Ard Magazine

Ard Magazine

Prijs: onbetaalbaar

Onder de mensen

Afspraak is Afspraak “Ik volg mijn hart”

Thank YOU for the MUSIC

Gevoel Rian te Bogt • Mobiel: 06 198 55 212 • Email: riantebogt@gmail.com Dit magazine is een eigen uitgave met beperkte oplage.

Kopiëren mag maar laat het ons even weten, vinden we leuk! Mail je naam en adres als je een exemplaar van dit magazine wilt ontvangen.

Wil jij ook een eigen blad maken? Neem even contact met ons op, we helpen je graag!

Susan van Dijk en Annette Looijestijn 06 30 90 30 03 S.vandijk@mensiumgroep.nl

Ard Bokkers • Mobiel: 06 48 78 36 41 • Email: ard.bokkers@hetnet.nl Dit magazine is een eigen uitgave met beperkte oplage.

Kopiëren mag maar laat het ons even weten, vinden we leuk! Mail je naam en adres als je een exemplaar van dit magazine wilt ontvangen.

Wil jij ook een eigen blad maken? Neem even contact met ons op, we helpen je graag!

Susan van Dijk en Annette Looijestijn 06 30 90 30 03 S.vandijk@mensiumgroep.nl

Op reis met...

A

ls fervente lezer heb ik menig voorwoord gelezen en zou ik eigenlijk er zo eentje uit mijn mouw moeten schudden.

Echter is dit net zo moeilijk als het maken van dit magazine. Of al net zo moeilijk om mij als baby te voorzien van een naam!

Een componist eindigt met de laatste noot ter afronding van het liedje. Een thrillerschrijver eindigt zijn verhaal als de moord opgelost is. Een schaatser rijdt zijn rondjes en eindigt over de finishlijn. Maar wat als ze geen muze, geen plot of tijdens de rit verzuurde benen hebben? Pas aan het eind weten ze wat ze hebben bereikt.

Is het een hit, de bestseller of de race van hun leven?

Dit magazine hoeft geen hit, bestseller of de race van mijn leven te worden. Wat ik voor ogen heb is dat het (net zoals de titel) ik moest zijn. Ik ben nog niet aan het einde van mijn lied, mijn verhaal of mijn rit, want ik ben nog steeds op reis.

Maar dit is wie ik ben, die je misschien leert kennen als vriend of collega‌.

Levensloop

DIEPTEPUNTEN

Hoogtepunten • Vreugde & enthousiasme

Medewerker afdeling bevolking

Militaire dienst

Huis verbouwd en samenwonen

Administrateur transportbedrijf

Verlies vader

De naam Ard: Vaak heb ik van mijn ouders moeten horen dat ik te vroeg geboren ben (ik zou een kerstkindje zijn). Maar toen ik 1 december 1968 ter wereld kwam, moest het bedje nog gerepareerd worden én een naam bedacht worden. Hoewel ik een nakomer ben met drie zussen (die ruim 13 en 11 jaar ouder zijn), hadden ze geen naam voorhanden. Voorzien van de bijbel zijn mijn vader en opa om tafel gaan zitten, maar daar kwam “godzijdank” niets uit. Mijn vader was een groot schaatsliefhebber en uiteindelijk is het (gelukkig) Ard geworden naar Ard Schenk i.p.v. Kees of (nog erger) Keesie, naar Kees Verkerk.

De achternaam Bokkers: Komend uit een streek met bijnamen (al ben ik meer van de generatie naam en adres) ben ik afstammeling van Frans van Mariënwillems Tone. Hoe simpel de naam ook is wordt het vaak verkeerd geschreven. Vandaar mijn veel gebruikte manier van spellen: een bok en een kers. En voor de puzzelaars….het loopt in de wei en hangt aan een boom!

