TROUWENS | Beginners Issue #8 | januari 2011
T R O U W E N S
nieuws
Trouwens... Het nieuwe jaar is begonnen. Volgens een stel Chinezen echter nog niet, maar wie de jaren aanduidt met willekeurige diersoorten, kun je sowieso niet al te serieus nemen. In het ontwikkelde Westen zijn we alvast bezig met het maken van goede voornemens. Stiekem maakt iedereen deze namelijk, of je nou op je streefgewicht van 42 kilo zit, je al drie dagen die sigaret hebt laten liggen of van 1 liter vodka per dag naar een halve bent overgestapt, maakt niet uit. Ook de perfecte mens zet haar beste beentje voor, wanneer het nieuwe jaar begint. Januari 2011 is hier, tijd voor een fris begin. En ons goede voornemen is om weer een beginner te zijn.
Tips...
We bevinden ons in het midden van de donkerste winter ooit. Waarom je, buiten je dagelijkse sleur genaamd ‘werk’, nog naar buiten zou gaan, is de vraag. Niet doen dus. Ieder moment dat je thuis achter de tv of computer kan pakken, moet je pakken. Hier een paar tijdverdrijf tips. Documentaire:
Film:
Kings of Pastry Gigantic Terwijl je de met Kerst aangegeten kilo’s bankhangend probeert kwijt te raken, kijk je naar 16 banketbakkers die meedoen met de prestigieuze ‘Meilleurs Ouvriers de France’ wedstrijd. Geen simpele puddingbroodjes en slagroomtaarten die deze suiker kunstenaars hiervoor tevoorschijn weten te toveren. Net zo spannend als een gemiddelde McGyver aflevering en zo ontroerend als miljoen konijntjes op een heuvel »» www.pastrykings.com colofon
Lig je lekker op je bed, hoofd richting beeldscherm, dekentje erbij? Goed zo. Gigantic gaat over een jonge matrassenverkoper die een Chinese baby wilt adopteren. Op een dag komt er een meisje bij hem in de winkel die net zo lekker op de matrassen in zijn winkel ligt als jij nu op je eigen bedje. »» giganticthemovie.wordpress.com
SITE:
Peter Gronquist
De felbegeerde gouden Versace M60 - een geweer voor de vredelievende mensen onder ons- van Peter Gronquist kijkt prachtig weg. Aangezien je geen schoorsteenmantel hebt om ‘m boven te hangen, laat staan een bankrekeningnummer met circa vijf nullen, moet je het doen met een plaatje vanaf je zuur verdiende MacBook. Gronquist maakte onder andere ook een Paul Smith kernkop, Louis Vuitton cirkelzaag en Burberry jachtgeweer. Kerst is voorbij, tijd voor modebewust oorlogvoeren. Vanachter je laptopje dus. »» www.petergronquist.com
“TROUWENS is een magazine dat gemaakt wordt door Trouw, voor de bezoeker van Trouw.” Hoofdredactie: Antje Klaster Eindredactie: Mirla - wijkunnenschrijvengoed.nl Bijdragen: Antje Klaster, Aron Friedman, Luc Mastenbroek, Mirla Klijn, Pepijn van den Wall Bake, René Passet Fotograaf spread: Yannick van de Wijngaert Design: 178 aardige ontwerpers.nl Drukker: Nuance Cover: Model: David Koppelaar Fotografie: Atakan Akardere Art direction: DarkRaum Wil je ook iets zeggen of laten zien, dat mag, graag zelfs. Mail je ideeën, foto’s, mening, tips&trucs, liefdesverklaringen en dergelijke naar: antje@trouwamsterdam.nl En heb je een toffe winkel of ander bedrijf waar deze krant zeker gratis te verkrijgen moet zijn, bel dan met 020 - 4637788 Waar wij zitten: Wibautstraat 127, 1091 GL, Amsterdam
ARTIKEL Pepijn van den Wall Bake
TROUWENS | Beginners Issue #8 | januari 2011 | Pag 3
TROUWE HONDEN
Tan (24) Diederik (26) Hier mag je dus niet roken he!?
Oh echt? Ja sorry, we zochten even de rust op, want we zijn bezig met de dikste nederhop plaat allertijden.
In dat geval is het jullie vergeven, hoe heet jullie nederhopformatie? Sjonnie T en Meester Diedmaus.
Met jullie muzieksmaak is tenminste niks mis.
Nee inderdaaad, we zitten in Trouw! Maar dat we hier zijn is puur imagematig hoor, we hebben hem (Caribou red.) niet eens gezien en alleen maar zitten ouwehoeren over hoedeplanken.
Ah! Een wulpse dame.
Wulps? Wat betekent dat nou weer?
Vat het maar op als een compliment, ben je onlangs nog iets cools en nieuws begonnen?
Ja, ik ben dus laatst voor het eerst naar een housefeest gegaan in Amsterdam. Ik ben verkocht.
Goed om te horen, dat is inderdaad echt cool en nieuw. Ja, het is echt zoveel beter dan hardcore feesten, hier zijn tenminste wat meer meisjes, en de jongens zijn veel beter gekleed.
Dus jij was vroeger van de hardcore? Dat is wel zorgwekkend.
Was? Nog steeds wel hoor! Ik vind de muziek gewoon heel fijn, maar deze feesten zijn wel echt beter.
Wie ben jij, en hoe is het nou?
