Vliesgevels Opdracht Vliesgevels worden steeds fijner en kunnen tegenwoordig uit een relatief eenvoudig stelsel van gespannen staaldraden bestaan. Zo ontstaat de ultieme transparantie. Er zijn echter ook vliesgevels met vrij grove houten delen bedacht waardoor de glasgevel veel warmer wordt. Peter Zumthor is een bijzondere architect. Hij komt uit Zwitserland en bouwt eigenlijk heel weinig. Wat hij bouwt straalt een grote ambachtelijkheid uit. Veel liefde voor de materialen en details. Zijn zoektocht leidt altijd tot een bijzonder en nieuw materiaalgebruik en tegelijkertijd doet het altijd vertrouwd aan. Zijn manier van werken waarbij elk detail heel precies met pen wordt uitgedacht is arbeidsintensief en dus duur. Concessies aan de kwaliteit weigert hij te doen. Voor Nederlandse budgetten kan hij niet bouwen. Gelukkig is er nu een ontwikkelaar die wel geld voor een mooi gebouw over heeft en Zumthor heeft verleid om de herontwikkeling van de Meelfabriek in Leiden te ontwerpen. Het op de site te bewonderen filmpje laat zijn plannen voor het terrein zien. Vooral de oorspronkelijke constructies van de fabriek vindt Zumthor prachtig. De gevels zullen voor een deel worden voorzien van vliesgevels. Aan jullie de taak om een set unieke vliesgevels te ontwikkelen.
Roy Kraak & Timothy Stassen Training Vliesgevel Elsbeth van Battum
Course 240 24.T.T1 Bouwkunde
Inhoudsopgave ONDERZOEK Peter Zumthor
1
ANALYSE PROJECT Therme, Vals
2
HISTORISCHE VLIESGEVEL Sanatorium Zonnestraal, Hilversum
4
VERANDERING Oude - Nieuwe detaillering
6
MATERIAALKEUZE Meelfabriek
7
ACCESSOIRES Ontwikkelde producten
8
IMPRESSIE 3-D beelden (Maxon Cinema 4D)
9
WERKTEKENINGEN Details (1:5)
Kunsthaus, Bregenz
Gevel aanzicht
(1:20)
1|9
onderzoek Biografie Peter Zumthor (Bazel, 26 april 1943) Een Zwitsers architect en een internationale autoriteit in zijn vakgebied. In 2009 werd hij vereerd met de Pritzker Prize als erkenning voor zijn gehele oeuvre.
Zumthor bekleedt een afgelijnde positie binnen het bouwen en de architectuurtheorie. Maar hij heeft daar zijn eigen mening over. Hij is niet geïnteresseerd in architectuur, die alleen maar op papier of via polemieken uitgevochten wordt. Veel architecten gaan helemaal voor de 2d versie van een gebouw, maar niet voor het uiteindelijke eindresultaat. Ze zijn meer geïnteresseerd in de theorie of in een bepaald gedeelte van het gebouw. Zumthor zelf vindt het belangrijker om zich bezig te houden met de materialen of hoe vormen in elkaar over kunnen vloeien, niet op de esthetisch juiste manier, maar op de manier hoe het hem uitkomt. Hij is geïnteresseerd in het gebouw zelf, hoe je het ziet of hoe je het aanvoelt, waarbij het gebouw eruitziet als een lichaam gevormd om een binnenklimaat. De architect houdt ervan om de kwaliteiten van ruimte maximaal te uiten, door de materialen en ruimte-indelingen zorgvuldig te kiezen. Zumthors gebouwen munten uit in de bedacht aangewende textuur van de materialen, het lichtspel en het zichtbare handwerk.
Het huis is gebouwd volgens de Zwitserse bouwtrant. De constructiemethode was typisch voor de Zwitserse traditie om zware massieve balken te gebruiken. De ingang tot het nieuwe huis moest zich aan dezelfde kant bevinden als die de boeren eeuwen geleden ook gebruikten. Moderne materialen werden vermeden en de moderne functies werden verbannen, zoals een hedendaagse keuken of bad. Binnen een aantal jaren heeft het huis dezelfde aanblik als wat het had, voordat het verbouwd werd. Door weersinvloeden en jaargetijden zal het gaan verkleuren en net lijken of het een heel oud gebouw is.
