2023 De Kiem 2

ZONDER MEER

DRIEMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT VAN DE KIEM VZW - JG. 30 NR. 2

APRIL, MEI, JUNI 2023

JIJ ALLEEN KAN HET, MAAR JE KAN HET NIET ALLEEN

Met de zomer voor de deur brengen we in dit tijdschrift vooral een beeld van wat er in het eerste halfjaar in De Kiem allemaal is gebeurd of georganiseerd naast de courante werking met bewoners en cliënten. Het was een actief, boeiend, leuk en hoopgevend eerste half jaar.

Zes maanden terug had ik het hier nog over de trieste vaststelling dat uit een rapport van het Rekenhof blijkt dat binnen de gevangenissen hulp aan druggebruikers het meest ontbrekende aanbod tijdens detentie is.

Daar komt verandering in!

De FOD-volksgezondheid heeft nu middelen vrijgemaakt om in 7 bijkomende gevangenissen een aanbod specifiek gericht op druggebruikers uit te werken. In Vlaanderen kan er, naast de gevangenis van Hasselt, een degelijke werking uitgebouwd worden in 4 extra gevangenissen voor de aanwezige gedetineerden met een middelenafhankelijkheid. Voor de gevangenissen van Gent en Dendermonde werd dit project toegewezen aan een samenwerkingsverband waar De Kiem deel van uitmaakt. We starten dit project nu op en brengen hier later uitgebreid verslag over uit.

Om de 2 jaar brengen we de medewerkers van de verschillende Therapeutische Gemeenschappen in België samen voor een studiedag. Dit keer was het thema “herstel binnen een TG-programma”.

Geen traditionele studiedag met plenaire sprekers, maar een ervaringsgerichte uitwisselingsdag.

Daarnaast organiseerden we ook nog een online studiedag rond vrouwendrughulpverlening.

De ambulante werking van De Kiem is weer een klein beetje uitgebreid. Op vraag van de gemeente Zele is de daar georganiseerde, maar beperkte

hulpverlening aan drugverslaafden nu geïntegreerd in de werking van De Kiem. Zele en Dendermonde liggen in dezelfde eerstelijnszone. Het is organisatorisch vanzelfsprekend om deze antenne te verbinden met het ambulant centrum van De Kiem te Dendermonde.

Het B.leave project in de gevangenis van Ruiselede waar De Kiem al jaren aan participeert werd in mei terug afgerond met een halve marathon.

In de therapeutische gemeenschap van De Kiem werd voor de familie een meedraaidag georganiseerd en voor de ex-bewoners een terugkomdag. Twee zeer leuke en belangrijke momenten, zeker voor de opgenomen bewoners die zich gesteund en omringd voelen in hun veranderingsproces.

In het eerste weekend van juni organiseerden we dan ook nog eens een opendeurweekend met op zaterdag het graduatiefeest. Daar lanceerden we ook de opstart van een nieuw initiatief: “de vriendenkring van De Kiem”. In deze groep willen we ex-cliënten, familieleden, ex-personeel en alle sympathisanten samenbrengen die de werking van De Kiem willen steunen. We proberen op dit platform voor verschillende noden van de organisatie of voor specifieke vragen van individuele cliënten een antwoord te vinden.

Gelukkig kan De Kiem ook rekenen op een aantal serviceclubs die De Kiem willen steunen.

Ben volgde meer dan 25 jaar geleden zijn programma in de TG van De Kiem. Toen nog in Moortsele.

Meespelen in de theaterprojecten van De Kiem wakkerde bij hem de goesting aan om op een podium te staan en iets te doen met zijn verhaal. In dit tijdschrift laten we (ex-)cliënten van De Kiem aan het woord. Ze krijgen hiervoor 1 blz. Ben heeft daar duidelijk niet genoeg aan en schreef zijn verhaal neer in een boek.

Als laatste geven we het woord aan een cliënt van het ambulant centrum en aan een ouder van een cliënt.

Uit die verhalen blijkt duidelijk dat een verslaving onder controle krijgen geen rechtlijnig verhaal is. Maar veeleer een weg van vallen, opstaan, terugkeren en weer doorzetten. Geduldige steun en begeleiding helpen daarbij. Ook de steun van familie en lotgenoten is van onschatbare waarde.

Trouwens, de activiteiten waar we in dit tijdschrift verslag over uitbrengen hebben net dat doel: een samenhorigheid creëren tussen lotgenoten en hun familie, vrienden en sympathisanten. Niet voor niets is er de TG-slogan: “Jij alleen kan het, maar je kan het niet alleen.”

Dirk Vandevelde Directeur

HOE (HER)STELT DE TG HET?

Op 21 april 2023 ging in de Pianofabriek te Brussel de tweejaarlijkse studiedag van de Belgische Federatie van Therapeutische gemeenschappen (BFTC) door. Dit jaar werd de inhoudelijke invulling vorm gegeven door de klinisch coördinatoren van de verschillende Vlaamse therapeutische gemeenschappen.

Het opzet was om het eens anders aan te pakken en er eerder een ervaringsgerichte dag van te maken. Dit wil zeggen dat er geen beroep werd gedaan op externe sprekers of experts maar dat de klemtoon voornamelijk lag op het elkaar beter leren kennen en, in het bijzonder, op het uitwisselen van ideeën en visies over waar een hedendaagse therapeutische gemeenschap (TG) aan zou moeten voldoen. Ook werd getracht om de ervaringen van onze bewoners deels te simuleren in deze uitwisselingsdag.

De aangename, warme sfeer maakte dat we openlijk onze ervaringen konden delen. We deden inspiratie op, voelden (h)erkenning, en vonden elkaar in de passie voor de job, krachtig uitgesproken in de afsluitende groepskreet: Eén voor allen, allen voor één! Yo! - Martijn

De dag werd plenair geopend door Leen De Wit (voorzitter van de BFTC en afdelingshoofd van TG De Sleutel) en Luca Littera (therapeutisch coördinator van het residentieel programma van De Kiem). Daarna werden de deelnemers al snel ingedeeld in verschillende groepen via een lichaamsgerichte oefening. In een geleide meditatie werden ze uitgenodigd zich in te leven in de gedachten en gevoelens van iemand die pas opgenomen wordt in een TG. Een mooie oefening om stil te staan bij de lange weg die iemand doorloopt vooraleer voor een TG te kiezen en bij de drempels die je dient te nemen om met onbekenden/ vreemden in contact te gaan.

