Sixday

y a d x i s het verhaal van een vriendenclub 1

2

Hoe kan je het verhaal van een vriendschap vertellen?

4

Hoofdrolspelers

6

Prehistorie en eerste jaren van de vereniging

Jongens waren we, maar aardige jongens

11

Tweede periode ALV 1997 t/m ALV 2006

Crisis en herstel

23

De jaren 2007 tot en met 2016

Sixday slaat haar vleugels uit

34

De bal rolt verder… Over Kezen tegen Turken,

Lellers tegen Kids en de Tweede Generatie

52

Verwieving

56

Bokbierdag

58

Sixday - Alltime Top 100

60

Wildwandeling

62

Statuten

64

Bestuurloos gevoel

65

‘Bosje’

66

Verklarende begrippenlijst

68

Pact van Wenen

72

Verdict van Oudenaarde

73

Alle ALV’s op een rij

74

het verhaal van een vriendenclub

auteurs Seek - Kees Diepeveen Jan - Jan Driegen Turk - Gerard van Hasselt fotograaf Hoeki - Gjalt Hoekstra 24 september 2016

Hoe kan je het verhaal van een vriendschap vertellen?

meisje gezoend had (… en daarna gedaan had wat daar meestal op volgt). Dat schept een band.

Uit hoeveel banden bestaat de vriendschap van twee, uit hoeveel de vriendschap van een elftal?

Van waar het begon en hoe het verder ging, met vallen en opstaan, van soms een lange tijd niets, om later elkaar weer terug te vinden; een vriendschap die kon rijpen tot …, ja tot wat? Mannenvriendschap, want daar gaat het hier om, grillig, want soms voor het oog oppervlakkig, maar toch ook door de jaren verdiept.

Van de eerste ontmoeting mee aan de hand van je grote zus die op bezoek gaat bij een vriendin “met een leuk broertje” een straat verderop.

Hoe kan je het verhaal van een vriendenclub vertellen?

Een vriendenclub van elf mannen. Dat zijn dus bij elkaar opgeteld 10+9+8+7+6+5+4+3+2+1=55 vriendschappen tussen twee mannen. En elke vriendschap kent minstens twee verhalen, tenminste we denken dat Turk het verhaal van zijn vriendschap met Ballie heel anders zal vertellen dan Henry het verhaal zal vertellen van zijn vriendschap met Gerard, om maar eens een heel willekeurig voorbeeld uit die 55 vriendschappen te noemen. Dan komen we dus al op 110 verhalen, en daarmee zijn we er nog niet. Want welk verhaal zal Valet vertellen over de vriendschap van Papier en Bob? Vast toch wel weer een net iets ander verhaal dan de jongens uit Eefde zelf te vertellen hebben.

(O ja dat brengt ons direct aan het begin van dit verhaal al op een bekentenis die we doen met een grote glimlach: Wij van Sixday zijn een mannenclub, “but it ‘d be nothing without a woman or a girl”).

Van de eerste keer dat je bij elkaar in de klas zat – op de kleuterschool, op de lagere school, op het Baudartius, of de eerste keer dat je in het zelfde elftal speelde?

(O ja, weer even een zijsprongetje: we heten “Sixday” maar we zijn wel mooi een elftal. We spelen, drinken, lachen, huilen nu al zeker 25 jaar in hetzelfde elftal!)

Hoe kan je het verhaal van een vereniging vertellen?

Of was een andere eerste keer veel belangrijker? Je weet wel… De eerste keer ‘de eerste keer’, en dat je als vrienden er achter kwam dat je met hetzelfde

De vriendenclub had al veel meegemaakt. Van feesten in het Zandgat en de padvinderskeet tot bezoekjes in het buitenland, bij André in Londen, en bij Turk in Leverkusen. O ja, dat brengt ons bij die ene auto met Duits nummerbord die plotse4

Maar tijden veranderen, je gaat studeren, in een andere stad, de eerste baan, een vast relatie, een huis, een hypotheek, oftewel… de ‘verwieving’ slaat wild om zich heen onder vrienden die zich ook nog eens verspreiden over het hele land. Van Gorredijk tot Gouda, van Limbricht tot Leusden.

Het lijkt te gaan zoals overal en altijd: een club vrienden die elkaar hoogstens nog eens in de zoveel jaar gaat zien op een reünie van het Baudartius.

ling daar was op de Zaadmarkt in Zutphen, te midden van uitbundig feestvierende vrienden na de gewonnen EK-finale in 1988. Er waren eerst allerlei wisselende verbanden, je had Turk, Jan, Cas en Gjalt uit Gorssel, je had de Eefdenaren Bob, Papier, Valet en Seek, je had André, Ballie en Bill uit Zutphen/Warnsveld. Maar er waren ook allerlei andere verbanden: Bob, Ballie, Turk, Jan, André kenden elkaar goed uit de roemruchte HAVO 4 klas van 1975-1976. Jan, Cas, Seek en Valet zagen elkaar in de Gereformeerde Kerk in Eefde. Maar de echte banden werden toch gesmeed met ´Wein en Weiber en Gesang´, nou ja met bier en balletjes gehakt - in Kaptein, bij De Noot en Platter.

Totdat….

Kees Diepeveen Jan Driegen Gerard van Hasselt

Toen sprak het allemaal vanzelf. Vriendschap daar dacht je niet over na, die was er gewoon, en je vrienden had je altijd om je heen.

Amsterdam/Overloon/Herten, november 2015

5

Hoofdrolspelers

Bill Luistert in het dagelijks leven naar de naam Wim Hiddink. Niet toevallig kreeg Bill als bijnaam de Engelse equivalent van Wim: meer nog dan Atlantisch georiënteerd is Bill vooral ook anglofiel met onder andere een grote voorliefde voor Londen en James Bond. Zijn andere bijnamen: Hiddelpik of kortweg Hiddel, als in “Hit me with your Hiddelpik, hit me slowly, hit me quick” (vrij naar Ian Dury).

Ballie Voluit balletent (nieuwe spelling: ballentent). Ook wel bekend als Henri Moorman.

Een van de oudste en sterkste bijnamen binnen de vereniging, gaat terug tot middelbare schooltijd. Precieze herkomst daarom niet met zekerheid te achterhalen, maar naar verluidt verwijzing naar type horeca-gelegenheden die Ballie, tegendraads als hij is, bezocht waarop vrienden reageerden in de zin van: “wat is dat nu weer voor balletent!” Mogelijk is deze bijnaam ook verwijzing naar buitensporig model korte hose waarin zeker ook Ballie zich graag hulde bij het lellen.

6

Staat Brinkieboy Ook wel kortweg ‘Brinke’. gt uiteraard voor André ten Brinke, en bren gheid chti ensa combinatie van bravoure en jong grappige tot uitdrukking. Andere variant is de van zijn g en zeker ook toepasselijke omkerin uzer achternaam: Ben Trinke, of iets mysterie e Ben T. Mogelijk spreekt hieruit een licht ige voorkeur van Brinkieboy voor Duitstal de aanduigebieden. En dan is er natuurlijk nog er een ding Travelmanager, waarschijnlijk eerd aam (zie functionele aanduiding dan een bijn daarom de begrippenlijst).

Cas Kort voor Lucas (Luuk) Driegen. Cas kreeg deze bijnaam eind jaren 70, begin jaren 80 toen hij als zanger-gitarist van de formatie Seebow furore maakte op de regionale poppodia. Toen nog geschreven als ‘Kaz’, en daarmee direct verwijzend naar Kaz Lux, zanger-gitarist van o.a.

Brainbox.

Bobbie Ook wel kortweg Bob. Bijnaam van Rob Aalpol, die hem past als een oude jas, of beter nog misschien, die met hem meegaat als een trouwe metgezel. Onmiskenbaar komt in de bijnaam het goedmoedige karakter van Bob en zijn hang naar gezelligheid tot uitdrukking.

Maar, meer fysiek, met de vele B’s in de naam Bobbie zeker ook zijn hang naar borsten en meer nog billen. Bob is een echte billenman.

7

ers. Zo’n Jan Jan Driegen, hoe kan het ook and teken een ig, voornaam heeft geen bijnaam nod de andere van zichzelf zijn, van eigenheid. Zijn dat door leden door hun bijnaam uniek, Jan is bijnaam als enige binnen de vereniging geen te hebben.

Hoekie Voluit Gjalt-Hermen Hoekstra. Natuurlijk wel een mond vol, dus een praktischer kortere bijnaam lag voor de hand. Behalve de afleiding van zijn achternaam is in deze bijnaam ook te herkennen de stabiele vaste waarde waar Hoekie zowel binnen de vereniging als op het voetbalveld (moeilijk te passeren) voor staat.

8

Papier Bijnaam al heel veel jaren met ere gedragen door Dirk Nijen huis. Gaat terug op het noodzakelijke gebruik van papier bij het dirken, Achterhoeks voor poepen . Oftewel, toiletpapier is dirkpapier. Dan is het nog maar een kleine stap naar kortweg ‘Papie r’. Met weer als gevolg de ook bij verenigingsac tiviteiten regelmatig gehoorde kreet: “Papier hier!”.

Seek staat voor Kees Diepeveen. Niet heel erg origineel of opzien­barend, gewoon een omdraaiing van zijn voornaam. Kennelijk stond Seek achteraan bij het uitdelen van bijnamen.

Sommigen lezen in de omdraaiing een zekere neiging tot tegendraadsheid van Seek.

aam van Turk Niet meer weg te denken bijn al zo’n aam Gerard van Hasselt. Gaat als bijn uit de golf 40 jaar mee want kwam direct voort vanaf de van arbeidsmigranten uit Turkije die r, in de jaren 60 neerstreek in Deventer. Daa jaren 70 fabriek van Nefit, kwam Turk midden veel daar tijdens vakantiewerk in aanraking met waarmee werkzame Turken. Dankzij de verhalen e Gorssel Turk weer terugkwam in het landelijk was zijn bijnaam snel geboren.

Valet Curieuze, tot de ver beelding sprekende bijnaam van Robert Krame r. Ook deze bijnaam gaat terug tot de jaren 70 , en behoort, met Ballie, Papier en Turk, tot de top 4 sterke en originele bijnamen binne n de vereniging.

Bijnaam is ontleend aan een karakter (naar verluidt type sympathieke maar enigszins sullige boerenknecht) uit de Ne derlandse tv-serie voor kinderen ‘De vloek van Wo estewolf ’ uit 1974.

‘Bijnaamgever’ Cas vond kennelijk voldoende gelijkenis om Valet met de ze, sindsdien niet meer weg te denken, bijna am te sieren.

9

Een deel van 4 Havo 1976

10

prehistorie en eerste jaren van de vereniging

Jongens waren we, maar aardige jongens

kleuterschool. Ook in Zutphen/Warnsveld gebeurde iets vergelijkbaars.

Alle drie de vriendenclubs ontmoeten elkaar op de middelbare school in Zutphen. Het Baudartius College. De bruggenbouwers tussen de clubs waren belangrijk. André was de verbinding tussen Zutphen/Warnsveld en Gorssel door de verkering mat Karin. En ook Bill door de contacten met Jan (de werkvakantie in Zwitserland). De verbindende schakel tussen Eefde en de andere was Bob. En natuurlijk werden de vriendschappen verstevigd door de trips die Gerard met een aantal leden van de vereniging bracht aan de VS (met André, Wim en Jan).

Een vermaarde klas was 4 havo, waar maar liefst vijf toekomstige leden van de vereniging bij elkaar in de klas zaten. Te weten André, Wim, Henry, Jan en Gerard. De werkweken en excursies naar Vlissingen en Ockenburgh zullen zij niet snel vergeten.

Soms heb ik dat. Dan denk ik met weemoed terug aan lang vervlogen tijden. Toen het leven nog simpel was. Je de wereld tegemoet trad met open blik. Een partijtje voetballen, lekker naar het zwembad de ‘Boskoele’, ‘plaatjes draaien’ op je kamertje en… de eerste meisjes. Wat een heerlijke tijd was dat!

In de nevelen van die tijd ontwaren wij drie landelijk gelegen dorpen en een provinciestad waar de kiem ligt van onze vereniging.

We praten over het jaar onzes Heren 1974. Een gedenkwaardig jaar.

Nixon treedt af vanwege de Watergate affaire. En het Nederlands elftal verliest van West-Duitsland in de finale van het WK. Eddie Merckx (de kannibaal) wint voor de 5e en laatste keer de Tour de France, en Abba wint het Eurovisie songfestival. En op 31 augustus van dat jaar kwam er een einde aan de piratenschepen op zee, Veronica en Noordzee, “dit is het laatste uur”, Rob Out in tranen.

En… de eerste tekenen van leven van wat later een b(l)oeiende vereniging zou worden dienden zich aan.

In Gorssel woonden de familie Driegen, Hoekstra en Van Hasselt. Samen reden de broers Jan en Luuk Driegen en Gjalt Hoekstra dagelijks de 8 kilometer naar school. Langs het zwembad ‘de Boskoele’ over de ‘Gjaluberg’ door Eefde naar Zutphen.

Ook in Eefde was er een vriendenclub ontstaan, de jongens kenden elkaar al van de voetbalclub, van de kerk, van de lagere school, ja zelfs al van de

Op zondagmiddag werd er regelmatig een balletje getrapt op het grasveldje voor het huis van de familie Driegen. Hierbij waren aanwezig Hoekie, Jan, Cas en Turk, maar ook, al zij het iets later, Rik, Joost, Jorn en Hoite. De laatste, zijn overbuurjongen op de Ravensweerdseweg, kwam met Turk mee en heette al snel ‘Turkey’. De bal kwam regelmatig al dan niet expres in de tuin terecht van Adolf Gooal.

Een andere plek waar vriendschappen gesmeed werden was de tuin bij de Familie van der Meulen.

11

de feesten bij Gerard, Waarbij na verloop van tijd ieder stelletje zich terugtrok naar belendende percelen waar we als jongens onze eerste prille sexuele ervaringen hadden, jong en onschuldig maar heeeeeerlijk!

Hier werd voor het eerst ‘geleld’. Op zondagmiddag werd daar naar hartenlust gevoetbald, maar ook waren er gesprekken over van alles en nog wat, ook met de oude Daan. En moeder Vermeulen maakte haar fameuze vlierbessensap. Rijanto speelde Angie op de gitaar. Er was ook voor de wat mindere lellers onder ons voldoende te doen.

Niet onvermeld mogen blijven de examenfeesten Na zo’n feest met de nodige alcoholische versnaperingen moest er naar huis gefietst worden. Dit werkte vaak ontnuchterend. Maar soms waren we zo ver heen dat we er uren over deden. Zo was er een keer dat Turk zo bezopen was dat hij bij Dokter Dekker niet verder kon. Hij ging in het gras liggen en zei: ‘Laat mij hier maar slapen ik ga morgen wel verder naar huis’. En over Valet gaat het verhaal dat hij al fietsend, of wat daar voor door moest gaan, tegen een lantaarnpaal botste. Zijn eigen lezing voor het thuisfront was dat hij tegen een deur was aangelopen.

We gaan verder in de tijd. Het ‘lellen’ werd verplaatst naar een veldje dat grensde aan de lagere school van Gorssel en de tuin van de gemeente secretaris van Gorssel, de heer Willink.

Er werden nu wedstrijdjes gespeeld tussen de Turken en de Kezen.

Een andere verbinding waren de meisjes, denk aan de verkering van André en Karin. Waardoor er in Gorssel bij de familie Driegen feesten waren waar we elkaar ontmoeten. Op het terras en in de kelder, het was daar altijd (net als bij de familie Van der Meulen) een zoete inval.

En dan willen we in herinnering roepen de weilandfeesten, de feesten bij het zandgat, de padvinderskeet, op camping ‘Jong Amelte’ en niet te vergeten

We schreden verder in de tijd, een ieder ging studeren en verliet de vertrouwde omgeving. we kwamen elkaar vaak tegen in het weekend, maar ook dat verwaterde wat. Natuurlijk bij hoogtij12

dagen, zoals de trouwerijen die begonnen plaats te vinden….

het Sixday voetbaltoernooi in Almen, en daarmee een logische naam voor de latere vereniging!