Bij de uitreiking van de Pritzker Prize 2009 loofde de voorzitter Zumthor als een architect wars van compromissen. Daarbij stelde hij: “Zumhtor heeft een zeldzaam talent waardoor hij een helder en streng denkkader weet te combineren met een poëtische dimensie. Zijn werk blijft zichzelf vernieuwen.” Zumthor noemt de prijs een schitterende erkenning van zijn architecturale werk in de afgelopen twintig jaar.
Bouwstijl Zumthor was aanvankelijk meubelmaker, maar in de jaren 1960, toen het minimalisme in opmars was, kwam hij in aanraking met de architectuur en ging hij architectuur studeren aan het New York Pratt Institute. Na zijn studie had hij enkele historische restauratieprojecten. Sinds 1979 heeft hij een eigen architectenbureau in Haldenstein, Zwitserland. Sinds 1996 is hij professor aan de Accademia di Architettura der in Mendrisio.De architect is erelid van de Bund Deutscher Architecten (BDA)
Architectuuropvatting De architect staat bekend om het grote vakmanschap, waarop hij zijn keuze maakt voor materialen en de manier, waarop deze verwerkt worden binnen het ontwerp. De ontwerpen van Zumthor zijn verwant aan het Zwitserse Minimalisme, maar onderscheiden zich door een eigenzinnigheid en een liefde voor het platteland. De ontwerper beschrijft zijn aanpak als volgt: ‘Architecture has its own realm. It has a special physical relationship with life. I do not think of it primarily as either a message or a symbol, but as an envelope and background for life, which goes on in and around it – a sensitive container for the rhythm of footsteps on the floor, for the concentration of work, for the silence of sleep… Hieruit blijkt, dat Zumthor het belangrijk vindt dat architectuur een eigen leven gaat leiden. Zij heeft een speciale band met het levende. Het moet een verpakking zijn voor de verschillende functies, die het leven met zich meebrengt. Door een verpakking om een werkgedeelte te ontwerpen, kan men architectuur zien als een omhulsel van een levensfunctie.
Context, omgeving is de hoofdrol. Simpele maar strakke detaillering. Eerlijke materiaal gebruik. Uitwerking uit minimale uitwerking. Variatie in uiterlijk (binnen - buiten). Meer kunst dan bouwwerk.
Uitgevoerde werken Gugalun House
Een voorbeeld van de architectuur van Zumthor is het Gugalun House. Het is een oud boerderijtje in de bergen van Zwitserland, dat van generatie op generatie van een boerenfamilie is geweest. Het is verkocht aan een stadse familie, die Peter Zumthor in 1990 vroegen om het te moderniseren of aan te passen voor de vakanties, die ze er wilden houden. Hoofddoel was om het magische van de plek en de eeuwenlange functie als boerderij niet te verliezen. Het gebouw is oorspronkelijk gebouwd in 1709; het is een gebouw, wat door de jaren al heel wat generaties versleten heeft, maar is altijd blijven staan en er is niet veel aan veranderd. De geschiedenis van de familie en het huis moest intact blijven bij het nieuwe ontwerp van de verbouwing. Het laten herleven van de geest van het huis was een van de belangrijkste eisen voor Zumthors ingreep.
Veldkapel in Wachendorf
Op de glooiende weiden van het dorp Mechernich-Wachendorf in de Eifel bouwde de architect in 2007 een verstilde abstracte veldkapel die je van op afstand gezien voor een betonnen graansilo of watertoren zou kunnen houden. In dit relatief kleine gebouw is de architectuuropvatting van Zumthor krachtig verwerkelijkt: het gebouw als een zinnelijk lichaam om een binnenklimaat heen met bijzondere aandacht voor de textuur, het lichtspel en handwerk waarbij elk detail bijdraagt aan de ervaring van het geheel. De in tentvorm geplaatste lange boomstammen dienden als bekisting voor het omhulsel van de kapelruimte met bovenaan een opening in het dak. Daarna brandde men de boomstammen weg met een licht smeulend vuur met als gevolg een grotachtige ruimte met de nog aanwezige structuur van in beton gedrukte boomstammen. Zumthors gebedshuis als een krachtig teken van herkenning in het landschap.
2|9
Analyse project Therme Vals Therme Vals is een spacomplex gelegen in Vals, een afgelegen dorpje in het kanton Graubünden in Zwitserland. In 1986 werd Peter Zumthor door de gemeenschap aldaar gevraagd om een vervangend badcomplex te ontwerpen dat de indruk zou wekken er altijd te zijn geweest. Deze vraag heeft geleid tot één van Zumthor’s meest bekende gebouwen. Binnen twee jaar werd het bouwwerk al tot erfgoed verklaard, waardoor het grote internationale bekendheid vergaarde.
