Buurtbroodje: kunstproject voor bewoners

buurtbroodje

bewoners

ontmoeting bakker burgerkunstenaars

molenaar

niet schattig

omgeving buurtwinkel project

vlindervleugels

buurtbroodje kunstproject voor bewoners

bewoners oude kliek en nieuwe import bakker jeffrey isken molenaar ambachtelijk texels meel niet schattig en toch zacht van binnen vlindervleugels de verrassing van beter kijken

ontmoeting workshop en festival burgerkunstenaars participanten omgeving latherus- en nigellebuurt, amsterdam-noord buurtwinkel bakkerij in de woonwijk project de kwaliteit van aandacht

buurtbroodje kunstproject voor bewoners

Het kunstproject Buurtbroodje (februari-september 2013) is een onderzoek naar de Latherus- en Nigellewijk in Amsterdam-Noord met als vertrekpunt een kleine bakkerswinkel in het hart van de buurt. Bewoners nemen deel aan het project als ‘burgerkunstenaars’ die middels tekeningen, foto’s, teksten en sculpturen reflecteren op hun vertrouwde leefomgeving. Deze werken zijn de basis voor het ontwerp van Buurtbroodje, dat wordt gebakken met een nieuw desemdeeg van Echte Bakker Isken en biologisch Texels meel van korenmolen de Traanroeier. Buurtbroodje is bedoeld voor normale consumptie en tijdelijk verkrijgbaar in de bakkerswinkel van Echte Bakker Isken, Latherusstraat 76. Daarna op bestelling: 020 631 52 14.

Teresa van Twuijver, initiator en producent van Buurtbroodje, werkt als mediakunstenaar, social designer, curator en journalist. In haar werk probeert zij opmerkelijke relaties te creëren tussen mensen en mensen, tussen mensen en niet-mensen, en tussen mensen en maatschappelijke fenomenen. www.teresavantwuijver.nl Mede gefinancierd door het Fonds voor Cultuurparticipatie en crowdfunding-platform Jij Maakt Het Mee! Genereus ondersteund door Noord (II): een expeditie, Echte Bakker Isken, korenmolen de Traanroeier en Museum Kaap Skil (Texel), Stichting WTMW, woningcorporatie Ymere, Het Noorderparkfestival, de Noorderparkkamer en de Pekmarkt. Met speciale dank aan Femke Egas, Maarten Roeper, Dirk Haker, Klaas Veenbaas, PJ Bruyniks, Maaike Poppegaai, Willem Kuiper en zorgboerderij Dikhoeve, de Buurtkamer, Marrit Zijlstra, Joke Danko, Wouter Veldboer, Ben Burger, Sergej de Brouwer, Geer Kraan, familie Schuit, Linda van de Kamp, Sonja Hendriksma en alle deelnemers die een creatieve bijdrage leverden.

Je gaat elke dag door de straat, van en naar je voordeur. Een vaste route, een vaste routine. Je kent de bochten, de bomen, de decoraties in de vensterbanken van je buren. Eigenlijk let je altijd op hetzelfde. Dat is een soort aftellen, afstrepen. Ik ben nu hier. Ik ben nu hier. Straks ben ik daar. Zou je erover nadenken, dan weet je dat je ogen vanzelf afglijden naar dat éne hoge puntdak, dat éne rare tuinhek, het gemeenteplantsoen met die rustieke lantaarnpaal, de stalling waar drie fietswrakken wegroesten en waarschijnlijk meer. Het zijn referentiepunten aan de bebouwde horizon waarop je als stadsbewoner navigeert, de gezichtseinder binnen de woonwijk. Ze vormen het filmische decor van jouw leven. Doe je je ogen dicht dan weet je waar je bent. Je zou op de tast je huis kunnen vinden. Je kunt de route uittekenen.

Naar je aanneemt. Want wat gebeurt er als je dat voor de lol eens serieus probeert? Uit je hoofd de route uittekenen, je vertrouwde straat voor de geest halen en je dagelijkse wandelgang op papier zetten.

