ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Τα 14 συμπτώματα που προειδοποιούν ότι πλησιάζει η εμμηνόπαυση - Δεν είναι μόνο οι εξάψεις! 10. Στιγμιαία «τσιμπήματα-Φαγούρα
Ο μέσος όρος ηλικίας για την εμφάνιση της εμμηνόπαυσης στην Ελλάδα ειναι 48-52 έτη,με εύρος από 45 εως 55 έτη. Ως πρόωρη εμμηνόπαυση ορίζεται η εμφάνιση πριν τα 40 έτη.Κλιμακτήριος είναι η περίοδος που προηγείται της εμμηνόπαυσης, δηλαδή της οριστικής παύσης της έμμηνου ρύσης και του τέλους της αναπαραγωγικής ικανότητας της γυναίκας. Η περίοδος της κλιμακτηρίου διαρκεί από 2-5 χρόνια πριν την είσοδο στην εμμηνόπαυση. Οταν στη γυναίκα έχει σταματήσει η έμμηνος ρύση για 12 μήνες,τότε μιλάμε για εγκατεστημένη εμμηνόπαυση.
Πολλές γυναίκες νιώθουν κάτι σαν μικρή «ηλεκτροπληξία». Εκτιμάται ότι είναι αντίδραση που δημιουργεί στο νευρικό σύστημα η μείωση των οιστρογόνων. Επίσης η ελάττωση της παραγωγής κολλαγόνου,μπορεί να οδηγήσει σε φαγούρα ή ξηρότητα, τόσο γύρω από τον αιδοίο όσο και σε άλλα σημεία του σώματος.
11. Προβλήματα συγκέντρωσης και μνήμης-Ζαλαδες
5. Μειωμένη λίμπιντοΚολπική ξηρότητα
Γράφει ο: ΗΛΙΑΣ ΔΑΛΙΑΝΗΣ ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ
Στην εμμηνόπαυση και την περιεμμηνόπαυση (τα χρόνια πριν σταματήσει για πάντα η περίοδος της γυναίκας) συχνά τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τα εξής:
1. Εξάψεις-Νυχτερινές εφιδρώσεις
Οι εξάψεις είναι από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης. Η γυναίκα ξαφνικά ζεσταίνεται, ιδρώνει, νιώθει «φούντωμα» κυρίως στο πρόσωπο, το λαιμό και το στήθος. Συνήθως συνοδεύονται απο εφιδρώσεις,κυρίως τη νύχτα,εξαιτίας της επίδρασης της πτώσης των οιστρογόνων στον υποθάλαμο που ρυθμίζει την θερμοκρασία του σώματος.
2. Ακανόνιστη έμμηνος ρύση
Την περίοδο που πλησιάζει μία γυναίκα στην εμμηνόπαυση, είναι φυσιολογικό να έχει ακανόνιστη περίοδο ή να μην αδιαθετεί κάθε μήνα.Συνήθως μικραίνει ο κύκλος και αυξάνεται η ποσότητα του αίματος.
3. Ξαφνικές αλλαγές διάθεσης
Οι ξαφνικές αλλαγές στη διάθεση δεν σχετίζονται με γεγονότα στη ζωή της γυναίκας. Μπορεί να είναι έντονες και να νιώθει ξαφνικά εκνευρισμό,καταθλιπτική διάθεση,επίμονες σκέψεις κατα κύματα.
4. Ευαισθησία των μαστών
Η ευαισθησία των μαστών είναι ένα ακόμα συνηθισμένο σύμπτωμα της εμμηνόπαυσης. Όσο πλησιάζει η οριστική διακοπή της περιόδου, μειώνονται και οι πιθανότητες εμφάνισης του συμπτώματος.
Η εμμηνόπαυση συχνά επηρεάζει τη λίμπιντο, την επιθυμία για σεξ. Αυτό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα των μειωμένων επιπέδων τεστοστερόνης και οιστρογόνων. Μπορεί όμως να είναι και δευτερεύον αποτέλεσμα όπως η πτώση της διάθεσης γενικά,αλλά και η κολπική ξηρότητα,η οποία κάνει δυσάρεστη την ερωτική πράξη. Η πτώση των οιστρογόνων μειώνει τη φυσική λίπανση του κόλπου,καθως και την κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή,προκαλώντας ξηρότητα.
Η μείωση των οιστρογόνων κάποιες φορές δημιουργεί «θολούρα», αφηρημάδα, δυσκολία συγκέντρωσης. Τα προβλήματα ύπνου μπορεί να είναι καθοριστικός παράγοντας. Οι αλλαγές στα επίπεδα των ορμονών επηρεάζει την παραγωγή ινσουλίνης, γεγονός που μπορεί προκαλέσει αστάθεια στα επίπεδα του σακχάρου, με αποτέλεσμα ξαφνικές ζαλάδες.
12. Αραίωση μαλλιώνΕύθραυστα νύχια
Οι ορμονικές διακυμάνσεις μπορεί να προκαλέσουν αραίωση των μαλλιών κατά την εμμηνόπαυση. Οι θύλακες των τριχών συρρικνώνονται, τα μαλλιά μεγαλώνουν πιο αργά και πέφτουν περισσότερες τρίχες. Επίσης ο οργανισμός μπορεί να μην παράγει αρκετή κερατίνη, που είναι απαραίτητη για δυνατά νύχια.
6.Πονοκέφαλοι-Αυπνία και κόπωση 13. Αύξηση βάρους Οι γυναίκες που μπαίνουν στην εμμηνόπαυση εμφανίζουν πιο συχνά πονοκεφάλους και ημικρανίες ως αποτέλεσμα των μειωμένων οιστρογόνων. Η συνεχής κόπωση που νιώθουν αρκετές γυναίκες μπορεί να είναι το αποτέλεσμα δυσκολιών στον ύπνο εξαιτίας των εξάψεων και των νυχτερινών εφιδρώσεων ή των ίδιων των ορμονικών διακυμάνσεων.
7. «Μυρμήγκιασμα» στα άκρα
Το «μυρμήγκιασμα» στα χέρια και τα πόδια είναι ένα ακόμα σύνηθες σύμπτωμα της εμμηνόπαυσης και εκτιμάται ότι οφείλεται στις διακυμάνσεις των ορμονών που επηρεάζουν το κεντρικό νευρικό σύστημα. Συνήθως διαρκεί μόνο για λίγα λεπτά.
8. Αλλαγές στο στόμα και στην πέψη
Συχνά ασθενείς αναφέρουν αίσθημα καύσου,ξηρότητα και «μυρμήγκιασμα» μέσα ή γύρω από το στόμα και αλλαγές στη γεύση (ειδικά στις έντονες γεύσεις). Επίσης αναφέρουν προβλήματα στην πέψη και πρωτόγνωρες αντιδράσεις σε ορισμένα τρόφιμα,λόγω διαταραχών στην εντερική χλωρίδα.
9.Πόνος στις αρθρώσεις
Τα οιστρογόνα παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των υγρών στον οργανισμό της γυναίκας και η μείωσή τους την κάνει πιο επιρρεπή στους πόνους στις αρθρώσεις ή στην εμμηνοπαυσιακή αρθρίτιδα. Για τους ίδιους λόγους μπορεί να εμφανιστούν μυϊκοί πόνοι.
Οι αλλαγές των διατροφικών συνηθειών της γυναίκας,η μειωμένη άσκηση,η αλλαγή στον μεταβολισμό, καθώς και η μεταφορά της κατανομής λίπους απο τους γοφούς και την περιφέρεια στην κοιλιακή χώρα,επιφερουν αύξηση στο σωματικό βάρος.
14. Ακράτεια ούρων
Συχνή ή ξαφνική ανάγκη για ούρηση εμφανίζεται συχνά στην εμμηνόπαυση. Οι ορμονικές αλλαγές μπορεί να προκαλέσουν εξασθένηση και ατροφία των μυών της ουροδόχου κύστης και της πυέλου,καθώς και των βλεννογόνων,με αποτέλεσμα την απώλεια ούρων. Συμπερασματικά,θα λέγαμε ότι η εμμηνόπαυση είναι ένας σταθμός στη ζώη μιας γυναίκας που προκαλεί άγχος,στεναχώρια και ανάμικτα συναισθηματα. Ευτυχώς υπάρχουν λύσεις και καμία γυναίκα δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένο ότι θα υποφέρει στην εμμηνόπαυση. Υπάρχουν λύσεις για όλα τα συμπτώματα όπως σύγχρονες ορμονικές θεραπείες,φυτικά σκευάσματα και τοπικές κρέμες,βότανα,καθώς και νεότερες μέθοδοι όπως μεσοθεραπείες κόλπου και ραδιοσυχνότητες για κολπική ανάπλαση. Ο γυναικολόγος σας, θα σας συμβουλεύσει για τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης των συμπτωμάτων και θα σας υποστηρίξει για την ομαλή μετάβαση στη νέα αυτή περίοδο της ζωής σας.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
«Είμαι σε πρόγραμμα διατροφής… Μπορώ να νηστέψω;» Διατροφικοί μύθοι και αλήθειες για τη νηστεία Γράφει η: ΜπΛουχου ΝοτΑ Διαιτολόγος-Διατροφολόγος RD, MMedSci Γκλαβάνη 50-52 Τ. 2421024622
●ΜΥΘΟΣ: Ο οργανισμός εξαντλείται κατά τη νηστεία ●ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Υπάρχει πληθώρα τροφών που εάν συνδυασθούν σωστά μπορούν να αποδώσουν ένα διατροφικό σχήμα με υψηλή θρεπτική αξία, πλούσιο σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία( βιταμίνες C,A,E, B2,B6 ψευδάργυρο, μαγνήσιο και φώσφορο) καθώς και φυτικές ίνες -ευεργετικές για το πεπτικό μας σύστημα- όπως τα όσπρια, τα φρούτα, τα λαχανικά, ο παραδοσιακός χαλβάς, το ταχίνι, το παστέλι, οι ελιές, οι ξηροί καρποί, τα αναποφλοίωτα δημητριακά, το ρύζι και τα θαλασσινά, για τα οποία θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην κατανάλωσή τους, λόγω της ευαισθησίας στη μεταφορά και τη συντήρησή τους προκαλώντας πολλές φορές τροφικές δηλητηριάσεις και διαταραχές του πεπτικού. ●ΜΥΘΟΣ: Η νηστεία κάνει καλό σε όλους!!! ●ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Υπάρχουν ευπαθείς ομάδες που καλό θα ήταν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές στις επιλογές τους ή στη διάρκεια αυτής. Για παρά-
δειγμα: Α) υπερτασικοί ασθενείς: να αποφύγουν τα αλμυρά όπως ελιές, τουρσί, ταραμά ή παράγωγα αυτών Β) υπερλιπιδαιμικοί ασθενείς: Συστήνεται η αποφυγή των τηγανητών και θαλασσινών γιατί είναι πλούσια σε trans λιπαρά και χοληστερόλη, ενώ όσοι εμφανίζουν υπερτριγλυκεριδαιμία να προσέχουν την υπερκατανάλωση τροφών υψηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες Γ) ασθενείς με αυξημένο ουρικό οξύ να αποφύγουν τροφές όπως σπανάκι, σκόρδο, σέλινο, πράσσο, μανιτάρια, όσπρια, ντομάτα και ξηρούς καρπούς Δ)Τα παιδιά, οι έφηβοι, οι εγκυμονούσες και οι θηλάζουσες καθώς και οι διαβητικοί λόγω των ιδιαίτερων αναγκών καλό θα ήταν να περιορισθούν σε λιγότερες ημέρες απευθυνόμενοι σε ειδικούς και όχι στο διαδίκτυο γιατί πάρα πολλές φορές παραπληροφορούνται από «μη ειδικούς» που δεν μπορούμε να ελέγξουμε την αξιοπιστία και την επιστημοσύνη τους με αποτέλεσμα να παρατηρούμε σοβαρές διατροφικές και αναπτυξιολογικές ανεπάρκειες για τους μεν, αυξημένα ποσοστά σακχάρου για του δε. Πολλές φορές οι συνέπειες των παραπάνω μπορεί να αποβούν έως και πολύ σοβαρές. ●Φαινόμενο Υπερφαγίας-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: επειδή για μεγάλο χρονικό διάστημα απουσιάζουν οι πρω-
τεΐνες οι οποίες διασπώνται με πιο αργό ρυθμό, μειώνεται το αίσθημα του κορεσμού και οδηγούμαστε σε υπερφαγία. Παρατηρείται κατάχρηση του ψωμιού που το συνδυάζουμε με το λάδι του πιάτου μας προκαλώντας αυξημένη λιποπαραγωγή και λιποαποθήκευση ή/ και αύξηση του σακχάρου του αίματος. Εάν όμως χρησιμοποιήσουμε ισορροπημένους διατροφικούς συνδυασμούς αποφεύγουμε τόσο την πείνα όσο και τις υπόλοιπες διαταραχές ●ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΛΑΘΗ: Η υπερβολική χρήση των φυτικών ινών εμποδίζει την απορρόφηση του σίδηρου εφόσον δεν τηρηθούν σωστοί χορτοφαγικοί συνδυασμοί. Η κατάχρηση των οσπρίων, θαλασσινών και πράσινων λαχανικών είναι δυνατόν να προκαλέσουν αύξηση ουρικού οξέως. Η κατάχρηση υδατανθράκων ή τροφών με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη είναι πιθανό να οδηγήσει σε υπεργλυκαιμία πάσχοντες από διαβήτη και σε αυξημένο σωματικό βάρος όλο το γενικό πληθυσμό. ● ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Οι περισσότεροι μπορούμε εύκολα να τηρήσουμε αυτόν τον «διατροφικό κανόνα» ζητώντας τις κατευθύνσεις των ειδικών για να αποφύγουμε δυσάρεστα φαινόμενα όχι από την ίδια τη νηστεία αλλά από την κακή διαχείριση της τροφής.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Ενδομητρίωση: Θεραπεύσιμη ή μη; Οχι μόνο υπάρχουν θεραπείες για την αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης αλλά στα κατάλληλα χειρουργικά χέρια η νόσος αυτή μπορεί να θεραπευτεί πλήρως! Η κατάλληλη θεραπεία είναι διαφορετική για κάθε γυναίκα και εξαρτάται από τα συμπτώματα και την έκταση της πάθησης που βιώνει. Πολλές φορές δεν χρειάζεται κάποια θεραπεία, αλλά η απλή και τακτική παρακολούθηση είναι η καλύτερη λύση.
Γράφει ο: πΑΝΑγΙΩτΗΣ ΛουτΣοΣ ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ-ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ
Η αντιμετώπιση διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και σε κάθε περίπτωση το σημαντικό είναι να επισκεφθείτε έγκαιρα τον γυναικολόγο σας. Είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει πλήρως το γυναικολογικό σας ιστορικό και θα μπορέσει να σας κατευθύνει, πάντοτε ανάλογα με τις ανάγκες, τις επιθυμίες σας, χωρίς όμως αυτές να υπερβαίνουν την διατήρηση της καλής σας υγείας!
Διάγνωση & Θεραπεία Η διάγνωση της ενδομητρίωσης γίνεται με ποικίλους τρόπους αλλά μπορεί να αποτελέσει πολύ δύσκολη διαδικασία, γι’ αυτό απαιτείται να γίνεται από εξειδικευμένο γιατρό με κλινική εμπειρία. Η διάγνωση γίνεται με: ● Εξέταση του ιατρικού ιστορικού της ασθενούς ● Κλινική εξέταση ● Υπερηχογράφημα ● Μαγνητική τομογραφία ● Λαπαροσκόπηση
Τι είναι η υπερπλασία του ενδομητρίου; Η υπερπλασία του ενδομητρίου χαρακτηρίζεται από πάχυνση της εσωτερικής μεμβράνης που καλύπτει την ενδομητρική κοιλότητα και συνήθως προκαλείται από περίσσεια ύπαρξη οιστρογόνων. Εμφανίζεται κυρίως λίγο πριν ή κατά την διάρκεια της εμμηνόπαυσης, όταν οι έμμηνοι κύκλοι δεν ακολουθούνται πάντα από ωορρηξία. Ειδικότερα, η υπερπλασία του ενδομητρίου χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: ●την καλοήθη υπερπλασία ενδομητρίου και ●την ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία του ενδομητρίου (προκαρκινική κατάσταση).
Υπερπλασία ενδομητρίου: Ποια είναι τα συμπτώματα; Τα πιθανά συμπτώματα της υπερπλασίας του ενδομητρίου είναι τα ακόλουθα: ●Μεγαλύτερη ποσότητα αίματος στην περίοδο ●Μεγαλύτερη διάρκεια περιόδου ●Εμφάνιση περιόδου σε χρονικά διαστήματα λιγότερα των 21 ημερών ●Κολπική αιμόρροια μεταξύ των περιόδων ή μετά την εμμηνόπαυση.
Υπερπλασία ενδομητρίου: Πότε απαιτείται η αφαίρεση μήτρας και ωοθηκών; Η επιλογή της θεραπείας είναι αντίστοιχη του τύπου της υπερπλασίας του ενδομητρίου, της ηλικίας της γυναίκας, καθώς και της επιθυμίας της για διατήρηση της γονιμότητας Στην φαρμακευτική αγωγή, χορηγούνται προγεσταγόνα, τα οποία χορηγούνται από το στόμα ή με τη μορφή ενδομήτριου σπειράματος. Όταν όμως υπάρχει η λεγόμενη υπερπλασία με ατυπία, η πιθανότητα συνύπαρξης με καρκίνο του ενδομητρίου είναι αρκετά υψηλή Επομένως, ο γυναικολόγος σας θα συζητήσει μαζί σας την περίπτωση της αφαίρεσης της μήτρας (ολική υστερεκτομή), η οποία αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για τη εξασφάλιση της υγείας σας.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
«Διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση σε χειρουργεία εγκεφάλου & σπονδυλικής στήλης» Τ α τελευταία έτη η τεχνολογική εξέλιξη, έχει προσφέρει στην Ιατρική ειδικότητα της Νευροχειρουργικής πολύτιμα εργαλεία, με απώτερο σκοπό η χειρουργική επέμβαση να εκτελείται με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα αλλά σαφώς και με μεγαλύτερη ασφάλεια για τον ίδιο τον ασθενή, και στον αντίποδα να παρέχει μεγαλύτερη σιγουριά στον Νευροχειρουργό.
