ACTUALITEIT
KSV Roeselare onderzoekt jeugdspelers
‘Initiatieven op clubniveau? Logisch’
Niet enkel vierdeklasser SC Merksem, ook tweedenationaler KSV Roeselare voert preventieve screenings door bij zijn jeugdvoetballers. Weer een lokaal initiatief dus, terwijl het wachten blijft op de breedschalige lancering van het sportmedisch screeningsprotocol. “Maar dat komt er bijna aan”, verzekert Dr. Tom Teulingkx van de Sport- en Keuringsartsen.
S
jeugdvoetballers vanaf 14 jaar (AK 2279). De club nam die beslissing nadat een plotse hartstilstand twee van zijn spelers had getroffen: de 30-jarige Nigeriaan Bobsam Elejiko overleefde de gevolgen ervan niet, de 16-jarige Tom Leermakers kwam er wel bovenop na een lange revalidatieperiode..
Timing? Twee initiatieven op lokaal niveau dus, uitgaande van de clubs zelf. Maar zou er rond deze periode geen sportmedisch onderzoeksprotocol voor sporters gelanceerd worden voor heel Vlaanderen? “Waarschijnlijk wordt dat iets voor eind dit jaar”, stelde
Muyters: ‘We willen ons niet laten opjagen’ “Qua timing zitten we op schema”, zo antwoordt het kabinet van minister Philippe Muyters op de vraag wanneer het screeningsprogramma officieel zal worden voorgesteld. “We wilden het basisprotocol voor het medisch geschiktheidsonderzoek eind dit haar af hebben, en dat lukt. Eind januari stelt SKA het voor, terwijl we ondertussen in overleg met de federaties verder werken aan de sportspecifieke verfijning. Tegen volgend voorjaar moet alles af zijn en zullen geïnteresseerde huisartsen een opleiding kunnen volgen om het protocol te leren toepassen in hun praktijk.” Het kabinet van de minister van Sport benadrukt dat het dit initiatief zorgvuldig wil uitwerken. “We willen ons niet laten opjagen, want dan zouden we ondoordacht te werk kunnen gaan. De
minister kan het zich overigens niet permitteren om een dergelijk project, gefinancierd met overheidsgeld, snel te lanceren om vervolgens vast te stellen dat er nog heel wat zaken aan schorten.”
Bevoegdheid
Rest nog een vraag: hoe zit het eigenlijk met de bevoegdheid? In AK 2279 had Ria Vandenreyt van het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid het over bevolkingsonderzoek aan de hand van de screeningsprotocollen. “Binnenkort heb ik een meeting met het kabinet van minister van Volksgezondheid Vandeurzen om dit uit te klaren”, aldus Muyters. “Maar wat ons betreft is dit een sportinitiatief.” T.R.
© Imageglobe
inds begin dit seizoen worden spelertjes vanaf de U12 van KSV Roeselare ‘ten zeerste aanbevolen’ om een onderzoek bij hun eigen huisarts te ondergaan. De medische staf van de club, onder leiding van huisarts Dr. Wouter Dierynck, werkte daar een periodiek sportmedisch onderzoeksprotocol voor uit. “En met succes. Ruim 85% van onze U21 is al onderzocht op deze manier”, aldus de arts uit Roeselare. “Dat zijn 154 spelertjes.” Enkele weken geleden las u ook dat vierdeklasser Merksem-Antwerpen-Noord de screening op risicohartfactoren voor een hartaandoening verplicht maakt voor zijn
In afwachting van het officiële screeningsprotocol nemen sommige clubs al het heft in eigen handen.
