Een stad die je meteen omarmt

Tekst: Ton Delemarre - Foto: Jole Kraaijo

Op de Lombardbrug staat een huis zoals alleen in Dordrecht kan bestaan. Uitzicht op het Stadhuis te ener zijde en op Voorstraat en Lombardstraat ter andere zijde. Hoge ramen met roedeverdeling. Beneden een kleine entree met de nodige op- en afstapjes, heel geschikt om van daaruit met Kerst glühwein en chocolademelk te serveren aan voorbijgangers. Dan een flinke trap van 21 treden. Voor toiletbezoek moeten er nog eens 19 scheve treden bestegen worden naar de tweede etage.

Maar dan heb je ook een huis uit 1750 (gerenoveerd in 2002), met kapitale balken tegen de zoldering en houten vloerdelen: een rijksmonument met een verkropte kroonlijst en twee pa rallel lopende zadeldaken. In zo’n huis past ook een niet alledaagse bewoner: Margriet Aalberts, geboren in Strijen, getogen in Dordrecht, en sinds kort eigenaar van dit pand. Ze is een bevlogen verteller - niet zo vreemd voor een communicatie adviseur - met een warm hart voor de stad. Ze werkt bij INZET078!, hét expertisecentrum voor vrijwilligers en -organisaties. Ze vaart ook nog met een open sloep: Bootje Dordrecht, dat voor inspirerende tochtjes beschikbaar is.

Ze is trots op Dordrecht en merkt dat bewoners en bezoekers steeds meer waardering krijgen voor de stad. “Dordtenaren zijn vriendelijker en opener geworden. Ik werd hartelijk door de buurt ontvangen toen ik hier een halfjaartje geleden kwam wonen.” Dat havengebied en stadscentrum aparte grootheden zijn stoort haar niet, integendeel. “Je moet wel even doorzetten om die sfeervolle havens te bereiken, betere bewegwijzering zou helpen. En vooral de entree vanuit het station moet een warm welkom zijn. Het zou een heerlijke groene wandelpromenade moeten worden met een scherm van bomen om lelijke panden te verhullen. Zodat de stad je als bezoeker meteen omarmt. Houd die sfeer vast door stoeltjes buiten te zetten en zitbanken te plaatsen. Breek een paar tegels uit het trottoir en plant er bloemen. Zie jezelf als gastheer-vrouw. Neem de tijd voor een praatje met voorbijgangers. Zorg voor leuke kiosken op verschillende plekken, bijvoorbeeld op het Stadhuisplein, de plek waar alle toeristen altijd komen. En speciale winkeltjes waar je kunt proeven, ruiken en tasten. Geen grote internetketens.”

Alles loopafstand

De ideeën van Margriet buitelen over elkaar. “In de binnenstad is alles op loopafstand. Bewegen is gezond. Waarom zou je tien minuten in de file voor de parkeergarage staan als je in diezelfde tijd lopend je doel bereikt? Dus: maak de binnenstad autovrij, maak aan de rand voldoende parkeergelegenheid. Maak het aantrekkelijk met frequent gratis Openbaar Vervoer of gratis parkeren op zaterdag. Dus geen parkeergarage op of onder de Grote Markt. Je zou er een aantrekkelijk plein van kunnen maken door een groene omheining en een reeks van gezellige winkeltjes en horeca met terrasjes. Het zou dan een wandelpassage richting Havengebied kunnen worden. Het Statenplein is een gemiste kans, het heeft geen allure, geen sterke bebouwing, geen publieksmagneet. Hier zou je echt fors aan de slag moeten om die dode plek te reanimeren. De fontein is prima, maar te vaak gesloten. Heel veel groen en veel meer banken. Maar ook een theater, een podium en passende verlichting en versiering. Verplaatsing van de markt richting Bagijnhof zou goede kansen bieden voor een volledige renovatie.”

Visioen

Al pratend ontstaat in mijn verbeelding het visioen van een stad waar je gelukkig wordt. Op de door bomen en banken omzoomde plei nen staan vrolijke kramen, de geur van poffertjes en gebakken schol kringelt verleidelijk rond. Er klinkt muziek, er speelt een jazzband of een blaaskapel en het Pierement is present. Portrettekenaars wedijveren met kunstartiesten. Door de straten trekken narren, goochelaars, minstrelen, steltlopers, cascadeurs, acrobaten, kickboksers, vuurvreters, showgirls, dansmariekes, balletdansers, harpenaren en straatmu zikanten. Een groep ouderen verzamelt zich rond de schaakspelers die elkaar partij geven, of men stroopt de mouwen op voor een stevig spelle tje Jeu de Boules. De jeugd dringt rond de straatpoppenkast waar de dood van Pierlala er op los mept. Er zijn springkussens, schommels, glij banen en klimrekken. En uiteraard een draaimolen. In de schminktent haal je een wit snuitje en bij de ballonnenventer een vliegende draak of een mega bubblebellenblaas. Tieners kunnen zich uitleven op sjoel bakken, flipperkasten, game-consoles en basketbalringen. Er is een dansvloer vlakbij de muziektent en een ijsbaantje met koek en zopie voor de krabbelaars. Op grote schermen kunnen we de Wimbledonfinale of de schermutselingen in de Tweede Kamer volgen. Vriendelijke stadswachten leiden alles in goede banen en delen schouderklopjes of ook wel een berisping uit.

Dordt met stip

Tot zover het visioen. Zo overdadig hoeft het natuurlijk niet, maar als slechts een-tiende gehaald zou worden, stond Dordt met stip in de lijst van Neerlands mooiste ste den.

Margriet over wonen op de Lombardbrug: “Een stad is altijd in ontwikkeling, het is een uitdaging om het voor alle inwoners goed te doen. Gelukkig blijven sommige plekken eeuwenlang hetzelfde. Zo ook het eigenzinnige huis, half hangend op de brug en met het benedenhuisje zwevend boven de Voorstraatshaven. Het is bijzonder wonen op zo’n historische plek. Het voelt alsof ik het mag lenen van de stad. Een stad die je omarmt.”

Door toeristen meest gestelde vragen:

Waar kan ik een lekker broodje halen?

Waar zijn gezellige terrasjes?

Waar kan ik een rondvaart maken?