8 minute read
Emilio Gallego, secretario xeral da Confederación Empresarial de Hostelería de España
En Vaca.tv
Advertisement
Durante a celebración do 31.° World Buiatrics Congress tivo lugar unha mesa redonda titulada “Omnívoros, desmontando mitos”, un espazo centrado en poñer en valor o sector produtor e o consumo de carne. Nela estivo presente Emilio Gallego, de Hostelería de España, con quen falamos para afondar nas sinerxías que se poden desenvolver entre os sectores hostaleiro e veterinario.
Por que é importante para o sector hostaleiro ter a posibilidade de intervir en congresos técnicos coma este?
Participar no Congreso Mundial de Buiatría foi unha oportunidade de comunicar o momento no que se atopa a hostalaría de España e a importancia que ten para nós a relación coa cadea de valor. Algo tan relevante como a carne é fundamental para a gastronomía española e a nosa é unha hostalaría que valoriza o produto, que se basea nel e tamén na súa boa execución. Foi unha ocasión magní ca para poder compartir inquietudes e unir forzas.
En concreto, participou nunha mesa redonda sobre omnívoros. Que achegou a hostalaría nesta temática?
Achegamos ao contido deste congreso a unhas visións máis poliédricas, con distintos enfoques. En concreto, centreime na necesidade de ter en conta que cando nos estamos alimentando realizamos, por suposto, un acto biolóxico, a necesidade humana de incorporar alimentos e bebidas, pero tamén levamos a cabo unha función social. En países como España, ou en toda a conca mediterránea, gozar dun restaurante adóitase facer con amigos, familiares, etc. e sempre en todo tipo de celebracións. É algo que temos integrado na nosa maneira de ser; forma parte da nosa cultura. O que quixen compartir nesta mesa é a visión dunha alimentación moito máis completa, que ten en conta a parte emocional.
Cada día proliferan máis as iniciativas en contra do consumo de produtos de orixe animal. Cal é a postura de Hostelería de España neste sentido?
As nosas empresas sempre van dar resposta ao que os clientes nos demanden; esta é a máxima en calquera tipo de mercado. Aínda así, desde Hostelería de España somos conscientes de que a Hostelería traslada a paisaxe ao prato, de que exerce como catalizadora da nosa historia, cultura, tradicións, paisaxes, climas… A actividade humana o que xo foi ir xerando ese tipo de produtos, froito do que nos dá a natureza, non? Por tanto, somos conscientes de que, aínda que aparecen novas tendencias, algunhas delas moi radicais e ás que tamén debemos dar resposta, temos claro que hai unha
base de alimentación tradicional que non sería intelixente perder. Nese sentido, os locais traballan por ofrecer un produto ben elaborado e cunha boa relación calidade-prezo, que en España é insuperable. Estamos comprometidos con isto e ímolo a seguir estando.
Entre os temas que abordou nas súas intervencións, estaba a concepción actual que se ten da cociña. Hai que entender o cociñar como un gusto?
Non cociñar é unha tendencia que actualmente está a medrar dunha maneira moi rápida. Non cociñar na casa é algo que está a ocorrer, mesmo, en economías máis desenvolvidas que a española e, sobre todo, está a arraigarse dunha maneira moi forte nos mozos. Sen dúbida, cociñar forma parte da nosa cultura, trátase dunha habilidade máis que temos na sociedade. Perdela provocaría un empobrecemento da sociedade e da nosa cultura, e unha perda tamén das nosas tradicións. Nese sentido, necesitamos seguir formando e comunicando á poboación, especialmente aos mozos, a importancia de coñecer o valor dos alimentos, de establecer unha nutrición equilibrada, de dispoñer dun coñecemento en profundidade dos produtos e de saber cociñar. É necesario seguir cociñando, en maior ou menor medida; que sexa unha habilidade que non se perda.
Que valoración fai da súa experiencia no WBC de Madrid?
Foi positiva. É necesario un traballo conxunto de toda a cadea de valor, coa maior integración posible. A tarefa que temos por diante é inxente: traballar en rede. Colaborar entre todos os axentes desta cadea é fundamental e a postura de Hostelería de España neste sentido é de compromiso, de estar aí, porque se nos necesita.
Nós xa estamos a traballar en liñas de colaboración. Axudar en todos os ámbitos que teñen que ver coa sustentabilidade e coa redución do desperdicio alimentario e do impacto ambiental dos procesos de cociña é algo fundamental para o noso sector. Tamén formamos parte dunha iniciativa para promover a publicidade de aspectos non funcionais dos alimentos, é dicir, que non só se conte que proteínas, hidratos de carbonos, azucres ou graxas teñen os alimentos, senón tamén a parte emocional ou cultural. En de nitiva, tratamos de prestar atención a todos eses factores experienciais que máis nos importan cando consumimos estes alimentos na hostalaría.
