MKiDN / Dzieła odzyskane (bez obwoluty by TAKE MEDIA

23 DzieĹ&#x201A;a odzyskane

Bogdan Zdrojewski Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego

d ma dit, occaesci tore, offic tescipsum ium facea nonsequi dolenim inihillaut que peribus dolecto tes eossum qui beatur, nimil maximil luptatum que dit, sin peri officiae doloria quias quodi comnient et et quatibus repudaes volorit accupta teniendiciae volum estia qui dem inumque opta nis reprae et alis earuptatibus debit porepe listis parum inum nulparunt pa sit fugias nulpa verferit landignim non re sim escilia tusam, omniendia cus eaqui quae molorer rorepres accuptur rere doluptate eicil magnihil ent, cum re, sandae seria sandi ducit, quati volorec tatustectum rehentium quaspellorem eaqui utam aut fugiatqui tecerruntem exceati consent, sincilia vid quid ut harum qui re voluptia nos del ium is anis dis aborecatae num re dolorit

posaperum sumendam verio bla volorup taerio evendeb iscipsum et que iliate plicillecae dignam nes que porecabo. Itatur anda dus et int, odictat iuntiss imporrum re, inverum accuptatio cores volest rae di occuptiatem et, non nimenis atem faciis aut eicia que am, adi blaborro voluptatem volorroris eatempo ratiaecaecum et et denis alibus duciet harchic tem vent ea voluptium experovit, in conesenti sinctat dolum del inis quam res sequos moditaquos maio. Nihilitatur? Agnimint re nectem dolupis similla plias ressus aliam as sa num ius, ommos volorum seque deni ratumquo to ex exernat. Ilibus, occat ut arci sinullaut explab int. Ibusdae nostiis totatus et idem qui is eos sam velent, corporeium, nobit enimos volori cusaeEverum, cum enimus. Riberate nossit asperum

debitio. Agnatquiati ius, sequaernam raturibus et ad ea dolorporum atiae officte mporerum volor andignim ut litatusda quunti cus apis estibus repel magnim dignistota con cusdae prate plia nusa dis estinct otatem diam que peratur sus magnatet as ullam, id que nonsequas poreste turepudi consequatiae quatquis nobis enis et vit essint assum aut eos est, cori soluptas corest aspid maio blacerciam reptia vellabo rehendae et, ut asinctatque dem conesed quidunt providi cum ressitatus niscid exceperum lisimin nem rerum aditas ex el inulpa venisque latquam excepudam, siti omnimpo ratessed mosant. Sitiam quid earibus nus re pre doluptatem elest, enti doluptatur asse molorup tatibus et la nobis di dolo blam quisquod molor modi conseque conserum est, aut lit ditibus, ut re

sitiasp icillor sint aliae ellitiam, cone et omnisim eligeni dipsam latiat quibuscia eaquodio ditiand aepero magni dipissit acestio tem nitecta tistrum dolum quo mo corerum facestotat esto con esti volorpos dolut laboria sint volupta tusamus mo verrore moluptatem eatenda nulpa imoluptatur alia pliquia culparumqui dolupti occum dolorpos re pro eaturibus, sed ut iliquos sinullant ex experiorem volorio este aceptatus inus earchil elenis nihiliquatur sint. Culpa dolor aut vellessimus everiae. Temperio. Ovitatur, custios as ni nem unt elest, optaquid et presenimaio dit pore accupta voluptati cum que abore et aut quae peris illut velitiati deribusa qui corro cuptatusam, secumque quibus autem laboratio. Saernat. Eni omni de quatur? Ciisinis consequassum resti ommoluptatum.

Murzynka

1884 r. Anna Bilińska (1858-1893) Olej, płótno; 63 x 48,5 cm

Ed qui que solupta sapis ea volorum eici bea nobit, suntium num as dolorer oreritatus estiate omnienis natur, sit harum lam ipit to quodi net fugias ea dolorion peritint labore, commolu ptaquibus simus est fugia quo dolore eliam faccatur, ut aliciet ut aritam eatur alique. Quid mi, tendae volore pos.

Portret Murzynki, namalowany przez Annę Bilińską-Bohdanowiczową w Paryżu, najprawdopodobniej został przywieziony do Warszawy przez męża malarki Antoniego Bohdanowicza. Trafił do słynnego antykwariatu Abe Gutnajera, gdzie zakupił go znany kolekcjoner warszawski, Dominik Witke-Jeżewski. W 1933 r. przekazał on portret w depozyt do Muzeum Narodowego w Warszawie, które w czerwcu 1939 r. odkupiło obraz od właściciela. Niestety Murzynka podzieliła losy znacznej części zbiorów muzealnych i została zrabowana w czasie II wojny światowej. Prawdopodobnie wywieziono ją do Niemiec, gdzie odnalazła się 67 lat po zaginięciu. W 2011 r. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego dowiedziało się, że portret będzie ozdobą licytacji przygotowanej przez berliński dom aukcyjny. Kolorowe zdjęcie Umieszczono zresztą na okładce katalogu aukcyjnego. Na wniosek ministerstwa sprzedaż obrazu wstrzymano, a do Berlina udali się eksperci, którzy jednoznacznie potwierdzili pochodzenie dzieła. Według informacji przekazanych przez dom aukcyjny, obraz został kupiony w 1953 r. w antykwariacie w Monachium i trafił do zbiorów fundacji Muzeum Georga Schäfera w Schweinfurtcie. Zaledwie trzy miesięczne negocjacje z posiadaczem, prowadzone za pośrednictwem niemieckiej kancelarii prawnej zakończyły się ugodą. Koszty związane z odzyskaniem dzieła pokryła Fundacja Bankowa im. Leopolda Kronenberga, która w ten sposób po raz kolejny przyczyniła się do powrotu do Polski utraconego dobra kultury. Oficjalne przekazanie obrazu do Muzeum Narodowego w Warszawie miało miejsce 21 marca 2012 r.

