Φωτογραφία Εξώφυλλου - Οπισθόφυλλου Thanasis Anastasiou
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC 2.0)
ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΜΕΡΟΣ Γ΄
Μνημονίων συναισθήματα Μέρος Γ΄ Copyright © Σωκράτης Α. Τσελεγκαρίδης Θεσσαλονίκη | Απρίλιος | 2015 e-mail: sokrates_t@hotmail.com Σελίδα: www.facebook.com/tselesok ISBN: 978-618-81906-3-4
Χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές (CC BY-NC-ND 4.0)
Περιεχόμενα
11 Λεπτά
2
Φωτεινά σκοτάδια
4
Κι ας μην μου πάει
6
Συντρίμμια παντού
8
Νύχτα
10
There is no spoon
12
Διάβολοι και άγγελοι
14
Παιδιά
16
Αθώοι
18
Καληνύχτα
20
Σε 21 στροφές
22
Ερωτευμένοι νεκροί
30
Αφιερωμένο σε όσους καθημερινά αυτοκτονούν προκειμένου να επιβιώσουν
Φωτογραφία από: Alex Cherry
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0)
|1|
11 λεπτά
Κάτω στη μικρή πλατεία σε μια στάση στα κρυφά ψώνιζες πάντα πελατεία από άντρες μέχρι και παιδιά
σε ένα στούντιο τους πήγαινες και μέσα σε έντεκα λεπτά τα μετρητά σου ήθελες είχαν τελειώσει τη δουλειά
έβαζες εσώρουχα στο σώμα σαν τριαντάφυλλο μαραμένο η ζωή σου κυλούσε αιώνια μέσα σ’ ένα δάκρυ ματωμένο
στη ψυχή σου μια συγνώμη κάθε φορά ζητούσες λίγος ο αέρας στο μπαλκόνι και στη δουλειά γυρνούσες
εκεί με ψώνισες κι εμένα και σου είπα πως σε θέλω «φοβάμαι τον πολύ αέρα και μόνο να γαμάω ξέρω»
αυτά μου είπες πειστικά και ξεκίνησες και πάλι για άλλα έντεκα λεπτά με σκυμμένο το κεφάλι.
23/01/12
|2|
Φωτογραφία από: Alexey Kljatov
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC 2.0)
|3|
Φωτεινά σκοτάδια
Δεν θυμάμαι τους Ήλιους το τελευταίο ηλιοβασίλεμα τα χρώματα του ουρανού τις σκιές από τα σύννεφα που κρύβανε τα αστέρια μόνο της πρωτοχρονιάς μια πανέμορφη Σελήνη.
06/02/12
|4|
Φωτογραφία από: Kathryn Harper
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-ND 2.0)
|5|
Κι ας μην μου πάει
εκεί που τα μάτια βλέπουν όσα δεν κατάφερε η ψυχή μέχρι την πιο πικρή ανάσα μέχρι την πιο βαριά σιωπή κι ας μη μου πάει
εκεί όπου η καρδιά ζητάει όσα αυτή θέλει και μπορεί μέχρι το αίμα να στερέψει μέχρι το οξυγόνο να χαθεί κι ας μη μου πάει
εκεί που η λογική φοβάται όσα κι αν κερδίσει στο φιλί μέχρι η αυγή να φτάσει μέχρι το σκοτάδι να κρυφτεί κι ας μη μου πάει
θα προσπαθώ να ξαναβρώ σε ποια αλήθεια έχω χαθεί τα ψέματα που ξέφυγαν και τώρα πια έχουν σωθεί κι ας μη μου πάει
θα παλεύω μια ζωή σε κάθε ήττα και ντροπή μέχρι να χαράξει η αυγή μέχρι την τελευταία αναπνοή κι ας μη μου πάει
10/02/12
|6|
Φωτογραφία από: Hani Amir
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-ND 2.0)
|7|
Συντρίμμια παντού
Στη μέση του φωτός υπάρχουν ιδέες που ξεχάστηκαν «κοίτα ένας λαιμός!» και πόσοι άλλοι σφαγιάστηκαν
πως μπορούν να προχωρήσουν τι άλλο τώρα να τους μένει χάνουν κι όμως κερδίζουν «μια ακέφαλη ελπίδα επιμένει»
το δρόμο για το γυρισμό δεν θα αντέξει να διαβεί μια ελπίδα από εγωισμό «δεν θα προλάβει να σωθεί»
κι όμως η σωτηρία έφτασε στο σκοτάδι του ουρανού ό,τι προσπάθησε ό,τι κι αν θέλησε «συντρίμμια γεύτηκε παντού».
