
2 minute read
Een beeld met een woord Karel Meuleman
Een beeld met een woord
© Tekst en foto: Karel Meuleman
Advertisement
Op verkenning voor een groepsreis in Montenegro kwamen we dit tafereeltje tegen, hoog in het Durmitor-gebergte, met zicht op Servië. Een boerin hoedt er een vijftigtal schapen, vele uren verwijderd van elke bewoonde wereld. Zij doet dit al haar hele leven en ze blijft de ganse zomer daar, op 1.700 meter hoogte, boven de bomengrens. Drinkbaar water haalt ze aan een bron wat verder en slapen doet ze in een schamele, tipi-achtige hut. Ik kan me niet herinneren dat ik er elektriciteit heb gezien. De foto zelf is eenvoudig van opbouw: een witte vlek, waarvan een gedeelte zelfs door de zon beschenen, op een groene achtergrond; de figuur in het zwart staat op 1/3 (in de hoogte zeker, in de breedte bijna). De ‘beweging’gaat van links naar rechts, andersom zou het beeld niet zo werken; bekijk de foto maar eens in de spiegel. Het licht inzoomen maakt dat de figuren er wat opeengedrongen bij lopen. Het oorspronkelijke formaat van 16/9 heb ik nog iets uitgerokken naar een meer panoramisch beeld om storende elementen weg te snijden. Voor ons, verwende Westerlingen, is dit een bijna pastoraal tafereeltje, voor de mens in kwestie is het dagelijkse realiteit. Naar onze normen zijn ze daar arm, in hun ogen leven ze in een wereld die ze altijd al gekend hebben. Zijn ze ongelukkig? Zijn wij gelukkig? Moeilijk te zeggen. Wat bewijst dat alles in het leven relatief is. While hiking with a group in Montenegro, we came upon this scene high in the Durmitor Mountains, overlooking Serbia. A farmer was tending about fifty sheep, many hours away from any civilization. She does this all her life and she stays the whole summer up in the mountains at 1.700 meters, way up above the tree line. I noticed there is a source for potable water a bit further and the farmer sleeps in a shabby, tepee-like hut. I cannot remember if I saw any electricity. The photo itself has a simple structure: a white spot, part of which is highlighted by the sun on a green background; the figure in black is 1/3 (in height certainly, in width almost). The ‘movement’is going from left to right; if it was in the other direction, the image would not work – view the phot in the mirror. The zoom view gives the appearance of the figures being crowded together as they walk. The original is sized 16/9, I have somewhat stretched it to achieve a panoramic picture and cut out distractions. For us, spoiled Westerners, this is an almost pastoral and bucolic scene, for the farmer in question it is the daily reality. To our standards she is poor, through her eyes though she lives in a world she has always known. Is she happy? Are we happy? Hard to say. It just proves that everything is relative in life.