Annekoos magazine

Annekoos - Rubriekskop -

This is me...

Intuïtief creatief Kleurrijk Eigen’wijs’

Droom

Mijn eigen modelijn ontwerpen & maken

INTERIEURARCHITECTUUR

VANUIT KEUZEVRIJHEID

SSSST..

Ik heb een schoenentic

€ Onbetaalbaar

Ik geloof in een wereld met ruimte voor een gevoel van THUIS 1

- Rubriekskop -

2

Ik richt leefomgevingen in voor mensen met dementie op zo'n manier dat ze zich daar thĂšis voelen.

Zodat ze een betere kwaliteit van leven en wonen hebben in de laatste fase van hun leven.

3

- Rubriekskop -

6 MIJN VERHA AL

12 DIT BEN IK

16

ARTIKEL Van plastic stoel naar wollen carpet

24

WAT ANDEREN ZEGGEN

Annekoos Littel Jan de Bakkerstraat 13-15 3441 ED Woerden T. 0348 41 84 68 E. Info@annekooslittel.nl W. www.annekooslittel.nl

4

- Editorial -

WANNEER GEEFT EEN RUIMTE JOU EEN GOED GEVOEL?

G

W

rote impact had de workshop die ik volgde aan The Deetenschappers hadden de ideale woonruimtes bementia Centre van de University of Stirling in Schotland. dacht en ingericht voor mensen met dementie.

Ik heb daar veel kunnen leren en ondervinden over de inFunctionele badruimtes - zo immens groot vanwege vloed van ruimte en inrichting op het dagelijks functioneren van de douchebrancard - met een zwarte toiletbril op een rode pot mensen met dementie. Maar ook leek het of ik tegen een blauwe wand met een dikke zwarte het gevoel had iets te begrijpen van hoe het is plint, verlicht met 6x maal zoveel kunstlicht IK VOELDE contact te moeten verliezen met je omgeving als gebruikelijk. Ik voelde vanaf dat moment en je dierbaren, de onmacht en de eenzaamnog meer de uitdaging het ideale thuisgevoel VANAF DAT heid die dit met zich meebrengt. Het zelf niet te ontwerpen voor mensen met dementie.

MOMENT NOG MEER meer kunnen....

Het contact verliezen met de omgeving en je DE UITDAGING, Lijfelijk onderging ik en voelde ik hoe het was dierbaren moet het ergste en het meest eenHET IDEALE THUISom met beperkingen te worden geconfronzame en onmachtige gevoel zijn wat er maar teerd. Ik keek door brillen waarmee het zicht GEVOEL TE ONTWER- bestaat. van iemand met dementie in verschillende staPEN VOOR MENSEN dia werd nagebootst. Ik moest op de tast voortAlleen al een geur, kleur of materiaal kan bebewegen in ruimtes met obstakels. Ik liep rond werkstelligen de toekomst wat te vergeten en MET DEMENTIE in ruimtes waar ik mijzelf niet meer kon oriĂŤnmooie herinneringen te koesteren. Ik ontwerp teren. Ik probeerde te lezen in slecht verlichte daarom graag vanuit deze wetenschap. Dit maruimtes en ervoer hoe belangrijk kleurcontrasten zijn bij de oriĂŤngazine vertelt jullie meer over mijn passie van het ontwerpen. Ik tatie en het verkennen van de omgeving. Ik probeerde te luisteren prikkel alle zintuigen die een gevoel van thuis oproepen met de naar anderen in holle ruimtes waar het geluid zo hard binnenkwam focus op keuzevrijheid en herkenbaarheid. dat ik met mijn handen naar mijn oren greep. Doodongelukkig maakte mij deze ervaringen.

5

"IK ZAT VAAK ACHTER DE TEKENTAFEL EN FANTASEERDE DAAR VOLOP EN MAAKTE DAN DE MOOISTE TEKENINGEN"

1968

"IN DE WEEKENDEN WERKTE IK ALS RECEPTIONISTIN HET BEJAARDENHUIS. HET ARCHETYPISCHE BEJAARDENHUIS WAAR WERKELIJK NIETS TE BELEVEN VIEL"

1981 6

KUNST, MODE EN ARCHITECTUUR

ZIJN MIJN LUST EN MIJN LEVEN In die tijd leefde het idee nog dat je met het vak kunst niet fatsoenlijk je brood kon verdienen.

Van Deventer naar Woerden

5 december 1962. Sinterklaas bracht een zusje in huize Littel en ze had een Dinky Toy bij zich voor haar grote broer Willemjan van vier. In 1966 vond Wim Little (mijn vader) zijn droombaan in Amsterdam en verhuisden wij met het gezin - moeder Joke en vader Wim en met broer Willemjan - van Deventer naar Woerden. Ik was toen 4 jaar oud.

