Φωτογραφία Εξώφυλλου - Οπισθόφυλλου Thanasis Anastasiou Creative Commons (CC BY-NC 2.0) [πηγή]
ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΜΕΡΟΣ Α΄
Μνημονίων συναισθήματα Μέρος Α΄ Copyright © Σωκράτης Α. Τσελεγκαρίδης Θεσσαλονίκη | Απρίλιος | 2015 e-mail: sokrates_t@hotmail.com Σελίδα: www.facebook.com/tselesok
ISBN: 978-618-81906-0-3
Χορηγείται δωρεάν με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές (CC BY-NC-ND 4.0)
Αφιερωμένο σε όσους καθημερινά αυτοκτονούν προκειμένου να επιβιώσουν
Περιεχόμενα
Σκιές
2
Αγέλαστα εφιαλτική
4
Πόλεμος συνειδήσεων
6
Απόφαση
8
Χαμένη ψυχή
10
Μην περιμένεις
12
Φίλε
14
…
18
Μετά το καλοκαίρι
20
Ζωντανός νεκρός
22
Κρύο και απόψε
24
Ερωτεύσιμη μοναξιά
26
Φωτογραφία από: Loren Kerns » [πηγή] Creative Commons (CC BY 2.0)
|1|
Σκιές
Σε έναν δρόμο προχωρώ, δεν κοιτάω πίσω σκιές δεν συγχωρώ που να καούν στον ήλιο
σε έναν δρόμο στέκομαι, θυμάμαι και φοβάμαι ανήμπορος να σκέφτομαι και εσείς να με χτυπάτε
εσείς που κρύβεστε στο παρελθόν και καθορίζεται το μέλλον εσείς που οργανώνεται το παρόν και με εξωθείται στο άπειρο... το καταρρέον.
Σκιές μου φτάνει πια, χρόνια σάς κουβάλησα ξενιστής που ήρθατε κοντά μα τώρα επαναστάτησα
μια σκιά χρειάζομαι για να ξεφύγω από το όνειρό μου επαναστάτησα και χάνομαι, εγκαταλείπω τον εαυτό μου.
Στον ήλιο να κρυφτεί και το μυαλό μου να δαμάσει μια σκιά χρειάζομαι που να έχει παρακμάσει.
05/01/10
|2|
Φωτογραφία από: Stelios Nikolaou » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC 2.0)
|3|
Αγέλαστα εφιαλτική
Πάντα η απάτη θα προβάλει άθελά μας και η σύγκρουση μαζί της σαν σε πόλεμο δαιμόνων σε έναν δρόμο αυστηρά εξαρτημένο.
Πάντα η αγάπη στέκει μπροστά μας και ο έρωτας συμπολεμιστής της σε μια μάχη κρυμμένη στα βάθη των αιώνων που δεν έχει νικητή και ηττημένο.
10/02/10
|4|
Φωτογραφία από: Sean McGrath » [πηγή] Creative Commons (CC BY 2.0)
|5|
Πόλεμος συνειδήσεων
Λιπόθυμο ζώο σπαρταράει μέσα σε μία ψεύτικη γυάλα είναι η καρδιά μου που χτυπάει και εγώ αισθάνομαι σαν μάνα;
Αναίσθητος στρατιώτης χαροπαλεύει μέσα σε ένα πεδίο μάχης φονικό είναι το μυαλό μου που σαλεύει και αισθάνομαι μειδίαμα σιχαμερό;
Ανίκανη η ζωή μου, με πονάει το αίμα μου γέμισε με κλάμα συμβιβασμός στα μάτια μου κυλάει και αισθάνομαι ολόκληρος σαν τραύμα.
Έκφυλη σφαίρα διασχίζει το κορμί μου το σαθρό είναι το χέρι μου που οπλίζει και η ψυχή μου αναμένει το κακό.
23/03/10
|6|
Φωτογραφία από: Gary McNair » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC 2.0)
|7|
Απόφαση
Σε ένα κλειστό παράθυρο κάθομαι και βλέπω έξω η ζωή μου να κυλά αργά και εγώ να συμμετέχω.
Σε μία φασαρία δυνατή που τους διαδρόμους διαταράζει η ψυχή μου να αντιλαλεί το εγώ μου με διατάζει.
Πράξεις να κάνω άσχημες τους άλλους να πληγώνω το συγγνώμη να μην εννοώ και εμένα με σκοτώνω.
Σε μία σωστή απόφαση μπροστά της να σωπαίνω να την κοιτώ που με κοιτά και άναυδος να μένω...
Μα να ισχυρίζεται, να λέει, να ουρλιάζει πως εγώ καταπατώ ό,τι αυτή θαυμάζει;
05/04/10 |8|
Φωτογραφία από: José Manuel Ríos Valiente » [πηγή] Creative Commons (CC BY-ND 2.0)
|9|
Χαμένη ψυχή
Χαμένη ψυχή απόκληρη γυρίζει η βροχή πλέον θάνατο μυρίζει και η στιγμή πονά.