Medewerker afdeling Bevolking: Mijn eerste baan na afronding van mijn studie! Dit was waarom ik de opleiding had gekozen: het persoonlijke contact, een product verkopen, adviseren…kortom het voelde als thuiskomen. Helaas was het maar tijdelijk i.v.m. vervanging zwangerschap, maar heeft me tevens geleerd om niet op mondelinge (loze) beloftes voor toekomstige functies te vertrouwen.

Nieuwe crediteurenbaan Getrouwd

Geboorte van 2 dochters

Financieel medewerker Hameland

Een nieuwe uitdaging

Assistent planning

1e reorganisatie

Administrateur (vee-)transportbedrijf: Samen met de eigenaar en zijn vrouw, maar wel als enige op kantoor, de toko runnen. Veel vrijheid, afwisselende werkzaamheden, ruime werktijden, maar vaak alleen, omdat er weinig contact was met de collega’s (chauffeurs). Helaas kwam door de gekke koeienziekte en de varkenspest (nee, ik heb er niets aan overgehouden) een einde aan een volledige werkweek.

Vader overleden: Beginnend met een vervelende hoest is hij binnen drie maanden overleden. Naast zo’n korte tijd van besef, ook de meest dierbare weken door zijn manier van afscheid. Toch blijft het voor mijn kinderen de opa van de foto…

Huisje, boompje, beestje: Huis verbouwd, samenwonen, trouwen en kinderen. Gek om dit in één zin te noemen, maar het staat wel voor de zekerheid van huisje, boompje, beestje. Met mijn vrouw Wendy uiteindelijk in 1996 in mijn verbouwde ouderlijk huis gaan wonen. Na ons huwelijk in 1999 werd ik de trotse vader van twee dochters, Floor en Nina. En dus weer omringd door allemaal meiden! O ja, en wat dat beestje betreft: we hebben een konijn, ook een vrouwtje!

De 2e reorganisatie: Een nieuw begin, al is het in een onzeker periode. We hebben de laatste tijd gezegd dat het succes van de afgelopen jaren was dat we de eerste reorganisatie overleefd hebben en de tweede niet. De reorganisatie was een langdurige, energie vretende, onzekere periode. Maar weer een ervaring rijker, zijn we op weg naar een nieuwe uitdaging.

Dit ben ik ook F

amilieman: Zoals de foto laat zien heb ik het wel eens moeilijk om tegen drie meiden op te moeten boksen. Ik ben nu al gevloerd en er wordt zelfs misbruik van gemaakt door boven op mij te liggen. Kun je voorstellen hoe het in de toekomst zal gaan! Toch hou ik van de gezelligheid en hun aanwezigheid om mij heen.

L

ezer: ik lees veel en alles. Van kranten, leesmap, reclamefolders, tv gids…noem maar op. En vooral thrillers, maar wel Amerikaanse met veel actie en snelheid. Hoe erger de moord, hoe meer ik word getriggerd door het verhaal. Fan van Tess Gerritsen en James Patterson. Heb voor mezelf een nieuw leesrecord gevestigd bij het lezen van de Millennium trilogie van Stieg Larsson.

Favoriete plek om te lezen….laat maar, wil je niet weten… (maar het is meestal het kleinste kamertje in huis.)

A

quajogger: Waar het vroeger bij volleybal het vooral de polsen, enkels en kuiten de gevoelige plekken waren, is het nu bij aquajoggen vooral de buikspieren, de bovenbenen en de armen.

Hallo spierpijn! (En voor mijn medesporters: nee, ik heb onder water niet stiekem een foto gemaakt van onze groep!).

S

pelletjes: ik ben gek op spelletjes, van kaart- of bordspel tot computerspelletjes. En ik ga voor de winst. Ik kan tegen mijn verlies, maar wel als iedereen fanatiek heeft meegedaan. Ook ben ik gek op spelletjes op tv, maar dan in de vorm van een afvalrace: hou van de mollenstreken in Wie is de mol, van de ontberingen tijdens expeditie Poolcirkel, de proeven bij Expeditie Robinson en de tradities/gebruiken in de Pelgrimscode. Zelf zou ik er graag aan mee doen, maar dan moet ik wel hoogtevrees, alles wat vliegt, slangen, ratten en het eten van rare insecten zien te overwinnen.

