พรรษาพาเขียน
ชูชีพ อ่ อนโคกสูง
(พระพุทธเจ้ าทรงแสดงธรรมโปรดเบ็ญจวัคคีย์ ณ ป่ าอิสิปตนมฤคทายวัน เมืองสารนาถ)
อาสาฬหบูชา
๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๗
พระรั ตนตรั ย ครบองค์ ตรงวันนี ้ เกิดเอหิ ภิกขุ อุปสัมปทา
พุทธองค์ ทรงมี ปฐมเทศนา ด้ วยรู้ แจ้ ง พุทธวาจา ทรงแสดง
สาธุชน ทุกคนควร ปฏิบัติ ละความชั่ว ประพฤติดี มิคลางแคลง
ดังพุทธบัญญัติ กล่ าวไว้ อย่ าหน่ ายแหนง จิตใสแจ่ ม เข้ มแข็ง ทุกท่ านเทอญ ฯ ชูชีพ อ่ อนโคกสูง ๑๐ ก.ค. ๕๗
วันเข้ าพรรษา ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๗ เข้ าพรรษา มิใช่ เพียง งดอดเหล้ า การกระทา พูดจา ระมัดระวัง
ต้ องอดใจ ของเรา เอาไว้ บ้าง ไม่ พลาดพลัง้ ไปทาร้ าย ใครเดือดร้ อน
ค่ อยละ ค่ อยลด อดทนไป เป็ นทางสู่ สุคติ ยามม้ วยมรณ์
สะสมบุญ เอาไว้ เป็ นทุนก่ อน อย่ าคลายคลอน เร่ งสร้ างบุญ หนุนบารมี ชูชีพ อ่ อนโคกสูง ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๗
หลังเข้ าพรรษา ๑ วัน ความต้ องการ ของมนุษย์ มิสุดสิน้ มีเสือ้ ผ้ า มียา แก้ โรคภัย
แม้ มีกนิ มีท่ ี อยู่อาศัย หาพอไม่ ยังอยากได้ มากกว่ านัน้
ต้ องการเงิน ต้ องการทอง ของมีค่า จึงล่ าไล่ ไขว่ คว้ า เป็ นพัลวัน
เกียรติยศ ชื่อเสียงมา เป็ นของฉัน ยังไม่ ทนั สมถวิล ก็สนิ ้ ใจ
เหล่ านีล้ ้ วน เป็ นความ ต้ องการเทียม ต้ องเตรี ยมงด ลดลง ให้ จงได้ ที่หวังไว้ จักได้ จางลงไป ชีวิตใหม่ ย่ อมคลายทุกข์ สุขร่ มเย็น ฯ ชูชีพ/๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๗
๑๑ วันหลังพรรษา เกิดมาเพื่อชดใช้ กรรมเก่ า ที่ตดิ ตามดังเงา
แม่ นแท้
กรรมดีช่ ัวสนองเรา
ทุกเมื่อ
ทาแต่ ดีเปี่ ยมแปล้
เพื่อให้ ดสี นอง
ทาแต่ ช่ ัวเพิ่มขึน้ มิหยุด ดีท่ เี คยมีสุด
ต่ อต้ าน
ต้ องรั บชั่วหาฉุด
พ้ นไม่
มีแต่ ดีเท่ านัน้
ช่ วยให้ พ้นภัย ชูชีพ/๒๓ ก.ค.๕๗
วันพระที่สองหลังพรรษา หลวงพ่ อคาเขียน ท่ านเขียน คาธรรมมะ แม้ นกายจะ เจ็บทุกข์ ถูกข่ มเหง ด้ วยโรคร้ าย หนักหนา น่ าหวั่นเกรง เป็ นมะเร็ง ตัวร้ าย ภายในคอ แม้ เจ็บปวด รวดร้ าว แสนสาหัส ท่ านก็เขียน คาธรรมมะ หารั ง้ รอ