AUTOSPIRE
MEZCLADORA AUTOPROPULSADA 12 – 24 M3
> FRESA 200 CV ANCHURA 2M > CINTA DE DISTRIBUCIÓN TRASERA DERECHA E IZQUIERDA > 3 MODOS DE AVANCE: SILO, TRABAJO, CAMINO > VELOCIDAD 40 KM/H PARA TODA LA INFORMACIÓN, CONTACTE CON NUESTRO REPRESENTANTE DE VENTAS: JORDAN VARAGNE – 0033 607 647 735
una iniciativa parauna iniciativa para a los a los
#YOSOYCAMPO ES UN PROYECTO IMPULSADO POR VIRBAC #YOSOYCAMPO ES UN PROYECTO IMPULSADO POR VIRBAC ESPAÑA CON EL FIN DE DAR A CONOCER Y DIVULGAR EL ESPAÑA CON EL FIN DE DAR A CONOCER Y DIVULGAR EL TRABAJO DE LOS PROFESIONALES DEL CAMPO, EN ESPECIAL TRABAJO DE LOS PROFESIONALES DEL CAMPO, EN ESPECIAL VETERINARIOS, GANADEROS Y OTROS PROFESIONALES VETERINARIOS, GANADEROS Y OTROS PROFESIONALES “Debemos intentar que o gandeiroRELACIONADOS CON ESTE SECTOR. RELACIONADOS CON ESTE SECTOR.
O amor polos animais grandes e a admiración polo veterinario que atendía a granxa de seus avós foron os principais motivos que levaron a Sem Rodríguez Tallón a exercer a
Veterinaria. Na nova entrega de #YoSoyCampo de Virbac coñecemos a súa carreira e a
súa visión sobre o futuro dos veterinarios.
Que te motivou a ser veterinario?
Son dunha aldea pequena da provincia de Ourense na que cada veciño tiña dúas ou tres vacas. Sempre lles tiven agarimo aos animais grandes e ese foi un dos motivos polos que eu estudei Veterinaria. Outra vertente foi a figura do veterinario clínico que coidaba as vacas dos meus avós. Unha persoa maior, humilde, con moita bondade e que cos seus tratamentos antibióticos e, a maiores, cos seus remedios caseiros curaba os animais. O que máis me marcou é que el cobraba segundo a economía da xente. Era unha persoa que nin se enriquecía co que facía.
Como foron os comezos nesta profesión?
Os meus comezos remóntanse a hai 22 anos, cando empecei a traballar na ADS de porcino en Silleda. Ao cabo dun ano incorporeime a Nutrimentos Deza SA e pasei a formar parte do seu equipo xestionando a integración de porcino de ceba. Despois de cinco anos nesa área, sumouse a xestión dos xatos de ceba.
Que é o que máis che gusta do teu traballo?
Por unha banda, enfrontarme aos problemas do día a día dos xatos e tentar solucionalos; por outra, o trato que teño cos donos das ganderías. Con eles e axudados polos nosos compañeiros veterinarios da empresa, tratamos de arranxarlles todos os inconvenientes que se presentan.
Como cambiou a veterinaria dende que empezaches a traballar?
O cambio que máis observo dende hai 22 anos ata hoxe é que cada vez debemos ser máis profesionais. Actualmente xa non temos as armas das que dispuñamos antes e hai que traballar de xeito conxunto co gandeiro. Debemos tentar que deixe de tratar todo con antibióticos e inculcarlle que se centre no manexo. Co novo Real Decreto redúcesenos a cantidade e o tipo de antibiótico que podemos utilizar, polo que nos enfrontamos a unha situación na que temos que cambiar o chip e enfocarnos no manexo das explotacións.
Como ves o futuro desta profesión?
Vexo con algo de preocupación o futuro da veterinaria no que respecta a animais de produción e de grandes animais. Os alumnos de terceiro de carreira veñen facer prácticas de porcino á nosa empresa e a min sempre me gusta preguntarlles a que queren dedicarse. A maioría, un 90 % deles, quere enfocarse a pequenos animais ou á administración. Eu anímoos a que traballen con animais grandes. Hoxe en día trabállase en equipo, hai descansos, tes vacacións, cobras un soldo digno... Por iso animo os futuros veterinarios a que tiren por este camiño.
Por que é tan importante a produción animal?
A produción animal é o sector primario, é dicir, a base da pirámide. Se este non funciona, todo o demais vénse abaixo. Recentemente, vivimos dous claros exemplos: un, durante a pandemia fornecemos carne, leite, ovos etc. para que a xente comprase todo isto nos supermercados. Seguimos traballando a pesar de todos os problemas que aparecían. Outro dos puntos críticos atopámolo agora coa guerra. Sabemos que os prezos están a subir, pero se o sector primario non funciona en España, isto cada vez vai ser peor porque nos veremos obrigados a vender a carne máis cara, o que tamén repercutirá no consumidor. Temos que empezar a producir cereal en España, a elaborar pensos que baixen os custos para que así a carne teña a maior calidade posible e sexa máis barata para o consumidor.
