flight beter dan voorganger That’s it, that’s all? “Voor The Art of Flight zijn we nog professioneler te werk gegaan. Normaal schiet je een snowboardfilm met een of twee camera’s. Nu hadden we vier camera’s die bediend werden door tien man. Daardoor ziet het er allemaal nog beter uit. Sommige mensen vergelijken de kwaliteit van de beelden met documentaires van National Geographic. Daarnaast zit er een betere verhaallijn in The Art of Flight, waardoor de film toegankelijk is voor een breder publiek. Naast de actie hebben we apocalyptische beelden van een vulkaanuitbarsting in Chili, beren in Alaska en arenden in Patagonië. Een must-see voor iedere hardcore boarder, maar ook mensen die nog nooit hebben geboard zullen de film mooi vinden.”
Beeld: Scott Serfas
Beeld: DCole Barash
Van volslagen onbekend tot X-Games TRAVIS RICE (1982) werd geboren in Jackson Hole, Wyoming, USA. Zijn vader werkte als ski patrol in dat gebied, dus de passie voor bergen en poeder zit in zijn bloed. Hij brak door in 2000 toen hij als volslagen onbekende backside rodeo’s sprong over een 35 meter lange kicker in Snowboarder Magazines Superpark contest in Mammoth Mountain. Hij was de eerste snowboarder die double backside rodeo 1080’s landde in wedstrijden en hij won twee keer goud bij de X Games. ‘Trice’ geldt als een van de allerbeste allround snowboarders ter wereld en wordt gesponsord door Red Bull en Quiksilver. The Art of Flight leverde hem een nominatie op voor National Geographic Adventurer of The Year 2012. Meer Travis & de film: www.artofflightmovie.com
PAGINA
42
INHOUD
Style
Gear Special: Travis Rice De gemiddelde snowboardpro heeft aardig wat gear op zijn naam staan. Zo kan ook Travis Rice eigenhandig een gearspecial vullen. RELOAD zoekt de ultieme Travis Rice set-up voor je bij elkaar.
MERK: QUIKSILVER TYPE : TRAVIS RIC E SIGNATURE BACKPA CK PRIJS: € 99,00
C STATUS MERK: D VIS RICE BOOT A TYPE : TR 9,00 40 € : S J PRI
MERK : TYPE LIB TECH : TR A PRIJS : € 9 VIS RICE S PLITB 69,95 OARD
MERK : TYPE BentMe : M tal or PRIJS : € 1 tal Blue 69.95 B i nd ing
UIKSILVER MERK: Q VIS RICE A TYPE : TR NATURE GOGGLE SIG 119,00 PRIJS : €
UIKSILVER TED MERK: Q VIS RICE INSULA A TR : KET E P TY JAC SIGNATURE 0 0 9, 4 2 PRIJS : €
C MERK: LIB TE ed edition IS RICE Limit TYPE : TRAV 5 PRIJS : € 599,9 ition X Limited ed na Lib Tech C2BT eft een Bana he d ar ition bo 153, 157 s te ng le Dit limited ed de rkrijgbaar in e Parillo. Bij shape en is ve ork is van Mik tw ar t e Art He . boek van Th en 161,5 cm je ook het foto den ijg el kr be d en ar rm bo het hter-de-sche ac el ve y. et ra m of Flight, dvd en blude film zelf op en natuurlijk
PAGINA
43
INHOUD
Style
tekst
Daan Dededt
Ultimate snowboard gear 03.
02.
01.
04.
03. Icetools Boot Dryer
01. ThirtyTwo Repel Zip Hoodie Niet zozeer de look maakt deze hoodie van ThirtyTwo bijzonder, de Repel-techniek wél. Deze coating zorgt ervoor dat je stijlvol naar beneden kunt knallen in je hoodie, zonder dat ‘ie halverwege zeiknat is. Vocht wordt niet opgenomen door die coating, en sneeuw rolt er eenvoudigweg vanaf. Ook hecht er amper vuil aan de stof, zodat de hoodie langer schoon blijft. Hoeft je vriendin ook nog eens minder vaak te wassen. Prijs: € 85,info: thirtytwo.com
Deze all mountain binding heeft een V-Rod Base plate, een soort footprint die diagonaal over de base plate loopt en volgens Rome zorgt voor extra druk op de kanten. De base plate zelf noemen ze een V-Pad: met flinke extra demping om vibraties te beperken. Daarnaast is deze 80’s kleurcombi absoluut geschikt voor de stylemasters onder ons.
Met deze tool behoren natte, zweterige snowboardschoenen tot het verleden. Er bestaan meerdere apparaten waarmee je schoenen droog kunt maken, maar die zijn doorgaans groot en lawaaierig. Deze Boot Dryer is erg compact. Met twee staven en een eurostekker (maximaal 240 volt) warm je de schoenen geluidloos op. Zodat je de volgende dag begint met warme, droge boots. En handschoenen, want ook daarvoor kun je de Boot Dryer gebruiken.
Prijs: € 229,95 Info: romesnowboards.com
Prijs: € 24,95 Info: icetools.de
02. Rome 390 binding
04. Pom Pom Snowboard Wax Te laat opgestaan om nog even je board te waxen en toch wil je met de eerste lift omhoog? De eco-vriendelijke Pom Pom Wax biedt je een gemakkelijke uitweg. Dit blikje past in iedere tas of jas en geeft je de kans om nog snel je board te waxen, voordat je de poeder of het park induikt. Prijs: € 12,95 Info: iheartpompom.com
06.
05.
08. 07.
