Al fijn op streek

Tekst: Ans van der westen - Foto’s Agnes de Vos de Vries

We schrijven geregeld over kunstenaars in het Reeland. Om die reden bezoek ik Agnes de Vos de Vries. Ze woonde vroeger bij ons in de straat en blijft altijd mijn buurmeisje.

Ze schildert sinds november 2020 en haar werk is bekend onder de naam: ’de streken van Agnes.’ Thuis heb ik al een kleine verzameling van haar ansichtkaarten, verzonden door haar familie; zoals een wieg op de maan of een kerstboom op een enorme wereldbol.

Thema’s

“Tekende je als kind al veel?”, vraag ik haar. “Nee, we knutselden thuis wel vaak maar ik tekende of schilderde niet.” Zit het in de familie? “Mijn vader en mijn zus schilderen”. Agnes wijst op twee flinke doeken aan de wand van de woonkamer; een interieur uit een metro van haar vader en een schilderij met rode bloemen van haar zus Ilse. Daartussen staat haar ezel met het werk erop waar ze aan bezig is. Een diepdonkere hemel met witte sterren en een grote, grijze maan. In je werk zie ik vaak de maan en de wereldbol terugkomen. Zijn dat je thema’s? “Ja, en ook de lucht en het heelal,“ vult Agnes aan, “die komen steeds terug, ik houd ervan om een leuk klein detail in iets groots te verwerken”.

Ze laat me wat voorbeelden zien, haar eerste werk; een huisje dat opgehangen aan een wolk, door de lucht zweeft. “Ik teken graag huisjes, een huisje is een thuisje. Het is veilig en knus.” Agnes toont me een andere kaart. “Dit is de kaart die het meest gekocht wordt.” Het is een tuin vol paarse verbena, door de bloemen loopt een pad naar de deur van een huis. De was hangt buiten en de zon gaat oranjeroze onder. Je zou wel in die kaart willen gaan zitten.

Plezier

Ik vraag wat ze over wil brengen. ”Vrolijkheid, warmte en iets moois in de drukte van het leven.” Agnes legt me uit dat ze in haar eigen omgeving altijd de schoonheid vindt die haar op ideeën brengt voor het schilderen. Zoals een merel in de tuin of oranje klaproosjes. Agnes schildert één dag in de week, want je moet er leeg voor zijn zegt ze, anders lukt het niet goed. Op die dag is hun dochter Nora bij oma en opa.

Agnes werkt vierentwintig uur per week in Rotterdam, op personeelszaken, en dat is een leuke baan. Ze heeft eerst als kok gewerkt. Vanwege gezondheidsproblemen moest ze daarmee stoppen. Dat maakte haar verdrietig en somber. Het schilderen bracht haar weer plezier in het leven, ze begon er zo maar aan en tot haar verrassing bleek ze te kunnen schilderen. Het maakte haar zo blij dat ze hele dagen achter haar ezel stond. In die tijd produceerde ze veel doeken. In de zomer van 2021 begon ze haar bedrijf.

Romantisch, magisch. Dat is de stijl van Agnes. Ze vertelt hoe ze bij een van haar eerste doeken ontdekte dat je iets kan maken wat eigenlijk niet kan, dat je je fantasie kan gebruiken en dat je dat in een doek kan verwerken. Dat je een werkelijkheid maakt die eerst alleen in je eigen hoofd bestond.

De toekomst

Ik vraag haar wat ze voor wens heeft op het gebied van haar kunst? Agnes vertelt enthousiast dat ze weleens een expositie zou willen organiseren, met als thema kermis of circus. “Ik zie het al voor me, een heel groot reuzenrad in de wolken. Het zou fijn zijn als er dan een collectie te zien is, dat je ziet dat ze bij elkaar horen. Dat ze wel te koop zijn maar bij toch elkaar blijven tijdens de tentoonstelling.”

Het is een mooi plan. Als het zo ver is kondigen we het aan in de Reelander. Agnes zal de komende tijd echter wat minder schilderen. Ze is zwanger en haar lichaam vraagt om extra rust. In het najaar hopen ze twee baby’s te verwelkomen in hun gezin.