04/03/12
|8|
Φωτογραφία από: Leo Hidalgo
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC 2.0)
|9|
Νύχτα
Τι παραπάνω από μια νύχτα θες τώρα που αιμορραγούν τόσες πληγές τι σχέσεις και ερωτόλογα στου κόσμου τ’ ανυπόμονα.
Τι μπορούμε να κερδίσουμε μαζί τι άλλο από μια βιαστική στιγμή μόνο δυο μικρά ονόματα στου κόσμου τα επόμενα.
Μη στα μάτια με κοιτάς μη κάτι παραπάνω μη ζητάς χαμένη μάχη για τον έρωτα όλα αυτά που δεν φανέρωσα.
Μη στη ψυχή μου μπεις μη λαβύρινθους θα βρεις χωρίς ελπίδα να γλυτώσεις νόημα δεν μπορείς να δώσεις.
Μια νύχτα ίσως δεν σου φτάνει μα στην αυγή δεν χωράνε πάθη κρύψου σε ό,τι θυμίζει λησμονιά σε ό,τι πολύ λατρεύτηκε παλιά.
Μια νύχτα ίσως μάς αρκεί χωρίς καμιά υποταγή μόνο μια νύχτα ας στεγάσει δύο περαστικών τα λάθη.
20/04/12
| 10 |
Φωτογραφία από: darkday
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY 2.0)
| 11 |
There is no spoon
Δεν υπάρχει σωτηρία σε ένα υπαρκτό κενό πόνος και αδυναμία με έναν άπιστο Θεό.
Δεν γυρνάει ο τροχός σε μια Γη φτωχή λάθος και σωστός κανείς ως την αυγή.
Δεν υπάρχει σωτηρία ούτε για τον νικητή και η αυτογνωσία ποτέ της δεν αρκεί.
Μ’ ένα σπρώξιμο μικρό δεν γυρνάει ο τροχός παραμονεύει ένα κακό σκοτάδι γύρω απ’ το φως.
28/05/12
| 12 |
Φωτογραφία από: roibradbury
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0)
| 13 |
Διάβολοι και άγγελοι
Δίχως πρόσχημα κανένα στης ζωής μου την πλοκή ήρθανε άγιοι και τέρατα να πειράξουν μια ευθεία ήρθανε μαντατοφόροι να διαγράψουν μια γραμμή να αποφανθούν με μάχες για τη δική μου ιστορία. Διάβολοι και άγγελοι στις δικές μου ανησυχίες τελικά δώσανε ραντεβού και ήρθανε προχθές διάβολοι και άγγελοι στις δικές μου αμφιβολίες ήρθανε γοργά και θέλησαν να φύγουν νικητές. Μεγάλα κέρατα βρέθηκαν στο μέτωπό μου να θυμίζουν τις πράξεις του μυαλού μου ένα παγερό φονικό ήθελα για το καλό μου κι ας έπαιζα πως ήμουν σκιά του εαυτό μου. Διεφθαρμένα φωτοστέφανα με ανταύγειες κόκκινες στάθηκαν σε μνήματα που έφεραν το όνομά μου τα πάνω κάτω ήρθανε σε λίγες ώρες βρόχινες και ξάφνου ορθώθηκαν όλα τα πτώματά μου. Δίχως προσχήματα στης ζωής μου τη φυγή ήρθανε άγιοι και τέρατα μαζί σε μια ευθεία ήρθανε κουκουλοφόροι να σβήσουν την τροπή να διαλέξουνε με μάχες δίκαιη για μένα τιμωρία.
01/06/12
| 14 |
Φωτογραφία από: Cosey Fanni Tutti
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC 2.0)
| 15 |
Παιδιά
Σαν γέρικα παιδιά σε μια χώρα των θυμάτων αφήνουμε αίμα ξαφνικά στο γεύμα των θαυμάτων τρόμος έρχεται και φεύγει τα πνευμόνια μας γεμίζει όσα η μέρα αντέχει η νύχτα τα γκρεμίζει σαν γέρικα παιδιά με δίχως άλλη ευκαιρία κοιτάμε δειλά – δειλά γράμματα και ιστορία σε βιβλία η ανάγκη χάθηκε σε αναγνώσεις σκουριασμένες κι ούτε η ζωή δεν πιάστηκε πραγματικότητες σβησμένες σαν παιδιά πολύ μεγάλα με δίχως μάτια και αφτιά κοιτάμε για θαύματα άλλα στης ζωής τα δανεικά.
