Marta Ziółek

Marta Ziółek

Marta Ziółek choreografka | performerka

Marta Ziółek jest choreografką i performerką. Zanim rozpoczęła studia na wydziale choreografii w School for New Dance Development w Amsterdamie, studiowała na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim.

Dotychczas brała udział w warsztatach, projektach oraz współpracowała z takimi choreografami i teoretykami, jak Bojana Cvejić, DD Dorvillier, Deborah Hay, Maria La Ribot,Trajal Harrell, Benoit Lachambre, Ann Liv Young, Xavier Le Roy, Meg Stuart.

Jej ostania choreografia Body Eye or how to say (2013-2014) we współpracy z Lisą Vereerthrugghen została wyprodukowana przez Teatr Hetveem w Amsterdamie. Praca ta była zainspirowana poszukiwaniami artystki skupionymi wokół sztuki amerykańskiej artystki Carolee Schneemann, zainicjowanymi w jej wcześniejszej choreografii Ciało Oko (realizacja w ramach programu RE// MIX w Komunie// Warszawa, 2013).

Ostatnie prace pokazywała między innymi w Holandii, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, w Stanach Zjednoczonych i Warszawie (cykl RE//MIX Komuny// Warszawa, Przegląd Nowego Tańca w Warszawie) oraz Lublinie (Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca).

W 2011 była stypendystką prestiżowego stypendium Dance Web na ImpulsTanzFestival w Wiedniu. W 2012 uczestniczyła w europejskiej platformie „Europe in Motion”, przeznaczonej dla młodych wschodzących choreografów.

W 2013 została stypendystką the Amsterdam Fund for the Arts.

W swojej pracy Marta Ziółek skupia się poszerzaniu pola praktyki choreografii. Jej interdyscyplinarne podejście bada granice pomiędzy sztukami wizualnymi, performansem i choreografią.

Jako choreografka artystka testuje performatywne granice i uwarunkowania wolności działania w choreografii. Interesuje ją eksponowanie, demaskowanie i gra z nakazem, poleceniem, nadzorującą siłą, będących nieodłączną częścią praktyki choreograficznej. Kluczową częścią myślenia Ziółek o tańcu jako formie sztuki jest sposób, w jaki ciała oddziałują na siebie i otoczenia, jak są dyscyplinowanie i wystawiane podczas wykonywania akcji, w ruchu. Interesuje ją kreowanie sytuacji, kinetycznych wydarzeń, tańczenie w poszerzonym polu obrazu i rzeźby. Ziółek traktuje performans jako konkretny sposób rekonfiguracji historii i cielesności, pracy z ucieleśnieniem, jego reprodukcją, ale również z odcieleśnieniem (alienacją). Według artystki choreografia jest eksperymentalną praktyką, która poprzez uruchamianie form myślenia w ruchu wciąż musi redefiniować własne granice.

Jej nowy autorski projekt Black on Black inspirowany serią czarnych obrazów Rodczenki ma na celu rozwinięcie i eksploracje idei Czarnej choreografii. Projekt ten jest produkowany przez Teatr Hetveem w Amsterdamie, przy wsparciu Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Zostanie zaprezentowany w obu miejscach w 2015 roku.

Obecnie artystka współpracuje z Aleksandrą Hirszfeld nad interdyscyplinarnym projektem Monadologia, realizowanym w Warszawie.

PROJEKTY

Wﾅ、SNE

CZARNE NA CZARNYM 2015, AMSTERDAM, HET VEEM THEATER

“Czarne na czarnym” zaczyna się od powierzchni, od performatywnego aktu zamalowywania, nakładania make up’u .

Gestem maskowania Marta Ziółek rozpoczyna swój eksperyment na czarnym w choreografii. Zainspirowana serią “Czarnych obrazów” Rodczenki i radykalizmem malarskiego gestu z początku wieku, proponuje swoje własne detournement w czerń ruchu i jego tekstualność. To punkowe odwrócenie czy przekręcenie komunikatów, reguł i zasad-staje się tu taktyką negocjowania widzialności.

Jakiego rodzaju głos, obecność, ciało wyłoni się z tego eksperymentu?