L

oper: lopen voor de lol of ontspanning, wie doet dat nou? Maar ik ben om, mits ik de mp3 speler mee mag nemen….”I see trees of green, red roses too”…..”Alles ziet er anders uit als de zon schijnt”….klopt, want ik moet eerlijk toegegeven dat ik alleen een mooi weer loper ben.

H

ou van humor op tv: lachen om de stomste dingen. Van komedies tot homevideo’s, samen met mijn oudste dochter. Geniet van het gestuntel van het kindermeisje miss Fine uit The Nanny of van Danni Lowinski, met de verwikkelingen van de leukste advocate van Nederland…toch blijf ik maar liever op het goede pad….

I

k ben gek op muziek. Al speel ik geen enkel muziekinstrument, ik sta op en ga slapen met muziek (zelfs als ik een boek aan het lezen ben). Muziek kan mij opladen tot actief bezig zijn, maar is ook de drijfveer om een vervelende klus door te komen (zoals het onkruid schoffelen in de tuin of het uitpakken van de vaatwasser). Muziek is ook een ontlading tijdens de rit naar huis: de knop omzetten na een heftige dag. Volume omhoog en meezingen maar (al is het maar goed dat ik alleen ben!).

S

inds kort heb ik het lopen ontdekt als ontspanning, echter na een paar keer zonder, toch maar weer met muziek. Het geforceerde lopen en het klokkijken is omgezet naar het genieten van de omgeving. Een songtekst wordt ineens opgemerkt en krijgt een andere betekenis. Gek hoe liedjes slaan op een periode in je leven en in het bijzonder de periode die ik het laatste half jaar heb meegemaakt.

E

ĂŠn keer per jaar is er een moment dat alles moet wijken voor het muzikale hoogtepunt: het Eurovisie Songfestival. Ja, ik weet: iedere gek heeft zijn gebrek! Vroeger alles opnemend via casettebandjes en later via de wondere wereld van het internet. Van oude uitzendingen via Youtube, informatie via songfestivalsites tot diverse voorrondes, met een voorliefde voor het Zweedse Melodifestivalen.

H

et hele Eurovisie festijn wordt gevolgd: van het decorontwerp tot het uiteindelijke beeld, van eerste rehearsal tot uitvoering met choreografie. Vroeger denkend dat ik zelf op het podium stond (ja, ik weet het, mijn stem, maar ook de tv beelden maken mij dubbel zo breed) en tegenwoordig (stil zittend) genietend van de variatie aan liedjes die voorbij komen.

N

atuurlijk is er die vaderlandsliefde voor Nederland en stiekem hoop ik dan ook dat ik ooit een overwinning mag meemaken en natuurlijk het Songfestival in Nederland kan beleven.

Maar naast de zenuwen als Nederland moet optreden en de uiteindelijke puntentelling levert mij dit al jaren diverse favoriete liedjes op, ongeacht hoe hoog ze geĂŤindigd zijn.

D

us ik geniet van muziek‌vooral als er niemand thuis is en mij niet kan horen!

Dit is Ard Zorgvuldig Via Hameland ken ik Ard als collega die altijd voor je klaar staat of wil staan. Hij heeft altijd een luisterend oor en is erg betrokken bij zijn collega’s. Ook als het om privéaangelegenheden gaat is hij er voor je. Hij vertelt/praat graag en neemt daar dan ook de tijd voor. Wat hij vertelt komt duidelijk over.