Ik heb genoten van de vernieuwde stijl van bijleren die dag. Het was een boeiende warme dag waarin we veel meer dan op andere studiedagen de kans kregen om de mensen en werking van andere TGs beter te leren kennen. - Ann

Dan volgde een vorm van speeddating waarbij de verschillende groepsleden elkaar beter konden leren kennen. Vervolgens gingen de verschillende (peer) groepen voor de rest van de dag in gesprek rond verschillende discussiestellingen. Deze waren ingedeeld in 3 grote domeinen: bewonersparticipatie in de TG, therapeutische maatregelen en consequenties en afstand en nabijheid van de hulpverlener. Hierbij kwamen onder meer volgende stellingen aan bod:

Een fijne, interessante dag. We stapten met extra energie terug op de trein. Het ‘vuur’ van de TG was weer een beetje aangewakkerd. We kunnen er opnieuw tegen aan. - Tanja

1) Bewonersparticipatie in de TG: wie of wat bepaalt het herstel?

● Als we bewoners volgen in wat ze willen, lopen ze hun ondergang tegemoet.

● Bewoners horen altijd aanwezig te zijn op een bewonersbespreking.

● Het perspectief van de bewoner op het eigen herstel staat centraal in een TG.

● De groep bepaalt of een bewoner verder kan in het programma of niet.

● Het individueel behandelplan binnen een TG moet cliëntgestuurd zijn.

Leuk om te voelen dat we allemaal samen, elke dag, met hetzelfde doel bezig zijn op een gedreven manier.

- Marlies

2) Therapeutische maatregelen/consequenties: ondersteunen ze het herstel?

● In het belang van de veiligheid van de groep betekent herval altijd een uitsluiting uit de groep.

● Iedereen is gelijk voor de wet!

● Soms moeten maatregelen genomen worden om onze geloofwaardigheid niet te verliezen of om een signaal te geven aan de groep.

● De nadruk binnen een TG ligt te sterk op bestraffen in plaats van op belonen.

● In de TG mag de bewoner fouten maken zonder angst om gestraft te worden.

Nadenken over autonomie en participatie gaf in onze groep het meeste ‘spanning’. We hebben zeker nog een weg af te leggen in een krachtgerichte benadering.- Evelien

3) Afstand en nabijheid van de hulpverlener: wat leidt tot herstel in een TG?

● De staf maakt inherent deel uit van de leefgroep.

● Bewoners mogen zich niet te veel hechten aan stafleden en andersom.

● Jezelf als hulpverlener kwetsbaar opstellen kan een meerwaarde betekenen in het proces van bewoners.

● Ervaringsdeskundigen hebben een ander statuut dan andere teamleden.

● Afstand en nabijheid mag niet verschillen van persoon tot persoon.

Een boeiende maar ook gewoon ‘gezellige’ dag, anders dan anders. Zo’n studiedagen mogen er meer zijn! – Floor

Iedere TG zoekt zijn weg in het spanningsveld tussen trouw blijven aan het oorspronkelijke model en mee evolueren met hedendaagse thema’s, veranderende visies op herstel van verslaving en andere cliëntbeelden. Ook veel collega’s uit de andere TG’s zoeken hoe ze cliënten meer regie kunnen geven in hun eigen traject: bijvoorbeeld door hen te laten aansluiten bij cliëntbesprekingen. Maar ook door onze rol als begeleider anders te benaderen: minder ‘wij weten wat goed is voor hen’, meer naast bewoners staan en samen zoeken. Minder spreken over corrigeren, sancties en maatregels opleggen, meer over zelf bepaalde maatregels aanvragen en een uitweg bieden in veranderingsprocessen die vastlopen. Het is duidelijk dat we veel systemen/middelen hebben binnen TG’s om rond problemen te werken, maar dat dit niet in evenwicht is met hetgeen we investeren in het werken rond krachten van bewoners.

Het deed deugd te ervaren dat quasi iedereen zeer goed in staat is om genuanceerd te denken en te spreken over de stellingen die ons voorgelegd werden. We lieten ons niet verleiden om te gaan polariseren – iets waar de wereld nog kan van leren! - Chris

Na een boeiende dag van discussiëren en visies en meningen uitwisselen werd de studiedag plenair afgesloten. Per groepje gaf een woordvoerder een synthese van hun ervaringen en de specifieke visies die op de voorgrond waren gekomen. Tevreden werd de dag afgerond met een groepskreet en een drankje op het terras van de Pianofabriek. De deelnemers vanuit De Kiem zijn alvast unaniem. Ze vonden het een zeer geslaagde dag.

Luca Littera, therapeutisch coördinator residentieel programma

IEDEREEN IN DE WEER

Op 13 mei werd alweer een b.leave-project in de gevangenis te Ruiselede afgerond met een halve marathon en een afsluitende BBQ.

B.leave is een project in de gevangenis te Ruiselede voor gedetineerden met een verslavingsproblematiek, dat jaarlijks loopt van oktober tot mei. De Kiem zorgt hierbij wekelijks voor een sessie terugvalpreventie, een gespreksgroep, individuele gesprekken en het voor- en nabespreken van penitentiaire uitgangen en verloven. Daarnaast is er de groepsessie sociale vaardigheden en heel wat sport en worden gedetineerden ook in de leef- en werksituatie opgevolgd.

Het b.leave-project 2022-2023 ging naar gewoonte van start met 18 deelnemers. Voor het eerst lag de coördinatie niet meer bij Petra Colpaert, die nu als directeur in het Transitiehuis in Kortrijk aan de slag is, maar bij Liesbeth Boudrez van de psychosociale dienst (PSD). Zij ging deze nieuwe uitdaging met enthousiasme en daadkracht aan. Op directieniveau ging Chris De Vidts op pensioen en is Filip Leroy nu het nieuwe inrichtingshoofd. Ook bij hem blijft het b.leave-project in goede handen.

