In memoriam: Frits Baarda

Op 4 september hoorde ik dat Frits Baarda was overleden. Schokkend onverwacht, ik kwam hem de week ervoor nog tegen op de fiets. En in de vorige Poorter interviewde Kees Dijkman hem over zijn boek ‘Alle 704 bruggen van Dordrecht’ waar hij boeiend over kon vertellen.

Ik leerde Frits kennen bij TIEN Plus, dat toen nog Project Communicatie heette, ik was daar vrijwillig opmaker. Ik volgde een cursus interviewen bij hem: “doorvragen, doorvragen”, zei hij tegen me, “je moet alles willen weten”. Zo was hij, hij wilde ook altijd alles weten.

Ik hoorde dat hij journalist bij Het Vrije Volk was. Toen die krant fuseerde met de Rotterdamsche Courant en het Rotterdams Dagblad werd nam hij - met een aantal andere journalisten - ontslag. Zij meenden (terecht) dat de krant zijn socialistische wortels zou laten verwateren. Ook nog een zeer principieel mens dus. Maar zelf sprak hij daar niet over, veel te bescheiden.

Toen de wijkkrant 10 jaar bestond werd Frits gevraagd om een artikel voor het herdenkingsnummer. Met graagte schreef hij een stuk met de kop: De wijkkrant is een wereldkrant. Die is jarenlang als slogan gebruikt.

Altijd is Frits verbonden geweest aan de wijkkranten, met zijn pittige adviezen, leerzame cursussen en zijn betrokkenheid bij de redacties. Ook bij de Poorter maakten we regelmatig gebruik van zijn kritische kijk en leerzame advies. We zullen hem zeker missen.

Zevenhonderdenvier

Alle bruggen van Dordrecht liggen er bij
ze wachten op jouw karakteristieke stap
licht aarzelend beschrijvend en toch vast

Je hebt ze stuk voor stuk persoonlijk liefgehad zevenhonderdenvier liefdes polygaam
maar voor ieder een persoonlijk woord

Hoeveel stappen hoeveel woorden hoeveel
pennestreken hoeveel foto’s
Je ontsloot ons een goudmijn je
sloop door de schachten
Met je zoeklicht gerichte mijnlampje
dat was de pen

Dat jij ons ontviel is niet te vatten
maar je liet ons een schat
aan wonderen achter

Tekst: Ria Besjes
Foto: Kees Dijkman
Gedicht: Ton Delemarre