Het is goed. Maarten Kadiks, DJ, SUB en Media Specialist, verder vrij generalitisch.
Heb je onlangs nog kippenvel ergens van gekregen?
Zeker! Art Department in NYC drie weken geleden, de muziek was zo fris! En van de plaat die ik nu aan het maken ben, waarschijnlijk niet omdat hij zo goed is, maar omdat het tof is je eigen beats te draaien.
Shackleton
Allesbehalve dood en begraven
Interview René Passet
Hij is de voodoo-hogepriester van de Britse basbeweging, maar woont -zoals zoveel muzikanten- tegenwoordig in Berlijn. Shackleton is de naam. Wie Shackletons muziek voor het eerst hoort, denkt terecht in een duister dubstep-voodooritueel te zijn gekomen. Toch is het ‘D-woord’ veels te beperkt voor de broeierige mix van percussie, pikzwarte baslijnen en elektronica die Sam Shackleton sinds een jaar of vijf de wereld in jaagt. ‘De omschrijving van donkere dupstep voor mijn muziek kan misleidend zijn’, beaamt de Brit. ‘Mijn muziek is niet gemaakt volgens de mores van veel moderne dupstep. Daarnaast roept de omschrijving ‘donker’ wellicht associaties op met macho en agressie. Ik wil niet dat mensen mijn muziek zo zien. Het is wellicht niet zo super glossy als veel andere moderne dansmuziek, maar ik zou toch graag willen dat mensen mijn muziek als warm en zelfs feestelijk zien in plaats van donker.’ Voel je jezelf überhaupt onderdeel van de dubstepscene? ‘Dat is een moeilijke vraag om te beantwoorden. Ik ging in de begindagen van dubstep samen met mijn vrienden regelmatig naar FWD>> in de Londense club Plastic People. Destijds noemden we die muziek garage of zelfs grime.
‘Ik leerde in die tijd jongens kennen als Kode 9, Mala en Loefah. Zij hebben me altijd gesteund en ik respecteer ze’ Maar ik ben er niet zeker van of ze zelf nog wel dubstep maken. Naar de vandaag de daggeldende mainstream-definities tenminste.’
Skull Disco Jarenlang runt Shackleton samen met z’n vriend Appleblim Skull Disco. Een underground platenlabel dat gefinancierd wordt met het geven van dubstepfeesten in kraakpanden en (later ook) reguliere clubs. De naam Skull Disco is afkomstig van een sinister ritueel van een Afrikaanse stam. Die groeven hun doden op bij speciale gelegenheden, zodat deze mee konden feesten. Ook de tien singles (en twee verzamelalbums) die tussen 2005 en 2008 verschijnen, worden gaandeweg donkerder en onheilspellender van toon. De tiende en laatste single krijgt de profetische titel Soundboy’s Suicide Note. Daarna wordt het stil rond Skull Disco. Waarom besloot Shackleton het label eigenlijk in winterslaap te brengen? Waren het distributieproblemen, ruzie of muzikale frustraties? ‘Nee, de zakelijke kant ging juist erg goed. Ik had een fantastische distributeur. En muzikale frustraties heb ik doorlopend, maar dat is niet meer dan normaal als je om je eigen muziek geeft. Ik wilde stoppen met het label om een aantal redenen. Allereerst wilde ik het bijzonder houden. Het idee om aan een dood paard te trekken vervulde me met afschuw. Daarnaast voelde het een beetje vreemd dat sommige media het label een belangrijker rol toedichtten dan het mijns inziens verdiende. Ze zagen Skull Disco als een platenlabel dat de lijntjes verbond tussen techno en dupstep. Zo had ik het nooit bedoeld. Ik werd er doodmoe van. Tenslotte durfde ik tekenaar Zeke (Plough, rip) op het laatst nauwelijks nog te vragen om opnieuw een platenhoes met doodshoofden te ontwerpen. Het was mooi geweest.’ Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Na z’n verhuizing van Londen naar Berlijn brengt Shackleton in 2009 een sterk album uit op Perlon, dat tot dan toe vooral bekend staat als minimal technolabel. Het levert hem nieuw publiek
TROUWENS | Beginners Issue #8 | januari 2011 | Pag 5
op, maar zelf bewandelt de muzikant ook nieuwe wegen. 3EP’s klinkt kaler en soberder dan z’n oude werk. ‘Ik ben er niet van overtuigd of dat wel zo’n nieuwe weg is’, betwist Shackleton die conclusie. ‘Ik ga gewoon mijn eigen gang, weet je. Als er al sprake is van verandering dan komt dit vooral doordat het me in de studio steeds beter lukt om het geluid te krijgen dat ik in mijn hoofd heb.’ Fabric 55 Inderdaad heeft Shackleton in amper vijf jaar een volstrekt uniek idioom geschapen. Zinderend, spannend en bij tijd en wijle prettig oncomfortabel.