Hoeveel hiaten kom je tegen? Hoeveel blanke plekken moet je openlaten op de kaart? Stel dat je dit werkelijk doet. De volgende morgen, wanneer je buiten bent, kijk je heel anders. Je kijkt als nieuw.

Je vergelijkt je herinneringen, je verbeelding zo je wilt, met wat je voor je ogen ziet. Het stramien blijkt verrassender in elkaar te zitten. Oh, zit het zó? Oh,

zit dat daar? Oh, heb ik dat erbij verzonnen? Wat opvalt is dat je nooit eerder zo veel zag. Om de paar meter een vlinderdecoratie. Een roeiboot in een voortuin. Overal, óveral onkruid. Voordeuren in precies dezelfde groene tint als het onkruid. Een straatnaambord met een voetbalschoen eraan.

Kokosmakronen onder videobewaking. Poëtische details spontaan bij jou op de stoep.

Anders kijken naar dezelfde dingen. Dit is hoe kunst ontstaat. Niet groots en meeslepend maar klein, met aandacht.

project de kwaliteit van aandacht

tekening van Joke Danko

foto van Wouter Veldboer

De vrouw achter de toonbank kent haar clientèle net zo goed als haar broden. Om acht uur pakt ze de kratten uit en zet de bouwstenen van koolhydraat, met knisperende korst, in rijtjes op de houten planken, kersvers en klaar voor consumptie, als schakelwoningen in een Vinex. Om kwart over acht vraagt haar eerste klant om een halfje gesneden bruin.

‘Hoe gaat het met je man, is hij alweer terug uit het ziekenhuis?’ ‘Nee, anders zou ik gevulde koeken kopen, daar is-ie gek op.’ ‘Nou, hou je haaks dan, hé? Dagdag!’ Ze is een mens en ze heeft een naam, net zo klinkend als de namen van haar koopwaar: Alison, Rode Sien, Admiraal de Ruiter, Jordanees. Ze bedient geen klanten: ze ontvangt hen als gasten in haar bakkerswinkel ter grootte van een huiskamer. Ze is de buurtjournalist, de buurtvertrouwenspersoon, de buurtmoeder. Officieus natuurlijk, want ze vervult de rollen tussen neus en lippen door, terwijl ze boterhammen snijdt, wisselgeld uittelt en kruimels bij elkaar veegt. Het is gewoon een baan. Ze is hier tot vijf uur, tot ze de luiken naar beneden rolt. Maar ze houdt van gezelligheid, dus weet ze wie er is bevallen, kent ze de kinderen bij naam en heeft ze gehoord, tijdens een vakantie in Benidorm nota bene, van een klant die ze toevallig tegenkwam, dat de achterbuurman toch jammerlijk is overleden. Concurrentie heeft ze niet. De buurtwinkels zijn vertrokken naar de periferie van de wijk, bij de drukke weg en bij de

drukke supermarkt, waar naamloze kassameisjes met een contractuele glimlach de toestromende rijen wegwerken. Lopendebandwerk met voorgepakte broodjes die hun ziel hebben achtergelaten in de fabrieksoven. Ze voeden het lichaam en daarmee is alles gezegd. Brood uit de bakkerswinkel smaakt voller, alleen al omdat zij het brood kiest dat jou gegund is, omdat zij je aankijkt terwijl ze de snijmachinehendel overhaalt, omdat zij vraagt of je anders nog iets wilt, omdat zij vandaag een mooie dag noemt. De kwaliteit van aandacht. Je proeft het voordat je iets in je mond stopt.

buurtwinkel bakkerij in de woonwijk

De huizen in deze buurt zijn eind twintiger jaren van de vorige eeuw gebouwd. Architect Dick Greiner creëerde comfortabele woningen met ruime tuinen voor arbeiders, havenwerkers, sjouwers, stuwadoors en hun geblondeerde echtgenotes. Dat leverde nogal eens scheve ogen op in omringende wijken.