We blikken dit jaar terug op een moeilijkere editie. Na anderhalve maand viel Tim, die de gespreksgroep leidt, voor langere tijd uit ten gevolge van een medische ingreep. Het duurde tot februari voor we in Geert Van Bastelaere een geschikte vervanger vonden. Hij nam de gespreksgroep en het voor- en nabespreken van penitentiaire uitgangen en

verloven voor de verdere duur van het project voor zijn rekening. Doorheen het traject werden zeven deelnemers om diverse redenen op transfer gestuurd naar een andere gevangenis. Het ging onder meer over gebruik tijdens de eindejaarsperiode of betrokkenheid bij een agressie incident. Elf deelnemers konden wel het b.leave-project volledig doorlopen en kregen in hun evaluatie een aantal adviezen voor de toekomst mee.

Het project wordt traditiegetrouw afgesloten met het lopen van een halve marathon in het bijzijn van vrienden of familie. Wat doet het deugd om te zien dat alle medewerkers van de gevangenis op een zaterdag samen in de weer zijn om er voor de b.leavers een feestelijk einde van te maken. Het werd een mooie en zonnige dag voor alle aanwezigen: medewerkers van de griffie, van de PSD, van hulp- en dienstverlening, penitentiair beambten, medegedetineerden en natuurlijk de b.leavers zelf en hun familie. Deze solidariteit tussen alle actoren is iets waar men in het PLC terecht trots mag op zijn. Het geeft een mooie boost aan het zelfvertrouwen van de b.leavers in de laatste fase van hun detentieparcours.

Ondertussen blijven we met ‘Drugs de baas?!’ actief in de gevangenissen te Brugge, Dendermonde, Beveren en Oudenaarde. Dit betreft een kortdu-

rend vormingsprogramma terugvalpreventie en een aanbod van laagdrempelige individuele gesprekken. De financiering gebeurt op jaarbasis als ‘welzijnsproject’ met middelen vanuit de FOD Justitie, meer bepaald vanuit Cellmade dat de opbrengsten vanuit gevangenisarbeid beheert. Hoewel de context en de doelgroep in deze gevangenissen nogal verschillend is, kiezen we voor een zelfde format, wat de herkenbaarheid en zorgcontinuïteit voor gedetineerden vergemakkelijkt wanneer ze soms, om diverse redenen, in een andere detentieinrichting terecht komen.

Voor de gevangenis te Gent en te Dendermonde dienden we een offerte in voor een pilootproject “drughulpverleningsprogramma voor personen in detentie”. Het betreft hier een openbare aanbesteding vanuit de FOD Volksgezondheid. De federale overheid maakt hierbij voldoende middelen vrij om een pilootproject dat sinds 2018 loopt in de gevangenis van Lantin, St Gillis en Hasselt nu ook uit te rollen in de gevangenissen van Leuze, Andenne, Jamioulx, Dendermonde, Gent, Antwerpen en Leuven-Centraal. Bedoeling is om inhoudelijke (expertise, vorming) en organisatorische (personeelsmatige) ondersteuning te bieden aan deze (piloot)gevangenissen, zodat een continuüm aan kwaliteitsvolle zorg voor gedetineerden met een problematiek van middelen-

misbruik kan worden gerealiseerd. Dit houdt onder meer de uitwerking van een zorgtraject in, op maat van de gedetineerde en gelijkwaardig aan de zorg in de vrije samenleving, rekening houdend met de specifieke detentiecontext en de actuele zorgcontext. Eén van de doelstellingen van het project is ook om gedetineerden die psychoactieve middelen gebruiken sneller te kunnen opsporen. Voor de gevangenis te Gent ging De Kiem hiervoor een partnerschap aan met MSOC Gent, Tandem en CGG Adentro (dat als penhouder zal fungeren). Voor de gevangenis te Dendermonde gaat De Kiem (als penhouder) in zee met dezelfde partners en ook met CGG Waas en Dender. Beide offertes werden positief onthaald en aanvaard. De selectie is pas definitief na akkoord van de Inspecteur Financiën, maar we gaan alvast met de projectpartners aan de slag om een goed team samen te stellen om deze nieuwe en boeiende uitdaging aan te gaan.

Dirk Calle, verantwoordelijk gevangeniswerking De Kiem

VERDERE UITBOUW VAN EEN NETWERK VAN AMBULANTE AFDELINGEN

Bijna 25 jaar na het ambulant centrum in Gent en iets meer dan 10 jaar na de start van de centra in Ronse en Geraardsbergen opende De Kiem in 2020 een afdeling in Ninove en een jaar later (oktober 2021) in Dendermonde. Vanaf dit jaar krijgt de afdeling Dendermonde er een “antennepunt” bij in Zele.

In Zele bestaat er al langer een “antennepunt” waar druggebruikers terecht kunnen. Het betreft een bestaande minimale dienstverlening van 3 uur arts en 3 uur verpleegkundige, voornamelijk gericht naar het medisch herstel van gebruikers van heroïne. Deze werking werd voorheen gesubsidieerd door provinciale- en gemeentelijke middelen. Vanaf 1 januari 2023, met terugwerkende kracht dus, werd deze werking geïntegreerd in de conventie van De Kiem met het Departement Zorg (sinds 1 juni zijn het Departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin en Agentschap Zorg en Gezondheid gefuseerd tot het Departement Zorg). De gemeente Zele blijft zich engageren en draagt ook een deel van de kosten.

De nood aan ambulante werkingen is hoog in de regio en in het netwerk geestelijke gezondheidszorg ADS in het algemeen. Sinds de opstart van Dendermonde meldden zich al 554 personen aan. Onze afdeling in Dendermonde kampt met lange wachtlijsten, maar ook in Geraardsbergen en Ninove is de vraag groot.

Op korte termijn zal de bestaande werking in Zele zich verder richten op substitutie- en medische behandeling. We hopen in de toekomst de werking verder uit te breiden, zowel naar doelgroep als naar werking. Het hoofddoel van de behandeling is er altijd op gericht de druggebruiker en zijn context terug de regie in handen te geven in

wat voor hen een betere levenskwaliteit betekent. Daarom willen we maximaal inzetten op alle dimensies in het proces van herstel.