07. Banshee Bungee 05. Oakley Custom Splice Snow
06. Xsories Silicone cover skins
Altijd al een unieke Oakley-goggle willen hebben? Vind jij dat paars prima bij rood past? Kan allemaal met de Oakley Custom Splice. Hoe? Op de Oakley-site kun je zelf je kleuren kiezen. Daarnaast biedt Oakley goggles op sterkte, zodat je je bril echt 100% op maat kunt samenstellen.
GoPro is zo’n beetje de hofleverancier van alles wat met boardsportvideo’s te maken heeft. Xsories komt nu met een lijn silicone beschermhoesjes in felle kleuren. Beschermt niet alleen je dure GoPro-camera, maar maakt hem ook nog eens makkelijk vindbaar als hij van je helm af vliegt bij een crash.
Toch die ene streetrail pakken zonder dat er een helling beschikbaar is? Met de Banshee Bungee sla je geen rail meer over. Door heel gemakkelijk de lus van het elastiek om een paal te draaien, kun je een trekkracht forceren voor snelheden tot 55 km p/u! De gevlochten constructie van het koord zorgt er bovendien voor dat deze niet terugslaat wanneer de rijder hem vroegtijdig loslaat.
Prijs: vanaf € 135,00 Info: oakley.com
Prijs: € 18,00 Info: xsories.com
Prijs: € 179,95 (10ft) € 279.95 (20ft) Info: bansheebungee.com
08. Protest VERMONT Softshell Deze softshell is perfect voor dagen met veel wind. Met sterk, windbestendig en ademend materiaal geeft deze jas de warmte die je nodig hebt. De voering is van 100% polyester en door het optimale draagcomfort kun je makkelijk de strijd aan gaan met good old Moeder Natuur. Verkrijgbaar in vier stijlvolle kleurstellingen. Prijs: € 169,99 Info: protest.eu
&9$-64*7& "19 7*%&0
www.dragonalliance.com
09.
12.
11.
10.
09. Liquid Image Off-Road HD Camerabril
11. Ortovox Avalanche Rescue Kit
Met deze handige camerabril kun je al je runs vastleggen in bewegende beelden. De camera zit ingebouwd in de bril, zodat je achteraf echt het gevoel krijgt de afdaling nog eens te beleven. De wide-angle lens heeft een blikveld van 136 graden. Tip: in de zomer ook te gebruiken om je downhill mountainbike runs vast te leggen. Wissel dan wel de lens om voor een transparante variant.
De rugbeschermer is – samen met een helm natuurlijk – misschien wel de belangrijkste protectie voor elke snowboarder. Als een rugzak doe je hem om, waarna de verschillende platen als een tweede wervelkolom met je rug meebewegen. Onmisbaar voor freestylers.
Deze kit van Ortovox bevat alle noodzakelijke lawineproducten. Met de lawinepieper LVS 3+, lawineschep Beast en de lawinesonde 240 Light PFA ben je uitgerust voor de offpiste en kun je levens redden. De locatie waar slachtoffer(s) onder de sneeuw liggen bepaal je met de pieper, de sonde dient voor het merken van de exacte plek, waarna je kunt gaan graven met de opvouwbare, lichtgewicht schep.
Prijs: € 249,99 Info: camerabrillen.nl
Prijs: € 90,Info: www.ridetsg.com
Prijs: € 359,95 Info: ortovox.com
10. Pro Tech back protector
12. Icetools Mrs.LOCK Tegenwoordig onmisbaar in de Alpen. Snowboarddieven slaan hun slag als je even een hapje gaat eten in die knusse berghut. Met Mrs.LOCK zet je je snowboard gemakkelijk op slot, zodat je gerust die Pain Americain naar binnen kunt werken. Prijs: € 11,95 Info: icetools.de
13. 15.
14.
16.
16. Dragon APX
13. Vans Encore
15. Nike 6.0 Proost Down Jacket
Hang je board gemakkelijk boven je bed of gewoon boven de open haard met deze Burton Board Wall Mounts. Wellicht wat overdone: de logo’s geven ook nog eens licht in het donker. Ze passen op elk board..
Onmisbaar in je snowboardkledingcollectie, een goede down jacket voor de ijzige dagen op de berg. De Proost Down Jacket is lichtgewicht en warm. Gemaakt van 100% nylon, gevuld met 75% witte ganzendons en 25% veren.
De nieuwe APX-serie van Dragon zorgt ervoor dat je optimaal zicht hebt en het frame niet meer in je zichtveld komt, want dat is irritant. De lens is dan ook op het frame gemonteerd en niet erin. Ook zijn APX-goggles voorzien van een anti fogsysteem in de lens. Deze bril past op alle helmen en is 100% uv-proof. Tevens worden de brillen geleverd in een hardcase.
Prijs: € 11,95 Info: burton.com
Prijs: € 279,95 Info: nike6.com
Prijs: € 199,95 Info: dragonalliance.com
Volgens Vans is de Encore de best verkochte BOA-schoen. BOA is een systeem waarbij een staaldraad door de schoen loopt die je heel simpel strakker kunt draaien. Ook eenvoudig te bedienen met handschoenen aan, dus geen geklooi meer met kletsnatte veters en bevroren vingers. Verkrijgbaar in diverse kleuren, waaronder oranje.
14. Burton Board Wall Mounts
Prijs: € 219,95 Info: vans.nl
PAGINA
49
INHOUD
Surf
tekst
Maarten van der Schaaf
Beeld
Dieter Deventer
RIDE THE RIVER In het hart van de Duitse stad München, honderden kilometers verwijderd van open zee, ligt een van de meest consistente surfspots ter wereld. Op een staande golf in het riviertje Eisbach wordt letterlijk dag en nacht gesurft. ‘Dit is een never ending wave.’
