Claude Monet

Claude Monet Jego życie, twórczość i pasja

1

Claude Monet

Spis treści Życie Monet str 3-5 Śniadania na trawie

str 6-7

Taras nad morzem w Sainte Adresse

str 8-9

Kobieta z parasolką

str 10-11

La manneporte str 12-13 Stóg siana str 14-15 Katedra w Rouen str 16-17 Lilie wodne str 18-19

Claude Monet Lilie wodne 1875

2

Imiona i nazwisko

Claude Oscar Monet

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1840, Paryż

Data i miejsce śmierci

5 grudnia 1926, Giverny

Narodowość

Francuz

Dziedzina sztuki

Malarstwo

Ważne dzieła

Stogi siana, Nenufary, Katedry Notre Dame

Claude Monet Oscar Claude Monet (ur. 14 listopada 1840 w Paryżu, zm.

5 grudnia 1926 w Giverny) – francuski malarz, jeden z twórców i czołowych przedstawicieli impresjonizmu. W ciągu swojego długiego życia Monet osiągnął uznanie krytyków i publiczności oraz stabilizację finansową, a nawet doszedł do sporego majątku.

Kiedy miał pięć lat, jego rodzina przeprowadziła się z Paryża do Hawru. Ojciec chciał, aby zajął się rodzinnym interesem, czyli ich sklepem, lecz Claude Monet wolał zostać malarzem. Początkowo odnosił sukcesy wykonując karykatury, co było również źródłem dochodów artysty. W Hawrze zetknął się w roku 1858 z Eugène Boudinem, który stał się jego pierwszym nauczycielem i zachęcił go do uprawiania malarstwa plenerowego. Wkrótce udał się do Paryża, by uczyć się w Académie Suisse, gdzie poznał Pissarro.

W 1861 roku został wcielony do wojska i wysłany do Maroka. Jak przyznał później, tamtejsze pejzaże przygotowały go do impresjonizmu.

W roku 1862, po powrocie ze służby wojskowej, studiował w atelier Charlesa Gleyre’a, gdzie poznał Auguste’a Renoira, Alfreda Sisleya i Frédérica Bazille’a.

Wiosną 1863 roku wyjechał wraz z nimi do Barbizon, miejscowości słynącej z faktu, że w jej okolicach działała grupa malarzy pejzażystów. Z Renoirem połączyła Moneta przyjaźń na całe życie i stworzony wspólnie kierunek w malarstwie – impresjonizm. Po zamknięciu pracowni przez Gleyre’a w 1864 roku Monet wyjechał do Honfleur, gdzie przebywał kilka miesięcy. W tym czasie pogorszyły się znacząco stosunki malarza z ojcem, na co duży wpływ miała decyzja Moneta, by wbrew woli ojca zostać profesjonalnym malarzem.

Monet utrzymywał kontakty z licznymi malarzami: Sisley’em, Bazille’m czy Jongkindem. Razem malowali i wyjeżdżali na plenery (malowanie w plenerze, w naturalnym oświetleniu było nowatorskie i charakterystyczne dla impresjonistów). W tym czasie powstało jego płótno Kobiety w ogrodzie (1866-1867).

8 sierpnia 1867 roku urodził mu się syn Jean. W tym czasie Monet borykał się z materialnymi problemami, które doprowadziły go do głębokiego załamania psychicznego i próby samobójczej. 28 czerwca 1870 roku poślubił Camille Doncieux, w sierpniu tego samego roku artysta, zostawiając we Francji żonę i syna pod opieką swojego dawnego 3

Auguste Renoir: Portret Claude Monet 1875

mistrza Eugène Boudina zdecydował się na wyjazd doLondynu, co spowodowane było wybuchem wojny francusko-pruskiej. W Anglii Monet Camille Pissarro 1830-1903 zainteresował się malarstwem Williama Turnera i Johna Constable’a. Właśnie w Londynie Monet miał swoją pierwszą indywidualną wystawę (1883). W roku 1871 przebywał w Holandii. W grudniu 1871 roku zamieszkał w Argenteuil. Dzięki pomocy marszanda Paula Duranda-Ruela, który zakupił w 1872 roku 29 płócien artysty, znacznie poprawił się poziom życia Moneta. Odzyskał równowagę wewnętrzną i mógł skupić się na kształtowaniu własnego stylu. Kupił łódkę, na której zbudował atelier, dzięki czemu mógł pracować na wodzie, która fascynowała go jako temat obrazów. Często portretował również żonę i syna.