‘Ik kom niet uit de dj-cultuur. Nooit voelde ik de behoefte om andermans muziek te presenteren, om eerlijk te zijn.’ Net als eerder Omar S en Ricardo Villalobos voor Fabric deden. De reden waarom Shackleton op Fabric 55 hetzelfde doet, is simpel: hij is geen dj. ‘Als ik optreedt dan gebruik alleen eigen nummers dus het zou een beetje vreemd zijn als ik ineens muziek van anderen zou kiezen’, vindt Shackleton. ‘Ik kom niet uit de dj-cultuur. Nooit voelde ik de behoefte om andermans muziek te presenteren, om eerlijk te zijn. Niet omdat ik er niet van hou maar omdat ik weet wat ik wil maken en hoe ik het moet brengen.’ Was het moeilijk om de juiste flow te vinden in de mix? Of is het een reflectie van de livesets die je doet? ‘Dat is het zeer beslist. Afgelopen zomer speelde ik een liveset in Fabric. Dit is de studioversie daarvan. Ik ben dicht bij de oorspronkelijke set van die avond gebleven, maar ik vond het suf om hem exact te reproduceren. Dus er zitten wat edits en kleine koerswijzigingen in. Sommige nummers komen nu op onverwachte punten bij elkaar, wat de mix naar mijn mening interessanter maakt.’
Veel van je muziek wordt gedomineerd door delicate percussie. Het moet je vast uren of zelfs dagen hebben gekost om het te programmeren. Heb je ooit overwogen om percussie te leren spelen of om met een percussionist samen te werken? ‘Haha, je hebt gelijk. Het kost me inderdaad heel veel tijd. Dagen is wat dat betreft geen overdrijving. In het verleden heb ik met een percussionist gewerkt maar het bleek heel moeilijk om de twee geluiden te fuseren zonder dat het afgezaagd ging klinken. Zelf heb ik ook wat percussie-instrumenten, al ben ik een slechte drummer.’ Wanneer realiseerde je voor het eerst: ik ben een muzikant? ‘Ik durf de term muzikant nog steeds niet hardop te gebruiken. Ik voel me een knoeier vergeleken met muzikanten die echt kunnen spelen. Nooit had ik gedacht hier mijn boterham mee te verdienen. Echt elke dag verbaas ik me nog over het feit dat mensen mijn muziek tof vinden. Ik hoop dat dit niet verandert en dat ik muziek kan blijven produceren die ik de moeite vind. Dit is het enige dat ik kan.’ Heb je het punt reeds bereikt dat je denkt: ik kan alles maken dat in mijn hoofd zit. Of is het nog steeds een dagelijkse worsteling? ‘Ik had gedacht dat het op termijn makkelijker zou worden, maar dat is niet zo. Het is en blijft hard werken. Ik wil muziek kunnen maken waar ik oprecht tevreden over ben en zal moeten accepteren dat dit proces heel langzaam verloopt en constante aandacht behoeft. Het lukt me wel steeds beter om dingen te krijgen zoals ik wil dat ze klinken. Maar soms zit iets in mijn hoofd en komt het er niet uit. Je kunt een goed nummer bedenken, maar dan ben je er nog niet. Vaak moet je lang zoeken naar dat ene element dat precies past. Het is geweldig als dat lukt.’
Shackleton staat op zaterdag 5 februari live bij 360 in Trouw
OP REPEAT
Op Repeat
BEAR DAMEN
Bear Damen runt het Amsterdamse label Non-Records waar artiesten als Palmbomen, Renkas, Ganz Nackish en hijzelf bij zitten. Bear is pas 22 jaar MAAR hij is al een heel eind op weg. Tekenfilms, drums en gabber zijn van grote invloed geweest op Bear zijn muzikale smaak. Waarom lees je in deze editie van ‘Op Repeat’.
Had je als kind al voorkeur voor bepaalde muziek? Ik had toen ik acht was een cassettedeck met cassettes van Alfred Jodocus Kwak die erg tot de verbeelding spraken. Zo had je een aflevering die zich afspeelde bij een booreiland en onderwater, met heel veel mooie effecten en klankpaletten om een onderwater landschap op een auditief spannende manier te illustreren. Er zat ook heel veel 707-driven disco tussendoor. De tekenfilmserie, bedacht en opgezet door Herman van Veen, heeft veel invloed op me gehad. Ik kan overigens nog uren doorgaan over series, cassettes en films die me in die tijd hebben bestookt met heerlijke waanzin, en mijn psyche hebben laten groeien tot een oncontroleerbare golem. (Golden Axe en Threat, eigenlijk alle muziek op de NES / SNES, Peter & de Wolf, David de Kabouter, Hannah Barbera, etc.) Wat was de eerste cd die je kocht? En draai je die nog weleens? Dat was de soundtrack van Mission Impossible, en ja die draai ik nog geregeld. Vooral vanwege die herinneringen. Ik kocht alleen maar soundtracks, o.a. dat jaar die van Goldeneye, de beste Bond-film ooit. Net als de geur van natte stoeptegels in de zomer, doen die soundtracks iets heel raars met mij. Het was overigens wel winter toen die films uitkwamen, dus kerstmis is iets wat gelijk in me opkomt als ik ze weer hoor. Alles had nog glans toen, de bioscoop, muziek, school. Nu is alles waanzin. Heb je weleens een muzikale ‘fout’ gemaakt? Dus ben je bijvoorbeeld groot fan van New Kids on the Block geweest, of heb je je kamer vol Milli Vanilli posters gehangen? Nee. Muzikale fouten (als in ‘smaak’) bestaan natuurlijk niet echt. Visueel gezien zijn er misschien wat goedkope dingetjes die ik nu niet meer tof vind. Hakkuhbar-cd covers en zo, die vind ik nu wel echt kut. Mijn zus en ik liepen op de lagere school rond in Aussies en Cavello’s te hakken op