Het complex is een sterk geometrisch object dat uit de bergwand lijkt te komen. Hoewel het bouwwerk sterk afwijkt van zowel de natuurlijke als gebouwde omgeving wordt de verbintenis ermee hier juist door versterkt. De wanden zijn opgebouwd uit in totaal 60.000 dunne stroken naadloos gestapeld kwartsiet. De gladheid van de gevel staat in contrast met de ruwheid van de omgeving. Dit terwijl het kwartsiet, dat gewonnen is uit een steengroeve op slechts 2 kilometer van de thermen, juist naadloos aansluit bij de bergwand.
In totaal bevat het complex een zevental baden met elk hun eigen tektoniek, geur, lichtinval en akoestiek. Deze verschillende sferen worden bepaald door de watertemperatuur, de manier waarop het kwartsiet is gedetailleerd en de verhoudingen van de ruimten.
Het gebouw
Alle baden bevinden zich op één verdieping. De verdieping met de baden is georganiseerd met behulp van een aantal rechthoekige elementen van kwartsiet, waartussen zich het water van het centrale bad bevindt. Binnenin deze rechthoekige elementen bevinden zich speciale baden, douche- en kleedfaciliteiten en rust- en massageruimten. De centrale ruimte betreedt men via een lage en donkere gang. Twee enorme, van vloer tot plafond reikende, ramen bieden vanuit het bad uitzicht op het omliggende landschap. Door deze variatie ervaart men afwisselend een massieve grotachtige sfeer en de openheid van een bergmeer met een weids uitzicht. “Water in de rots en rotsblokken in het water” was Zumthor’s opmerking bij een van zijn eerste schetsen.
Detail binnenbad
Eenheid
Therme Vals bevat niet meer en niet minder dan water, steen, licht en geluid in allerlei variaties en samenstellingen. De voor Zumthor zo typerende combinatie van puurheid, helderheid en eenvoud komt hier volledig tot haar recht.
Conceptschets plattegrond
Het dak bestaat uit een horizontale vlakken die vanaf de rechthoekige elementen uitkragen over het bad. Deze vlakken raken elkaar niet, waardoor er in het plafond spleten zichtbaar zijn. Een veelheid aan ervaringen binnen een geheel van rust en puurheid. Peter Zumthor ontving voor dit ontwerp vele prijzen, waaronder de Carlsberg Architecture Prize.
Filmpje
http://www.youtube.com/watch?v=ojtXdNgNQcY
Conceptschets badruimte
3|9
Analyse project Kunsthaus Bregenz
Architectuur
Het Kunsthaus is een van de belangrijkste gebouwen uit Zumthors werk. In 1998 won het gebouw de Mies van der Rohe Prijs en de Carlsberg Prijs.
Kunsthaus Bregenz (KUB) is een museum voor de kunsten in de Oosterijkse stad Bregenz. In 1989 werd er door de gemeente Bregenz een competitie uitgeschreven voor het ontwerp van het nieuwe museum, welke werd gewonnen door de Zwitserse architect Peter Zumthor. In 1994 startte de bouw en op 25 juli 1997 werd het kunsthuis officieel geopend. Het bouwwerk kostte in totaal 21 miljoen euro, waarvan 16 miljoen euro uit bouwkosten bestond.
Gevel
Het KUB is gelegen op een prominente locatie midden in het centrum van Bregenz, aan het water. Het complex bestaat uit twee gebouwen; het museumgebouw (28 000 m2) en een bijgebouw (2680 m2). Samen sluiten deze bouwwerken een plein in, dat gebruikt wordt als terras en voor openlucht exposities. Het bijgebouw, dat voor het museum is gelegen richting het stadcentrum, dient als een overgang naar de kleinere, lagere gebouwen van het oude gedeelte van de stad. In het bijgebouw zijn alle faciliteiten van het museum ondergebracht, zoals een bibliotheek, een museumwinkel, een café en kantoorruimten.
Kunsthaus Bregenz
Het museumgebouw bestaat uit vier lagen boven de grond, waarvan de bovenste drie verdiepingen worden gebruikt voor exposities. De begane grond wordt gebruikt als entree en op de twee verdiepingen onder de grond vinden lezingen en workshops plaats en bevindt zich het archief. In het interieur van het museum is de constructie duidelijk in het zicht gelaten. Om een niet-dragende buitengevel te creëren, moest er een skeletconstructie toegepast worden. De draagmuren en vloeren van beton zijn onafgewerkt.