Met als eerste de trouwerij van Wim en Reina. Er ging een golf van opwinding door de vriendenclub toen bekend werd dat zij gingen trouwen. De meesten hoorden het toen ze terug kwamen van vakantie. Jan vertelt: “Ik was in juli 1980 met Turk naar de VS geweest. En mijn ouders waren altijd de hele zomer in hun stacaravan in Langweer, Friesland. We zaten heerlijk te vissen en wat schetst onze verbazing, daar kwamen… om de hoek Wim en Reina en pa Kos in een bootje. Ze zouden hun vakantie in Spanje doorbrengen. Maar wat bleek..

Reina was zwanger en ze gingen trouwen.” De vriendenclub in rep en roer. Bill en Reina trouwden op 22 augustus 1980. En de hele vriendenclub was aanwezig in het wit. Want Bill kleedde zich graag in het wit. Maar tegelijk leverde het natuurlijk een mooi beeld op van de onschuld van onze jeugd…

In restaurant De Kap in Warnsveld zongen wij het jonge paar toe: ‘Al is de wereld vol kommer en kwel Wim en Reina redden het wel’

Mijlpaal was het EK voetbal van 1988. Bij Bill en Reina in Leusden keken we de eerste poulewedstrijd. Bij de familie Straatman in Warnsveld, Gjalt’s schoonfamilie, keken we gezamenlijk de gewonnen finale. Wat ´bescheiden´ begon met een spontane omhelzing door Papier van de buurvrouw van de familie Straatman, eindigde in wilde taferelen op de markt in Zutphen. Even was Turks auto met Duits nummerbord zelf het onbedoelde middelpunt van de iets te enthousiaste feestvreugde.

Zeker is dat de overwinning in Duitsland en in de halve finale op Duistsland voelde als een bevrijding, en dat het voor ons heel goed voelde die met elkaar te vieren in de stad van onze jeugd, Zutphen. En het is daar en toen in die overweldigende emotie van gezamenlijke herkomst dat de behoefte werd uitgesproken om elkaar niet meer los te laten. En dat het eerste idee ontstond om dat te bezegelen in een organisatorisch verband.

Cas was bezig met een studie rechten in Utrecht.

Hij had al een pleitgezelschap opgericht en verschillende studentenclubjes het licht doen zien.

Die clubjes kregen uiteraard een stevige statutaire basis. Seek was in Amsterdam ook juridisch geschoold. En Bill hield zich professioneel al jaren bezig met het adviseren van organisaties.

De vriendenclub had behoefte aan wat meer vastigheid, en het was eigenlijk wel duidelijk

Zo tussen ons 22e en 30e jaar vloog iedereen een andere richting uit, voor studie, voor werk, voor de liefde. Daarmee raakten we elkaar wel wat uit het oog, al waren er bijvoorbeeld tripjes naar Brinke in Londen en Turk in Leverkusen. De enige echt constante factor bleef de jaarlijkse deelname aan

13

1991

dat dit trio het initiatief ging nemen voor enige formalisering.

En zo gebeurde het dat op donderdag 26 september 1991 de vrienden Luuk Driegen, Wim Hiddink en Kees Diepeveen in het statige stads­ kasteel Oudaen op de Oudegracht in Utrecht bij elkaar kwamen om de vereniging Sixday op te richten en de statuten op te stellen.

De finale van de EK 1988 viel samen met de geplande vrijgezellenavond van Turk. De vrienden­ groep zag dit al helemaal voor zich. Eerst in meer dan opperbeste stemming de finale kijken en bij winst uitgebreid feest vieren op de markt in Zutphen, met extra potten bier vanwege de vrijgezellen avond en om zo half negen aan tafel in een restaurant in Vorden wat een aantal heren geregeld had. En mocht Nederland verliezen, dan hetzelfde scenario, maar dan uit “verdriet”. Hoe dan ook het kon eigenlijk niet stuk. We hadden altijd een goede reden om uit het dak te gaan. Het scenario is op een fantastische wijze uitgekomen, echter met één verschil t.o.v. de planning. We waren zo euforisch, aangeschoten en bezopen dat we Vorden niet gehaald hebben, zelfs geen poging daartoe ondernomen hebben, ook maar niet afgebeld hebben, want enigszins normaal praten was er niet of nauwelijks bij en hebben we ons “culinair” maar tevreden gesteld met wat Chinees bij Tong Ah op de markt. Dat konden we nog net halen.

Artikel 1 luidde De vereniging draagt de naam SIXDAY. Zij heeft haar zetel aan de goede kant van de IJssel, in de gemeente Gorssel.

Artikel 2 luidde De vereniging is opgericht ter aanmoediging van het doelmatig drankgebruik gedurende de afsluitingsplechtigheid van het jaarlijkse sport evenement ‘Sixday’ te Almen.

1992, het eerste jaar De allereerste activiteit van de vereniging vond plaats op zaterdag 11 januari 1992 in hotel de Roskam te Gorssel. Door overmaking van het schamele bedrag van 25 gulden konden de vrienden zich aanmelden om lid te worden van de vereniging. In ruil voor die 25 gulden, mochten de leden deelnemen aan de eerste ALV en kregen 14

15

Er is één ‘Orgaan’ verschenen, het clubblad van de vereniging. Er sprake geweest van een vervolg, maar dat is er tot op heden nooit gekomen.

Het programma:

ze een unieke stemkaart. Het oprichtingsbestuur bestaande uit Luuk, Wim en Kees bood de leden na afloop van de ALV een Nieuwjaarsborrel aan.

Waarmee de toon was gezet want de ´borrel nieuw bestuur´ zou vast onderdeel worden van de ALV. Een mooi ritueel waarmee het bestuur de leden gunstig stemt en de leden het nieuwe bestuur hun vertrouwen ´indrinken´.

Na de vergadering vond er een ‘lelpot’ plaats, werd er boerenkool met worst gegeten en werd er een prachtige natuurfilm vertoond met tamelijk expliciete sexueel getinte beelden.

Er was ook voorzien in een B-programma in de avonduren.

Vrijdag 12 juni 17.00 Aankomst bij de Aanleg, Scheggertdijk te Almen 17.15 Nederland-Schotland (EK voetbal Zweden 1992) 21.00 Presentatie eerste nummer van het ‘Orgaan’ Zaterdag 13 juni 9.00 Eerste wedstrijd Op zaterdag 12 december vond de eerste klaverjaskerstdrive plaats in Cafe de Deur (voormalige Cafe de Noot). Het deed de leden bijzonder goed te merken dat daar als laatste nummer voor sluitingstijd traditiegetrouw nog steeds ´Hotel California´ van de Eagles werd gedraaid.

Op zaterdag 13 juni vond het jaarlijkse Sixday toermooi in Almen plaats.

16

1993 Op zaterdag 27 maart vond de tweede Algemene Ledenvergadering plaats wederom in De Roskam in Gorssel.

Special guest was dit keer Pa Hoekstra, lid van de Oudheidkundige vereniging, die een lezing hield over Gorssels verleden (zie de bedankbrief). Wij zijn daarna als vereniging lid geworden van deze vereniging, ‘De elf Marken’.

De eerste bestuursvergadering van het nieuwe bestuur werd op 25 mei 1993 gehouden op Duizendblad 4 te Venray (bestuur Gerard, Gjalt en Jan).

In het verslag van de bestuursvergadering van 25 mei wordt gewag gemaakt van het ontbreken van de notulen van de ALV. Deze zijn nooit meer boven water gekomen. Achteraf bleek dat ze nooit gemaakt zijn.

17

Het jaar 1994 getoond. Er wordt besloten dat de vereniging hier voorlopig ‘nog niet aan toe is’.

De ALV vond wederom plaats in De Roskam, op zaterdag 25 maart. In deze vergadering wordt er gesproken over een eventuele uitbreiding van de vereniging met nieuwe leden. Bernd van der Meulen en Fred Maarhuis hadden interesse

Op zondagavond 1 mei vond de eerste officiele bestuursoverdracht plaats.

Brief Henry uitnodiging bestuursoverdracht in Etablissement Tijl Uilenspiegel te Nijmegen (Bestuur Bally, Bob, Papier)

18

Er waren die jaren ook voor het eerst wat hebbedingetjes voor de leden. T-shirts in 1993 en in 1994 de beroemde witte korte hosen.

Het bestuur was zo aardig om deze brief achter te laten.

1995 De vereniging begint zijn vleugels uit te slaan.

Voor het eerst verlaten we de vertrouwde grond van de Achterhoek en reizen we af naar Schiermonnikoog. Op naar het strand en natuurlijk Hotel van der Werff. Deze trip vond plaats op 18 en 19 maart 1995.

De reis er naar toe verliep voor één van de leden minder voorspoedig. Het lukte Luuk wederom om ergens te laat te zijn, dit keer bij de veerboot in Lauwersoog.

Over de ALV enkele bijzonderheden. Lid Kees Diepeveen wordt tot nader orde geschorst vanwege het misssen (zonder opgave van redenen) van de ALV. En wat niet onvermeld mag blijven is dat Hans ten Brinke zijn lidmaatschap opzegt. Hij wil zich beperken tot voetballend lid. Alhoewel de statuten niet voorzien in een enkel voetballend lid stemt de vereniging toch in met dit verzoek omdat anders, en nu citeer ik, `het voetballend vermogen van de vereniging dermate zou verminderen dat we hier verder niet moeilijk over doen`.

Het nieuwe bestuur dat gekozen werd bestond uit André, Wim en Kees. De laatste werd bij afwezigheid verkozen onder het motto ‘hou Kees binnenboord’.

Op 21 Oktober 1995 vond een reunie plaats van het Baudartius College vanwege het 75-jarig bestaan. De meeste leden waren hierbij aanwezig.

19

20

1996 En wederom wordt er geschiedenis geschreven in de vereniging. De ALV vindt plaats op het IJsselmeer aan boord van de botter ‘De Courier’. Na een avondje lekker doorhalen in havenkroeg `´t Markerveerhuis´ in Monnicken­dam kiezen we het ruime sop met Schipper Jacob met de WR (Wieringen) 151. Kees is weer aan boord. De zon schijnt volop en dat blijft zo op wat de geschiedenis van de vereniging zal ingaan als de ALV met het mooiste weer. Zaterdagavond terrassenweer in Hoorn en op zondag slaapt menig verenigingslid zijn roes uit in het kluivernetje voor de boeg van het schip.

Wat verder opvalt in de beginjaren is de grote hoeveelheid commissies die wordt ingesteld. Niet alleen een kascommissie, maar ook een orgaancommissie, rechtencommissie, EK/WKcommissie, en een lustrumcommissie. Het bestuurswerk en het commissiewerk waren gewild. Toen er een nieuw bestuur werd gekozen bestaande uit de leden Luuk, Gjalt en Robert, werd Willem als speciaal adviseur (zonder stemrecht) toegevoegd aan het bestuur. Tekenend voor de tijd, maar meer nog voor de bestuursgeilheid van het betreffende lid.

Zeilweekend vrijdag 19 t/m zondag 21 april 1996 21

Beste vrienden, Om maar meteen met de deur in huis te vallen, na enige weken van bedenkingen heb ik besloten om niet mee te gaan naar de A.L.V. in Londen. De redenen hiervoor zijn m.i. de te hoge kosten. Al enige jaren heb ik er bij de A.L.V.’s op aangedrongen de kosten binnen de perken te houden. Er zijn ook leden onder u die met een salaris rond moeten komen. Ik kan het t.o.v. mijn gezin niet verantwoorden om deze uitgave te doen. Het verschuldigde contributiegeld zal Zouden ek.en, Een en. voldo Geacht best uur ik uiteraard z.s.m. enverzo medeled jullie in de A.L.V. 1 punt namens mij kunnen de buite (dus uitga extra rdoor wil ven behandelen: deHie ik rea ger en opn de oproep voor de ment evene derge ALV van een de verlijk contributie) voor enigin g 'Sixday' zoals deze mij 100,Fl.zal tot en blijv n eik moete gist kteren ber zouden m.i. beper te. Hel aas ik bij deze ALV niet aanwezig zijn om de volgende redenen: De beslu dit bijdspijt rageig indat finik Ik vind het zeer anc iële zinit is m.i. extreem hoog toch julli wens en kom , maar t nie t over heb moeten nemen eenemet de doelstellingen tbare enreis vooren aleen metvruch een plezierige het door de leden goedgekeurde bele g. id derin m.b. t. het betaalbaar houden van ledenverga “verplichte” evenementen. Het niet aanwezig zijn heeft een principiële grondslag.

Zonder enige indicatie te geven van de kos ten, leden een weekend vrij laten houden daarme e de verwachting wekkend dat de kosten niet te veel van voorgaande jaren af zullen wijken.

De moeizaam opgebouwde financiële reserves hierdoor weer uitgeput raken.

Hoe graag ik ook met jullie dit weekend zou hebben willen doorbrengen, meen ik dat het genomen besluit in het belang van de toekoms t van de vereniging is.

22

tweede periode alv

1997 t / m

alv

2006

Crisis en herstel

Dat de trip naar Londen niet viel te bekostigen binnen de contributie was het bestuur bekend.

Maar in volkomen goed vertrouwen – elkaar al zo lang en zo goed kennende en wetende dat het om een jubileumjaar ging – was het bestuur (vanuit hun optiek begrijpelijk) ervan uitgegaan dat dat weekend wel snor zou zitten. Met een uitgebreid motiverend schrijven van 2 april 1997 heeft het bestuur uitgelegd waarom het weekend, dat begroot werd op ƒ 300,- , niet bekostigd kon worden uit de contributie, die in 1997 ƒ 100,bedroeg. Ook niet als de opgebouwde reserve van ƒ 300,- werd ingezet voor deze bijzondere ALV.

De eerste “vette” jaren van de vereniging liepen ten einde, het eerste lustrum diende zich aan, en de aanvankelijke “hosanna-hosee”-stemming begon wat weg te ebben. Het individuele lid voelde zich niet altijd voldoende begrepen en gewaardeerd door de vereniging. De spanning tussen individu en collectief was voelbaar, en werd regelmatig benoemd. Als ultiem verdict binnen een mannenclub viel regelmatig het V-woord: Verwieving! Zo begon bij tijd en wijle de verenigingsband wat te knellen en te schuren. En van dat schuren kwam in de loop van de jaren voorzichtig, maar gaandeweg steeds duidelijker, glans tevoorschijn. Kortom, de periode 1996-2007 werd gekenmerkt door crisis, persoonlijke tegenslag en voorzichtig maar doorzettend herstel.

Maar al in de aanloop naar het weekend bleek dat het bestuur de stemming onder de leden verkeerd had ingeschat. De “eigenmachtige” houding van het bestuur dat voor de gewone leden de financiële spankracht invulde bleek voor menig lid een brug te ver!

Het legendarische ALV-weekend 1997 markeerde het begin van deze periode. Het toenmalige bestuur Cas, Hoekie en Valet koos Londen als reisdoel, een bijzondere en tot de verbeelding sprekende bestemming, passend bij het jubileumjaar (“Sixday wordt 5!”). En als thema onder andere voetbal, toch een van de bindende factoren binnen de vereniging, met een bezoek aan het Wembley stadion.

Gereisd werd er per boot en trein wat natuurlijk het gevoel versterkte van “onderweg zijn” met de vereniging… En de lange bootreis bood voldoende tijd voor het houden van de A.L.V. zelf. En er viel wel wat te bespreken…

De volgende citaten illustreren de ontstane crisis: “Beste vrienden. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, na enige weken van bedenkingen heb ik besloten om niet mee te gaan naar de A.L.V. in Londen. De redenen hiervoor zijn m.i. de te hoge kosten. Al enige jaren heb ik er bij de A.L.V.’s op aangedrongen de kosten binnen de perken te houden. Er zijn ook leden onder u die met een salaris rond moeten komen. Ik kan het t.o.v. mijn 23

willen doorbrengen, meen ik dat het genomen besluit in het belang van de toekomst van de vereniging is.”

gezin niet verantwoorden om deze uitgave te doen.

Het verschuldigde contributiegeld zal ik uiteraard z.s.m. voldoen. Een verzoek. Zouden jullie in de A.L.V. 1 punt namens mij kunnen behandelen: de extra uitgaven (dus buiten de contributie) voor een dergelijk evenement zouden m.i. beperkt moeten blijven tot Fl. 100,-

De boot was aan… nog voordat de scheepshoorn voor vertrek had geklonken. Er werd zelfs gedreigd met boycot, opzegging van lidmaatschap en het terugvorderen van de contributie.