Zijn positie zal niet op de voorgrond zijn, maar hij is er altijd en doet wel aan alles mee. Tijdens feestjes van de personeelsvereniging is hij altijd van de partij. Niets is hem te gek. Hij baalt ervan wanneer iemand zijn afspraken niet nakomt. Afspraak is afspraak.

Ard is erg zorgvuldig en zoekt alles tot de puntjes uit. Nooit kom je tevergeefs en doordat hij niemand te kort wil doen kan hem dat zelf opbreken en zit hij langer op zijn werkplek dan gewenst is. Bij het organiseren van activiteiten wil hij altijd wel de helpende hand toesteken.

Doe hem niet te kort. Hij kan veel commentaar verdragen, maar als het te veel wordt kan de bom wel eens barsten.

Een ding mag ik zeker niet vergeten en dat is dat Ard onze Songfesitvalman is!!

Erik Klein Kiskamp

Optimistisch Ard en ik hebben een aantal jaren samen een bestuursfunctie (waar hij de penningmeester was) vervult.

Ik heb hem leren kennen als een enigszins perfectionistisch, gedreven, betrokken en vooral optimistisch persoon.

Hij is een goede gesprekspartner met veel ideeën en is altijd bereid om nieuwe dingen op te pakken. Verder heb ik Ard ervaren als iemand die eenvoudig contacten legt en makkelijk in de omgang is.

Zijn inzet is groot en hij komt zijn afspraken na. Het is iemand waarop je kunt rekenen.

Jessica Schutten

Open & eerlijk

Sociaal

Vanuit mijn functie bij de Rabobank heb ik enkele jaren frequent zakelijk contact gehad met Ard. Dit contact vond in de regel plaats per telefoon of mail en een enkele keer door middel van een persoonlijk gesprek.

Ard is mijn ex-collega. Zowel hij als ik zijn vertrokken bij Hameland.

Deze contacten hadden eigenlijk altijd een prettig en constructief karakter, omdat Ard communiceert op een respectvolle, open en eerlijke manier. Als hij vragen stelde had hij deze voorbereid, zodat hij ook de juiste vragen stelde om zijn doel te bereiken. Als hem vragen gesteld werden kwam hij er altijd op terug.

Zijn positieve houding en manier van communiceren nodigde daarom ook wel uit om bij gelegenheid wat persoonlijke dingen met hem te bespreken.

Ik zie Ard als een loyale en betrokken persoonlijkheid die voor zijn werk gaat en die plezierig in de omgang is.

Ik heb meerdere jaren (zijdelings) met Ard gewerkt. De laatste jaren werkte ik als intern accountant binnen Hameland en daarbij was ik ondermeer belast met de controle van de financiële administratie, welke onder andere door Ard werd gevoerd.

Ik ken Ard als een sociaal persoon. Graag bereid om anderen te helpen, ook als hem dat extra tijd of moeite kost.

Ard werkt accuraat en snel.

Als Ard iets uit wil leggen of wil overleggen, kan dit nogal uitgebreid zijn. Wanneer je hem dit zegt, dan rond hij het gesprek kort en bondig af. Ard heeft een brede kennis van de financiële administratie. Ik denk echter dat hij in een heel andere functie ook prima zal functioneren. Ard is denk ik iemand die graag onder de mensen is.

Eljo Stronks Ik heb Ard ervaren als een heel prettige collega. In voor een geintje en een brede interesse.

Ard is één van de ex-collega’s waar ik graag contact mee hou.

Marieke Heutinck

‘Cau se I don’ t wanna lose you now I’m looking right at the other half of me The vacancy that sat in my heart Is a space that now you hold Show me how to fight f or now And I’ll tell you, baby, it was easy Coming back into you once I figu red it out You were right here all along It’s like you’re my mir ror My mir ror staring back at me I couldn’ t get any bigger With anyone else beside of me And now it’s clear as this promise That we’re making two reflections into one ‘Cau se it’s like you’re my mir ror My mir ror staring back at me, staring back at me Ju stn Timberlake - Mir rors

De spiegel Dagelijks kijk ik in de spiegel. Op zich is er niets veranderd, maar toch…

Toch kijk ik sinds oktober naar een andere ‘ik’, want ik houd mij een spiegel voor. Er kwam een ‘ik’ naar voren die al bestond, maar op dat moment allerlei hindernissen op ‘zijn’ weg vond: Dit als ballast op ‘zijn’ schouders drukte en worstelend met diverse afwegingen en toch…..