De koning te rijk in kleurrijk Amsterdam

In 1968 mocht ik eindelijk naar de basisschool. In het weekend maakten we vaak een uitstapje naar de Bloemgracht in Amsterdam omdat mijn vader altijd werk te doen had. Ik vermaakte mij dan op de bovenste verdieping waar de creatieve zolder was. Daar werkten de vormgevers en de illustrators van de uitgeverij. Ik zat vaak achter de tekentafel en fantaseerde daar volop en maakte dan de mooiste tekeningen. Soms nam mijn vader mij mee naar de Rozengracht waar een prachtige winkel in kunstenaarsbenodigdheden zat. Een walhalla aan kleurkrijt en verf.

Op een dag kreeg ik in een waanzinnige doos oliepastels. Ik voelde mij de koning te

rijk. Ook de rondvaarttochten, de gezellige verdienen. Zo werd mij ook vaak duidelijk wandelingen in de Jordaan, waanzinnige gemaakt. Bijvoorbeeld tijdens de gezellige kralen uitzoeken bij Coppenhagen Kralenuurtjes aan de bar bij mijn Hockeyclub in winkel en het eerste bezoek Woerden. Ik keepte daar met aan het Anne Frankhuis staan veel plezier in het team van OP EEN DAG de meisjes later bij de dames. gegrift in mijn herinnering.

KREEG IK In de vakanties was ik vaak te vinden in de bossen van Met gevulde EEN tekenmap op stap DOOS OLIE- Leusden waar ik tijdens mijn middelbare schooltijd diverse In 1975 ging in naar de PASTELS, middelbare school. Mijn IK VOELDE jeugdkampen leidde. creatieve talent werd daar MIJ DE al gauw ontdekt door mijn Hoe ik door uren KONING TE iemands haar te borstetekendocent tijdens de lessen kunst. Hij stuurde me met len, de eerste stappen RIJK mijn gevulde tekenmap naar zette richting architectuur het Kalsbeek College om daar mijn werkstukken te tonen aan een collega In de weekenden werkte ik als receptionist/ kunstdocent. Ik ben mijn vader en moeder telefonist in het plaatselijke bejaardennog altijd dankbaar dat ik de overstap van huis. Het archetypische bejaardenhuis de ene school naar de andere school mocht waar werkelijk niets te beleven viel en “de maken om daar in 1981 eindexamen te doen Blauwe Zaal” (“de Kouwe Zaal”) het enige in het vak tekenen en kunstgeschiedenis. paradepaardje was. Daar kwam ik voor het eerst echt in aanraking met eenzaamheid van bewoners met Dementie.

Hockey In die tijd leefde het idee nog dat je met het vak kunst niet fatsoenlijk je brood kon 7

MET MIJN ENE BEEN ACHTER DE TEKENTAFEL EN ANDERE BEEN OP DE BOUW

LEERDE IK ARCHITECTUUR VANUIT DE MENSELIJKE MAAT VORMGEGEVEN MEER TE WAARDEREN Zo hadden veel bewoners een vast tijdstip waarop ze bij mij langs kwamen voor een praatje of een klusje. Een van de bewoonsters was helemaal enthousiast van mijn lange haar. Ik droeg dat toen in een opgestoken knot. Elke keer kwam ze met een borstel om haar haar te laten borstelen en mooi op te steken. Als ik klaar was moest het weer opnieuw omdat ze niet tevreden was. Zo kwam het voor dat ik uren bleef borstelen net zo lang totdat ze eindelijk, met knot, tevreden “huiswaarts” keerde. Vanaf toen al werd ik mij bewust van het feit dat reuring en een huiselijke, kleinschalige woonomgeving -waaruit liefdevolle aandacht spreekt- van groot belang is voor deze doelgroep.

De ontdekking van de twee liefdes van mijn leven: Han en architectuur

In 1983 leerde ik Han - de liefde van mijn leven- kennen. Ik woonde toen nog op kamers in Kampen met uitzicht op de IJssel. Ik studeerde daar architectuur aan de Kunstacademie.

Het was een tijd van hard werken en belangrijke ontdekkingen; ruimte heeft invloed op het welzijn van mensen. Ik besefte mij dat ik als interieurarchitect niet alleen een mooimaker ben maar ook ten dienste sta voor mijn medemens. Ik liep stage bij een gerenommeerd architectenbureau wat ook nog eens het voormalige atelier van Aldo van Eyk en Jan Rietveld was geweest.

Het walhalla van alles wat met architectuur en ruimte te maken had.

Na mijn afstuderen nam ik in 1987 de stap om zelfstandig te starten op hetzelfde architectuuratelier aan de Prinsengracht in hartje Amsterdam. Heel dichtbij het Rijksmuseum en de Spiegelstraat. Beter kon het niet. Wat wil je nog meer als kunst, mode en architectuur je lust en je leven zijn.

Han en ik reisden in die tijd veel en in Venetië wisten we het zeker. We wilden trouwen.

Ruimte creëren waaruit liefdevolle aandacht spreekt

Ik trouwde met Han in 1988. In datzelfde jaar pushte mijn mentor van de kunstacademie mij om te gaan praten bij een gerenommeerd architectenbureau op het

8

gebied van zorg en onderwijs. Ik wilde in eerste instantie de stap vanuit hartje Amsterdam naar Gouda niet maken. Mijn mentor bleef maar pushen en uiteindelijk heb ik de stoute schoen aangetrokken.