Uiteindelijk maakten Jan, Brinkieboy, Seek en Hoekie de oversteek niet mee, zij het Hoekie om een andere reden.

Ik vind het zeer spijtig dat ik dit besluit heb moeten nemen, maar wens jullie toch een plezierige reis en een vruchtbare ledenvergadering.”

Het was nog nooit vertoond, 4 van de 11 leden bleven thuis, en zou gelukkig daarna ook nooit meer vertoond worden.

Uiteraard leidde dit tot pittige discussies tijdens de ALV op de boot. Onder andere was de vraag aan de orde of de minderheid zijn wil op kan leggen aan de meerderheid. Aan de ene kant was er weinig begrip voor de stelling van de thuisblijvers dat hun niet meegaan in het belang zou zijn van de toekomst van de vereniging. Dat is een arrogante stelling vonden sommigen, die er bijvoorbeeld op wezen dat ook het jaar ervoor (1996) reserves waren aangesproken. Aan de andere kant werden als eindconclusie de financiële kaders kort, strak en duidelijk geformuleerd. Het voelde toch als een overwinning van de solidariteit: de meerderheid die op de boot terug vergaderde kwam (figuurlijk en letterlijk) de in Nederland achtergebleven minderheid tegemoet… Zo gloorde er toch een lichtpuntje

En: “Geacht bestuur en medeleden. Hierdoor wil ik reageren op de oproep voor de ALV van de vereniging “Sixday” zoals deze mij gisteren bereikte.

Helaas zal ik bij deze ALV niet aanwezig zijn om de volgende redenen: De bijdrage in financiële zin is m.i. extreem hoog en komt niet overeen met de doelstellingen en vooral met het door de leden goed gekeurde beleid m.b.t. het betaalbaar houden van “verplichte” evenementen. Het niet aanwezig zijn heeft een principiële grondslag.

Zonder enige indicatie te geven van de kosten, leden een weekend vrij laten houden daarmee de verwachting wekkend dat de kosten niet te veel van voorgaande jaren af zullen wijken.

De moeizaam opgebouwde financiële reserves hierdoor weer uitgeput raken.

Hoe graag ik ook met jullie dit weekend zou hebben 24

de roots!! Dit kon ook min of meer letterlijk worden genomen want met een stevige tweedaagse wandeltocht die ons van Zutphen via Lochem en Barchem naar Ruurlo bracht, met tussenin een tamelijk basic overnachting in trekkershutten bij de “Witte Wieven”, waren we echt weer een beetje terug bij af. De ALV vond plaats in het diesel-stoptreintje van Ruurlo naar Zutphen. En toen mocht het bestuur – nog nooit vertoond – op herhaling: het hele bestuur werd herkozen voor een tweede termijn. Niemand van de leden meldde zich aan voor een bestuursfunctie, ook dat was ongewoon.

Klonk hierin toch nog iets door van een “trauma van Londen”? Het vervullen van een bestuursfunctie leek opeens wat minder populair. Maar uiteraard – en de leden werden, hoe gesloopt ook door de zware Achterhoektocht, niet moe dit te benadrukken – was de herverkiezing ook een blijk van waardering voor het zittende bestuur. Zonder morren gingen Bob, Bill en Papier akkoord. Hulde!

aan het einde van een crisisachtig weekend in Londen dat algemeen wordt beschouwd als het dieptepunt in de geschiedenis van de vereniging.

De “rustige periode” van 98 en 99 Na de turbulente ALV “Londen” bestond duidelijk behoefte aan een zekere rust, misschien zelfs wel een hang naar het verleden, ‘terug naar de basis’ van de vereniging. Achter dit verlangen cirkelde de opvatting dat geld nooit of te nimmer een wig mag drijven in de vereniging. En dat het daarom ook niet gaat om waar we met de ALV naar toe gaan, maar dat we als vereniging iets doen wat hoort en past binnen de vereniging en wat aansluit bij de gemaakte afspraken. Anders gezegd, niet de fysieke, maar de mentale bestemming moest vanaf nu weer leidend zijn.

‘Un concert de louanges!’ op zijn Frans. De tekst prijkte op het T-shirt dat het aangebleven bestuur liet maken ter gelegenheid van de ‘Tour de France avril 1999’. Hulde werd meer en meer een gevleugeld woord binnen de vereniging, en met het ALV-verenigings-T-shirt werd een nieuwe trend gezet.

Toch weer een buitenlandse bestemming maar door het bestuur keurig binnen het budget gerealiseerd. Want aan vervoer per auto hangt toch een

Papier is geduldig (!) Hoe zou dit zich gaan uitwerken? Iedereen had toch zo zijn eigen gedachtes hierover. Het nieuwe bestuur, Bobbie, Bill en Papier, wachtte de zware taak de boel weer bij elkaar te krijgen en ook een aanzet te geven tot het sterker maken van de vereniging.

Het bestuur heeft de signalen goed opgepakt door de ALV 1998 te plannen de Achterhoek. Terug naar

25

ling van een nieuwe ronde bier, al onze vrouwen tegelijkertijd het restaurant binnenkwamen en een plaats opeisten aan onze tafel. Al onze partners en… Angelique –‘wil je achterop bij mij’?– Bagaya(drager). Een prachtige en goed voorbereide en geheim gehouden inbreuk op de ongeschreven regel dat vrouwen niet welkom zijn bij verenigingsactiviteiten. De uitzondering werd, zo leek het, die avond door de leden met graagte geconsumeerd.

ander prijskaartje, en met dank aan de connecties van Bill waardoor we gebruik konden maken van een vakantiehuisje aan de Normandische kust. Wel een rit van een paar honderd kilometer, maar deze werd prettig onderbroken door een lekker en inspirerend brouwerijbezoek in Brugge. Het werd na het spannende Londen en de inspannende Achterhoektocht een uiterst ontspannen ALV met dankzij Brinkieboy, vroeg uit de veren om zeevruchten te oogsten, mosselen bij het ontbijt, lekkere strandwandelingen, heerlijke wijnen en een bezoek aan de de mooie stad Amien.

En nog eens werd een grens verlegd, in datzelfde verenigingsjaar door hetzelfde bestuur, dat zich niet alleen vrouwvriendelijk maar ook “deutschfreundlich” toonde. Jawohl, Duitsland als bestemming voor de ALV. “Don’t mention the war!”, 55 jaar na dato toen de toenmalige regering van Duitsland een conflict had met onze toenmalige regering, “daar ga je weer!”. 26 jaar na de verloren WK-finale, 12 jaar na ons welkom aan de oosterburen in het “Land der Europameister”. De tijd bleek er rijp voor.

Ook nu hielpen connecties om het buitenlandtripje betaalbaar te houden: Turk was het gelukt om zijn nota bene Duitse werkgever bereid te vinden om 1 overnachting te sponseren. Na een prachtige wandeling door de heuvels van de Eifel hadden de ‘Wanderburschen’ ’s avonds nog genoeg energie om zich in de kroeg in Monschau op een groepje onschuldig Scrabble-spelende vrouwen te storten.

Maar de volgende dag tijdens de ALV aan boord van de “S.S. (toch weer die letters!) Ruhrsee” kreeg

Op naar het nieuwe millennium met...

Bij de ALV in Frankrijk werden Jan, Ballie en Turk gekozen om de vereniging het nieuwe millennium in te leiden. Daarom ging dit bestuur op zoek naar een vernieuwende activiteit om op bijzondere wijze zijn stempel op het verenigingsjaar te drukken.

Als eerste activiteit van het jaar 2000 stond een klaverjas-drive met eten op het programma. Zelden heeft een bestuur het modale lid (hangend, staand of liggend) zozeer verrast als die winteravond in een restaurant aan de Rijnkade in Arnhem!

Nou ja , laten we het er op houden dat alle leden spontaan gingen staan van verbazing en opwinding toen, net na het doorgeven van de bestel26

een marathonvlucht van 24 uur uit verre oorden, en toch met de bulderende energie hem eigen, nog net op tijd binnenvallen om mee te proosten op het nieuwe jaar. Voor de ALV had het bestuur, naast Cas bestaande uit Valet en Seek, een hoogst avontuurlijk survival-weekend in de Belgische Ardennen bedacht. Een weekend van hoge toppen maar ook van diepe dalen. Het werd een intensief sportief weekend met eerst mountainbiken. “The day after the night before” zat bij velen de kater op het stuur. Tegen bomen aanknallen, over de kop slaan, overgeven, het werd een ontnuchterende en wilde rit. Nog wat wilder was het water van de Ourthe tijdens het raften. Maar echt wild, voor de meesten een tikkeltje te wild, werd het op zondag bij het afsluitende onderdeel ‘speleologie’.

Hoewel de naam anders doet vermoeden was daar weinig wetenschappelijks aan. De afdaling in de grotten werd overleven in zijn meest pure vorm. Hoe dieper we afdaalden hoe donkerder, nauwer en glibberiger het werd. Bukken, kruipen, glijden en weer opstaan. Claustrofobie sloeg wild om zich heen, en verschillende leden keerden op uitnodiging van de gids terug nu het nog kon. Voor de rest werd het vooral een mentale beproeving, vooral ook als groep. Contact houden en elkaar erdoor helpen is een “wet” in zulke omstandigheden. Want, elke ketting is zo sterk als de zwakste schakel… Je bent op elkaar aangewezen, was ook de les voor onze vereniging. Waar de ketting brak was desoriëntatie en (lichte) paniek het gevolg. Het

een voorstel voor het aangaan van een jumelage met deze vrouwenclub geen enkele steun; hetzelfde lot was het binnengekomen verzoek van Wimmie (broer van Seek) om weer lid te mogen worden van de vereniging beschoren. Een ander opmerkelijk feit was dat Bill, ondanks duidelijke schriftelijke waarschuwingen je uitdrukkelijk aan de snelheid te houden, toch van de Polizei Monschau een prachtige foto met protocol en bekeuring mocht ontvangen. Misschien had hij toch iets te veel haast om Duitsland weer te verlaten; hoe dan ook zorgde het voor een klein bitter nasmaakje.

De afdronk van het verenigingsjaar was hemels en Bourgondisch. Na een mooie aspergewandeling in de omgeving van Arcen werden de dorstige kelen gesmeerd in de tuin van de Hertog-Jan-brouwerij.

Met overtuiging, zo bleek daarna op het toch wel erg zwabberende pontje dat ons over de Maas bracht. Maar ach, we vonden dat we weer nuchter genoeg waren om ons, zittend onder de wijnranken op het terras van het restaurant, tegoed te doen aan heerlijke wijnen.

Het aperitief van het verenigingsjaar 2000-2001 in de vorm van de steeds vertrouwder en altijd hoog gewaardeerde wildwandeling vond plaats in de bossen rond Den Dolder, met als uitvalsbasis de mooi gelegen woning van bestuurslid Cas. Bij de Nieuwjaars bijeenkomst in stadsbrouwerij De Drie Ringen in Amersfoort kwam lid Brinkeboy na 27

vrachtauto, entertainer Erik Hulzebos. Voor jongens uit het land van Normaal een feest der herkenning.

Voor Papier kreeg het weekend een ietwat hilarisch slot. Hij had om nog wat duistere redenen (was daar een vrouw in het spel?) de (laatste!) trein terug gemist. Hij en Bobbie hebben toen maar de taxi van Heerenveen naar Zutphen genomen. Ze moesten terug naar huis, want de volgende dag moest er toch gewoon gewerkt worden. Geheel in de geest van Hulzebos.

gescheld en gevloek bleef ondergronds, maar niet binnensmonds. De gids stelde ons een ‘helend’ slot in het vooruitzicht: via het “geboortekanaal” (een heel nauwe doorgang met ook nog een bocht erin) zouden we weer de uitgang en het daglicht bereiken. Maar het voornaamste dat er die dag geboren werd was toch een nieuw klein trauma bij sommige leden.

Hoog tijd dus voor rustiger vaarwater. En, zal het bestuur 2001-2002 (Bill, Papier, Brinkboy) gedacht hebben; wat goed was kan herhaald worden. “La douce France” spreekt voor zich, wat heb je meer nodig als je terugkeert naar Quend Plage, de plek waar 2 jaar eerder ook de ALV plaatsvond? Of, zoals het bestuur schreef in de eerste aankondiging (sept. 2001):

2002-2004 Een huiselijk gevoel met een zwarte rand

“Na een periode van beraadslagingen, rode wijn en excellente cuisine hierbij het programma voor de ALV 2002: zaterdagavond Grand Crus en eten, zondag herhaling van zaterdagochtend, ´s middags lunch met Sauvingnons Blancs, Pinot Grisjes etc.

De rest van het programma volgt later.”

Het ALV-weekend in Frankrijk was weer prettig ‘easy going’ en huiselijk. Met de bekende “gezins”-patronen: André en Turk die ’s avonds het licht uitdoen staan weer als eerste op om voor een stevig ontbijt te zorgen (eieren met spek, mosselen), en Ballie die in het holst van de nacht van vrijdag op zaterdag binnen kwam “zeilen”, terwijl de rest van de vereniging met veel rumoer het gelijknamige kaartspel aan het spelen was.

Hoe hij in het pikkedonker over die landweggetjes in Normandië met alleen een papieren routeplanner de weg heeft gevonden, is nog steeds een raadsel! Er was niemand op straat en navigatie

Maar voor het zover was stond – we herkennen de hand van Bill ook in dit programmaonderdeel – een bezoek aan het WK schaatsen in Heerenveen op het programma. Het werd een geweldige happening. Wat een sfeer, ook bij het avondprogramma met, spelend vanaf de achterklep van een 28

van de vereniging” vatte Bob bij de editie 2015 het kernachtig samen.

bestond toen nog niet of nauwelijks. En dan natuurlijk ook nog Bill die vlakbij de Dom in Amiens zijn band verwisselend het aan de stok kreeg met een Fransman die vond dat Hiddelpik de weg te veel blokkeerde, en uiteraard met veel misbaar reageerde.

Waarom trad in 2002-2003 een vierkoppig bestuur (Gjalt, Turk, Ballie, Seek) aan? Had het te maken met de crisissfeer na ‘nine-eleven’ (2001) als een soort ‘nationaal kabinet’? We hebben het niet kunnen achterhalen, feit is wel dat het ALV-weekend een sobere invulling kreeg en zich in grauw en kil weer voltrok. Kanoën over de Vlist in de stromende regen, een stadswandeling door winderig en koud Gouda. Gjalt had vrouw en kinderen het huis uit gedirigeerd en al snel had de vereniging zijn huis met slaapzakken, matjes, luchtbedden, kratjes bier en flessen wijn omgetoverd tot een soort “Verenigingshonk”, dat ook in no time blauw stond van de sigaretten- en sigarenrook!

Natuurlijk hadden we een poging gedaan alles weer op te ruimen, maar dat kon niet verhullen wat zich in huize Hoekie had afgespeeld. Dus dat Karin verre van gelukkig was toen zij zondagmiddag thuis kwam en de muffe en verschraalde lucht opsnoof, laat zich raden…

L’histoire se repete! Ook na de 2e keer Frankrijk volgde een 2e keer partnerprogramma. 2002 was een lustrumjaar en dus werden de vrouwen uitgenodigd om na het Sixday-toernooi te barbecueën bij de Hoofdige Boer te Almen. Met als prettige bijkomstigheid dat veel spelersvrouwen die gelegenheid hebben aangegrepen om ons langs de lijn enthousiast aan te moedigen.