“Let’s meet at the wave,” zegt Dieter Deventer (58) als ik hem bel voor een interview. Twee dagen later tref ik deze pionier van de Münchense surfscene bij de Eisbach, een kunstmatige rivier die door de Englischer Garten loopt, het grootste park van de stad. Op de oever tuurt Dieter naar surfers die één voor één indroppen op de staande golf in de zeer snelstromende Eisbach. De surfpionier en cameraman heeft een grote bos haar, vette grijns en draagt een verweerd, leren jack. Op de oevers van de ruim 12 meter brede rivier wachten pakweg tien surfers op hun beurt, de meeste in full body wetsuits. (De Eisbach is zo koud als ‘ie klinkt: gemiddeld 4 à 8 graden Celsius.) Goofyfooters droppen in vanaf de westkant, regulars aan de overzijde. Sommigen gaan snel onderuit, anderen spuiten dikke sprays over de rij wachtende surfers op de kant en springen vette aerials. Totdat ze vallen en de rivier hen meesleurt. De sfeer is goed op deze zonnige zondagmiddag. Er wordt geklapt en netjes op elkaar gewacht. Aan een boom hangt een briefje met de tekst: “Ik heb gister per ongeluk iemands handschoenen meegenomen, bel me.”
Agressieve ‘huismeester’
Vroeger was die sfeer wel anders, vertelt Dieter. “Tot een jaar of vijf geleden heerste Walter Strasser over de Eisbach. We noemden hem Der Hausmeister, omdat hij op allerlei manieren probeerde de conditie van de golf te optimaliseren. Walter legde onder meer bielzen in de rivier, dat kwam de vorm van de golf ten goede.” Maar de perfectionist had ook een agressieve kant. “Hij was de beste surfer van ons allemaal en wilde deze spot hoe dan ook beschermen. Hij vertelde iedereen dat surfen op de Eisbach levensgevaarlijk was, dat mensen er regelmatig hun nek braken. Als surfers toch een poging wilden wagen, deinsde hij er niet voor terug om een klap uit te delen of een board te breken. Ook mepte hij een fotograaf met apparatuur en al het water in. ‘No pictures, de Eisbach moet geheim blijven.’ Zijn boodschap was helder.” Die brute aanpak werkte een tijdje. Maar, gezien de locatie in het hart van München, besefte Walter al gauw dat het een onmogelijke opgave was om de Eisbach geheim te houden. Der Hausmeister hield het voor gezien; hij vertrok naar Sardinië om mediterrane bakken te surfen en didgeridoos te maken. Dieter: “Ik heb hem al zeker twee jaar niet meer gezien.”
Ook mepte hij een fotograaf met apparatuur en al het water in.
Toeristische attractie
Ondertussen werd Walters grote vrees werkelijkheid. Surfen op de Eisbach werd razend populair; vooral steeds meer skateboarders kochten een surfplank. Dieter: “Er zijn wel duizend man die hier regelmatig surfen. Overdag, maar ook ’s avonds. Dan richten we bouwlampen op de rivier of de koplampen van een auto. Als je de rivier voor jezelf wilt hebben, moet je op een regenachtige winteravond gaan.” Behalve alle surfers staan er deze novembermiddag ook zeker tweehonderd voorbijgangers en toeristen te kijken naar de stadssurfers. De Eisbach staat inmiddels in de reisgidsen – het is een toeristische attractie geworden. Der Hausmeister zou er ongetwijfeld van gruwen. Ook Dieter heeft weleens heimwee naar de begintijd. Hij experimenteerde al in 1973 met surfen op de Isar, moederrivier van de Eisbach. “Dan bonden we een touw vast aan de brug en gingen daar op een houten plank aan hangen. Tot we ontdekten dat we het touw helemaal niet nodig hadden en gewoon konden surfen op een staande golf. De eerste jaren surfte ik alleen op de Isar en
op de Flosslände, een golf in een kanaal ten zuiden van München. Daar stroomt het wat langzamer en is het makkelijker om te leren. We waren met een man of tien, we barbecueden en surften hele weekenden.”
Beste riviergolf
Een paar jaar later surfte Dieter voor het eerst op de Eisbach. “Ik viel gelijk een gat in mijn hoofd,” herinnert hij zich. “Er staan een paar pilaren op de bodem. Daardoor breekt de golf goed, maar er gebeuren ook best veel ongelukken. Regelmatig breekt iemand zijn enkels of zijn knieën.” Ondanks de risico’s werd hem al gauw duidelijk dat de Eisbach de beste riviergolf in de omgeving is. “De golf breekt vrijwel het hele jaar door hetzelfde. Als je wilt, kun je eindeloos doorsurfen; it’s a never ending wave. De Isar en de Flosslände zijn afhankelijk van de regen. Alleen dan staat er voldoende water in de rivier en gaat de golf mooi breken. Dat geldt ook voor een aantal secret spots die zo nu en dan worden ontdekt door kajakkers. Maar waarom zou je daar naartoe gaan als je midden in de stad, de meest consistente riviergolf ter wereld hebt?”
De Eisbach is zo koud als ‘ie klinkt Zelf riviersurfen?