De gevel van het KUB is een van de belangrijkste elementen van dit museum. Deze bestaat uit 712 glas panelen van 1,72m x 2,93m. De glasvlakken bestaan uit 2 x 10 mm witglas met een vierdubbel gelaagde folie, de buitenkant van het vlak is geëtst. De gevel heeft verschillende functies: In eerst instantie beschermt de glaslaag het gebouw tegen warmte en kou. Daarnaast worden de expositieruimten voorzien van diffuus daglicht, doordat het daglicht wordt gebroken door de geëtste glasvlakken. De gevel heeft een zelfdragende constructie, volledig onafhankelijk van het gebouw zelf. De glaspanelen worden gedragen door een geprefabriceerd stalen framewerk van 27 meter lang, 4,5 meter breed en 0,9 meter diep.
4|9
Historische vliesgevel Sanatorium Zonnestraal Voorafgaand aan het het ontwerp van de vliesgevel zijn wij begonnen met een kort vooronderzoek om erachter te komen wat de functie van het gebouw is en wat voor invloed dit heeft gehad op de architectuur. Dit heeft er ook voor gezorgd dat we gefascineerd zijn geraakt door het gebouw en voornamelijk de bijzonderde wordingsgeschiedenis ervan. Hieronder een korte samenvatting:
met een functionele levensduur van een tiental jaren. Dit had te maken met de functie; een sanatorium (genees-oord) voor tuberculosepatiënten. Men verwachtte namelijk deze ziekte binnen 30 jaar uitegeroeid te hebben. In de jaren vijftig raakt dankzij medische vooruitgang de behoefte aan een sanatorium voor TBC-patiënten op de achtergrond. In 1957 werd landgoed Zonnestraal een algemeen ziekenhuis.
Regelgeving Hieronder staan een aantal punten waar zeker op gelet moet worden bij het ontwerpen van een nieuwe vliesgevel. 1. Constructief. 2. Veiligheid (doorval). 3. Koudebrug. 4. Waterdichtheid. 5. Ventilatie. 6. Brandveiligheid. 7. Geluid. 8. Zonwering.
Het sanatorium is een project bestaande uit verschillende gebouwen, gevestigd op landgoed Zonnestraal te Hilversum en is ontworpen door architecten Jan Duiker en Bernard Bijvoet. Omdat er meerdere gebouwen het geheel vormen wordt ook wel gesproken van het ‘Duiker-ensemble’. Bijzonder aan dit project is dat al bij het ontwerp rekening is gehouden
Uiteindelijk wordt het sanatorium gesloten, waarna de verschillende gebouwen op het landgoed leeg komen te staan en langzaam veranderen in ruines (afbeelding hieronder: het Dresselhuys paviljoen in slechte staat). In 1982 wordt besloten dat het ontwerp in oorspronkelijke staat moet worden teruggebracht. Het is immers een van de eerste voorbeelden van ‘het nieuwe bouwen’. Toch zijn er veel discussies geweest omdat restauratie in strijd zou zijn met de gedachte achter de architectuurstroming. In de loop der tijd worden de verschillende gebouwen op landgoed Zonnestraal gerestaureerd. De restauratie van het laatste gebouw is voltooid in 2007. Momenteel is Landgoed Zonnestraal de thuisbasis voor verschillende instellingen in zorg en gezondheid. Daarnaast beschikt het Hoofdgebouw over prachtig gerestaureerde zalen, te huur voor bijeenkomsten e.d.
Historische vliesgevel Architectonische uitgangspunten Voor het herontwerp van een van de vliesgevels hebben we besloten om met het bekendste -en in onze ogen ook het mooiste- gebouw van het landgoed aan de gang te gaan, namelijk het hoofdgebouw. Om het herontwerp zoveel mogelijk binnen de oorspronkelijke eisen van de architect te houden hebben we onderzocht wat de ontwerpuitgangspunten geweest zijn. In de tijd dat het gebouw diende als sanatorium waren licht, rust en natuur de enige bekende medicijnen. Dit is dan ook een van de belangrijkste uitgangspunten geweest voor het ontwerp. Licht - Transparantie (uitzicht op natuur) Een ander uitgangspunt was om het gebouw zoveel te ontwerpen op horizontaliteit. Dit om een sterk contrast te veroorzaken met de verticale lijnen uit de natuurlijke omgeving (bomen). Horizontaliteit Oorspronkelijk materiaalgebruik: Beton, glas en staal
5|9
6|9
verandering BUITEN
STANDAARD
BESTAAND
Schets van de historische vliesgevel, sanatorium zonnestraal. Buitenaansluiting van het kozijn met de betonnen gevel.