Het was in deze jaren dat de vereniging, toch al rijk aan tradities, een nieuwe vaste activiteit in het jaarprogramma begon op te nemen, de Bokbierdag in Zutphen. Een aantal mooie dingen komen elke tweede zondag in oktober bij elkaar op de markt in Zutphen: de mede door de jaarlijkse wildwandelingen gerijpte liefde voor bokbier, het prachtige decor van “hometown” torenstad Zutphen, en het weerzien met familie van de leden (Ballie, Papier, Bob, Brinke), oude bekenden en de Kids. Een viering van ‘roots’ en oude en bestendige vriendschapen kortom. Waarbij de lekkere, maar o zo verraderlijke, bokjes de tongen en emoties losmaken. “Bokbierdag is de essentie

Tijd voor frisse lucht! Dat diende zich aan in 2004 toen een bezoek aan de immer heerlijk geparfumeerde “Bosje” werd geïntroduceerd als B-activiteit. Dat wil zeggen een activiteit los van het bestuur georganiseerd, en dus geen verenigings­activiteit. Maar die overigens bol staat van de B’s: “Baudartius” als achtergrond, “Bosje” 29

Nu die scepsis van de leden kwam er ook! En die ging, zeker na het horen van het kostenplaatje, weer over geld…. Een kleine bloemlezing uit het mailverkeer:

(lerares Frans mevr. Bosch van Rosenthal, tante van Turk) als bindende factor, en in ieder geval van haar “lievelingetjes” (ze heeft er vele onder haar oud-leerlingen) de 4 B’s Ballie, Bob, Bill en Brinke, en natuurlijk Turk en Hoekie, als vaste deelnemers. En ook hier groeide weer een nieuwe traditie: jaarlijks laven de “Bosjegangers” zich aan de gastvrijheid van Turks “tante Nessie”. En aan de goede gesprekken: Bosje geeft zo haar heel eigen invulling aan het P.G.’tje door haar oud-leerlingen op het “strafbankje” te laten zitten om “verantwoording” af te leggen over wat je het afgelopen jaar gedaan hebt, en om de toestand in de wereld door te nemen.

Cas, fijn dat je komt……….. Voor dit bedrag zou ik toch minstens The Arnhem Hilton verwachten. Ik had het nog niet eens gezien en vind het buiten iedere proportie. De mail was toch niet op 1 april verstuurd? Ik kom dus niet!!!

Bobbie, Ja lekker om al op vrijdagavond te mogen instromen. Maar goedemorgen, € 250,- wat een geld! Ik stond even op het punt een brief te schrijven en mij af te melden. Ik kan me herinneren dat we een aantal jaren geleden een flinke crisis hadden om veel minder geld. Maar goed, dan gaan we dit jaar maar wat korter op vakantie. Weekje Veluwe of zo. Lekker op het fietsje. Nog gezond ook!

Ik word toch wel erg benieuwd wat we gaan doen.

Op een of andere manier bekruipt mij het gevoel dat het weekend een hoog zeventiger jaren-mannenpraatgroep-sensitivity-gehalte heeft. Dus ik heb besloten mijn gitaar mee te nemen. Bally als jij dat ook doet, kunnen we samen protestsongs doen bij de open haard. Tot vrijdag.

Huiselijk, basis, innerlijk, vertrouwelijk. Termen die spontaan opkomen als we terugdenken aan de verenigingsjaren 2003 en 2004. Want na de huiselijke ALV in Gouda nodigt het bestuur 2003-2004 (Bob, Jan, Valet), kennelijk op zoek naar verandering, vernieuwing en variatie in een fase van relatieve stilstand, de vereniging uit voor een ALV in een klooster in Huissen. Tijd voor bezinning!

De vereniging in een klooster! Wie had dat ooit kunnen denken?! Dat het bestuur zelf al rekening had gehouden met sceptische reacties van de leden, bleek wel uit de aankondiging dat je je per onderdeel kon inschrijven bij het kloosterprogramma en dat het niet verplicht was om je vrijdagavond al te melden voor een gezamenlijk verenigingseten in huize Bobbie in Arnhem.

Een uitgebreide brief van bestuur naar de leden volgde, met excuus voor de ongelukkige communicatie en een neerwaartse bijstelling van de 30

wakker worden. Een onaangekondigde dood. Het ruwe einde van zijn jeugd.

En dan de bomvolle en geëmotioneerde kerk in Leusden, en daarna als kring van vrienden rond het onbegrijpelijke graf. Wim en Reina gaan ons voor, in de manier waarop zij de jaren daarna dit onzegbare verlies een plek hebben gegeven. En hoe zij samen en als gezin overeind zijn gebleven, en hun weg verder zijn gegaan.

Niemand kon het vermoeden in augustus 1980 in De Kap dat de toen in alle naïviteit gezongen rijmelarij regels

begroting. En zo was uiteindelijk nog iedereen aan boord, al was het maar voor een deel van het aangeboden ‘verdiepings’-programma. Gewaagd was het zeker deze invulling van het ALV-weekend, maar was het ook geslaagd? Het antwoord op die vaag is heel persoonlijk, en toont de diversiteit van de vereniging.

Zeg me dat het niet zo is, zeg me dat het niet zo is, zeg me dat het niet waar is.

Al is de wereld vol kommer en kwel Wim en Reina redden ’t wel

In de nacht van 13 mei 2004 stond het hart van Maarten Wouter Hiddink stil, en stond even plotseling de wereld voor Wim, Reina, Jaap Willem en Lisette stil. En wij, de vriendenclub om hen heen, werden er stil van, en voelden het diep ingrijpende van Maarten Wouters dood. Voor het gezin Hiddink allereerst. Maar op meer afstand voor ons allemaal.

Want vanaf nu was alles anders.

Als eerste verenigingslid is Bill in 1980 met zijn Reina getrouwd en als eerste werd hij vader. Op 11 februari 1981, de verjaardag van Ballie, werd zoon Maarten Wouter geboren. We hebben hem allemaal zien opgroeien en van afstand gevolgd.

Lagere school, hij kreeg er een broer en zus bij, middelbare school, studeren in Utrecht. Soms voetbalde hij met ons mee tijdens Sixday. En dan opeens, uit het niets, naar bed gaan en niet meer

jaren later zo’n sterke lading zouden krijgen. Ze kwamen als echo terug in 2004 en de lange jaren daarna. En wij voelden allemaal een nog sterkere verbondenheid met de familie Hiddink. De laatste jaren bij de Nieuwjaarsborrel voelen we het allemaal, al blijft het vaak ongezegd : het is “thuiskomen” bij Willem en Reina.

31

2005-2007 ALV’s in teken van de sport

Ballie, Turk) voorschotelde tijdens het ALV-weekend ronde de Stay-Okay in Valkenswaard. Lallend en trappend drinken op de bierwagen, met recht ook weer een hele nieuwe verenigingsactiviteit. Na de zware biertocht op zaterdag volgde op zondag de beloning: terugdenkend aan onze brommertijd van Kreidler, Zundapp, Puch, Tomos en Mobylette, mochten we op een Solex Helmond en omgeving onveilig maken.

Het bestuur 2004-2005 koos na de contemplatie van het klooster voor wat meer actie tijdens het ALV-weekend. Want, sport verbroedert ook. En de bestuurders Cas, Gjalt en Seek hadden alle drie zo hun ‘roots’ in het zeilen in Friesland. De uitnodiging zette de toon:

Maar er kriebelde iets in de vereniging. Er hing verandering in de lucht. De vereniging leek na jaren van crisis en voorzichtig programmeren klaar voor andere uitdagingen, voor nieuwe bestemmingen.

Het was alsof de bierfiets en de solex een soort nostalgisch symbool vormden voor de afsluiting van een fase in het bestaan van de vereniging. Op weg naar haar derde lustrum wilde de vereniging nieuwe stappen zetten. Want iedereen voelde: het mooiste moest nog komen…

“Aloha. Terug naar Rufus. De zeilboerderij voor de oudere jongeren in het prachtige Friesland.

Volgens Piet Paulusma wordt het sportief zeilweer.

Mooi toch?! Straf windje, flesje Berenburg mee, wat willen we nog meer!”

Ondanks het zonnige weer en de bolle wind hing er een schaduw over het weekend. Bob kon er niet bij zijn omdat bij hem leukemie was geconstateerd, en hij een zware medische behandeling zou moeten ondergaan. Eerst was er de klap, maar snel daarna de vechtlust en het optimisme, Bob ten voeten uit! Bob redeneerde dat hij tot de 30% zou gaan behoren die volledig zou herstellen. En dat is precies wat er gebeurde.

Trappen in combinatie met doelmatig drankgebruik, en dan niet volgend op elkaar, maar tegelijkertijd! Dat is wat het bestuur 2005-2006 (Hoekie,

32

33

de jaren

2007

tot en met

2016

Sixday slaat haar vleugels uit

de vereniging op zijn hoogst in die zin geraakt te hebben dat de behoefte om samen te zijn sterker werd.

Elke periodisering heeft iets arbitrairs. Maar terugkijkend kan je zeggen dat er zo vanaf 2007 een nieuwe ‘spirit’ rondging in de vereniging. Na jaren van bezinning (Huissen), dobberen (kanoën in Gouda en zeilen in Friesland) en brommen (de solexen van Valkenswaard) op binnenlandse bestemmingen ging de vereniging weer de vleugels uitslaan, met meer buitenlandse bestemmingen, en in de laatste jaren ook letterlijk met vliegtripjes naar Europese hoofdsteden. En waar in deze jaren nog wel werd gekozen voor een binnenlandse bestemming werden toch de grenzen opgezocht met ALV’s in Maastricht (2008) en Groningen/ Schiermonnikoog (2009).

Als er iets een terugkerend thema is in de 25-jarige geschiedenis van de vereniging, dan is het wel de breed gedragen wens om eens met elkaar op wintersport te gaan. Of blijft het een droom? (Nou ja, de droom van velen, de nachtmerrie misschien van sommigen… de vereniging telt acht actieve skiërs, en 3 actieve niet- of ex-skiërs). Nooit kwam het dichter bij dan in de winter van 2006-2007.

Het bestuur bestaande uit André, Seek en Bill (inderdaad 3 skiërs) nam in het jaarprogramma op een weekend skiën in Sauerland. Je moet ergens beginnen, dan maar kort en dicht bij huis, hadden ze bedacht. Maar ja heel sneeuwzeker is het Duitse middelgebergte natuurlijk niet… Dus eindigde deze totnogtoe enige goedbedoelde poging in een skihal in Neuss op de zondag als afsluiting van een heel geslaagd stadsbezoek aan Düsseldorf.

Hulde aan Travelmanager Brinkeboy die op heel korte termijn deze alternatieve invulling van het weekend organiseerde, met verblijf in een modern en luxueus hotel in het havendistrict!

Gingen de leden nu ze de 50 naderden de vereniging steeds meer waarderen? Het lijkt er wel op dat een nieuw soort besef van het belang van de vereniging niet toevallig samenviel met een levensfase waarin de blik misschien ook wat meer naar het verleden gericht wordt. Hadden de leden nu ze veelal met hun gezinssituatie in een andere fase waren beland ook meer tijd (over) voor activiteiten met de vriendenclub? Ging geld – het Pact van Wenen en het Verdict van Oudenaarde (zie elders in dit boek) niet te na gesproken – toch grosso modo een minder grote rol spelen? Wie zal het zeggen. Zeker is dat de vereniging in deze jaren een nieuwe frisse en optimistische wind in de zeilen kreeg. De bankencrisis, de daarop volgende economische crisis in de jaren na 2008…, ze lijken

In Düsseldorf deed voor het eerst tijdens een verenigingsactiviteit het fenomeen van de stadsbezichtiging onder leiding van een gids zijn intrede. Er zouden er de jaren daarna vele volgen. En wat ook een trend zette voor de jaren erna was het stappen 34

gênante optreden het niet verder hebben gebracht dan een stoffige kluis in Amsterdam-Noord. En dat moest maar zo blijven…

in stedelijk uitgaansleven. Met alles wat daarbij hoort: ‘Wein ,Weiber und Gesang’, waarvan het eerste het minst letterlijk, en eigenlijk het tweede en derde ook maar sporadisch. Hoewel… Turk, onze levenslustige en altijd charmante nestor met name de laatste paar ALV’s (Dublin, Praag) in hoog tempo zijn reputatie als ‘womanizer’ aan het opbouwen is.

En Gesang? Ja de karaoke-bar in Düsseldorf dus.

Het bier in die grote Duitse pullen vloeide rijkelijk… De hoofden raakten beneveld, de geest werd overmoedig, te overmoedig. En zo gaven Seek en Turk lichtelijk verbijsterd aangestaard door de vooral vrouwelijke nachtvlinders op de dansvloer hun geheel eigen versie ten beste van… ROXANNE! Het is puur aan de discretie van Hoekie te danken dat de toch vrij expliciete beelden van dit enigszins

Al voelde het wel zo, een ALV was Düsseldorf niet.

Het was een extra verenigingsactiviteit in de vorm van een weekendje weg. De echte ALV volgde in 2007 in juni, Papier verleende de vereniging gastvrijheid in en rond zijn landelijk gelegen woning in Eefde; de korte editie werd op zondag afgesloten met een kanotocht over de Berkel vanuit Zutphen. Veel herinneringen werden opgehaald, de schoonheid van de stad en haar achterland werd luid bezongen.

35

36

2008 Van de Berkel ging de vereniging het jaar daarop naar de Maas. Het bestuur met een onmiskenbaar Limburgs accent (Jan, Turk en Valet) ontving de vereniging in april 2008 in Maastricht. Het werd een heerlijk voorjaarsweekend met een prettige zuidelijke sfeer en goed eten, en goed drinken.

Op zaterdag in een wat druilerige atmosfeer een bezoek met proeverij aan de wijngaard De Apostelhoeve, nadat we ’s ochtends een wandeling (met gids!) hadden gemaakt langs de kazematten van vesting­stad Maastricht.

Het uiteindelijk toch vorstelijke maal vormde een fijne bodem voor weer een avondje stappen rond Vrijthof en Markt. En luttele uren later stonden we weer op die Markt, nu zonovergoten, te kijken naar het wielerpeloton, klaar voor de start van de Amstel Goldrace. Dat en de rit met het Miljoenenlijntje naar het stationnetje van Simpelveld maakte de Limburg-ervaring compleet.

En ’s avonds verraste het bestuur de leden op een geheel nieuwe activiteit: een kookworkshop. Velen herinneren zich nog de vooral verbale, en heel beperkt culinaire, bijdrage van Bill aan het geheel.

37

en omstreken, en Benjamin van onze vereniging Dirk, waarmee de reeks feesten afsloot. Met een daverend salvo! Al was het maar omdat duidelijk werd dat veel verenigingsleden de verkleedpartij toch wel heel spannend leken te vinden…

Een paar weken later (28 april 2008) werd Turk, de nestor van onze vereniging, 50! Jan zorgde ervoor dat dat niet helemaal geruisloos voorbijging, maar zin in een feest had Turk niet echt zo kort na de scheiding met Monica. En zo passeerden de maanden en jaren daarna alle leden van de vereniging de grens van 50. Het werd een prachtige reeks aan feesten die ons niet alleen door het hele land brachten, maar ook duidelijk maakten hoe verschillend de leden zijn, en ook omgingen met het bereiken van de leeftijd van 50. Tot en met de pure ontkenning, het er niet over hebben, en geen feest organiseren… de variant van Cas. Het was er allemaal, en bracht op een mooie manier de veelzijdigheid van de vereniging tot uitdrukking. Natuurlijk waren al die ´50-feesten´ geen verenigingsactiviteiten, maar we noemen ze hier wel omdat zonder vereniging deze mooie reeks er vast niet was gekomen, en omdat de vereniging steeds een grappig bedoeld, soms meer, soms minder geslaagd optreden verzorgde. Wie herinnert zich niet het gedecideerde ´NEE´ van Marijke als antwoord bij de in scene gezette huwelijks/ plechtigheid, compleet met trouwambtenaar, op het feest van Bob! Legendarisch was zeker ook de invasie van ‘lekkere wijven’ op het feest van de meest begeerde vrijgezel van Zutphen

En zo werd weer duidelijk dat de Hollandse traditie van ‘optreden tussen de schuifdeuren’ al lang ook een verenigingstraditie was, begonnen in augustus 1980 in De Kap bij de bruiloft van Bill en Reina. En ook nu weer was de voorpret misschien nog wel het leukste van alles. Al met al werden 2008 tot en met 2010 drukke jaren binnen de vereniging, met veel mooie momenten en goede excuses om elkaar weer op te zoeken, bijvoorbeeld om weer iets leuks voor te bereiden. Maar een keer ging het mis… op 10 februari 2010 , een woensdag, was er druk mailverkeer tussen de leden om elkaar te informeren over weersomstandigheden en verkeersdrukte op de route naar Almelo waar de vereniging, met Janke in het complot, Valet wilde verrassen op zijn 50e verjaardag. Maar in de voortjagende sneeuwstorm beek de IJssellinie onneembaar… verder dan Deventer kwamen de meest vooruitgeschoven verenigingsleden waaronder in ieder geval Hoekie, niet. De goede kant van ‘n Iessel werd die avond niet bereikt.

