4 minute read
Elke brug telt mee, ook die in Sterrenburg: Frits Baarda maakte uniek Dordts bruggenboek
Dordtenaar Frits Baarda, journalist en fotograaf, maakte een indrukwekkend boek over alle bruggen op het eiland van Dordrecht. Hij fotografeerde alle 704 bruggen. Groot of klein, geenéén sloeg hij over. Ook de bruggen in Sterrenburg niet.
Als binnenstadbewoner werd Baarda gegrepen door de bouw van de architectonisch fraaie Prins Clausbrug en de renovatie van de monumentale Engelenburgerbrug. Geïmponeerd door die twee kolossen, vroeg hij zich af welke andere bruggen we op dit eiland allemaal hebben. Naast vele andere vragen. Wat verbindt zo’n brug? En waarom ligt die er? Wat is eigenlijk de functie? Een bruggensafari volgde. Hij bezocht en fotografeerde elke brug. Twee tot drie jaar is hij er mee bezig geweest. “Het was bijzonder intensief”, begint Baarda, “maar tegelijkertijd ook heel leuk.” Vroeg in het hele proces besloot hij om het niet te laten bij een selectie van Dordtse bruggen, maar om ze echt allemaal te fotograferen. Baarda: “Het past bij mijn visie op de maatschappij: iedereen telt mee; iedereen doet er toe. Datzelfde geldt voor bruggen, bedacht ik. Ik ga niet neerkijken op een brug of bruggetje. Elke brug telt mee!” Het werden er dus 704.
Beschouwend
“Toen ik startte wist ik niet waar ik aan begon”, vervolgt hij fijntjes. “De opdracht die ik mezelf had opgelegd werd af en toe obsessief. Zo kwam ik ook bruggen tegen die zelfgemaakt waren, of heul- en loopbruggen. Soms zelfs bruggen die ogenschijnlijk nutteloos leken. Waarheen, waarvoor? vroeg ik me af. Het leverde allemaal wel mooie hoofdstukken op.“ Naast de talrijke foto’s is het boek voorzien van heel wat tekst. Over bruggen natuurlijk. Vaak beschouwend en soms zelfs filosofisch. Waar een zoektocht naar bruggen al niet toe kan leiden.
Brugdichtheid
Frits Baarda toog met zijn camera vele malen naar Sterrenburg. “Zelfs voor een Dordtenaar kan dat een behoorlijk doolhof zijn”, weet hij. “Om geen brug te missen, ging ik vaak met behulp van Google Maps en een print van een deel van de wijk op pad. Ik ben wat heen en weer gefietst”, lijkt hij te verzuchten. “Sterrenburg heb ik leren kennen als een fijne wijk. De sfeer is goed en het is er lekker groen.” Vooral Sterrenburg 2 en 3 zijn destijds planologisch ontworpen met behoud van waterpartijen en natuurlijke kreken. “Ideaal voor mijn bruggentocht natuurlijk”, reageert Baarda, bijna enthousiast. “Zonder al die bruggetjes, zeker 50, zou zo’n bloemkoolwijk, want zo noemen ze dat, een groot eilandenrijk zijn. Nu verbinden ze alle delen van de wijk. De brugdichtheid is groot in Sterrenburg.” Hij hanteert de term ‘brugdichtheid’, alsof het inmiddels al heel gangbaar is in het Nederlands taalgebruik.
Verweesd
Wat, al bladerend door het boek, opvalt, is dat nagenoeg elke brug in het centrum van Dordt een naam heeft. In Sterrenburg heeft geen enkele brug een naam. Verweesde bruggen in deze wijk: het heeft iets triests. Elke brug telt mee, maar in Sterrenburg gaan ze naamloos door het leven. “Misschien een goed idee voor wijkkrant De Sterrenburger om daar in de toekomst eens wat aan te doen”, oppert Baarda. “Begin een actie: Geef elke brug een naam.”
Eigen beheer
Het fraaie boekwerk is nu af. Of hij het los kan laten? Baarda antwoordt bijna beschroomd: “Die bruggen houden me nog steeds vast. Ze kijken me nog aan! Het zal nog wel even duren voordat ze me los gaan laten. Ik mag tenminste hopen dat dat eens gaat gebeuren.” Zijn stem klinkt hoopvol. Het bruggenboek met de titel ‘Alle 704 bruggen van Dordrecht’ heeft Baarda in eigen beheer uitgebracht. Het is in elke boekhandel in Dordrecht verkrijgbaar voor €25,00.
Bij de Bruna in winkelcentrum Sterrenburg ligt het prominent uitgestald. Online kan het ook besteld worden: een mail naar boek@allebruggenvandordrecht.nl is voldoende. “Ik kom het in Dordrecht dan persoonlijk bezorgen”, laat Frits met een glimlach weten. “Ook dat levert vaak weer hele leuke gesprekken op. Het creëert, net als bij een brug, een mooie verbinding. Misschien vind ik dat nog wel het mooiste van dit hele project.”
Tekst: Freek Wermer Foto’s: Mark van Giessen