Hieronder is een standaard Alcoa detail getekend, hiervan hebben we een aantal uitgangspunten voor het nieuwe detail uitgehaald. Zoals de afdeklijst en hoe de koudebrug is opgelost.
Schets van de bestaande zonnestraal detail, met koudebrug en moeilijk los te halen elementen.
BINNEN
CONCEPT
NIEUW
Schets van de historische vliesgevel, sanatorium zonnestraal. Binnenaansluiting van het kozijn op de stalen IPE-profiel.
Voor het nieuwe detail hebben we als uitgangspunt een soort van schroefdraad in een strip die op de stalen IPE-profiel wordt gezet.
Schets van het nieuwe zonnestraal detail (bijlage detail van nieuw).
7|9
materiaalkeuze Meelfabriek
Materiaal Onderdelen
Afwerkings mogelijkheden
Na al het vooronderzoek was het onze beurt om een vliesgevelsysteem te ontwikkelen. Hiervoor mogen uiteraard geen standaardprofielen voor gebruikt worden. Het doel is om de vliesgevel zodanig te ontwerpen dat de stijl van Peter Zumthor hierin te herkennen is. Hij is tevens de architect die verantwoordelijk zal zijn voor het nieuwe ontwerp van de Meelfabriek in Leiden.
Hieronder staan een aantal standaard onderdelen wat je zoal nodig hebt om een hedendaagse vliesgevel te ontwikkelen.
Schuren Sporen van de zaag worden bij het schuren grotendeels verwijderd. Een geschuurd oppervlak heeft geen glans.
Beton/Staal (constructie) Glas (transparantie) Rubber (waterdichting) Kit (kier dichting) Isolatie (koudebruggen) Promatec (brandveiligheid) Spouw (ventilatie) Massa (geluid)
Serpentino Algemeen:
Serpentino is de naam van een donkergroene natuursteen (marmerachtig), met fraaie tekening en insluitingen van versteende plantenvezels. Het is een metamorf gesteente, vulkanisch van oorsprong. Serpentino is voor zover bekend de enige natuursteen die buigspanningen kan opnemen. Traptreden uit serpentino kunnen dus aan één zijde in de muur worden geklemd.
Uit onze analyse is gebleken dat Zumthor veelal steenachtig materiaal gebruikt, in combinatie met een strakke detaillering. Dit was dan ook een van de grootste uitgangspunten voor ons ontwerp. Tevens is het een uitdaging om met een koude geleidend steenachtig materiaal een vliesgevel te ontwerpen. Het viel ons op dat in de huidige toren een lijst om het kozijn heen zit. Schetsenderwijs kwamen wij op het idee om natuursteen te gebruiken en dit in hetzelfde vlak te plaatsen als de lijst om het kozijn, zodat er geen materiaalverschil aanwezig is tussen gevel en kozijn. Architectonisch zou het het mooist zijn als het hele gebouw van natuursteen zou worden. In dat geval lopen de kozijnstijlen door in het zelfde vlak en het zelfde materiaal. Waardoor er wat materiaal betreft geen onderscheid is tussen kozijn en gevel.
Borstelen Borstelen is een nieuwe afwerking waarmee alle krassen van het schuren verdwijnen en een doffe ei-glans zichtbaar wordt. De kleur is donkergrijs maar er zit nog geen hoogglans op de steen. Polijsten Na het zoeten kan met een polijstschijf met polijstpoeder hoogglans worden aangebracht. Frijnen Bij frijnen met de hand wordt de steen met hamer en beitel behakt. Bij machinaal frijnen wordt het oppervlak ingefreesd. Dat geeft strakke, rechte, evenwijdige lijnen; een minder levendig uiterlijk dan bij handmatig frijnen. Boucharderen Het ruw maken van het oppervlak. Boucharderen gebeurt met een slaghamer.
Het deel van de Meelfabriek dat wij zullen veranderen is de hoogste, zeshoekige toren. Dit vonden wij het meest mooie deel van het complex. Daarnaast is de vliesgevel van deze toren hoger dan die van de omliggende gebouwen.