เสียงติดขัด พูดออกมา หาได้ หนอ มิย่อท้ อ ต่ อการสอน ศิษย์ สืบไป
หลวงพ่ อคาเขียน ท่ านเขียน คาธรรมมะ ใจชนะ โรคภัย ในกายได้ ป่ วยแต่ กาย เท่ านัน้ เปล่ าป่ วยใจ ปล่ อยกายให้ มันเป็ น เช่ นนัน้ เอง ท่ านปฏิบัติ ให้ เห็น เป็ นประจักษ์ จิตก็จัก สงบเย็น ลงได้ เอง
ให้ ใฝ่ ฝั ก ฝึ กฝน อดทนเคร่ ง ไม่ ยาเกรง ป่ วยไข้ ของกายเลย ฯ ชูชีพ/๒๖/ก.ค./๕๗
หมายเหตุ หลวงพ่อคาเขียนท่านเป็ นอดีตเจ้ าอาวาสวัดป่ าสุคะโต อ.แก้ งคล้ อ จ.ชัยภูมิ ซึง่ พระ ไพศาล วิสาโล เป็ นเจ้ าอาวาสในปั จจุบนั หลวงพ่อท่านอาพาธถึงพูดไม่ได้ ก็ยงั เขียนหนังสือ สอนศิษย์อยู่ทกุ วัน เป็ นตัวอย่างให้ เห็นว่าจิตที่ฝึกมาดีแล้ วย่อมไม่ตกอยู่ใต้ อานาจของกายหรื อ วัตถุอื่นใด สาธุชนทังหลายพึ ้ งยึดถือเป็ นเยี่ยงอย่างในการฝึ กฝนจิตของตนเองตลอดไป
พรรษานี ้ มีท่ มี า (มูลคันธกุฎีที่พระพุทธองค์ทรงจาพรรษา ณ ยอดเขาคิชฌกูฏ เมืองราชคฤห ประเทศอินเดีย)
เคยงดเหล้ า เข้ าพรรษา มาหลายปี ตามที่มี สัญญา กับแม่ ไว้ จากคาขอ ให้ เลิกรา ตลอดไป แม่ ลดให้ อดสามเดือน ก็ยังดี ห้ าสิบเอ็ด เก้ าธันวา ฯ แม่ จากไป สู่สวรรค์ ด้ วยผลบุญ บารมี
ด้ วยสูงวัย อายุกว่ า เก้ าสิบสี่ ที่แม่ นี ้ ได้ กระทา บาเพ็ญมา
ตัง้ แต่ สอง พันห้ าร้ อย ห้ าสิบสอง ด้ วยคิดว่ า หาได้ มี คู่สัญญา
ไม่ มีมอง เรื่ องอดเหล้ า เข้ าพรรษา ป่ วยการที่ จักรั กษา สัจจาไว้
ก่ อนพรรษา สองห้ า ห้ าเจ็ดนี ้ ยีนนิ่งจ้ อง มองดู ไม่ ว่ากระไร
ฝั นเห็นแม่ ทุกที ที่หลับใหล นึกขึน้ ได้ แม่ คงมา ทวงสัญญา
จึงอดเหล้ า เข้ าพรรษา ในปี นี ้ แลฟื ้ นฟู จิตใจ ทัง้ กายา
ทดแทนคุณ แม่ ท่ ยี งั เป็ นห่ วงหา โดยหวังว่ า แม่ คงได้ คลายห่ วงใย ฯ ชูชีพ/๓๐/ก.ค./๕๗
วันพระที่ ๓ ของพรรษา อดีตนัน้ ผ่ านแล้ ว ผ่ านเลย สุขทุกข์ ล้วนแต่ เคย เกิดขึน้ มัวจมทุกข์ อยู่เลย ทุกข์ ใหญ่ ติดแต่ สุขชุ่มชืน้ มิได้ ประโยชน์ ใด คิดแต่ ท่ หี วังไว้ เบือ้ งหน้ า อนาคต เกิดปริวิตกว่ า บ่ ได้ จึงเกิดทุกข์ ล่วงหน้ า สาหัส เหตุไป่ เกิดคว้ าไว้ ทุกข์ นัน้ ใส่ ตัว ยึดปั จจุบันไว้ เผชิญปั ญหาที่มัน แก้ ไขปั ญหาพลัน สงบสุขทุกค่าเช้ า