Ποτάμια οι δρόμοι από σκιές παρείσακτες δημιούργημα του χθες το εγώ μου ζητά.
Μειωμένη στο χέρι τη δόση λίγο η Φαντασία να ενδώσει σε αμαρτήματα παλιά.
Ψυχή μου χαμένη για χρόνια πού πήγες κλαίω ακόμα, άτυχος είμαι ξανά!
20/05/10
| 10 |
Φωτογραφία από: Thomas Hawk » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC 2.0)
| 11 |
Μην περιμένεις
Εκείνη τη στιγμή, την ύστατη ώρα που ο Χάρος παθιασμένα θα σε φιλά στο στόμα τη ψυχή σου θα κλέβει, τη φυγή σου θα κλέβει και εσύ θα γίνεσαι ένα με το χώμα.
Μην περιμένεις. Εκείνη τη στιγμή, την υπέρτατη ώρα που ο Θεός φυλακισμένο θα κρατά το χρώμα η θάλασσα θα στερεύει, η ζωή θα στερεύει και το στιγμιαίο θα κρατά αιώνια.
Εκείνη τη μέρα, τη λαμπρότερη μέρα, μία μονάχα θα ακουστεί φωνή: «Μην περιμένεις... Τόλμα!»
02/06/10
| 12 |
Φωτογραφία από: Viewminder » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC-ND 2.0)
| 13 |
Φίλε
Πού είσαι φίλε; Πού βρίσκεσαι χαμένος; Με ποια τέρατα τάχα να παλεύεις; Σε ποια άνιση μάχη ποια πτώματα να γυρεύεις;
Σε ποια θάλασσα ποιους ανέμους αναζητάς; Σε ποια έρημο την ευτυχία παρατάς; Πού να είσαι; Κρύβεσαι, ή τάχα να φοβάσαι τους ανθρώπους που τόσο αγαπάς.
Πόσο ακόμα, θα μένεις εκεί που φοβάσαι; Πόσο ακόμα, τάχα έναν άλλον θα προσποιείσαι; Σε ένα εφιαλτικό όνειρο όπου κοιμάσαι με τη ζωή, κανείς ποτέ δεν τα βρήκε.
Πού να ξενυχτάς; Σε ποιες κενές αγκαλιές να παραδίνεσαι; Με ποια εφήμερα φιλιά ξεχνιέσαι; Σε ποιους έρωτες πουλάς το εγώ σου; Για ποιες αξίες σώζεις το παρελθόν σου;
Για ποια ζωή θυσιάζεις τη ζωή σου; Σε ποια ζωή, φίλε μου, ζεις τη στιγμή σου;
| 14 |
Φωτογραφία από: Viewminder » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC-ND 2.0)
| 15 |
Που να είσαι; Σε ποιον κηδεμόνα να δίνεις αναφορά; Ποιους θεούς τάχα να υπηρετείς; Ποιους αγγέλους και ποιους δαίμονες να βασανίζεις; Ποιες γυναίκες στα χάος να εξορίζεις;
Ποιους εχθρούς τάχα να θεωρούσες φίλους; Και ποιους φίλους σημαντικούς; Τώρα στο ξέβγαλμα του χρόνου πάψε εμένα να ακούς. Μόνο στην καρδιά σου να υπακούς.
Σε ποιους αγνώστους να μιλάς; Και τι παρτίδες να έχεις μαζί τους; Ποια μοίρα τάχα λαχταράς; Και που να ανήκει η φωνή σου;
Που να είσαι τώρα; Σε ποια μάχη να έπεσες νεκρός; Σε ποιον εφιάλτη τάχα εναποθέτεις ελπίδες; Ποιους ήρωες να προσμένεις; Και ποιους σωτήρες περιμένεις να εμφανιστούν μονάχοι...
Που να είσαι ρε φίλε;
26/07/10
| 16 |
Φωτογραφία από: Carlo Occhiena » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0)
| 17 |
...
Τίποτα
παρά μόνο σιωπή τύψεις παρά μόνο απουσία μοναξιά παρείσακτη
τίποτα
παρά μόνο αφάνεια θλίψεις παρά μόνο υστερία αγάπη ανίκανη
τίποτα.
20/08/10
| 18 |
Φωτογραφία από: Anita » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC-ND 2.0)
| 19 |
Μετά το καλοκαίρι
Φθινόπωρο έρχεται, το νιώθω τα ζωντανά φύλλα χλομιάζουν και τα χελιδόνια φεύγουν.
Ο Χειμώνας καρτερεί, το ακούω βρυχάται ο άνεμος τα πρωτοβρόχια τελειώσαν.
