Gertjan Kleinpaste: raadscommissielid voor Gewoon Dordt

Gewoon Dordt had gehoopt op een tweede zetel in de gemeenteraad. Dat mocht niet zo zijn. Gertjan bleef commissielid. Zijn motivatie is er niet minder om. Hij houdt van Dordt en Krispijn heeft daarbinnen een speciale plaats bij hem.

Tien jaar woont Gertjan in Dordt. Daarvoor een paar jaar Breda en de meeste tijd van zijn leven, 50 jaar, heeft hij gewoond in Apeldoorn. Het toeval bracht hem en zijn partner van Breda naar Dordrecht. Toeval, maar ook een bewuste keuze. Gertjan is in het leven buiten de raad leraar Nederlands aan een scholengemeenschap Voortgezet Onderwijs en is in Dordt vooral ook bekend als programmamaker van Via Cultura. Gertjan leerde het raadswerk kennen in Apeldoorn. Hij was ook voor zijn toenmalige partij landelijk actief. Een breuk met die partij maakte dat Gertjan de politiek vaarwel zei. Tot hij in gesprek kwam met Irene Koene, die net de VVD had verlaten en onvoldoende aansluiting vond bij de Verenigde Senioren in Dordt. Zij speelde met het idee een eigen lokale partij op te richten en de rest is geschiedenis.

Als interviewer bereid ik me natuurlijk een beetje voor. Ik vraag naar zijn reactie op mijn beeld: eerst de feiten, dan het oordeel. Gertjan kijkt herkennend. Ook als deze werkwijze leidt tot een impopulair standpunt is dat wel zijn manier van invullen van zijn commissielidmaatschap. Het belang van de lokale politiek is volgens hem bijna niet te overschatten. Hier wordt de meeste impact gemaakt op het dagelijkse leven van inwoners. Natuurlijk is het rijk belangrijk op gebieden als inkomen, onderwijs, duurzaamheid. Maar de lokale politiek geeft er een gezicht aan, moet het maken tot iets van vlees en bloed. En in de fysieke dagelijkse leefomgeving, de straten, de ruimtelijke ordening, de huizen, veiligheid, een schone omgeving en nog veel meer kan de lokale politiek het verschil maken. Discussies als die over de Weeskinderendijk en het Weizigtpark gaan hem dan ook aan het hart. Eerst de feiten, dan het oordeel, leidt ook hier tot standpunten die hem niet overal even geliefd maken. Maar alles beter dan mensen naar de mond praten voor de schone schijn.

Gertjan geniet altijd weer van de stedebouwkundige opzet van Krispijn, zowel oud als nieuw. Supermooi. Hij kan genieten van de zichtlijnen vanaf de Zuidendijk langs het water naar de Grote Kerk, van Nieuw-Krispijn achter het Weizigtpark. Goede voorbeelden van sloop en nieuwbouw vindt hij daar en bv aan de Patersweg. De discussie over het Maasterras boeit hem mateloos vanwege de stedebouwkundige aspecten. Grote zorgen maakt hij zich over de betaalbaarheid van woningen. Blijft het voor de gewone Dordtenaar nog bereikbaar? Wat hem betreft zou er weer nagedacht moeten worden over corporatieachtige oplossingen, eigen woongemeenschappen, knarrenhofjes voor oudere Dordtenaren die na een verhuizing weer woningen voor jongeren achterlaten. Te veel jongeren trekken weg, te veel gaan ook vooral jongere kunstenaars weg. De containerwoningen voor jongeren op het Leerpark zijn duidelijk geen oplossing.

Over de stijl van het voeren van lokale politiek heeft Gertjan ook duidelijke uitgangspunten:
• Te veel worden raads- en commisssieleden ingekapseld in het bestaande systeem van papier van het ambtelijk apparaat en college waardoor zij te weinig tijd nemen om hun standpunten kenbaar te maken over wat goed is voor de stad.
• Te veel lopen raads- en commissieleden aan de leiband van de veelal technocratische voorstellen die hen van het college aangereikt worden.
• Ze nemen te weinig tijd om te proeven wat er leeft onder Dordtenaren. Waarom vergaderen raadscommissies bijvoorbeeld wel in de bunker Stadskantoor en niet op locatie in de wijken?

Voorbeelden van vrijplaatsen in de wijk zijn wat hem betreft De Buitenwacht en De Sterrentuin. De buurtcentra worden ambtelijk gerund en worden door bewoners te vaak gezien als verlengstuk van de gemeente. Als een bewoner of bewonersorganisatie iets wil moeten er formulieren worden ingevuld. Het verzoek gaat de bureaucratie in. Dan is het al weg. Datzelfde geldt voor de overdaad aan wijkwerkers die in de wijken rondlopen. Zijn zij er om de problemen van wijkbewoners op te lossen of om netjes binnen de lijnen te kleuren?

Nog een paar inhoudelijke speerpunten van Gertjan die voor Krispijn van belang zijn:
• De hele stad dient schoon, heel en veilig te zijn, afwijkende normen voor alleen de Binnenstad, Stadswerven en andere locaties moeten niet mogen.
• De Orangerie moet verplaatst worden naar het Weizigtpark zodat de vele bezoekers van park, kinderboerderij, speeltuin ergens kunnen gaan zitten en een kopje thee of koffie kunnen drinken en de kinderen een ijsje kunnen eten. Dit idee heeft Gertjan samen met Jan van Dam-Timmers opgepakt. Het park moet als een volkspark gaan functioneren waar iedereen het zijne kan doen en vinden. Voor jongeren moet er iets vergelijkbaars zijn als onder de Zwijndrechtse brug en het Energieplein. Het moet uiteraard wel in het park passen.
• Alle inwoners van de wijk daagt hij uit iets met de buren te doen. Leer elkaar kennen. De gemeente kan helpen door bv stukjes openbaar groen in onderhoud aan bewoners te geven.
• Creëer kleine plekjes in de wijk die betekenis hebben voor bewoners.

Tot slot laat Gertjan weten dat hij uitziet naar het gezamenlijke gesprek die raads- en commissieleden na de reeks portretten in de Stem van Krispijn zullen hebben.

JJ