Met mijn ene been achter de tekentafel en mijn andere been op de bouw leerde ik architectuur vanuit de menselijke maat vormgegeven nog meer te waarderen.

Ik ontdekte dat ik als interieurarchitect ook een belangrijke bijdrage kon leveren; ruimte creëren waaruit liefdevolle aandacht spreekt.

In 1993 werd onze dochter Annechris geboren; het mooiste wat je kunt overkomen.

Ze gaf mij nog meer inspiratie en nog meer het besef dat ik ook voor haar toekomst verantwoordelijk ben.

Familievrouw: de zorg voor mijn gezin en de samenleving

In 1997 werd onze zoon Henkjan geboren: het mooiste wat je kunt overkomen.

Een jongetje erbij dat maakte mijn geluk compleet. Hij gaf mij het besef dat ik nog meer verantwoordelijk ben voor een zorgzame samenleving.

En zo ontstond de ambitie om vanuit mijn eigen visie te gaan ontwerpen: een helende omgeving creëren om in te wonen, te werken of te verblijven.

Zo vallen alle puzzelstukjes in elkaar; de uitstapjes als kind naar Amsterdam,

- Mijn verhaal -

mijn ouders dankbaar voor de juiste studiekeuze, mijn werkervaring op jonge leeftijd met mensen met dementie, mijn liefde Han en de geboorte van mijn twee schatten.

een ideale leefwereld voor mijn kinderen maar ook voor anderen is de basis voor mijn werk.

20 jaar ontwerpen

Hoe kan ik de komende jaren vanuit mijn vak specifiek bijdragen aan een zorgzaDat jaar besloot ik mijn liefde voor het me samenleving? Anno 2016 neemt de vak zelfstandig uit te gaan voeren. Het vergrijzing nog meer toe en verkeert de bureau Annekoos Littel Interieurarchizorg in grote onzekerheid. tecten werd In September Zeker nu mijn ouders ook de 1997 geboren. Henkjan NU MIJN was drie maanden oud en OUDERS OOK zorgzame leeftijd van 86 en 87 hebben bereikt, ben ik er Annechris mocht naar de 85+ ZIJN nog meer van overtuigd dat basisschool. De combinaWEET IK. mijn visie, kennis en ervaring tie van het moederschap en mijn eigen bureau was MIJN KENNIS op het gebied van inrichting ouderen onmisbaar is. en is pittig maar zeker VOOR HET IN- voor Mijn passie was en is daarom ideaal. De extra spirit die RICHTING VOOR geen toeval; deze combinatie biedt maakt het mogelijk op OUDEREN IS Ik geloof in een wereld met meerdere fronten creatief ONMISBAAR ruimte voor een gevoel van te zijn. De mogelijkheden thuis waaruit liefdevolle creĂŤren om ook jonge aandacht spreekt. studenten kansen te bieden en op te leiden binnen mijn bedrijf In 2017 ben ik 30 jaar actief interieurargeeft mij telkens energie. chitect en bestaat mijn bureau 20 jaar, Zo ontstond er voor mij letterlijk ruimte reden voor een feestje! om naast mijn gezin en eigen bureau, overblijfmoeder te zijn, mij ook in te zetten voor goede doelen en actief te zijn binnen verschillende besturen. Dat ik met deze drijfveer mag bijdragen aan Mijn eigen bureau

9

- Rubriekskop -

Ik prikkel alle zintuigen met mijn ontwerpen

10

VOOR DE INRICHTING VAN MENSEN MET DEMENTIE GELDEN ANDERE NORMEN MET BETREKKING TOT KLEURGEBRUIK Visuele aspecten zoals kleur, contrast en helderheid kunnen de leesbaarheid van de ruimten vergroten voor mensen met dementie. Door het gebruik van zowel licht-als kleurcontrasten kan de contrast werking worden vergroot.

Ouderen hebben meer moeite met het onderscheiden van koude kleuren ivm vergeling van de ooglens zoals blauw, groen en paars ten op zichte van warme kleuren zoals geel, oranje en rood.

11

Annekoos

DIT BEN IK

Deskundig

Dromer

Hulpvaardig

Energiek Liefhebbend

Betrouwbaar

Intuïtief Creatief

Mensgericht

Duizendpoot Stijlvol

Dit zegt mijn gele kant over mij

Dit zegt mijn groene kant over mij

Mensen met veel gele energie zijn zonnig en vriendelijk.

Gezelligheid is belangrijk en vooral dat iedereen met elkaar overweg kan. Ze genieten van gezelschap en vinden dat het leven leuk hoort te zijn.

Mensen met veel groene energie zijn zonnig en vriendelijk.

Gezelligheid is belangrijk en vooral dat iedereen met elkaar overweg kan. Ze genieten van gezelschap en vinden dat het leven leuk hoort te zijn.

“Ik houd ervan om zaken goed te plannen zodat iedereen er optimaal profijt van heeft. Ik doe enthousiast en teamgericht mee aan allerlei activiteiten en kan meerdere dingen tegelijk doen. Nieuwe en ongebruikelijke zaken hebben mijn interesse. Ik hoor vaak dat ik mijn gevoelens goed tot uitdrukking kan brengen. Ik houd van mensen en ben mij doorgaans bewust van de positieve eigenschappen van anderen."