W 1872 powstał obraz Impresja, wschód słońca (fr.

Impression, soleil levant), który został publicznie zaprezentowany w 1874 na wystawie w Atelier Nadara i nadał nazwę późniejszemu kierunkowi malarstwa.

W 1874 roku, w związku z kłopotami finansowymi marszanda Moneta, ponownie pogorszyła się i jego sytuacja materialna. Korzystał w tym czasie z pomocy finansowej Maneta. Ze względu na negatywną ocenę impresjonistycznego malarstwa Monet sprzedawał niewiele obrazów. W 1875 roku wraz z Morisot, Renoirem i Sisleyem zorganizował w Hotelu Drouot aukcję obrazów, która zakończyła się antyimpresjonistycznym wystąpieniem, w związku z czym musiała interweniować policja.

w życiu Moneta. Powoli zmieniało się nastawienie krytyków do jego twórczości, rosła sprzedaż jego obrazów.

W 1891 roku zmarł Ernest Hoschedé, kolekcjoner który kupił wiele obrazów artysty. W lipcu 1892 roku Monet poślubił wdowę po nim, Alice, z którą prawdopodobnie już wcześniej miał romans. Rozpoczął 5 września 1879 roku zmarła żona artysty. Na jej się wspaniały okres w życiu Moneta, obfitujący leczenie wydał prawie wszystkie pieniądze, co jed- również w sukcesy zawodowe. W dalszym ciągu ronak nie poprawiło stanu jej zdrowia. Wszystko to zwijał swoje poszukiwania kolorystyczne, tworząc serie obrazów ponownie doprowadziło Moneta do depresji. przedstawiająOd roku 1883 zamieszkał w Giverny, gdzie chciał cych ten sam odizolować się od ludzi. Nowe miejsce zamieszkania motyw Kobieta w bardzo pozytywnie wpłynęło na jego samopoczucie. zielonej sukni Złożył też wizytę Paul Cézanne’owi w Estaque, kilka 1866 miesięcy spędził w Bordighera. Był to dobry okres Camille Doncieux Camille Doncieux (ur. w 1847, zm. 5 września 1879) – pierwsza żona Claude’a Moneta, modelka do kilku obrazów męża.

Z malarzem pobrała się w 1870. Po ślubie wraz z mężem wyjechała do Londynu[1]. W 1875 zachorowała. Zmarła najprawdopodobniej na raka miednicy. Istnieją też teorie, że zmarła na gruźlice, a nawet z powodu nieudanego zabiegu aborcji.

4

Jego twórczość ewoluowała i coraz mniejsze znaczenie miała forma. Malarstwo Moneta zbliżało się do abstrakcji złożonej z barwnych plam. Najważniejsze dla niego stało się światło i wydobywany przez nie kolor. Jego dzieła stanowiły podłoże dla stworzenia pointylizmu przez Seurata.

Po operacji Monet musiał nosić okulary, dzięki którym mógł ukończyć ostatnie dzieło z cyklu Nenufary. Stwierdzono jednak u niego nieuleczalny nowotwór lewego oka. Monet zmarł 5 grudnia 1926 roku.

Został pochowany na cmentarzu w Giverny.

W ciągu swojego długiego życia Monet osiągnął uznanie krytyków i publiczności oraz stabilizację finansową, a nawet doszedł do sporego majątku.

Jedynym obrazem Moneta w polskich zbiorach jest Plaża w Pourville - własność Muzeum Narodowego w Poznaniu.

Monet za życia osiągnął wszystko o czym marzy każdy artysta, sławę, uznanie, a nawet spore bogactwo. Pozostawił po sobie swoją sztukę, która teraz mówi sama za siebie. Do Najważniejszych dzieł należą: Impresja.

Wikipedia Claude Monet fotografia Nadara 1899

o różnych porach dnia i roku, w odmiennym oświetleniu: Japoński mostek, Stogi (1891), Topole (1892), Katedra w Rouen (1892-1895), widoki Londynu (Budynek Parlamentu w Londynie), Wenecji oraz Nenufary (1904). Monet zakupił duży obszar ziemi, gdzie stworzył swój ogród. Dodatkowo w sierpniu 1901 roku otrzymał pozwolenie na zmianę biegu rzeki Ru, co pozwoliło mu na zwiększenie stawu, gdzie mógł hodować ulubione przez niego nenufary, przedmiot całej serii dzieł malarskich jego autorstwa.