In 2008 werd er gerenoveerd en opgeknapt. Dat was hard nodig want Greiner had de woningen niet voor de eeuwigheid ontworpen. Toen kregen alle voordeuren een nieuwe kleur. (Helgroen.) Met één uitzondering: de voordeur van de bakkerswinkel.

(Feloranje.) Tegenwoordig is de wijk niet alleen voor arbeiders. Elk huisnummer is willekeurig huren of kopen. Raad wat wat is door te kijken naar de voertuigen voor de deur: scootmobiel, bakfiets, Canta, hippe Volkswagenbus.

De wijk heeft niet alleen twee levensstandaarden maar ook twee kanten, de voor- en de achterkant.

Twee kijkrichtingen die de wijk typeren. Voor is van vreemden en voorbijgangers, achter is van buren en bewoners. Voor is bedacht op de tekentafel.

Uniform, strak, schattig. En nu juist dat woord past niet. ‘Schattig.’ De buurt is allesbehalve schattig.

Eerder rouwdouwer, ruwe bolster en spierbal. Dat zie je achter. Hier heerst variatie, improvisatie, eigenzinnigheid. Er zijn werkplaatsen, er is rommel, er zijn wonderlijke decoraties en prachtige zitkuilen, je oog wordt geleid door koprollende takken van

woekerende struiken. Dit is de keerzijde van de façade, de levende invulling van de steriele architectendroom.

Je kunt maar één kijkrichting kiezen, je hebt geen ogen in de achterkant van je hoofd. Wat wordt het?

Naar buiten? Naar binnen?

omgeving latherus- en nigellebuurt, amsterdam-noord

bewoners oude kliek en nieuwe import Oude Noorderlingen: oorspronkelijke bewoners van de wijk. Ooit afkomstig uit de Jordaan of andere voormalige Amsterdamse volksbuurt. Maken van hun hart geen moordkuil. Zijn rap van de tongriem gesneden. Kennen elkaar goed. Kunnen het soms niet goed met elkaar vinden. Hebben minder te besteden dan gemiddeld maar zijn desondanks rijk.

Overlevers. Pragmatisten. Houden van gezelligheid en samenkomen.

Nieuwe Noorderlingen: recente bewoners van de wijk. Druppelen binnen sinds Amsterdam bouwt aan de metrolijn Noord-Zuid (2003). Jonge kopers en gezinnen die een betaalbaar huis zoeken. Staan bewust in het leven. Kiezen voor duurzaam en biologisch. Vinden buurtcontacten leuk maar zijn ook graag op zichzelf. Noemen authenticiteit belangrijk en ondersteunen vrijwillig culturele initiatieven. Early adaptors. Idealisten. Houden van rust en groen.

workshop tekenen (incl. buurtwandeling): 3 augustus, 14.00-17.00 uur

Oproep huis-aan-huis Doet u mee met het ontwerp van een Buurtbroodje voor de Latherus- en Nigellebuurt? U krijgt hiervoor een workshop aangeboden in De Buurtkamer (Heliotroopstraat 27) onder leiding van kunstenaar Teresa van Twuijver. Deelname is gratis en u krijgt een broodje aangeboden. Iedereen uit AmsterdamNoord kan zich aanmelden maar de eerste plaatsen gaan naar bewoners uit de Latherus- en Nigellebuurt.

Er is geen voorkennis vereist. U kunt ook meedoen als u wilt ontdekken welke mogelijkheden u heeft met uw camera, smartphone of tablet (video en fotografie).

burgerkunstenaars participanten

Elke workshop is een minicursus ‘kunst maken’ en heeft een eigen techniek waarmee we aan de slag gaan. U leert de beginselen van de techniek kennen en maakt tijdens de workshop een klein kunstwerk.