“Ik vind het prettig als mijn relaties in goede harmonie verlopen en ik doe er alles aan om deze zo vorm te geven en in stand te houden. Ik wil alles uit het leven halen en daarin staat samenwerken en harmonie centraal."

Ik stem zaken ook liever mondeling af dan dat ik ze op papier zet."

Tref je mij op een slechte dag? Dan trek ik mij terug en vind je mij meestal thuis. Dan laat ik dingen liggen en schuif ik dingen voor me uit.

12

- Rubriekskop -

Tref je mij op een goede dag?

Dan ben ik energiek, vrolijk en leg ik snel contact.

Ik ben dan niet te stuiten in mijn creativiteit, doe meerdere dingen tegelijk

IN HARMONIE SAMENWERKEN

13

MIJN FAVORIETE KLEUREN UIT DE KLEURENCIRKEL ZIJN ORANJE, GROEN EN PAARS. DE ZOGENAAMDE SECUNDAIRE / COMPLEMENTAIRE KLEUREN. GEEL IS OOK EEN GELIEFDE KLEUR. DIT IS EEN ZOGENAAMDE PRIMAIRE KLEUR. IK HOUD ER VAN VERZADIGDE KLEUREN TE COMBINEREN IN EEN SPANNEND GEHEEL!

14

- Rubriekskop -

Oranje Sikkens D6.58.58 War m, gloeiend, bruisend, comfortabel

15

VAN PLASTIC STOEL NAAR WOLLEN CARPET Een kijk op architectuur vanuit de bewoner met dementie

16

- Artikel -

Weetjes

Visuele aspecten Mensen met dementie hebben meer moeite met het onderscheiden van koude kleuren t.o.v. warme kleuren. Daarom vind je in mijn ontwerpen veel rood, oranje en roze tinten.

Mensen met dementie hebben bij het dagelijks functioneren 2x zoveel licht nodig dan bij de uitvoering van taken dan heeft men 6x zoveel licht nodig. Mijn ontwerpen kenmerken zich daarom door visueel comfort, herkenning en zichtbaarheid van de ruimte met een positief effect. De wanden contrasteren met de vloeren waarop het meubilair goed zichtbaar is.

Deuren die er toe doen krijgen een accent, terwijl deuren die niet belangrijk zijn wegvallen in de wand.

I

k was 13 jaar en weet nog goed dat mijn opa en oma in het bejaardenhuis gingen wonen: zelfstandige mensen beiden rond de 65 jaar. Het was een archetypisch gebouw, kenmerkend voor de jaren 70. Waarom verhuisden opa en oma eigenlijk zo vroeg vanuit hun eengezinswoning naar het bejaardenhuis? Dat vroeg ik laatst aan mijn eigen moeder, die zelf inmiddels 86 is en nog steeds zelfstandig het huishouden runt. Ze waren volledig zelfvoorzienend en kerngezond. Mijn moeder vertelde dat dit in die tijd heel normaal was. Het was gewoon zo. Er was toen wel een behoorlijk tekort aan woningen en met de bouw van bejaardenhuizen loste men kennelijk deels dit maatschappelijk probleem op.

Mijn opa en oma hadden achteraf gezien nog helemaal geen zorg en ondersteuning nodig en ongevraagd werd hen alle regie en zelfstandigheid uit handen genomen. De tuin hoefde niet meer te worden bijgehouden en ze werden ook nog eens uit hun sociale omgeving gehaald. Buren, vrienden lieten ze achter in hun oude vertrouwde buurt.

Het bejaardenhuis in Deventer waar mijn opa en oma woonden had veel overeenkomsten met het Bejaardenhuis in Woerden waar ik tijdens mijn middelbare school periode in de weekenden werkte. In de kille omgeving waar de inrichting overal hetzelfde leek was werkelijk niets te beleven.

In de recreatiezaal stonden allemaal dezelfde ongedekte

tafels en stoelen met kunststof bekleding in saaie en verzadigde grijs/blauwe kleuren. De kleur van de wanden en vloeren waren grijs en aan het plafond hingen de TL bakken waarvan de helft kapot was. Als je door je oogharen keek leek alles in elkaar over te lopen. Het meubilair was vooral tijdloos en onderhoudsvrij en uitwisselbaar met het meubilair op de verdiepingen. Ik herinner mij de lange gangen waaraan de bewonerskamers verborgen zaten, alle deuren leken hetzelfde in kleur en uitvoering. Alleen het kamernummer gaf verschil aan. De zorg bepaalde wanneer en hoe laat er werd gegeten en wanneer men naar bed moest. Een gebouw voorzien van kamers en lange gangen. Het had niets met wonen te maken.

Ik herinner mij nog een pijnlijk moment. Ik was op een avond rond de klok van tien nog even gezellig in gesprek met een bewoonster. De zuster - in witte jas - onderbrak ons en riep: "Mevrouw den Blanken, het is tien uur en bedtijd!", vervolgens opende ze de kamerdeur met een loper. "En jij Annekoos, jij moet je bezig houden met je werk en niet met kletsen." Deze mevrouw had

EEN GEBOUW VOORZIEN VAN KAMERS EN LANGE GANGEN. HET HAD NIETS MET WONEN TE MAKEN.