Czy taniec będzie tu zawsze tym, co jest „więcej lub mniej” niż on sam?

Koncepcja i choreografia: Marta Ziółek Taniec i wykonanie: Marta Ziółek, Anna Nowicka Dramaturżka: Eleonora Zdebiak Kurator: Szymon Żydek Kreatorka mody: Agata Mickiewicz Potencjalni wpsółpracownicy/Instalacja i dźwiek: Aleksandra Hirszfeld z Wojtkiem Urbańskim i Gosią Kuciewicz

MONADOLOGIA

2014, WARSZAWA, MUZEUM SZTUKI NOWOCZESNEJ MONadOLOGIa. Traktat o relacyjności” to projekt żywej instalacji scenicznej inspirowanej „Monadologią” Gottfrieda Wilhelma Leibniza. Nauki związane z badaniem ludzkiego ciała od roku 1714, w którym powstawała „Monadologia”, bardzo się rozwinęły, jednak zawarta w traktacie myśl Leibniza jest nadal aktualna, o czym pisali liczni filozofowie, m.in. Gilles Deleuze. Usieciowienie, które obecnie wydaje się naturalnym sposobem myślenia o mieście i szeroko pojętej komunikacji, w czasach Leibniza było domeną wizjonerów. Żywa instalacja sceniczna, zbudowana na kształt kryształu-labiryntu, składać się będzie z części performatywnej, konstrukcji architektonicznej, instalacji świetlnej, instalacji Augmented Reality oraz instalacji dźwiękowej. Wszelkie elementy budujące żywą instalację sceniczną, jak na przykład konstrukcja architektoniczna, instalacja audio czy nawet grafika użyta na kostiumach, odnoszą się do pięciu wybranych zagadnień spajających strukturę świata Leibniza i dających się odnaleźć we współczesnej rzeczywistości. Są nimi: perspektywa, percepcja, usieciowienie, monolog i powtórzenie.

Pokazy: 21, 22 i 23 listopada 2014, godz. 19.00, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Koncepcja i reżyseria: Aleksandra Hirszfeld Choreografia i reżyseria tekstu: Marta Ziółek Scenografia: Małgorzata Kuciewicz / Centrala Kostiumy i AR: Krzysztof Syruć Muzyka: Maria Kozłowska, Wojtek Urbański Instalacja świetlna: Architecture for Society of Knowledge, Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, Marcin Strzała, Jacek Markusiewicz Performerzy: Agnieszka Kryst, Anna Nowicka, Katarzyna Sitarz, Paweł Sakowicz Produkcja: Ela Petruk, Ewa Paradowska Projekt graficzny: Olek Modzelewski Organizator: Fundacja Bęc Zmiana Współpraca: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie/ Museum of Modern Art in Warsaw / Teatr Studio / Architecture for Society of Knowledge Projekt realizowany dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

BODY EYE

or how to say what happened on 27th street in New York in December 1963 Punktem wyjścia dla pracy “BODY EYE or how to say what happened on 27th street in New York in December 1963” jest przeniesienie w świat fikcji wydarzenia historycznego.

Celem pracy jest pokazanie konkretnego wydarzenia z wielu punktów widzenia – zarówno faktycznych, jak i wymyślonych, wizualnych, jak i tekstualnych – poprzez umiejscowienie się w nim, a następnie zawłaszczenie go i opowiedzenie tak, jakby było się jego uczestnikiem.

Wydarzeniem tu opowiadanym jest performans Carolee Schneemann z 1963 roku “Eye Body: 36 Transformative Actions.” Praca nawiązuje do procesu składania fałszywych zeznań; performerki przyjmują tu role samej Schenemann, fotografa, który towrzyszył jej w pracy oraz przypadkowego świadka, enigmatycznje postaci stworzonje na potrzeby spektaklu. W będącej puktem odniesienia pracy artytsycznej- Schneemann zmieniła swój nowojorski loft, który już wcześniej pełnił podwójną funkcję domu i studia, w „środowisko kinetyczne” – wypełniła je różnego rodzaju materiałami, stając się sama jego elementem. Jej loft zamienił się w miejsce, gdzie materiały wprowadzają się wzajemnie w ruch, przekazując sobie energię kinetyczną.

