Online: The Sea

Trinity Journal of Literary Translation | 135

Online: The Sea

trans. Caroline Boreham

Far from the large black rocks that the tide caresses, The calm sea, the sea of lulling murmurs, Over there, off the coast, slowly draws back. And her sob of love in the evening air dies off.

The wild sea, the virgin sea, the untamed sea, To the depths of her inviolate mother-of-pearl bed, Returns to sleep, far away, very far away from the shore, Beneath the single pure gaze of the soft starry sky.

The sea loves the sky: it is to better tell him, once more, Aside, in secret, of her immense torment That the wild enamoured beast pulls back from the shore Into her bed of coral, amber and diamond.

And the breeze brings the jealous earth nothing But a whispering breath; vague, teasing. The soul of the oceans trembles like a wife Under the chaste kiss of the impassive heavens.

136 | Modern Greek

Σπίτι με Kήπον

Κ.Π. Καβάφης1

Ήθελα να ’χω ένα σπίτι εξοχικό μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο— όχι τόσο για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες (βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα) αλλά για να ’χω ζώα. A να ’χω ζώα! Τουλάχιστον επτά γάτες— οι δυο κατάμαυρες, και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι. Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγρικώ να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν. Aπό σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν. Θα ’θελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια). Κι εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ’ τ’ αξιόλογα, τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια, να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ οι κεφάλες των.

1 CP Cavafy From Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993