17

- Rubriekskop -

18

- Artikel -

Weetjes

Auditieve en tactiele aspecten Voor mensen met dementie wordt het steeds moeilijker onderscheid te maken in geluiden waardoor achtergrondgeluiden zich meer naar voren opdringen.

Ook is men geneigd de omgeving te verkennen met handen en voeten. Metalen of plastic ontmoedigen verdere verkenning. In mijn ontwerpen tref je daarom veel met stof beklede meubelen aan omdat dit een bewezen positief effect heeft.

Geluidsabsorberende materialen en aankleding zijn dus niet weg te denken en ik vermijd zoveel mogelijk waar het kan staal, glas, plastic en ruwe materialen.

werkelijk geen enkele privacy en geen eigen regie meer. Op zoek naar haar eigen kamer in die lange gang met dezelfde deuren werd ze ongevraagd volledig afhankelijk gemaakt. De spontaniteit om anderen te ontmoeten werd haar zelfs ontnomen. Dit maakte mevrouw den Blanken zichtbaar verdrietig en in de war en het maakte mij vooral boos en opstandig.

Ik wist toen al en weet het nu zeker dat zij het anders wilde maar door het gebouw, de inrichting en de zorg dat niet anders kon. Sindsdien voel ik mij des temeer verantwoordelijk voor mensen zoals mevrouw den Blanken.

Het instituut moet plaatsmaken voor een gevoel van thuis.

Nu mijn beide ouders de leeftijd van 86 en 87 hebben bereikt voltrekt zich een groot probleem. Volgens het Centraal Bureau voor Statistiek worden wij Nederlanders steeds ouder. Wie nu 65 is leeft gemiddeld nog bijna 20 jaar.

Dat is ruim 5 jaar meer dan in 1956 toen de AOW werd ingevoerd. En de kans dat we 100 worden is steeds groter geworden. Daarom krijgen we

allemaal - vroeg of laat- te maken met dementie.

Mijn droom is een wereld te creĂŤren met ruimte voor een gevoel van thuis voor mensen met dementie.

HET INSTITUUT MOET PLAATSMAKEN VOOR EEN GEVOEL VAN THUIS

maar vooral om steeds weer opnieuw met open vizier het ontwerpend proces aan te gaan. Mijn ideaal is de komende 10 jaren in mijn ontwerpen een bijdrage te kunnen leveren aan een comfortabele- en ideale woonomgeving waarin ouderen van nu en van straks zich 'thuis' voelen met de focus op eigen regie en keuzevrijheid.

De afgelopen 30 jaar heb ik als Interieurarchitect geleerd goed te luisteren en mijn kennis en ervaring samen te brengen,

Weetjes Geur

De geur van een frisse lentedag of vers gezette koffie kan een herinnering oproepen. Associaties en prikkels kunnen via geuren worden benut en verstrekt.

19

- Rubriekskop -

Geel Sikkens F8.50.80 Zonnig, vrolijk, energiek

20

- Rubriekskop -

Rood Sikkens D6.58.58 Zacht, fijnzinnig, romantisch

21

- Dit ben ik ook -

SSSSST...

IK HEB EEN SCHOENENTIC

22

IK HOUD VAN SCHOENEN Bijvoobeeld die van Hester ven Eeghen. Ze speelt met kleur, lijnen en dynamiek. Jan Jansen, Miu Miu, Muxart, United Nude, Sneakers.

Schoenen maken mij blij. Gek he. Maar als ik mij even niet leker voel en dan mijn vrolijke stappers aantrek, ben ik alweer blij.

- Rubriekskop -

ANNEKOOS DE PECHVOGEL • • • • • • •

• • • •

• • •

•

" Annekoos is als een ijsvogel.

Zeldzaam, alert en kleurrijk"

Voet tussen de spaken van de fiets: blijvend litteken van 3 cm doorsnede op m’n enkel.

Schommel tegen m’n kin.

Pvc buis achter in m'n keel, kon dagen achter elkaar alleen maar ijs eten.

Blauw aangelopen nadat ik plat op m'n buik viel op de evenwichtsbalk tijdens de Gym. "Patatje Met" in m'n haar nadat ik van een muurtje sprong tijdens een schoolreisje.

De eerst dag naar school: gat in m'n knie én in mijn nieuwe maillot!

In het weekend. Knutselen in bed: klei in m'n haar. Klei werd uit m'n haar geknipt zodat ik een tijdje rondliep met een lelijke hap uit m'n haar.

(Platte) Pink tussen de deur nadat m'n broer mij in de kast had opgesloten.

Schaafwond over m'n gehele bast nadat ik aan de rand van het zwembad bleef haken.

Ontelbaar keren van de trap gevallen, te snel en altijd de onderste tree vergeten.

Uitgegleden in de douchebak; als een tolletje draaide ik rond; bont en blauw over m'n gehele onderkant.