Ook een keer surfen op de Eisbach? “Iedereen is welkom, als je weet waar je aan begint,” zegt veteraan Dieter Deventer. Hij heeft een paar tips voor nieuwkomers. “Hoe goed je ook kunt surfen in zee, spring niet overmoedig de Eisbach in. Kijk eerst goed hoe anderen het doen. Hoe surfers hun take-off maken, hoe ze hun balans houden en waar ze de rivier weer uitkomen.” “Draag een zwemvest en een helm. Zelf surf ik altijd met een helm sinds ik hier een gat in mijn kop ben gevallen.” “Surfen op een rivier is heel anders dan in zee. Het water vliegt zo snel onder je door, dat je er in het begin duizelig van wordt. Het duurt zeker vier tot vijf dagen tot je daaraan gewend bent. Technisch is het niet veel anders. In het begin moet je er vooral op letten dat je in het steile deel van de golf blijft. Je moet je board dus naar beneden blijven sturen, anders spoelt de rivier je zo mee naar achteren.” Meer info Dieter Deventers fotoboek River Surfing is de bijbel voor riviersurfers. Het bevat naast veel shots van de Eisbach en de Isar ook foto’s van riviersurfers in Engeland, Frankrijk, Canada en Brazilië. Björn Richie Lob maakte een documentaire over de Eisbach met daarin onder andere Dieter Deventer en Walter ‘Der Hausmeister’ Strasser. Zie: www.keep-surfing.de
Film van de FUS Crew
Je zou ze de ‘Eisbach locals’ kunnen noemen. Zelf noemen ze zich ’s werelds beste riviersurfers. De FUS Crew, een stuk of vijftien surfers, skaters en snowboarders uit München. Met een strak filmpje wonnen ze dit najaar de The Chosen Crew Video Contest van Nike. Waanzinnige beelden van vette nachtelijke surfactie op de Eisbach starring FUS-boys Paul Guenther, Tao Schirrmacher, Florian Kummer en Simon Strangfeld. Kijken op www.fuscrew.de
Oefenen in Nederland Veilig oefenen in Nederland kan op kunstmatige golven, zoals de Flowrider bij Dutch Water Dreams (Zoetermeer), CenterParcs De Eemhof (Zeewolde) en bij de Wavesurfer van Down Under (Nieuwegein). Deze golven hebben hetzelfde principe als de Eisbach: een razendsnelle waterstroom die een constante golf creëert. Zie:
www.dutchwaterdreams.com/flowrider www.dagjecenterparcs.nl http://downunderrecreatie.nl/wavesurfer/
PAGINA
52
INHOUD
Style
tekst
Martijn de Meulder
Beeld
Nils van Eendenburg
FISHTALE Surfboard op maat
Wil je je custom surfboard er ook nog een beetje goed uit laten zien? Bijvoorbeeld met je eigen design? Dan kun je nu terecht bij twee Nederlandse Zuid-Afrikanen te Scheveningen.
Paul Drapers en Wouter Boven zijn verwoede surfers. Ze kennen elkaar uit Zuid-Afrika, waar ze samen opgroeiden. Tegenwoordig zijn ze compagnons bij hun bedrijf Fishtale Surfboards. In het kort: daarmee leveren ze custom surfboards met dito designs. Het idee ontstond toen de mannen zelf toe waren aan een nieuw surfboard. Drapers: “Dat board moest niet alleen een custom shape hebben, maar er ook nog goed uitzien. Dat laatste bleek nogal lastig: eigenlijk konden we nergens een custom design bestellen. Toen zijn we het zelf maar gaan doen.” Zo ontstond Fishtale, vlak bij het Nederlandse surfepicentrum Scheveningen. “Onze planken worden geshapet door Spider Murphy, een bekende shaper uit Zuid-Afrika. De designs komen van Nederlandse ontwerpers, en vaak ook van klanten zelf,” vertelt Boven. “Ook werken we met een freelance huisontwerper en kun je kiezen uit een aantal professionele, kanten-klare ontwerpen. Kom je zelf met een idee, dan werken we dat samen uit. Vervolgens wordt het board gemaakt in Zuid-Afrika.” Drapers: “Centraal in onze ontwerpfilosofie staat dat het design moet passen bij de plank en het gevoel van de surfer. Een radicaal shortboard zal fellere kleuren hebben en een agressiever ontwerp dan bijvoorbeeld een mini malibu. Op een minimal surf je immers wat relaxter, dus is het design ook kalmer. Het design op een retro fish zal juist verwijzen naar het verleden. Op die manier vertelt iedere plank z’n eigen verhaal.” Hij lacht. “Dan begrijp je meteen waar onze naam vandaan komt.” De productietijd van zo’n custom made board is natuurlijk wel iets langer dan van een normaal board. Boven: “De levertijd is ongeveer een maand. Natuurlijk, een gewone, witte plank heb je sneller in huis, maar bij ons krijg je wel iets wat écht bij je past.” Info: www.fishtalesurfboards.nl
Have it your way Wat Drapers en Boven doen, is in de kleine Nederlandse shape scene bijzonder en nieuw. Het past wel in een bredere trend: die van mass customization. Bekend voorbeeld is Apple, waar je je eigen tekst in je iPod of iPhone kunt laten graveren. Bij Nike kun je je naam op een schoen laten zetten of je eigen colorway samenstellen. Dit mechanisme van de personal touch slaat ook aan in de surfwereld. Want een anonieme, Made in Thailandplank is natuurlijk niet echt spannend. Meer ‘mass custom’-producten, van headphones tot Heineken-flesjes, zie: www.milkorsugar.com.