21/07/12
| 16 |
Φωτογραφία από: aesthetics of crisis
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0)
| 17 |
Αθώοι
Χώρα γερόντων και ανέργων χώρα άθλιων χώρα αστέγων κάφροι φακελοκουβαλητές ντόπιοι δόλιοι καλοθελητές.
Είμαστε ό,τι μάς έσπειραν ξεχάσαμε να μην συμβιβαστούμε μέχρι και ελπίδες έσβησαν δίχως άλλοθι ας ονειρευτούμε.
Χώρα καλά βολεμένων και τυφλών χώρα νέων και χώρα των φθηνών δίνω δώσε πάρε παίρνω, έτσι ζω δίχως λάδι και μίζα δεν μπορώ.
Είμαστε ό,τι μας βόλεψε θελήσαμε να συμβιβαστούμε η ελπίδα πάλι σκόνταψε αθώοι ας αλληλοχριστούμε.
07/09/12
| 18 |
Φωτογραφία από: NASA
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-ND 2.0)
| 19 |
Καληνύχτα
Απόψε πέφτουνε τα αστέρια και εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ τι να πρωτοευχηθώ δεν ξέρω και θαύματα να ζητήσω πόσα
τώρα πέφτουνε τα άστρα τόσα όμως για ευχές δεν προλαβαίνω είναι που δεν έμαθα να τα μετρώ κι ας σφίγγω αστρόσκονη στα χέρια
20/10/12
| 20 |
Φωτογραφία από: @Doug88888
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0)
| 21 |
Σε 21 στροφές
Γεννιέσαι κι αναπτύσσεσαι θηλάζοντας προκαταλήψεις ως παιδάκι στους δρόμους παίζεις με το γάλα για οδηγό μα πριν κάνεις δυο πληγές η εφηβεία σε προφταίνει με θελκτικότητα και τρίχες τις σκέψεις σου καλύπτει
λίγους χρόνους μετά την επανάσταση πρωτοξεκινάς όλους τους κόσμους να αλλάξεις προτού καν ενηλικιωθείς όλα σου ανήκουν και τόσοι ανοίγονται μπροστά σου να περπατήσεις δρόμοι που φαντάζουνε παντοτινοί
στα δέκα οχτώ οι ουρανοί σού χαμογελούν κι εσύ στη ζωή ορμάς σαν ζώο ξαναμμένο ανικανοποίητο από τα πάντα και για πάντα κάτι παραπάνω αναζητάς δίχως περιορισμό κανέναν
κι όμως στα είκοσι τρία αντιλαμβάνεσαι πως στον πάτο τέρμα δεν θα βρεις μπουκάλια σηκώνεις το ένα μετά το άλλο και σε ουσίες παραδίνεσαι μυστήριες
πριν τα τριάντα μυαλά κάνεις πως αλλάζεις στο έτερον ήμισυ εναποθέτεις κάποιες ελπίδες μεταμορφώνεις γούστα και τον καθρέφτη σπας μπας και χωρέσουν τα θέλω σου σε τούτη τη ζωή
| 22 |
Φωτογραφία από: @Doug88888
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0)
| 23 |
δουλειά θέλεις δουλειά βρίσκεις δουλειά χάνεις χρόνος δεν υπάρχει για συμβιβασμό έχεις μεγαλώσει κι ο κόσμος τώρα σε τρομάζει μια δύναμη αιωρείται που δεν ήξερες ότι υπάρχει
μια δύναμη σκοτεινή που σε κυκλώνει με γάμους ξεγελάς τον εαυτό σου και χαρές μια δεκαετία πουλάς για να γίνεις γονιός έτσι νιώθεις πως κερδίζεις τα χρόνια τα χαμένα
και στα πενήντα η κρίση σε συνθλίβει ξεχνάς ηλιοβασιλέματα και στιγμές θες όλα από την αρχή να τα ξαναδείς θες τον κόσμο που φοβάσαι να είχες υποτάξει
τη σύνταξη σαν χαρτζιλίκι αγαπάς πως άλλαξε ο κόσμος χρόνια τώρα η παρατεταμένη γροθιά σου δεν σφίγγει άλλο έχει παραδοθεί στους νέους, τους τρελούς