Γράφει ο: ΙορΔaΝΗΣ Κ. γεΩργΙaΔΗΣ ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓoΣ Ο ιδιαίτερος Νευρικός ιστός (εγκέφαλος και νωτιαίος μυελός) αποτελεί το καθημερινό χειρουργικό πεδίο του Νευροχειρουργού, ο οποίος καλείται πρωτίστως να τον προστατέψει χωρίς να προκληθεί επιπλέον βλάβη εφόσον ήδη έχει εγκατασταθεί λόγω κάποιου παθολογικού προβλήματος (όγκος , αιμορραγία, εκφύλιση κ.α.) Η εισαγωγή και η σταδιακή βελτίωση της νευροπαρακολούθησης (Neuromonitoring), αποτελεί ένα βοήθημα για τον προσανατολισμό του νευροχειρουργού και τον καλύτερο εντοπισμό των βλαβών που πρέπει να προσπελάσει, να προστατέψει και τελικά να θεραπεύσει χειρουργικώς με τους χειρισμούς του. Ο όρος διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση περιγράφει την παρακολούθηση των νευροφυσιολογικών λειτουργιών του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων. Η σύγχρονη ιατρική απαιτεί την υψηλότερη ποιότητα και τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Η διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση χρησιμοποι-
είται σε διάφορες χειρουργικές ειδικότητες αλλά κυρίως στην Νευροχειρουργική διασφαλίζοντας την ακεραιότητα του νευρικού ιστού και επομένως βοηθά τον χειρουργό να διατηρεί τις κινητικές και αισθητηριακές λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού. Η βασική τεχνολογία για τη διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Γερμανία (Inomed) η οποία αποτελεί δυνητικά και τον εφευρέτη σε αυτού του είδους την τεχνική, δίνοντας έμφαση και μέγιστη ευελιξία για απαιτητική νευροπαρακολούθηση με μεγάλη ποικιλία εφαρμογών όπως ((EMG, MEP, SEP, EEG, AEP και VEP). Οι νέες μέθοδοι λογισμικού του NeuroExplorer επεκτείνουν τα πεδία εφαρμογής της νευροπαρακολούθησης σε εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις εγκεφάλου και σπονδυλικής στήλης. Με την ανάπτυξη του
ισχυρού λογισμικού, έχει τελειοποιηθεί η αξιόπιστη και αποτελεσματική παρακολούθηση για βέλτιστα αποτελέσματα μετρήσεων σε χειρουργεία. Αυτά είναι ιδιαίτερα κατάλληλα για παρακολούθηση ΗΜΓ κατά την τοποθέτηση υλικών σπονδυλοδεσίας στην σπονδυλική στήλη και σε προσπελάσεις για εξαίρεση όγκων (καλοήθων & κακοήθων) εγκεφάλου. Στη χειρουργική εξαίρεση των όγκων του εγκεφάλου σημαντικό ρόλο παίζει ο εντοπισμός των λειτουργικών περιοχών - η λεγόμενη χαρτογράφηση. Η χαρτογράφηση επιτρέπει στον χειρουργό να εντοπίσει τις κινητικές και γλωσσικές περιοχές και στη συνέχεια, με συνεχή παρακολούθηση αυτής της περιοχής, να πραγματοποιήσει με ασφάλεια την χειρουργική αφαίρεση του όγκου.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Καλοήθεις όγκοι του εγκεφάλου Διάγνωση και θεραπεία Ο
κύριος αντιπρόσωπος των καλοήθων όγκων του εγκεφάλου είναι τα μηνιγγιώματα σε ποσοστό ∼20% και εμφάνιση τους κυρίως παροοβελιαία αλλά και σε οποιοδήποτε σημείο του εγκεφάλου. Προέρχονται από κύτταρα της αραχνοειδής μήνιγγας και ως πιθανές αιτίες εμφάνισης τους είναι οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, οι ορμονικές διαταραχές κ.α. χωρίς να υπάρχει σαφής συσχέτιση. Συνήθως λαμβάνουν μεγάλο μέγεθος, λόγω ότι αναπτύσσονται αργά, μέχρι να εμφανίσουν συμπτώματα όπως είναι οι επιληπτικές κρίσεις, επίμονη κεφαλαλγία ή αναλόγως του σημείου εντόπισης τους, συμπτώματα από την πίεση του εγκεφαλικού παρεγχύματος. Το μέγεθος και η θέση ανάπτυξης του μηνιγγίωματος έχει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στην εξέλιξη τους όσο και στην αντιμετώπισής τους. Διακρίνονται στα μηνιγγιώματα της κυρτότητας, της μέσης γραμμής, της βάσεως κρανίου και τα ενδοκοιλιακά.
Η χρήση της νευροπλοήγησης είναι πλέον απαραίτητη σε κάθε περιστατικό αφαίρεσης όγκου εγκεφάλου Ευμεγέθης Μηνιγγίωμα εγκεφάλου
Πλήρης αφαίρεση του μηνιγγιώματος
Γράφει ο: ΜπρΙζΑΣ ΣτεργΙοΣ, ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΔΙΕΥθΥΝΤΗΣ Β΄ ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ, ΙΑΣΩ θΕΣΣΑΛΙΑΣ Ευμεγέθης ακουστικό νευρίνωμα Το μέγεθος και η θέση ανάπτυξης του μηνιγγίωματος έχει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στην εξέλιξη τους όσο και στην αντιμετώπισής τους. Διακρίνονται στα μηνιγγιώματα της κυρτότητας, της μέσης γραμμής, της βάσεως κρανίου και τα ενδοκοιλιακά. Ταξινομούνται σε τρεις βαθμούς αναλόγως την βιολογική τους συμπεριφοράς σε τυπικό Grade I που αποτελεί και την πλειονότητα των μηνιγγιωμάτων, το άτυπο Grade II και το αναπλαστικό Grade III. Ο βαθμός βιολογικής συμπεριφοράς των μηνιγγιωμάτων έχει άμεση συσχέτιση με το ποσοστό επανεμφάνισης (τοπικής υποτροπής) 9%, 29% και 50% αντίστοιχα. Το ποσοστό επανεμφάνισης διαφέρει φυσικά και αναλόγως του ποσοστού (πλήρης ή μερικής) αφαίρεσης του μηνιγγιώματος (Simpson grading system I έως V). Η ολική αφαίρεση του μηνιγγιώματος μαζί με την μήνιγγα ή το οστό από το οποίο εξορμάτε προσφέρει και την πλήρη ίαση. Η θεραπεία τους διαφέρει αναλόγως της εντόπισης του μηνιγγιώματος. Είναι κατεξοχήν χειρουργική πάθηση που αποσκοπεί στην πλήρη αφαίρεση του μηνιγγιώματος (Simpson grade I) και ουσιαστικά στην πλήρη ίαση. Παράγοντες όπως: η εντόπιση μηνιγγιωμά-
Πλήρης αφαίρεση του ακουστικού νευρινώματος
των σε δύσκολα προσβάσιμη χειρουργικά θέση, σε ασθενής με βεβαρυμμένο ιατρικό ιστορικό, μηνιγγιώμα μικρού μεγέθους, σε περιπτώσεις πολλαπλών μηνιγγιωμάτων και σε μηνιγγιώματα που δεν προκαλούν σημαντικά συμπτώματα τότε επιλέγετε η παρακολούθηση της εξέλιξής τους. Η ακτινοθεραπεία (γ-Knife) εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις μηνιγγιώματος που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί χειρουργικά (για όλους τους παραπάνω λόγους) ή σε βαθμό βιολογικής συμπεριφοράς grade III (υποτροπή) και αποσκοπεί στην επιβράδυνση της εξέλιξής τους. Σε περίπτωση υποτροπής της εξεργασίας η πρώτη αντιμετώπιση εξακολουθεί να είναι χειρουργική. Η χειρουργική αντιμετώπισή του μηνιγγιώματος έχει τριπλό στόχο: α) την πλήρη αφαίρεση άρα και την ίαση β) την ακεραιότητα του εγκεφαλικού παρεγχύματος ή αποκατάσταση του νευρολογικού ελλείματος και γ) την ιστοπαθολογική εξέταση του για τον προσδιορισμό της βιολογικής συμπεριφοράς του μηνιγγιώματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εφικτή η πλήρη αφαίρεση της εξεργασίας που σημαίνει και πλήρη ίαση.
Εναλλακτικά εφαρμόζεται η ακτινοχειρουργική αλλά υπό ορισμένες προυποθέσεις και ενδείξεις. Τα νευρινώματα (ακουστικά νευρινώματα) εμφανίζονται κυρίως στον όπισθιο κρανιακό βόθρο – γέφυροπαραγκεφαλιδική γωνία. Πρόκειται για καλοήθη όγκο του εγκεφάλου που εξορμάτε από το ακουστικό νεύρο και με χαρακτηριστική τριάδα συμπτωμάτων: απώλεια ακουστικής οξύτητας, εμβοές και αστάθεια βάδισης. Υπάρχουν περιπτώσεις με διαταραχές της λειτουργίας του προσωπικού νεύρου, λόγω γειτνίασης του με την εξεργασία όπως επίσης και των κατωτέρων εγκεφαλικών συζυγιών, όταν αυξηθεί σε μέγεθος. Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική και έχει τριπλό στόχο: α) την διατήρηση της υπολειπόμενης ακοής και β) την ακεραιότητα του προσωπικού νεύρου και φυσικά γ)την πλήρη αφαίρεση. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εφικτή η πλήρη αφαίρεση της εξεργασίας που σημαίνει και πλήρη ίαση. Εναλλακτικά εφαρμόζεται η ακτινοχειρουργική αλλά υπό ορισμένες προυποθέσεις και ενδείξεις. Η χειρουργική θεραπεία των καλοήθων όγκων του εγκεφάλου (μηνιγγίωμα - νευρίνωμα) έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια, λόγω της ανάπτυξης της τεχνολογίας, και έχει γίνει ασφαλής και ταυτόχρονα προσφέρει την πλήρη αφαίρεση της εξεργασίας - ίαση. Με την χρησιμοποίηση της νευροπλοήγησης, της χαρτογράφησης του εγκεφάλου, τα σωματοαισθητικά και κινητικά προκλητά δυναμικά, το νευροχειρουργικό μικροσκόπιο, και την εφαρμογή μικροχειρουργικών τεχνικών συνήθως ο ασθενής δεν χρειάζεται παραμονή σε μονάδα εντατικής νοσηλείας μετεγχειρητικά καθώς επιστρέφει στον θάλαμό του την ίδια ημέρα της χειρουργικής επέμβασης. Η κινητοποίηση του ασθενούς γίνεται εντός 24ώρου και επιστρέφει στην οικία του περιπατητικός μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία (συνήθως 3- 4 ημερών).Μετεγχειρητικά ο ασθενής δεν χρειάζεται καμία συμπληρωματική θεραπεία και ο επανέλεγχος γίνεται με την διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η πλήρης αφαίρεση των καλοήθων όγκων και χωρίς κανένα νευρολογικό έλλειμμα είναι πλέον εφικτό προσφέροντας στον ασθενή καλύτερη ποιότητα ζωής και πλήρη ίαση της νόσου. Η έγκαιρη αντιμετώπισή τους αποτελεί κύριο παράγοντα στην πλήρη αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Η χρόνια φλεβική ανεπάρκεια Γράφει ο: ΙΣΑΑΚ τοπΑΛΙΔΗΣ ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΑθΟΛΟΓΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΑΓΓΕΙΟΛΟΓΙΑΣ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ ΕΣΣΕΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Το Φλεβικό σύστημα αποτελείται από εν τω βάθη και επιπολής φλέβες . Το φλεβικό αίμα ( φτωχό σε οξυγόνο ) επιστρέφει από τις επιπολής φλέβες ,μέσω των εν τω βάθη , στην καρδιά για να μετακινηθεί στους Πνεύμονες για να οξυγονωθεί και να προωθηθεί σαν αρτηριακό αίμα στον εγκέφαλο, άνω και κάτω άκρα , σπλαχνικά όργανα κλπ. Όταν χαλάσουν οι βαλβίδες επιστροφής των φλεβών το φλεβικό αίμα λιμνάζει περισσότερο στα κάτωάκρα .Δημιουργούνται έτσι κιρσοί , ευρυαγγείες .Το πόδι πρήζεται ,αποκτά μελάχρωση .Η ζωτικότητα του δέρματος επηρεάζεται αρνητικά και μπορεί να κάνει και ΑΤΟΝΟ ΕΛΚΟΣ.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΙΡΣΟΙ Κιρσοί είναι διατεταμένες φλέβες στο υποδόριο και στο βάθος , συνήθως στα κάτω άκρα λόγω της φλεβικής ανεπάρκειας .Η κίνηση του αίματος δεν γίνεται προς την σωστή κατεύθυνση (προς την καρδιά ) αλλά έχουμε παλινδρόμηση (προς τα κάτω ) , με αποτέλεσμα το φλεβικό (με λιγότερο οξυγόνο )αίμα να λιμνάζει σε « ξεχειλωμένες » φλέβες οι οποίες φουσκώνουν και δείχνουν την τυπική εικόνα των κιρσών.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΥΡΥΑΓΓΕΙΕΣ Οι ευρυαγγείες είναι διατεταμένες φλέβες του δέρματος μπλε η ροζ-κόκκινες και δεν είναι επικίνδυνες για τον οργανισμό. Είναι αισθητικό πρόβλημα. Ιδιαίτερα στις γυναίκες μετά από εγκυμοσύνες, χρήση ορμονικών σκευασμάτων, κάπνισμα αλλά σημαντικό ρόλο παίζει η προδιάθεση
ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΧΟΥΜΕ Το πιο συχνό σύμπτωμα της Χρόνιας Φλεβικής Νόσου είναι η κούραση , ο πόνος και το οίδημα του ποδιού .Συνήθως πόνοι ηρεμίας και νυχτερινές κράμπες , που μόλις περπατήσουμε λίγο συνήθως υποχωρούν. Το δέρμα αλλάζει και δείχνει στα πρώτα χρόνια μικρές επιφανειακές ευρυαγγείες (στάδιο1) μετά αρχίζει και κάνει μόνιμες μεγάλες μελαχρώσεις (στ 2) και στη συνέχεια έχουμε λευκή ατροφία του δέρματος (στ 3) και άτονο έλκος (στ 4)
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει ένας ειδικός ΑΓΓΕΙΟΛΟΓΙΚΌΣ και ΦΛΕΒΟΛΟΓΙΚΟΣ έλεγχος με Έγχρωμο Υπερηχογράφημα ΤΡΙΠΛΕΞ των Αγγείων Κάτω Άκρων .Έτσι μπορούμε να δούμε τι ακριβώς υπάρχει. Αν υπάρχει Θρόμβωση ,Κιρσοί . Επίσης μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν οι πόνοι στα πόδια έχουν κάποια άλλη αιτία όπως κάποιο αρτηριακό η άλλο πρόβλημα
ΤΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Σε περιπτώσεις μεγάλων κιρσών με Παλινδρόμηση 3ου και 4ου βαθμού συνήθως θα πρέπει να χειρουργηθεί ο ασθενής. Υπάρχει η κλασική σαφηνεκτομή , αλλά και η μέθοδος με Διαυλικό LASER , Η μέθοδος με Ραδιοσυχνότητες. Σήμερα έχουμε όμως και την δυνατότητα να πα-
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ρέμβουμε τόσο στις αισθητικά σημαντικές ευρυαγγείες όσο και στους παθολογικά σημαντικούς κιρσούς και να κάνουμε θεραπεία ΧΩΡΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ . Με την μέθοδο σκλήρυνσης με αφρό .
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΤΙΚΟ ΑΦΡΟ Είναι η συστηματική εξάλειψη των ενδοδερμικών ευρυαγγειών και των υποδορίων κιρσών που ανεπαρκούν με έγχυση σκληρυντικής ουσίας σε μορφή αφρού .Έτσι προκαλούμε σκλήρυνση στο ενδοθήλιο των φλεβών που μετατρέπεται σε μια ινώδη χορδή και εξαφανίζεται .
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ: ΕΥΡΥΑΓΓΕΙΕΣ • ΚΙΡΣΟΙ • ΚΙΡΣΟΙ ΠΟΥ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΣΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ • ΑΤΟΝΑΕΛΚΗΑΠΟΦΛΕΒΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗ ΑΡΤΗΡΙΟΠΑΘΕΙΑ ,ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΚΑΙ ΘΡΟΜΒΟΕΜΒΟΛΗ , ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ,ΣΟΒΑΡΗ ΟΞΕΙΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΘΗΣΗ , ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ .
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΣΚΛΗΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Οασθενής έρχεται στο Ιατρείο . Γίνεται έλεγχος με τον υπέρηχο και εντοπίζονται οι φλέβες που θα γίνει η θεραπεία. Υπό την καθοδήγηση των Υπερήχων οδηγούμε την λεπτή βελόνη μέσα στην φλέβα και γίνεται έκχυση του σκληρυντικού αφρού. Αμέσως μετά τοποθετείται επίδεσμος ή ειδική κάλτσα και ο Ασθενής περπατάει για 2030 λεπτά. Δεν χρειάζεται να ξαπλώσει η να ξεκουραστεί. Απαιτούνται 4-6 συνεδρίες ανάλογα με το περιστατικό. Το τελικό αποτέλεσμα φαίνεται μετά από 2-3 μήνες. Σημαντικό είναι να γίνει έγκαιρα η διάγνωση της Χρόνιας Φλεβικής Νόσου , ώστε να ξεκινήσει η Θεραπεία .Σίγουρα και μόνο η χρήση ενός Καλσόν διαβαθμισμένης συμπίεσης από τους ασθενείς, βοηθάει για να μην έχουμε γρήγορη εξέλιξη των σταδίων της Νόσου.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Αποκόλληση αμφιβληστροειδούς Ο
αμφιβληστροειδής είναι μια ημιδιαφανής μεμβράνη που καλύπτει το εσωτερικό πίσω μέρος του βολβού του ματιού. Βρίσκεται εσωτερικά του σκληρού και του χοριοειδούς χιτώνα, δηλαδή του τοιχώματος του οφθαλμικού βολβού. Από άποψη βασικής λειτουργίας, αποτελείται από δύο ξεχωριστά τμήματα, το μελάγχρουν επιθήλιο και τον νευρογενή αμφιβληστροειδή, με εννέα διαφορετικές στοιβάδες αποτελούμενες από διαφορετικά κύτταρα. Κατά την αποκόλληση διαχωρίζονται σταδιακά οι δύο βασικές στοιβάδες του αμφιβληστροειδούς, δηλαδή ο νευρογενής αμφιβληστροειδής από το μελάγχρουν επιθήλιο, που υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι σε πλήρη επαφήγια τη σωστή λειτουργία της όρασης.
Γράφει ο: ΝτΑΦοΣ Κ. ΑΝτΩΝΙοΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΦθΑΛΜΙΑΤΡΟΣ Υπ. ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ θΕΣΣΑΛΙΑΣ Συνεργάτης ΙΑΣΩ θΕΣΣΑΛΙΑΣ , ΚΛΙΝΙΚΗΣ «ΕΛΠΙΣ», ΚΛΙΝΙΚΗΣ «ΑΝΑΣΣΑ» Μεταξύ των δύο αυτών στοιβάδων, όταν δημιουργηθεί αποκόλληση, αθροίζεται υγρό το οποίο ονομάζεται υποαμφιβληστροειδικό υγρό (ΥΑΥ) . Καθώς αυτό αυξάνεται με τον χρόνο ,η αποκόλληση επεκτείνεται.
επέμβαση καταρράκτη και σε όσους έχουν εμφανίσει άλλες παθήσεις του ματιού ή έχουν οικογενειακό ιστορικό.
Επιδημιολογία
Συμπτώματα
1 ανά 10.000 άτομα προσβάλλονται κάθε χρόνο. Εμφανίζεται στο 3% των ατόμων που έχουν υποβληθεί σε ●Επέμβαση για καταρράκτη. ●5% των ατόμων που εμφανίζουν αποκόλληση στο ένα μάτι, εμφανίζουν και στο άλλο χωρίς προδιαθεσικούς παράγοντες. ●Άτομα με προδιαθεσικούς παράγοντες (αφακία, κιγκλιδωτή εκφύλιση) και αποκόλληση στο ένα μάτι έχουν πιθανότητα10% να εμφανίσουν και στο άλλο μάτι.
Ο ασθενής συνήθως δεν νιώθει πόνο, εμφανίζονται όμως προειδοποιητικές ενοχλήσεις ή διαταραχές της όρασης. Αρχικά μπορεί να εμφανιστούν λάμψεις (φω-
Είδη αποκόλλησης Στις περισσότερες περιπτώσεις η αποκόλληση είναι «ρηγματογενής», οφείλεται δηλαδή σε ρωγμή του αμφιβληστροειδή ή στη δημιουργία οπής. Σε αυτή την περίπτωση, το υγρό του υαλώδους σώματος περνά κάτω από τον αμφιβληστροειδή και τον ξεκολλάει από τη θέση του, όπως μια φυσαλίδα υγρασίας μπορεί να ξεκολλήσει την ταπετσαρία από τον τοίχο. Σπανιότερη είναι η εξιδρωματική αποκόλληση, η οποία οφείλεται σε αγγειακό πρόβλημα, φλεγμονή ή τραύμα. Σε αυτή την περίπτωση συσσωρεύεται υγρό κάτω από τον αμφιβληστροειδή που τον αποκολλά από τη θέση του. Ένας τρίτος τύπος είναι η ελκτική αποκόλληση, η οποία οφείλεται σε συρρίκνωση του υαλώδους σώματος, το οποίο με τη σειρά του παρασύρει τον αμφιβληστροειδή από τη θέση του. Η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς είναι συχνότερη σε άνδρες, σε άτομα με μεγάλη μυωπία (πάνω από 6 βαθμούς), σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε
ταψίες) και μυοψίες (μυγάκια), δηλαδή μαύρα στίγματα που κινούνται, διπλά είδωλα, σκιές ή κουρτίνα, η οποία εμποδίζει την όραση, θολερότητα οφθαλμών. Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι λάμψεις και τα μυγάκια μπορεί να εμφανιστούν σε απλή αποκόλληση υαλώδους και δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύουν ρωγμές.