38

naar Schiermonnikoog, revisited! Vanaf de boot die ons uit Lauwersoog naar het Wad had gebracht stapten we in het bruine modderige water dat tot ons kruis reikte, terwijl grauwe regenwolken voortjoegen over het eindeloze Wad…

Intussen gingen de ‘gewone’ verenigingsactiviteiten deze jaren gewoon door met in ieder geval als vaste onderdelen wildwandelingen en Bokbierdagen, al dan niet voorafgegaan door een wedstrijdje tegen de Kids om de Willink Wissel Trofee, en natuurlijk het jaarlijkse Sixday-toernooi waar onze delegatie steeds meer versterking kreeg van onze eigen kinderen en hun vrienden. De generatiewissel is in volle gang.

Na een lange, zware, en mooie tocht bereikten we uren later het vertrouwde Hotel Van der Werf.

Thuiskomen! Met rondjes oud en nieuw bestuur en diverse bittergarnituren kwam de vereniging weer helemaal bij.

Als ALV-bestemming volgde na Maastricht in 2009 Groningen, onder aanvoering van het bestuur met Hoekie, Bob en Ballie. Naast een bezoek aan het spannende Groninger Museum was er de onvermijdelijke stadswandeling, deze keer zonder gids.

Nee, die gids had het bestuur om begrijpelijke redenen bewaard voor de Wadlooptocht de dag erna. Een echte oversteek van het Groninger wad 39

2010 Maar de avond in Clarchens Ballhaus was licht en vrolijk, met dank aan onze gids. En zo was, maar dat wisten we toen nog niet, de aanzet gegeven tot een reeks bezoeken aan Europese hoofdsteden.

Begonnen in de echte hoofdstad van Europa…

‘Berlin is eine Reise wert!’ heette het op het programmaboekje van de Berlijnreis van het Baudartius in 1977. De echo van onze reis met school, van de Koude Oorlog, van de Wende en nog heel veel meer bracht ons in 2010 in Berlijn.

Het ‘groene’ bestuur Cas, Valet en Seek koos voor de trein en vervolgens een stadsrondleiding op de fiets.

Natuurlijk met de fiets op de foto voor de Rijksdag met een verwijzing naar een ‘periode in de geschiedenis waarin de toenmalige regering van Duistland…’ Het werd een gedenkwaardige ALV, hoe kan het ook anders in een stad zo zwaar van verleden.

40

2011 gooide roet in het eten met een gewijzigd en ongunstig vliegschema. En weer, als of de duvel ermee speelt, was het een bestuur met Travelmanager Brinkieboy die alles uit de kast moest halen om snel een alternatief programma in elkaar te zetten. En dat lukte met een behoorlijk sportief arrangement in een omgeving waarin de overvloedig aanwezige en veel drinkende Duitse jeugd vooral uit leek te zijn op heel andere ervaringen. Maar de immer gefocuste verenigingsleden lieten zich daar niet door afleiden en matten zich fysiek af met wandelen, mountainbiken en tokkelen.

De oosterburen, Duitstalige gebieden… het blijft trekken. Wat is dat toch met de vereniging! Het bestuur van Brinke, Bill en Papier bracht ons het jaar daarop naar Willingen, Sauerland. Ook, of moet ik zeggen juist, in tijden van routeplanners had het bereiken van die bestemming heel wat voeten in aarde. Cas en Seek kwamen laat op de vrijdagavond aan nadat ze eerder een ander Willingen, zo´n 100 kilometer zuidelijker gelegen, hadden aangedaan. De aanloop naar de ALV in Willingen was toch al niet probleemloos… Het bestuur had zich terdege voorbereid op een ALV in Edinburgh, inclusief een heuse ‘fact finding mission’ in het najaar van 2010, maar Ryanair 41

2012

Dan maar alsnog de lucht in, moeten Jan, Ballie en Turk gedacht hebben. De sectie ‘Zuid/Oost’ van de vereniging nodigde ons uit naar luchthaven Düsseldorf, reisbestemming onbekend. Natuurlijk met wild gespeculeer over de bestemming als gevolg. Waarbij voorafgaand aan de te volgen vliegtrips met eveneens bestemming onbekend, zo langzamerhand Edinburgh een haast mythische status heeft gekregen als ‘de mooiste bestemming waar de vereniging nooit naar toeging’. Zeg maar vergelijkbaar met de gedroomde wintersportreis.

En het werd Wenen, stad van Mozart, stad van Sissi, en van Hundertwasser, en nog veel meer fraais. En natuurlijk van de schnitzels als deurmatten zo groot. Op zaterdag een heerlijk voorjaarszonnetje tijdens onze fietstocht ‘met gids!’ door de stad en bezoek aan Schloß Schönbrunn.

En op de mistroostige zondag zagen we de tranen van Wenen langs de ramen van onze rondvaartboot lopen. De Donau had zich aangepast, niet schön en blauw, maar grijs en grauw. Veel ging het dit weekend, waarin het kabinet Rutte I viel, over politiek. En we moesten weer eens constateren hoe divers onze vereniging is. Eensgezind waren we in onze zin om leuke avonden met elkaar te hebben. En hoe goed lukte dat! Met dank aan een heerlijke kroeg met een soort labyrint aan bars en dansvloer net om de hoek van het hotel. Niet eerder vertoond, beide avonden brachten we daar door, fijne plek! Maar het verdriet van Wenen mag ook niet onvermeld blijven! Tijdens de ALV werd een ‘Eefdes’ bestuur gekozen van de in Eefde geboren Valet, Seek en Bob. Zonder oer-Eefdenaar Dirk die op zijn geboortepapier, grapje, ziekenhuis te Zutphen, heeft staan. Een nieuw trauma was

In de aanloop naar de ALV 2012 ontstond er veel gedoe over de financiën. Het bestuur had gedacht het is een jubileumjaar, iedereen heeft wat meer te makken, dus een overschrijding van het budget mag geen probleem opleveren. Dat was echter buiten de waard gerekend! Er is heel wat mail en telefoonverkeer over en weer geweest eer er witte rook uit de schoorsteen kwam en iedereen aan boord was. Deze crisisachtige aanloop heeft er toe geleid dat bij de ALV in restaurant Figlmuller het pact van Wenen werd gesloten.

42

De jongens uit Eefde in Wenen (Schloß Schönbrunn)

jaarprogramma voor het eerst een thema meegaf. (Het jaar daarna gevolgd door het Bommeljaar.) Een boottocht door de Amsterdamse grachten, een wandeling door het buitengebied van Almelo en een whiskeyproeverij in Arnhem met ook nog een stadswandeling met gids! Met een leuke attentie voor het lid dat aan de hand van een volle stempelkaart kon aantonen aan alle drie activiteiten te hebben deelgenomen.

geboren. Of moeten we zeggen: kwam aan het licht.

Het nieuwe bestuur bleek nog iets anders gemeen te hebben, hun woonplaatsen Almelo, Amsterdam en Arnhem inspireerde hen tot het maken van het ‘triple A’-programma, waarmee het bestuur het

43

2013-2014

Dat alles vormde de opmaat voor de ALV in Vlaanderen. Een avondje stappen in Gent werd op zaterdag gevolgd door een verplaatsing van het peloton naar Oudenaarde. Vandaaruit reden we onze eigen voorjaarsklassieker over bultige kasseienstroken door het Vlaamse land. En het was koud‌ handschoenen aan, mutsen op, en bij de lunch een heerlijk biertje. Op zondag vergaapten we ons aan de wielerhistorie in het Centrum Ronde van Vlaanderen.

In januari 2013 kwamen Bill en Reina met een mooi nieuw initiatief, de Nieuwjaarsborrel in en om hun nieuw verworven pand op wat intussen aan het uitgroeien is tot een heus landgoed in Leusden. De hele vereniging met vrouwen werd uitgenodigd, naast andere vrienden, familie en buren. Geen verenigingsactiviteit natuurlijk, maar het voelt wel (mag ik dat zeggen? ja dat mag ik zeggen!) alsof de vader en moeder van de vereniging ons uitnodigen in het clubhuis van de vereniging. Jan zorgt voor de muziek, bij editie 2015 zelfs voor een verenigings Top 100 (zie elders in dit boek) en Turk introduceerde in 2014 de Nieuwjaarsduik‌ Want op de Nieuwjaarsborrel 2013 volgden die van 2014 en 2015. Want ja, de eerste keer is de eerste keer, de

Maar het meest memorabel was misschien toch wel dat de vereniging er aan het einde van deze ALV weer een heuse commissie bij had, de commissie Jubileumboek, met de beheerder van het verenigingsarchief Turk, en verder twee historici Jan en Seek.

44

bestuur de oplossing door aan de leden het shirt met het karakter uit te reiken. De afsluiting van een mooi verenigingsjaar! Niet toevallig in Dublin, hoofdstad van het land waar Toonder vele jaren woonde. Prijsvechter Ryanair bracht ons pas ver in de middag naar Ierland. Mist in Eindhoven, met de bus naar Weeze, afijn, het duurde even. Genoeg tijd om weer een commissie in het leven te roepen, de commissie Vluchtvertraging met als leden de juristen Cas en Seek.

tweede keer is het bijna traditie, en de derde keer is het altijd zo geweest…..

En toen was er het Bommeljaar. Als je begrijpt wat ik bedoel…!

Het bestuur, met ‘heer van stand’ Bill, … Gjalt en Tom-Poes-verzin-een-list-Cas, had niet alleen zichzelf karakters van Marten Toonder meegegeven, maar schreef een prijsvraag uit: ‘wie is wie’ in de Bommelboeken. Tijdens de ALV onthulde het

45

Deze commissie slaagde er uiteindelijk later dat jaar in om een bescheiden bedrag aan compensatie in de wacht te slepen, met hulp van het werk van een bevriende vertaalster Engels, die als dank door de vereniging gefêteerd werd op de eerstvolgende Bokbierdag.

Het leed van de vertraagde vlucht werd al snel weggespoeld in de Guinness-brouwerij. Dublin op zaterdagavond is een groot feest, met overall live-muziek, binnen en buiten. Temple Bar bleek een hemelse plek. En Turk was al gauw omringd door jong vrouwelijk schoon. ‘In Dublin’s fair city the girls are so pretty…’ Tegelijk was Bill’s ‘te vies om met een servetje aan te pakken..’ natuurlijk weer niet van de lucht en verwonderde Jan zich over de schaars geklede Engelse meisjes in de bepaald toch frisse avondlucht. Nu ja, iedereen koos positie.

Na de stadswandeling met gids! volgde een zondagse kerkgang door de hele vereniging! Een voormalige kerk had een prachtige nieuwe bestemming gevonden in een hippe horecaplek, met als mooie constante een plek van samenkomst.

Het weekend werd afgesloten met de eigenlijke ALV op een uiterst passende locatie, het Clarence 'U2'-Hotel.

46

2014-2015 Het nieuw bestuur bestaande uit Brinkeboy, Ballie en Papier ging voortvarend aan de gang, binnen een paar weken lag er een programma voor het verenigingsjaar 2014/2015. Met onder andere als zeer vernieuwende activiteit de Cornelis Drebbellezing in Amsterdam.

Groot was weer de nieuwsgierigheid naar de bestemming van de ALV, wild de speculaties, want geheimzinnigheid troef. En nieuw… acht verenigingsleden werden op Schiphol verwacht, drie verenigingsleden, de sectie Zuidoost, in Düsseldorf. Het werd een prachtig lenteweekend in Praag. Met, jawel, een stadswandeling met gids!, een heel charmante jongedame, die ons heel veel vertelde over geschiedenis en heden van Praag en Tsjechië, moeiteloos heen en weer switchend en verbanden leggend van Middeleeuwen naar moderne tijd. En natuurlijk waren er B´s, veel Bier op Binnenplaatsen van Brouwerijen. En op zondag de (Karels)Brug over naar de Burcht. Maar bovenal

het weekend met een waanzinnig goed onderkomen, wat een fantastische appartementen. Hulde aan het bestuur van Ballie, Papier en natuurlijk Travelmanager Brinke dat het weekend voorbereidde met een ‘fact finding mission’. Toch had lid Hiddink daar kennelijk niet alle vertrouwen in, hij opteerde voor een separaat appartementje waar bij aankomst de halve vereniging in bleek te passen. Bill´s separeer…

47

2015/2016

In het bestuur voor het jubileumjaar 2015/2016 werden Brinke, Hoe kie en Seek gekozen. Zoals de laatst jaren gebruikelijk kwamen zij al snel op de proppen met het jaarprogramma, met net als het vorig jaar de prikkelende titel ‘Back to the roots…?’

Met Brinke in het huidige en het vorige bestuur als constante factor, met hoffotograaf Hoekie in de gelederen en met Seek als verbindingsman tussen bestuur en commissie jubileumboek moet dat goed komen. Op naar een mooie viering van 25 jaar Sixday, op naar de volgende 25 jaar!!

Het verenigingsjaar 2015-2016, op naar het jubileumjaar 2016, kende hoogtepunten als ook dieptepunten. Kon het jaarlijkse Sixday toernooi te Almen als succesvol de analen in gaan en niet alleen omdat het als vanouds beren gezellig was, er punten bij elkaar werden gesprokkeld, maar vooral ook door het feit dat door het op tijd doorvoeren van de verjonging door de tweede generatie onze deelname aan het toernooi nog lang gewaarborgd kan zijn. Bij het thema “De bal rolt verder………..” wordt daar wat uitvoeriger op in gegaan.

Dat verjonging wenselijk is, ga je echt op toernooi, werd op de jaarlijkse Bokbierdag pijnlijk duidelijk.

Het is zo langzamerhand een traditie geworden, dat voor ons de Bokbierdag wordt geopend door de traditionele lelpot om de WWT tussen de Lellers en de Kids. Op een koude winderige maar zon overgoten lelveld werden wij door de Kids naar een kansloze nederlaag gespeeld. Het bleek echter al snel dat de Kids een goede verjonging hadden doorgevoerd, terwijl wij nog in oude bezetting waren en daarmee volkomen recht deden aan deze traditionele wedstrijd. Met de kids zal de afspraak gemaakt dienen te worden: verjonging moet je maar zelf weten, alleen de wedstrijd om de WWT dient echter in oude bezetting gespeeld te worden!

48

voor de presentatie vast gelegd, had Gjalt al de prachtige uitnodigingen de deur uit gedaan en was de uiterste termijn waarop copy, foto’s konden worden ingeleverd al lang verstreken. Maar de vereniging zou niet de vereniging zijn als er bij de ook nu weer traditionele Nieuw Jaarsborrel bij Wim en Reina op 2 jan. 2016, de kruitdampen van Oud en Nieuw waren nog niet eens opgetrokken, er toch niet leden waren die nog met copy en foto’s kwamen aanzetten. Bliksemoverleg tussen cie en uitgever gaf aan dat een en ander nog geplaatst kon worden.

De ontvangst na afloop en lunch bij Theo in Zutphen, die naar later zou blijken de uitgever van ons boek zou worden, was uitstekend en de aansluitende Bokbierdag vond weer onder prima weersomstandigheden en in een uitgelaten sfeer plaats. Zelfs zo uitgelaten dat er van lallend over straat tot het plotseling verdwijnen van een lid kon worden gesproken. Die trok het niet meer……………………..

De traditionele Bokbierdag werd gevolgd door de evenzo traditionele wildwandeling. Dit keer streek de vereniging neer in omgeving van Veenendaal-Amerongen. Vanuit huize ten Brinke, die als gastvrije startlocatie diende, werd er al de sokken in gezet in wat later mocht blijken een van de langere wildwandelingen in de geschiedenis van de vereniging bleek te zijn en die ook nu weer werd afgesloten met de meest heerlijke wildgerechten en dito wijnen.