Bent u al bezig met de techniek als hobby, dan kunt u in de workshop zelfstandig werken. De thema’s zijn brood en uw persoonlijke relatie tot de wijk. Alle werken worden besproken en in september gepresenteerd tijdens kunstroute Noord (II): een expeditie (september 2013).

Zo onderzoeken we wat wonen in de Latherus- en Nigellebuurt voor u betekent en op welke manier uw visie kan worden verwerkt in de smaak, vorm, prijs, kleur en het unieke verhaal van Buurtbroodje.

Uw creaties worden de basis van dit eetbaar monument dat in september tijdelijk verkrijgbaar is bij Echte Bakker Isken. Daar is ook de tentoonstelling met uw werk te zien.

schrijven (incl. buurtlunch): 31 juli, 12.00-15.00 uur fotografie (incl. buurtpicknick): 1 augustus, 17.00-20.00 uur sculptuur (incl. buurtborrel): 2 augustus, 16.00-19.00 uur video (incl. buurtontbijt): 3 augustus, 9.00-12.00 uur tekenen (incl. buurtwandeling): 3 augustus, 14.00-17.00 uur

Kijk op de Buurtbroodjeblog voor meer informatie www.buurtbroodje.wordpress.com Kijk ook op de website van Noord (II): een expeditie www.kunstinnoord.nl

workshop sculptuur (incl. buurtborrel): 2 augustus, 16.00-19.00 uur

workshop schrijven (incl. buurtlunch): 31 juli, 12.00-15.00 uur

museale presentatie van burgerkunstwerken in de bakkerswinkel van Echte Bakker Isken, 7-21 september 2013

Elke ontmoeting is een uitwisseling van kennis, gedachten en gevoelens, zelfs als er geen woord wordt gesproken. Een ontmoeting is een verrijkend samenzijn met een ander mens. Wie geduld heeft en aandachtig luistert zal in de ontmoeting iets vinden wat hij of zij nog niet wist, hetzij over de ander hetzij over zichzelf. Een ontmoeting is geven en nemen, een spel waarbij gaandeweg de regels worden uitgevonden. Wat zeg je wel en niet? Wat laat je wel en niet van jezelf zien? Wat vraag je wel en niet aan de ander? Hoe verhoud je je tot hem of haar? Ontmoetingskunst beschouwt de ontmoeting als vorm, als een artistieke uitdaging.

Een kunstenaar kan een ontmoeting op zo’n manier ontwerpen dat er een bepaalde (of extra) betekenis en diepte ontstaat, misschien een bepaald inzicht of zingeving, een ‘beeld’. Ontmoetingskunst geeft bijeenkomsten een esthetisch/ethisch kader, zodat de ontmoeting intensiever en bewuster kan worden beleefd door aanwezigen. Hún ontdekkingen staan centraal. De kunst van ontmoetingskunst zit in de begeleiding, sturing en verbeelding daarvan.

ontmoeting workshop en festival

Buurtkamer 31 augustus - 5 september 2013 Ontwerp Buurtbroodje door burgerkunstenaars Zes workshops bieden deelnemers de mogelijkheid om een eigen kunstwerk te ontwikkelen terwijl samen wordt nagedacht over het Buurtbroodje.

Centraal staan het gesprek, een wandeling en het zelf aan de slag gaan. De werktafel is omgedoopt tot een ‘broodbuurt’. De workshop ‘bakkersverdriet’ is zowel een uitwisseling van oudbroodrecepten als een brainstorm over goedkope decoratiemogelijkheden voor Buurtbroodje. (Besloten wordt voor een ‘meelstempel’ waarbij de bakker met een sjabloon meel aanbrengt op de bovenkant van het ongebakken broodje.)

buurtmaaltijd met buurtbroodje-voorgerecht en ‘buurtsalade’, een husselsalade geïnspireerd op de wijk, dus overwegend groen en met allerlei smaken door elkaar (zoet, fris, hartig, bitter) in een lichte roomsaus