Θεραπεία Σε περιορισμένης και μικρής εκτάσεως αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, η χειρουργική τεχνική που εφαρμόζεται είναι η πίεση του βολβού του ματιού εξωτερικώς (μόνιμη σκληρική πίεση) με ¨μοσχεύματα¨ συμπαγούς σιλικόνης ή σπόγγουσιλικόνης, τα οποία ράβονται στην εξωτερική επιφάνεια του βολβού με απώτερο σκοπό, την μόνιμη προσέγγιση και επανακόλληση του σκληρικού τοιχώματος με τον αμφιβληστροειδή. Για την συγκόλληση της ρωγμής του αμφιβληστροειδή εφαρμόζεται κρυοπηξία ή laser φωτοπηξία. Εάν η αποκόλληση του αμφιβληστροειδή είναι εκτεταμένη, τότε η τεχνική που εφαρμόζεται είναι η υαλοειδεκτομή. Με αυτή την τεχνική διανοίγονται από την περιφέρεια του βολβού τρεις μικρές οπές. Από τις οπές αυτές, εισέρχονται μικροεργαλεία με τα οποία αφαιρείται το υαλοειδές σώμα του οφθαλμού επανατοποθετείται ο αμφιβληστροειδής στην θέση του και εφαρμόζεται κρυοπηξία ή ενδο-laser φωτοπηξία για την συγκόλληση των χειλέων της αμφιβληστροειδικής ρωγμής. Στο τέλος της επέμβασης, η οφθαλμική κοιλότητα πληρούται με ένα ειδικό αέριο το οποίο θα διατηρήσει τον αμφιβληστροειδή στην θέση του για τουλάχιστον 15 ημέρες. Το αέριο αυτό σταδιακά θα απορροφηθεί από τον οφθαλμό και θα αντικατασταθεί με τον φυσιολογικό ορό του ασθενούς. Σε παραμελημένες ή δύσκολες αποκολλήσεις στο τέλος της εγχείρησης αντί του αερίου, το μάτι συμπληρώνεται με έλαιουγρής σιλικόνης. Η σιλικόνη έχει τον ίδιο ρόλο όπως και το αέριο μόνο που δεν απορροφάται και πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά όταν κρίνει ο χειρουργός. Το πλεονέκτημα της σιλικόνης είναι ότι προσφέρει σταθερότητα για μακρύ χρονικό διάστημα.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Σύγχρονη αντιμετώπιση των παθήσεων του ώμου Γράφει ο: ΚΩΝ/ΝοΣ ΑΛεξάΝΔρου ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΡθΟΠΕΔΙΚΟΣ Η αρθροσκόπηση είναι μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδος που χρησιμοποιούν οι ορθοπεδικοί χειρουργοί για την επισκόπηση, τη διάγνωση και τη θεραπεία προβλημάτων μέσα σε μια άρθρωση. Η λέξη αρθροσκόπηση προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις "άρθρωσις" και "σκοπώ". Ο όρος κυριολεκτικά σημαίνει "να κοιτάς μέσα στην άρθρωση." Κατά την αρθροσκόπηση του ώμου, ο χειρουργός εισάγει μια μικρή κάμερα, που ονομάζεται αρθροσκόπιο, στην άρθρωση του ώμου. Η κάμερα εμφανίζει την εικόνα σε μια οθόνη και ο χειρουργός χρησιμοποιεί αυτές τις εικόνες για να καθοδηγήσει μικροσκοπικά χειρουργικά εργαλεία. Η πρώτη προσπάθεια αρθροσκόπησης του ώμου έγινε τη δεκαετία του 1970. Σήμερα πλέον, με την ανάπτυξη νέων εργαλείων και χειρουργικών τεχνικών έχει γίνει η διάγνωση, η θεραπεία και η ανάρρωση από τη χειρουργική επέμβαση ευκολότερη και γρηγορότερη. Επειδή το αρθροσκόπιο και τα χειρουργικά εργαλεία είναι πολύ λεπτά, ο χειρουργός χρησιμοποιεί πολύ μι-
κρές τομές, αντί για τις μεγαλύτερες τομές που απαιτούνται για μια τυπική, ανοιχτή χειρουργική επέμβαση. Αυτό μας δίνει την δυνατότητα να επεμβαίνουμε σε πολύ μικρό χώρο και να πραγματοποιούμε χειρισμούς με απόλυτη ακρίβεια (μικρότερη της τάξης του 1 χιλιοστού) ενώ οδηγεί πρακτικά σε μηδενική απώλεια αίματος, ελάχιστο πόνο για τον ασθενή και μειώνει το χρόνο που χρειάζεται ο ασθενής για να ανακάμψει και να επιστρέψει στις δραστηριότητές του.
Πότε συνιστάται η αρθροσκόπηση του ώμου Ο γιατρός μπορεί να συστήσει αρθροσκόπηση ώμου εάν έχετε μια επώδυνη άρθρωση και έχετε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια της συντηρητικής θεραπείας, ή και άμεσα, με την ένδειξη του επείγοντος, σε κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις. Ο τραυματισμός, η υπερβολική χρήση και η φθορά που σχετίζονται με την ηλικία ευθύνονται για τα περισσότερα προβλήματα στον ώμο. Η αρθροσκόπηση του ώμου μπορεί να θεραπεύσει τα περισσότερα προβλήματα του ώμου όπως βλάβες τενόντων, βλάβες των συνδέσμων και του επιχειλίου χόνδρου όπως η εξάρθρωση του ώμου, βλάβες του αρθρικού χόνδρου, βλάβες στην ακρωμιοκλειδική άρθρωση και στον υπακρωμιακό χώρο, επαναφέροντας την λειτουργικότητα του ώμου στην απολύτως φυσιολογική προ του τραυματισμού κατάσταση.
Οι πιο συχνές αρθροσκοπικές επεμβάσεις είναι: 1. Συρραφή των τενόντων του στροφικού πετάλου (Υπερακανθίου, Υποπλατίου, Υπακανθίου, μακράς κεφαλής του Δικεφάλου, βλάβη SLAP) 2. Επιδιόρθωση εξαρθρήματος και βλάβεων των συνδέσμων του ώμου (Bankart, HAGL, ALPSA) 3. Αποκατάση βλάβεων της ακρώμιοκλειδικής άρθρωσης 4.Επισκευή εξαρθρήματος της ακρωμιοκλειδικής (συνδεσμοπλαστική των κορακοκλειδικών συνδέσμων) 5. Ακρωμιοπλαστική 6. Αφαίρεση φλεγμονώδους ιστού και επασβεστώσεων 7. Επισκευή πολλαπλής αστάθειας του ώμου(MDI) Λιγότερο συνηθισμένες επεμβάσεις όπως η απελευθέρωση του υπερπλάτιου νεύρου, αποκατάσταση κατάγματος και εκτομή κύστης μπορούν επίσης να πραγματοποιηθούν χρησιμοποιώντας την αρθροσκόπηση. Ορισμένες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως η αρθροπλαστική του ώμου και η αποκατάσταση μεγάλων καταγμάτων εξακολουθούν να απαιτούν ανοιχτή χειρουργική επέμβαση με πιο εκτεταμένες τομές. Σήμερα θεωρούμε πως πάνω από το 90% του συνόλου των παθήσεων του ώμου μπορούν να ιαθούν πλήρως με την αρθροσκόπηση. Η επέμβαση που διαρκεί συνήθως από 1 έως 2 ώρες καταγράφετε σε βίντεο και παραδίδεται στο ασθενή ενώ μπορεί να διενεργηθεί με γενική αναισθησία ή με περιοχικό μπλοκ και τον ασθενή ξύπνιο καθ’ όλη την διάρκεια της επέμβασης. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής παραμένει στην κλινική για 4 έως 6 ώρες και στη συνέχεια μπορεί να μεταβεί στην οικία του. Ο χρόνος που απαιτείτε για την πλήρη ανάρρωση ποικίλει από ασθενή σε ασθενή, από λίγες ημέρες έως 3 μήνες ανάλογα με την επέμβαση στην οποία έχει υποβληθεί, ενώ τα αποτελέσματα της επέμβασης είναι άριστα.
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Το τέλος της πανδημίας δεν ήρθε ακόμη Η επιστροφή στην κανονικότητα και η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων μπορεί να είναι γεγονός, κυρίως για τους εμβολιασμένους πολίτες, η πανδημία όμως παραμένει ζωντανή. Το τέλος της πανδημίας δεν ήρθε ακόμη, προειδοποιούν οι γιατροί και συνιστούν προσοχή. Ο εφησυχασμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος για εμβολιασμένους και μη, καθώς η περίπτωση της Ομικρον έδειξε ότι οι μεταλλάξεις δεν κάνουν διακρίσεις. «Δεν πρέπει να είμαστε υπερβολικά αισιόδοξοι, όσο ακόμη υπάρχουν πολλά κρούσματα και την ίδια στιγμή το ποσοστό εμβολιασμού δεν είναι το αναμενόμενο», δηλώνει στο «Περί Υγείας» ο επικεφαλής των κλινικών covid στο Νοσοκομείο Βόλου Χαράλαμπος Μάνδρος, επισημαίνοντας τον κίνδυνο πισωγυρίσματος. Ο κ. Μάνδρος τάσσεται υπέρ της χαλάρωσης κάποιων μέτρων, αλλά και της διατήρησης κάποιων άλλων, όπως η χρήση μάσκας σε εσωτερικούς χώρους. Ο συγχρωτισμός τροφοδοτεί τη διασπορά, λέει. Οι νέες
εισαγωγές στο Αχιλλοπούλειο το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν σταθεροποιηθεί. Οι ασθενείς, που νοσηλεύονται με κορονοϊό στις κλινικές είναι, λιγότεροι από 30. «Τα νούμερα είναι καλύτερα από αυτά του προηγούμενου μήνα», σημειώνει ο ίδιος και δεν κρύβει την ανησυχία του για πιθανή νέα αύξηση, λόγω της χαλάρωσης των μέτρων και της αυξημένης κινητικότητας. «Ξέρουμε ότι ο ιός είναι του φθινοπώρου και της πρώιμης άνοιξης. Αρα λοιπόν, βοηθούσης και της χαλάρωσης των μέτρων, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, ώστε να μην έχουμε προβλήματα την άνοιξη. Δεν πρέπει να βιαζόμαστε, κατά τη γνώμη μου, γιατί το μπρος πίσω θα είναι ακόμα χειρότερο», επισημαίνει. Επισημαίνει ακόμη πως άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που προχώρησαν σε ανάλογη χαλάρωση, πέτυχαν πολύ υψηλότερο ποσοστό εμβολιασμού από την Ελλάδα, κυρίως στις ευάλωτες ηλικίες, και εκτιμά πως οι επόμενες εισαγωγές στα νοσοκομεία θα προέρχονται από τους ανεμβολία-
στους άνω των 60 ετών. «Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά δεν αποκλείω πισωγύρισμα», λέει.
Δεν αποκλείεται νέα μετάλλαξη
Χαράλαμπος Μάνδρος Δεν πρέπει να βιαζόμαστε, κατά τη γνώμη μου, να μιλάμε για το τέλος της πανδημίας, γιατί το μπρος πίσω θα είναι ακόμα χειρότερο
Ο κ. Μάνδρος κρατά αποστάσεις από τις εκτιμήσεις περί του τέλους της πανδημίας, που ακούγονται έντονα τον τελευταίο μήνα. «Δεν μπορείς να το λες αυτό, είναι αβάσιμο. Ελπίζω τώρα να έχουν καταλάβει όλοι ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι που ήρθε για να μείνει», επισημαίνει, υπογραμμίζοντας πως η πιθανότητα νέας μετάλλαξης είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι. «Η κοινωνία ήδη κυκλοφορεί κανονικά και θεωρεί πως δεν θα έχει μεγάλη επίπτωση η χαλάρωση μέτρων σε χώρους, όπως τα γήπεδα και τα μπαρ, όπου βρίσκεται κυρίως η νεολαία» προσθέτει. «Η μάσκα στους κλειστούς χώρους, που δεν αερίζονται καλά, όπως σούπερ μάρκετ, μέσα μαζικής μεταφοράς, εκκλησίες, καταστήματα, θα πρέπει να διατηρείται. Συνηθίσαμε στη χρήση της και καλό είναι να τη διατηρούμε. Αλλωστε, αφορά σε όλες τις λοιμώξεις του αναπνευστικού», αναφέρει, ως προς την ανάγκη χρήσης μάσκας τουλάχιστον στους εσωτερικούς χώρους.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
ΑΝΑΣΣΑ - ΝΕΑ ΨΗΦΙΑΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΩΝ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ Η ΆΝΑΣΣΑ, προχωρώντας με γοργά βήματα στη νέα ψηφιακή εποχή, πιστή στη δέσμευσή της για συνεχή αναβάθμιση και εξέλιξη των υπηρεσιών υγείας που παρέχει, ολοκλήρωσε πρόσφατα μια νέα ψηφιακή χειρουργική αίθουσα ορθοπεδικών επεμβάσεων. Η νέα αυτή ψηφιακή χειρουργική αίθουσα, σχεδιασμένη για να παρέχει τη μέγιστη ασφάλεια και λειτουργικότητα, κατασκευασμένη με την τελευταία λέξη της ιατρικής τεχνολογίας, παρέχει στους ιατρούς, νοσηλευτές και στους ασθενείς, τις ιδανικές συνθήκες που προσφέρουν οι πλέον σύγχρονοι, άσηπτοι και ασφαλείς χειρουργικοί χώροι. Είναι εξοπλισμένη με τελευταίας γενιάς απεικονιστικό, αναισθησιολογικό, καταγραφικό εξοπλισμό ώστε να εξασφαλίζονται οι καλύτερες αποδόσεις σε συνθήκες μέγιστης ασφάλειας. Παρέχει υψηλό επίπεδο ασφάλειας και αποτελεσματικότητας ώστε να είναι δυνατή η εφαρμογή όλων των πρωτοποριακών ιατρικών τεχνικών από τους ιατρούς συνεργάτες της Κλινικής ΆΝΑΣΣΑ, προσφέροντας πλεονεκτήματα τόσο για τον ασθενή, όσο και για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Η νέα χειρουργική αίθουσα επιτρέπει την πραγματοποίηση μιας ευρείας γκάμας ορθοπεδικών επεμβάσεων, όπως: ●Αρθροπλαστική ισχίου, γόνατος και ώμου ●Αρθροσκοπικές επεμβάσεις γόνατος και ώμου - αντιμετώπιση αθλητικών κακώσεων ●Οστεοσύνθεση καταγμάτων ●Μικροχειρουργικές επεμβάσεις ●Μικροεπεμβάσεις Κάποιες από τις επιπλέον δυνατότητες που παρουσιάζει η νέα ψηφιακή χειρουργική αίθουσα της ΆΝΑΣΣΑ, είναι οι παρα-
κάτω: ●Σύστημα ψηφιακής, κεντρικής διαχείρισης του εξοπλισμού και διανομής των εικόνων ✓Χειρουργική τράπεζα που προσφέρει τη μέγιστη ευελιξία και σταθερότητα ✓Αναισθησιολογικά συγκροτήματα που διαθέτουν αυξημένες δυνατότητες ✓Λειτουργία ψηφιακού πύργου – Ψηφιακή διαχείριση ✓Σύγχρονα καταγραφικά τα οποία προσφέρουν καλύτερο καταγραφικό έλεγχο και ψηφιακή διανομή εικόνων και video, υψηλής ευκρίνειας
✓Δυνατότητα απομακρυσμένου ελέγχου των μηχανημάτων ✓Διασύνδεση της ψηφιακής χειρουργικής αίθουσας με τα πληροφοριακά συστήματα της Κλινικής ✓Σύστημα διπλών χειρουργικών προβολέων οροφής, οι οποίοι δημιουργούν τις πλέον κατάλληλες συνθήκες φωτισμού των χώρων Οι δυνατότητες αυτές διαμορφώνουν έναν υπερσύγχρονο χώρο χειρουργείου που επιτρέπει τη διενέργεια πολύπλοκων χειρουργικών επεμβάσεων και την εφαρμογή των πιο εξελιγμένων χειρουργικών τεχνικών, σε συνθήκες ύψιστης ασφάλειας. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τη λειτουργία Μονάδας Εντατικής Θεραπείας, Αξονικού και Μαγνητικού Τομογράφου αλλά και 24ωρη κάλυψη της Κλινικής από Ορθοπεδικούς για έκτακτα περιστατικά, διασφαλίζουν τις ασφαλέστερες συνθήκες λειτουργίας της Κλινικής, αναβαθμίζουν περεταίρω τις υπηρεσίες υγείας προς τους πολίτες, καθιστώντας την ΆΝΑΣΣΑ, για μία ακόμη φορά, πρωτοπόρο στο χώρο της υγείας στην περιοχή μας, πάντα με προτεραιότητα στην ασφάλεια του ασθενή, καλύπτοντας συνολικά τις ανάγκες του.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Πολυφαρμακία: Καμπανάκι για επικίνδυνη αύξηση Η πολυφαρμακία αποτελεί μάστιγα κυρίως για τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Ο μέσος ασθενής άνω των 70 ετών, σύμφωνα με σχετικές μελέτες που κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί, παίρνει περισσότερα από πέντε φάρμακα ημερησίως
η χρήση ενός φαρμάκου συχνά αποκλείει τη χορήγηση κάποιου άλλου, καθώς ο συνδυασμός τους μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του ασθενούς. Η πολυφαρμακία αποτελεί μάστιγα κυρίως για τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Ο μέσος ασθενής άνω των 70 ετών, σύμφωνα με σχετικές μελέτες που κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί, παίρνει περισσότερα από πέντε φάρμακα ημερησίως. Με την αύξηση του αριθμού των φαρμάκων, αυξάνεται ο κίνδυνος των ανεπιθύμητων αντιδράσεων και γίνεται δυσκολότερη η συμμόρφωση του ηλικιωμένου με τις οδηγίες για το σωστό δοσολογικό σχήμα και το χρονοδιάγραμμα της χορήγησης.
Τρείς στους τέσσερις έχουν πάρει αχρείαστα αντιβιοτικά Η υπερβολική κατανάλωση αντιβιοτικών φαρμάκων στη χώρα μας είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική, καθώς έρευνες αναφέρουν ότι 3 στους 4 Έλληνες έχουν πάρει αντιβιοτικά χωρίς να τα χρειάζονται. Αποτέλεσμα αυτής της κακής συνήθειας είναι κάποια μικρόβια να είναι πλέον ανθεκτικά σε πολλά αντιβιοτικά και να κινδυνεύει η ζωή ασθενών από λοιμώξεις, οι οποίες θεωρητικά μπορούσαν εύκολα να θεραπευτούν προ… κατάχρησης. Η λήψη αντιβιοτικού για κάποιο κρυολόγημα, πονόλαιμο ή βήχα είναι τις περισσότερες φορές άχρηστη, αφού συνήθως τα συμπτώματα αυτά οφείλονται σε ιούς στους οποίους το αντιβιοτικό δεν έχει καμία δράση.