Materiał ruchowy BODY EYE or how to say czerpie z narracji właściwej dla aktu składania fałszywych zeznań, a także z inspiracji stwierdzeniem Schneemann, że „ciało jest okiem”. W warstwie choreograficznej praca koncentruje się na relacji pomiędzy tym co widzialne, słyszalne,a wyobrażone.

BODY EYE or how to say to wspólny projekt Lisy Vereertbrugghen i Marty Ziółek, zrealizowana zaraz po ukończeniu przez artystki SNDO w Amsterdamie. W trakcie realizacji powstało kilka wersji spektaklu. Był on prezentowany zarówno w przestrzeniach przeznaczonych dla sztuk wizualnych, jak i teatralnych, np. w outLINEAmsterdam, a obecnie w Het Veem Theater.

Koncepcja i choreografia: Lisa Vereertbrugghen i Marta Ziółek Wykonanie: Maria Peralta, Lisa Vereertbrugghen i Marta Ziółek Fotografia: Katarzyna Szugajew Konsultacja: Simon Asencio.

Praca BODY EYE or how to say what happened on 27th street in New York in December 1963 powstała we współpracy z Het Veem Theater. We wcześniejszych fazach realizacji Body Eye or how to say otrzymała wsparcie z The Amsterdam Fund for the Arts (AFK) oraz outLINE Amsterdam.

CIAŁO OKO

Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Tańca w Lublinie(PL) Listopad 2013 /­ /Ufferstudio, Berlin (DE) Lipiec 2013 //Teatr Frascati,Amsterdam (NL) Czerwiec 2013//Komuna Warszawa (PL)Czerwiec 2013 W moim RE//MIXie skoncentruję się na jej trzech pracach: „Eye Body: 36 Transformative Actions”, „Meat Joy” oraz „Interior Scroll”. Wszystkie one poszerzają pojęcie choreografii, oferują perspektywę bliską sztukom wizualnym, malarstwu, przemieszczają uwagę z ciała tańczącego na materię obiektu w ruchu. Otwierają również przestrzeń dla sytuacji, wspólnoty i potencjału tkwiącego w konkretnych ciałach – mówi Marta Ziółek.

Ciało Okoto taneczna fikcja, feministyczna utopia, gdzie doświadczenie tożsamości i performansu eksplorowane jest w konstrukcji malarskiej (choreografii). Pięć tancerek przemieszczają obszar obrazu z powierzchni, płótna malarskiego na trójwymiarową przestrzeń, gdzie obraz i zdarzenie mają miejsce. Ciało jest figurą, przedłużeniem obrazu malarskiego. Obraz jest monstrum, które się porusza.

Koncept i choreografia: Marta Ziółek Taniec i performans: Marina Colomina, Maria Peralta, Eva Susova, Marta Ziółek Pomoc dramaturgiczna: Renée Copraij, Ola Maciejewska, Maria F. Scaroni Pomoc wizualna i zdjęcia: Katarzyna Szugajew Light design: Katinka Marac Kostium: Ceciilya Frupsiess Nagranie: Lisa Vereertbrugghen Carolee Schneemann (ur. 1939) uznawana jest za pionierkę performance art, body artu i kina awangardowego. Wywarła również wpływ na historię amerykańskiego tańca. W latach 60. była jedną z artystek współtworzących legendarną grupę Judson Dance Theatre, która zapoczątkowała post-modern dance.

Zainteresowanie tańcem zapoczątkowały kinetyczne rysunki, które Sch-

neemann postanowiła przenieść na żywe ciała. Taniec pozwolił jej inaczej spojrzeć na przestrzeń i obiekt. Współpracowała z profesjonalnymi tancerzami, ale największe znaczenie miały dla niej nie ich umiejętności, ale ograniczenia – to, co sprawiało im trudność i kwestionowało typowy, wyćwiczony sposób działania. W swoich pracach badała dynamikę transformacji, fizyczny przepływ, wspólnotowe zaangażowanie ciał, przekraczanie personalnych granic. Ciało stanowiło dla niej materię, obiekt, formę, bryłę w ruchu.