Verdwaald tijdens de avondvierdaagse.

Ik sloeg m'n tennisracket doormidden tijdens m'n eerste tennisles.

Viel op weg naar de muziekschool met m'n knie in een potloodpunt welke uit m'n tas stak.

Tijdens het achterstevoren lopen knalde ik tegen een lantaarnpaal aan: grote dikke buil op m’n voorhoofd.

AART SLIEDRECHT

23

Annekoos

DOOR ANDERE OGEN

André Koster, bestuurslid en directeur Dura Vermeer

Hans Schouwenaar, secretaris Stichting Dovenschool Madurai

Een echte vakvrouw!

Stijlvol, modern, licht en helder

Omdat je als mens open en enthousiast bent heb ik je gevraagd om met mij mee te denken om het kantoorpand waar wij als bedrijf naar toe gingen verhuizen te restylen en in te richten. Je hebt dat erg goed opgepakt! Mensen die bij ons op bezoek komen vinden onze inrichting professioneel en erg aangenaam. Dat is precies wat ik wilde bereiken en wat jij voor elkaar hebt gekregen.

Je hebt een duidelijke mening waardoor er zelfs dragende wanden gesloopt zijn. Maar daarnaast kan je ook goed werken aan de hand van de beschikbare middelen die wij als bedrijf voor de restyling hadden.

De stichting Dovenschool Madurai heeft ideële doelstellingen en tegelijkertijd proberen we als bestuur zo zakelijk mogelijk met de verworven fondsen om te gaan. Dat laatste levert bij sommigen wel eens worstelingen op. Het is ook niet altijd makkelijk om gevoel en verstand, emotie en ratio, te scheiden.

Ik vind dat jij er als één van de besten in slaagt om vanuit compassie toch zoveel mogelijk strikt zakelijk te blijven denken daar waar dat nodig is.

Door jouw brede betrokkenheid en doordat je een mens bent die niet graag haar verantwoording uit de weg gaat, ben je ook bestuurslid van de LHC geworden.

Hierin laat je zien dat je goede ideeën hebt en mee kan denken om de club professioneel en leuk te laten zijn.

Als ik aan je denk dan zie ik: • een prettige en leuke vrouw • een professional die kan meebewegen met de klant • een vakvrouw die een sfeer prima neerzet

Als ik een interieurarchitect zou moeten inschakelen om iets te ontwerpen wat functioneel is, en tegelijkertijd bijzonder mooi en smaakvol, dan zou ik na een gesprek met jou denken: zij moet het voor me gaan doen. Want (in trefwoorden): • luistert goed en • reageert scherpzinnig, • weet waar het over gaat, en last but not least: • als mijn project iets van haar uitstraling meekrijgt, denken de mensen die het zien: stijlvol, modern (maar niet simpelweg populair om dat dit of dat erg ‘in’ is), licht en helder, ze vinden het fijn om hier te zijn……

De familie over Annekoos

24

Annekoos is in al die jaren dat ik haar ken (sinds 1982) iedere dag even gefascineerd en enthousiast over haar mooie vak. Al meer dan 30 jaar maakt Annekoos met passie en veel gevoel voor vorm, verhoudingen en kleur Nederland een beetje mooier. Haar ontwerpen zijn, altijd in goed overleg met de opdrachtgevers, heel herkenbaar, niet alledaags en tijdloos.

Het zal niemand verbazen dat ik trots ben op haar haar en haar werk.

Annekoos is mijn zus en is dus onlosmakelijk in mijn leven aanwezig en aanwezig geweest. Ze is lief, zorgzaam en voorzichtig. Daarnaast, en zo zullen veel mensen haar kennen, is ze rechtvaardig, zakelijk en recht door zee.

Han Koebrugge,man

Willem Littel, broer

De combinatie van deze twee kanten maakt haar een mooie en lieve (schoon) zus en tante die als het erop aankomt er altijd is, luistert , troost maar ook oplossingsgericht adviseert.

- Door andere ogen -

Evelyne Launspach, collega

Friso Huisman, opdrachtgever Rabobank

Een kleurrijke verschijning

Unaniem kozen ze voor jou

Annekoos ik zie jou als een kleurrijke verschijning, je laat niets aan het toeval over, aan alles is gedacht. Je bent erg enthousiast in alles wat je doet en werkt met passie aan alle opdrachten die komen en gaan. Jouw energie lijkt eindeloos en je probeert er altijd wat van te maken, ondanks de wisselende markt van de afgelopen jaren. Dit doe je in mijn ogen op allerlei vlakken, van promoten van het bedrijf tot de kleinste vloerovergang bij een project; je streeft naar de ideale perfectie op zeer gedetailleerd niveau. Deze energie en kracht maken jou bijzonder, hierdoor krijg je mensen mee in je ideeën.

Bij de beslissing welke architect de verbouwing van de Polarisavenue in Hoofddorp mocht uitwerken, heb ik als laatste gestemd. Heel bewust omdat ik al eerder met je heb samengewerkt. Mijn stem was niet doorslaggevend: alle stuurgroepleden voor mij hadden al unaniem voor jou gekozen. Dat had te maken met je wijze van presenteren aan de ene kant en je gerealiseerde projecten aan de andere kant. Aangezien ik je had voorgedragen, gaf mij dat een zeer goed gevoel.