Er werd voor mij een keuze gemaakt. Een keuze waardoor ik geen werk meer zou hebben en een tijd van onzekerheid zou aanbreken. En om mij te begeleiden naar ander werk werd het bureau Mensium ingeschakeld...

Vreemd genoeg was er een enorme verlichting, want de ballast viel van mijn schouders. Niet meer die onzekerheid waarin gewerkt moest worden, die dreigende donderwolk die boven mijn hoofd hing! Mijn positieve reactie op het ontslag verbaasde niet alleen mezelf, maar ook mijn naaste omgeving.

Daarnaast werd mij door Mensium nogmaals een spiegel voorgehouden…een spiegel waarin ik mijn dromen kenbaar maakte. Waarin mijn ogen begonnen te stralen en waardoor mijn gevoelens werden geprikkeld. Waar al mijn goede eigenschappen bevestigd werden, zoals het krijgen en geven van vertrouwen, maar ook de verdraagzaamheid en ondersteunende rol. Naast betrouwbaar ook hartelijk, meelevend, begaan en zorgzaam voor anderen, gelijkwaardig en mezelf wel eens wegcijferend en toch….

Toch zijn er ook valkuilen. Ik zie de vasthoudendheid en loyaliteit die mijn besluitvaardig handelen kunnen vertragen. Vind het lastig om mijn ideeën of gevoelens krachtig uit te drukken als er niet op gelijk niveau wordt gepraat. Het woordje ‘nee’ zeggen te moeilijk vind als relaties onder druk staan. Maar hieraan kan gewerkt worden en ik weet het donders goed, want ik zie ze wel.

En ook is er die twijfel, want ik ben opgevoed met factoren die juist zekerheid benadrukken.

Die worden afgewogen, waarna ik keuzes bepaal. Wat is er nodig om mij happy te krijgen, mij dat blije gevoel te geven. Een basis te scheppen voor mij en mijn gezin. Want alleen erover praten is niet genoeg, toch…?

Maar er is durf voor nodig. Durf ik het aan om mijn hart te volgen voor mijn dromen of ga ik voor zekerheid in de administratie…of is het een combinatie ervan? Maar één ding is zeker: ik ben aan het veranderen en wil dit niet meer kwijt. Dus blijf ik kijken in de spiegel!

Dochters Al vanaf het begin dat ik het lied Dochters van Marco Borsato hoorde kreeg ik kippenvel (zie tekst achterop dit magazine).

Zo heb ik ook twee dochters. Soms twee hele lieve schatten, maar soms ook om achter het behang te plakken. Ze kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar.

Ieder een eigen karakter, maar o zo herkenbaar voor mijn vrouw en mij.

Het lijkt of we in de spiegel kijken, want de één houdt van dezelfde dingen als papa (maar haat lezen), terwijl de ander, net als mama, niet kan stil zitten en echt een buitenkind is. Beide hebben ook de liefde voor muziek.

Zitten nu in de fase van “doe niet zo raar”, maar vinden het ook wel weer lachen als je ze achterna zit of met ze aan het ravotten bent.

Ze verdienen respect voor de manier hoe ze met school omgaan, want het gaat niet altijd even makkelijk. Bij de jongste is nu het kwartje gevallen en draait ze lekker mee, maar blijft begrijpend lezen toch een lastig onderwerp. De oudste is dyslectisch en kan met veel oefenen de gestelde doelen behalen. Maar ze is een kei in het onthouden van dingen en kan alles in geuren en kleuren vertellen.