Maar wat niemand kon voorzien en waar ook absoluut geen aanleiding toe bestond werd jubileum­boek cie-lid Turk 1 week na de Nieuwjaarsborrel en 3 weken voor de boekpresentatie plotseling getroffen door een herseninfarct met voor hem als gevolg dat hij van het ene op het andere moment zijn spraak volkomen kwijt was en zijn rechterhand niet meer functioneerde. Geluk bij een ongeluk was, dat het gebeurde tijdens het fitnessen, dat er direct een dokter bij was en dat Turk direct naar het ziekenhuis gebracht is al

Met het jubileumjaar in het directe verschiet had de commissie jubileumboek de afgelopen maanden fanatiek gas gegeven, was er regelmatig overleg tussen cie en uitgever, was de datum en locatie 49

geweldig en was tot grote steun en de groepsapp waar het dagelijks en vaak humorvolle geouwehoer niet van de lucht was, gaf mij elke dag het gevoel dat jullie er waren. Mijn vrienden. Echte vrienden.

waar men onmiddellijk met de behandeling en toedienen van de medicatie is begonnen.

Na drie weken ziekenhuis en 3 weken revalidatiekliniek mocht Turk al weer naar huis. Zijn hand is weer als vanouds en met kleine stapjes krijgt hij zijn spraakvermogen weer terug al is de weg nog lang en is de uitkomst ongewis. Onmiddellijk na deze onheilstijding heeft de cie de presentatie opgeschort en is er een Sixday groepsapp in het leven geroepen.

De hierboven gememoreerde ALV, de jubileums ALV, vond plaats in een echte sentimental journey achtige sfeer. Letterlijk en ook figuurlijk. Het weer was die dagen perfect en het bestuur had voor ons allen 3 “Lelijke Eenden” geregeld waarmee we 2 dagen door de Achterhoek hebben “gescheurd”.

Het was een voor ons allen een echte (nostalgische) thuiskomst. Niet alleen om de Eenden die velen van ons gehad hebben, maar vooral door de “historische” plaatsen de wij aangedaan hebben middels een autorally die gestuurd werd doordat er telkens foto’s werden verstuurd, de “Normaal “ kroeg/locatie waar wij overnacht hebben en waar er een puike band, die speciaal door het bestuur was geregeld voor ons jubileum en die voor ons en het dorp speelde, het Grolsch museum, de locatie van het klompengolf en dat alles onder de perfecte sfeer van vriendschap en het tuffen door de Achterhoek waar een ieder van ons thuis is.

Het belang van deze groepsapp heeft Turk in een emotioneel getinte toespraak tijdens de ALV duidelijk onderstreept wat uit volgend citaat moge blijken: “Vriendschap is iets heel moois en is heel bijzonder. Vriendschap heeft niets met afkomst, geld, werk of materialisme te maken. Vriendschap is hoe je echt bent, hoe je hart is hoe je intenties zijn waar ter wereld je ook bent. Allen van jullie hebben mogen beleven wat vriendschap betekent zowel in goede tijden als ook in slechte tijden. Jullie zijn allen bij mij geweest. Of nu in het ziekenhuis of in de revalidatiekliniek dat was in een woord 50

in dat wij als Lellers nu de langst deelnemende vereniging zijn. Nu 39 jaar.

De ALV was een fluitje van een cent. Goed en strak geleid. Bestuur (Brinkieboy, Hoekie, Seek) trad af en Jan, Valet, Papier werden als nieuw bestuur gekozen. De ALV, waarin ook een nieuwe datum voor de boekpresentatie is vastgelegd, kende twee noviteiten.

Niet alleen waren s’avonds bij thuiskomst de foto’s al voor ons inzichtelijk, maar waren zelfs de notulen er al! Een andere noviteit is het feit dat de buurtvereniging Pikeursbaan voor het eerst in zijn bestaan en voor het eerst sinds het bestaan van het Sixday toernooi in Almen, nu ruim 40 jaar, niet gaat deelnemen aan het toernooi. Dit houdt 51

de bal rolt verder …

Over Kezen tegen Turken, Lellers tegen Kids en de Tweede Generatie

een mega eikenboom stond, aan de ene lange kant door een bosstrook en aan de andere lange kant door een weg met wat vrijstaande huizen met voortuinen. De bal kon hier alle kanten op rollen zonder grote risico’s voor omwonenden en passanten. Kortom, ons “lelveld, waar we heel wat jaren bijna elke zondagmiddag zo ergens tussen 15 u. en 18 u. (iedereen moest om 19 u. thuis zijn voor ‘Sport in beeld’) evenzovele heroïsche en memorabele potten gespeeld hebben.

Afgezien van een periode tijdens de zomervakantie werd er inderdaad iedere zondagmiddag geleld.

Regen, bloedheet, kurkdroog, sneeuw, ijs, bevroren ondergrond, modderveld, de pot ging altijd door!!!!

Dat kwam de kwaliteit van het veld natuurlijk niet ten goede, er kwamen steeds meer kale plekken.

Mede door het spelen in de ‘korte hose’ nam op die ondergrond het aantal schaafwonden toe. Maar het deerde ons niet. Jongens waren we…

Tradities worden vaker geboren door het samenkomen vanuit verschillende plekken van vergelijkbare initiatieven. De tijd is er dan rijp voor.

Het hangt al even in de lucht en dan gebeurt het gewoon. Het was zo dat ook de traditie van het lellen ontstond.

We schrijven begin jaren 70 van de 20e eeuw.

Op zondagmiddagen trappen de vrienden van de latere Eefdese tak van de vereniging een balletje in het “Bosje” bij Kees Vermeulen of Kees V. (bijnaam van Bernd van der Meulen). Tegelijkertijd speelt de latere Gorsselse tak van de vereniging een partijtje voetbal op het veldje bij de familie Driegen. Niet in het minst door de inbreng van Bill, Ballie en Brinkieboy kwamen er steeds meer dwarsverbindingen tot stand; regelmatig werd er geswitcht van de ene naar de andere groep en plek. En meer en meer kwam de term ‘lellen’ in zwang. En zo kwam het balletje pas echt goed aan het rollen…

De behoefte groeide om wekelijks gezamenlijk te gaan lellen. Geen van beide oude lelveldjes was daarvoor geschikt en dus werd er uitgekeken naar een nieuw “lelveld”

Aan de dorpse idylle droeg ook de familie Willink bij, die in die jaren direct tegenover het lelveld woonde. Ontelbaar de keren dat de bal bij hen in de tuin belandde, maar nooit een onvertogen woord. Sterker nog, gemeente­secretaris Willink en ‘de vrouw’ verheugden zich erop als wij zondag weer kwamen lellen, want dat gaf ‘leven in de brouwerij’. (Toch wel een prikkelende beeldspraak als je bedenkt dat er, gek genoeg gezien de latere verenigingsdoelstelling, van een gezamenlijke ‘derde helft” eigenlijk nooit sprake was.) Dat plezier

En dat werd al gauw gevonden: een (in het begin nog) prachtig grasveld direct naast de openbare lagere school in Gorssel, aan de Roskamweg.

Aan de ene korte kant werd het veld beschermd door struiken met daarachter de school, aan de andere korte kant door een klein heuveltje waarop 52

van de jongere broers van Jan en Cas, Rik (‘Ohne’), en Hoekie, Menno, en hun vrienden die op het veldje aan de Hoefslag al vaker hadden meegevoetbald. Zo verschoof het perspectief. Onze generatie van Kezen en Turken smolten samen en werden vanaf nu aangeduid als de Lellers. En zo was het niet langer Kezen tegen Turken, maar Lellers tegen Kids.

ging zo ver dat de heer Willink op warme zondagen in zijn tuin een emmer water voor ons klaarzette met wat bekertjes zodat wij tussendoor wat konden drinken. En was de emmer leeg, dan werd deze weer bijgevuld, of we mochten dat zelf doen aan de buitenkraan.

De eerste paar potten op dit echte lelveld werden gekenmerkt door de ‘strijd’ tussen de ‘Kezen’, de Eefdese tak die al lelden in het Bosje bij Kees V. en de ‘Turken’, de Gorsselse tak afkomstig van het veldje bij Driegen, vernoemd naar de bijnaam van Gerard, aangevuld met de Zutphense/Warnsveldse tak. Niet onvermeld mag blijven dat de ‘Turken’ licht in het voordeel waren vanwege het Gorsselse thuisvoordeel. Duidelijk was dat de Kezen moesten wennen aan het spelen op een echt grasveld waar zij gewend waren aan het lellen op boomstronken en tussen de bosjes.

Om na enkele jaren de familie Willink te bedanken voor hun ondersteuning hebben we als ‘zondagmiddaglellers’ de Willink Wissel Trofee (WWT) in het leven geroepen. Om de WWT wordt 1x per jaar gespeeld en het gaat dan uiteraard tussen de Lellers en de Kids. De eerste keer dat er om deze trofee werd geleld, het moet 1978 of 1979 zijn geweest werd deze officiële trofee uitgereikt door Jan Haitink aan de Lellers, toen wethouder Sport van de gemeente Gorssel.

Daarna is de WWT een aantal keren heen en weer gegaan en is nu al geruime tijd in handen van de Kids. Tot begin 80er jaren werd er op zondagmiddag geleld en werd er om de WWT gespeeld, maar door ‘verwieving’ en verhuizingen kwam de

Maar het grotere veld bood nog meer mogelijkheden. Dus keken we uit naar aanvulling van onderop. Die werd snel gevonden in de vorm van de ‘Kids’, een iets jongere uitgave dan wij, maar verder best aardige jongens. Het was het groepje 53

meedoen aan het Sixday-toernooi. En er ook steeds meer naar uitkijken… Klein begonnen, in leeftijd en aantal, is de inzet van de ‘Tweede Generatie’ uitgegroeid, kwantitatief en kwalitatief. De Lellers doen meer en meer een stapje terug, de ‘Tweede Generatie’ stapt naar voren. Zo rolt de bal verder…

klad erin, en kwam er gaandeweg een eind aan het zondagse lelgebeuren.

Toch leeft het lellen in andere vorm nog steeds voort. In 1975 is SV Almen gestart met het jaarlijkse Sixday-voetbaltoernooi voor teams van zes tegen zes op halve veldjes. De lellers meldden zich in 1977 voor het eerst aan en hebben sindsdien onafgebroken aan dit toernooi, dat in 2014 voor de 40e keer werd georganiseerd, meegedaan.

Hiermee zijn we, na het het team van de Pikeursbaan uit Gorssel (met vaste waarde Hoekie) dat al vanaf 1975 meedoet, het langst deelnemende team aan dit sfeervolle toernooi. De Kids hebben zich een aantal jaren na de Lellers aangemeld, komen eigenlijk dus nog maar net kijken, maar mogen inmiddels wel tot de vaste groep van deelnemers gerekend worden.

Bij de editie 2015 van Sixday stond er in onze laatste wedstrijd zelfs op een gegeven moment geen enkele oorspronkelijke leller meer op het veld. Wij stonden aan de lijn en keken naar de Tweede Generatie en zagen dat goed is…. Zo is de cirkel weer rond, en ‘onze’ deelname als Lellers aan het Sixday-toernooi verzekerd tot in lengte van jaren.

Mooi en goed is het om te zien dat in de loop van de jaren onze zonen en hun vrienden zijn gaan

54

55

Verwieving

zich. Ze zei, Ineke trekt dit zo niet langer, als jij weg bent zit ze te huilen op de bank.”

Je zoekt het woord tevergeefs in ‘de dikke Van Dale’.

Nee het is een door de vrienden van vroeger zelf verzonnen woord. Koot en Bie avant la lettre.

Vergelijkbare taferelen speelden zich in meer huishoudens af. En wat doe je dan? Gaat de sport voor het meisje?

Kortom, duivelse dilemma’s dienden zich aan.

Want als je toegaf aan je vriendin begonnen de vrienden te zeuren. ‘Waar was jij? Waarom was je niet op het lelveld, en wel zonder afmelding.

Schande!!” Je deed in hun ogen aan ‘verwieving’.

En ging je toch ‘lellen’ dan zette je de relatie met je vriendin op het spel.

Speelde dit zich allemaal af in de prehistorie van de vereniging, verwieving keerde terug als thema in de beginjaren van de vereniging. Want ook in die jaren van gezinsvorming werd menig verenigingslid verscheurd door de roep om aandacht door ‘de vrouw’ en het gezin en de loyaliteit naar de vriendenclub. Het vernietigende oordeel ‘verwieving’ werd meer dan eens geveld als naar het oordeel van de verenigingsleden de keus ten onrechte in het voordeel van ‘het meisje’ was uitgevallen.

Voor dit thema moeten we weer terug naar de begindagen in de ‘mist of time’. Toen we niet vies waren van een lekkere lelpot. Dat kon bij de familie van der Meulen in de tuin. Maar we hebben ook regelmatig het gras omgeploegd bij de familie van Hasselt en het veldje bij de familie Driegen, zeg maar tegenover Hoefslag 1½. Dit was allemaal erg ongeregeld. Toch kreeg de lelpot vastere vormen en wel op het grasveldje nabij de Christelijke Lagere School. Betere bekend als het ‘lelveld’ bij Willink. Daar werd het vaste prik om op zondagmiddag rond de klok van 15.00 uur een pot te gaan lellen.

Maar wij werden ouder en de hormonen begonnen op te spelen. Hier en daar viel het woord ‘verkering’. En daarmee ontstonden nieuwe loyaliteitsproblemen. Want vriendinnetjes vroegen aandacht, ook, of kunnen we beter zeggen: juist, op zondagmiddag. Jan vertelt: “Maar ja er moest natuurlijk geleld worden en ik was toe aan wat frisse lucht, dus ging ik welgemoed naar het lelveld. Ik bracht mijn toenmalige vriendinnetje Ineke dan vaak zondagavond naar de trein. Alwaar we innig afscheid namen. Maar toen ik op een avond weer thuis kwam van het station riep mijn moeder mij bij 56

57

Bokbierdag

Op de Groen-, Hout- en Zaadmarkt en de Schupstoel en sinds kort ook op het ‘s Gravenhof vloeit op de 2e zondag in oktober het bokbier rijkelijk.

Het is mei 1996. In Zutphen rijpt het idee om een evenement te organiseren dat in het teken staat van bokbier. De plaatselijke horecaondernemers bundelen hun krachten. De ‘Nationale Bokbierdag’ is geboren.

Sinds 2003 is de Bokbierdag een vast onderdeel van het jaarprogramma van de vereniging ‘Sixday op de markt in Zutphen alwaar we ons elk jaar weer laten verrassen door het rijke assortiment uiteenlopende bokbieren. Zoals daar zijn ‘Leute’, La Trappe, La Chouffe, Texels, Bronckhorster IJssel Bock en natuurlijk ‘Huttenkloas’, in de loop der jaren uitgegroeid tot verenigingsfavoriet.

De bokjes gaan er altijd goed in, soms een beetje te goed. En dan groeit de reis naar huis regelmatig uit tot een hachelijke onderneming. Daar kan Jan over mee praten. Het was in het jaar 2005.

De bokjes vielen wat te goed en op een gegeven moment voelde hij “dat het niet meer ging. Het enige wat ik kon bedenken was zo snel mogelijk naar het station en naar huis, niet beseffend dat ik daarmee de hele vereniging en het thuisfront in staat van paniek bracht. Ziekenhuizen in de omgeving werden gebeld, het thuisfront werd ingeschakeld. Uiteindelijk ben ik niet in de trein in slaap gevallen en ben ik heelhuids in bed beland in Venray.”

Dat najaar is het zover. Met een speciale koeriersdienst onder politie-escorte wordt, geregistreerd door televisiecamera’s, het eerste vaatje bokbier van 1996 rechtstreeks vanuit de brouwerij afgeleverd bij café De Korenbeurs in Zutphen. (Dit café staat onder verenigingsleden bekend als café Platter, naar de vorige eigenaar; “bij Platter wordt je zatter en zatter”). Rond deze gebeurtenis worden verschillende activiteiten georganiseerd, zoals een vermakelijke kelnerrace. En uiteraard presenteren vele brouwerijen hun bokbier aan het publiek.

De jaren daarna groeit de Nationale Bokbierdag in Zutphen uit tot een festijn dat al snel tienduizenden bezoekers trekt. Vooral de optocht met de oude bierkarren met schitterend opgetuigde paarden ervoor is telkens weer genieten geblazen voor jong en oud. In de jaren daarna is de Nationale Bokbierdag uitgegroeid tot een begrip bij bierliefhebbers uit heel Nederland, dat zelfs tot ver over onze landsgrenzen bekendheid geniet.