Door je enthousiasme kan het een gezellige chaos zijn; zoveel ideeën en zo weinig tijd! Je neemt de tijd om structuur aan te brengen en om toekomstgericht te denken.

Ik vind het inspirerend om met jou te kunnen brainstormen en te sparren over het mooie vakgebied.

Jij bent als geen ander in staat gedachtenspinsels om te zetten in creatieve ideeën. Die ideeën worden vervolgens verwerkt in strakke, heldere lijnen op papier naar begeleiding van de realisatie op de bouwvloer. Ook tijdens dit traject heb je mij weer aangenaam verrast. Het “plaatje” van 2014 klopte met de realisatie in 2015! Soms ben je vasthoudend en bewaak je je ontwerp. Maar je staat open voor ideeën die wij aandragen.

Dat maakt samenwerking met jou tot echt samen-werken!

Kortom als iemand mij vraagt naar een bijzondere, creatieve, professionele (interieur)architect, dan zal jouw naam als eerste bij mij opkomen.

Mam heeft een zeer positieve kijk op de wereld en op mensen. Ze gaat altijd uit van het goede in een ander. Deze optimistische levenshouding is misschien wel het belangrijkste wat ik van haar geleerd heb.

Mam oordeelt niet, ze zal nooit zeggen; dit is goed, en dit is slecht. Ze denkt niet zwart/wit, maar maakt goede afwegingen.

Tegelijkertijd is ze ook kritisch en durft ze op te staan als ze het ergens niet mee eens is of als er mensen onrecht aangedaan wordt. Dit alles maakt haar een heel uniek en oprecht mens.

Mijn moeder is een zeer positief persoon die een kleurrijk en creatief beeld op de wereld heeft. Ze denkt altijd aan iedereen en is heel behulpzaam.

Henkjan Koebrugge,zoon

Annechris Koebrugge, dochter 25

- Rubriekskop -

26

- Rubriekskop -

Ik prikkel alle zintuigen die een gevoel van thuis oproepen met de focus op keuzevrijheid en herkenbaarheid