Με συνταγή για όλα τα φάρμακα Η πολυφαρμακία αποτελεί μάστιγα κυρίως για τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Ο μέσος ασθενής άνω των 70 ετών, σύμφωνα με σχετικές μελέτες που κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί, παίρνει περισσότερα από πέντε φάρμακα ημερησίως Τι συμβαίνει στην Ελλάδα με την πολυφαρμακία και ποιες οι επιπτώσεις της υπερκατανάλωσης φαρμάκων; Είναι απαραίτητα όλα τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε και τι γίνεται με τα αντιβιοτικά; Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, λογική χρήση φαρμάκων γίνεται όταν ένα άτομο παίρνει το κατάλληλο φάρμακο για την περίπτωσή του, στην κατάλληλη δόση, για το κατάλληλο χρονικό διάστημα και με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, τόσο για τον ίδιο όσο και για την κοινωνία. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι ο ασθενής πρέπει να λαμβάνει το φάρμακο που συνταγογράφησε ο γιατρός του για την πάθησή του, να γνωρίζει τη δοσολογία και τη διάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής και να είναι ενημερωμένος για τις πιθανές παρενέργειες του φαρμάκου. Επίσης, ο γιατρός πρέπει να επιλέξει το κατάλληλο και ασφαλέστερο κατά περίπτωση φάρμακο
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο Χρόνια ερευνών πάνω στο αντικείμενο, έχουν αποδείξει πως κατά κανόνα συμβαίνει το αντίθετο, πως οι κανόνες δεν ακολουθούνται πιστά, καθώς στατιστικά περισσότεροι από τους μισούς καταναλωτές φαρμά-
Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας 3 στους 4 Ελληνες έχουν πάρει αντιβιοτικά χωρίς να τα χρειάζονται κων παίρνουν σκευάσματα χωρίς συνταγή γιατρού, πολλές φορές μετά από παρότρυνση φίλων και συγγενών. Τα συγκεκριμένα φάρμακα μπορεί να είναι άχρηστα για την πάθηση που χρησιμοποιούνται, μπορεί επίσης να είναι επικίνδυνα για την υγεία, ενώ επίσης είναι και δαπανηρά. Επιπροσθέτως δεν θα πρέπει να παραβλέπεται πως
«Καμπανάκι» για την κατανάλωση στα φάρμακα χτυπά ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ), δείχνοντας τον δρόμο της υποχρεωτικής συνταγογράφησης, όπως έγινε και με τα αντιβιοτικά. Ειδικότερα, ο ΠΙΣ υπογραμμίζει ότι η πανδημία ανέδειξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο την ανάγκη να συνταγογραφούνται όλα τα φάρμακα, τονίζοντας ότι είναι ο μόνος τρόπος για να προστατευθεί ο γενικός πληθυσμός από διάφορους κινδύνους, που μπορεί να προκαλέσει η πολυφαρμακία, αλλά και η κακή χρήση των σκευασμάτων. Ζητά από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας «να θεσμοθετήσει άμεσα εκ νέου την υποχρεωτικότητα συνταγογράφησης όλων των φαρμάκων, όπως ισχύει στον αναπτυγμένο κόσμο». Ο ΠΙΣ σημειώνει ότι η υποχρεωτική πλέον συνταγογράφηση των αντιβιοτικών, για την οποία πρωτοστάτησε, οδήγησε, με βάση τις εκτιμήσεις, σε μείωση κατανάλωσης των σκευασμάτων αυτών κατά περίπου 20%. Γεγονός που αποδεικνύει ότι σε πολλές περιπτώσεις τα αντιβιοτικά δεν ήταν απαραίτητα. «Η πολυφαρμακία που προκαλείται σε μεγάλο βαθμό στη χώρα μας από την ανεξέλεγκτη χρήση φαρμάκων χωρίς ιατρική συνταγή, αποτελεί ένα άκρως επικίνδυνο φαινόμενο ειδικά για τους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι εμφανίζονται, σύμφωνα με την Eurostat, να κάνουν τη μεγαλύτερη χρήση φαρμάκων χωρίς συνταγή». Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ, αναφέρει ο ΠΙΣ, περίπου το 30% των συνταγογραφούμενων φαρμάκων δίνονται χωρίς ιατρική συνταγή.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Σύγχρονη αντιμετώπιση της λιθίασης ουροποιητικού Γράφει ο: ευΣτΑθΙου ΚΩΝ/ΝοΣ XΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΥΡΟΛΟΓΟΣ-ΑΝΔΡΟΛΟΓΟΣ
Παθήσεις Προστάτη Οι νεφροί είναι υπεύθυνοι για την αποβολή τοξικών ουσιών από το αίμα μέσω παραγωγής των ούρων καθώς και για μία σειρά από άλλες σημαντικές διεργασίες. Τα ούρα που παράγονται στους νεφρούς μεταφέρονται μέσω δύο λεπτών σωληναρίων που ονομάζονται ουρητήρες,στην ουροδόχο κύστη . Γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη,η Λιθίαση χαρακτηρίζεται από την ανεύρεση λίθων εντός του νεφρού, του ουρητήρα ή της ουροδόχου κύστεως. Αποτελεί μια από τις συχνότερες αιτίες για τις οποίες ένας ασθενής ζητά τη βοήθεια του ουρολόγου μια και στον γενικό πληθυσμό εμφανίζεται περίπου στο 10 % αλλά δυστυχώς έχει πολύ υψηλά ποσοστά υποτροπής. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι νεφρικοί λίθοι δεν προκαλούν συμπτώματα. Όταν όμως μετακινούνται από το νεφρό προς τον ουρητήρα προκαλούν απόφραξη στη ροή των ούρων, με αποτέλεσμα τον έντονο πόνο και σπασμό του ουρητήρα. Ο πόνος αυτός, που λέγεται κολικός των νεφρών και μπορεί να συνοδεύεται από την αποβολή αίματος στα ούρα.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Εξωσωματική Λιθοτριψία Αυτή η τεχνική είναι κατάλληλη κυρίως για λίθους του ανώτερου ουρητήρα ή του νεφρού, αλλά μέχρι ένα ορισμένο μέγεθος. Επεμβατική Λιθοτριψία μέσω του Ουρητήρα- Ουρητηροσκόπηση Η επέμβαση συνήθως διενεργείται υπό γενική ή επισκληρίδιο αναισθησία. Ένα ειδικό λεπτό εργαλείο που λέγεται ουρητηροσκόπιο προωθείται διαμέσου της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστεως μέσα στον ουρητήρα έως το σημείο που βρίσκεται η πέτρα. Το ουρητηροσκόπιο μπορεί να είναι άκαμπτο αλλά πλέον τα νεότερα σύγχρονα είναι εύκαμπτα και εξαιρετικά ευλύγιστα. Μια ίνα laser προωθείται διαμέσου οπής και κατακερματίζει ή κονιορτοποιεί την πέτρα .Αυτή είναι μια ελάχιστα επεμβατική πράξη, η οποία εκμεταλλεύεται τις φυσιολογικές οπές και διόδους του ανθρωπίνου σώματος. Αποφεύγονται έτσι τομές και ουλές στο δέρ-
μα. Η πέτρα είναι συνήθως άμεσα ορατή μέσα από το ενδοσκόπιο, το οποίο επιτρέπει την προώθηση εργαλείων για άμεση σύλληψη και αφαίρεσή της ή το θρυματισμό της με χρήση μιας ειδικής ίνας Laser. Το ουρητηροσκόπιο μπορεί να είναι ημιάκαμπτο ή εύκαμπτο. Η ημιάκαμπτη ουρητηροσκόπηση εκτελείται με ένα ευθύ ενδοσκόπιο, το οποίο «κοιτάζει» σε ένα ευθύ άξονα. Η εύκαμπτη ουρητηροσκόπηση εκτελείται με ένα πολύ λεπτό και ευέλικτο εργαλείο, το οποίο μπορεί να καθοδηγηθεί ώστε να «στρίψει» σε γωνίες έως και 360ο. Αυτό επιτρέπει την πρόσβαση σε κάθε σημείο του νεφρικού αποχετευτικού συστήματος. Έτσι, η εύκαμπτη ουρητηροσκόπηση χρησιμοποιείται για λίθους του νεφρού, ενώ η ημιάκαμπτη για λίθους του ουρητήρα. Σε γενικές γραμμές, το εύκαμπτο ουρητηροσκόπιο είναι λιγότερο τραυματικό εργαλείο και εξαιρετικά ευλύγιστο. Το εύκαμπτο ουρητηροσκόπιο μπορεί να φτάσει σε όλα τα σημεία εντός του νεφρού, επιτρέποντας την αφάιρεση ή θρυματισμό λίθων οποιασδήποτε σύστασης ή εντόπισης, ιδιαίτερα εάν το μέγεθός τους δεν υπερβαίνει τα 2.5 cm.
Διαδερμική Νεφρολιθοτριψία PCNL Αυτή είναι μια καλή επιλογή για μεγάλες πέτρες μέσα στο νεφρό. Εκτελείται υπό γενική αναισθησία.Διενεργείται μια μικρή τομή στο δέρμα,συνήθως έως 2 εκατοστά και με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων ελάχιστα επεμβατικών εισάγεται ένας σωληνίσκος που φτάνει στο νεφρό. Μέσω του οδηγού αυτού προωθείται ένα ειδικό νεφροσκόπιο με πολύ μικρή διάμετρο πλέον που φτάνει έως την πέτρα στο νεφρό. Εκεί εισέρχεται ειδική ίνα LASER που κονιορτοποιεί την πέτρα στο σημείο . Συμπερασματικά, η ουρολιθίαση αποτελεί συχνή πάθηση του ουροποιητικού συστήματος. Η δυνατότητα όμως σήμερα εφαρμογής υψηλής τεχνολογίας έχει δώσει νέα διάσταση στην αντιμετώπιση της λιθίασης.
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΑΔΕΝΑΣ Ο προστάτης αδένας είναι ένα από τα όργανο του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ουροδόχο κύστη και περιβάλλει το αρχικό τμήμα της ουρήθρας. Βασική λειτουργία του είναι η παραγωγή προστατικού υγρού, μέσα στο οποίο μεταφέρονται τα σπερματοζωάρια και εμπλουτίζονται με θρεπτικά συστατικά.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΥΠΕΡΠΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ Το μέγεθος ενός φυσιολογικού προστάτη σε έναν άν-
τρα ηλικίας 30 ετών αντιστοιχεί στο μέγεθος ενός κάστανου 20-20 gr. Μεγαλώνοντας η ηλικία ο προστάτης σε κάποιους άντρες αρχίζει και διογκώνεται, με αποτέλεσμα το αδένωμα να συμπιέζει την ουρήθρα και έτσι να εμποδίζει την ελεύθερη ροή των ούρων.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ Η Καλοήθης Υπερπλασία του Προστάτη αντιμετωπίζεται χειρουργικά με: ● Ανοικτή προστατεκτομή με τομή ●Διουρηθρικήπροστατεκτομή, χωρίς τομή ,που πραγματοποιείται μέσα από ειδικό ενδοσκόπιο μέσω της ουρήθρας με μονοπολική ή διπολική διαθερμία ● Eκτομήμε LASER ● Εκτομή με τη μέθοδο TURIS ● Αντιμετώπιση με REZUM
TURIS ΠΡΟΣΤΑΤΕΚΤΟΜΗ Ένα ειδικό εργαλείο με οπτική και κάμερα εισάγεται δια της ουρήθρας στην προστατική ουρήθρα και ένα ηλεκτρόδιο εξάχνωσης εισέρχεται με ειδικό μηχανισμό στον προστάτη. Όλη η εικόνα ελέγχεται μέσω κάμερας υψηλής ευκρίνειας από τον Χειρουργό Ουρολόγο. Με τη χρήση φυσιολογικού ορού, η ηλεκτρική ενέργεια μετατρέπεται σε plasma με τελικό αποτέλεσμα ένα εξαιρετικά ιονισμένο αέριο που περιέχει ελεύθερους φορείς φορτίου από ιόντα και ηλεκτρόνιο με τελικό αποτέλεσμα την εξάχνωση του ιστού. Η εξάχνωση πλάσματος TURIS αποτελεί την πιο καινοτόμο θεραπευτική χειρουργική μέθοδο για την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη. Η ταυτόχρονη πήξη της επιφανειακής εκτομής σημαίνει ότι το ηλεκτρόδιο PLASMA εξάχνωσης αφήνει λείες επιφάνειες και επιτρέπει τη πραγματοποίηση ουσιαστικά της αναίμακτης εκτομής ιστού. Με το νέας γενιάς μηχάνημα TURIS τρίτηςπλέον γενεάς, που έχουμε την ευκαιρία και δυνατότητα να έχουμε πρωτοπαριακά και στην περιοχή μας, η ταχύτητα εκτομής και εξάχνωσης, είναι η βέλτιστη για την επέμβαση. Στο τέλος της επέμβασης τοποθετείται καθετήρας μέσω του οποίου εφαρμόζονται πλύσεις με φυσιολογικό ορό. Ο καθετήρας συνήθως αφαιρείται μέσα στις επόμενες 2-3 ημέρες από την χειρουργική επέμβαση. Μετεγχειρητικά όλοι οι ασθενείς λαμβάνουν ειδικές οδηγίες μαζί με το εξιτήριο που παίρνουν, για τη λήψη αντιβίωσης, για καλή ενυδάτωση καθώς και αποφυγή σωματικής κόπωσης για 1-2 εβδομάδες. Εντός 3 εβδομάδων ο ασθενής αποκτάει ευχερή ούρηση που όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι ίδιοι τους θυμίζει τα νεανικά τους χρόνια.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ , ΙΛΙΓΓΟΣ
Θεραπεία με βελονισμό - ηλεκτροβελονισμό Γράφει η: γΙοΛΑΝτΑ ΣτεπΙεΝ τοπΑΛΙΔΗ ΙΑΤΡΕΙΟ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΥ ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΜΕΛΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΥ
Το ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ είναι χρόνιο νόσημα της περιοχής του αυχένα με έντονο πόνο , δυσχέρεια στην κίνηση της κεφαλής , κεφαλαλγία , αιμωδίες άνω άκρων και συχνά ιλίγγους . Η συμπτωματολογία εξαρτάται σε ένταση και διάρκεια από πολλούς παράγοντες . Τις περισσότερες φορές όμως είναι χρόνιοι , επαναλαμβανόμενοι πόνοι στο κεφάλι και στον αυχένα . Η κίνηση της κεφαλής και των άνω άκρων μπορεί να είναι επίπονη και έντονα μειωμένη . Συχνά σε περιπτώσεις πρόπτωσης η κήλης της ΑΜΣΣ έχουμε και έντονα νευρολογικά συμπτώματα με αιμωδίες, αδυναμία και δυσχέρεια στην κίνηση. Ο πόνος οφείλεται σε μυϊκές συσπάσεις στην περιοχή του αυχένα , στο πίσω μέρος της κεφαλής και της πλάτης . Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις όταν ο μεσοσπονδύλιος δίσκος πιέζει την ρίζα έχουμε οξύτατο, ξαφνικό , δυνατό πόνο που φτάνει μέσα στα χέρια αλλά και στο κεφάλι. Η πιο συχνή μέθοδος άμεσης θεραπείας είναι τα αντιφλεγμονώδη , τα μυοχαλαρωτικά, η κορτιζόνη .κλπ. Σε
χρόνιες περιπτώσεις όμως η συχνή χρήση των φαρμάκων δεν οδηγεί σε ικανοποιητικά αποτελέσματα και έχει και αρκετές παρενέργειες. Με τον κλασικό Βελονισμό και τον Ηλεκτοβελονισμό έχουμε μια μέθοδο που σύμφωνα με μελέτες , αλλά και από την πολύχρονη εμπειρία μας , έχει άμεσα και πάρα πολύ καλά αποτελέσματα τόσο στον οξύ πόνο , όσο και στις χρόνιες περιπτώσεις. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας τοποθετούμε ειδικές αποστειρωμένες βελόνες σε συγκεκριμένα σημεία της κεφαλής , του αυτιού και του σώματος ( AH SHI POINTS, MERIDIAN POINTS ). Με τον τρόπο αυτό έχουμε πολύ γρήγορα και χωρίς παρενέργειες μια πάρα πολύ καλή ύφεση των συμπτωμάτων .
Ο πόνος υποχωρεί και οι μυϊκές συσπάσεις χαλαρώνουν , η κινητικότητα γίνεται καλλίτερη και τελικά έχουμε μια πάρα πολύ καλή κατάσταση . Σε συνδυασμό με κίνηση , ασκήσεις για τον αυχένα και τα άκρα , ο ασθενής έχει για πάρα πολύ καιρό ελευθερία κινήσεων χωρίς πόνο . Ο ασθενής μαθαίνει να κάνει ασκήσεις μυϊκών ομάδων που λόγω του πόνου είχαν για καιρό ασθενήσει. Επίσης θα πρέπει να μάθει πως συγκεκριμένες συμπεριφορές κατά τη χρήση του κινητού , του υπολογιστή , της οθόνης , κατά την εργασία θα πρέπει να αλλάξουν. Σε συνεργασία με τον Ιατρό Βελονιστή μπορεί λοιπόν να έχει μια πάρα πολύ καλή ποιότητα ζωής με ελευθερία κινήσεων χωρίς πόνο και παρενέργειες φαρμάκων .
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Covid: Οι ομοιότητες με το κάπνισμα Καθώς όλο και περισσότερες χώρες χαλαρώνουν τα μέτρα κατά του κορονοϊού, υπάρχουν πολλές φωνές που υποστηρίζουν ότι η Covid-19 γίνεται – ή πρόκειται να γίνει σύντομα – κάτι σαν τη γρίπη. Είναι όμως επιστημονικά σωστή αυτή η σύγκριση; Τον περασμένο μήνα, ο πρύτανης μιας ιατρικής σχολής έγραψε μια ανοιχτή επιστολή προς τους φοιτητές του, στην οποία ανέφερε ότι για ένα εμβολιασμένο άτομο, ο κίνδυνος θανάτου από Covid-19 βρίσκεται «στο ίδιο επίπεδο, ή ακόμα χαμηλότερα, από το ρίσκο που αντιμετωπίζει ο μέσος Αμερικανός από τη γρίπη». Λίγες ημέρες αργότερα, ο Ντέιβιντ Λέονχαρντ είπε τα ίδια στους εκατομμύρια αναγνώστες των New York Times. Επιπλέον, τρεις διακεκριμένοι ειδικοί στον τομέα της δημόσιας Υγείας έχουν απευθύνει έκκληση στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να αναγνωρίσει μια «νέα κανονικότητα», στην οποία ο κορωνοϊός είναι «άλλο ένα αναπνευστικό παθογόνο όπως η γρίπη, ο συγκυριακός ιός και άλλα». Μπορεί το τέλος της πανδημίας πράγματι να μοιάζει με μία φάση, στην οποία η Covid-19 θα έχει γίνει κάτι σαν τη γρίπη. Και οι δύο ασθένειες, άλλωστε, προκαλούνται από έναν επικίνδυνο αναπνευστικό ιό που μεταδίδεται σε εποχικούς κύκλους.
Covid – κάπνισμα: Μια «πιο σωστή» παρομοίωση Ωστόσο, σύμφωνα με το ενημερωτικό site, Atlantic, θα
βοηθούσε ιδιαίτερα η χρήση μια συγκεκριμένης παρομοίωσης, προκειμένου να κατανοήσουμε πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί η πανδημία: Η «νέα κανονικότητα» θα έρθει όταν καταλάβουμε ότι οι κίνδυνοι της Covid θυμίζουν περισσότερο τα ρίσκα που διατρέχουν όσοι καπνίζουν – καθώς και ότι πολλοί θάνατοι από Covid, όπως και πολλοί θάνατοι από κάπνισμα, θα μπορούσαν να αποφευχθούν με τη λήψη ορισμένων μέτρων. Οι πιο σημαντικοί κίνδυνοι της πανδημίας δεν έχουν να κάνουν πια μόνο με το ίδιο το παθογόνο αλλά και με τον τρόπο συμπεριφοράς μας. Η άρνηση κάποιου να εμβολιαστεί κατά της Covid, για παράδειγμα, είναι πια ένα ρίσκο, ανάλογο με το να επιλέγει κανείς να καπνίζει. Ο Άντριου Νόιμερ, καθηγητής δημόσιας Υγείας στο UC Irvine στην Καλιφόρνια, δήλωσε στο Atlantic ότι αν η Covid συνεχίσει να προκαλεί εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους στις ΗΠΑ κάθε χρόνο – ένα απαισιόδοξο αλλά ρεαλιστικό σενάριο – αυτό θα μπορούσε να μειώσει το προσδόκιμο ζωής που επετεύχθη κατά τις δύο προηγούμενες δεκαετίες, χάρη στις προσπάθειες περιορισμού του καπνίσματος.