Bezoekersaantallen van ver boven de 100.000 zijn de laatste jaren gemeengoed geworden.

Hierbij een gedicht waarmee het toenmalige bestuurslid Turk de leden uitnodigt en op liefdevolle wijze de sfeer van Bokbierdag weet te treffen.

58

Heren, Nog een paar dagen wachten Van naar bokjes smachten Op zondag 9 okt. a.s. zullen deze bieren Door onze kelen gieren Om 13.00 u. op het station van Zutphen is het verzamelen Niet om daar wat te gaan stamelen Nee, eerst een bodem leggen die past Anders worden de bokjes al snel tot last Het restaurant is Le Passant op het stationsplein Met zijn achten zullen we dan zijn Afzeggingen begrijpelijk, maar toch helaas kwamen die van Bill en Bobbie binnengevlogen En dat Ballie later komt, zullen we natuurlijk maar gedogen Het feest is weer op de markt, wat een geluk En als het weer nog meezit, kan de dag niet meer stuk Deze activiteit is ook nu weer facultatief En hopelijk komt iedereen goed aan zijn gerief Namens het bestuur, Turk De laatste jaren wordt Bokbierdag vooraf gegaan door een wedstijd om de Willink Wissel Trofee in Gorssel of Eefde tussen de ‘lellers’ en de ‘kids’.

59

sixday

alltime Top 100

Muziek heeft binnen de vereniging altijd een heel belangrijke rol gespeeld. In het verhaal over de prehistorie van de vereniging is daar al aan gerefereerd. Ieder lid zat op zijn kamertje te luisteren naar muziek. Ik nam wekelijks de Top 40 op met gebruik van de Sony tapedeck.

Seebow, de band van Luuk, heeft één single uitgebracht.

Zo herinner ik me Willem die een fan was van Santana en Steely Dan The Royal Scam. In zijn altijd nette kamertje waar zijn slofjes altijd netjes naast zijn prullenbak stonden.

Bally die luisterde naar Crosby Stills Nash & Young waarbij hij oeverloos probeerde het gitaarloopje te pakken van ‘ome Neil’.

Ik herinner me dat ik bij André voor het eerst Firefall hoorde. Nu een volslagen vergeten band, destijds een nieuwe belofte.

Bij Gjalt luisterden we naar Elvis en hij had een groene persing van een LP van Herman Brood.

En bij Gerard luisterde ik heel vaak. Onder het genot van een lekker pilsje (krat onder de tafel) en de nodige zakken chips. Daar hoorde ik voor het eerst Heart, Fisher Z, Gary Wright, The Stranglers en natuurlijk The Allan Parsons Project.

Analyse Jaren ’60 Jaren ’70 Jaren ’80 Jaren ’90 Jaren ’00

17 nummers 38 nummers 21 nummers 12 nummers 12 nummers

Het is overduidelijk dat de jaren ’70 voor ons als vereniging de jaren zijn geweest die bij ons de grootste indruk hebben achtergelaten op muziek gebied. Liefst 38 nummers komen uit deze periode.

Dit stemt geheel overeen met onderzoek dat hiernaar gedaan is. De muziek uit je puberteit maakt de meeste indruk, net als veel andere zaken.

Hoe uniek we natuurlijk ook zijn, hierop maken we geen uitzondering.

Het is duidelijk dat de vereniging intussen een ‘oude lullen’-club is geworden, de jaren ’90 en de jaren ’00 komen er bekaaid vanaf.

In het najaar van 2014 kwam ik met het idee om een Sixday top 100 te gaan samenstellen. Ieder lid stuurde zijn 25 all-time-favorites in en na flink wat rekenwerk kwam daar deze lijst uit.

60

Neil Young – Old man Moby – Extreme ways Bruce Springsteen – For you (live) Pearl Jam – Alive David Bowie – Life on mars Wim Sonneveld – Het dorp ut me Simple Minds – Don’t you forget abo The Cure – A Forest drobe Genesis – I know what i like in your war t nigh Patti Smith – Because the Seal – Crazy en André Hazes – Bloed , zweet en tran Eels - Susan´s house Amy Winehouse – Valerie Modern Talking – Geronimo’s Cadillac Kyteman – Sorry Madonna - Frozen André Hazes – Zij gelooft in mij Rod Stewart – Sailing Noel Gallagher – Don’t go away age done Neil Young – The needle and the dam JJ Cale – After midnight Led Zeppelin – Immigrant song The Stranglers – Golden Brown Armin van Buren – Intense Rolling Stones – Brown sugar Wilco – Impossible Germany David Bowie – China Girl The Jam – A town called malice mind Jay Z & Alicia keys – Empire state of en que the Sex Pistols – God save André Hazes – Een beetje verliefd Gun’s & Roses – Sweet child o’mine Fleetwood Mac – Oh well DJ Tiesto – Dance 4 life il Rolling Stones – Sympathy for the dev r muu de r Het Klein Orkest – Ove r Crowded House – Don’t dream it’s ove ld) wor the Rihanna - Only girl (in Lou Reed – Perfect day what you want Rolling Stones – You can’t always get lution Tracy Chapman – Talkin’about a revo Normaal – Alie Rolling Stones – Love is strong Jimi Hendrix – The wind cries mary Pearl Jam – Black Claw boys claw – Rosie Tom Petty – Refugee Iron Butterfly – In-a-gadda-da-vida The black keys - Little black submarines

Rolling Stones – Gimme shelter cut my hair Crosby, Stills, Nash & Young – Almost dream a in with m Alan Parsons Project – Drea er htow watc Jimi Hendrix – All along the in Fleetwood Mac – Landslide/The cha ven hea Led Zeppelin – Stairway to ACDC – Thunderstruck JJ Cale – Cocaine Michael Jackson – Dirty Diana U2 – Stuck in a moment Bob Dylan – Hurricane The Clash – London calling d) Rolling Stones – Wild horses (strippe it spir Nirvana – Smells like teen The Police – Roxanne Adele – Rolling in the deep Seebow – Middle aged woman Herman Brood – Saturday night The Eagles - Hotel California the name of…

Rage against the machine – Killing in e The The – Uncertain smil Boudewijn de Groot – Testament Beatles – Yesterday Marvin Gay – Sexual Healing Supertramp – School Taime Jane Berkin & Serge Gainsbourg – Je Robin S – Show me love on Crosby, Stills, Nash & Young – Carry way own r Fleetwood Mac – Go you America – Horse with no name rrbezirk Spider Murphy Gang – Skandal im spe REM – Losing my religion Bob Dylan – Mr. Tambourine man Iggy Pop & Kate Pierson – Candy dway Genesis – The lamb lies down on broa nds bou The B-52’s – Party out of Neil Young – Like a hurricane Van dik hout – Stil in mij Buzzcocks – Orgasm addict U2 – With or without you Deus – Instant street Rod Stewart – Do you think i’m sexy ches Presidents of the United States – Pea e evin grap the CCR – I heard it through Anouk – RU kiddin me Rolling Stones – Under my thumb Raymond van het Groenwoud – Meisjes Iggy Pop – The Passenger Beach Boys – God only knows The Doors – The End

61

Wildwandeling

mende regen en zelfs hield in één van de edities een heuse sneeuwstorm ons niet tegen.

In 1996 staat voor het eerst in de notulen van de ALV vermeld dat we in het najaar een ‘wildwandeling’ gaan maken “met de nodige bokbiertjes”. Voor zover wij hebben kunnen nagaan is dat de eerste keer dat dit gebeurde. Er was nog geen sprake van ‘Bokbierdag’ in Zutphen. De combinatie van een najaarswandeling door de natuur die afgesloten wordt met een genoeglijk en smakelijk wild-diner blijkt nu al jarenlang een gouden formule. Overigens stond de combinatie wandelen en lekker eten ook een tijdje bekend als ‘culinaire wandeling’; in die laatste categorie viel bijvoorbeeld de aspergetocht in voorjaar 2000.

Copieus dineren met de nodige (dure) flessen overheerlijke wijn. Uitgezocht door onze eigen connaisseur Bill.

We hebben de wildwandeling gehouden in zeer verschillende weersomstandigheden. Van ‘spazieren’ in een lekker najaarszonnetje tot strie-

62

63

Statuten

tingen” leverde Seek op grond van artikel 5 van de Statuten midden jaren 90 een schorsing op.

Een vriendenclub met statuten? Dat klinkt op het eerste gezicht misschien tegenstrijdig. (Hoewel… is een huwelijk als bezegeling van een liefdesband toch ook niet in de eerste plaats een contract?!)

Maar 25 jaar later zeggen alle leden eigenlijk in koor: “De oprichting van een vereniging met een bestuur, een Algemene Ledenvergadering en contributie heeft ons als vriendenclub bij elkaar gehouden.” En dat was nou precies de essentie van de statuten die op 26 september 1991 in stadskasteel Oudaen” in Utrecht werden vastgesteld door het oprichtingsbestuur bestaande uit voorzitter Luuk Driegen, secretaris Kees Diepeveen en penningmeester Willem Hiddink. De vereniging SIXDAY was geboren!

En waar de vereniging in 25 jaar een mooie ontwikkeling heeft doorgemaakt – dit jubileumboek getuigt daarvan – bleven de statuten al die jaren ongewijzigd. De artikelen 15 tot en met 17 die met een hoop juridische rim-ram beschrijven hoe een statutenwijziging in zijn werk moet gaan, zijn nooit gebruikt. En dat geldt voor nog wel meer bepalingen uit de statuten, zoals ontzetting uit de vereniging (art. 6 lid 4), het donateurschap (art.

7) en de mogelijkheid om naast de jaarvergadering nog andere algemene ledenvergaderingen te houden (art. 12). Hoewel… in de beginjaren van de vereniging werden de statuten nog wel eens van stal gehaald, bijvoorbeeld als sanctie tegen een lid dat door verwieving niet op de ALV verscheen. Dit “in strijd handelen met zijn lidmaatschapsverplich-

Toch hebben na het wat juridisch getinte begin (wat wil je ook met een oprichtingsbestuur met twee juristen, en een voorzitter die begin jaren 90 vrijwel een dagtaak had aan het oprichten en in stand houden van allerlei clubjes en organisaties!) de statuten naar de letter in de vereniging geen grote rol gespeeld. Maar naar de geest des te meer: fenomenen als de bestuursverkiezing (art. 9) en de ALV (art. 11) zijn in de genen van de vereniging gaan zitten. Bestuurswisselingen zorgen ervoor dat ieder lid eens in de zoveel tijd bestuurslid is en dat daarmee door de jaren heen iedereen dezelfde verantwoordelijkheid draagt voor het wel en wee en het voortbestaan van de vereniging. Daarmee ligt er een fundament voor een bloeiende vereniging tot in lengte van jaren… En daarmee is ook gezegd dat op zijn minst één artikel tot in lengte van jaren een dode letter zal blijven: artikel 18 dat gaat over de ontbinding en vereffening van de vereniging.

64

Bestuurloos gevoel

dan lekker tegen de autoriteit aan te schoppen?

En dan ook nog eens met een goed verhaal. Want, laten we eerlijk zijn, juist in een vereniging die “doelmatig drankgebruik gedurende de afsluitingsplechtigheid” tot doelstelling heeft verheven, draait alles uiteindelijk om doorgaan tot het gaatje. The last drop. “OK, nog eentje dan!

Tsja, je kan je als bestuur het schompes werken om een mooi programma neer te zetten voor de verenigingsleden. Maar uiteindelijk wordt je als bestuurder toch afgerekend op de nazit, de after-party. Leuk hoor zo’n stadswandeling of een bezoek aan een bezienswaardigheid, zoals de lokale bierbrouwerij. Maar vergeet als bestuurder nooit dat uiteindelijk toch de ‘derde helft’ het belangrijkste onderdeel is van het verenigingsleven!

Doe je dat wel dan wordt de afwezigheid van een of meer bestuurders, of erger nog, het complete bestuur natuurlijk haarfijn ingewreven.

Legendarisch zijn de brieven ‘op hoge poten’ van een aantal verenigingsleden die zich beklagen over bestuurlijke afwezigheid in het nachtelijke uitgaansleven. “Een bestuurloos gevoel is over ons gekomen”, klonk het meer dan eens pathetisch.

Want hoe ongetwijfeld oprecht zij zich ook beklaagden, tegelijk klonk er altijd ook wel iets door van de gezonde afstand die ‘gewone leden’ graag nemen ten opzichte van het bestuur. Wat is er heerlijker

65

‘Bosje’

bij haar in de klas, en (bijna) allemaal zaten ze wel eens bij haar op schoot.

Na een lange onderbreking is de oude band weer opgebloeid. Jaarlijks regelt Gerard een bezoek van een aantal van haar oud-leerlingen aan zijn tante ‘Nessie’, onze oud-lerares Bosje. Niet als verenigingsactiviteit, maar een soort B-programma.

Uiteraard worden haar lievelingetjes door Bosje nog steeds warm onthaald. Met haar inmiddels 89 jaar staat ze nog midden in het leven, en praat met gemak over actuele maatschappelijke en politiek ontwikkelingen. En ‘mensen-mens’ Bosje neemt voor ieder ruim de tijd voor een persoonlijk gesprek; het P.G.’tje (zie verklarende begrippenlijst) is haar op het lijf geschreven!

In de vereniging is ‘Bosje’ of ‘het Bosje’ een begrip.

Maar om die begrippen goed te begrijpen is nog wel wat uitleg nodig. Want gaat het bij ‘Bosje’ om een persoon, bij ‘het Bosje’ gaat het om een plek.

Maar hoe verschillend ook, de affectieve lading van het verkleinwoord ‘-je’ is er in beide gevallen niet minder om! Een mens om van te houden, een plek om van te houden. En korte uitleg over warme jeugdherinneringen.

In de adellijke Achterhoek kon het zo maar voorkomen dat je les kreeg van een ‘jonkvrouw’.

Haar naam: Agnes Bosch van Rosenthal, lerares Frans op het Baudartius College. Kortweg Bosje genoemd; een bijnaam die met sympathie werd uitgesproken, want geliefd was Bosje zeker. Zij had de flair, misschien wel de adel eigen, om op een vanzelfsprekende manier anders te zijn. Zij onderscheidde zich als een van de eerste vrouwelijke leerkrachten op het Baudartius, toen nog een mannenbolwerk. Maar nog meer onderscheidde ze zich door haar onconventionele stijl van lesgeven: altijd met een breiwerk bij de hand, Franse rock songs afspelend, en rond 5 december in de rol van Klazina, de vrouw van Sinterklaas. En… zij had haar lievelingetjes. Vooral de sympathieke jongens, waarin de vereniging later zou gaan grossieren, vielen bij haar in de smaak: Gjalt-Hermen Hoekstra, André ten Brinke, Wim Hiddink, Rob Aalpol, Henri Moorman en natuurlijk haar eigen neef Gerard van Hasselt. Allemaal zaten ze, in verschillende jaren,

Ouderdom die bij de tijd is, dat was ook een door ons gekoesterde kwaliteit van ‘het Bosje’, het huis waar Bernd van der Meulen (‘Kees V’) woonde met zijn oudere moeder en hoogbejaarde vader, allebei in veel opzichten modern, ruimdenkend en vooral, ons de ruimte gevend. De ruimte om te spelen en te experimenteren. Ja zelfs kregen we de ruimte om bij de jaarwisseling 1978-1979 een heel podium te bouwen in de ruimte van de openslaande tuindeuren waar in de Nieuwjaarsnacht de toen in de regio wereldberoemde bands Seebow (met o.a. Cas) en Yellow Teeth (het bandje van de Kids) optraden.