Pomimo kłopotów ze zdrowiem, takich jak zawroty głowy i przede wszystkim problemy ze wzrokiem, Monet wyjeżdżał do Londynu i Wenecji, gdzie również malował (powstały tam takie dzieła jak Parlament londyński, czy Pałac Dożów). W 1911 roku zmarła jego żona Alice, natomiast w 1914 - syn Jean.

Kłopoty ze wzrokiem nasiliły się w 1918 roku, w 1923 malarz poddał się operacji usunięcia katarakty z prawego oka. W tych trudnych chwilach pewnym pocieszeniem było uznanie, jakim cieszyły się teraz dzieła artysty, także wśród osób, które w przeszłości nie ceniły jego sztuki.

5

Pani Monet i jej syn Auguste Renoir 1874

W 1865 roku, dwa lata po wystawieniu “Śniadania na trawie” Maneta, Claude Monet rozpoczyna prace nad własną wersją tego tematu. Camille i Bazille pozują do szkiców w lesie Fontainebleau. Monet pracuje w pośpiechu nad tym ogromnym obrazem (460 x 640cm), gdyż ze względu na rozmiar, a także na konieczność przemieszczania się między pracownią a laskiem Fontainebleau, rosną koszty tego dzieła.

ale też sposób malowania jest inny. Manet maluje postacie w pracowni i sylwetki ich niejako umieszcza w pejzażu. U Moneta pejzaż i postacie mają tą samą wartość i malowane są według szkiców zrobionych w lesie Fontainebleau. Przytłumione światło w obrazie Moneta wydobywa obrus, rozłożony na trawie oraz jasne suknie kobiet, łagodząc pozostałe barwy. Malując liście drzew Monet przeplatał żółty kolor z zieleniami, szczególnie w partii nieregularnych refleksów słonecznych.

Obraz nawiązuje oczywiście do Maneta, Monet pragnął prześcignąć kolegę umieszczając na płótnie 12 postaci naturalnej wielkości. Nie ma tu nagiej modelki. Są za to elegancko ubrane młode kobiety. Do wszystkich najprawdopodobniej pozowała Camille.

Nie tylko inaczej rozmieszcza postacie niż Manet,

Istnieją dwa obrazy Moneta zajmujące się tym tematem: obraz 130 x 181 cm znajdujący się teraz w Muzeum im.Puszkina w Moskwie, stanowiący najprawdopodobniej szkic do dużo większego (460 x 6

640cm), który nie zachował się w całości. Pozostał z niego tylko środek i lewy fragment. http://monet.fineart24.pl

Śniadanie na trawie Claude Monet 1865-1866

“Zam­knięte a jed­nak wolne Słońce cały czas wychy­la się z obrazu.

Uchwy­cone tyl­ko raz a jed­nak wschodzące set­ki razy” Claude Monet

7

Taras nad morzem w Sainte Adresse - 1867 Taras nad morzem w Saint Adresse (znany również pod swoim oryginalnym tytułem: Garden at SainteAdresse) to kolejne dzieło Claude’a Moneta. Ten obraz olejny został przez niego stworzony w 1867 roku.

Monet namalował ten obraz w wieku 26 lat, w czasie, gdy z grupą swoich przyjaciół z Paryża próbował znaleźć nowe drogi na opisanie rzeczywistości.

Kiedy Monet malował ten obraz, miał zaledwie 26 lat. Już wtedy wiedział, że szuka w sztuce malarskiej czegoś nowego. Właściwie wspólnie z grupą innych twórców (swoich przyjaciół, których poznał w Paryżu), podejmował próby znalezienia nowej drogi do tego, aby inaczej niż pozostali opisywać otaczającą nas wszystkich rzeczywistość.

Ponieważ zła sytuacja materialna, w której znalazł się artysta, nie pozwalała mu na życie w Paryżu, musiał niestety opuścić to cudowne miasto. Udał się wówczas do swojej ciotki do Sainte-Adresse.