Pekmarkt Zaterdag 31 augustus 2013 1 Buurtbroodje voor 1 tekening Een artistiek time-sharing-concept speciaal ontworpen voor bewoners van de Bloemenbuurt en bezoekers van de Pekmarkt op het Mosveld. Betalen voor een broodje doe je met een ter plekke gemaakte tekening die iets zegt over je leven, je buurt of je dag. ‘Wat ben je aan het doen?’ Er worden 43 broodjes verkocht voor 47 tekeningen en 2 euro (van een mevrouw die dolgraag een broodje wilde maar per se niet wilde tekenen). De ideeën in de tekeningen zijn verwerkt in het ontwerp van Buurtbroodje

Noorderparkfestival zondag 8 september 2012 Buurtbroodje Zorgkaas Op het Noorderparkfestival, een cultureel festival met een culimarkt voor duurzame producten, vindt de gebeurtenis ‘Buurtbroodje Zorgkaas’ plaats. Het Buurtbroodje, dat dan gereed is en bereid met meel van korenmolen de Traanroeier, wordt te koop aangeboden met een plak overjarige schapenkaas van zorgboerderij Dikhoeve uit Ransdorp. Het Buurtbroodje Zorgkaas wordt aan de kraam gemaakt en kost € 3,–. Klanten kunnen echter met een IK ZORG VOOR-bijdrage aan het prikbord € 1,– korting bedingen. De broodjes raken snel uitverkocht en het prikbord is snel vol. Mooie ideeën voor een mooie(re) samenleving. En aan de kraam wordt – spontaan – toch weer fanatiek getekend door (toevallige) deelnemers.

bakker jeffrey isken Jeffrey Isken is warme bakker met twee goedlopende filialen in Amsterdam-Noord: eentje op het Zonneplein en eentje in de Latherusstraat, waar het Buurtbroodjeproject zich afspeelt. De winkel in de Latherusstraat is er al sinds mensenheugenis. Vroeger werd de winkel gerund door de bakkersfamilie Hopman.

Isken nam het filiaal 7 jaar geleden over van de laatste Hopman. Jeffrey Isken is druk. Heel druk.

Hij werkt soms 20 uur per dag, bijvoorbeeld wanneer collegabakkers op vakantie zijn. Hij begint ’s nachts in de bakkerij op het Zonneplein en bakt door tot ver in de morgen. Ondertussen rijdt hij meerdere keren met zijn bestelbus om de winkels te bevoorraden, zodat zijn klanten altijd vers brood hebben, ook ’s middags.

Nee, het warmebakkersbrood komt niet vanzelf op tafel maar dat heeft hij er graag voor over, want de mensen verdienen beter dan supermarktbrood waar geen liefde in zit, vindt hij. Hij is een gepassioneerd vakman, iemand die serieus houdt van zijn beroep.

Hij probeert daarom regelmatig recepten uit. Met de komst van nieuwe bewoners in Noord is er meer vraag naar duurzame producten gekomen, merkt hij. Voor Buurtbroodje creëerde hij daarom een speciaal desemdeeg, voor een lekker stevig biologisch broodje.

Jeffrey Isken is bescheiden, een no nonsense-man, eigenlijk een rasechte Amsterdammer. Hij houdt er niet van om op de foto te gaan en interviews vindt hij niet zo belangrijk. Hij heeft een keer, toevallig, op de voorpagina van De Telegraaf gestaan. Dat nóóit meer. Ondanks zijn idioot drukke schema maakt hij graag tijd en aandacht vrij voor Buurtbroodje, waar hij veel ambacht, zorg en creativiteit in investeert.