ให้ ม่ ัน รุมเร้ า ตามเหตุ ปั จจัย ไม่ ต้องกังวลฯ ชูชีพ/๓/๐๗/๕๗
วันพระกลางเดือน ๙
บาปทางกาย นัน้ ลดได้ ง่ ายที่สุด เพียงแต่ หยุด เข่ นฆ่ า ทาร้ ายเขา ไม่ เอาของ คนอื่นมา เป็ นของเรา งดดื่มเหล้ า ผิดในกาม ตามศีลห้ าม บาปวาจา ละยาก ลาบากขึน้ พูดโกหก หลอกลวง ใครก็ตาม
ว่ าผู้อ่ ืน ส่ อเสียด พูดเหยียดหยาม แม้ พยายาม ยากจะลด หมดลงไป
สุดแสนยาก จักหักห้ าม บาปทางจิต เพียงแค่ คิด อกุศล ก็บาปได้ ทัง้ ที่ยัง ไม่ กระทา การอันใด สังวรไว้ ระวังจิต ให้ จงดี ต้ องคิดไป ในทางที่ เป็ นกุศล หยุดความคิด ที่สัมผัส ประดามี
ต่ อผู้คน เหตุการณ์ สถานที่ เป็ นวิถี ลดบาปใจ ลงไปเอง ฯ
หมายเหตุ หยุดความคิดที่สัมผัส หมายถึง เพียงรู้ ว่า ได้ เห็น ได้ ยนิ ได้ กลิ่น ได้ รส หรื อ ได้ สัมผัสอะไรก็พอแล้ ว ไม่ ต้องไปคิดต่ อว่ าเป็ นอย่ างไร ชูชีพ /๑๐/๐๘/๕๗
วันพระ ที่ ๕ ของ พรรษา หวนคานึง ถึงชีวิต ที่เกิดมา หรื อเพียงอยู่ เพื่อรอวัน ต้ องจากไป
มีคุณค่ า สาระบ้ าง หรื อไฉน แก่ นสาร สาระใด หาได้ มี
พุทธทาส ภิกขุ ท่ านสอนว่ า หน้ าที่ลูก ทาได้ ดี หรื อไม่ ดี
เมื่อเกิดมา ต้ องทา ตามหน้ าที่ งานอาชีพ ทาเต็มที่ แล้ วหรื อไม่
ได้ ทาไหม ในการอื่น ประดามี เป็ นพ่ อแม่ ทาได้ ดีเพียงใด
ทาหน้ าที่ ภรรยาสามี ดีแค่ ไหน หากตรองไตร่ ก็จะรู้ ด้ วยตัวเรา
ทาหน้ าที่ ได้ ดคี รบ มากเท่ าไร สมกับการ เกิดเป็ นคน พ้ นมัวเมา
มากสาระ เท่ านัน้ ใช่ ว่างเปล่ า เร่ งทาเข้ า ตามหน้ าที่ ตนมีเทอญ ฯ ชูชีพ/๑๙ สิงหาคม ๒๕๕๗
วันพระสิน้ เดือนเก้ า ต้ นทุนดี ที่ได้ เกิด เป็ นมนุษย์ ที่สงบสุข ร่ มเย็น แลยั่งยืน
มีโอกาส สูงสุด สู่ภพอื่น ไม่ ขัดขืน หากทา แต่ กรรมดี
หากมัวเมา เฝ้าทา แต่ กรรมชั่ว เกิดเป็ นสัตว์ ใหญ่ น้อย ประดามี
จักพาตัว ไปภพต่า ไม่ อาจหนี หรื อตกนรก อเวจี ไปตามกรรม
เป็ นกาไร ถ้ ากระทา แต่ กรรมดี ยึดศีลธรรม เป็ นหลักของ การกระทา
จักขาดทุน ถ้ ามีแต่ กรรมชั่วต่า ย่ อมนาไป เกิดชาติหน้ า ดีกว่ าเดิม
