Tarih Aynası Beşinci Kitap
Medusa’nın Gözyaşları iyonya Yazar Çiğdem Özelsancak Ataş Çizer Anıl Tortop Genel Yayın Yönetmeni Özlem Tortop Akkaya Başeditör Yunus Bekir Yurdakul Sanat Yönetmeni Ozan Tortop
ISBN: 978-605-4634-33-0 Sertifika No: 12172 İzmir, 18 Nisan 2013 Baskı: Özden Ofset Matbaacılık ve Ambalaj San. Koll. Şti. Kemalpaşa Organize Sanayi Bölgesi Atatürk Mahallesi Gazi Bulvarı No: 148-B Kemalpaşa / İZMİR
Sertifika No: 15666 © Her hakkı saklıdır ve Top Yayıncılık Pazarlama Sanayi ve Ticaret Limitet Şirketine aittir. Yazıları ve resimleri aynen veya değiştirilerek alınamaz ve yayımlanamaz.
Top Yayıncılık Pazarlama Sanayi ve Ticaret Limitet Şirketi 850. Sokak Nu. : 38/Z-1 Konak İZMİR - www.top.com.tr Telefon: 90.232.4257963 Belgegeçer: 90.232.4459112
Çiğdem Özelsancak Ataş, yazar 975’te, Adana’da doğdu. Çocukluğunda en büyük eğlencesi, annesi Cici’yle birlikte tarihsel öyküler kurgulamaktı. Anadolu Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü’nü bitirdi. Aynı üniversitede yüksek lisans yaptı. 1997’de öğretmenliğe başladı. Öğrencilerinin de tarihe en az kendisi kadar ilgi duyması için elinden geleni yapmayı ilke edindi. 2003’te Ata doğdu. Kapkara gözleri ve dinmek bilmez merakıyla; kitaplar, çocuklar ve tarihle dolu yaşamına yepyeni bir yön verdi. Ve Ata’nın büyüyen çığlığı Tarih Aynası’nı doğurdu. Bir dizi olarak kurguladığı yapıtlardan ikisi “Taş Duvarların Sesi/ Hitit” ve “Sağdaki Yedinci Taş/ Urartu” ilk kitapları olarak 2010’da yayımlandı. Dizinin üçüncü kitabı “Aynanın Elleri/ Frigya” 2011’de çıktı. Dördüncü kitap “Dikenli Ok Uçları/ Lidya” 2012’de ulaştı okura. Dizinin altı ve yedinci kitaplarını da yazdı. Eşi, oğlu, ailesi ve öğrencilerinden oluşan kocaman bir dünyası var. Eskişehir’de yaşıyor.
cigdematas@gmail.com
Anıl Tortop, çizer
1983’te, Ankara’da doğdu. Ankara Anadolu Güzel Sanatlar Lisesi’nde resim, Eskişehir Anadolu Üniversitesi’nde çizgi film ile yeniden tanıştı. Bisiklete binmek, kitap okumak ve akordiyon çalmak için eline geçen her fırsatı değerlendiriyor. Çizgi filmleri, çikolatadan bile çok seviyor. En son Avustralya’da kanguruya binerken görüldüğü söyleniyor. anilmation.com - twitter.com/aniltortop
Kocaman kapkara gözlerinle girmeseydin yaşantıma, bakmasaydın uzun kirpiklerinin altından muzip ışıltılarla, sonu gelmez merakın ve uzayan sorularınla senfoni yaratmasaydın aklımda, gezegenim bomboş olurdu; kimsesiz ve ıssız... Küçük Prensim Ata’ya...
8
“Gerçek olamaz! Anneanne bir şey söyle n’olur!” Ata ve Cici diz çökmüş, aynanın parçalarına bakıyorlardı. “Ne söyleyeyim oğlum? Felaket!” Mutfakta otururlarken, Ata’nın odasında bir şangırtı kopmuş, telaşla içeri koşmuşlardı. Manzara karşısında ikisinin de tüyleri diken diken olmuştu. 9
mı?” du:
“Cici, bir camcıya götürsek, yapıştırır Anneanne, dizlerinin üzerinde doğrul-
“Evet evet. Böyle eli kolu bağlı oturmaktan iyidir.” “Cici, bak! Bir şeyler belirdi sanki!” Aynanın üzerinde yarım harfler vardı. Ata elindeki parçayı diğer parçanın yanına götürdü. Yarım harfler aynadan dışarı çıktı. Tavanda daireler çizerek dönmeye, birleşmeye başladı. Sonra aynaya kondu. Yazılar hâlâ bölük pörçüktü: “Herha… bi… camc… ol…az!! Filozo… ra ihtiyacı… v..r!” “Ne yazdığını anlayabildin mi Ata?” “Yok! Sen?” “Hayır. Daha açık konuş bizimle. Anlayamadık seni!”