De Kiem herkent zichzelf sterk in een herstelgerichte visie binnen een regionaal netwerkdenken. De medewerkers zullen blijvend investeren in samenwerkingen, zowel binnen de eigen sector als intersectoraal. Om een kwalitatieve “integrated system approach” te realiseren zijn in de regio echter meer middelen nodig. De verdere uitbouw van de bestaande ambulante afdelingen is noodzakelijk om op de vele vragen te kunnen ingaan. Er is een grote nood aan een crisiscentrum waar druggebruikers tot rust kunnen komen, fysisch kunnen ontwennen en ondersteund kunnen worden in hun zoektocht naar een passende vervolgzorg. De aanwezigheid van een crisisprogramma in het netwerk ADS is een voorwaarde om echt te kunnen spreken van integrale zorg voor druggebruikers.

Jo Thienpont, Verantwoordelijke ambulante diensten

Contactgegevens

Zele en Dendermonde:

Noordlaan 19, Dendermonde 052/46.63.32.

EEN BEETJE ONVOORSPELBAAR

Op zondag 23 april werd opnieuw een MDD georganiseerd. Een dag waarbij familieleden en steunfiguren uitgenodigd worden om van dichtbij te kunnen zien en ervaren hoe het leven in een therapeutische gemeenschap er aan toe gaat. Tegelijk ook een gelegenheid om andere familieleden en steunfiguren te kunnen ontmoeten.

OPGESPAARDE GOESTING

18 maart was het éindelijk weer zover. We konden nog eens een terugkomdag voor oud-bewoners van de TG organiseren.

Net voordat we met z’n allen in lockdown gingen, kwamen we in 2020 voor de laatste editie samen. Sinds dan moesten we jammer genoeg telkens uitstellen, omwille van de dan geldende corona-maatregelen. Met veel opgespaarde ‘goesting’, verwelkomden we in maart samen met de huidige TG-groep een fijne club oud-bewoners in Gavere. Op het programma: een meedraaidag voor gevorderden. Of met andere woorden, gelegenheid voor veel oud-bewoners om nog eens in een ploeg te werken in huis, iets te vertellen in een peergroep, een morgenmeeting te doen en uit volle borst te kreten. Het zorgde zoals altijd voor veel mooie uitwisselingen tussen verschillende generaties bewoners, die ondanks dat ze elkaar vaak niet kenden vooraf veel gemeenschappelijke grond en motivatie (her)vonden. En dat gaf vitaminen, voor alle deelnemers!

Evelien Van Rompaye, verantwoordelijk halfweghuis

Meedraaidag

De dag werd ingezet met een General Meeting (GM) waarbij een deel van de familieleden een plaatsje in de structuur toegewezen kreeg. Het andere deel van de steunfiguren startte met een workshop traumayoga, gegeven door Ann van de TG-begeleiding. Het blijft altijd een spannend moment voor de bezoekers. Ze weten immers niet wat hen te wachten staat.

Nadat iedereen gevraagd werd om GSM en rookgerief in bewaring te geven, konden de activiteiten beginnen. Er heerste een vlijtige maar ook ontspannen sfeer. De keukenploeg was druk in de weer om het middagmaal voor te bereiden, terwijl de constructieploeg aan de slag ging met verfwerken in het onthaal. Ook de ploegen van was en strijk en organisatie waren hun dagdagelijkse werkzaamheden gestart.

Onder de middag werden de rollen voor de bezoekers omgedraaid, degenen die

traumayoga gevolgd hadden konden nu meedraaien in de structuur, terwijl de andere groep kon deelnemen aan de sessie traumayoga.

Na het beëindigen van de werkzaamheden, de workshop en een korte pauze was het tijd voor de middagmeeting. Wat mij betreft steeds het mooiste moment van een meedraaidag. De ontmoetingsruimte was volledig gevuld met alle bewoners en bezoekers, ook de tipi-mama’s en kindjes mochten aansluiten. Dat zorgde voor een andere dynamiek, want kindjes zijn nu eenmaal een beetje onvoorspelbaar en dus soms eens rumoerig. Dit liet de bewoners echter niet van hun stuk brengen en zij gaven ook nu hun inbreng en feedback aan elkaar. Er werden heel veel pluimen uitgedeeld wat meteen ook nogal wat emoties teweeg bracht bij velen. Er was plaats voor dankbaarheid, warmte, trots, verdriet, verbondenheid, en nog veel meer. De middagmeeting werd zoals steeds afge-

sloten met een kreet. De kreet mist zijn effect nooit, maar als buitenstaander word je toch steeds een beetje uit je comfortzone gehaald.

Tot slot werd de dag afgerond met een gewoon bezoekuurtje, waarbij men de dag kon laten bezinken en wat kon napraten.

Er kwamen enthousiaste reacties van familie en vrienden. De manier waarop bewoners hier aan zichzelf werken door middel van de zelfhulpgroep, het samenleven in groep, als lotgenoten met elkaar, heeft duidelijk meer begrip en respect voor de bewoners gebracht. En ikzelf heb eerlijk gezegd weer genoten van een boeiende en ook wel intense dag.

Bedankt aan alle bewoners voor hun engagement en aan familie en vrienden voor hun betrokkenheid!

Free Debruyne, familiebegeleidster

BEST GEZELLIG…

We blikken terug op een deugddoend opendeurweekend met heel wat blije gezichten en leuke babbels.

Het weer was ons gunstig gezind, het beloofden twee zonnige dagen te worden. Alle voorbereidingen waren getroffen: een grote feesttent in de tuin met de nodige tafels en stoelen, een infostand, een moctailbar, een rommelmarkt, vier tombolaprijzen, een muziekpodium, een zithoekje, een springkasteel… Noem maar op, het weekend kon beginnen.

Op zaterdag vierden we de graduatie van Jan, Anja, Stefanie, Sven, Bieke en Kevin, in het bijzijn van familie en vrienden. Na een korte speech boorden ze allen een gaatje in ons graduatiebeeld. Een laatste krachtinspanning om hun programma af te ronden. De zaterdag werd afgesloten met een BBQ a volonté voor meer dan 200 personen.