Τόσο ξαφνικά το χιόνι πλημύρισε τα βουνά τα χρυσαφένια τοπία.
Και αυτό που αντηχεί ξανά τα Χριστούγεννα.
24/08/10
| 20 |
Φωτογραφία από: Jyrki Salmi » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0)
| 21 |
Ζωντανός – Νεκρός
Απόψε θα έφευγα. Μα στεναχωρήθηκε ο Θεός και άρχισε να κλαίει. Απόψε θα πέθαινα Μα ούρλιαξε ο Χάρος πως η αγάπη για όλα φταίει.
Μοναξιά φυσάει ο καιρός. Μοναξιά και φόβο. Τρομερό. Μουσική γυρεύει ο σκοπός. Μουσική και τόνο. Θλιβερό.
Πώς απόψε ν’ αντέξω, σκιά φαντάσματος είμαι θαρρώ. Μία φωνή απ’ έξω, απρόθυμα σέρνοντας ακολουθώ.
Σε νεκροταφείο με πηγαίνει. Σε μνήμα προσωπικό. Κοράκι το μάτι μου γυρεύει. Μαύρο και σατανικό.
Κι όμως, είμαι εγώ που πετάω. Και εγώ που μιλώ. Κι όμως, είμαι εγώ που γελάω. Και εγώ που θρηνώ.
31/08/10
| 22 |
Φωτογραφία από: AshtonPal » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC-ND 2.0)
| 23 |
Κρύο και Απόψε
Η νύχτα απόψε δεν σηκώνει πολλά – πολλά νεύρα, δάκρυα, υστερίες χαθήκαν όλα δακρυσμένα δευτερόλεπτα, χρόνια σωστά τρομακτική ηρεμία υπερισχύει τώρα.
Στους δρόμους νερά που νεκρούς μεταφέρουν πεθαμένες ιδέες σε αμέτρητα βάθη ευφυέστατες σκέψεις το μυαλό ψαρεύουν ασυνήθιστα απόψε βολεύουν τα λάθη.
Απόψε το χιόνι θα σκεπάσει την περιέργεια η μυρωδιά του ξεπεσμένου έρωτα θ’ ανθίσει σε ξύλινα κρεβάτια στεγνά από συναίσθημα το χάδι της στιγμής τη σιωπή θα λυγίσει.
Άλλα ποιήματα απόψε δεν θα γραφτούν τα λόγια θα παραμείνουν κρεμασμένα στο κενό παθιασμένοι ήχοι δεν θα ακουστούν κι ας φωνάζουν θλιμμένα τα χείλη «σ’ αγαπώ».
10/12/10
| 24 |
Φωτογραφία από: John Corvera » [πηγή] Creative Commons (CC BY-NC-ND 2.0)
| 25 |
Ερωτεύσιμη Μοναξιά
Νιώθω μόνος και τρέχω αργά. Ηρεμία παντού... Απόλαυση πρωτόγνωρη. Γέφυρες περνάω, τσακισμένα βράχια. Ψάχνοντας περιπέτειες και συγκινήσεις. Δράκους μεγάλους να βρω γυρεύω. Έστω τέρατα στους βάλτους κρυμμένα. Ανθρώπους να σώσω που βοήθεια ουρλιάζουν. Τις σκέψεις μου να σταματήσω αδυνατώ.
Ησυχία παντού... Απόλαυση απόκοσμη. Σε στιγμές μυστικές η μοναξιά έρωτα θυμίζει. Μέσα από την προοπτική της λησμονιάς αγγίζει τη θυσία ο πόνος της ψυχής. Δάκρυα απρόοπτα πέφτουν ξεδιψούν τα πάθη. Άγγελοι χαρούμενοι γιορτάζουν σε συνάθροιση ελκυστική.
29/12/10
| 26 |
Όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στους δημιουργούς τους, προέρχονται από τον διαδικτυακό τόπο www.flickr.com και αναδημοσιεύονται με άδεια Creative Commons.
Ο Σωκράτης Α. Τσελεγκαρίδης γεννήθηκε το 1989 στη Μυτιλήνη Λέσβου και από το 1996 ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι αριστούχος απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρονικής του ΑΤΕΙΘ και κάτοχος ενός Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας. Λατρεύει το διάβασμα, τη μαγειρική, τον προγραμματισμό και τις κατασκευές. Από τα εφηβικά του χρόνια βρήκε καταφύγιο στη λογοτεχνία, ενώ μεγάλο σεβασμό τρέφει προς τον Κώστα Καρυωτάκη. Ελπίζει κάποια μέρα ο κόσμος να αγνοήσει τις ταμπέλες και να δεχτεί τη γυμνή, γνήσια ανθρωπιά στο ακέραιο.
«Το Μανιφέστο του ... Σχετικού!» κυκλοφορεί στο διαδίκτυο υπό τη μορφή ελεύθερου e-book
...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...