To miejscowość, która usytuowana jest w pobliżu Hawru. Ogród, który znajduje się na tym obrazie, to własność ciotki Moneta. Jak widać – był naprawdę imponujący. Jego ciotka również doznała zaszczytu ukazania na płótnie. Została przedstawiona jako siedząca kobieta, która trzyma w ręku białą parasolkę. Miejsce obok niej zajmuje również bardzo ważna dla Moneta postać. Jest to ojciec artysty. Na dalszym planie możemy zobaczyć kolejnego członka rodziny – kuzynkę, której towarzyszy przyjaciel. Jak widać przedstawianie rodziny w swojej twórczości było dla Moneta czymś jak najbardziej normalnym. www.claudemonet.pl

8

Taras nad morzem w Sainte Adresse Auguste Renoir 1867

9

Kobieta z parasolką - 1875 Obraz Claude Moneta “Kobieta z parasolką”, przedstawia kobietę w długiej białej sukni. Jej szyja owinięta jest szalem, na głowie ma kapelusz, a dłoni trzyma jasną parasolkę. Ma długie włosy i patrzy w stronę widza.

Myślę, ze dzieje się to porą letnią, gdyż dookoła widać kwiaty i zieleń po której stąpa ta dama. Kolory na obrazie są jasne, ciepłe, letnie i realistyczne, gdyż zostały zachowane takie walory jakie występowałyby w rzeczywistości. Jest to dzień, gdyż kolory na niebie są błękitne, połączone z odcieniami żółtego i białego, co przedstawia chmury na niebie. Kobieta przedstawiona jest na pierwszym planie obrazu, za nią zaś na drugim planie możemy ujżeć krajobraz. Sytuacja na obrazie przedstawiać może piknik, spacer po łące lub przechadzka po polach, które porasta roślinność.

Myślę, że obraz jest interesujący i bardzo mi sie podoba, gdyż lubię jasne i ciepłe kolory, które wywołują u mnie dobre odczucia.

Uważam, że obraz jest godny zauważenia i chociaż nie dzieje się na nim zbyt dużo, zaciekawił mnie.

“Kobieta z parasolką” to jeden z najsławniejszych obrazów Clauda Moneta. Dzieło przedstawia kobietę trzymającą parasolkę. Kobieta stoi na łące. Głównym tematem obrazu było światło, a postać kobiety stała się pewnego rodzaju pretekstem do wydobycia różnego rodzaju oświetlenia.

Kontury dzieła są niewyraźne a barwy mieszają się ze światłem tworząc wspólną współzależność. Pokazuje że rzeczywistość nie jest stała i zmienia się pod wpływem światła i ruchu. zadane.pl

Claude Monet, Obraz Kobieta z parasolką 1875 Claude Monet, Obraz Kobieta z parasolką 1886

10

11

La manneporte - 1883 Claude Monet, Skały w Etretat 1883

Claude Monet, Manneporte, Etretat 1883

Claude Monet (1840-1926), malarz francuski, jeden z twórców i najbardziej konsekwentny przedstawiciel impresjonizmu.

Dzieciństwo spędził w Hawrze, gdzie malował pierwsze pejzaże pod kierunkiem E. Boudina (1856-58). W 1859 wyjechał do Paryża. W 186062 przebywał w Algierii, następnie wrócił do Paryża.

Uczęszczał do Atelier Gleyre razem z A. Sisley’em, P. Renoir’em, J.F. Bazille’em. W 1871 wraz z Pissarem wyjechał do Londynu, gdzie poznał dzieła Turnera i Constable’a. Dzięki

Claude Monet, Etretat brama D’Aval 1883

12

nim sprecyzował się ostatecznie jego styl, polegający na nieustających studiach koloru i światła oraz ich wzajemnych stosunkach. Rezultatem ciągłych poszukiwań malarskich było dojście Moneta do zasady dywizjonizmu (metoda malarska polegająca na rozbiciu plamy koloru na drobniejsze, stanowiące główne barwy widma kładzione czystymi farbami).

W 1874 wystawił na wystawie u Nadara słynny obraz Impresja, od którego wziął nazwę kierunek malarski

13

(impresjonizm). Po 1890 tworzył serie obrazów o jednej tematyce, przedstawiające ten sam motyw w różnych porach dnia, roku i w róznym oświetleniu, np.: Dworzec St-Lazare od 1874, Stogi 1894, Katedra w Rouen 1892, widoki Londynu 1899-1904, Wenecja 1908, Nenufary 1904. Pod koniec życia tworzył kompozycje o zacierających się konturach, bliskie abstrakcjonistycznym.