Το παράδειγμα άλλων χωρών Τα εμβόλια κατά της Covid είναι, χωρίς υπερβολή, ανάμεσα στα πιο ασφαλή και αποτελεσματικά μέσα προστασίας κατά της Covid, που μπορεί να προσφέρει η σύγχρονη
ιατρική. Ένας ανεμβολίαστος ενήλικας είναι 68 φορές πιο πιθανό να πεθάνει από Covid σε σχέση με έναν ενήλικα που έχει κάνει και την ενισχυτική δόση. Ωστόσο, η διάχυτη διστακτικότητα στις ΗΠΑ απέναντι στα εμβόλια έχει προκαλέσει πάνω από 163.000 θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Καθώς οι εμβολιασμένοι δεν είναι αρκετοί, τα ξεσπάσματα της Covid εξακολουθούν να θέτουν υπό πίεση τα νοσοκομεία – εμποδίζοντας την παροχή άλλων ιατρικών υπηρεσιών ρουτίνας και οδηγώντας στην απώλεια χιλιάδων ζωών εξαιτίας άλλων ασθενειών. Εάν όλοι όσοι μπορούν να κάνουν το εμβόλιο, λάμβαναν και τις τρεις δόσεις, το σύστημα Υγείας των ΗΠΑ θα λειτουργούσε και πάλι ομαλά. Και ενώ υπάρχουν και άλλα μέσα προστασίας όπως τα αντιικά χάπια και τα μονοκλωνικά αντισώματα, οι προμήθειές τους είναι περιορισμένες και συχνά αποτυγχάνουν να εξασφαλίσουν την προστασία των ασθενών που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Χώρες όπως η Δανία και η Σουηδία έχουν ήδη ανακοινώσει πως δεν βρίσκονται πια σε μάχη με την Covid. Και προχώρησαν σε αυτό το στάδιο με αυτοπεποίθηση, όχι επειδή ο ιός έπαψε να κυκλοφορεί ούτε επειδή επιτεύχθηκε επαρκές επίπεδο συλλογικής ανοσίας μέσω της φυσικής μόλυνσης. Απλώς κατάφεραν να εμβολιάσουν αρκετούς ανθρώπους.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Ινομυώματα Μήτρας Γράφει ο: Δρ. πΑΝΑγΙΩτΗΣ ποΛυζοΣ ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ ΕΙΔΙΚΟΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Τι είναι τα Ινομυώματα Μήτρας; Τα ινομυώματα μήτρας είναι καλοήθεις όγκοι (διογκώσεις) από τον μυϊκό ιστό της μήτρας γνωστά κι ως λειομυώματα ή μυώματα. Παρατηρούνται διαφοροποιήσεις σχετικά με το μέγεθος, τη θέση και το σχήμα τους. Ανευρίσκονται εντός της μήτρας, στην εξωτερική της επιφάνεια ή στο τοίχωμά της.
Ενδοτοιχωματικά ινομυώματα μήτρας Τα ενδοτοιχωματικά ινομυώματα εμφανίζονται εντός των μυϊκών τοιχωμάτων της μήτρας. Το μέγεθός τους μπορεί να αυξηθεί αρκετά, προκαλώντας διόγκωση της μήτρας.
Υπορρογόνια ινομυώματα μήτρας Τα υπορρογόνια ινομυώματα αναπτύσσονται στο εξωτερικό της μήτρας , γνωστό ως ορογόνος χιτώνας. Μπορούν να αναπτυχθούν πολύ σε μέγεθος, ώστε να διαφοροποιούν σχηματικά ανομοιωγενώς τη μήτρα.
Υποβλεννογόνια ινομυώματα μήτρας Τα υποβλεννογόνια ινομυώματα προβάλλουν ολικώς ή μερικώς στην κοιλότητα της μήτρας και την παραμορφώνουν. Τα υποβλεννογόνια ινομυώματα είναι δυνατόν να προκαλέσουν υπογονιμότητα, ενώ το κύριο σύμπτωμά τους είναι η ανώμαλη αιμορραγία της μήτρας. Είναι τα λιγότερο κοινά σε σχέση με τους άλλους τύπους ινομυωμάτων.
Μισχωτά ινομυώματα μήτρας Οι υπορρογόνιοι όγκοι αναπτύσσουν μία λεπτή βάση – μίσχο που στηρίζει το ινομύωμα. Όταν αυτό συμβαίνει, ονομάζονται μισχωτά ινομυώματα.
Ποια τα συμπτώματα στα Ινομυώματα Μήτρας; Τα συμπτώματα εξαρτώνται και διαφοροποιούνται αναλόγως του αριθμού, της θέσης και του μεγέθους των ινομυωμάτων. Τα συμπτώματα των ινομυωμάτων μπορεί να περιλαμβάνουν: Διαταραχές περιόδου. Η παρουσία ινομυωμάτων αυξάνει την απώλεια αίματος και τη διάρκεια της περιόδου της γυναίκας, πολλές φορές συνδυαστικά με πιο έντονο κοιλιακό άλγος. Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή. Στις περιπτώσεις που τα ινομυώματα αναπτύσσονται κοντά στον κόλπο ή τον τράχηλο της μήτρας, μπορεί να προκαλείται έντονη ενόχληση ή πόνος κατά την σεξουαλική επαφή. Υπογονιμότητα και καθ’ έξην αποβολές. Σε περιπτώ-
σεις που τα ινομυώματα αναπτύσσονται στο ενδομήτριο, εμποδίζουν συχνά την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου, γεγονός που οδηγεί σε μειωμένη γονιμότητα ή εμφάνιση καθ’ έξην αποβολών. Προβλήματα στην κύηση. Τα ινομυώματα είναι ορμονοεξαρτώμενα και αυξάνονται σε μέγεθος κατά τη διάρκεια της κύησης. Μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο, πρόωρο τοκετό και πολύ αυξημένη πιθανότητα διενέργειας καισαρικής τομής. Κακοήθης εξαλλαγή. Σε πολύ μικρό ποσοστό περίπου 0.1 – 0.4% υπάρχει η πιθανότητα μετατροπής τους σε κακοήθη σαρκώματα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις κύριο χαρακτηριστικό διαφοροποίησης είναι η απότομη αύξηση του μεγέθους τους. Πώς γίνεται η σωστή διάγνωση; Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η διάγνωση των ινομυωμάτων γίνεται κατά τη συνήθη γυναικολογική (κλινική) εξέταση. Το γυναικολογικό υπερηχογράφημα και άλλες απεικονιστικές μέθοδοι, όπως η αξονική και η μαγνητική τομογραφία, συμβάλλουν στην επιβεβαίωση της κλινικής διάγνωσης και βοηθούν στη διαφορική διάγνωση, με τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων με την ίδια κλινική εικόνα.
Ποια η κατάλληλη Θεραπεία για άμεση Αντιμετώπιση; Ο γυναικολόγος αναπτύσσει πάντα ένα θεραπευτικό πλάνο αντιμετώπισης βασιζόμενο στην αναπαραγωγική ηλικία, το μέγεθος των ινομυωμάτων, την τεκνοποίηση και τη γενικότερη εικόνα της υγείας της ασθενούς.
Συντηρητική - Φαρμακευτική αγωγή Οι αγωνιστές της εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών (GnRH), όπως η λευπροδίλη, μειώνουν τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης. Αυτό σταδιακά θα σταματήσει την εμμηνόρροια και θα συρρικνώσει τα ινομυώματα. Οι ανταγωνιστές της GnRH, όπως η γκανιρελίξη και η σετρορελίξη, επίσης βοηθούν στη μείωση του μεγέθους των ινομυωμάτων. Λειτουργούν σταματώντας την παραγωγή της θυλακιοτρόπου (FSH) και της ωχρινοτρόπου ορμόνης (LH).
Χειρουργική Αντιμετώπιση & Αφαίρεση Υστερεκτομή Η υστερεκτομή (αφαίρεση μήτρας) αποτελεί την επιλογή σε συμπτωματικές γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν ήδη τεκνοποιήσει. Μπορεί να διενεργηθεί κοιλιακή υστερεκτομή, διακολπική υστερεκτομή ή λαπαροσκοπική υστερεκτομή.
Ινομυωματεκτομή Σε γυναίκες που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν στο μέλλον η εξαίρεση μόνο των ινομυωμάτων με διατήρηση της μήτρας αποτελεί την καλύτερη κι ασφαλέστερη μέθοδο. Η προσέγγιση κι εδώ μπορεί να γίνει ανοικτά με τομή στην κοιλιά, λαπαροσκοπικά ή υστεροσκοπικά σε περιπτώσεις υποβλεννογονίων ινομυωμάτων.
Εμβολισμός της μητριαίας αρτηρίας (ΕΜΑ) Έγχυση μικροσκοπικών σωματιδίων (σε μέγεθος κόκκου άμμου) στα αιμοφόρα αγγεία που καταλήγουν στη μήτρα. Τα σωματίδια αυτά αποκόπτουν τη ροή του αίματος προς το ινομύωμα, προκαλώντας τη συρρίκνωσή του.
Επέμβαση με υπερήχους μέσω μαγνητικής τομογραφίας Τα κύματα υπερήχων κατευθύνονται προς τα ινομυώματα διαδερμικά, με τη βοήθεια της μαγνητικής τομογραφίας. Μελέτες δείξαν ότι οι γυναίκες έχουν πολύ βελτιωμένα συμπτώματα για έως και 1 έτος μετά τη διαδικασία.
Τι πρέπει να γνωρίζω για τα ινομυώματα μήτρας στην εγκυμοσύνη; Το μέγεθος στα ινομυώματα μήτρας μπορούν να επηρεάσουν μια επιτυχή εγκυμοσύνη. 7 στις 10 περιπτώσεις το μέγεθος δεν αλλάζει κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, ωστόσο υπάρχει και ένα μικρό ποσοστό περίπου 3 στις 10 φορές που μπορεί ο όγκος να αυξηθεί. Ευτυχώς για τις εγκύους στην πλειοψηφία τους τα ινομυώματα μήτρας δεν επηρεάζουν καθόλου την εγκυμοσύνη. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν και κάποιου είδους επιπλοκές.
Η αφαίρεση έχει επιπλοκές; Τα ινομυώματα μήτρας συνήθως αφαιρούνται είτε με λαπαροσκοπική χειρουργική είτε με ανοιχτό χειρουργείο. Ενώ υπάρχει ακόμα μια λύση που είναι πιο ριζική και είναι η ολική αφαίρεση της μήτρας με υστερεκτομή. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν υπάρχουν επιπλοκές στα πλαίσια ενός χειρουργείου και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για κάτι. Ωστόσο, αυτό κάποιες φορές εξαρτάται και από την εκάστοτε περίπτωση και για αυτό καλό είναι πρώτα να έρθετε σε επαφή με τον γυναικολόγο σας.
Μπορεί να γίνει σε μεγάλη ηλικία; Στις περισσότερες των περιπτώσεων ισχύει ο κανόνας ότι είναι καλύτερο η αφαίρεση να γίνει σε μικρή ηλικία και σε γυναίκες οι οποίες προτιμούν να διατηρήσουν την μήτρα τους. Η αφαίρεση μήτρας είναι καλύτερο να γίνει σε γυναίκες που έχουν τεκνοποιήσει ή σε αυτές που δεν τους ενδιαφέρει να τεκνοποιήσουν, καθώς ο μόνος τρόπος να είμαστε 100% σίγουροι ότι δεν θα ξανά δημιουργηθεί είναι να αφαιρεθούν. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι καλό η επέμβαση να γίνεται σε νεαρότερες ηλικίες, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί απαγορευτικό ότι μπορεί να γίνει και σε μεγαλύτερη.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
10 βήματα για μείωση της χοληστερόλης Η χοληστερόλη είναι μια λιπαρή ουσία που παράγεται κυρίως στο ήπαρ, αλλά τη λαμβάνουμε και μέσω της διατροφής μας. Οι δύο μεταφορές της χοληστερόλης στο αίμα είναι η LDL και η HDL, η «κακή» και η «καλή» αντίστοιχα. Για τιμές της HDL πάνω από 65mg/dl υπάρχει προστατευτική επίδραση ενάντια στη στεφανιαία νόσο. Αντίθετα, η LDL είναι κρίσιμο να είναι κάτω από τα όρια, διότι η οξειδωμένη της μορφή αποτελεί το υπόστρωμα για ανάπτυξη αθηρωματικής πλάκας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια και Έμφραγμα του Μυοκαρδίου. Ας δούμε λοιπόν 10 βήματα για να μειωθεί η χοληστερόλη
Ακόμα και στο τηγάνισμα (το οποίο σε γενικές γραμμές δεν ενδείκνυται) το ελαιόλαδο λόγω των χημικών δεσμών του έχει το πλεονέκτημα ότι αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες του τηγανίσματος και δεν διασπάται σε καρκινογόνα παραπροϊόντα και σε trans λιπαρά οξέα.
4.
Αυξήστε την κατανάλωση ω-3 λιπαρών οξέων. Τα ω-3 λιπαρά οξέα βρίσκονται κυρίως στα ψάρια (σαρδέλα, σολομός, σκουμπρί, τόνος) και στα θαλασσινά. Μειώνουν τα επίπεδα της LDL και της ολικής χοληστερόλης. Καταναλώστε λοιπόν τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα ψάρι. Παράλληλα, μπορείτε, ερχόμενοι σε συνεννόηση με το γιατρό ή τον διαιτολόγο σας να λάβετε συμπλήρωμα ω-3 λιπαρών οξέων, τα οποία θα βοηθήσουν περεταίρω στη μείωση των λιπιδίων.
5. Γράφει ο: πΑΝΑγΙΩτΗΣ ζΗΣΗΣ ΚΛΙΝΙΚΟΣ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΣΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟΣ, MSc
1.
Περιορίστε τα κορεσμένα λιπαρά. Τα κορεσμένα λιπαρά υπάρχουν σε ζωικά τρόφιμα. Πρόκειται για το λίπος του κρέατος, των πουλερικών το λίπος των γαλακτοκομικών του ζωικού βουτύρου, αλλά και των κρεατοσκευασμάτων (αλλαντικά). Τα κορεσμένα είναι κυρίως υπεύθυνα για την αύξηση της χοληστερόλης του αίματος. Καταναλώστε λοιπόν κόκκινο κρέας (μοσχάρι, χοιρινό, αρνί, κατσίκι) λίγες φορές το μήνα, διαλέξτε άπαχα μέρη του ζώου που θα καταναλώσετε (νουά, ψαρονέφρι, μηρός), αποφύγετε να καταναλώνετε την πέτσα, γιατί κάτω από αυτή βρίσκονται κρυμμένα λιπαρά και χρησιμοποιείστε ημίπαχα και όχι πλήρη γαλακτοκομικά. Επιπλέον, προσέξτε την κατανάλωση γλυκών που έχουν ως βάση το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος όπως πάστες, τούρτες κλπ.
2.
Περιορίστε τα trans λιπαρά οξέα. Πρόκειται για λιπαρά τα οποία έχουν παρόμοια επίδραση με τα κορεσμένα και βρίσκονται κυρίως σε τρόφιμα που έχουν υποστεί θερμική επεξεργασία, όπως στα τηγανητά και σε διάφορα αρτοπαρασκευάσματα (μπισκότα, κρουασάν, σφολιάτες), αλλά και σε τρόφιμα fast food.
3.
Αυξήστε την κατανάλωση μονοακόρεστων λιπαρών. Τα μονοακόρεστα βρίσκονται κυρίως στο ελαιόλαδο. Eίναι υπεύθυνα για τη μείωση της LDL χοληστερόλης, αλλά και για την αύξηση της HDL. Χρησιμοποιείστε λοιπόν ελαιόλαδο σε όλες τις μαγειρικές παρασκευές σας και προσθέστε το καλύτερα προς το τέλος του μαγειρέματος, έτσι ώστε να μην καταστρέφονται από τη θερμότητα τα πολύτιμα συστατικά του.
Καταναλώστε πολλές φυτικές ίνες. Οι φυτικές ίνες των φρούτων, των λαχανικών, των προϊόντων ολικής άλεσης και των οσπρίων δρουν προστατευτικά μειώνοντας τις τιμές της χοληστερόλης, δεσμεύοντας αυτήν της τροφής. Επομένως, 5 μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα, χρησιμοποίηση ψωμιού και ζυμαρικών ολικής άλεσης, ρυζιού αναποφλοίωτου και κατανάλωση οσπρίων 1-2 φορές την εβδομάδα είναι η λύση.
6.
Χρησιμοποιήστε φυτικές στερόλες και στανόλες. Οι φυτοστερόλες είναι ενώσεις με παρόμοια χημική δομή με τη χοληστερόλη. Όταν λαμβάνονται από τη διατροφή, αποτρέπουν την απορρόφηση της χοληστερόλης της τροφής από το έντερο και με αυτό τον τρόπο μειώνουν τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα. Υπάρχουν στη συγκέντρωση που είναι ευεργετική σε εμπλουτισμένα τρόφιμα (μαργαρίνες, γιαουρτάκια, γάλα) και μπορούν να μειώσουν τη χοληστερόλη έως και 15%.
7.
Προσέξτε τρόφιμα που έχουν χοληστερόλη. Πρόκειται για τρόφιμα τα οποία είναι λίγο παρεξηγημένα σε σχέση με τη χοληστερόλη όπως το αυγό και τα θαλασσινά. Αυτά τα τρόφιμα μπορεί να περιέχουν χοληστερόλη, όμως αυτή δεν ανεβάζει τόσο πολύ τις τιμές της χοληστερόλης του αίματός μας, όπως κάνουν τα κορεσμένα λιπαρά και τα trans λιπαρά οξέα. Επομένως, περιορίστε λίγο την κατανάλωσή τους, αλλά μην τα αποφύγετε τελείως. (Ειδικά η κατανάλωση του βραστού αυγού έχει απενεχοποιηθεί μετά από τελευταίες μελέτες). Και σίγουρα αποφύγετε να τα καταναλώνετε τηγανητά.
8.
Αλκοόλ με μέτρο. Η μέτρια κατανάλωση του αλκοόλ (έως 2 ποτά/ημέρα για άντρες και έως 1 για τις γυναίκες) έχει προστατευτική επίδραση στα αγγεία. Εάν μάλιστα το αλκοόλ περιέχει και αντιοξειδωτικά (κόκκινο κρασί, μπύρα) τότε η προστατευτική επίδραση στα αγγεία είναι ακόμη μεγαλύτερη.
9.
Μαγειρέψτε σωστά. Προτιμήστε το ψήσιμο στα κάρβουνα ή στο grill, το ψήσιμο στο φούρνο ή στην κατσαρόλα βάζοντας μια σχάρα στο κάτω μέρος του σκεύους για να μην έρχεται σε επαφή το τρόφιμο με το λίπος που λιμνάζει στον πάτο του σκεύους, μαγειρέψτε στον ατμό, χρησιμοποιείστε wok, σοτάρετε με λίγο έως καθόλου λιπαρή ύλη, αλλά αποφύγετε πάντα το βαθύ τηγάνισμα.
10.
Διακόψτε το κάπνισμα και ασκηθείτε. Δυο μη διατροφικές συμβουλές που έχουν να κάνουν με τον τρόπο ζωής. Το κάπνισμα προκαλεί οξειδωτικό στρες με παραγωγή ελευθέρων ριζών, οι οποίες οξειδώνουν την LDL χοληστερόλη και με αυτόν τον τρόπο αρχίζει η ανάπτυξη αθηροσκλήρωσης. Αντιθέτως, η άσκηση (αερόβια ήπιας έντασης όπως περπάτημα, jogging, ποδήλατο) βοηθάει στη μείωση της LDL, αλλά και στην αύξηση της HDL χοληστερόλης.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
MIS-C , δηλαδή ΠΟΛΥΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΣ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ COVID 3. Το παιδί πρέπει αυτονόητα να έχει θετικό αποτέλεσμα PCR ή Rapid test για τρέχουσα ή πρόσφατη SARS-CoV-2 λοίμωξη, ή έκθεση σε ασθενή με COVID-19 τις προηγούμενες 4 εβδομάδες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων.
Γράφει ο: γεΩργΙοΣ χΑρΙτοΣ ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ Η νόσηση από τον κορωνοιο στα παιδιά παραμένει κατά κανόνα ήπια και αυτοπεριοριζόμενη. Μέσα από ένα μαζικό πλήθος, όμως, νέων περιστατικών, πολλών και σε μικρό διάστημα, αναδύεται μια νέα οντότητα που αφορά τα παιδιά εκείνα που έχουν αναρρώσει από τον ιό.
