3 minute read
Op de koffie bij…
Deze keer ga ik op de koffie bij Arie van de Merwe en zijn moeder op de boerderij aan de Haaswijkweg, ter hoogte van het kruispunt Provincialeweg en de Recklinghausenweg.
Ik heb ’s avonds afgesproken, want overdag heeft Arie het druk. Op het erf komt hij me samen met hondje Spooky tegemoet en gaat me voor naar de woning, waar ik in een kleine zijkamer mag plaatsnemen. Bij de deur staan geen klompen zoals ik verwacht had, Arie heeft gewoon zijn schoenen aan. Moeder Van de Merwe zit naast de tafel en begroet mij vriendelijk. Spooky doet de begroeting binnen nog eens dunnetjes over, maar zoekt daarna een plekje om te liggen.
Terug in de tijd
Het zijkamertje doet je meteen denken aan hoe het vroeger geweest moet zijn, toen vader Van de Merwe het boerenbedrijf runde. Het boerenbedrijf dateert uit 1935 en was toen van opa Van de Merwe. Zowel vader Van de Merwe als zoon Arie zijn op de boerderij geboren. Het bedrijf van vader ging over in handen van zoon Arie, die het nu nog steeds draaiend houdt. Een echt Dubbeldams boerenbedrijf dus.
Veeteelt en akkerbouw
Op het weitje naast de boerderij lopen een paar koeien en wat schapen, dus de term veeteelt kan ik verklaren. Maar akkerbouw? Op het verweerde bord bij de woning staat de verkoop van aardappelen en uien aangekondigd. Arie vertelt dat hij ook nog granen, bieten, kidneybonen en suikerbieten verbouwt. Zijn akkerland ligt aan de Oudendijk en aan de Bildersteeg heeft hij ook nog weidegebied voor zijn koeien. Het koeien- en schapenbestand is niet groot en zijn dieren zijn uiteindelijk bestemd voor de slacht. Op de vraag of hij zijn dieren bij de geboorte een naam geeft, antwoordt Arie ontkennend, al is er een uitzondering: schaap Bertje. Bertje was een zwak lammetje dat in huis in een bench een plekje kreeg en met antibiotica werd behandeld. Sindsdien denkt Bertje dat Arie zijn mama is. Het koeienras dat bij Arie in de wei loopt, is Belgisch Blauw. Het zijn runderen met een sterke spierontwikkeling die goed zijn voor vele kilo’s vlees. Een nadeel van dit ras is dat als er gekalverd gaat worden, er altijd een veearts aan te pas moet komen voor een keizersnee. Voor Arie betekent dit dat hij de koeien goed in de gaten moet houden als het punt van bevallen bijna daar is. Ook ’s nachts. De schaapjes staan er in de zomer fris geschoren bij. Maar dit klusje doet Arie niet zelf. Het scheren is een specialisme, wat hem te veel tijd gaat kosten en beter door een ervaren scheerder gedaan kan worden.
Hobby of beroep?
Arie gaat nooit op vakantie. Hij staat om 7.00 uur op en in het voorjaar en de herfst om 5.30 uur. In de weekenden gaat het werk gewoon door, maar je zal hem niet horen klagen. Hij houdt van zijn werk en eigenlijk is het ook zijn hobby. Dat Arie zijn werk op de boerderij als zijn liefhebberij beschouwt, merk je meteen als je met hem praat. Hij is relaxed en vrolijk. “Oh ja, je wilde koffie.” zegt hij en even later komt hij terug met verse koffie. Op de vraag of ze nog steeds aardappelen en uien verkopen, antwoordt moeder bevestigend. “We verkopen ook eieren”. Ze is niet meer zo goed ter been, maar de vaste klanten weten zelf de weg te vinden in de schuur en gooien het geld in een envelop door de brievenbus. Hoe heerlijk terug-naar-vroeger-tijden klinkt dit.
Door: Willie Heuser