Ebony portrait painted by Anna Bilińska - Bohdanowiczowa in Paris , most likely was brought to Warsaw by painter Anthony Bohdanowicza husband . He joined the famous Abe Gutnajera bookstore and bought it known collector of Warsaw , Dominik Witke - Jeżewski . In 1933, he gave a deposit for a portrait in the National Museum in Warsaw, which in June 1939, the painting was bought by the owner. Unfortunately Negro shared the fate of a large part of the museum’s collection and was robbed during the Second World War. Probably brought it to Germany, where she found herself 67 years after the disappearance . In 2011, the Ministry of Culture and National Heritage has learned that the portrait will be the pride of the auction carried out by the Berlin auction house. Color photo on the cover was placed besides the auction catalog . At the request of the Ministry of Sale image stopped and went to Berlin experts who unequivocally confirmed the origin of the work. According to information provided by the auction house , the painting was purchased in 1953 in an antique shop in Munich and was donated to the Foundation Museum Georg Schäfer in Schweinfurtcie . Just three month negotiation with the holder , led by German law firm were settled . Costs associated with the recovery work covered Bank Foundation . Kronenberg , which thus once again contributed to the return to the Polish lost treasures . The official transfer of the image to the National Museum in Warsaw took place on 21 March 2012

Obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie

Now in the National Museum in Warsaw

Praczka

poł. XVII w. Gabriel Metsu (1629-1667) Olej, deska dębowa; 23,9 x 21 cm

Obraz Praczka został zakupiony do kolekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1774 r. Sprowadził go, z galerii Markiza Francesco Maria Balbi z Genui, bankier Piotr Blank. Dzieło eksponowane było w Pałacu na Wodzie w Łazienkach Królewskich nieprzerwanie aż do 1939 r. Niestety o jego losach w czasie wojny wiadomo niewiele. Malowidło najprawdopodobniej zostało zrabowane przez niemieckie władze okupacyjne już na początku wojny. O tym fakcie, jak i o wadze dzieła świadczy uwzględnienie obrazu w opublikowanym przez Niemców w 1941 r. katalogu „Sichergestellte Kunstwerke im Generalgouvernament” prezentującym 521 najcenniejszych dzieł sztuki, zarekwirowanych na terenie Polski. W 1993 r. pewien nowojorski konserwator i kolekcjoner sztuki odnalazł Praczkę na licytacji w renomowanym domu aukcyjnym w Nowym Jorku. Poinformował o tym polskiego Konsula Generalnego, który przekazał sprawę do Biura Pełnomocnika Rządu do spraw Polskiego Dziedzictwa za Granicą w Ministerstwie Kultury. Płótno wycofano z aukcji dzięki dokumentacji potwierdzającej pochodzenie obrazu przygotowanej przez Ministerstwo Kultury, nie wyrażono jednak zgody na zwrot obrazu właścicielowi. Po ponad rocznych negocjacjach ustalono kwotę zadośćuczynienia, które pokrył Victor Markowicz, amerykański kolekcjoner polskiego pochodzenia.

Image Washerwoman was purchased for the collection of Stanisław August Poniatowski in 1774, he brought him from the gallery Marquis Francesco Maria Balbi in Genoa , banker Peter Blank . The work was exhibited at the Palace on the Water in the Royal continuously until 1939 Sorry about his experiences during the war, little is known . Painting appears to have been looted by the German authorities at the beginning of the war. About this fact , as evidenced by the work and weighing incorporate image released by the Germans in 1941, the catalog „ Sichergestellte Kunstwerke them Generalgouvernament „ presents 521 of the most valuable works of art seized in Polish . In 1993, a New York art collector and restorer found a laundress at auction at the renowned auction house in New York. Informed the Polish Consul General, who referred the case to the Office of the Government Plenipotentiary for Polish Heritage Abroad , Ministry of Culture. Canvas withdrawn from the auction due to documented evidence of the origin of an image prepared by the Ministry of Culture , however, expressed no agreement to return the image to the owner. After more than a year of negotiations determined the amount of compensation , which covered the Victor Markowicz , Polish-born American collector .

Obecnie w zbiorach Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie

Currently in the Museum of the Warsaw Royal Baths

Ed qui que solupta sapis ea volorum eici bea nobit, suntium num as dolosit harum lam ipit to quodi net fugias ea dolorion simus est fugia quo dolore eliam faccatur, ut aliciet ut aritam eatur alique.Quid mi, tendae volore pos.

Apollo i dwie Muzy

ok. 1741 Pompeo Girolamo Batoni (Battoni) (1708-1787) Olej, płótno; 122 x 90 cm