Een bijzonder mens.

buurtbroodjes worden verkocht in de bakkerswinkel van Echte Bakker Isken, 7-21 september 2013

Molenaars Dirk Haker en Klaas Veenbaas van korenmolen de Traanroeier op Texel zijn gepassioneerde vrijwilligers. Elke woensdag malen ze tussen de 100 en 200 kilo meel, onder andere voor de plaatselijke bakker die biologisch Texels graan verwerkt in producten. Op een molen te bedienen moet je veel weten: alles van de techniek en alles over het maalprocedé.

molenaar ambachtelijk texels meel

Een molen is dan wel mechanisch, maar juist daarom moet alles gesmeerd lopen – elk tandwieltje en radartje is geolied en gekalibreerd. Een oude molen vraagt bovendien veel onderhoud. Onlangs hebben ze de houten vlonders van de buitenvloer moeten vervangen. ‘Zwaar maar mooi werk’, noemen ze het. ‘Ongelooflijk hoe men vroeger helemaal afhankelijk was van de wind. Zelfs op Texel waait het niet altijd. De molenaars moesten destijds soms noodgedwongen ’s nachts malen om de dorpen van meel te voorzien.’

Korenmolen de Traanroeier is antiek. Ooit stond zij in de Zaanse Schans maar in de 18de eeuw verhuisde ze naar het Noordhollandse Waddeneiland. In de 20ste eeuw werd de molen gebruikt voor het opwekken van windenergie, een experiment dat strandde omdat er te weinig opbrengst was. De molen heeft daarom nog wel vreemde vliegtuigvleugelachtige wieken en een elektriciteitscentrale in het binnenwerk. Dat wordt zo gelaten. Sinds 2007 draait de molen weer als meelproducent. Biologisch graan van het eiland worden elke woensdag bij toerbeurt vermalen door vier ambachtelijke molenaars.

Bezoekers van museum Kaap Skil, waar de molen deel van uit maakt, kunnen zien hoe dat gaat.

Om helemaal bovenin de nok van een molen te staan wanneer de wind waait en de wieken draaien is een onvergetelijke ervaring. Alles trilt, alles resoneert, de touwen kraken en de vloer onder je voeten beweegt heen en weer als een schip in een storm. Een molen is hoog, wel vier verdiepingen.

De trappen zijn steil. Je moet straks achterstevoren naar beneden klauteren. Het ruikt naar vers zaagsel en nat karton. En je bedenkt: de ingenieurs die het beste molens kunnen bouwen komen vast van een zeevarend volk.

buurtbroodje, het goedkoopste kunstwerk van Amsterdam: 80 eurocent per stuk

Bericht uit de digikrant Uniek Buurtbroodje nú in bakkerswinkel Isken De afgelopen weken is door bewoners van de Latherus- en Nigellebuurt gewerkt aan het kunstproject Buurtbroodje. Samen is nagedacht over de vorm van een eetbaar kunstwerk dat symbool kan staan voor de wijk. Het resultaat ligt nu in de winkel bij Echte Bakker Isken in de Latherusstraat. Buurtbroodje is zonder poespas voor gewone mensen.

Met stip het goedkoopste én lekkerste kunstwerk van Nederland: 80 cent voor een overheerlijk zacht volkoren desembroodje met uniek meelstempel.

niet schattig en toch zacht van binnen

Tijdens workshops van het buurtbroodje-project gingen bewoners als ‘burgerkunstenaars’ de wijk in.

Ze bekeken de huizen en de mensen, ze vertelden verhalen en wisselden ervaringen uit. Deze ‘conceptuele ingrediënten’ werden verwerkt in een foto, een tekst, een tekening of een sculptuur. Door al deze werken naast elkaar te leggen ontstond

het idee voor de vorm van het buurtbroodje: een puntje dat doet denken aan de vele puntdaken en geometrische lijnen in de wijk. Bakker Jeffrey Isken verwerkte dit idee op zijn beurt in een nieuw desemrecept. Het resultaat? Een stoere volkorenkadet die toch heerlijk zacht van binnen is. Typisch Noords dus.