(เรี ยบเรี ยงจากคาสอนของสมเด็จพระญาณสังวรสมเด็จพระสังฆราช)ชูชีพ/๒๔/๐๘/๕๗
ขึน้ ๘ ค่า เดือน ๑๐ อย่ าหวนหา อาลัย ในอดีต เพราะเกิดขึน้ ผ่ านมาแล้ ว ก็ผ่านไป
แม้ เพียงคิด ก็มิอาจ เป็ นไปได้ ทาอย่ างไร ก็หาได้ กลับไปคืน
อย่ าสับสน วุ่นวายไป ในอนาคต อาจไม่ เกิด หรื อแปรไป ในข้ ามคืน
เพราะทัง้ หมด ยังมิได้ บังเกิดขึน้ ไม่ อาจฝื น เป็ นไปตาม เหตุปัจจัย
ควรอยู่กับ ปั จจุบัน ในวันนี ้ จักผ่ อนคลาย ความยุ่งยาก ลาบากใจ
ทุกข์ สุข ประดามี รั บให้ ได้ ยืนอยู่ได้ ด้ วยตัว ของตัวเอง ฯ ชูชีพ/๑/กันยายน/๒๕๕๗
วันเพ็ญเดือนสิบ คุณจรั ญ ราพันมา ว่ าว้ าเหว่ อยากให้ ผม เขียนให้ อ่าน เป็ นคากลอน
ไม่ ฮาเฮ สดชื่น คืนเหมือนก่ อน เป็ นอุทาหรณ์ พึงสังวร ระวังไว้
อันว่ าว้ าเหว่ นัน้ หนา เป็ นความรู้ สึก เกิดจากความ นึกคิดเรา เป็ นส่ วนใหญ่ ด้ วยต้ องมา พลัดพราก จากกันไป ทิง้ เราให้ โดดเดี่ยว เปล่ าเปลี่ยวทรวง คิดเสียว่ า เขายังจ้ อง มองเราอยู่ มิได้ ร้าง ห่ างไป ไหนทัง้ ปวง
ยังเคียงคู่ อยู่กับเรา คอยเฝ้าห่ วง แม้ ลับล่ วง ยังอยู่ใกล้ ไม่ หายไป
คิดเช่ นนี ้ ผมจึงไม่ ใคร่ ว้าเหว่ พร้ อมทัง้ ทา กิจกรรมอื่น ชื่นชอบใจ
ด้ วยหันเห ความเหงา เศร้ าไปได้ ความว้ าเหว่ จึงคลาย ลงไปเอง ฯ
คุณจรัญเป็ นเพื่อนนิสิต วศ.พิษณุโลกรุ่นเดียวกัน(รุ่ น ๓)
ชูชีพ/๘/กันยายน/๒๕๕๗
แรม ๘ ค่า เดือน ๑๐ ตัง้ สติม่ ันไว้
เต็มที่
เว้ นทาที่ไม่ ดี
จ่ งได้
ทาแต่ ส่ ิงดีทวี
คุณค่ า
พุทธองค์ ทรงสอนให้ เป็ นผู้ไม่ ประมาท
ถือศีลห้ าอย่ าให้ ห่ างหาย แม้ นจักถูกท้ าทาย
ไม่ ท้อ
ยังยึดมั่นไม่ คลาย
ไปทุ ศีลนา
ถือมั่นศีลทุกข้ อ หลีกพ้ นบาปกรรม ชูชีพ/๑๖/กันยายน/๒๕๕๗
วันพระสิน้ เดือนสิบ กตัญญู รู้ คุณ ผลบุญใหญ่ แทนคุณท่ าน ทุกที่ ทุกเวลา
ชนชาวไทย ยึดถือ มานานช้ า ทัง้ คราอยู่ คราดับ ล่ วงลับไป
สารทไทยนัน้ วันสิน้ เดือนสิบนี ้ อุทศิ แด่ พ่อแม่ ญาติพ่ นี ้ อง ที่จากไกล
เป็ นวันที่ ลูกหลาน ทาบุญให้ พร้ อมทัง้ ให้ เปรตผี ที่ไร้ ญาติ
นับเป็ นบุญ หนุนนา ส่ งชีวิต ไม่ ตกต่า เจริ ญรุ่ งเรื อง เฟื่ องอานาจ
ไม่ มืดมิด สว่ างไสว มิได้ ขาด เกิดมาชาติ หนึ่งพึงมั่น กตัญญู ฯ ชูชีพ/๒๓/กันยายน/๒๕๕๗