Op zondag schoven er opnieuw zo’n 170 personen aan voor de BBQ, met daarna een opendeurnamiddag met taart en koffie, een streekwandeling, rommelmarkt en tombola, rondleidingen en heel wat leuke babbels tussen bewoners, medewerkers, oud-bewoners en oud-collega’s, buren, verwijzers en sympathisanten…. Beide dagen werden afgesloten met een muzikaal optreden van een bewoners-bandje onder leiding van Wim. Kijk nu zelf, het ging er best gezellig aan toe.

Een welgemeende proficiat met de organisatie van jullie opendeurweekend. We vonden het erg geslaagd en hebben genoten van de gezellige sfeer.

Het was in meerdere opzichten een “warm” weekend. Ik blijf me steeds opnieuw verwonderen over jullie aanpak van de bewoners, hoe jullie hen met oneindig geduld begeleiden en begrip opbrengen voor hun situatie.

De kansen die hen geboden worden steeds opnieuw. We zijn er ons van bewust dat dit niet evident is.

Een dikke merci Karien en Koen

Lieve mama,

Ik wil je bedanken voor alles wat je voor mij en ons gezin doet.

Het is niet altijd gemakkelijk geweest, maar je hebt hard gewerkt om je leven op de rails te krijgen. Ik ben zo trots op jou en alles wat je hebt bereikt. Je hebt de moed en de kracht gevonden om je leven te veranderen en je hebt laten zien wat een geweldige persoon je bent.

Ik wil je ook bedanken voor je doorzettingsvermogen en je onvoorwaardelijke liefde.

Je bent mijn rots in de branding en ik ben zo dankbaar voor alles wat je voor mij doet. Je bent een inspiratie voor mij en voor zoveel anderen. Ik hou van je en ben zo blij dat je nu al drie jaar clean bent van drugs.

Bedankt voor alles wat je doet en voor wie je bent.

Liefs, Julien, 12 jaar, zoon van Stefanie

MIJN BOEK, MIJN LEVEN: ‘SEX & DRUGS & DE BRASSERS, EN TOEN?’

Begin jaren tachtig... Op mijn 18 had ik de schoolbanken vaarwel gezegd en ik ging volledig voor mijn jongensdroom. Het waren woelige, creatieve en uitdagende tijden. Ik speelde bij de roemruchte punkgroep De Brassers.

Onze donkere cold-wave muziek was een aanklacht tegen alles wat naar macht rook en tegen het corrupte systeem. We maakten furore en heibel op vrijwel alle grote podia in België en Nederland. We gaven platen en boekjes uit in eigen beheer. Maar mooie liedjes duren niet lang en toen de groep splitte, door opsluiting in de gevangenis en leverziektes, namen drugs en drank de overhand en ik werd een slaaf van deze producten.

Op mijn 33 was ik ondertussen vijftien jaar verslaafd aan vooral harddrugs en alcohol. Ik had al verschillende korte opnames gehad, o.a. in ADIC, en was in ambulante begeleiding bij De Sleutel en een psychiater. Na weer eens een overdosis en een opname op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, besliste ik om mijn leven in handen te nemen. Mijn laatste kans, zo had een dokter me verzekerd.

Ik kon terecht in het CIC Kompas in Kortrijk. Na een kort programma van 3 maanden belandde ik in de Therapeutische Gemeenschap De Kiem in Moortsele. Ik had er schrik van, maar tegelijk besefte ik dat ik geen keuze meer had. In De Kiem werd het zeer boeiend maar ook heel moeilijk. Ik heb me meermaals in bochten moeten wringen. Vooral het emotionele lag me zwaar. Ik had immers hoge muren rond me opgetrokken, ter bescherming, eigen aan een doorwinterde verslaafde. Maar ik was me terdege bewust van het feit dat ik

enkel in De Kiem mijn problemen kon oplossen. Het was buigen of barsten. Ik beëindigde mijn residentiële opname na 19 maanden intra muros en ging verder, semi-residentieel, naar het Tussenhuis. Van daaruit ging ik terug studeren, orthopedagogie. Ik sloot me aan bij de Gentse Reddingsclub Aegir en ging dagelijks lopen en fietsen. In De Kiem had ik toneel leren spelen en ik stapte in een amateurgezelschap Theater De Schizo’s. Daar speelden we vooral klassiekers zoals Tsjechov, Shakespeare, Kafka, Miller, …

Ik schreef toen 3 theatermonologen: één over mijn verslaving, één over mijn behandeling, en nog één over de re-integratie. Die stukken, in regie van Alain Pringels, heb ik zowat 15 jaar gespeeld in gans Vlaanderen: op scholen, in cultuurcentra, op universiteiten en in gevangenissen. Meestal met een nabespreking. Zo heb ik als ervaringsdeskundige hier en daar toch iemand kunnen helpen.

Deze monologen vormen de basis voor mijn boek ‘Sex & Drugs & de Brassers, en toen?’ Het boek begint met hoe ik opgroeide om langzaam een jonge verslaafde muzikant te verworden, met de problemen thuis en op scholen. Naast mijn avonturen bij de Brassers en surrealistische ervaringen als drugverslaafde geef ik in het volgende deel een unieke inkijk in de geheime wereld van de therapeutische gemeenschap.

Ik beschrijf de leuke maar ook de heel pijnlijke en moeilijke stukken, steeds met een humoristische inslag. Ik eindig het boek met mijn ervaringen in de wondere nieuwe wereld waar ik allerminst bespaard bleef van alledaagse beslommeringen. Zoals bijvoorbeeld de lange en deprimerende behandeling van mijn Hepatitis C (gelukkig met een gunstig eindresultaat) en de keren dat ik een herval kende door alcoholmisbruik enz… Ik zie het als een must-read voor verslaafden, ouders, begeleiders en andere geïnteresseerden!

Ik werk nu zo’n 15 jaar als go-between bij VDAB, waar ik mensen toeleid naar en begeleid in de opleidingen graduaat en bachelor ortho. Ik doe mijn job met hart en ziel!