minister van Sport Philippe Muyters (N-VA) begin oktober in onze krant (AK 2266). “Die invoering heeft inderdaad wat vertraging opgelopen”, geeft Dr. Tom Teulingkx van de vereniging van Sport- en Keuringsartsen (SKA) toe. “Maar inhoudelijk is de eerste fase – voor vijf grote sporten – zo goed als rond. Momenteel worden de modules voor atletiek, fietsen, volleybal, voetbal en basketbal in het protocol geïntegreerd, in samenspraak met de betrokken federaties. Met de wielerbond hebben we het aangepaste sportspecifieke geschiktheidsprotocol al bijna af. Deze week overleggen we verder met Steven Martens van de voetbalbond, en de besprekingen voor volleybal beginnen straks.” Maar wanneer wordt die eerste fase van het screeningsprogramma officieel voorgesteld? “Op 26 januari volgt er in Gent een congres, met onder anderen Prof. Dr. Hein
Heidbuchel en Prof. Dr. Erik Witvrouw, waar het team Medisch Verantwoord Sporten (MVS) en het kabinet van minister Muyters aan meewerken. Daar komen keuringsartsen bijeen die het protocol van dan af zullen gebruiken. Via hun feedback zullen we het kunnen aanpassen waar nodig, om het in een tweede fase uit te rollen naar bijgeschoolde huisartsen.” Dat sommige clubs ondertussen het heft in eigen handen nemen, vindt de voorzitter van SKA geen probleem. “In een club valt zoiets nu eenmaal gemakkelijker te organiseren. Zowel SC Merksem als KSV Roeselare is trouwens volledig op de hoogte van hoe ver we staan met ons protocol, en allebei de clubs steunen het voor 100%. Hun initiatieven, uitgewerkt door nuchtere huis- en sportartsen, sluiten er zelfs naadloos bij aan.” Tijs Ruysschaert
Geen financiële drempel op weg naar huisarts Dankzij de organisatie van de eerstelijnszorg slaagt België erin om de gezondheidskloof tussen arm en rijk in te perken. De financiële drempel om naar de huisarts te stappen is relatief klein, waardoor ook kwetsbare bevolkingsgroepen een bezoek aan hun huisdokter niet uitstellen. oor haar doctoraatsonderzoek (1) nam Evelyn Verlinde van de vakgroep Huisartsgeneeskunde en Eerstelijnsgezondheidszorg (UGent) de toegankelijkheid van de eerste lijn in België onder de loep. En die bleek goed: dankzij de beperkte financiële barrières stappen ook kwetsbare sociale groepen gemakkelijk naar de huisarts. Ze stellen een bezoek aan hun huisarts niet vaker uit dan patiënten met een hoger inkomen. Ook daklozen vinden de weg naar een
V
8
huisdokter, blijkt in Gent. Daar werkt de welzijnssector samen met de eerstelijnssector om de stap naar de huisarts zo klein mogelijk te maken. Door de daklozen er niet selectief uit te lichten – bijvoorbeeld door gezondheidsvoorzieningen in te richten speciaal voor hen – zijn er bovendien minder problemen met stigmatisering.
Communicatie en attitude Patiënten die aangeven toch niet zo snel
ARTSENKRANT Dinsdag 11 december 2012 Nr. 2285
naar de eerste lijn te stappen, wijzen naar andere factoren dan financiële, zoals de complexiteit van de gezondheidszorg, maar ook de arts-patiëntcommunicatie en de attitude van artsen. Zo hanteren huisartsen een meer directieve stijl tegen mensen uit lagere sociale klassen, geven ze hen minderbehandelingsinformatie en hebben ze meer aandacht voor lichamelijk onderzoek. Toch is hun attitude ten opzichte van de groep met een lagere sociale status positief. “Maar”, waarschuwt Evelyn Verlinde, “huisartsenpraktijken met een groot aandeel patiënten van een lagere sociale klasse, hebben dringend nood aan bijkomende ondersteuning om die positieve instelling aan te kunnen houden.”
Specialisten? Tot slot blijkt dat hoger opgeleiden sneller naar de specialist stappen dan lager opgeleiden. Verlinde zoekt een mogelijke verklaring in de laagdrempeligheid van specialisten in België. “Daardoor kunnen mensen die zich meer kunnen permitteren, omdat ze bijvoorbeeld meer kennis en achtergrond hebben, onmiddellijk naar de specialist stappen met een probleem dat de huisarts eigenlijk kan behandelen.” T.R. 1. ‘Equity in Primary Health Care use among vulnerable population in Belgium: an exploration’, Evelyn Verlinde.