Interklasa

Stóg siana - 1890 - 1891

Claude Monet, Stogi Siana koło Giverny 1889

Nie malował jednak tych samych stogów; z angielskich tytułów obrazów wynika różnorodność kopców - siano (haystacks), zboże (grainstacks), pszenica (wheatstacks), nie malował też wszystkich o tej samej porze dnia, co oczywiste. wcześniejszy cykl pochodzi z lat 1888- 1889 i zawiera dwa bliźniacze obrazy - ukazujące dwa stogi zboża, mniejszy i większy, na tle giverny, w wersji o wschodnie słońca oraz o zimowym poranku, a także jeden ob obraz przedstawiający samotny stóg na tle topolowego lasu.

W drugiej serii obrazy powstawały między latem 1890 roku, a wiosną roku następnego. nie malował jednak tych samych stogów; z angielskich tytułów obrazów wynika różnorodność kopców - siano (haystacks), zboże (grainstacks), pszenica (wheatstacks), nie malował też wszystkich o tej samej porze dnia, co oczywiste. wcześniejszy cykl pochodzi z lat 1888- 1889 i zawiera dwa bliźniacze obrazy - ukazujące dwa stogi

14

zboża, mniejszy i większy, na tle giverny, w wersji o wschodnie słońca oraz o zimowym poranku, a także jeden ob obraz przedstawiający samotny stóg na tle topolowego lasu. W drugiej serii obrazy powstawały między latem 1890 roku, a wiosną roku następnego.

Nie malował jednak tych samych stogów; z angielskich tytułów obrazów wynika różnorodność kopców - siano (haystacks), zboże (grainstacks), pszenica (wheatstacks), nie malował też wszystkich o tej samej porze dnia, co oczywiste. Wcześniejszy cykl pochodzi z lat 1888- 1889 i zawiera dwa bliźniacze obrazy - ukazujące dwa stogi zboża, mniejszy i większy, na tle giverny, w wersji o wschodnie słońca oraz o zimowym poranku, a także jeden ob obraz przed-

Claude Monet, Stogi Siana w Giverny 1889

Claude Monet, Stóg zbożna o wschodzie słońca, 1890-91

stawiający samotny stóg na tle topolowego lasu. W drugiej serii obrazy powstawały między latem 1890 roku, a wiosną roku następnego. Malarz zafascynowany był wyglądem stogów siana układanych po sierpniowych zbiorach, które pozostawały na polu do marca. na ten cykl składają się ujęcia niemal wszystkich pór roku i dnia - głównie o poranku czy wschodzie słońca, kilka o południu, z końca lata, z okresu zimowego czy na jesień. Widoczne różnice w samej kolorystyce i sposobie malowania są właśnie odzwierciedleniem aktualnej pory malowania pejzażu.

Notes małego historyka sztuki.

15

Katedra w Rouen - 1892 - 1893 Katedra w Rouen – seria obrazów namalowanych w latach 1893-1894 przez Claude’a Moneta, reprezentująca kierunek artystyczny końca XIX wieku – impresjonizm.

Tematem cyklu, składającego się z 20 obrazów, jest gotycka katedra Notre-Dame w Rouen. O ile temat gotyckiej katedry w europejskim malarstwie XIX wieku był powszechny (np. obrazy Camille’a Corota, Johna Constable), o tyle sposób podejścia do tematu jest bezprecedensowy.

Główną myślą zawartą w cyklu nie jest gotycka architektura katedry, jej proporcje i detal, ale światło i kolor. Fasada katedry stała się przedmiotem obserwacji zjaw-

Claude Monet, Katedra w rouen w szarym 1889

16

isk optycznych, które zmieniały się w zależności od stanu aury, pory dnia czy roku. Kolor stał się zasadniczym tematem i celem; wrażeniem nie była dla Moneta gotycka wertykalność, ale kolory, jakie ukazywała fasada katedry, zaś w jej rozbudowanej architekturze, bryle, dostrzegł wiele punktów recepcji kolorów. Za pomocą wyłącznie koloru, plamy i przede wszystkim światła nadał katedrze rzeczywisty kształt i przestrzeń.

Dla wyeksponowania tych zjawisk zrezygnował z użycia perspektywy, którą wywołuje architektura katedry.