Concept en herontwerp
Zoeten Zoeten is de laatste fase in het schuurproces met een zeer fijne schuurschijf. Een geringe glans wordt ‘licht gezoet’ genoemd, een glans die tegen het polijsten aan zit wel ‘donker gezoet’.
Vlammen Door hitte springen kleine schilfers van de steen af. Het oppervlak wordt ruw. Dit is geschikt voor bijv. traptreden of vloeren en heeft een antislip werking. Natuursteen is een milieuvriendelijk natuurproduct, met een uniek en levendig uiterlijk. Bovendien is het een functioneel en duurzaam materiaal, dat voor een groot aantal binnen- en buitentoepassingen geschikt is. Doordat geen plek ter wereld dezelfde geologische ontwikkeling doormaakt is geen natuursteen gelijk.
Voorbereidingen:
Groeve - Transport - Opslag - Zagen Zoals ieder natuursteen komt dit product uit de bergen, dit wordt in blokken uit de berg gezaagd. Deze blokken worden daar op grote raamzagen tot platen gezaagd. In de groeve worden deze platen op vrachtwagens geladen die dan naar de desbetreffende bedrijven worden gereden. Eenmaal bij het bedrijf aangekomen zullen de vrachtwagens worden gelost op de opslagplaats, vervolgens zullen de platen worden opgenomen in de voorraad. De benodigde plaat wordt binnen gehaald met een kraan. Met behulp van een diamanten afgezette cirkelzaag, zagen ze de plaat op de juiste maat.
Stralen Met een straal van lucht, zand en slijpsel wordt onder hoge druk het oppervlakte opgeruwd. Dit resultaat is minder ruw dan bijv. bij vlammen en dus geschikt voor badkamers. Er kan met blote voeten over gelopen worden zonder uit te glijden.
accessoires Uitwerking Onze analyse van het standaard vliesgevelprofiel diende als leidraad voor het uiteindelijke ontwerp. We hebben dezelfde opbouw aangehouden; een verstijvingsprofiel, thermische onderbreking en afdekprofiel om het glas tussen klem te zetten. Met serpentino als materiaal in ons achterhoofd (voornamelijk om de hoge buigsterkte en kenmerkende groene uitstraling) zijn wij gaan schetsen. Voor de stabiliteit en het opvangen van de windbelasting hebben we stijlen gemaakt van serpentino. Steenachtige materialen geleiden kou, dus een thermische onderbreking was onvermijdelijk.
Hiervoor leek een kunststof blok ons de beste optie. Als dit een drukvast kunststof is, is dit tevens gunstig voor de stabiliteit en sterkte. Het kunststof zit tussen twee aluminium strips welke fabrieksmatig verlijmd zijn aan de natuursteen ribben of afdeklijsten. Op deze manier zijn er eigenlijk twee delen, een verstijvingsprofiel (door verlijming inclusief kunststof onderbreking) en een afdekprofiel, waar ook een kunststof deel in zit om de beglazingsrubbers aan te bevestigen. Het geheel wordt met een schroef aan elkaar gekoppeld. In een later staduim hebben we besloten om de aluminium profielen niet meer toe te passen aangezien aluminium gevoelig is voor contactcorrosie met staal (schroeven of stalen strips). Daarnaast hebben we op deze manier minder verschillende materialen, wat weer gunstiger is voor de productie. Om te kijken wat er zoal mogelijk is met kunststof zijn we een klein onderzoek gestart. We kwamen uit op glasvezelmatten met epoxy. Dit is een harde kunststof, maar nog wel bewerkbaar, wat belangrijk is voor de flenzen met de uitstulpingen aan de zijkant waar de rubbers aan bevestigd worden. De constructie is zo montagevriendelijk mogelijk opgebouwd. Bij een kapotte ruit kan er gericht één glaspaneel vervangen worden, zonder dat de hele afdeklijst eraf zou moeten (wat het geval zou zijn bij een afdeklijst over de volle lengte). (Verdere ‘accessoires’ zijn de vinden in de werktekeningen)
8|9
10|9
impressie
BUITEN
BINNEN
Buiten hebben we ervoor gekozen om de tussenpanelen die voor de vloer zitten ook van hetzelfde materiaal te maken als de rest van de vliesgevel. Zo ontstaat er een mooi geheel in de nieuwe gevel van de meelfabriek.
Binnen hebben we ervoor gezorgd dat er een mooie architectonisch aansluiting ontstaat van de stijlen op de regels.