4 minute read
Je bent geen echte Dordtenaar als je nog nooit in de ‘Kijck’ geweest bent…
Het is een bizar gezicht, de molen op de Noordendijk helemaal in plastic verpakt. Het verandert het hele aanzicht van de buurt, vooral ’s avonds als het witte plastic al het straatlicht weerkaatst. We weten intussen wel wat daar gebeurt: het metselwerk wordt opnieuw gevoegd. Om de 311 jaar oude molen voor de stad en de Dordtenaren te behouden. Maar hoever staat het ermee? En hoelang duurt het nog? Om antwoord op deze vragen te krijgen ondervroegen we een van de ‘zakkenvullers’ van de Kijck over den Dijck.
Zijn naam is Ton Berkhout en hij werkt al jaren mee op de vulzolder. Hij vertelt er enthousiast over: “Vanaf het maalwerk gaat het meel in grote zakken, die wegen wij af en verpakken we in kleinere zakken voor de winkel, van twee en een halve of een kilo. Eerst hadden we een oude weegschaal op oliedruk, maar die woog niet precies meer. Toen zijn er digitale weegschalen aangeschaft, die werken op de gram nauwkeurig. Als we de bestellijst klaar hebben voor de winkel, dan gaan we ‘luiden’. Dat betekent dat alle luiken opengaan en dan laten we het voorraadkarretje naar beneden zakken.”
Hoe word je een zakkenvuller? “Ja, dat is grappig, vroeger hadden we een medewerker die als er een groep bezoekers langs kwam, zei dat wij ‘taakgestraften’ waren. Ze hadden bij diverse banken hun zakken gevuld. Hij legde dan later wel uit dat het een grap was. Maar hoe kwam ik daarbij? Ik reed langs de molen en dacht wat een mooi monumentaal gebouw. Toen ben ik naar binnen gestapt, kwam te spreken met iemand van het bestuur en heb gevraagd wat ik kon doen. Nou de winkel is niks voor mij, maar het werken op die vulzolder leek me wel iets. Het bevalt me nog steeds goed. Het zijn allemaal prima mensen en we werken met elkaar in een fijne sfeer. Het is ook gevarieerd, want ik ben allround inzetbaar. De winkel bijvullen, diverse producten inpakken en ik geef ook rondleidingen. Dat is ook heel leuk om te doen. Om molengids te worden heb ik een cursus cultureel erfgoed gevolgd.”
En hoe gaat het met het voegwerk, hebben jullie daar last van?“Niet veel, die mensen werken heel zorgvuldig, zodat er zo min mogelijk overlast ontstaat. De winkel is gewoon open op woensdagmiddag en zaterdag. Maar rondleidingen zijn beperkt, want je mag niet overal komen. En er is ook geen uitzicht, want de ramen zijn afgedekt. Financieel was er wel een tegenslag: het werd veel duurder dan verwacht. Maar we doen met zijn allen ons stinkende best om zoveel mogelijk binnen te halen aan donateurs, sponsors en klanten. Het werk vordert goed, het plan is op de molendagen 11 en 12 mei even helemaal open te zijn. Als het bovenste gedeelte klaar is, kan de molen weer draaien. Dan is het werk nog niet klaar, hopelijk van de zomer.”
Wat is er zo leuk aan dat werk? “Het samenwerken met anderen aan een ambachtelijk product wat goed is. We hebben van het Ambachtelijk Korenmolenaarsgilde (AKG) een keurmerk gekregen. Daarvan is een schild aan de muur aangebracht. We werken ook aan kwaliteit, je moet schoon werken, geregeld alles schoonmaken en stof weghalen, want je werkt met levensmiddelen. En dat we werken aan de ontwikkeling van een oude molen. Er is een educatiezolder, dat hebben andere molens niet. Veel schoolklassen komen daar kijken, er is daarvoor ook een leskist ontwikkeld. Er wordt steeds gewerkt aan nieuwe zaken: er komt nu een boek over de molen en daarbij een lijst met muziekstukken en liedjes die over een molen gaan of een molen in voorkomt. Erg leuk! Ook hebben we een broodplankje te koop met een tekening van de molen erop ingebrand. Zo zijn er steeds nieuwe producten in de winkel te koop.”
Ria Besjes
Meer info en virtuele rondleiding: www.molen-dordrecht.nl