Thunderdome compilaties, Ruffneck, Darkraver, Fuckface enzovoorts. Mijn zus had de zijkanten van haar hoofd geschoren met zo’n paardenstaart in het midden, en dan nog een hippiebril op, om vervolgens ‘s nachts uit huis te glippen om achterop de scooter van haar vriend naar Club X, of Mysteryland te gaan. Best wel nice eigenlijk. Ik bedenk nu eigenlijk pas dat vrouwengabber misschien wel van Lara Croft zou kunnen komen. Kan dat? Of was Toby Gard (bedenker van de Lara Croft game red.) misschien gabber? Speel je muziekinstrumenten? Drums, ik drum sinds mijn zesde. Ik ging op les en kreeg zo’n oefenmatje omdat ik anders met Lego drumstokken maakte, en dan op de gloednieuw gewitte muren sloeg als een infantiele bok. Te veel energie denk ik. Het is ook omdat je meer fysiek meegaat in de muziek, dat is voor mij heel belangrijk. Drummen blijft één van mijn grote passies, het staat bij een hoop dingen centraal, hoewel drums alleen het nooit lang volhouden. Nummers met alleen drums, werken niet lang. Welke artiest had van jou nooit hoeven beginnen met een carrière in de muziek? Ikzelf. En Bach. Welk kindsterretje heeft je voorkeur: Michael Jackson, Jan Smit of Britney Spears en waarom? Michael en Jan vind ik de enige echte 'kindsterretjes' in dit rijtje. Michael was het meest talentvol en dan ga ik dus voor hem. Om een goede reden te geven: Michael nam zelf thuis demo’s op o.a. 'Don't Stop Till You Get Enough', met Randy die op wat flessen sloeg, Janet die wat background vulling verzorgde en ze zo samen thuis dat nummer repeteerde. Goud.
PROGRAMMA Club - januari 2011
TROUWENS | Beginners Issue #8 | januari 2011 | Pag 7
ZA01JAN
VR14JAN
Doe of je thuis bent DJ’s: Patrice Bäumel (360, Trouw, Amsterdam) & Nuno dos Santos (360, Trouw, Amsterdam) aka 360, Melon (Ratio?, Trouw, Amsterdam), William Kouam Djoko
DJ’s: Villa (Abracada, Brussel) Sound Pellegrino Thermal Team feat Teki Latex & Orgasmic (Sound Pellegrino, Paris) Joost van Bellen (Rauw, Amsterdam) Homework DJ’s (Made to Play, Amsterdam) Job de Wit (Foxes & Wolves, Amsterdam) Riptide (Rauw Amsterdam) Visuals by JPECH »» Entrée ¤17 | Voorverkoop ¤15 | Trouwe Honden ¤14 »» www.rauwrauw.nl
TROUWENS…
(Late Night Society, Amsterdam)
Edwin Oosterwal (Rejected, Trouw, Amsterdam)
Aron Friedman (Crackhouse, Amsterdam)
RAUW
Brent Roozendaal (Crackhouse, Amsterdam) San Proper (Perlon, Amsterdam)
Carlos Valdes (Soulrock, Amsterdam) Sandrien (Imprint, Amsterdam)
Eric de Man (ManMadeMuzik, Utrecht)
Jan van Kampen (Dekmantel, Amsterdam)
Olaf (Trouw, Amsterdam) »» Entrée ¤17 | Voorverkoop ¤15 | Trouwe Honden ¤14 VR07JAN
KING SHILOH SOUNDSYSTEM & LOCKDOWN PRESENT Live: Jah Shaka (Jah Shaka Sound System, Londen)
»» Entrée ¤17,50 »» Voorverkoop ¤15 | Trouwe Honden ¤14 »» www.lockdownevents.net
ZA08JAN
360 You heard it here first Live: Arjuna Schiks (All Is One, Amsterdam)
DJ’s: Monokreck (Facebook, Vrijbuiters, Amsterdam) Taras (Wolfskuil, Rotterdam) Mirella Kroes (WKND, Amsterdam) Miss Melera (GZG, Haarlem) Lin, Freek Fabricius (030303, Utrecht), Thomas Dulle (Utrecht) Jeff Moore (Catwalk, Rotterdam)
Patrice Bäumel (!K7, Trouw, Amsterdam)
& Nuno dos Santos (Compost Black, Trouw, Utrecht)
aka 360 | Visuals by Arnout Hulskamp (Trouw, Amsterdam) »» Entrée ¤15 | Voorverkoop ¤12 | Trouwe Honden ¤11 »» www.360-music.org
ZA15JAN
CLONE
DO27JAN
GUI BORATTO Live: Gui Boratto (Kompakt, Sao Paulo)
DJ’s: 360 aka Patrice Bäumel (360, Trouw, Amsterdam) & Nuno dos Santos (360, Trouw, Amsterdam) »» Entrée ¤17 | Voorverkoop ¤15 | Trouwe Honden ¤14 »» www.guiboratto.com VR28JAN
DE MAN ZONDER SCHADUW DJ’s: De Man Zonder Schaduw (GZG, Amsterdam)
Royal Oak Session DJ’s: Space Dimension Controller (Royal Oak, R&S, Belfast) Serge (Clone, Rotterdam) »» Entrée ¤15 | Voorverkoop ¤13 | Trouwe Honden ¤12 »» www.clone.nl
Mirella Kroes (Earth, Amsterdam) »» Entrée ¤15 | Voorverkoop ¤12 | Trouwe Honden ¤11
