WIEL de wijkmeeuw

Ahoy, landrotten! Wanneer mensen naar de natuur kijken, dan hebben ze vaak de neiging om het naar menselijke maatstaven te analyseren en beoordelen. Of som zelfs veroordelen. Nu is mij dat niet vreemd. Ik oordeel ook al jaren op mijn manier over mensen. Vaak in de vorm van enige spot of verwondering. Nu wil ik een serieuzere toon aanslaan, omdat wat ik de laatste tijd zie mij zorgen baart.

“De wereld staat in brand.” Het is een veelgebruikte term. Maar nu zie ik letterlijk mijn geliefde Wielwijk in brand staan. Recente branden, explosies en overvallen maken het niet meer veilig in een wijk die ooit zo rustig leek. Ruzies en ongeregeldheden zijn één ding. Maar geweld en verwoesting van deze schaal zo dicht bij huis… dat is iets heel anders.

Zonder te willen oordelen, wat niet makkelijk is, omdat het snel zo wordt opgevat, wil ik wel zeggen dat dit moet stoppen. Geweld lijkt steeds meer voor te komen. Niet alleen in Wielwijk of Nederland, maar overal ter wereld. Iedereen lijkt wel een reden te hebben om een ander te haten. Ik zeg niet dat er geen (terechte) redenen zijn voor dat mensen kwaad zijn. Maar je kunt vuur niet met vuur bestrijden. Het is een cyclus die steeds erger wordt. Woede is als gif in je lichaam. Jij bent uiteindelijk zelf diegene die eraan kapot gaat.

Onrechten moeten worden bestreden. Maar daar hoeven anderen niet onder te lijden. Oplossingen om het kwaad te bedstrijden lijken soms simpel, door alles over één kam te scheren. En misschien werkt het soms even. Maar je lost enkel de symptomen van het probleem op, niet het probleem zelf. Een actie die je doet, kan zich uiteindelijk tegen je keren, als je er anderen kwaad mee doet. Ook als het is om een kwaad te willen vergelden.

Het mag misschien zwak klinken. Maar uiteindelijk zal het begrip, compassie en respect zijn wat helpt om de wereld beter te maken. Dat wil niet zeggen dat jullie niet waakzaam moeten zijn en je sterk op moeten stellen tegen onrecht. Maar niet ten koste van jullie menselijkheid.