Een radicaal shortboard krijgt een agressiever ontwerp
Ontwerp: Jos Kel
Ontwerp: Bobby Pola
Ontwerp: Lisanne Creutzburg
Ontwerp: LOWMAN
PAGINA
54
INHOUD
xxx
tekst
xxx
Beeld
xxx
PAGINA
55
INHOUD
Skate
tekst
Igor Wijnker
Beeld
Mathijs Tromp & Rolf Parrée
HALLELUJA! Heilige skategrond in Arnhem
Beeld: Mathijs Tromp / Boris van den Brink - fs smithgrind
Beeld: Rolf Parrée
Na een brand in 2009 in hun skatepark in de wijk Angerenstein waren de Arnhemse skateboarders en bmx’ers dakloos. Maar nu zijn ze uit hun lijden verlost. Want sinds kort kunnen ze hun religie belijden op een wel heel bijzondere plek: de al jaren leegstaande St. Jozefkerk is getransformeerd tot skatepark met Tien Geboden. Deze imposante, gotische kathedraal met elementen van de Amsterdamse School is van grote architectonische waarde. Toch stond het gebouw al vijf jaar leeg, want ook Arnhem ontkomt niet aan de ontkerkelijking. Dat zou toch een prachtige nieuwe indoorlocatie zijn, vonden Wouter Wenting van Brainwash Sk8boardstore en oud-wethouder Roeland Kreeft, die al enige tijd zochten naar een nieuwe locatie voor het skatepark. Tot hun verbazing vond ook de parochie het een prima idee. Al heeft bestuurslid Rolf Müller wel erg hoge verwachtingen van de nieuwe gebruikers. “Tijdens het freestylen passeren de skaters veel gesluierde heiligen. Dat kan bijvoorbeeld voor islamitische jongeren een eyeopener zijn,” hoopt hij. Om er aan toe te voegen: “Mooi is dat dit kerkgebouw op deze manier z’n eigen dialoog organiseert.” De skaters en bmx’ers zijn vooralsnog minder bezig met de dialoog, maar vinden de locatie vooral heel vet. Je voelt je nietig in die indrukwekkende ruimte met hoge gewelven, grote kruisen, heiligen-
beelden en glas-in-loodramen. “Zeg nou zelf, dit is toch mooier dan zo’n oude fabriekshal?” zegt oud-wethouder Kreeft die een skatende zoon heeft. Die kan zich voor € 3,50 per keer (met een strippenkaart is dat € 2,50) uitleven in de met banks, rails, ledges en quarterpipes gevulde ruimte. Uiteraard gelden er op zulke heilige grond wel iets strengere regels dan in een normaal park. Er zijn zelfs – met een vette knipoog – Tien Geboden opgesteld. Zoals: Gij zult in de skatehal geen alcohol of drugs gebruiken. En: Gij zult geen obstakels waxen. Het tweede gebod luidt: Gij zult de St. Jozefkerk met respect behandelen. Daarin wordt niets gemeld over vloeken. Dat is misschien ook wel wat veel gevraagd voor skaters of bmx’ers die op de harde kerkvloer slammen. Het is onbekend hoe lang de St. Jozefkerk een skatehal mag blijven. Tot die tijd moeten de gebruikers vooral het tiende gebod naleven: Gij zult genieten. Info & openingstijden: www.sk8hal.nl
PAGINA
56
INHOUD
Skate
tekst
7 VREEMDE SPOTS De kerk in Arnhem is zeker niet de eerste vreemde locatie voor een skatepark, en zal ook niet de laatste zijn. Dit zijn zeven andere aparte plekken waar ooit geskate werd. Of nog steeds.
Igor Wijnker
1
In de woestijn Desert Hot Springs (VS)
Beeld: Tjeerd Derkink
De Nude Bowl was het laatste restant van een vervallen nudistenkamp (vandaar die naam). Deze kidney pool lag midden in de woestijn, was alleen te voet bereikbaar en de feesten waren legendarisch. Zo legendarisch, dat de politie de pool begin jaren ’90 liet slopen. Huidige status: RIP.
2
Op een boot Mississippi (VS) Afgelopen zomer liet Red Bull een vrachtschip over de Mississippi varen. Op het dek: een volledig uitgeruste street course. Dit drijvende skatepark ging van Minneapolis naar New Orleans (bijna 3000 kilometer varen) en aan boord zaten pro’s als Ronnie Creager en Kenny Anderson. Huidige status: RIP. Filmpje: www.redbullusa.com
3
In een vrieshuis Amsterdam Het eerste Nederlandse indoorpark Third Floor (1994-2000) bevond zich in Vrieshuis Amerika: een pakhuis dat vroeger dienstdeed als een gigantische koelcel. Het park zat gevangen tussen metersdikke muren en het was er altijd een paar graden kouder dan buiten. Huidige status: RIP.
4
In een recreatiepark Oldenzaal Beeld: (c) Ryan Taylor / Red Bull Content Pool
In recreatiepark Het Hulsbeek te Oldenzaal (of all places) bevindt zich het laatste Nederlandse skatepark uit de kekke jaren ’70. Hier kun je carven door de snakerun, flippen op de banks en vervolgens afkoelen in zo’n oer-Hollandse recreatieplas. Huidige status: alive and kicking.
5
In een stierenring Mexico
Voor het schieten van de vertsessies van de monumentale skateboardfilm The End (1998), week Tony Hawk uit naar een Mexicaanse arena voor stierengevechten. Zo wilde hij de footage geheim houden. Dat lukte. Wat niet lukte: zijn plan om de eerste 900 te landen voor de film. Huidige status: RIP.
6
Beeld: Tjeerd Derkink / oerendhard.net
Op het strand Marseille (Frankrijk) De jaarlijkse Bowlriders Contest was altijd een groot favoriet onder Amerikaanse pro’s. Niet alleen vanwege de perfecte rondingen van de betonbowl waar de wedstrijd werd gehouden, maar ook vanwege de perfecte rondingen op het vlakbij gelegen strand. Huidige status: alive and kicking.