Ποια κριτήρια πρέπει να πληρεί ένας παιδιατρικός ασθενής για να το έχει : 1. Το παιδί πρέπει να έχει πυρετό (>38.0°C για ≥ 24 ώρες) ΣΥΝ εργαστηριακά ευρήματα φλεγμονής ΣΥΝ ενδείξεις σοβαρής νόσησης που απαιτεί νοσηλεία συνοδευόμενες από πολυσυστηματική (>2) προσβολή οργάνων (καρδιά, νεφρά, αναπνευστικό, αιμοποιητικό, γαστρεντερικό, νευρολογικό, δέρμα) 2. Θα πρέπει να υπάρχει αδυναμία εναλλακτικής διάγνωσης
Ποια συμπτώματα θα μας ανησυχήσουν περισσότερο; ● Έναρξη μετά εβδομάδες από νόσηση με Covid-19. ●Επίμονος πυρετός, κοιλιακά άλγη, έμετοι, διάρροια, εξάνθημα, αλλοιώσεις βλεννογόνων, υπόταση ή καταπληξία (σε σοβαρές περιπτώσεις). ● Εργαστηριακά ευρήματα φλεγμονής ● Δείκτες καρδιακής βλάβης (π.χ., τροπονίνη, BNP ή proBNP) ● Μυοκαρδίτιδα ● Νεφρική ανεπάρκεια ● Η συμπτωματολογία μπορεί να ποικίλει από παιδί σε παιδί Στους γονείς δυστυχώς επικρατεί σύγχυση, ευθύνονται τα δελτία για τούτο, λεπτή και δυσδιάκριτη η γραμμή ανάμεσα στην πληροφόρηση και την παραπληροφόρηση, για τους περισσότερο φοβισμένους κάθε γαστρεντερίτιδα μοιάζει MIS-C μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Η αλήθεια, βεβαίως, δεν μπορεί να είναι αυτή. Είναι σαφές ότι το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από μια σοβαρή εικό-
να που χρήζει νοσηλείας και με ταυτόχρονες εκδηλώσεις από πολλά συστήματα. Η συχνότητα του συνδρόμου είναι εξαιρετικά σπάνια, αντλούμε τα στοιχεία από τις ΗΠΑ, μόλις 0.008 % των ανθρώπων που νόσησαν εμφάνισαν το σύνδρομο, τουτέστιν 6.000 περίπου περιστατικά σε ένα σύνολο 77.000.000 ασθενών. Στην δική μας χώρα, τα δελτία ειδήσεων αναφέρουν χονδροειδώς περί τα 100 περιστατικά, εαν αυτό αληθεύει και αναλογιστεί κανείς ότι έχουν νοσήσει 2 εκατομμύρια Έλληνες (επισήμως, καθότι άγνωστο πόσοι νόσησαν και ουδέποτε δηλώθηκαν) το ποσοστό στα καθ’ ημας είναι ακόμη χαμηλότερο, με συχνότητα εμφάνισης του MIS-C περίπου 0.004%. Καλλιεργείται ακόμη ένα κλίμα ότι το σύνδρομο είναι θανατηφόρο, αυτό είναι αναληθές, η θνησιμότητα υπολογίζεται στις ΗΠΑ στο 0,7% , τουτέστιν από τους 6500 ασθενείς με MIS-C κατέληξαν οι 48, πολλοί δε εξ αυτών πάσχοντες από χρόνια προβλήματα υγείας. Δεν χρειάζεται, λοιπόν πανικός, ούτε και εφησυχασμός όμως χρειάζεται. Θέλουμε ένα μάτι ψύχραιμο να αναγνωρίσει τα συμπτώματα εκείνα που θα οδηγήσουν το παιδί σε έναν γρήγορο και ακριβή έλεγχο, προκειμένου να βοηθήσουμε αποτελεσματικά ακόμη και εκείνα τα ελάχιστα παιδιά που θα χρειαστούν παρέμβαση που περιλαμβάνει την αναπνευστική τους υποστήριξη και τον έλεγχο μιας πιθανής δευτερογενούς σήψης.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
HPV - Ιός Ανθρωπίνων θηλωμάτων Γράφει ο: ΚΩΝΣτΑΝτΙΝοπουΛοΣ ΑΝΑΣτΑΣΙοΣ ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων ή HPV είναι το πλέον κοινό σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα το οποίο προσβάλλει μεγάλο ποσοστό γυναικών αλλά και ανδρών παγκοσμίως. Υπάρχουν περισσότεροι από 200 διαφορετικοί τύποι HPV (ορότυποι) και διακρίνονται σε υψηλού ή χαμηλού κινδύνου ανάλογα με την δυνατότητά τους να προκαλέσουν ανάπτυξη καρκινικών ή άλλων βλαβών. Οι υψηλού κινδύνου τύποι 16 και 18, είναι αυτοί που συναντάμε συχνότερα κι είναι υπαίτιοι σε ποσοστό 80% των καρκίνων του τραχήλου της μήτρας καθώς και για τη δημιουργία προκαρκινικών βλαβών στο ίδιο σημείο. Αντίστοιχα, οι τύποι 6 και 11 είναι οι πιο συχνοί από τους καλοήθεις τύπους κι ενοχοποιούνται για το 90% των γεννητικών κονδυλωμάτων. Ο ιός HPV, σε αρκετές περιπτώσεις δεν γίνεται αντιληπτός από την ασθενή παρά μόνο εάν κι εφόσον αναπτυχθούν κονδυλώματα στα εξωτερικά γεννητικά όργανα. Τα οξυτενή κονδυλώματα έχουν την εικόνα μικρών ψηλαφητών μορφωμάτων, είναι στο χρώμα του δέρματος κι εντοπίζονται συνήθως στον κόλπο, στο περίνεο, στα χείλη του αιδοίου και στον πρωκτό. Δεν προκαλούν κνησμό, πόνο ή αίσθημα καύσου. Πολλές φορές, όταν το μέγεθος των κονδυλωμάτων είναι πολύ μικρό, δεν φαίνονται με γυμνό μάτι και ονομάζονται 'υποκλινικά'. Στις περιπτώσεις αυτές οι πάσχοντες μπορεί να μην γνωρίζουν καν ότι φέρουν τον HPV. Οι τύποι του ιού που προκαλούν κονδυλώματα δεν σχετίζονται με τον καρκίνο και είναι ουσιαστικά αβλαβείς. Η παρουσία τους απλά υποδηλώνει την λοίμωξη από τον ιό. Σε πολλές περιπτώσεις, ο HPV μπορεί να είναι ασυμπτωματικός. Η διάγνωση της προσβολής απο τον ιό και των αλλοιώσεων του ιού στον τράχηλο, μπορεί εν προκειμένω να γίνει μέσω του τεστ Παπανικολάου ή του πιο σύγχρονου κι ακριβέστερου στα αποτελεσματα thin prep.
Τι πρέπει να κάνω εάν διαπιστώσω ότι έχω προσβληθεί από τον ιό hpv: Το επόμενο στάδιο μετα τη διάγνωση της προσβολής απο τον ιό, άφορά στην τυποποίηση του μέσω ειδικών γονιδιακών εξετάσεων ανίχνευσης του ιού , οι οποίες στηρίζονται στην ανάλυση του γονιδιώματος DNA του ιού με μοριακές τεχνικές. Οι εξετάσεις αυτές μπορούν να ανακαλύψουν τον ιό και τον τύπο του ακόμη και στα αρχικά στάδια της λοίμωξης. Η ασθενής αφού γίνει και η τυποποίηση του ιού, επιβάλλεται να υποβληθεί στην εξέταση της κολπο-
σκόπησης ώστε να γίνει ακριβής καθορισμός κι εντοπισμός των δυσπλαστικών ή όχι αλλοιώσεων στο έξω τραχηλικό στόμιο. Η κολποσκόπηση θα πρέπει να διενεργείται, από μαιευτήρα γυναικολόγο με εξειδίκευση στην συγκεκριμένη εξέταση και σε ιατρείο ή κλινική που διαθέτει τον απαιτούμενο εξοπλισμό. Οι προσβεβλημένες περιοχές από τον HPV είναι κατά την εξέταση εμφανείς και συνήθως λαμβάνονται βιοψίες την ίδια στιγμή ώστε να διαγνωστεί η βαρύτητα του προβλήματος. Θα πρέπει να τονιστεί ότι οποιαδήποτε θεραπεία στον τράχηλο της μήτρας απαγορεύεται εάν δεν προηγηθεί κολποσκόπηση κι αν χρειαστεί και βιοψία από την περιοχή της βλάβης προς επιβεβαίωση των κολποσκοπικών ευρυμάτων. Ανάλογα με τον τύπο του ιού, τον βαθμό προσβολής (CIN I, CIN II, CIN III ή LG-SIL, HG-SIL) και την κλινική εικόνα, θα αποφασιστεί από τον θεράποντα ιατρό η κατάλληλη αντιμετώπιση με επεμβατική ή συντηρητική θεραπεία. Aυτό που καθε ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει είναι οτι υπάρχουν πολλοί τύποι των HPV που μπορούν να προκαλέσουν δυσπλασία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους τύπους θεωρούνται ‘υψηλού κινδύνου’ τύποι, το οποίο σημαίνει ότι έχουν συνδεθεί με τον καρκίνο του τραχήλου. Όμως επειδή μια γυναίκα έχει δυσπλασία, δεν σημαίνει ότι θα πάθει καρκίνο.
ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΑ: Στην περίπτωση της εμφανούς προσβολής από τον ιό, δηλαδή στα οξυτενή κονδυλώματα, η επιλογή επεμβατικής ή φαρμακευτικής θεραπείας καθορίζεται από τον θεράποντα ανάλογα με τον βαθμό της βλάβης. Mέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία ιατρική θεραπεία για την εκρίζωση του HPV, αλλα υπάρχουν επιλογές αντιμετώπισης των συμπτωμάτων του. Ο στόχος οποιασδήποτε θεραπείας είναι να αφαιρεθούν τα κονδυλώματα για να φύγουν τα ενοχλητικά συμπτώματα. Κάποιες απο τις θεραπείες που γίνονται στο ιατρείο ή σε γυναικολογική κλινικη είναι οι κάτωθι: Podophyllin (μια χημική ένωση που πρέπει να εφαρμοστεί από γιατρό). Αυτή είναι μια παλαιότερη θεραπεία και δεν χρησιμοποιείται συχνά σήμερα. Καυτηριασμός των κονδυλωμάτων με διαθερμία Θεραπεία λέιζερ με την οποία καταστρεφονται τα κονδυλώματα. Αυτού του είδους η θεραπεία χρησιμοποιείται για μεγαλύτερα ή εκτενή κονδυλώματα. Πώς μπορώ να προστατευτώ από τον ιό; Άτομα τα οποία έχουν ενεργή σεξουαλική ζωή και δεν είναι απολύτως μονογαμικά, ή δεν χρησιμοποιούν ανελλιπώς προφυλακτικό κατά τις ερωτικές τους επαφές, κινδυνεύουν να νοσήσουν από τον HPV. Πέραν όμως των «συμβατικών» τρόπων προστασίας, στις γυναίκες (αλλά και στους άνδρες) συνιστάται ο εμβολιασμός για την προστασία από κάποιους εκ των «επικίνδυνων» τύπων του ιού. Στα νεαρά κορίτσια, ο εμβολιασμός θα πρέπει να γίνεται κατά προτίμηση πριν την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητάς τους. Όμως και μια ενεργά σεξουαλική γυναίκα ή ένας άνδρας που δεν έχει μολυνθεί από τον ιό καθόλου, είτε έχει μολυνθεί από άλλους τύπους του ιού, είτε έχει μολυνθεί από 1 από τους 2 πλέον επικίνδυνους τύπους (16 ή 18), μπορεί κάνοντας το εμβόλιο να προστατευθεί από τους υπόλοιπους υψηλού κινδύνου τύπους. Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί ότι εάν διαπιστωθεί η μόλυνση από HPV είναι επιβεβλημένος ο τακτικός έλεγχος των γυναικών αυτών προς αξιολόγηση της βαρύτητας των αλλοιώσεων κι αν χρειαστεί της άμεσης επεμβατικής αντιμετώπισης τους.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Αυξήθηκαν οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις Κατά 47% αυξήθηκαν οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις τα δύο τελευταία χρόνια, εξαιτίας της πίεσης στο ΕΣΥ
Δ
ραστική αύξηση των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων μέχρι και 47% έχει παρατηρηθεί μέχρι στιγμής εξαιτίας της πανδημίας και της παρατεταμένης νοσηλείας των ασθενών με COVID στα νοσοκομεία της χώρας, η οποία διατηρεί πάντα τη δυσάρεστη πρωτιά της υπερκατανάλωσης αντιβιοτικών και της ανθεκτικότητας των μικροβίων σε αυτά, σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αιτίες του προβλήματος είναι τόσο το γεγονός ότι το 70% των νοσηλευόμενων ασθενών με κορονοϊό παίρνει κάποια αντιμικροβιακή θεραπεία, όσο και ότι η πίεση στο σύστημα υγείας δεν επιτρέπει στους υγειονομικούς να τηρούν απαρέγκλιτα τις προφυλάξεις ατομικής προστασίας. Το πρόβλημα επιτείνεται από την μεγάλη πληρότητα και την παρατεταμένη παραμονή των ασθενών στο νοσοκομείο, ιδίως στις ΜΕΘ, πολύ περισσότερο δε, όταν χρειάζονται και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Κάθε μέρα, 98.000 νοσηλευόμενοι στην Ευρώπη αναπτύσσουν τουλάχιστον μία ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, με το σύνολο των ασθενών να φτάνουν τα 4 εκατομμύρια Στις ΗΠΑ, 1 στους 31 ασθενείς προσβάλλεται από μια νοσοκομειακή λοίμωξη καθημερινά, προκαλώντας ένα τεράστιο άμεσο οικονομικό κόστος που εκτιμάται στα 28,4 δισ. δολ. ετησίως, ενώ υπάρχει πρόσθετη επιβάρυνση και από το έμμεσο κόστος, που υπολογίζεται στα 12,4 δισ. δολ. από τους πρώιμους
θανάτους και την απώλεια παραγωγικότητας. Τα παραπάνω δεδομένα παρέθεσαν η νοσηλεύτρια επιτήρησης ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων Αλκμήνη Καφάζη και η Αγγελική Καραΐσκου πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ελέγχου Λοιμώξεων, σε ομιλίες τους στο 6ο ετήσιο συνέδριο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου. Η κ. Καραΐσκου, επεσήμανε πως η συχνότητα των νοσοκομειακών λοιμώξεων φτάνει το 9,1%, πλήττοντας τουλάχιστον 121.000 ασθενείς κατ΄ έτος. Στις πρώτες 90 ημέρες μετά τη λοίμωξη, ο κίνδυνος θνησιμότητας αυξάνεται κατά 80% και η νοσηλεία αυξάνεται κατά 4,3 ημέρες, ενώ ο ίδιος κίνδυνος ανεβαίνει ακόμη περισσότερο αν η λοίμωξη οφείλεται σε αρνητικά παθογόνα μικρόβια, ανθεκτικά στην καρβαπανέμη, στο 90%-110%, ενώ τότε η νοσηλεία αυξάνεται κατά 20 ημέρες επιπλέον. Στην περίπτωση των ασθενών με καρκίνο, καθώς πρόκειται για ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς, απαι-
τούνται ειδικά μοντέλα φροντίδας, καθώς έχουν αυξημένους παράγοντες κινδύνου, όπως οι πολλαπλές και παρατεταμένες νοσηλείες, οι αλλαγές που προκαλούνται στο μικροβίωμα από την χημειοθεραπεία, αλλά και τα υψηλότερα ποσοστά αποικισμού από ανθεκτικά μικρόβια που αυξάνουν τον κίνδυνο βακτηριαιμίας.
Δείκτες ποιότητας Στην ανάγκη διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσιών, που παρέχονται από το σύστημα υγείας, αναφέρθηκε η πρόεδρος του νεοσύστατου Οργανισμού Διασφάλισης Ποιότητας Υγείας (ΟΔΙΠΥ), καθηγήτρια Δάφνη Καϊτελίδου, επισημαίνοντας ότι ο Οργανισμός επεξεργάζεται σειρά δεικτών ποιότητας προκειμένου να εφαρμοστούν στο σύστημα υγείας για τον έλεγχο της ποιότητας, ενώ παράλληλα προχωρεί και στην εκπαίδευση υγειονομικών για τους δείκτες αυτούς. Οι δείκτες αυτοί θα διασφαλίσουν ότι οι υπηρεσίες υγείας που παρέχονται στον πολίτη είναι ασφαλείς, αποτελεσματικές και υψηλής ποιότητας. Ταυτόχρονα οι υπηρεσίες θα αξιολογούνται για τη διαρκή βελτίωσή τους με στόχο να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ασθενών.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Προαναγγέλλοντας την έναρξη άμεσα μεγάλης πιλοτικής μελέτης με τις εμπειρίες χρηστών υπηρεσιών υγείας, η κ. Καϊτελίδου σημείωσε πως η κυβέρνηση οφείλει να ξέρει πώς παρέχονται οι υπηρεσίες και πού υπάρχουν προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα είναι δικαίωμα των πολιτών να γνωρίζουν ποια είναι η ποιότητα των υπηρεσιών που δέχονται. Το πρώτο σετ δεικτών θα δώσει μια καλή εικόνα του συστήματος και θα αναδείξει τις ανάγκες που υπάρχουν, στοχευμένα, ώστε να «χτιστούν» οι απαραίτητες υπηρεσίες υγείας. Αναφερόμενη ειδικά στον καρκίνο, η πρόεδρος του ΟΔΙΠΥ σημείωσε πως σήμερα υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης προς το σύστημα υγείας, κάτι το οποίο χαρακτήρισε λογικό, δεδομένου ότι πάνω από τους μισούς ασθενείς με καρκίνο έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας για παροχή θεραπείας, μετά τις 21 ημέρες από τη διάγνωση, χρόνος που αποτελεί δείκτη ποιότητας για τον έλεγχο της προσβασιμότητας του συστήματος υγείας.
Η πρωτοβάθμια υγεία και τα ελλείμματα Αναφερόμενος στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), ο καθηγητής Γενικής Ιατρικής και ΠΦΥ Χρήστος Λιονής, επεσήμανε πως ένα από τα ελλείμματά της είναι ότι πολλές ευάλωτες ομάδες πληθυσμού δεν είναι «ορατές» στο σύστημα. Συγκεκριμένα πρόκειται για τους χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών, οι ασθενείς με ψυχικές διαταραχές ή μείζονα ζητήμα-
τα υγείας που προκλήθηκαν από παρατεταμένη νοσηλεία και απαιτείται γι΄ αυτούς αποκατάσταση και διεπιστημονική συνεργασία όπως για ασθενείς με έμφραγμα, καρκίνο, κακώσεις και κατάγματα, ασθενείς με χρόνια νοσήματα και αναπηρίες που απαιτούν φροντίδα στο σπίτι, αλλά και πρόσωπα που ζουν σε κλειστές δομές όπως θεραπευτήρια χρονίων παθήσεων, γηροκομεία, σωφρονιστικά ιδρύματα κλπ. Ο καθηγητής σημείωσε πως η προσοχή της ΠΦΥ πρέπει να εστιαστεί στους ευάλωτους κοινωνικά, οικονομικά και ψυχικά, και για να συμβεί αυτό, χρειάζεται η συμβολή της τοπικής κοινότητας και της περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Η πανδημία, σύμφωνα με τον κ. Λιονή, μπορεί να ανέδειξε τις νέες τεχνολογίες, όπως υπογράμμισε πως όσο σημαντική κι αν είναι η τηλεματική, εντούτοις η προσωπική σχέση γιατρού – ασθενή δεν αντικαθίσταται. Παράλληλα, η ΠΦΥ θα πρέπει να συνδεθεί με τις κλειστές δομές φροντίδας του πληθυσμού, ιδίως αυτές που παρέχουν παρηγορική φροντίδα, ανακούφιση του πόνου και κάλυψη των ασθενών που νοσηλεύονται στο σπίτι. Υπογράμμισε ακόμη ότι κατά την προσωπική επαφή γιατρού – ασθενή είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται τεχνικές παρακινητικής συνέντευξης για την παρότρυνση σε αγωγή υγείας που μπορεί να προλάβει νόσους, όπως ο εμβολιασμός ή το μη αλκοολικό λιπώδες ήπαρ, που αποτελεί την 5η αιτία για πρωτοπαθή καρκίνο του ήπατος, ενώ πίσω από το οποίο μπορεί να κρύβεται το μεταβολικό σύνδρομο και ο διαβήτης.