Na zowat 20 jaar in een rijtjeshuis in Gent, woon ik nu al 7 jaar heel landelijk in Herzele, tesamen met mijn deense dog (nummer 5 al) en een poes. Boven heb ik een mooi repetitielokaal en af en toe speel ik met wat gastmuzikanten in een band. Ik exposeer regelmatig met mijn schilderijen hier en daar te lande, een hobby die plots uit het niets ontstaan is en uitgegroeid is. Een vriendin zoeken was ook lang een hobby, maar eens ik een vriendin had kon ik ze nooit lang houden. Liefdesrelaties zijn nog steeds heel moeilijk voor mij.

Ik heb een goede band met mijn moeder en twee zussen en ik ga prat op een zeer uitgebreid netwerk van vrienden,

collega’s en lotgenoten. Ik ben heel mobiel en cross goed wat rond, nu eens naar zee, dan weer naar de bergen en steeds in gezelschap van mijn dog. Aan die onmogelijke hetze van Covid en alles wat daarmee gepaard ging heb ik niet deelgenomen en daar ben ik fier op! Ik ben gelukkig heel graag alleen, ik ga vooral als een tevreden man door het leven. Ik zou me zelfs gelukkig willen noemen.

Van de illegale drugs en drank ben ik gelukkig verlost. Ik denk nog vaak aan De Kiem, vooral dan als goede leerschool voor structuur, organisatie, waarden en normen, emoties, …

Mijn boek wil ik graag verfilmen, dus dit verhaal wordt zeker nog vervolgd! Het verkoopt goed, ik heb er nu zo een duizend exemplaren van verkocht, en het blijft beschikbaar.

Ik ben nu 61 en mijn motto luidt nog steeds: ‘Het beste gaat nog komen’. Misschien ietwat een cliché, maar ik geloof er rotsvast in! Ik leef het leven!

Ben

VRIENDENKRING DE KIEM

De Kiem is gegroeid als organisatie en heeft veel noden. We kunnen extra handen goed gebruiken. Anderzijds voelen we dat er heel veel mensen zijn die een warm hart hebben voor de organisatie en willen helpen en een bijdrage leveren. Dat willen we graag samenbrengen in de Vriendenkring van De Kiem.

Het boek ‘Sex & Drugs & De Brassers, en toen?’ kost €22.50 en is te bestellen via mail ben. sunshine@telenet.be of online bij uitgever boeken.café.

Vanuit dit idee werd een kerngroep opgericht die tot volgende missie kwam voor de Vriendenkring.

Wij zijn de vrienden van De Kiem en van alle bewoners en cliënten van De Kiem. We dragen de werking een warm hart toe. We waren zelf ooit bewoner in de TG, we kenden iemand die geholpen werd in De Kiem, werkten er ooit zelf of we voelen ons via een andere weg verbonden met De Kiem. We willen ons inzetten voor De Kiem, helpende handen zoeken of zelf aanbieden, creëren, mee nadenken, enthousiasmeren, vrijwilligen, ons engageren en supporteren. We willen een platform bieden voor iedereen die hetzelfde voelt en graag ‘iets’ wil kunnen betekenen voor De Kiem.

De leden van de kermgroep zijn Hans (gepensioneerd staflid, natuurgids en theater), Evelien (begeleider halfweghuis De Kiem, jonge moeder, yoga), Diederik (fotograaf, videograaf en muzikant), Dirk (directeur De Kiem, zeiler), Evelien (student sociaal werk, pas getrouwd), en Ben (muzikant, acteur, kunstschilder en auteur).

Maak je lid van de facebookgroep de ‘Vriendenkring van de kiem’ en we houden je daar op de hoogte van vragen en initiatieven.

https://www.facebook.com/ groups/1266679890936479/

GEWELDIG VERSLAAFD OF VERSLAVEND GEWELD

De tweejaarlijkse traditie om vanuit de stuurgroep ‘vrouwvriendelijke drughulpverlening’ opnieuw een studiedag te organiseren werd op 6 maart laatstleden hervat. Deze keer online. De PXL studio’s in Hasselt bleken een prima setting. Thema van de studiedag was ‘Geweldig verslaafd of verslavend geweld, over de link tussen geweld en middelen afhankelijkheid’.

Pascale Franck, experte gender gerelateerd geweld en intra familiaal geweld en multidisciplinaire samenwerking, nam als eerste het woord met een bijdrage over ‘Morele oordeelsvorming als hefboom bij ethische vragen’. Werken met mensen in moeilijke situaties (waaronder intra familiaal geweld, gender gerelateerd geweld, macht/onmacht situaties) zet ons dikwijls voor ethische vragen: “Wat moet ik doen in deze situatie, wanneer doe ik het juiste?”. In deze sessie gingen we in op een methodiek om in een multidisciplinaire en/of teamsetting te bepalen wat het juiste handelen is.

Sabine Vermeire was de tweede spreker. Zij is staflid bij de interactie academie en werkend als systemisch en narratief psychotherapeut, opleider en supervisor met kinderen, jongeren, ouders en gezinnen in zorgwekkende contexten en met traumatische ervaringen. Onder de titel ‘What is love?’ besprak ze een project met jongeren, jonge vrouwen in situaties van seksuele uitbuiting en verslaving. Jonge vrouwen opgegroeid in geweldcontexten en beland in situaties van seksuele uitbuiting worstelen vaak met verslaving en zijn moeilijk te bereiken voor hulpverlening.

Via biografische interviews en gesprekken probeerde Vermeire samen met hen te ontdekken wat nog verschil maakt in hun leven. Er werd stil gestaan bij hun ervaringen en ideeën over ‘liefde’, ‘geweld’ en de vele betekenissen van de verslaving, in de hoop beweging te krijgen in ‘vastzitten’ en terug openingen te creëren naar de toekomst. Door het delen van deze verzamelde verhalen tracht men meerstemmigheid binnen te brengen en bij de luisteraars en omstaanders machtsrelaties zichtbaar en bespreekbaar te maken.

De derde spreker voorzien op het programma kon door ziekte niet aanwezig zijn. Daarom werd de studiedag rond 16u beëindigd, jammer natuurlijk. Het online gebeuren bracht ook minder beweging en we moesten het deze keer zonder sociale contacten stellen. Toch mogen we spreken van een geslaagde studiedag waarbij de uiteenzettingen door meer dan 230 deelnemers werden gevolgd. Waarschijnlijk gaan we binnenkort op zoek naar een relevant thema om in 2025, mogelijks hybride, de wereld in te sturen.