DE VERDIEPING
(Kompakt, Köln) Roger Geressen (Wolfskuil, Nijmegen)
ZA29JAN
KOMPAKT DJ’s: Michael Mayer
FIBER FESTIVAL Audiovisual Network Festival 2011 DJ’s:Delta Funktionen (Delsin, Leeuwarden) .Pim (Amsterdam) Fafi Fabi (CSW, Utrecht) Visuals by Living Room (Berlin) DeFrame collective (Utrecht) Daan Kars (Utrecht) AV performance: arik Barri (Utrecht) »» Entrée NIGHT ¤15 | Trouwe Honden ¤13 »» nachtprogramma van 21.00 – 05.00 »» www.fiberfestival.nl
VR21JAN
VAKANT DJ’s: Onur Özer (Vakant, Istanbul) William Kouam Djoko (Late Night Society, Amsterdam)
»» Entrée ¤15 | Voorverkoop ¤13 | Trouwe Honden ¤12 »» www.vakant.net
ZA22JAN
RATIO? Timeless muscular house in all its glory Live: Nicolas Jaar (Wolf+Lamb, Clown & Sunset, New York) DJ’s: Melon (Ratio?, Trouw, Amsterdam) Olaf (Trouw, Amsterdam)
»»
Entrée ¤17 | Voorverkoop ¤15 | Trouwe Honden ¤14
»» www.kompakt.fm
DE VERDIEPING
IMPRINT Live: Frank Haag (Thema, Amsterdam) DJ’s: Sandrien (Imprint, Amsterdam) Viktor Palmer (Amsterdam)
»»
Entrée ¤17 | Voorverkoop ¤15 | Trouwe Honden ¤14
Z030JAN
TROUW OP ZONDAG DJ’s: Olaf (Trouw, Amsterdam)
MORE ARTISTS TO BE CONFIRMED
»»
Entrée ¤17 | Voorverkoop ¤15 | Trouwe Honden ¤14
Kaarten voor alle avonden in TrouwAmsterdam zijn online te bestellen via www.trouwamsterdam.nl TrouwAmsterdam Wibautstraat 127 1091 GL Amsterdam T. +31 (0)20 463 77 88 F. +31 (0)20 463 77 58 www.trouwamsterdam.nl
360 - 04 december 2010
Programma de Verdieping - januari 2011 (de culturele benedenruimte van Trouw)
DO20JAN
DO27JAN
‘Seeing Sounds, a film night on music culture.’ Filmavond met verschillende documentaires en speelfilms over muziekscènes in verschillende steden wereldwijd. Seeing sounds wordt georganiseerd door Radna Rumping van Future Vintage »» Entree ¤4 »» Aanvang 20.00 »» www.facebook.com/seeingsnds
OpenHaard is een maandelijkse inspiratieavond – met sprekers – waarin we opzoek gaan naar de drijfveren van bijzondere ondernemers, kunstenaars, ontwerpers, techneuten, wereldverbeteraars en andere actievelingen. Wat zijn hun passies, inspiratie of obsessies? Wie zijn hun helden? Waar halen ze de brandstof vandaan om te doen waar ze goed in zijn? »» Entree ¤2,50 »» Aanvang 20.00 »» www.openhaard-avond.nl
SEEING SOUNDS #10
WO19JAN
PECHAKUCHA NIGHT AMSTERDAM Woensdag 19 januari zal de Amsterdamse edtie van PechaKucha voor het eerst plaatsvinden in De Verdieping. Dit is een uit Tokyo afkomstige presentatieavond waarbij kunstenaars, ontwerpers, architecten, grafici, modeontwerpers hun werk of idee presenteren in 20 dia’s waarbij ze per dia 20 seconden tijd hebben voor een toelichting. Dat komt neer op exact 6 minuten en 40 seconden per deelnemer. Inmiddels is de PechaKucha Night een perfect recept gebleken voor een avondje uit, waarna je terug keert met nieuwe ideeën, een nieuwe samenwerking of misschien zelfs wel een nieuwe baan. De pauzes worden gevuld met drankjes, muziek en videokunst. Kom langs en laat je verrassen door uitzinnige ideeën, dompel jezelf onder in pure schoonheid en bewonder ontwerpen waar je gewoonweg jaloers van wordt. De presentaties worden gehouden door Recensiekoning, Floor Wesseling en Bas van der Poel en Daan van Dam (Wonder Years) en vele anderen. Onder leiding van Golfstromen. »» Entree ¤7 »» Aanvang 20.30 »» Aanvang 21.00 »» www.facebook.com/ pechakuchanightamsterdam
WO26JAN
BEAMCLUB #17
De Beamclub is een maandelijkse avond waar voormalig Rijksakademie resident Sarah van Sonsbeeck kunstenaars uitnodigt om in filmfragmenten te laten zien waardoor zij worden geïnspireerd. Dit kan zowel eigen werk zijn als werk van anderen. Wij starten dit nieuwe jaar met Alicia Framis die in de Beamclub gaat vertellen over haar passie voor de maan. Alle Beamclubs in 2011 gaan over kunstenaars met dit soort ‘dubbele passies’ kunst- wetenschap, of kunstarchitectuur, kunst-Internet etcetera. »» Entree ¤2,50 »» Aanvang 20.00 »» www.beamclub.nl »» www.moon-life.org
OPENHAARD #3
TROUWENS | Beginners Issue #8 | januari 2011 | Pag 11
DE OPTIMISTISCHE BEGINNER PAF’s leeftijd is een groot mysterie, maar ze ziet eruit als een 16-jarig punkmeisje dat na het opsteken van haar middelvinger naar de leraar doorgaat met het zelf tatoeëren van haar onderarm. Ze houdt van borsthaar, katten, ruimtereizen en whiskey, en heeft het woord ‘cynisch’ uitgevonden. Dit alles neemt niet weg dat ze het hart van een babygansje heeft en heel erg haar best doet om Trouw tot een trotse mama te maken.