Χρήστος Λιονής καθηγητής Γενικής Ιατρικής και ΠΦΥ Η πανδημία μπορεί να ανέδειξε τις νέες τεχνολογίες, όπως υπογράμμισε πως όσο σημαντική κι αν είναι η τηλεματική, εντούτοις η προσωπική σχέση γιατρού ασθενή δεν αντικαθίσταται
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Κολπική μαρμαρυγή Η
κολπική μαρμαρυγή ανήκει στις υπερκοιλιακές αρρυθμίες και είναι η πιο συχνή αρρυθμία παγκοσμίως. Η συχνότητα της αυξάνει καθώς ο πληθυσμός της χώρας μας γερνάει. Υπολογίζεται ότι περίπου 150.000 Έλληνες πάσχουν από κολπική μαρμαρυγή και προσβάλλει πάνω από 1% του γενικού πληθυσμού. Η παρουσία της μάλιστα αυξάνεται σε 10% σε άτομα ηλικίας άνω των 80 ετών. Στην κολπική μαρμαρυγή οι δύο κόλποι της καρδιάς ουσιαστικά δεν συστέλλονται για να προωθήσουν το αίμα προς τις κοιλίες. Το αίμα έτσι προωθείται μηχανικά λόγω διαφοράς πιέσεων μεταξύ κόλπων και κοιλιών. Αυτό συμβαίνει γιατί οι κόλποι δεν διεγείρονται σωστά ηλεκτρικά. Διεγείρονται άναρχα γιατί καταργείται η φυσική ηλεκτρική διέγερση από διάφορα ηλεκτρικά βραχυκυκλώματα τα οποία αναδύονται και επικρατούν.
Γράφει η: θεοΔΩρΑ Α. ΚΑροτΣΑΚΗ, ΕΙΔΙΚΟΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ
Η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να ταξινομηθεί σε τρεις κατηγορίες: ●Παροξυσμική : Αν αναταχθεί μόνη της πριν τις 48 ώρες. ●Εμμένουσα: Αν αναταχθεί μετά τις 48 ώρες με ή χωρίς ιατρική παρέμβαση. ●Χρόνια: Όταν παραμένει μόνιμα.
ΑΙΤΙΑ Τα αίτιά της διακρίνονται σε: Καρδιαγγειακή αιτιολογία 1. Βαλβιδοπάθεια 2. Αρτηριακή Υπέρταση 3. Ισχαιμική καρδιακή Νόσος- Στεφανιαία Νόσος 4. Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου 5. Καρδιακή ανεπάρκεια 6. Συγγενείς ανωμαλίες (π.χ μεσοκολπική επικοινωνία) Μη καρδιακή αιτιολογία: 1. Θυρεοειδοπάθεια 2. Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ, Πνευμονική Εμβολή) 3. Αλκοολισμός 4. Παχυσαρκία 5. Σακχαρώδης Διαβήτης 6. Stress 7. Άπνοια 8. Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια Η κολπική μαρμαρυγή δεν είναι και τόσο “αθώα” όσο θέλαμε να πιστεύουμε τα προηγούμενα χρόνια. Έχει βρεθεί ότι διπλασιάζει τον κίνδυνο θανάτου ανεξαρτή-
του λόγου, διπλασιάζει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο, πενταπλασιάζει την πιθανότητα νοσηλείας ενώ επταπλασιάζει τον κίνδυνο αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Επιπρόσθετα δεν πρέπει να ξεχνάμε τις επιπλοκές που προκαλούνται από την φαρμακευτική αγωγή ή τις επεμβατικές θεραπευτικές τεχνικές.
ΣΥΠΜΤΩΜΑΤΑ Η κλινική εικόνα μπορεί να διαφέρει από ασθενή σε ασθενή. Τα πιο συχνά όμως αναφερόμενα συμπτώματα είναι αίσθημα παλμών, ταραχή, αίσθημα δύσπνοιας, εύκολη κόπωση, ζάλη, αδυναμία, πόνος στο στήθος.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ Η διάγνωση γίνεται μέσω καρδιογραφήματος. Έχει συγκεκριμένα ηλεκτροκαρδιογραφικά ευρήματα που πρέπει να διαφοροδιαγνωστούν από άλλες υπερκοιλιακές αρρυθμίες.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Για την αντιμετώπιση του ασθενούς πρέπει να εκτιμηθεί: A. Ο κίνδυνος του για αγγειακό επεισόδιο B. Οι παράγοντες που διαθέτει που προδιαθέτουν σε επεισόδια κολπικής μαρμαρυγής. Ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην κολπική μαρμαρυγή είναι αυτό της αντιπηκτικής θεραπείας. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως η συγκεκριμένη αρρυθμία προδιαθέτει σε αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια. Τα λεγόμενα κουμαρινικά αντιπηκτικά με κύριους εκπροσώπους τη βαρφαρίνη (Panwarfin) και την αδενοκουμαρόλη (sintrom), αποδείχθηκαν για πάρα πολλά χρόνια ιδιαίτερα αποτελεσματικά για την πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή, με εύκολη χορήγηση μια φορά την ημέρα, εξατομικευμένη για κάθε ασθενή δόση και χαμηλό κόστος.
Το μειονέκτημα αυτών των αντιπηκτικών είναι η ανάγκη των συχνών αιματολογικών εξετάσεων ( PT ή INR) για την διαμόρφωση της δόσης ώστε να υπάρχει το καλύτερο θεραπευτικό όφελος με τον μικρότερο κίνδυνο αιμορραγίας. Μια νέα γενιά θεραπειών που εμποδίζουν τελικά την παραγωγή θρομβίνης και έτσι τον σχηματισμό θρόμβων, ήρθε να προστεθεί στη φαρέτρα του καρδιολόγου. Το πλεονέκτημα τους σε σχέση με τα παλαιότερα αντιπηκτικά είναι ότι δεν απαιτεί επαναλαμβανόμενες αιμοληψίες για τον καθορισμό της δόσης τους, δεν επηρεάζεται η δράση τους από την τροφή και έχει μικρή πιθανότητα αλληλεπίδρασης με άλλα φάρμακα. Αυτά είναι η δαμπικατράνη (Pradaxa) ή ριβαροξαμπάνη (Xarelto) και η αμπιξαμπάνη (Eliquis). Για το πρώτο έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα και αντίδοτο σε περίπτωση είτε αυτόματης αιμορραγίας είτε από τραυματισμό. Ποιοι όμως ασθενείς έχουν αυξημένο κίνδυνο για κάτι τέτοιο; Όλοι όσοι έχουν κολπική μαρμαρυγή πρέπει να λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή; Η απάντηση ήρθε μέσα από κλινικές μελέτες πληθυσμού επιλεγμένων ατόμων οι οποίοι έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Την τελική απόφαση θα την πάρει ο θεράπων καρδιολόγος και όχι ο ασθενής μιμούμενος τη θεραπεία κάποιου συγγενικού ή φιλικού του προσώπου. Χορηγούνται επίσης φάρμακα αντιαρρυθμικά για τον έλεγχο του καρδιακού ρυθμού όπως αμιοδαρόνη, φλεκαϊνίδη, σοταλόλη, προπαφαινόνη.
ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ 1. Ακολουθείτε υγιεινή διατροφή για την καρδιά. 2. Αυξήστε την καθημερινή σωματική άσκηση. 3. Αποφύγετε ή περιορίστε το κάπνισμα. 4. Διατηρείστε ένα υγιές σωματικό βάρος. 5. Περιορίστε ή αποφύγετε εντελώς την κατανάλωση αλκοόλ και καφεΐνης. 6. Μειώστε το stress.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Κοιλιοπλαστική - Μία επέμβαση που αλλάζει κυριολεκτικά το σώμα σας Ε
να πολύ μεγάλο ποσοστό των γυναικών (αλλά και ανδρών) , όλων των ηλικιών, απευθύνεται στον πλαστικό χειρουργό για την διόρθωση της χαλάρωσης του δερματικού και του υποδόριου λιπώδους ιστού της κοιλιακής χώρας. Η χειρουργική επέμβαση ονομάζεται «κοιλιοπλαστική» και αποτελεί μια από τις πέντε (5) συχνότερες επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής στον κόσμο .
Γράφει ο: ΚΩΝΣτΑΝτiΝοΣ πaτΣΗΣ ΠΛΑΣΤΙΚoΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓoΣ
Για τις γυναίκες, οι συνηθέστερες αιτίες είναι η χαλάρωση της κοιλιακής χώρας μετά από εγκυμοσύνη και η μαζική απώλεια βάρους (είτε λόγω ειδικής διατροφής είτε λόγω προηγηθείσας βαριατρικής χειρουργικής επέμβασης). Η κλινική εικόνα ποικίλλει , από μια απλώς χαλαρή κοιλιά έως μια μεγάλη κοιλία που κρέμεται. Η εικόνα αυτή, δε διορθώνεται ούτε με εντατική γυμναστική, διατροφή ή διάφορες μη επεμβατικές θεραπείες, αλλά μόνο με κοιλιοπλαστική. Οι άντρες προσέρχονται στον πλαστικό χειρουργό κυρίως για τη χειρουργική διόρθωση της κοιλιακής χώρας μετά από απώλεια βάρους (είτε λόγω ειδικής διατροφής είτε λόγω προηγηθείσας βαριατρικής χειρουργικής επέμβασης ). Ο πλαστικός χειρουργός, οφείλει να εκτιμήσει τον/την ασθενή και να ενημερώσει για τα εφικτά αποτελέσματα αυτής της επέμβασης . Η επέμβαση της κοιλιοπλαστικής δεν είναι μια μέθοδος απώλειας βάρους (αν και αυτό θα συμβεί σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό μετά την αφαίρεση του δερμολιπώδους ιστού) αλλά μια μέθοδος της πλαστικής χειρουργικής για διαμόρφωση του σώματος στην περιοχή της κοιλίας με την οποία η κοιλιακή χώρα αποκτά την επιθυμητή εικόνα , χωρίς χαλάρωση, χωρίς αισθητικές δυσμορφίες και λειτουργικά προβλήματα. Η επέμβαση της κλασσικής κοιλιοπλαστικής , γίνεται σε κλινική , υπό γενική αναισθησία και διαρκεί συνήθως από 2μιση έως και 4μιση ώρες. Το αποτέλεσμα της είναι άμεσο (εκείνη τη στιγμή φαίνεται), και η μετεγχειρητική πορεία είναι σχετικά εύκολη χωρίς ιδιαίτερο πόνο ή δυσκολία. Η επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να είναι και μετά από μόλις 3ημέρες κατά περίπτωση, ενώ η γυμναστική επιτρέπεται μετά τις 3εβδομάδες. Στην κλασσική επέμβαση, οι πλαστικοί χειρουργοί που ακολουθούν την εξέλιξη της επιστήμης, έχουν εν-
σωματώσει και τη λιποαναρρόφηση και μάλιστα στην εξελιγμένη της μορφή, τη λιποαναρρόφηση με υπερήχους, ώστε να σμιλευθεί ο κόρμος (κοιλιά/ πλαϊνά) για
ένα αισθητικά ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα αλλά και μια συντομότερη ανάρρωση για τον ασθενή μας. Ταυτόχρονα με τη σύσφιξη των κοιλιακών κατά τη διάρκεια της επέμβασης, το αποτέλεσμα διαμορφώνεται αναλόγως των απαιτήσεων του ασθενή μας. Οι νεότερες χειρουργικές τεχνικές κοιλιοπλαστικής, σε αντίθεση με τις παλαιότερες, μειώνουν δραματικά το χρόνο αποθεραπείας και ανάρρωσης, επιτυγχάνοντας άμεση κινητοποίηση μετά το χειρουργείο και πολύ γρήγορη επάνοδο στις κοινωνικές δραστηριότητες (εργασία-εμφανίσεις- γυμναστήριο) . Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της επέμβασης είναι φυσικά βιβλιογραφικά αποδεδειγμένη και τεκμηριωμένη.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΝΟΣΟΥ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΒΟΛΟΥ ΜΟΝΑΔΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΝΟΣΟΥ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ
A
νοια… ένας όρος που όλοι μας έχουμε ακούσει, γνωρίζοντας αόριστα πως πρόκειται για ασθένεια που προκαλεί κυρίως απώλεια μνήμης. Στην πραγματικότητα ο όρος αφορά ένα σύνολο συμπτωμάτων που οφείλονται σε εκφυλιστικές νόσους του εγκεφάλου, με συχνότερη και γνωστότερη την νόσο Alzheimer. Άλλες γνωστές αιτίες είναι η Αγγειακή Άνοια, η άνοια με Σωμάτια Lewy και η Μετωποκροταφική Άνοια. Άνοια… ένας όρος που όλοι μας έχουμε ακούσει, γνωρίζοντας αόριστα πως πρόκειται για ασθένεια που προκαλεί κυρίως απώλεια μνήμης. Στην πραγματικότητα ο όρος αφορά ένα σύνολο συμπτωμάτων που οφείλονται σε εκφυλιστικές νόσους του εγκεφάλου, με συχνότερη και γνωστότερη την νόσο Alzheimer. Άλλες γνωστές αιτίες είναι η Αγγειακή Άνοια, η άνοια με Σωμάτια Lewy και η Μετωποκροταφική Άνοια. Όταν κάποιος πάσχει από άνοια επηρεάζονται λειτουργίες όπως η μνήμη, η μάθηση, η προσοχή και η συγκέντρωση, η ομιλία και η κατανόηση του λόγου, ο προσανατολισμός και η σκέψη. Τα συμπτώματα διαφέρουν από άτομο σε άτομο και παρατηρείται σταδιακή επιδείνωση. Έτσι ο πάσχοντας στο αρχικό στάδιο μπορεί να ξεχνάει ονόματα φίλων και συγγενών, να δυσκολεύεται να εκφράσει με λόγια τη σκέψη του, να ενδιαφέρεται λιγότερο για την εμφάνιση και την υγιεινή του ή να δυσκολεύεται με τη διαχείριση χρημάτων ή την οδήγηση. Σταδιακά μπορεί να δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να συμμετέχει σε κάποια συζήτηση, να επαναλαμβάνει συχνά τα ίδια πράγματα, να αρχίσει να αποπροσανατολίζεται τόσο έξω όσο και μέσα στο ίδιο του το σπίτι, το οποίο ίσως πάψει τελικά να ανα-
γνωρίζει. Υπάρχει το ενδεχόμενο να ξεχάσει ακόμη και τα πιο κοντινά του πρόσωπα ενώ θα χρειάζεται βοήθεια με το φαγητό και το ντύσιμο. Καθημερινές πρακτικές και δράσεις θα ξεχαστούν κάνοντας πολύ δύσκολη ή και αδύνατη την αυτοεξυπηρέτησή του. Εύκολα καταλαβαίνει λοιπόν κάποιος ότι ο ανοϊκός ασθενής χρειάζεται βοήθεια και στήριξη από το πρώτο ακόμα στάδιο της νόσου. Τον ρόλο αυτό συνήθως αναλαμβάνει άτομο του οικογενειακού του περιβάλλοντος, πιο συχνά ο/η σύντροφός του ή ένα από τα παιδιά του, το οποίο θεωρείται και ο "φροντιστής" του. Τον πρώτο καιρό μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων της άνοιας, ο ρόλος του φροντιστή είναι να ενθαρρύνει τον ασθενή, υπενθυμίζοντάς του πράγματα και υποχρεώσεις που ξεχνάει, να τον βοηθάει όταν και όπου χρειάζεται και να τον επιβλέπει ώστε να εξασφαλίζεται η μέγιστη λειτουργικότητα καθώς και η ασφάλειά του. Καθώς τα συμπτώματα επιδεινώνονται, ενώ ενδεχομένως να εμφανίζονται και νέα, ο φροντιστής χρειάζεται να περνάει όλο και περισσότερο χρόνο με τον ασθενή, κάνοντας όλο και περισσότερα για αυτόν, καταλήγοντας στη απόλυτη εξάρτηση του πάσχοντος από εκείνον. Σε αυτό το στάδιο ο φροντιστής θα είναι εκείνος που καλύπτει τη σίτιση, την υγιεινή, τη λήψη
φαρμακευτικής αγωγής και γενικά όλες τις ανάγκες του ασθενούς. Ο φροντιστής βλέπει τη ζωή του να αλλάζει καθώς πολλοί τομείς επηρεάζονται από την ανάληψη του απαιτητικού αυτού ρόλου. Σημαντική είναι η σωματική κούραση καθώς θα χρειαστεί να αφιερώνει ολοένα και περισσότερο χρόνο στην φροντίδα του ασθενούς, ενώ από ένα σημείο και μετά θα πρέπει να μένει μαζί του στο ίδιο σπίτι και θα είναι δύσκολο να τον αφήσει μόνο έστω και για λίγη ώρα. Η συνεχής εξυπηρέτηση των αναγκών ενός ανθρώπου, ειδικά κάποιου που δεν συμμετέχει σε αυτή και δεν μπορεί να βοηθήσει, είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική. Ταυτόχρονα μπορεί να είναι δύσκολο για τον φροντιστή να βρει χρόνο να ξεκουραστεί καθώς δεν είναι σπάνιο κάποιος που πάσχει από άνοια να εμφανίζει διαταραχές στον ύπνο ή και τάσεις φυγής κάνοντας επιτακτική την ανάγκη επιτήρησης όλο το 24ωρο. Για το λόγο αυτό είναι συχνό φαινόμενο το άτομο στην οικογένεια που αναλαμβάνει τη φροντίδα του πάσχοντος να είναι κάποιος που δεν εργάζεται ή που θα χρειαστεί να εγκαταλείψει την δουλειά του ώστε να μένει συνεχώς κοντά στον ασθενή. Η επιβάρυνση της οικονομικής κατάστασης της οικογένειας είναι μεγάλη καθώς συμβάλλει σε αυτό και το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του ασθενούς το οποίο είναι αρκετά υψηλό. Επιπτώσεις παρατηρούνται και στην κοινωνική ζωή του φροντιστή ο οποίος σταδιακά απομονώνεται από τον κοινωνικό του περίγυρο. Η σωματική κούραση και ο δυσεύρετος ελεύθερος χρόνος συμβάλλουν σε αυτό, δεν αποτελούν όμως τις μονές αιτίες. Οι
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