Daisy De Thaey, stuurgroep vrouwvriendelijke drughulpverlening.

MET PLEZIER IN HET ZWEET…

Op zaterdag 25 maart organiseerde de Ladies Circle Dendermonde een tweede editie van “Spinning for Charity”. In vier tijdssloten kon er gefietst worden ten voordele van vier goede doelen, waaronder het Ambulant Centrum van De Kiem in Dendermonde.

Deelnemers konden onder begeleiding van een professionele coach en op eigen niveau een spinning-groepsles volgen op de Grote Markt.

De dames van De Ladies Circle zorgden voor de juiste vibes, opzwepende muziek, een goedgevulde goodiebag en een drank- en hapjesbar. Vanuit De Kiem schreven we ons in met een aantal enthousiaste collega’s. We werkten ons samen met de andere sportievelingen met plezier in het zweet.

Met 200 deelnemers was het evenement volledig uitverkocht en dus zeker een succes te noemen. We mochten na de sessie ten voordele van De Kiem met de collega’s meteen de cheque in ontvangst nemen. Die bedroeg maar liefst €1.000.

Het extra budget zal goed gebruikt kunnen worden. In Dendermonde hebben meer dan 40% van de cliënten kinderen. Met dit geld willen we graag inves-

teren in extra materiaal en hulpmiddelen om druggebruikende ouders beter te kunnen ondersteunen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan boekjes en spelmateriaal om verslaving bespreekbaar te kunnen maken op maat van kinderen. En we zouden ook wat speelgoed willen voorzien in de wachtzaal voor kinderen die mee komen.

We willen dan ook nog eens oprecht onze dank uiten aan de Ladies Circle Dendermonde om aan ons te denken, alle sponsors voor hun financiële of andere bijdragen en alle deelnemers voor de sportieve inzet!

Anne-Laure Osseel, begeleider Ambulant Centrum De Kiem Dendermonde

Dankjewel sponsors

Ook andere service-clubs steunden De Kiem.

Lions Club De Pinte Millennium gaf ons een duwtje in de rug om nieuw kantoormeubilair te kunnen aankopen nu het Ambulant Centrum te Gent werd gerenoveerd.

Lions Gavere Rhodeland ondersteunde vorig jaar de aankoop van nieuwe tuinbanken en dit jaar werd er een dossier ingediend voor steun bij de aankoop van een aantal schommelstoelen voor onze studio’s voor alleenstaande ouders met kinderen.

DUBLIN 23-24/10/23

GEEF NOOIT OP!

Hallo, ik ben mama van een zoon die het al enkele jaren heel moeilijk had en zijn pijn weg wou, door drank en allerlei drugs te gebruiken.

PROMOTING

ADDICTION RECOVERY THROUGH BUILDING RECOVERY READY COMMUNITIES

Coolmine Therapeutic Community, Trinity College Dublin en EWODOR (European Working Group On Drug-Oriented Recovery Research) zijn verheugd om het EWODOR-symposium 2023 aan te kondigen dat op 23 en 24 oktober in Dublin, Ierland, zal worden gehouden. Thema dit jaar is het bevorderen van verslavingsherstel door het bouwen van herstelklare gemeenschappen.

EWODOR heeft een lange traditie in het samenbrengen van onderzoekers en beoefenaars uit heel Europa en daarbuiten om recente inzichten en bevindingen over verslavingsbehandeling en herstel uit te wisselen. Het thema van de conferentie van dit jaar richt zich op de rol van ondersteuning, verbondenheid en gemeenschappen bij het bevorderen van verslavingsherstel. Herstelkapitaal omvat de persoonlijke, sociale en gemeenschapsbronnen en activa die individuen helpen om verslavingsherstel te initiëren en te behouden. Een al te individualistische benadering van herstel overheerst vaak, zonder rekening te houden met het relationele karakter en de ecologische inbedding van herstelprocessen. Het concept van 'recovery ready communities' is geïntroduceerd om relationeel herstel en expertise op het gebied van geleefde ervaring te bevorderen, door de oprichting van alternatieve diensten, nieuwe netwerken en innovatieve methoden en beleidsmaatregelen te stimuleren die duurzame hersteltrajecten en -gemeenschappen ondersteunen. Enkele van deze ontwikkelingen en recente onderzoeksresultaten zullen tijdens deze conferentie worden belicht.

We hadden bijna zowat alle wegen bewandeld voor hulp. Met enorme wachttijden soms om ergens binnen te geraken. Ook de nazorg na de opnames verliep niet zoals we hoopten. Op een dag ging het heel erg mis en we vreesden het ergste … dat op een dag iemand zou komen zeggen: “Je zoon is er niet meer”. Gelukkig, door een nieuwe jonge dokter, kwamen we bij De Kiem terecht. Daar heeft hij nu een behandeling van 2 jaar achter de rug. Als bewoner, maar ook als familie, wordt je er heel goed bijgestaan.

Ik zag mijn zoon terug groeien, terug zin hebben in het leven. Hij heeft nu ook zijn zoontje weer bij hem, om de 2 weken in het weekend. Een volgende stap is nu het alleen wonen. Ook hier moeten we onze weg nog in vinden. Maar loopt het even minder, dan zijn er medebewoners voor een babbel of om samen te eten en is er de begeleiding om moed en raad te geven en weer door te gaan.

Woorden zijn er niet voor, om alle mensen van De Kiem ontelbare keren te bedanken. En aan alle bewoners in opname zou ik zeggen: “Geef nooit op, blijf doorgaan, het is echt de moeite om dit hele proces te doorlopen”. Zonder jullie allen zouden wij niet staan waar we nu staan, en zovelen met ons die nu een mooi en gelukkig leven kunnen leiden.

De mama van Eros

DE WEG NAAR ÉCHTE VRIJHEID

Toen de relatie met mijn ex stukliep genoot ik van mijn vrijheid. Voor mij ging er toen een nieuwe wereld open.