Claude Monet, Katedra w rouen rano 1889

Claude Monet, Katedra w rouen w szarym 1889

Światło w tym cyklu odgrywa zasadniczą funkcję. Za każdym razem Monet narzuca odmienne nasycenie światła, a w konsekwencji określoną gamę barw. Zazwyczaj oscyluje wokół kolorów intensywnych, czystych, rezygnując tym samym niemal zupełnie z tonacji szarej. Świadomość artysty, iż kolory zmieniają się w zależności od siły światła, znajdowała odzwierciedlenie w bryle katedry.

Fascynowała go wierna obserwacja fizycznie zmieniającego się światła w zależności od pory dnia i roku. Claude Monet, podobnie jak inni impresjoniści, obrał kolorystykę oscylującą wokół siedmiu barw składowych, które powstawały w wyniku rozszczepiania w pryzmacie wiązki światła białego.

Oprócz znajomości fizycznego zjawiska rozczepienia światła, nieobca była artyście teoria Michel Eugène Chevreula, który w 1861 roku opracował prawo kontrastu. Opisał relacje pomiędzy sąsiadującymi kolorami oraz konsekwencje powstałe w rezultacie zestawienia barw dopełniających. Chevreul jest również twórcą koła barw. Koło to ukazuje relacje zachodzące między poszczególnymi kolorami. Stwierdził, iż barwy zimne sprawiają wrażenie oddalania się, a barwy ciepłe przybliżania. Należy zaznaczyć, iż Claude Monet nie użył w tym cyklu barwy czarnej, tłumacząc to tym, że gdzie nie dociera światło, dociera barwa nieba nocnego, automatycznie sięgając po ciemne błękity.

Cykl Katedra w Rouen nie jest tylko odzwierciedleniem poszczególnych stanów pogody, lecz także ilustracją kilku punktów widzenia obiektu przez artystę. Wspólną cechą jest fragment zachodniej fasady, ale i ona jest postrzegana z kilku punktów – nie tylko z placu, przy którym stoi katedra, lecz także z kilku budynków stojących vis à vis zachodniej elewacji zabytku.

Wikipedia 17

Lilie wodne - 1916 - 1926

Lilie Wodne (Nenufary) – cykl ok. 250 obrazów w domu aukcyjnym Christie’s 24 czerwca 2008.

Claude’a Moneta. Przedstawiają one ogród malarza w Giverny; powstawały przez 30 ostatnich Wszystkie dzieła z cyklu przedstawiają staw w lat życia artysty. ogrodzie malarza w Giverny i rosnące w nim grzybienie białe; namalowane zostały techniką Dzieła z cyklu Lilie Wodne są eksponowane w impresjonistyczną. muzeach w różnych krajach: Muzeum Marmottan w Paryżu, Metropolitan Museum of Art w Lilie wodne jest to cykl obrazów Moneta. NamaNowym Jorku, w Instytucie Szlował on bowiem kilka dzieł tuki w Chicago, Saint Louis Art przedstawiających te wodne “Mała kapliczka stała się dziś Museum, Carnegie Museum kwiaty. Artysta był zafascyof Art i Portland Art Museum. banalną szkołą, której drzwi są nowany pejzażem wodnym.

W latach 20. XX wieku władze otwarte dla pierwszego lepsze- Uwielbiał obserwować staw z go brodacza” Francji wzniosły dwa owalne liliami wodnymi a następnie pomieszczenia w muzeum w przenosić swoje wyobrażenia Claude Moneta Oranżerii jako miejsce stałej na płótno. Doskonale odwwystawy ośmiu fresków Monzorowywał różowe i zielone eta przedstawiających nenufary. Wystawa zos- odblaski na nieruchomej wodzie. Do perfekcji tała otwarta 16 maja 1927. opanował malowanie odbijających się drzew i obłoków. W obrazach stwarza wrażenie głębi 19 czerwca 2007 jeden z obrazów z serii zos- i nieskończoności, nie ma brzegów, horyzontał sprzedany za 18,5 mln funtów szterlingów tu. Dzieła odzwierciedlają tony niebieskawych, na licytacji w domu aukcyjnym Sotheby’s w żółtawych, niebieskoszarych i zielonkawych Londynie. Inne dzieło z cyklu, Le Bassin Aux kolorów.

Nymphéas, osiągnęło cenę 41 milionów funtów Wikipedia 18

Claude Monet, Lilie wodne 1914

Claude Monet, JaponskĂ˝ mos 1915-1918 Claude Monet, Lilie wodne 1916-1926

19

Oscar Claude Monet Kwiaty, 1897 20