Volgens een vriendin van mij lijd ik aan een ernstige vorm van aanstelleritis. Ik had het woord ‘aanstelleritis’ al sinds 1985 niet meer had gehoord en deze uitspraak deed me in mijn broek pissen.Toen ik een schone onderbroek uit de kast trok, bedacht ik me dat ik mijn vriendin toch gelijk moest geven. Even daarvoor had ik het jaar 2010 bestempeld met dezelfde tekst die in koeienletters op mijn favoriete shirtje staat; ‘Hell and Back’. Mijn cynische kijk op het jaar werd direct de kop ingedrukt door haar ziekteprognose die zelfs de braafste nachtzuster niet over haar tong krijgt. Ik was in 2010 niet met een terminale ziekte opgezadeld. Ik was, ondanks de crisis, niet veroordeeld geweest tot een vakantie in Drenthe en ik was maar door twee bekenden ge-defriend van Facebook. 2010 tot hel omdopen was dus een kleine overdrijving gezien de bovengenoemde argumenten. Maar goed, met de tekst ‘Great Year and Back’ gooi je echter geen hoge ogen en daarbij zou deze tekst, ondanks mijn vakantie naar Zuid-Amerika, de plank helemaal misslaan. Een jaar mag, naar mijn mening, namelijk pas geweldig worden genoemd als er tenminste zes nullen op je bankrekening prijken, je met een willekeurig lid van het Spaanse elftal het bed mag delen (in mijn geval kies ik voor Puyol) en je een persoonlijke chef-kok in huis hebt. ‘Blijf lekker dromen,’ zei mijn vriendin toen ik dit aan haar voorlegde. Zo gezegd zo gedaan, want iedere januari weer begin ik aan het nieuwe jaar alsof het jaar daarvoor nooit bestaan heeft. Vol positivisme zet ik al mijn peilen op Puyol en de bijbehorende zes nullen. Naarmate de maanden verstrijken en de nullen juist van mijn bankrekening verdwijnen, en de mannen in mijn leven meer weg hebben van Bergkamp, slaat het pessimisme toe. Van september tot het einde van het jaar word ik een steeds groter hoopje ellende. 31 december doemt vanaf die tijd als een neerdalende hamer in de verte op, om mij met een razend tempo te herinneren aan mijn naïeve doelen. Zo eindigt mijn optimistische begin van het jaar na twaalf maanden altijd tegenovergesteld.
VOOR DE DIE-HARD
i tje . 0 0 un r o vo km n n ra
si
nt
s se
le
ec
tre
Voor middernacht in een club gaan staan, is iets dat alleen voor de echte die-hards is weggelegd. Want hoe eerder je naar de club gaat, hoe duurder je avond wordt. Hierom verdien je volgens Trouw ook een keer een meevallertje.
r uu 00
i ew
, f r is oor nv
le
e
d
n
vr b e t a l en, gin lee lub ijdag ne n , n en v rs. iet an re jan st a u a ur ri 2 a n 01 1 t| e d
Sc kri heur he een jg ied of kn bj eh dr ere ip d el a ank vr ez as pe Ko mu ijd e bo ch m ntj ag g e je ha om e b in j n uit d, Sp e l r e wa 1 m i ij j anu en gel s: n n Dez ee e ac vo t dez uut o ntr ari t ie i o s ge allee r d e ac ver ee. e v tie 12 n bi ldig o ro j en pa eg gel bin l
column PAF
ÉÉn drankmuntje bij je entree.
of bier
wijn
ARTIKEL Aron Friedman
deel 4
De langste Nacht
Doorhaalfeuilleton Benjamin had een nieuw levensdoel voor ogen. Hij zou het Guinness World Record verbeteren voor de langste doorhaalsessie. Met zijn vergaarde roem als Bekende Nederlander zou hij Cynthia, liefde van zijn leven, terug te winnen. Alles ging hem voor de wind, die eerste drie etmalen. Maar op het station van Hilversum-Noord wist Cynthia’s gewelddadige broer Richard roet in het eten te gooien.