Maar na een jaar ben ik het foute pad opgegaan door met de verkeerde mensen op te trekken. Vroeger dronk ik niet, maar daar is toen snel verandering in gekomen. Door een bepaalde ‘groepsdruk’ en drankspelletjes liet ik me meeslepen in het moment. Vooral als je niet goed meer weet wie je bent en een weerslag krijgt na een relatiebreuk. Jammer genoeg bleef het niet bij drinken. Ik ben toen in aanraking gekomen met mefi en wou dat wel eens proberen. Het leek me onschuldig omdat ik ook nooit verslaafd was geworden aan sigaretten of alcohol.

Sindsdien ben ik verzeild geraakt in een vicieuze cirkel. Het bleef niet bij één keer, maar werd minstens elk weekend. Doordat ik geen grenzen kende en te veel nam ben ik enkele keren slecht gegaan. Onbegrijpelijk dat ik het toch bleef nemen; ik besef nu dat ik toen al verslaafd was. Daarnaast heb ik enorm veel uitgespookt dat ik nuchter hoogstwaarschijnlijk niet zou gedaan hebben. Hier heb ik nog steeds heel veel spijt van; het zal me voor de rest van mijn leven achtervolgen.

Ik ben vaak gestopt en telkens hervallen, maar ging altijd zelf hulp zoeken, waaronder bij De Kiem. De gesprekken in het begin hielpen wel enorm, maar ik merkte dat ik toen nog niet 100% klaar was om volledig te stoppen. Pas toen het werkschrift terugvalpreventie er aan te pas kwam begon ik meer dingen te beseffen.

Dankzij dit werkschrift leerde ik inzien wat ik wil bereiken in het leven en waarom ik wil stoppen met drugs, hoe je dit kan doen, hoe je je gedachten kan beheersen, hoe je jezelf kan beveiligen, wat je moet aanpassen aan je levensstijl, welke lichaamssignalen je krijgt bij gevaar,…

De titel van het werkschrift ‘Over vallen en opstaan’ geeft goed weer wat je te wachten staat. Ik ben in 2,5 jaar tijd veel hervallen en terug opgestaan door ertegen te blijven vechten.

Mijn begeleiders kwamen op het juiste moment met zeer relevante vragen en informatie. Dit gaf me een steeds slechter gevoel over mijn druggebruik. Wat het meest mijn ogen opende was het risico dat ik liep om een hartaanval te krijgen. Bovendien heb ik altijd het gevoel gehad dat ik eerlijk kon zijn. Ik ben blij dat ik mijn begeleiders heb durven vertrouwen en hun hulp heb toegelaten.

Mensen denken vaak dat vrijheid te maken heeft met feesten, seks, drugs en alcohol maar eigenlijk is vrijheid net het tegenovergestelde. Vrijheid is juist het NIET afhankelijk zijn van één van bovenstaande zaken. Wat mij helpt is te luisteren naar mijn innerlijke stem, naar wat ik écht wil in het leven en naar wat me blij maakt. Ik leer dankbaar te zijn voor de kleine dingen in het leven en te beseffen wat er écht toe doet.

Dankjewel Maarten & Delphine voor alle steun en jullie hoop en vertrouwen in mij! ♥

Familie aan het woord Cliënt aan het woord

ERVAREN IN HERSTEL

De Kiem biedt hulp aan personen die problemen ervaren door het gebruik van drugs en aan mensen uit hun omgeving.

Het residentiële luik van het programma te Gavere omvat een onthaalafdeling, een therapeutische gemeenschap (T.G.), een woonhuis voor moeders / vaders met kinderen en verschillende halfweghuizen. Het ambulante luik omvat ambulante centra te Gent, Ronse, Geraardsbergen, Ninove en Dendermonde een gevangeniswerking en vier regionale preventiediensten.

Colofon

Redactie

Dirk Calle, Jo Thienpont, Dirk Vandevelde

Eindredactie en Directie

Dirk Vandevelde

Fotografie

Dirk Calle, Jo Thienpont, Krista De planter

Vormgeving

dotplus

Abonnement

Abonnementen kosten 15,- euro voor vier nummers, te storten op rekeningnummer BIC GEBABEBB / IBAN

BE 270012 1652 3173 van v.z.w. De Kiem, 9890 Gavere.

Voor giften vanaf 40,00 euro kan u een attest voor fiscale vrijstelling bekomen.

Adressen

Contactadres voor opname of begeleiding (elke werkdag te bereiken van 8u30 tot 17u00)

Ambulant Centrum Gent

Kortrijksesteenweg 185, 9000 Gent

Tel. 09/245.38.98

Fax 09/245.41.71

ambulant.gent@dekiem.be

Ambulant Centrum Ronse

Oswald Ponettestraat 31

9600 Ronse Tel. 055/21.87.00

ambulant.ronse@dekiem.be

Ambulant Centrum Geraardsbergen

Abdijstraat 2, 9500 Geraardsbergen Tel. 055/21.87.00

ambulant.geraardsbergen@dekiem.be

Ambulant Centrum Ninove

Brusselsesteenweg 3

9400 Ninove Tel. 054/33.31.65

ambulant.ninove@dekiem.be

Ambulant Centrum Dendermonde

Noordlaan 19

9200 Dendermonde Tel. 052/46.63.32

ambulant.dendermonde@dekiem.be

ZONDER MEER

Contactadres voor Administratie – Directie (sociale dienst, familiebegeleiding, stages)

Vluchtenboerstraat 7A

9890 Gavere

Tel. 09/389.66.66

Fax 09/384.83.07

admin@dekiem.be

Stages ambulante werkingen anne.dekkers@dekiem.be

Stages residentiële werkingen dirk.calle@dekiem.be

Inhoud

2 Voorwoord

3 BFTC-studiedag

5 Gevangeniswerk

6 Nieuwe antenne

7 Terugkom- & meedraaidag

8 Opendeur

10 Mijn boek, mijn leven

11 Vriendenkring De Kiem

12 Verslavend geweld

13 Spinning for Charity

14 EWODOR Conferentie Familie aan het woord

15 Cliënt aan het woord

V.U. Dirk Vandevelde –Vluchtenboerstraat 7A, 9890 Gavere