7
In een museum Groningen In 2004 ontwierp de Amerikaanse kunstenaar/regisseur Larry Clark een installatie voor het Groninger Museum in de vorm van een skatepark. Met onder meer een quarterpipe, vert wall en bankto-bank, waar de Groninger locals gratis konden skaten tussen verbaasde museumgangers. Huidige status: RIP.
© Antton © Antton
SEE THE ENTIRE COLLECTION AT www.quIkSILvER-SkATEbOARdINg.COm
PAGINA
58
INHOUD
Style
tekst
Danny Veekens
Beeld
Ulrich Grill / zooom.at
PAGINA
59
INHOUD
Style
tekst
Danny Veekens
Beeld
Ulrich Grill / zooom.at
SKATEBOARDS ALS SCHILDERDOEKEN
Emil Kozak Simplistisch mengt designer Emil Kozak typografie en positieve teksten door zijn frisse composities van speelse vormen en patronen. Sinds Vans hem in 2006 vanuit het niets benaderde om een collectie te ontwerpen, is het hard gegaan met de 31-jarige designer.
Door vele opdrachten voor onder andere Element, Nike, We The People en X-Games, is er voor deze Spanjaard geen tijd meer voor siësta’s. Surfer Kelly Slater werd in 2008 zelfs wereldkampioen op een boarddesign van hem. Want dat is wat mil als fanatiek skateboarder en surfer het liefst doet: lege boards bewerken als zijn canvas. Wat begon met een plastic oranje skateboard dat hij op 7-jarige leeftijd van zijn opa en oma kreeg, groeide uit tot een passie voor skateboarden. Als puber werd Kozak sterk beïnvloed door de visuele creativiteit binnen deze skateboardcultuur en later tijdens zijn studie Graphic Design waren het artiesten als ‘I Love New York’-designer Milton Glaser, de dadaïstische fotograaf Man Ray en typografiekoning Herb Lubalin die zijn stijl vormden tot wat het is. Emil
is nu een veelgevraagde designer die elementen uit skateboarden, popcultuur, surfen, nostalgie, de natuur en fotografie in zijn kunst verwerkt. Voor zijn frisse designs snoept Kozak vooral als skateboarder en als liefhebber van muziek- en popcultuur uit inspiratiepotjes: de golvende typografie in zijn werk Keep Discovering lijkt op een moderne variant van Joy Divisions klassieke album cover Unknown Pleasures. En de bloedrode liefdesletters in zijn eenvoudige LOVE/ HATE schilderij zijn identiek aan het monument bij de legendarische skate spot de LOVE Gap.
Je jeugdherinneringen waren het thema van je eerste soloexpositie, Trading Magic For Facts, en komen regelmatig terug in je werk. Zit die kleine Emil met zijn plastic oranje skateboard nog steeds een beetje in je? “Mijn moeder verbaast zich er altijd over dat ik me nog steeds zoveel uit mijn jeugd herinner. Ik had vroeger een levendige fantasie; kinderlijk surrealistische gedachten die ik nu graag in mijn designs verwerk. Kindergarten Legends bijvoorbeeld. Dat is een serie skateboards die ik voor het Deense merk LAB Skateboards maakte. Ieder deck stelt een kinderlijk idee voor waarin ik vroeger echt geloofde. Het donkerblauwe board maakte ik omdat ik vroeger dacht dat de maan telkens van lichtkleur veranderde, omdat er aan de andere kant van de wereld reuzen stiekem stukjes van de maan opaten. Zulke onschuldige jeugdherinneringen inspireren me zeker nog steeds.” Je haalt Kindergarten Legends vaker aan om te bespreken. Betekent dat werk veel voor je op creatief vlak? “Kindergarten Legends was een omslagpunt in mijn creativiteit. Dankzij die opdracht in 2006 realiseerde ik me dat je als designer ook onrealistische designconcepten door kunt communiceren naar de toeschouwer, zolang je het maar in een sterke context plaatst. Voor die tijd speelde ik het op safe en maakte ik ontwerpen die meteen duidelijk waren voor iedereen, zoals strakke patronen en heldere composities. Dat doe ik nog steeds, maar sinds Kindergarten Legends ben ik meer gaan spelen met abstracte ideeën, zoals persoonlijke jeugdfantasieën of diepere achterliggende boodschappen.”
Je bent nu ook bezig met je eigen surfmerk: Locals Only. Daar lijkt ook een diepere betekenis achter te zitten. “Locals Only is gebaseerd op het fenomeen ‘localism’; hoe lokale surfers soms territoriaal omgaan met surfspots en breaks en dat opeisen tot ‘hun’ golven tegenover ongewenste toeristen en buitenstaanders. Ik vond het interessant om het concept localism 180 graden om te draaien. Om het niet te bekijken vanuit het perspectief van lokale surfers, maar vanuit de zee waar het allemaal om draait. Locals Only is een surfmerk vanuit het perspectief van dieren die de oceanen écht bezitten. Haaien, vissen en walvissen zijn de locals. Vanuit dat standpunt maak ik nieuwe collecties met hoodies, prints, boards en illustraties.” Hoe denk je zelf dan als hobbysurfer over localism? “Ik begrijp het als jongere kids zich territoriaal opstellen als ze weinig reizen en een spot dus echt ‘hun’ thuisbasis is. Maar als ik hier in Barcelona ga surfen, heb ik echt geen probleem met toeristen. Voor mij draait het allemaal om respect. Niet specifiek voor de lokale surfers, maar wederzijds respect voor iedereen. De tagline van Locals Only is ‘Humans are NOT the center of the universe’. Ik vind dat alleen mother nature de rechthebbende ‘eigenaar’ is van surfspots.”