Jej solowe performansy przypominają szalone wyprawy do wewnątrz własnego ciała, mistyczne manifesty obalające tabu dotyczące seksualności i płci w sztuce. W Meat Joy Schneemann pokryła swoje ciało surowym mięsem, rybami, kurczakami, kiełbasami, plastikiem i innymi materiałami.

W słynnej akcjiInterior Scroll wyciągała ze swojej waginy długi zwój tekstu, będący męską krytyką sztuki kobiecej. Ciało było dla niej materiałem przemiany, transformacji i rytuału.

STICK

Choreografia i performans: Florentina Holzinger and Marta Ziółek I. Powinien być piękny, estetyczny i odbywać się bez jakiegokolwiek uzasadnienia.

Alejandoro Jodorowsky, Psychomagia Zamiłowanie do aktów wymaga tworzenia obiektów. Patyk był jednym z tych obiektów, w którym się szybko zauroczyłyśmy i który swym urokiem nas posiadł.

W patyku widziałyśmy przede wszystkim magiczny przedmiot, który nieustannie nam umykał. Od momentu gdy zaczynałyśmy trzymać patyk naszymi dłońmi, podążać za ich ruchem i tańczyć, patyk zaczynał żyć własnym życiem. Asystowałyśmy w rozwoju nieznanej osobowości, patyk zaczynał posługiwać się naszym ciałem, rękami, głosem, aby ostatecznie przyjąć właściwą mu tożsamość. Nasza praca polegała raczej na służeniu niż byciu stwórcą.

II. STICK jest choreograficznym kontraktem pomiędzy dwoma performerkami, kontraktem w którym zwykły przedmiot taki jak „patyk” (Stick z angielskiego; kij, patyk, pałeczka) funkcjonuje jako narzędzie transformacji i manipulacji. Dwie performerki badają i wzajemnie tresują na sobie pozycje, gesty, zachowania przynależące do dominacji i poddania. Czy możliwe jest zawłaszczenie i rekonfiguracja tych zachowań? Co byłoby tu gestem zawłaszczenia? Kto miałby manipulować kogo?

MOVIE

2012 Spring Festival, Ultrecht

Koncepcja I choreografia: Marta Ziółek

Punktem wyjścia do tego prokjektu stały się zaporzyczone sceny, pozy i ruchy między innymi z takich kultowych filmów jak “Ptaki” Hitchcock’a , “Egzorcysta”Friedkin’a, “Powiększenie” Antonioniego, “Dzikości serca”Lynch’a jak również odnosząca się do kina seria fotograficzna “Untitled Film Still” Cindy Schermann.Sceny te stały się materiałem do eksploracji ruchu, kompozycji choreograficznej.

Performans i kreacja: Carles Casallachs, Olivia Reschofsky, Marta Ziółek

FRAME Punktem wyjścia i główną inspiracją o choreografii było uprzednio stworzone przez Marte Ziółek wideo „Frame” podejmujące zagadnienie voyeryzmu, uwodzenia i cielesnego czaru. Voyeuryzm-będący przedmiotem eksploracji- z jednej strony pojmowany jest tu jako zmysłowe, a nawet erotyczne doświadczenie, z drugiej jako pewne narzędzie kontroli (tak jak w przypadku kamer monitorujących, tak i tu występuje mechanizm wtargnięcia w czyjąś cielesną intymność). Będące punktem odniesienia wideo definiuje ciało poprzez sposób podglądania, wpisane w sam obraz (jego ramę) pożądanie.

Ciało będące przedmiotem oglądu widziane jest jedynie fragmentarycznie, jest umykającym obiektem fascynacji. Choreografia eksploruje owe zależności. W jakiej sytuacji umieszczona zostaje osoba podglądana? Gdzie umieszczone jest spojrzenie? Po stronie widza czy po stronie performera? W strukturze przestrzennej czy czasowej? Jak choreografia poprzez badanie specyficznego sensorium (przestrzeni zmysłowej ciał) może redefiniować kierunki patrzenia, system zależności pomiędzy spojrzeniem, ciałem, przyjemnością a kontrolą ?