De zondagen in en om ‘het Bosje’ met samen lellen, muziek maken, tafeltennissen, flierbes66

geest van de jaren 70, de benauwde jaren van Fortuyn en Wilders waren nog heel ver weg

sensap drinken, eten maken en daarna afwassen onder het genot van de door pleegzoon Rijanto gedraaide ‘afwasplaat’ Don’t you think I’m sexy! van Rod Stewart, en nog veel meer…, groeiden uit tot ware happenings voor een steeds groeiende vriendengroep. Want iedereen was welkom! En ’s avonds aan tafel waren er altijd pittige discussies over politiek en samenleving, en boeiende verhalen van ‘d’oude Daan’ over de Arabische wereld en van moeder Helene over het ‘andere Duitsland’, het Duitsland van de cultuur, de muziek en de filosofie. En ook de vele buitenlandse gasten droegen bij aan een sfeer van nieuwsgierigheid, openheid en uitwisseling. Het ‘Bosje’ ademde de 67

Verklarende begrippenlijst

Bills beurt Een rondje van Bill. Hoewel Bill over het algemeen er niet zo van houdt de aandacht op zich te vestigen komt het wel eens voor dat hij toch in het middelpunt komt te staan. Doorgaans betreft het een situatie waarin hij iets goed te maken heeft of zelf meent dat dat zo is. Denk aan iets dat hij gedaan heeft (bijv. een expliciete uitspraak) of iets dat hij juist niet gedaan heeft (bijv. organiseren van voetbal-tv-avondje). Bills beurt is dan een goedmakertje in de vorm van een rondje bier. (Niet te verwarren met ‘Reina’s beurt’, in de vorm vergelijkbaar (rondje bier), in achtergrond geheel verschillend: spontaan blijk van waardering voor verenigingsleden, zonder bijbedoelingen (over en weer).

Betrekkelijk nieuw, hoog gewaardeerd fenomeen binnen vereniging, voor het eerst opgetreden tijdens ALV Praag (2015).)

A.L.V. Algemene Leden Vergadering. Heeft dubbele betekenis: 1) de jaarvergadering van de vereniging Sixday, als zodanig beschreven in de statuten, waarin verantwoording wordt afgelegd over het voorafgaande verenigingsjaar (sociaal en financieel jaarverslag) en een nieuw bestuur wordt gekozen; 2) het weekend waarin de vergadering gehouden wordt, op een wisselende locatie en omgeven door een uitgebreid sociaal programma; hoogtepunt en enige ‘verplichte’ onderdeel van het verenigingsjaar; aangeduid als ‘ALV-weekend’ of kortweg ‘ALV’.

Bagayadrager Bijnaam van Angelique Bagaya, type: ‘mooiste meisje van de klas’ uit de Baudartius-tijd, die veel verenigingsleden maar al te graag een lift gaven (“wil je achterop bij mij?”) naar een fijn plekje om leuke en lekkere dingen te doen…

Bosje Dubbele betekenis: 1) bijnaam van oud-lerares Frans op Baudartius College, tante van Turk, met destijds al bijzondere voorliefde voor de leuke jongens in de klas, wat haar recent weer opgebouwde band met een deel van de vereniging verklaart; 2) logische naam voor vrijstaand huis in grote bosrijke tuin aan de Flierderweg waar destijds de gastvrije familie Van der Meulen woonde, midden jaren ’70 uitgegroeid tot soort open jeugdcentrum, waar vooral door het ‘lellen’ (zie elders in deze lijst) op zondagmiddag een belangrijke kiem voor de latere vereniging werd gelegd.

BEF-lijst Lijst met contactgegevens van verenigingsleden. Zonder de minste bijbedoeling verwijst deze grappige naam naar Bellen E-mailen Faxen.

Daarmee is naamgeving ook weer enigszins gedateerd want verwijzend naar een nog maar zelden gebruikte faciliteit: faxen. Regelmatig zorgt Brinkieboy voor een actualisatie met nieuw volgnummer (meest recent is Beflijst 14) waarin tegenwoordig ook opgenomen het paspoortnummer (zie voor achtergrond het hoofdstuk ‘Sixday slaat zijn vleugels uit’).

68

Ketelpak De kenmerkende blauwe overall die Turk (Gerard) altijd tijdens het lellen in Gorssel droeg. Als keeper wilde hij zijn benen beschermen tegen schaafwonden op het harde en vaak droge veld waar het gras in de doelmond door jarenlang gebruik door de lellers steeds spaarzamer werd.

Dick Helling trofee Een denkbeeldige prijs toegekend aan de leller die een toegekende penalty huizenhoog over weet te schieten.

Naamgever van de trofee is de destijds voor Ajax spelende voetballer die in een Europa Cup wedstrijd een cruciale strafschop miste door de bal zo ongeveer het stadion uit te schieten.

Kids Vriendengroep van een duidelijk jongere generatie, eveneens afkomstig uit Zutphen-Eefde-Gorssel, waarmee de vereniging (familie- en vriendschaps-) banden onderhoudt. Van dat laatste getuigen de jaarlijkse lelpotten om de WWT (zie daar), meestal afgesloten met een gezamenlijke lunch, en het gezamenlijk optrekken als teams tijdens het Sixday-toernooi waar beide teams over het algemeen tijdig zijn uitgespeeld om aan de derde helft te kunnen beginnen.

Gjaluberg Een heuveltje (vals plat) aan de Eefdese kant van de weg binnendoor (Lindeboomweg) tussen Eefde en Gorssel. Met dit stukje vals plat, zeker met een stuk in de kraag hadden Hoekie (Gjalt vandaar Gja) en Cas (Lucas vandaar lu) “grote” moeite. Ook benutten zij dit van een bankje voorziene uitzichtpunt door op de terugweg van school even een sjekkie te roken en ook de Achterhoek op zich in te laten werken.

Knalpot Bijnaam voor de halve liter beugelfles van Grolsch, door verschijningsvorm en inhoud lange tijd zwaar favoriet onder verenigingsleden.

Mede door popgroep Normaal uitgegroeid tot symbool van het Achterhoek-gevoel. De bijnaam heeft de halve literfles (eigenlijk 0,45 cl.) te danken aan het prettige knalletje of plopje waarmee het via de beugel openen van de porseleinen kop gepaard gaat. Andere bijnaam voor het rondborstige, toen nog bruine (nu groene) flesje: Bruune Pater.

Hekking Ofwel ‘Wethouder Hekking’, typetje gespeeld door Kees van Kooten (met tegenspeler Wim de Bie als burgemeester Van der Vaart uit Juinen) in tv-programma ‘Keek op de week’ (VPRO, 1988-1993) waarmee Bob regelmatig in gedrag en optreden treffende gelijkenis vertoonde, waardoor dit ook enige tijd zijn bijnaam werd. Dit gedrag deed zich met name voor in het uitgaansleven als Papier of Seek een goed gesprek voerden met vrouwen en Bob zichzelf hinderlijk presenterend ertussen wist te wringen.

69

Korte Hose Gangbare benaming voor de korte broek die, weer of geen weer, door de lellers gedragen werd. Meestal betrof het een (aan het begin van de lelpot nog) wit exemplaar en een buitenboord model, zeg maar een paar maatjes te groot. Dat laatste had als onmiskenbaar voordeel dat je overal makkelijk bij kon.

als centraal moment in het verenigingsjaar. In de praktijk is het hier nooit echt van gekomen. Van die oude spilfunctie van Sixday getuigt nog steeds de bestuurs­termijn en het verenigingsjaar die lopen van Sixday tot Sixday, en de statutaire doelstelling: “vereniging ter aanmoediging van het doelmatig drankgebruik gedurende de afsluitingsplechtigheid van het jaarlijkse sportevenement SIXDAY te Almen.”

Lellen Staat voor potje voetballen, of eigenlijk balletje trappen, in de meest pure vorm. Dat wil zeggen: in de kleding die je aanhebt, op het veldje (of wat daar voor door moet gaan; denk aan lellen tussen de bomen in het Bosje met de nodige flipperkast-effecten) dat zich aandient, en met zo min mogelijk spelregels. Daarmee eigenlijk een variant op straatvoetbal.

Travelmanager Door toenemen van buitenlandse bestemmingen nog steeds aan betekenis winnende bijnaam van Brinkieboy. Brinke hangt professioneel sommige weken meer in de lucht dan hij op de grond staat en weet vanuit zijn ervaring als ‘frequent flyer’ op dito professionele wijze ook voor de vereniging vluchten te boeken en vooral luxe en toch betaalbare accommodaties te regelen. Voorbeelden van dat laatste zijn het hotel in Düsseldorf en recent de appartementen in Praag.

PG’tje Afkorting voor Persoonlijk Gesprekje. Te midden van het groepsgebeuren zonderen twee leden zich af (triootjes zijn zelden gesignaleerd) om in alle rust wat dieper op een aantal zaken, meestal in de relationele sfeer, in te gaan. Geestelijk vader en meest frequent praktiserend is Bobbie.

Verwieving Het (te pas en te onpas) gebruikte zelfstandig naamwoord ter aanduiding van het vermeende verlies van een medelid aan mannelijke autonomie. Vaak verbonden aan het krijgen van een relatie met een vrouwspersoon waardoor het lid-in-kwestie gemaakte afspraken moeilijk kan nakomen en/of geen afspraken meer meent te kunnen maken zonder eerst met ‘de vrouw’ te overleggen. Doorgaans gebruikt in plagende of

Sixday Naam van onze vereniging en tevens de naam van het jaarlijkse voetbaltoernooi in Almen (sinds 1974) waarin teams van 6 spelers het tegen elkaar opnemen op halve veldjes (het zogenaamde ‘sixen’). Naam toernooi is terug te vinden in naam vereniging omdat voorafgaand aan opkomst ALV-weekend (het) Sixday(-weekend) gedacht was 70

verwijtende zin, en in samenstellingen; voorbeeld: “een typisch geval van verwieving” of “hij lijdt aan verwieving”.

WWT Willink Wissel Trofee. Felbegeerde bokaal waarom jaarlijks gestreden wordt in een ‘lelpot’ tussen de Lellers en de Kids. De laatste jaren vindt deze wedstrijd veelal plaats als voorprogramma van de Bokbierdag. De WWT ontleent haar naam aan de heer Willink, destijds gemeentesecretaris van de toenmalige gemeente Gorssel en woonachtig naast het lelveld. Door de jaren heen ontwikkelde de familie Willink zich tot stille supporters van het zondagse lellen waarvan ze blijk gaven door een emmer water met bekertjes voor de dorstige lellers klaar te zetten.

71

Pact van Wenen Het pact van Wenen is gesloten tijdens de A.L.V. op zaterdag 21 april 2012 in restaurant Zum Figlmueller in Wenen en omvat de volgende punten: 1 De totale kosten van de ALV inclusief reiskosten (en exclusief consumpties!!!) mogen niet hoger zijn dan € 350,-.

2 Gaan de kosten naar inschatting van het bestuur dit bedrag wel overschrijden, dan dient het bestuur dit vooraf met motivatie voor te leggen aan de leden. Hierbij dient het bestuur een eerlijke inschatting te maken van de mate waarin het bedrag van € 350,- overschreden zal worden.

3 Het programma moet het mogelijk maken dat alle leden op de laatste dag van de A.L.V. hun woonplaats weer rond 21 uur kunnen bereiken.

72

Verdict van Oudenaarde dan moet het bestuur wel binnen dezelfde termijn duidelijk maken of men binnen het afgesproken budget blijft. Als het bestuur denkt dat dat niet lukt, dan dient een motivatie overlegd te worden waarom niet en moet er een inschatting gemaakt worden met hoeveel het afgesproken bedrag overschreden gaat worden. Oftewel, punt 2 van het Pact van Wenen!

Het Verdict van Oudenaarde werd gesloten op zaterdag 6 april 2013 in de gelijknamige plaats in Oost-Vlaanderen. In essentie behelst het Verdict een herhaling en bevestiging van het Pact van Wenen. Kennelijk was het gevoel van de vereniging dat het nuttig was een jaar later nog eens terug te komen op de in Wenen gemaakte afspraken.

De enige toevoeging waar de naam Oudenaarde aan verbonden werd was de bepaling dat hoe dan ook het kostenplaatje van de ALV te allen tijde minimaal 6 weken voorafgaande aan de A.L.V. aan de leden bekend gemaakt dient te worden.

Maar kennelijk voelde de vereniging al wel aan dat deze bepaling in de praktijk misschien niet altijd even goed uitvoerbaar is. Daarom werd er direct aan toegevoegd: Zou het “door bijzondere omstandigheden” niet lukken om minimaal 6 weken vooraf het kosten­plaatje bekend te maken, 73

vereniging sixday

Alle ALV’s op een rij Jaar

Bestemming/activiteit

Bestuur

1992

De Roskam, oprichting

Bill/Cas/Seek

1993

De Roskam, lezing Dolf Hoekstra, Gorssels verleden

Jan/Turk/Hoekie

1994

De Roskam Ardennen, wildwandeling, september (1e buitenlandse activiteit)

Ballie/Turk/Jan Papier/Bob/Ballie

1995

Schiermonnikoog

Papier/Bob/Ballie

1996

Markermeer, op tjalk ‘Courier’

Brinke/Seek/Bill

1997

Londen

Valet/Cas/Hoekie

1998

Achterhoektocht Zutphen-Barchem-Ruurlo

Bob/Bill/Papier

1999

Quend Plage, Frankrijk

Bob/Bill/Papier

2000

Eiffel (Ruhrsee en Monschau)

Turk/Jan/Ballie

2001

Ardennen survival (mountainbike, raften, grotten)

Seek/Cas/Valet

2002

Quend Plage, Frankrijk

Bill/Brinke/Papier

2003

Gouda, kanotocht

Turk/Gjalt/Ballie/Seek

2004

Huissen, klooster

Jan/Bob/Valet

2005

Joure, zeilschool Rufus

Hoekie/Cas/Seek

2006

Valkenswaard, solex-tocht

Hoekie/Ballie/Turk

2007

Düsseldorf, stad en skihal Neuss (januari) Zutphen-Eefde, kanotocht Berkel (juni)

Brinke/Seek/Bill

2008

Maastricht, wijngaard en kook-workshop

Valet/Turk/Jan

2009

Groningen, stad en wadlopen naar Schier

Hoekie/Bob/Ballie

2010

Berlijn

Cas/Seek/Valet

2011

Willingen

Brinke/Bill/Papier

2012

Wenen

Turk/Jan/Ballie

2013

Vlaanderen (Gent en Oudenaarde)

Valet/Seek/Bob

2014

Dublin

Bill/Hoekie/Cas

2015

Praag

Brinke/Papier/Ballie

2016

De Achterhoek

Hoekie/Brinke/Seek 74

jullie handen was? Maar daar zullen we nu niet teveel op doorgaan. Het moet wel leuk blijven.

Surprise! Gefeliciteerd met het jubileum! Eigenlijk zijn wij ook een beetje jarig, want we trekken al wat jaartjes op in elkaars nabijheid. Eerst als broer, later als, nou ja je weet hoe dat gaat met jongere broers, je begint met een voorsprong tot je op een zeker moment wordt overklast bij het Lellen. In het begin keken we een beetje tegen jullie op. Jullie keken echter enigszins op ons neer en noemden ons de Kids. Vervolgens benoemden we jullie maar tot Oud-lellers.

Maar eerlijk is eerlijk, wat zouden wij zijn zonder jullie? De Oud-lellers hebben altijd veel (meer) gewicht in de schaal gelegd. Zonder vastberaden tegenstrevers geen jaarlijkse zinderende wedstrijd om de Willink Wissel Trofee. En dus geen Helling trofee (Vallet), gestrekt(!) inkomende benen (Turk) of panna’s (Luuk). En ook geen spreekwoordelijke onverzettelijkheid (Andre), uitvoerige discussies (Wim), bloedige broederstrijd (Gjalt Hermen) of goal-ongericht-gepingel (Cees). Maar dat is een inkopper. Op melkbushoogte! Hopelijk volgen nog vele jaren van strijd!

In dit boek kunnen we natuurlijk niet ontbreken.

Geef toe, eigenlijk kunnen jullie niet zonder ons.

Zonder eeuwige opponenten immers geen roem en glorie. Wat is Ajax zonder Feyenoord? Nederland zonder Duitsland? En Lucky Luke zonder schaduw?

Precies! Niets! Wij zijn jullie angstgegner en de reden dat jullie ‘s nachts wakker schieten. Is het trouwens niet al n tijdje geleden dat de Trofee in

Op de laatste winnende!!!

De Kids 76

Bill

Wim Hiddink

Brinkieboy

Ballie

AndrĂŠ ten Brinke

Henri Moorman

Bobbie Rob Aalpol

Cas

Lucas (Luuk) Driegen

Hoekie

Gjalt-Hermen Hoekstra

Jan

Jan Driegen

Papier

Dirk Nijenhuis

Turk Gerard van Hasselt

Seek

Kees Diepeveen

Valet

Robert Kramer