Ik hou van Maar versta je me wel? Spreek de liefdestalen met kinderen: Lichamelijke aanraking Een stevige knuffel, een schouderklopje, arm-in-arm wandelen, een aai over de bol bij het langslopen, maar ook een potje stoeien of elkaar masseren. Kinderen voor wie lichamelijke aanraking de eerste liefdestaal is, zijn extra gevoelig voor lichamelijke pijn en fysieke straffen. Positieve woorden Lieve woorden, complimenten en bemoedigen zijn heerlijk, maar pas op voor te veel prijzen! Doe dit alleen als je oprecht bewondering hebt voor wat iemand doet. Kinderen voor wie positieve woorden de eerste liefdestaal vormen, zijn extra gevoelig voor kwetsende opmerkingen, schelden en boze tirades.
Ben je ook zo dol op cadeautjes? Ik wel – ik vind het echt heerlijk om ze te krijgen. Als kind kon ik de nacht voor mijn verjaardag niet slapen. En als dan het dienblad met thee, een beschuitje en – nog belangrijker – de pakjes onder luid zingen mijn slaapkamer werd binnengedragen, dan verscheen een grijns die de rest van de dag niet meer van mijn smoel te vegen was...
Tijd en aandacht Samen spelletjes spelen, potje tennissen, wandeling maken, een goed gesprek voeren voor het slapengaan. Zolang het maar samen is en met volle aandacht, waarbij oogcontact overigens ook belangrijk is. Kinderen voor wie tijd en aandacht de eerste liefdestaal zijn, zijn extra gevoelig voor boze blikken en isolatie. Cadeaus Cadeautjes geven en krijgen met extra aandacht voor in- en uitpakken. Alleen op verjaardagen en Sinterklaas is niet genoeg! Maar het hoeft gelukkig geen geld te kosten: iets wat je gevonden hebt, buiten of in huis, of iets zelfgemaakts wordt ook bijzonder gewaardeerd. Bij kinderen voor wie cadeaus de eerste liefdestaal zijn, moet je nooit gedrag belonen door middel van cadeaus. Dienstbaarheid De lekke band plakken, een lievelingsbroek repareren, verhaaltje voorlezen (ook als je kind al zelf kan lezen), helpen met haar of zijn kamer opruimen. Kinderen voor wie dienstbaarheid de eerste liefdestaal is, zijn extra gevoelig voor hulp of diensten die al mopperend en met tegenzin gegeven worden.
40
educare | mei 2012
Het uitpakken van de cadeautjes verliep volgens een vast ritueel. Eerst het bewonderen van de mooie verpakking: het papier zelf, de linten en eventueel een zelfgeplukte bloem die als eerste in een klein vaasje gezet moest worden. Daarna het raden wat erin zou kunnen zitten. Vervolgens met een mesje het voorzichtig lossnijden van het plakband om het inpakpapier vooral niet te beschadigen. Het vergde vaak het uiterste van het geduld van de gever. “Scheur het er nou gewoon vanaf!” Maar dat deed ik nooit. Want ook van dit omslachtig uitpakken genoot ik met volle teugen. En alle geschenken bewaarde ik als trofeeën. Nog jaren later kon ik precies vertellen wat ik van wie gekregen had en bij welke gelegenheid. Ik hoefde er maar naar te kijken of ik liep weer over van het warme gevoel dat ik had ervaren toen ik het eerst kreeg. Het is nooit bij me opgekomen dat anderen veel minder waardering zouden kunnen hebben voor cadeautjes dan ik. Dit ben ik me pas goed gaan realiseren met mijn man Coen en onze kinderen. Coen geeft namelijk niets om cadeautjes. En met de zonen is het al niet veel beter gesteld. Alle zorg en liefde die ik steek in het kiezen of maken van een passend geschenk, lijken gewoon niet over te komen. Oh, ze