Ik hoop dat ze worden wie ze willen zijn. Hun dromen en doelen behalen die ze zelf stellen en het gevoel krijgen waarin het prettig leven is. Dat ze weten dat we er altijd zullen zijn en waar nodig helpen of adviseren. Een eigen plek, een eigen huisje, boompje, beestje....

En wie weet mag ik ze dan ook op een morgen wakker maken en begeleiden op hun grootste dag. Misschien wel onder dit nummer van Marco Borsato….

Dankwoord.

In menig boek richt men zich meestal tot de dierbaren. Moet ik een dankwoord richten aan mijn ouders, want door hen ben ik grotendeels gevormd bij mijn opvoeding. Of wordt het mijn gezin, want zij vormen toch grotendeels de zin van mijn bestaan.

Nee, ik wil u danken voor het lezen van mijn allereerste magazine. Het mooiste compliment wat ik zou kunnen krijgen is dat het complete plaatje klopt als u me in levende lijve hebt leren kennen.

Toch wil ik een aantal mensen bedanken. Teus Wortman, Miranda Koopman en Marc Oonk van Mensium. Ook mijn ex-collega’s tijdens en buiten de groepssessies. Dank voor mijn spiegel, de reis, het luisterend oor en de tips.

Susan van Dijk en Annette Looijestijn voor de fantastische uitwerking en voor het geduld bij het maken van dit magazine. Daarnaast ook nog Jac Hensen Mannenmode te Deventer voor de medewerking en de kleding tijdens de fotoshoot.

Tenslotte realiseer ik mij terdege dat ook de directie en management bij mijn vorige werkgever, die de juiste keuze tijdens de reorganisatie hebben gemaakt om mij niet aan te nemen, moet bedanken. Hierdoor heb ik dit fantastische punt bereikt waar ik nu sta!

Dank jullie allen voor de unieke kans!

Marco Borsato: Dochters Kwart over zeven op zondagmorgen Hoor ik een stem die heel zachtjes aan me vraagt Ben je al wakker, pap?

Kom je gezellig mee naar beneden?

Moet je straks werken of ben je vrij vandaag?

En ga je dan even met mij, op stap?

Ohhh, wat gaat de tijd toch snel Gisteren nog zag ik haar voor het eerst, lag ze hier in m`n armen Wat is ze mooi en wat staat de tijd haar goed Ik knipper m`n ogen en zie hoe ze steeds weer een beetje veranderd is Maar hoe groot ze ook mag zijn In mijn ogen blijft ze altijd klein Kwart over zeven op zondagmorgen Hoor ik de voordeur heel zachtjes open gaan En val ik gerust in slaap, ze is thuis Ik was `r veel liever op gaan halen, maar ze had me gevraagd of ik er niet wilde gaan staan Ze vind nu inmiddels haar weg, naar huis En ohh, wat gaat de tijd toch snel Gisteren nog zag ik haar voor het eerst, lag ze hier in m`n armen Wat is ze mooi Wat staat de tijd haar goed Ik knipper m`n ogen en zie hoe ze steeds weer een beetje veranderd is Maar hoe groot ze ook mag zijn In mijn ogen blijft ze altijd klein En soms, wanneer ik m`n ogen sluit Lopen we samen op `t strand, Haar handje in de mijne En dan, zet ze de tijd even stil Is het weer even net als toen En heeft ze mij weer nodig Ik hou haar vast Zoals ze was Ik hou haar vast Kwart over zeven op zondagmorgen Hoort ze mijn stem die haar zachtjes wakker maakt Vandaag is je grote dag Wat is ze mooi en wat staat de tijd haar goed Ik knipper m`n ogen en zie hoe haar hart nu voorgoed van een ander is Maar waar ze ook mag zijn In gedachten is ze hier bij mij In mijn ogen blijft ze altijd klein