Obsada: Andrius Mulokas, Lisa Vereertbrugghen, Olivia Reschofsky.

WILL HAVE BEEN MOVING AND DRAWING BACK. TWO EVENINGS WITH BRUCE NAUMAN Choreografia czerpie swój źródlowy materiał z różnych dokumentów i medialnych śladów związanych z video performansami stworzonymi przez Bruce’a Nauman pomiędzy 1965 a 1969.Dwójka performerów ucieleśnia materiał i rekonstruuje to, co wcześniej było tylko dostępne i performowane dla “oka kamery”. Performerzy zmagają się z niemożliwością ożywienia czegoś, co jest nieobecne.

(2011) will have been moving and drawing back. two evenings with Bruce Nauman Koncepcja : Marta Ziółek Stworzone i performowane : Marta Ziółek and Simon Asencio will have been moving and drawing back. two evenings with Bruce Nauman

WYSTĘPY

2014 STILL economy of waiting, Julian Hazel, Spring Festival, Ultrecht 2014 Only pigs play in the mud, Pieter Van Den Bosch, Workspace Brussels,Bruksela 2013 Readjustments, Marina Colomina, Movement Research, Nowy Jork; ­West Gallerie/ Volkspaleis, Electriciteitsfabriek, den Hague; ­Ufferstudio, Berlin; T ­ eatr Frascati, Amsterdam 2013 Flatland, FAR festival,Tom Engels and Stefanie Knobels,FAR festival, Nyon 2012 Xavier Le Roy,Untitle, wystawa „12 Rooms”, Muzeum Folkwang, Essen 2012 Snake Charmers’Ball, Benoit Lachambre,festiwal Something Raw, Amsterdam 2011 Ann liv young, 37 sherry,teatr frascati , amsterdam 2010 Breaking the Chord, Deborah Hay, Spring Festival, Ultrecht 2009 ANRUFUNG DES GROSSEN BÄREN,William Collins,AHK, Amsterdam

CV

Marta Ziółek 08/04/1986 damballa1@wp.pl +31(0) 620 901 237 +48(0)508121455 WYKSZTAŁCENIE School for New Dance Developpment,bachelor in choreography, Theaterschool of Amsterdam (NL).

Kolegium Międzyobszarowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych i Społecznych, Uniwersytet Warszawski (PL) STYPENDIA

2013-2014 The Amsterdam Fund for the Art, Amsterdam (NL) 2012 Udział w Europe In Motion międzynarodowym programie przeznaczonym do wspomagania i rozwoju młodych utalentowanych choreografów, Spring Dance w Ultrechcie(NL) partnerzy: iDans z Istanbułu (Turcja) festiwal brutWien z Wiednia (Austria) oraz Spring Dance z Ultrechtu (Holandia) Stypendium z Trust of Mutual Understanding, Festiwal Performance Mix Festival w Nowym Jorku, New Dance Allianc (USA) 2011 Stypendium danceWEB, festiwal ImPulsTanz, Wiedeń (AU) STAŻE/REZYDENCJE 2014 Makers Intensive, DansMakers, Amsterdam. Rezydencja we współpracy z Jochen’em Stechmann’em.

Czarne na czarnym , Frankfurt LAB, Frankfurt.

Czarne na czarnym, Dans Makers . Amsterdam.

2014-2013 BODY EYE or how to say or show what happened on 27th street in New York in December 1963, Galeria Outline, Amsterdam

2013 25.10-25.11 solo rezydencja, IMIT, Uferstudios and Micamoca.Berlin (DE) 10-18/08 , flatland, le far festival des arts vivants ,Nyon