27

ADVERTENTIE

sparing 2000x 500 netto CVK 2100x 600 netto berging

gordijnen

r

ie vot nis

uitstortgootsteen verplaatst naar wasruimte

LIFT

ate The

de

g

t lijk on men rso le pe ande w

rgin

be

mk

nt/ ce ac id lijk on aarhe rso pe rkenb he

r

me

dka

no

ba

pia

ting

lich nd m wa 00m +17 ver

lling

ste

rop

en 02 0. uk ke M.0 zie

ate

the

n aa TV nd wa

ken

keu

ie

rat

co

de

nd

wa ken

SSSS N NEE EELLLL W W

keu

fel

tta

ee

ler de ver

nt/ ce ac id lijk on aarhe rso pe rkenb he

el ktra

AM

ee

co

de

nd

wa

ting

r

me

nt/ ce ac id lijk on aarhe rso pe rkenb he

nslu

ting

G

lich ver nd m wa 00m +17

NIN

EN

WO

me

mk

dka

ba

wo

tv

ting

r

ba

lich ver nd m wa 00m +17 ken

er

nt/ ce ac lijk rheid aa

tein

fon

on rso pe rkenb he

de

nen

rdij

wa nt/ ce ac id lijk on aarhe rso pe rkenb he

ken

keu

go

fel

tta

ee

ler de ver

ler de ver

t lijk on men rso le pe ande w

G

G

tv ir

sso

dre

EN

EIG

mk

WO

lich ver nd m wa 00m +17

tta

ie

ee

rat

co

ken

fel

de

nd

keu

tta

ting

fel

wa

ee

ting

r

me

er

dka

am

ba

onk

wo

ting

G

lich ver nd m wa 00m +17

ken

WO

er

am

onk

tv nen

rdij

ir

sso

dre

go

WORKSHOP

WOONBELEVING

kam

ap

sla

WO

er

am

onk

wo

tv

ir

sso

dre

er

kam

on

EIG

keu ler

de ver

lich ver nd m wa 00m +17

lich ver nd m wa 00m +17

er

kam

ap

sla

WO wo

NIN

EN

ler

de ver ting

EIG

EIG

er

NIN

EN

NIN

kam

ap

sla

nen

ap

sla

nd

ktra g ele itin nslu

aa

ie

rat

co

de

nd

rdij

kam

ie

rat

co

wa

go

ir

sso

dre

keu

ting

lich ver nd m wa 00m +17

er

er

kam

on

EIG

r

aa

ter

wa

lich nd m wa 00m +17 ver

dka

ba

TK

UR

BU

k

oe

zith g

itin

ting

lich ver nd m wa 00m +17

tta

ie

rat

mk

t

lijk en on m rso le pe ande w

me

G

NIN

EN

lijk on men rso le pe ande w

BSH

ER

fel

mk

t

xsto rela t ele me

dka

ler de ver

lijk ent lem

on rso pe ande w l irke aic m dra 0m 150

wo

tv ting

ir

lich ver nd m wa 00m +17

sso

fel

dre

tta

ee

nt/ ce ac id t lijk lijk on aarhe on men rso pe rkenb rso le he pe de

WO

EN

EIG

nen

rdij

go

ie

rat

co

de

nd

wa

ting

lich nd m wa 00m +17 ver

dka

mk

r

me

tv

er

kam

ap

sla

wan

G

NIN

er

am

onk

wo

ba

ir

sso

dre

er

nen

rdij

go

kam

ap

sla

0

x80

ik

500

iplu

kru

WERKBOEK

MAKE OVER

INRICHTING VOOR MENSEN MET DEMENTIE

SNELLE FACELIFT

ONTWERP PAKKET

VAN ONTWERP TOT REALISATIE

ADVIES OP MAAT

28

MOODBOARD LOOK & FEEL

- Column -

Mijn ideale

woonomgeving Toen ik een jaar of 13 was sprak je over het verzorgingshuis en over patiĂŤnt. Toen ik halverwege de jaren 80 als interieurarchitect begon bij het architectenbureau sprak je over het dagverblijf, de slaapkamers, de grootkeuken en recreatiezaal. Het instituut maakt anno 2016 gelukkig steeds meer plaats voor kleinschaliger wonen voor ouderen in hun laatste levensfase.

Mijn droom is de bewoner van nu en straks veel woonplezier te bieden met daarin de nadruk op ondersteuning van de eigen leefwijze en het bevorderen van spontane ontmoetingen. Voor mensen met dementie geldt daarnaast dat herinnering en herkenning een belangrijke rol spelen om zich prettig en veilig te voelen. De inrichting is daarbij onontbeerlijk en speelt een zeer belangrijke rol bij het welbevinden.

Denk daarbij aan het eigen appartement voor elke bewoner met een herkenbare voordeur, de lounge waar het naar koffie ruikt, de bibliotheek waar de krant gelezen wordt.

De transformatie van instelling naar

beschermde woonvormen vraagt ons met andere ogen te kijken na diversiteit in klanten woonwensen. De ziekte of aandoening is hierbij niet meer het uitgangspunt maar het behoud van een eigen manier van leven.

En waarom zou men juist die ene specifieke locatie kiezen in de stad of vlakbij het bos?

Omdat we te maken hebben met mensen uit verschillende culturen en achtergronden met verschillende maatschappelijke interesses en met diverse aandoeningen geloof ik een variatie aan interieurs die 'verhalen' vertellen.

In mijn ideale woonomgeving vind je een variatie aan goed ingerichte belevenisplekken in diverse ontwerpstijlen en hebben veelal een relatie met de omgeving, het bos, de stad of het dorp. De muziekkamer, de bibliotheek, de tuin, het atelier, de spelletjestafel, noem maar op.

Ik ben er van overtuigd dat deze interieurs uitnodigen tot het activeren van de ouderen.

Familie, buren en kinderen kunnen hierin een grote rol vervullen. Wat zou het fantastisch zijn samen te werken met scholieren en studenten. 's Morgens de krant voorlezen, 's middags muziek spelen of luisteren. Reuring en gezelligheid door voldoende aanbod en di-

versiteit aan activiteiten of juist de rustruimte die senang voelt.

Ik prikkel alle zintuigen die een gevoel van thuis oproepen. Door bijvoorbeeld het gebruik van veel warme en zachte materialen omdat bewoners met dementie geneigd zijn de omgeving te verkennen met handen en armen. Een met stof beklede stoel heeft een positief effect.

Ik vermijd het gebruik van ruwe materialen en gebruik veel afgeronde vormen en gladde materialen. Geur prikkelt en wekt associaties op; de geur van vers gezette koffie en versgebakken taart. Associaties en prikkels worden optimaal benut en verstrekt. Daarom ontwerp ik bijvoorbeeld graag woonkeukens waarbij bewoners zoveel mogelijk betrokken worden bij het bereiden van de maaltijd.

29

- Rubriekskop -

Special thanks to Joke en Wim Littel Han Koebrugge Annechris Koebrugge Henkjan Koebrugge Willem Littel Aart Sliedrecht André Köster Evelyne Launspach Friso Huisman Hans Schouwenaar Johannes Budding Jan Klijn Marianne Noorthoek Bert Jansen Harald Lakerfeld Annette Looijestijn Hendrike Vrielink Marieke van Dijk Susan van Dijk Arjan van Dijk Annette Kimmel Sabine van Roijen Jeroen de Jager Marcella Mulder Annemarie Visschedijk Dit magazine is een eigen uitgave met beperkte oplage.

Kopiëren mag maar laat het ons even weten, vinden we leuk!

Wil jij ook een eigen blad maken?

Neem even contact met ons op, we helpen je graag! www.kairos-consultancy.com

30

IN DE VOLGENDE EDITIE annekoos@home. Interieurtips voor thuis en op het werk.

Verbouw of nieuwbouw? Kantoorpanden mét sfeer

31

- Rubriekskop -

Design to live www.annekooslittel.nl