Drup… drup… drup… drup… Nog één druppel en Benjamin zou van ellende zijn schedel tegen het kelderbeton te pletter slaan. Hoe lang geleden had Richard hem op Hilversum-Noord van het perron weggesleept en ontvoerd? Hoeveel uur zat Benjamin nu al vastgebonden in deze verstikkende kruipruimte – zonder eten, zonder drinken, zonder telefoon of drugs, maar met het overweldigende verlangen zich in een diepe slaap te storten? Benjamin hoorde een klok acht uur slaan. Door de kieren van het luik heen zag hij dat het avond was. Had Richard hem niet opgesloten, dan zat Benjamin nu in De Wereld Draait Door te vertellen over zijn recordpoging en zijn liefdesperikelen. In plaats daarvan lag hij te fermenteren onder een Hilversumse keukenvloer. ‘We zullen eens kijken hoe lang jij het kan volhouden zonder al je hulpmiddeltjes… laat de wereld maar zien wat voor zielige junk je bent.’ De bulderlach van Richard suisde nog na in Benjamins vermoeide hoofd. Zou het chipje in zijn hersenen alleen slaaptoestand doorseinen, of ook coördinaten? Moest Benjamin dan toch de ogen sluiten, zodat Guinness World Records hem kon traceren en redden? Natuurlijk zou de hele wereld begrip kunnen opbrengen voor zijn ontvoering en de daardoor mislukte recordpoging. Maar Benjamin zou pas echt de geschiedenisboeken ingaan, als hij zich zonder slaap wist te ontworstelen aan zijn gijzelnemer en alsnog het record vestigde. Zelfs bij Cynthia zou dit sympathie en ontzag opwekken: niet langer zou ze dansen naar de pijpen van haar dominante broer, maar inzien dat Benjamin het beste met haar voorhad. Na een gaap uit het diepst van zijn tenen besloot Benjamin het goedje in zijn linkersok aan te breken. Even twijfelde hij nog, maar nu zijn gebruikelijke middelen waren afgepakt, was dit toch echt de enige uitweg. Crystal Meth… Jarenlang had Benjamin het gebruik ervan angstvallig vermeden. Als de dood was hij voor het spul –volgens kenners vijf keer zo sterk als gewone amfetaminen en honderd keer zo verslavend. Zijn Amerikaanse nichtje had hem ooit een paar gram van de zuiverste ice kristallen (nazi-meth in de volksmond) per Fed-Ex opgestuurd. Met als bijsluiter: ‘One hit of this shit and you’ll be bouncing off the wall for five days’. Maar nadat zij een maand later zelf aan een overdosis was gestorven, had Benjamin het pakketje nooit meer durven aanraken.
Toch had hij het als eerbetoon aan haar ook niet willen weggooien. Ruim drie jaar had het in een uithoek van zijn vriezer liggen lonken. Aan de vooravond van zijn langste nacht had Benjamin het bij zich gestoken, ‘voor een noodgeval’. Een noodgeval dat nu was aangebroken. Telkens als Benjamin zijn handen naar zijn linkervoet probeerde te brengen, sneed het touw in zijn polsen. Maar na wat gefrunnik wist hij het pakketje tevoorschijn te halen. Nu moest hij de inhoud ervan tot zich zien te nemen. De beste manier om dat voor elkaar te krijgen was door letterlijk met zijn neus in het zaakje te duiken, en op goed geluk te inhaleren. Even aarzelde Benjamin… overdosering kon bij deze fonkelende kristallen fatale gevolgen hebben. Hij sloot de ogen, drukte de neus zo dicht mogelijk tegen het pakje, wachtte gespannen, maar snoof toen in staccato: kort, krachtig en beheerst. Uit reflex trokken zijn getergde neusvleugels zich samen. Een brandende pijn schoot rechtstreeks naar zijn voorhoofd, gevolgd door een tinteling van top tot teen. Benjamin werd overmand door een tegenwoordigheid van geest, die alle uren van slaaponthouding moeiteloos wegvaagde. Als een spiegelreflexcamera waren zijn zintuigen nu op scherp gesteld – alsof hij heel zijn leven out of focus had geleefd en nu pas echt de contouren van zijn bestaan ontwaarde. Met bovenmenselijke kracht rukte Benjamin zich los uit de touwen. Zijn polsen bloedden, maar het kon hem niet deren. Vastberaden trapte hij het luik open en sprong de keukenvloer op. Vanuit de woonkamer hoorde hij gestommel. Hij greep een metalen koekenpan van het fornuis en hief deze boven zijn hoofd. Richard stormde binnen met een honkbalknuppel in de hand. Zijn adem stokte bij de woeste aanblik van Benjamin. ‘Kijk eens wie wakker is,’ riep hij smalend, ‘gaan we dapper doen?’ Maar Benjamin voelde geen angst meer en beende vastberaden op hem af. Richard zwaaide met zijn knuppel. Benjamin bukte en haalde zelf uit, zo hard als hij kon. Richard ontweek de klap, maar struikelde, waardoor Benjamin nogmaals met de pan kon meppen, ditmaal een voltreffer in Richards gezicht. Onder het loodzware voorwerp gaf zijn voorhoofd mee als een pakje boter. Benjamin verbaasde zich over het gemak waarmee je iemand de schedel kon inslaan. Maar in plaats van terug te deinzen, werd hij alleen maar furieuzer. Hij sloeg opnieuw, en opnieuw, en opnieuw – net zo lang tot het hoofd van Richard een onherkenbare brei van vlees, hersenen en bloed was geworden. Het bloed gutste langs de muren en ook de kleren van Benjamin waren doordrenkt. Bevend van adrenaline liet hij de pan los. Pas toen besefte hij wat hij in zijn roes had aangericht…