17/07-10/08 flatland, Künstlerhaus Mousonturm, Franfurt (DE) 17-30/06 flatland, Workspacebrussels, Belgium 2012 Catologue of Steps/Diary of an Image, choreograficzny staż z amerykańską choreografką DD Dorvillier, Movement Research, Nowy Jork(USA) Continous Project Alter Daly, choreograficzny staż przy projekcie prowadzonym przez Xaviuera Le Roy, ICI Paryż (FR) Untitle, astatentka Xavier Le Roy przy performansie i wystawie “12 rooms” zaprezentowanej podczas Ruhrtrenalle w Folkwang Muzeum DOŚWIADCZENIE ARTYSTYCZNE 2014 Monadologia, żywa instalacja sceniczna we współpracy z Aleksandrą Hirszfeld, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 2014 STICK, choreografia we współpracy z Florenitną Holzinger kuratorowana przez Paulinę Kowalczyk i zaprezentowana podczas Performance DAY w Centrum Sztuki Wspólczesnej w Warszawie 2014 Only pigs play in the mud,performans pod kierownictwem Pieter’a Van den Bosch’a, zaprezentowany podczas festiwalu w Workspace Brussels,Bruksela (BE)

2014 STILL-Economy of waiting, performerka w instalacji/pracy stworzonej przez Julian’a Hetzel’a i zaprezentowanej podczas Sprin Festival w Ultrechcie, (NL) 2014 Black on black(work in progres), performans podczas FLAM festival(Forum of Live Art), Amsterdam (NL) (NL) 2014 BODY EYE or how to say or show what happened on 27th street in New York in December 1963.”, choreografia we wspólpracy z Lisa Vereertbrugghen i udziałemKatarzyny Szugajew, Hetveem Theatre, Amsterdam(NL)

2013 STICK, choreografia we współracy z Florenitną Holzinger, Festiwal Les Urbaines, Lozanna(SWZ) Ciało Oko, choreografia z udziałem Mariny Colominy, Marii Peralty, Evy Susovy, Lisy Vereertbrugghen;the International Dance Theatre Festival, Lublin

BODY EYE or how to say or show what happened on 27th street in New York in December 1963.”, choreografia we wspólpracy z Lisa Vereertbrugghen i udziałemKatarzyny Szugajew, Outline Gallery, Amsterdam(NL) readjustments, dancer in choreography by Marina Colomina, West Gallerie/ Volkspaleis Electriciteitsfabriek, den Hague(NL) flatland, choreografia we współpracy z Tomem Engelsem, Simonem Asencio, Stefanie Knobel far° festival des arts vivants Nyon (SWZ), koprodukcja: far° festival des arts vivants, Dampfzentrale Bern (SWZ), Workspace Brussels (BE), Künstlerhaus Mousonturm Frankfurt am Main (DE) Ciało Oko, choreografia z udziałem Mariny Colominy, Marii Peralty, Evy Susovy, Lisy Vereertbrugghen;Ufferstudio, Berlin (DE) readjustments, tancerka w choreografii Mariny Colominy, Ufferstudio, Berlin (DE) readjustments, tancerka w choreografii Mariny Colominy, Teatr Frascati, Amsterdam (NL) Ciało Oko, choreografia z udziałem Mariny Colominy, Marii Peralty, Evy Susovy, Lisy Vereertbrugghen, Teatr Frascati, Amsterdam Ciało Oko, choreografia z udziałem Mariny Colominy, Marii Peralty, Evy Susovy, Lisy Vereertbrugghen, Komuna Warszawa, Warszawa (PL) STICK, choreografia we współracy z Florenitną Holzinger, FLAM festival(Forum of Live Art), Amsterdam (NL) STICK, choreografia we współracy z Florenitną Holzinger, Teatr Melkweg, Amsterdam (NL) 2012 STICK, choreografia we współracy z Florenitną Holzinger, Przegląd Nowego tańca, Warszawa (PL) STICK, choreografia we współracy z Florenitną Holzinger, Movement Research, Nowy Jork (USA) STICK, choreografia we współracy z Florenitną Holzinger, Austriacki Pawilon, Warszawa (AU) STICK, choreografia we współracy z Florenitną Holzinger, Solstice Festival, Cork (IR) MOVIE, choreografia z udziałem Carlesa Casallachsa i Olivii Reschofsky, Spring Dance,Ultrecht (NL) STICK, choreografia we współracy z Florenitną Holzinger, Performance MIX/ New dance Alliance SNAKE CHARMERS’ BALL. Tancerka w choreografii Benoit Lachambre, Something Raw Festival, De Brakke Grond, Amsterdam (NL) 2011 Will have been moving and drawing back, two evenings with Bruce Nauman, choreografia we współpracy z Simonem Asencio, Szkoła Teatralna/ SNDO,