Na opdrachten voor onder andere Vans, Element en Nike, is designer Emil Kozak nu één van de gezichten van Braun cruZer. Hij is daarbij in goed gezelschap met DJ Lean Rock, b-boy Ronnie Abaldonado en model Kerry Degman. Momenteel is Emil slechts een van de gezichten binnen de campagne; een custom ontworpen scheerapparaat in de trant van Kozaks eerdere eigen Duvel-bierglas en Zune-muziekspeler zou daar een mooie toevoeging op zijn. Meer over Emil Kozak en de overige Braun-gezichten op: www.braun.com/cruZer
Word nu abonnee van RELOAD en ontvang de snowboardfilm Art of Flight op dvd. Als je de foto’s van Travis Rice in dit nummer gezien hebt, dan is er geen twijfel mogelijk; de dvd Art of Flight moet je in je dvd-rek hebben staan. De film staat vol met bijna apocalyptische beelden uit Chili en Patagonië, enorme powder runs en back country-freestyle in Alaska, Canada en de US. RELOAD is gratis te verkrijgen. Wil je echter geen nummer missen, word dan abonnee en ontvang RELOAD vier keer per jaar op je deurmat. En dan krijg je ook nog eens een tof cadeau.
Ja
, ik abonneer me op RELOAD en betaal € 14,95. Ik ontvang vier keer RELOAD en eenmalig eenmalig de dvd Art of Flight.
Naam Adres Postcode Woonplaats E-mailadres Telefoonnummer Geboortedatum (dd-mm-jjjj) O Hierbij machtig ik S.P. Abonneeservice om het verschuldigde bedrag van mijn rekening af te schrijven. Bank-/Gironummer: O Ik betaal per acceptgiro en betaal het verschuldigde bedrag + € 3,50 meer per jaar. Stuur de ingevulde bon naar: S.P. Abonneeservice, Postbus 105, 2400 AC Alphen aan den Rijn. Of word lid via www.reload.nl. De actie loopt zolang de voorraad strekt.Voor het beëindigen van een abonnement geldt een opzegtermijn van een maand vóór afloop van de abonnementsperiode. Zonder wederopzegging worden abonnementen na de eerste abonnementsperiode omgezet in een abonnement voor onbepaalde tijd. Inning van het abonnementsgeld blijft gelijk aan de periode waarvoor het abonnement is aangegaan. Na omzetting van het abonnement naar onbepaalde tijd geldt een opzegtermijn van drie maanden vanaf de dag dat de opzegging ons heeft bereikt. Eventueel te veel vooruitbetaald abonnementsgeld wordt automatisch teruggestort.
PAGINA
62
INHOUD
Style
tekst
Danny Veekens
STAY IN! Christian Acker – Flip The Script (Gingko Press) Flip The Script documenteert de rauwe schoonheid van tags en laat zien dat tags meer zijn dan handtekeningen van graffitiartiesten. De geselecteerde inktparels laten interessante ontwikkelingen van letters en handstijlen zien, die je normaal gesproken op een muur of in een fietstunnel niet zou opmerken. Met name omdat tags vaak verwijderd worden; Flip The Script legt vast wat om ons heen helaas snel verdwijnt. Amerikaanse artiesten als HAZE, Stay High 149 en SP One komen aan bod. Minpuntje is dat het concept niet naar een internationaal niveau is doorgetrokken, want dat zou zeker interessante analyses opleveren over bijvoorbeeld Shoe’s kaligraffiti, Kidult’s allesverwoestende tags of de cryptische Pixação-stijl uit Brazilië.
Juxtapoz Tattoo 2 (Juxtapoz Books) Onderhuidse artworks, moderne twists op klassieke thema’s en kleurrijke ontwerpen zijn vastgelegd in een hardcover boekwerk van 208 pagina’s. Met inktmeesters als Mark Heggie, Jose Lopez, Jun Cha en Eva Huber is dit boek vrij van betekenisloze tribals of lelijke tramp stamps. Denk bijvoorbeeld meer aan een Bijbels verhaal dat over een heel lichaam compleet is afgebeeld, of een gedetailleerde pauw met een glanzende huid als een karper, die vanuit het schouderblad met haar kleurrijke staart een linkerbil bedekt. Juxtapoz Tattoo 2 is niet echt vernieuwend, maar het is zeker eye candy voor liefhebbers van tattoos.
Zebster a.k.a. Zeb.Rock.Ski (From Here To Fame) Zebster (beter bekend als Zeb.Roc.Ski) was te zien in de legendarische documentaire Style Wars, maar daar is nog lang niet alles mee gezegd. De Duitse artiest behoort tot de eerste generatie graffitischrijvers in Europa en is zonder te overdrijven een king te noemen. Hij richtte in 1990 graffititijdschrift On The Run op en schreef ook nog eens de boeken Hip Hop Files en Graffiti Art Germany. En daar blijft het niet bij. Hij is namelijk ook B-boy, dj, producer, zette samen met Martha Cooper hotspot Hip Hop Stützpunkt in Berlijn op en hij richtte in 1992 zijn eigen hiphoplabel MZEE Records op. Het boek draagt zijn eigen naam en deelt ervaringen uit zijn veelzijdige leven, mooie graffitifoto’s – niet alleen zijn eigen werk! –, persoonlijke anekdotes en passie voor hiphop.
Aram Bartholl – The Speed Book (Gestalten) Aram Bartholl experimenteert in The Speed Book door onze realiteit speels samen te laten smelten met de virtuele wereld. Zijn bekendste werk is ‘Dead Drops’, waarvoor hij USB-poorten in muren door heel New York monteerde. Al snel werd het concept overgenomen door enkele Nederlandse copycats. Bartholl noemt zijn werk ‘een zelfgemaakte twilight zone’. Gigantische rode Google Maps markers op straat, mensen volgen om ze te voorzien van een naamsonderschrift en portretten gemaakt door zoekmachines. The Speed Book komt in januari uit en staat vol met verrassende percepties en vermakende parodieën op de digitale wereld waar we allemaal dagelijks (te veel?) gebruik van maken.