10
Ata bir kâğıda aynanın söylemeye çalıştığı şeyi yazdı. “Bendeki parçada birtakım şeyler belirdi Cici.” “Dur bakayım, bendeki yarısında da öyle. Ama farklı görüntüler sanki.” Ata aynaya eğildi. Belki yakından bakarsa daha net ipuçları yakalardı. Cici de diğer kırık parçayı eline almış, evirip çevirmeye başlamıştı. “Yemyeşil bir vadi görüyorum galiba. Sende ne var Cici? Cici? Ciciiiiii!”
11
12
Uçsuz bucaksız, yemyeşil bir arazi… Yeşilliğin içinde kıvrılan bir akarsu… Zeytin ağaçları, kır çiçekleri… Kırık bir ayna… Kırık… Parçalanmış… Kaybolmuş… Ata, çimenlerin üzerinden etrafına bakınıyordu şimdi. Başı döndü. Sığındığı tek nesneye sımsıkı sarıldı, kendini yeşil örtüye bıraktı. Gözlerini kapattı. Galiba şu anda yapılacak en doğru davranıştı bu. Düşünmeliydi. Kuş sesleri… Birçok türün hem de. Anneannesi, “Gözlerini kapa ve sesleri ayırmaya çalış. Koca bir toplum var çevremizde. Bu seslerin her biri, ayrı bireylere ait.” derdi hep. Ah Cici! Neredesin?
13
“Delikanlı! İyi misin?” Göz kapaklarını araladı Ata. Başı hâlâ fena halde dönüyordu. Uzun sakallı üç adam üzerine eğilmiş, kendisine bakıyordu. Birden toparlandı: “Neredeyim?” İçlerinden biri yanıtladı Ata’yı: “Nerede olmak isterdin?” “Anneannemin yanında.” Diğer adam girdi söze: “Birisinin yanında olmak için fiziksel birliktelik gerekli değil ki. Düşüncelerimizle de sevdiklerimizin yanında olabiliriz!” “Of amcalar! Amma felsefe yaptınız! İşiniz gücünüz yok mu sizin?” Üçüncü adam şaşırdı Ata’nın tepkisine: “İşimiz bu zaten!” “Nasıl yani?” 14
“İşimiz düşünmek. Filozofuz biz!” Ata elinde buruşturduğu kâğıdı açtı: “Herha… bi… camc… ol…az!! Filozo… ra ihtiyacı… v..r!” Gözleri ışıl ışıl parladı: “Sizden söz ediyor!” Yarım cümleyi yüksek sesle okudu: “Herhangi bir camcı olmaz! Filozoflara ihtiyacım var!” “Seni dinleyeceğiz delikanlı ama önce tanışalım. Benim adım Tales. Bunlar da arkadaşlarım Anaksimandros ve Anaksimenes.” “Tanıştığımıza sevindim. Ben de Ata. Şaşkın ve kaba göründüğümün farkındayım. Ama açıkladığım zaman anlayacaksınız.” Anaksimandros gülümsedi: “Evrende hiçbir şey nedensiz değildir genç adam. Mantıklı nedenlerin vardır, eminiz.” Ata yeni yeni kendine gelmeye başlıyordu. Birden durdu: “Tales! Biliyorum seni. Kroisos senden söz etmişti.” 15
Yaklaşık iki bin altı yüz yıl önce, İyonya’da, ulu bir ağaç altında tartışan dönemin bilgeleriyle tanışmak; Tales, Anaksimenes, Anaksimandros’un
soran/sorgulayan konuşmalarına kulak kabartmak ilginç olsa gerektir. Dahası, “Değişmeyen tek şey değişimdir!” savını o dönemde öne süren Heraklitos ile karşılaşmak, “tarihin babası” Herodot ile söyleşmek ne heyecan verici olurdu kimbilir! Onlarla tanışmanız içindir bu yapıt. Ata ve Cici sizi çağırıyor.
top.com.tr