Amsterdam (NL) Patchwork , IFF Interdisciplinary Fringe Festival, chor. Agata Siniarska, Marta Ziółek, Wroclaw (PL) Retrospektywa Xaviera Le Roy,performerka w choreografii Xaviera Le Roy, Impuls Tanz, Wiedeń( AU) Frame, choreograwia z udziałem Lisa Vereertbrugghen, Olivia Reschofsky, Andrius Mulokas, Festiwal Mandala, Wrocaław (PL) 37 sherries, performerka w choreografii Ann Liv Young, Something Raw festival, Amsterdam (NL) 2010 Breaking the Chord-performer in choreography created by Deborah Hay, Springdance festival, 24/04/2010 Ultrecht(NL) Pink.-choreography in collaboration with Florentina Holzinger,Lucky Trimmer Dance Festival, Volksbuhne, Berlin(DE) Pink.-choreography in collaboration with Florentina Holzinger, SNDO festival 23,24,25/06/2010, Amsterdam (NL)

PRESS

Taniec

Różdżka, kij, patyk

Monika Łazuk 20-11-2012, ostatnia aktuali

Marta Ziółek, "Stick" 2012 źródło: ROL

Patyk robi to, co chce | Teatr | Dwutygodnik | Dwutygodnik

26.10.2014 13:56

142 2014

Marta Ziółek i Florentina Holzinger, "Stick" źródło: ROL

PATYK ROBI TO, CO CHCE

21 listopada odbędzie się drugi wieczór Ziółek opowiada o spektaklu "Stick", któ

Opowiedz o kulisach powstania tej prod

Naszą główną motywacją do rozpoczęcia p kobiecości, tego jaki rodzaj zmysłowości, o dwiema kobietami. Punktem wyjścia dla na Spektakl Ziółek i Holzinger działa w trybie asocjacji iSwoje zapożyczeń. działania oparłyśmy o ten rekwizyt, przywoływał wiele Korzysta z ruchowych pomostów, przerzucanych od jednej myśli doskojarzeń.

Anka Herbut

Sięgnęłam do doświadczeń z letnich warsz kolejnej i składających się na alogiczny trip performatywny

nas dostał patyk, który stawał się przedłuż Dzięki temu przedmiotowi zrezygnowaliśm To nie są zwykłe patyki. Patyk Florentiny Holzinger pochodzi z Afryki i przybył do Warszawy zmysłowym i bardziej szczegółowym odbio przez Amsterdam. Patyk Marty Ziółek przyjechał z Holandii i dwa lata temu uległ poważnemu

Przegląd Nowego Tańca - Program

wypadkowi (został niechcący złamany). Dwie dziewczyny i dwa patyki – taka jest geneza

W spektaklu „Stick" duża cześć pracy opie czasem poczułyśmy zbyt duży komfort tej relacje, wpisując je w gęsty kontekst obowiązujących dyskursów kulturowych.

Patyk staje się tu potrzebowałyśmy ram i zasad gry, które ok napisać kontrakt, narzędziem władzy rządzącym ekonomią spojrzenia, detonatorem seksualnej energii oraz który określił metodę nas spektaklu „STICK”, w którym za pomocą tytułowego kijka performerki eksplorują łączące je

protezą dla ciała i ogniwem łączącym je z przestrzenią. Powierzchnią, na którą projektować się Twoja współpraca z Jak rozpoczęła można coraz to nowe sensy, narzędziem transformacji i manipulacji.