วันพระแรม ๘ ค่าเดือน ๑๑ เคยคิดว่ า ตนเองเป็ น คนกาหนด อยู่ต่อมา จึงรู้ ว่า ไม่ มีวัน
ได้ ทงั ้ หมด ทุกสิ่งอย่ าง เป็ นแม่ นมั่น เป็ นอย่ างนัน้ ไปได้ ในทุกกรณี
บางอย่ าง ถูกกาหนด โดยผู้อ่ ืน ในที่สุด ต้ องยอมทา ตามโดยดี
แม้ จักฝื น ขื่นขม จนเหลือที่ เพื่อชีวี ให้ อยู่รอด ได้ ปลอดภัย
บางอย่ างตน คนอื่นไม่ ได้ กาหนด ต้ องเป็ นเพราะ กรรมเก่ าเรา จงเข้ าใจ
มิอาจโทษ เกิดจากเรา หรื อเขาได้ เฉยอยู่ใย เร่ งกระทา แต่ กรรมดี ฯ ชูชีพ/๑/ตุลาคม/๒๕๕๗
สถานที่ที่พระพุทธเจ้ าปริ นิพพาน เมืองกุสินารา อินเดีย
วันขึน้ ๑๓ ค่า เดือน ๑๑ หลวงพ่ อชา ท่ านเล่ าว่ า ฝรั่ งถาม เป็ นอย่ างไร ขอท่ านโปรด ได้ พรรณณา
ถึงหลักธรรม ของพุทธ ศาสนา เพื่อช่ วยให้ ข้ าพเจ้ า นีเ้ ข้ าใจ
หลวงพ่ อท่ าน ชีไ้ ปที่ หินก้ อนหนัก ฝรั่ งว่ า น่ าจะหนัก จนเจียนตาย
ถามว่ าถ้ า ให้ แบกจัก สบายไหม ท่ านว่ า แล้ วจะแบกไว้ ทาไมนี่
ต้ องวางลง อย่ าไปแบก มันเอาไว้ เบาบางจาก กิเลส ประดามี
ก็จักไม่ เกิดทุกข์ เป็ นสุขขี ที่ว่านี ้ คือคาสอน พุทธองค์ ชูชีพ/๖ ตุลาคม ๒๕๕๗
วันปาวารนาออกพรรษา ครบพรรษา พากเพียรมา สัมฤทธิผล ไม่ ทศุ ีลข้ อห้ า แห่ งองค์ พระทรงชัย
เป็ นมงคล แก่ ตนที่ งดเหล้ าได้ ผลพลอยได้ ร่ างกายฟื ้ น คืนแข็งแรง
ประหยัดเงิน ค่ าเหล้ าได้ อีกต่ างหาก ใครใครก็ ทาได้ หมด โปรดสาแดง
ไม่ ย่ งุ ยาก หากยัง้ คิด จิตเข้ มแข็ง เป็ นกาแพง ป้องกันตน พ้ นบาปกรรม ชูชีพ/๘/ตุลาคม/๒๕๕๗
สัพเพ สัตตา สัตว์ทงหลายที ั้ ่เป็ นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตาย ด้ วยกันทังหมดทั ้ งสิ ้ ้น อะเวรา โหนตุ จงเป็ นสุขเป็ นสุขเถิด อย่าได้ มีเวรแก่กนั และกันเลย อัพยาปั ชฌา โหนตุ จงเป็ นสุขเป็ นสุขเถิด อย่าได้ เบียดเบียนซึง่ กันและกันเลย อะนีฆา โหนตุ จงเป็ นสุขเป็ นสุขเถิด อย่าได้ มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย สุขี อัตตานัง ปะริหะรั นตุ จงมีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้ พ้นจากทุกข์ภยั ทังสิ ้ ้นเถิด