In een volgende workshop werd met elkaar bedacht dat een zogenaamd ‘meelstempel’ dé aanvulling zou zijn die Buurtbroodje speciaal maakt. Een meelstempel is een goedkope en bijzondere manier van brood decoreren. Kunstenaar Teresa van Twuijver, initiatiefnemer van het project, ontwierp een Buurtbroodje-logo, dat zowel een hoofdletter B is als (op de kant gekeerd) een huisje dat lijkt op de bakkerswinkel van Isken in de Latherusstraat. Op de kop lijkt het logo ook een beetje op een gezicht.

Deze ‘budgetdecoratie’ wordt door bakker Isken met sjablonen op de broodjes gestoven.

De Latherus- en Nigellebuurt is een hechte gemeenschap waar iedereen elkaar kent en toch een zekere afstand houdt. De Buurtbroodjes worden daarom in rijen gebakken en pas in de winkel van elkaar los gescheurd, in navolging van ditzelfde los-vast-gebeuren in de wijk.

Mijn allereerste les aan de kunstacademie is de allerbelangrijkste geweest. In die bewuste les zei Ken Zeph, de docent, het volgende: ‘Kunst is een houding, een attitude, een manier van beschouwen.

Alles, iedereen en elke gebeurtenis is in potentie kunst. Óf iets kunst wordt hangt af van hoe de kunstenaar begeleidt, stuurt en beïnvloedt, welke posities zij inneemt en welke handreikingen zij aanbiedt.’ Kunst is een kwestie van iets omkleden met perspectief, het een vertaling meegeven van jouw specifieke visie. Wezenlijk is kunst geleide aandacht. En daarmee kan alles een kunstwerk zijn, ook datgene wat er mijlenver van af lijkt te staan, zoals een gewoon, alledaags, onopgesmukt verschijnsel als brood. En daarmee kan ook iedereen kunstenaar zijn, ongeacht of je een diploma hebt of niet.

Virtuoze zelfexpressie is er ‘maar’ een deelaspect van.

vlindervleugels de verrassing van beter kijken

In het project Buurtbroodje heb ik geprobeerd dit inzicht over te brengen bij mensen die geen kunstacademie hebben gedaan en misschien helemaal geen binding hebben met wat normaliter in musea

en galeries te vinden is. Ik vind de hele wereld een kunstwerk, als je maar weet hoe je moet kijken.

De woonwijk is bezield met poëzie, verhalen en ontroering. Voor Buurtbroodje heb ik ontmoetingen ontworpen waarin mensen - door kijken, reflecteren, praten en produceren - zich bewust kunnen worden van de betekenis en schoonheid van hun vertrouwde omgeving en wie daar leeft.

Buiten dat is Buurtbroodje een artistiek statement, een pleidooi voor het ambachtelijke, het lokale en het persoonlijke dat in de verdrukking dreigt te komen door grootschalige industrie, anonieme serviceverlening en het massaproduct. Het Buurtbroodje is niet huisgemaakt maar buurtgemaakt, mensgemaakt, zou ik willen toevoegen. Tijdens het project is een web aan nieuwe connecties ontstaan, en hopelijk de realisatie dat dit kán. Je kúnt als buurt je eigen streekbroodje bedenken, je kúnt dat kopen in je eigen winkel waar je als bekende wordt begroet, je kúnt het opeten tijdens een gedeelde maaltijd. Het enige wat je daarvoor nodig hebt is een beetje verbeelding en de moed om op mensen af te stappen en hen te vragen: doe je mee?

Eet smakelijk.

Teresa van Twuijver (Amsterdam, 3 oktober 2013)

buurtbroodje kunstproject voor bewoners

kunstenaar teresa van twuijver bakker echte bakker isken molenaar korenmolen de traanroeier periode februari-september 2013 blog buurtbroodje.wordpress.com

sponsors woningcorporatie ymere museum kaap skil, texel locatie latherus- en nigellewijk, amsterdam-noord financiers fonds voor cultuurparticipatie jij maakt het mee! stichting wtmw partners noord (II): een expeditie noorderparkfestival noorderparkkamer pekmarkt