Poznałyśmy się w szkole, w School for Ne wspólnie spektakl „Pink", w którym skupiłyś the stick is real wypełnionych wodą. Pracowałyśmy z trans punkowy spektakl, w którym ślizgaliśmy się fizycznego ekstremum. „STICK” ma otwartą formułę i bezustannie się zmienia – czerpie z prywatnych biografii

W dużym performerek, sampluje dyskursy, stwarza się w interakcjach z publicznością, flirtuje.stopniu Patyk opierałyśmy się na meto

w którym jedna osoba tworzy sztuczną tera performance i tańca. Performance odbywa

gwarantuje wolność – patykowi wolno wszystko. Patyk jest trampoliną, z której odbić się można

we wszystkich wskazanych przez niego kierunkach. Jest stymulatorem, fetyszem i protezą. Patyk

izacja 20-11-2012 09:00

Polska - Taniec - Scena tańca i trendy - Goethe-Institut

Mój goethe.de

" 2012

Kontakt

O nas

RSS

Linki

Sponsorzy szukaj

r w ramach "Przeglądu Nowego Tańca". Marta Strona główna Kultura Nauka óry zaprezentuje w duecie z Florentinąniemieckiego Holzinger

dukcji.

Polityka prywatności

Nauczanie niemieckiego

Sieć instytucji partnerskich

Kalendarium

Strona główna > Kultura > Polska – Niemcy > Taniec > Scena tańca i trendy Scena tańca i trendy

pracy była przyjaźń i chęć wspólnej eksploracji Polska – Niemcy oddania i troski może wyłonić się z relacji między Niewierne cytaty styku aszej pracy był Na bardzo banalny przedmiot – patyk. Życie Remiks, czyli utwór powstały w wyniku przetworzenia innego który mocno stymulował naszą wyobraźnię,

utworu, a właściwie praktyka remiksowania, była tematem trwającego od 2010 do 2014 roku cyklu spektakli w Film Autorami znacznej część prac powstałych ztatów z Rią Higler, które odbyły się w komunie//warszawa. lesie. Każdy z Rozmowy o literaturze na przestrzeni czterech lat są polscy choreografowie. Wśród żeniem dłoni i przewodnikiem, jak u osób niewidomych. remiksowanych artystów przedstawiciele kilku tanecznych W świecie tłumaczy my z widzenia horyzontalnego i skupiliśmy się na awangard.

Biblioteki orze przestrzeni.

Z plakatu do spektaklu Yvonne Yvonne spoglądają dwie podobnie Taniec wyglądające kobiety. Czarne podkoszulki i leginsy, ciemne włosy Na start zaczesane do tyłu, ciało lekko przechylone na bok, lewa noga Scenai tańca i trendy do Z przodu, skoncentrowane spojrzenie. Po jednej stronie era się o wyobraźnię potencjał tkwiącywyciągnięta w fantazji. zdjęcie amerykańskiej legendy tańca Yvonne Rainer z okładki jej książki współpracy. Byłyśmy zbyt wyzwolone w procesie, Instytucje, sceny, Feelings Are Facts, po drugiej – jego powtórzenie w wykonaniu polskiej edukacja i role . Postanowiłyśmy kreśliłyby nasze pozycje choreografki Weroniki Pelczyńskiej. Ten materiał promujący jeden z szej pracy i umożliwił trwałego materiału.

Taniecstworzenie na wideo pierwszych spektakli stworzonych w ramach cyklu re//mix w prosty i Teatr nieco przewrotny sposób pokazuje, że nie ma mowy o idealnym Florentiną Holzinger? powtórzeniu. To właśnie różnica stała się bohaterem wydarzeń Klasyka i pop performatywnych w komunie//warszawa. ew Dance Development (SNDO). Stworzyłyśmy Muzyka elektroniczna

Taniec

Sztuka

yśmy się na kolorze i używałyśmy balonów Moda iróżowym dizajn sem, z trzęsieniem i pękaniem balonów. Był to bardzo Architektura ę po wodzie, wykonując sporo akrobacji i dochodząc do Projekty Service

odzie Jennifer Lacey - Fake Art Therapy, czyli systemie, apię dla partnera. Jest to działanie na pograniczu a się na ciele tej osoby, która odbiera terapię. Nie jest to

50 chor współcz

samych twórczoś krytyków

zobacz

Ballett Tanz

Tanzp Dance

megaF festiw Bochu

Projek i skład: AB, Praca i Twórczość