Ed Syder – My Skateboard Life (Blank Slate Books) Illustrator en fanatiek skateboarder Ed Syder (voorheen bekend als Superdead) uit het Engelse Cornwall is terug met een nieuw boek. My Skateboard Life is een grafisch verhaal dat uitgebracht is als softcover en bewust veel weg heeft van een zine. Het boek gaat terug naar de 80’s en 90’s, toen Eds passie voor skateboarden als jonge rebel het grootst was. Vooral geïnspireerd door Ed Templeton, Ray Barbee en Mike Vallely; de tijd waarin zijn moeilijkste keuze het uitzoeken van een nieuw board was. Met een zwart-witte stijl, typerend voor zijn vele muziekposters in Manchester, probeert Ed de liefde voor skateboarden illustratief te vangen. Extra’s in My Skateboard Life zijn miniinterviews met skateboarders Steve Steadham (Bones Brigade) en Jeff Hedges.
GET OUT! SEE-A-SOUND Hoe ziet muziek er volgens vormgevers uit op een canvas, of hoe zou kunst volgens muziekproducers in je oren klinken? Een abstract concept dat tien vormgevers en tien producers uitwerken binnen het interdisciplinaire project SEE-A-SOUND. De duo’s wisselen experimentele schetsen uit, pingpongen met inspiratie en beïnvloeden elkaar speels om de grenzen tussen muziek en kunst uit te gummen. Onder de deelnemers onder anderen Kelpe, DJ Grazzhoppa, Jameszoo, Erosie, Attak, het Fremdtunes-label, Boris Tellegen, Soosh en Graphic Surgery. Dit resulteert in tien zeefdrukken en tien tracks die tijdens een expositie te zien en te horen zijn. Hoor kunst in je oren en geniet met je ogen van muziek. 27 januari t/m 20 april, Tilburg, www.seeasound.com
Vans Miniramp Contest Op 4 januari organiseert Vans in Skateland de allereerste miniramp contest van het nieuwe jaar. De hele miniramp in het Rotterdamse skatepark kan – en moet! – worden gebruikt voor verschillende onderdelen als best transfer, highest air en beste trick op de flat. Voor de echte killer die de miniramp domineert, is er ‘Master Of Disaster’, een titel die waarschijnlijk is geïnspireerd door poolkoning en punkmeester Duane Peters. Voorafgaand aan de contest wordt er een nieuwe skatefilm vertoond. Welke is nog niet bekend, maar tijdens de eerste editie was dat de nieuwe Rollend Holland ’10 video. Nog een originele touch: zet je tien favoriete nummers op een USB-stick of cd en je krijgt gratis toegang! 4 januari, Skateland, Rotterdam, www.skateland.nl
Revert Krookie Trip 2012 Revert is eindelijk weer terug met een Krookie Trip. De vorige editie was in 2010, dus de shop vond het hoog tijd om Les Arcs in Frankrijk weer snowboardend onveilig te maken. Clinics, een snow-BBQ, vers testmateriaal uit seizoen 2012/2013 en natuurlijk de nodige feestjes; Revert zorgt voor een vol programma in het Franse sneeuwparadijs. Inschrijven kan online of in de Revert shop. Er kunnen maar 66 personen mee op deze zelfbenoemde ‘Classic’ trip, dus wacht niet te lang als je ook wilt gaan shredden in Les Arcs. 24 februari t/m 4 maart, Les Arcs, www.revert.nl
Underwater Paradise Oceanen bedekken twee derde van onze planeet en het spreekt voor zich dat bepaalde spots met diepblauwe wateren, grote golven en stralend witte stranden een paradijs zijn voor surfers. Maar wat gebeurt er eigenlijk allemaal onder die big waves en swell? Spaans streetwear merk Twothirds en WAD Magazine beantwoorden deze vraag met de expositie Underwater Paradise. Australische fotograaf Mark Tipple dook hiervoor letterlijk in het onderwerp om de magische onderwaterwereld vast te leggen met vernieuwende en adembenemende shots. De expositie is tot 24 december te zien in The Concrete Store in Den Haag. Daarna vertrekt de expo naar een andere Europese locatie, om eind januari op de Capsule-Paris beurs te eindigen. 2 december t/m 24 december, Den Haag, www.2thirds.com
Roxy Snow Pro 2012 Iets verder van huis is de Roxy Snow Pro. In de Oostenrijkse sneeuw van Saalbach Hinterglemm zullen de beste vrouwelijke snowboardsters strijden om 25.000 dollar aan prijzengeld. Dit nieuwe slopestyle event is een 5-sterrenonderdeel van TTR. Een paar topnotch riders zijn Torah Bright (AUS), Kjersti Buaas (NOR), Aimee Fuller (GBR) en natuurlijk Cheryl Maas die Nederland gaat representeren. De finale vindt ’s nachts plaats in een verlicht Nightpark met een eindfeest tot in de vroege uurtjes. Als dit net zo tof wordt als de Roxy Surf Pro afgelopen zomer in Australië, dan zit het wel goed met dit chicks-only event! 10 februari, Oostenrijk, www.ttrworldtour.com
Voor meer events, ga naar reload.nl/getout Meer over de Braun cruZer, ga naar braun.com/cruZer
W W W. J A G E R M E I S T E R . N L
DRINKWIJZER.INFO
Geniet, maar drink met mate.