ασθενείς που πάσχουν από άνοια συχνά φοβούνται ή αρνούνται να βγουν από το σπίτι, με προβλήματα στην κίνηση και αστάθεια στο περπάτημα να χειροτερεύουν την κατάσταση. Επίσης, μην ελέγχοντας τις αντιδράσεις τους λόγω της ασθένειας, εμφανίζουν κάποιες φορές αντικοινωνική συμπεριφορά. Έτσι ο φροντιστής αποφεύγει να βγαίνει έξω με τον ασθενή, ενώ δεν αποκλείεται να νιώθει και ντροπή για την ανάρμοστη ενδεχομένως συμπεριφορά του. Από την άλλη και τα άτομα του κοινωνικού περίγυρου ή ακόμα και μέλη της οικογένειας μπορεί να αισθάνονται αμήχανα για τους ίδιους λόγους αποφεύγοντας τις επισκέψεις στο χώρο του ασθενούς. Το αποτέλεσμα είναι ο φροντιστής να νιώθει μόνος και αβοήθητος. Λαμβάνοντας υπόψη τα προηγούμενα, είναι αυτονόητο ότι και η ψυχολογική επιβάρυνση, το "φορτίο" όπως χαρακτηρίζεται, του φροντιστή είναι πολύ μεγάλη. Νιώθει κούραση, μοναξιά, θυμό, αδυναμία να ανταπεξέλθει στο ρόλο του. Μεγάλη όμως είναι και η λύπη που νιώθει καθώς βλέπει το αγαπημένο του πρόσωπο να αλλάζει, να χάνει δεξιότητες, μνήμες, συμπεριφορές, μέχρι που δε θυμίζει σε τίποτα πια τον παλιό του εαυτό. Αυτή η απώλεια είναι κάτι ακόμα που πρέπει να διαχειριστεί ενώ ταυτόχρονα οφείλει να μείνει δυνατός και συνεπής στον ρόλο του. Καθώς αυτό κάθε άλλο παρά εύκολο είναι ο κάθε φροντιστής πρέπει να έχει τη βοήθεια και συμπαράσταση της οικογένειας και των φίλων του. Σημαντικό ρόλο όμως στην στήριξη του θα παίξουν και οι εξειδικευμένες μονάδες και Κέντρα που έχουν δημιουργηθεί για τους ασθενείς με άνοια και τους φροντιστές τους. Εκεί ο φροντιστής θα επικοινωνήσει με επαγγελματίες υγείας που θα μπορέσουν να τον ενημερώσουν και να τον εκπαιδεύσουν κατάλληλα και σωστά ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στην νέα πραγματικότητα και να είναι προετοιμασμένος για τις όποιες εξελίξεις. Θα λάβει επίσης την ψυχολογική υποστήριξη που χρειάζεται τόσο πολύ. Δυστυχώς, η πρόσβαση σε αυτές τις δομές περιορίστηκε αρκετά λόγω των συνθηκών που προκάλεσε η πανδημία που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια, κάτι που οδήγησε στη δημιουργία νέων προγραμμάτων που παρέχουν τις υπηρεσίες τους από απόσταση, μέσω τηλεφώνου ή διαδικτυακά, με τη χρήση νέων τεχνολογικών μέσων. Σε αυτό το νέο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών, δημιουργήθηκε και το πρόγραμμα Στηρί-ΖΟΥΜΕ της Ελληνικής Εταιρείας Νόσου Αλτσχάιμερ και Συγγενών Διαταραχών Βόλου, το οποίο ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Ιανουάριο του 2021 και στελεχώνεται από ψυχολόγο (Μεφσούτ Μερόπη) και νοσηλεύτρια (Τσαταλιού Ελένη). Στο διάστημα μέχρι σήμερα έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα 43 ωφελούμενοι και έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερα από 500 τηλεφωνικά και διαδικτυακά ραντεβού. Διαπιστώθηκε ότι η επικρατούσα, λόγω της πανδημίας, κατάσταση πράγματι έκανε πιο δύσκολη την επικοινωνία των φροντιστών με τον κοινωνικό τους περίγυρο και τις μονάδες υγείας, ειδικά κατά τα διαστήματα του υποχρεωτικού περιορισμού. Ωστόσο και χωρίς την επίδραση της πανδημίας, και για λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, η επικοινωνία αυτών των ανθρώπων και η δυνατότητα μετακίνησης τους, με ή χωρίς τον ασθενή, παρουσίαζε ήδη ιδιαίτερες δυσκολίες και προβλήματα. Η ανάγκη λοιπόν για τέτοια προγράμματα, που μπορούν να προσφέρουν βοήθεια στους πάσχοντες και τους περιθάλποντες στο χώρο τους, είναι επιτακτική. Όπως επίσης και η δημιουργία περισσότερων δομών με
εξειδικευμένο προσωπικό και κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους για ασθενείς με άνοια. Πολλές φορές επικρατεί η σύγχυση ότι η άνοια και η νόσος Αλτσχάιμερ είναι δύο ταυτόσημες έννοιες. Για να γίνει αντιληπτή η έννοια της άνοιας μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε ως μια "ομπρέλα" συμπτωμάτων που περιλαμβάνει την έκπτωση από το προηγούμενο επίπεδο λειτουργικότητας σε γνωστικές διεργασίες όπως η μνήμη. Ωστόσο, τα συμπτώματα της άνοιας δεν αφορούν όπως νομίζουν πολλοί μόνο τη μνήμη, καθώς εμφανίζονται δυσκολίες στην κριτική και την αφηρημένη σκέψη, τον προσανατολισμό (χωρικό και χρονικό), τον σχεδιασμό, την εκφορά και κατανόηση λόγου, ενώ μπορεί να παρατηρηθούν και αλλαγές στη συμπεριφορά και τη διάθεσή του ατόμου. Η νόσος Αλτσχάιμερ δε είναι μια νευροεκφυλιστική νόσος και αποτελεί την πιο συχνή αιτία για την εμφάνιση άνοιας, ενώ τα συμπτώματα της άνοιας μπορεί να εμφανιστούν εξαιτίας και άλλων νοσημάτων του εγκεφάλου, όπως η αγγειακή άνοια, άνοια της νόσου Πάρκινσον, κ.α. Εφόσον πλήττονται οι παραπάνω λειτουργίες, το άτομο που νοσεί αρχίζει να δυσκολεύεται σε ορισμένες καθημερινές δραστηριότητες. Τότε ξεκινά να χρειάζεται την βοήθεια ενός ατόμου που θα τον φροντίζει. Συνήθως αυτόν τον ρόλο αναλαμβάνει ένα άτομο από την οικογένεια του ασθενούς και ονομάζεται φροντιστής. Μπορεί και περισσότερα άτομα είτε άλλα μέλη της οικογένειας είτε άτομα από το στενό κύκλο του ατόμου να συμβάλλουν στη φροντίδα του, αλλά ως επί το πλείστον ένας είναι ο κύριος φροντιστής. Εκείνος μπορεί για παράδειγμα να βοηθήσει τον άνθρωπο του με τα ψώνια και τις μετακινήσεις του, με ορισμένες δουλειές του σπιτιού, με τη διεκπεραίωση κάποιων υποχρεώσεων, κλπ. Όσο όμως εξελίσσεται η ασθένεια, ο ασθενής μπορεί να έχει ανάγκη για επιπλέον επίβλεψη και βοήθεια και σε πιο απλές δραστηριότητες. Όταν δε ο ασθενής δεν είναι πλέον λειτουργικός και δεν δύναται να αυτοεξυπηρετηθεί, ο κύριος περιθάλποντας θα πρέπει να τον φροντίζει επί 24ωρου βάσεως και να τον βοηθά στις βασικές του ανάγκες, όπως η ένδυση, η σίτιση και η προσωπική του υγιεινή. Μην ξεχνάμε πως το άτομο που αναλαμβάνει τη φροντίδα του ασθενούς, πέραν της επίβλεψης του, πρέπει να ανταποκριθεί συγχρόνως και στις δικές του προσωπικές υποχρεώσεις και ευθύνες, όπως η δουλειά, η οικογένεια του, κλπ. Όπως γίνεται αντιληπτό, ο ρόλος του φροντιστή ενός ατόμου με άνοια είναι απαιτητικός και μπορεί να τον επιβαρύνει ψυχολογικά, οικονομικά, σωματικά και κοινωνικά. Είναι λοιπόν συχνό ο φροντιστής να βιώσει πληθώρα συναισθημάτων που κυμαίνονται από την θλίψη μέχρι την αγανάκτηση και τον εκνευρισμό. Ο φροντιστής μπορεί να νιώθει λύπη και στεναχώρια που συμ-
βαίνει κάτι τέτοιο στο δικό του άνθρωπο, να απορεί "γιατί" συμβαίνει όλο αυτό στον ίδιο και μπορεί να θλίβεται βλέποντας τον να νοσεί και να χάνει τη λειτουργικότητα του. Επίσης, κάποιες φορές ενδέχεται να νιώσει θυμό, εκνευρισμό και να εκφράσει τη νευρικότητά του απέναντι στον ασθενή, όταν εκείνος για παράδειγμα μπορεί να μην συνεργάζεται μαζί του ή να μην καταλαβαίνει τι του λέει (χωρίς βέβαια ο ίδιος να ευθύνεται για αυτό). Έπειτα μπορεί να νιώσει ενοχές και τύψεις για αυτό το συναίσθημα και έτσι δημιουργείται μια αλυσιδωτή αντίδραση. Ακόμη, αν χρειαστεί να μείνει μαζί με τον ασθενή για να μπορεί να τον έχει υπό την επίβλεψη του όλη την ώρα, μπορεί αναπόφευκτα να εγκαταλείψει ορισμένες από τις συνήθειες και τις δραστηριότητες του, να περιορίσει τις εξόδους και τις συναναστροφές του. Αυτό το γεγονός ενδεχομένως τον κάνει να νιώθει κοινωνικά απομονωμένος και περιορισμένος. Ο περιορισμός αυτός στις επιλογές του και η αίσθηση της έλλειψης ελευθερίας δημιουργεί αναμφίβολα μια ψυχολογική καταπίεση και ένα αίσθημα αγανάκτησης. Το σπουδαιότερο και πιο δύσκολο κομμάτι ωστόσο έγκειται στο γεγονός να αποδεχθεί ο φροντιστής την κατάσταση, τις αλλαγές που παρατηρούνται στη συμπεριφορά του οικείου του και πρωτίστως το γεγονός πως ο δικός του άνθρωπος αλλάζει. Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως το στρες και το φορτίο επιβάρυνσης της φροντίδας δεν είναι κάτι κοινό για όλους τους περιθάλποντες καθώς πολλοί είναι οι παράγοντες αυτοί που υπεισέρχονται. Αρχικά, τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε φροντιστή (ηλικία, φύλο, εργασία, οικογενειακή και οικονομική κατάσταση) διαδραματίζουν μεγάλο ρόλο στην εκάστοτε περίπτωση. Επιπλέον, και τα χαρακτηριστικά του ασθενούς επιδρούν σημαντικά διότι δεν εμφανίζουν όλοι τα ίδια συμπτώματα, με την ίδια ένταση και διάρκεια. Επομένως, η γνωστική κατάσταση του πάσχοντα, τυχόν άλλες συνυπάρχουσες ασθένειες, το ποσό καλά μπορεί να επικοινωνήσει, το μέγεθος της βοήθειας και ο αριθμός των δραστηριοτήτων στις οποίες χρειάζεται βοήθεια, όπως επίσης και ο χρόνος που πρέπει να αφιερώσει ο φροντιστής, αποτελούν μερικούς από τους παράγοντες που επηρεάζουν το είδος και την ένταση του στρες που βιώνει ο περιθάλποντας. Δεν εξαιρείται βέβαια και το είδος της σχέσης μεταξύ του ασθενούς και του φροντιστή. Φυσικά, η στήριξη από το κοινωνικό δίκτυο και οι κοινωνικοί "πόροι" έχουν μεγάλη σημασία, όπως είναι τα προγράμματα στήριξης και ενημέρωσης για την άνοια, που μπορούν να ανακουφίσουν τον φροντιστή. Μέσω της ενημέρωσης και της εκπαίδευσης για αποτελεσματικότερη διαχείριση της συμπεριφοράς του ασθενούς ο περιθάλποντας είναι πιο προετοιμασμένος και με αίσθημα σιγουριάς ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές προκλήσεις της άνοιας. Συγχρόνως, απευθυνόμενος στους επαγγελματίες αυτών των προγραμμάτων θα μπορέσει να αναπτύξει στρατηγικές διαχείρισης των συναισθηματικών δυσκολιών και επίλυσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Το πρόγραμμα Στηρί-ΖΟΥΜΕ προσφέρει τις υπηρεσίες του δωρεάν, Δευτέρα έως Παρασκευή, 08:00 - 15:00. Μπορείτε να επικοινωνείτε στο τηλέφωνο 2421031227 email: stirizoume.alzvolos@gmail.com Τοπάλη 7 Βόλος Τ.Κ. 38221
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Εμβόλια mRNA κατά του καρκίνου Η BioNTech και η Moderna ηγούνται του πεδίου, αλλά υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος
Χωρίς θαύματα
M
ετά την ανακάλυψη του εμβολίου κατά του κορονοϊού, οι πρωτοπόροι του mRNA στρέφονται στον καρκίνο. Η BioNTech και η Moderna ηγούνται του πεδίου, αλλά υπάρχει πολύ δρόμος ακόμα για να αποδειχθεί ότι αυτά τα νέα εμβόλια κατά του καρκίνου είναι αποτελεσματικά και μπορούν να προσφέρουν αξία στα συστήματα υγείας. «Είναι μια πρωτοφανής και συναρπαστική στιγμή», λέει ο Sam Godfrey, ανώτερος διευθυντής πληροφοριών έρευνας στο Cancer Research UK (CRUK), σχετικά με την νέα ώθηση προς την έρευνα για τα εμβόλια mRNA κατά του καρκίνου. Όπως και τα εμβόλια mRNA για τον κορονοϊό, αυτά για τον καρκίνο εκπαιδεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα να στοχεύει συγκεκριμένα αντιγόνα - σε αυτή την περίπτωση, εκείνα που υπάρχουν στον όγκο ενός ασθενούς. Στο πιο πολλά υποσχόμενο σενάριο, θα μπορούσαν να αποτρέψουν την υποτροπή του καρκίνου. Ωστόσο, τα εμβόλια αντιμετωπίζουν δύο σημαντικές προκλήσεις - πρέπει να αποδείξουν ότι λειτουργούν και ότι τα συστήματα υγείας είναι σε καλύτερη θέση με τα νέα εργαλεία στο οπλοστάσιό τους παρά με φθηνότερες, εναλλακτικές λύσεις. «Σε αυτό το στάδιο, υπάρχει ακόμα πολλή δουλειά να γίνει για να αξίζει τον κόπο», παραδέχεται ο Godfrey.
Η παρούσα κατάσταση Τα εμβόλια μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο για την πρόληψη όσο και για τη θεραπεία του καρκίνου, αλλά τα προληπτικά εμβόλια περιορίζονται - επί του παρόντος - στη στόχευση ιών που μπορούν να προκαλέσουν καρκίνους, όπως ο HPV (καρκίνος τραχήλου της μήτρας) και η ηπατίτιδα Β (καρκίνος ήπατος). Παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σε εξέλιξη διάφορες εργασίες για την ανάπτυξη νέων εμβολίων που προλαμβάνουν τον καρκίνο - η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή. Οι περισσότεροι καρκίνοι προκύπτουν από μεταλλάξεις που τελικά προκαλούν ανεξέλεγκτη κυτταρική
διαίρεση. «Δεν μπορούμε να προβλέψουμε ποια θα είναι αυτή η μετάλλαξη, επομένως είναι πραγματικά δύσκολο να εμβολιάσεις κάποιον κατά του καρκίνου», εξηγεί ο Tal Zaks, πρώην επικεφαλής ιατρικός διευθυντής στη Moderna, ο οποίος είναι τώρα συνεργάτης στην Orbi Med, μια επενδυτική εταιρεία υγειονομικής περίθαλψης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η τρέχουσα έρευνα για το εμβόλιο mRNA επικεντρώνεται περισσότερο στη θεραπεία του καρκίνου. Εδώ, υπάρχουν δύο τύποι εμβολίων mRNA που βρίσκονται υπό ανάπτυξη - ευρείας χρήσης και εξατομικευμένο. Το 2021, τόσο η BioNTech όσο και η Moderna σημείωσαν πρόοδο με δοκιμές φάσης 2 για εμβόλια καρκίνου mRNA που είχαν αποδειχθεί ασφαλή σε προηγούμενες μελέτες. Το εμβόλιο μελανώματος της CureVac επέκτεινε τη δοκιμή φάσης 1, ενώ άλλες εταιρείες βρίσκονται σε αρχικό στάδιο ανάπτυξης. Ενας λόγος για τον ενθουσιασμό γύρω από τα εμβόλια καρκίνου mRNA είναι το πόσο γρήγορα μπορούν να παραχθούν και στη συνέχεια να τροποποιηθούν. Στην περίπτωση του εξατομικευμένου εμβολίου καρκίνου mRNA της BioNTech, ο συνιδρυτής της εταιρείας Özlem Türeci είπε ότι μπορεί να χρειαστούν μόλις τέσσερις έως έξι εβδομάδες από τη βιοψία του όγκου μέχρι την ολοκλήρωση του εμβολίου. Με εμβόλια γενικής χρήσης δεν θα υπάρχει καθόλου καθυστέρηση. Δεν είναι μόνο ότι παράγονται και προσαρμόζονται γρήγορα: «η μεγαλύτερη ευχάριστη έκπληξη που είχαμε στο πεδίο ήταν το γεγονός ότι η αποτελεσματικότητα αυτών των εμβολίων mRNA ήταν καλύτερη από οτιδήποτε άλλο είχε δοκιμαστεί από την επιστήμη μέχρι τώρα», προσθέτει ο Zaks.
Ενώ τα εμβόλια mRNA για τον κορονοϊό μπορεί να έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες, οι ειδικοί ογκολόγοι προειδοποιούν να μην είμαστε υπερβολικά αισιόδοξοι σχετικά με την εφαρμογή του mRNA στον καρκίνο. Ο Zaks βλέπει μια τριπλή πρόκληση: «Πρώτον, μπορεί ένα εμβόλιο mRNA να προκαλέσει μια απόκριση των Τ-κυττάρων; Δεύτερον, δημιουργούμε την απόκριση ενάντια στο σωστό αντιγόνο; Και τρίτον, είναι αρκετά αποτελεσματικό;». Η πραγματικότητα είναι ότι ενώ οι υπάρχουσες ανοσοθεραπείες επιμηκύνουν τη ζωή ορισμένων καρκινοπαθών, δεν είναι αποτελεσματικές για όλους. «Δεν καταλαβαίνουμε καν γιατί όλες οι διάφορες ανοσοθεραπείες που έχουμε δεν λειτουργούν σε μερικούς ανθρώπους και λειτουργούν σε άλλους», λέει ο Godfrey του CRUK. «Είμαι βέβαιος ότι (τα εμβόλια mRNA για τον καρκίνο) θα είναι επιτυχημένα στο μέλλον για ένα υποσύνολο ανθρώπων. Αλλά δεν θα είναι σε καμία περίπτωση μια θαυματουργή θεραπεία». Στις ΗΠΑ και την ΕΕ, υπάρχον ελάχιστα εμβόλια, χωρίς την μέθοδο mRNA, που να έχουν εγκριθεί για τη θεραπεία καρκίνου. Το εμβόλιο BCG κατά της φυματίωσης χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Το Imlygic της Amgen χορηγείται σε ασθενείς με προχωρημένο μελάνωμα και το Provenge έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη. Ωστόσο, η άδεια κυκλοφορίας του Provenge ανακλήθηκε στην ΕΕ το 2015, για εμπορικούς λόγους. Εν τω μεταξύ, οι δοκιμές φάσης 3 των αντικαρκινικών εμβολίων χωρίς mRNA, από τη γερμανική Merck KGaA και τη βρετανική GSK απέτυχαν να βελτιώσουν την επιβίωση των ασθενών. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα εμβόλια mRNA για τον καρκίνο θα αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που έχουν άλλες ανοσοθεραπείες. «Είναι μια σύνθετη κατάσταση. Πιστεύω ότι σίγουρα θα έχουμε κάποια θετικά δεδομένα με τις προσεγγίσεις του mRNA, αλλά δεν είναι απλό», δήλωσε ο Matti Aapro, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης για τον Καρκίνο (ECO). Πιστεύει ότι είναι πιθανό τα εμβόλια mRNA να είναι συμπληρωματικά με την πιο παραδοσιακή ανοσοθεραπεία. Ενα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ερευνητές είναι να προσδιορίσουν ποια αντιγόνα πρέπει να στοχεύει το εμβόλιο και εδώ χρειάζονται καλύτερα εργαλεία βιοπληροφορικής, λέει ο Fabrice André, ογκολόγος στο Κέντρο Καρκίνου Gustave Roussy στη Γαλλία. Δεδομένου ότι τα εμβόλια mRNA για τον καρκίνο δεν είναι ακόμη πραγματικότητα, οι ειδικοί δεν είναι σίγουροι για το πότε μπορεί να είναι έτοιμα για την πρώτη γενικευμένη εφαρμογή. «Κανείς δεν μπορεί να πει αν θα είναι τρία χρόνια ή 10 χρόνια - και κανείς δεν μπορεί να πει διότι δεν υπάρχει ισχυρή και αδιάσειστη απόδειξη αποτελεσματικότητας», προσθέτει ο André. Πηγή: POLITICO