TROUWENS | Beginners Issue #8 | januari 2010 | Pag 13
Een ouderwetse collage door Mirla Klijn
Patrice Bäumel – Panic (Vapour, Trouw, 2010)
TROUWENS | Beginners Issue #8 | januari 2011 | Pag 15
Artikel Luc Mastenbroek
Beginners:
sluit je aan in rij
De eerste keer dat ik naar 11 ging, deed ik dat op de bonnefooi. Halverwege de avond had ik besloten de stap richting de grote stad te wagen, om vervolgens drie uur met het openbaar vervoer van Middelharnis naar Amsterdam te reizen. Met zeventien jaar was ik net iets te jong om de club in te mogen. De eventuele afwijzing bij de deur van een echte discotheek zou de grootst mogelijk afgang zijn. Dit mocht dus echt niet gebeuren. Daarnaast zou een directe terugreis wel erg pijnlijk zijn geweest; in zes uur op-en-neer naar Amsterdam voor dertig euro om zonder mooi verhaal thuis te komen. Ondanks de spanning voelde het goed; in de rij staan voor de 11. Zover was ik in ieder geval al gekomen, de rest van mijn klas zat nog braaf thuis. En terwijl ik in de rij voor de club stond keek ik eens goed naar de mensen om mij heen, het gebouw en het IJ op de achtergrond - dit was het allemaal al bijna waard. Eenmaal vooraan in de rij maakte ik kennis met de laatste en lastigste horde van het verhaal: de doorbitch. Ik moest heel rustig mijn geboortedatum herhalen. Hierbij moest ik hem blijven aankijken. Eén november negentiennegenentachtig. Die nacht brak Modeselektor 11 compleet af, Nuno dos Santos en Patrice Bäumel ruimde het puin. En ik, ik had vooral de hele nacht het gevoel dat ik erbij was. In plaats van op de dansvloer te staan in het enige café dat ons dorp rijk was, was ik in de stad waar ik -op een enkel schoolreisje na- nog nooit geweest was. Ik stond elf verdiepingen hoog, op het Oosterdok in een voormalig sportzaal voor werknemers van de PTT. Ik kende niemand, en niemand kende mij. Veel leuker dan dit is uitgaan voor mij niet meer geworden. De eerste keer met de voeten in het zand op Nachtdigital was ook fantastisch, plaatjes draaien in de namiddag op Fort Clochard deed er nauwelijks voor onder. Maar toch. Laatst betrapte ik mezelf er zelfs op dat ik een feest oversloeg om de meest verwerpelijke reden die er bestaat; ik stond niet op de gastenlijst. Dan moet je buiten in de rij gaan staan. In de kou, met al die mensen. Iets dat eerst nog als een fantastische
overwinning voelde, was nu een irritante onoverkomelijkheid geworden. Het is niet zo dat ik nooit meer in een rij sta, maar de ervaring is echter 180 graden gedraaid. Toen ik in die rij voor 11 stond dacht ik nog aan de avond die in het verschiet lag, de laatste tijd kan ik alleen maar denken waarom het in godsnaam zo lang duurt. Toegegeven, er zijn fijnere dingen dan uren in een rij staan. Tegelijkertijd kan het wachten juist voor opbouwende spanning zorgen en die extra zin in een feest geven. Een rij die de meeste frustratie, maar ook de meeste spanning met zich meebrengt, is natuurlijk die van de Berghain in Berlijn. Op de fora van verscheidene partysites doen hele verhalen de ronde over de soms wel uren durende rij die ieder weekend voor deze club staat. Met aan het einde het onnavolgbare oordeel van de bekendste doorbitch op aarde. Wanneer het over de rij voor Berghain gaat wordt er altijd met opwinding gesproken. Hoe lang het wel niet duurde, hoe koud het wel niet was, hoeveel mensen er weggestuurd werden. Eigenlijk hoe naar en verschrikkelijk het wel niet was. Maar dat is het niet, het is juist fantastisch. Fantastisch om een beginner te zijn, niet wetend of je binnenkomt, niet wetend wat je te wachten staat. Een nacht die al geslaagd is voor je goed en wel binnen bent. De kans dat het een geslaagde nacht wordt slinkt daarom met een plek op de gastenlijst. Even snel op en neer, omdat het toch gratis is, om backstage wat bevriende promotors te meeten. Om te bespreken hoeveel vetter de clubs in Berlijn zijn. Weer een beetje beginner zijn, dat is eigenlijk zo gek niet. Het is zelfs iets om een klein beetje jaloers op te zijn. Misschien niet op de beginnelingen die getooid in een shirt met lichtgevende equalizers bellen staan te blazen manier, maar op de gretige en onbevangen variant. Degenen die geen lijst hebben, die de codes van het nachtleven niet kennen en nog niet weten dat het ‘echte’ feest pas half in de ochtend bij de agent van de DJ thuis plaatsvindt. Het begin was dan misschien niet comfortabel, het had wel iets. Spanning. Als ervaren rot mag je dan wel de dj kennen, degene die bij de deur staat en de clubeigenaar, maar spanning krijg je daar niet voor terug. Die is voorbehouden aan de beginners.
ALLES, BEHALVE TE CONSUMEREN MIDDELEN, IS BAGAGE TIJDENS UITGAAN EN DAT BLIJKT GEZIEN DE BAKKEN MET GEVONDEN SPULLEN DIE ER ALLES, BEHALVE TEINCONSUMEREN MIDDELEN, IS EN DATdan BLIJKT GEZIEN BAKKEN MET GEVONDEN TROUW ACHTERBLIJVEN. ZIEBAGAGE JE IETSTIJDENS DAT VANUITGAAN JOU IS? Neem contact metDEons op: 020 -463 77 88 SPULLEN DIE ER IN TROUW ACHTERBLIJVEN. ZIE JE IETS DAT VAN JOU IS? Neem dan contact met ons op: 020 -463 77 88