μέρες μετράς μα τα βράδια ατέλειωτα με το κρεβάτι μικρό για να σε αγκαλιάσει τη ζωή πολύ λίγη για να την ευχαριστηθείς και το άλλο σου μισό σε άλλους κόσμους
στα εξήντα πνίγεσαι από την κάθε «καλημέρα» πορτοφόλι και καρδιά πιο αιμοβόρικα κι από την πείνα
| 24 |
Φωτογραφία από: @Doug88888
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0)
| 25 |
οι συμπέθεροι αδιάφοροι κι εσύ τραβιέσαι από τα πρέπει χρέη γέμισες με κενά στων άλλων τις ζωές
πώς να σωθείς από το τίποτα που σου πρόσφερες σε ποιο παρελθόν μπορείς τάχα να στριμωχτείς λίγο πριν το τέλος αχ και να ξανάρχιζες όλα θα τα έκανες αλλιώς, καλύτερα
όλα θα ήτανε αλλιώς θα κατασπάραζες τον κόσμο θα άλλαζες τον πλανήτη συθέμελα την ευτυχία θα ακολουθούσες
ξυπνάς τρως νυστάζεις φοβάσαι και να κοιμηθείς μα μόνο εκεί σου μείνανε τα όνειρα τα σπουδαία
ο ήλιος σε μια λήθη έπεσε κρύφτηκε στη δύση τώρα σε φωτίζει μονάχα το άγνωστο μπροστά σου απλώνεται μονόδρομος δεν έχεις που αλλού να πας, πηγαίνεις
πόσα χρόνια ακόμη πέρασαν δεν θυμάσαι πόσες στιγμές αμέλησες από παιδιά από το άλλο μισό που άφησες να φύγει πόσες στιγμές μα δεν θέλεις να μετρήσεις
| 26 |
Φωτογραφία από: @Doug88888
» [πηγή]
Creative Commons (CC BY-NC-SA 2.0)
| 27 |
δεν περιμένεις κάτι άλλο νικημένος από τη ζωή την ήττα σου δεν δέχεσαι από συμβιβασμό μα σε συμβιβασμό πηγαίνεις, τα όπλα κατέθεσες και σε έναν θεό ελπίζεις να σε σώσει
αν μπορούσες να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή τον θάνατο αν έριχνες στην άκρη δεν ξέρεις τι ακριβώς θα άλλαζες μα σίγουρα όλα θα μοιάζανε με ποίηση
κλείνεις τα μάτια προσεύχεσαι στο άγνωστο κλείνεις τα μάτια δάκρυα να σκεπάσεις λάθη και σωστά δεν χωρέσανε σε μια ζωή κι η σωτηρία δικιά σου μονάχα αν την ακολουθήσεις
η σωτηρία δεν υπάρχει αν δεν θέλεις να την δεις τόσα χρυσαφένια φθινόπωρα τόσες ευωδιαστές βροχές το χιόνι μάννα τής ευτυχίας θύμιζε, τι ειρωνεία κι η λιακάδα -παρείσακτη- περίμενε να την κερδίσεις
μα πόση σημασία πράγματι να έχουν όλα αυτά τέτοιες ώρες τέτοιες στιγμές μεγάλες όση αν αύριο ο Ήλιος βγει από τη Δύση μονάχα τόση!
23/11/12
| 28 |
Φωτογραφία από: T.Kiya » [πηγή] Creative Commons (CC BY-SA 2.0)
| 29 |
Ερωτευμένοι νεκροί
Όσα έχω ανάγκη μέσα μου κρατάω φυλαχτό καλά κλειστά κρυμμένα από χέρια και φωτιές όσα έχω ανάγκη κάθε βράδυ πιο σφιχτά κρατώ και τα κάνω να στάζουν δάκρια μες τις πληγές.
Έτσι πάντα τις γιατρεύω όταν μου χτυπούν την πόρτα αρνούμαι τις λιωμένες στάχτες να προφυλάξω έτσι πάντα τις γιατρεύω τους χρόνους αν θέλεις ρώτα είναι οι έρωτες ιώσεις που θα αρπάξω.
Όσα θέλω να θυμάμαι είναι στης καρδιάς τα μέρη απόμακρα σε λήθη ικανοποιημένα όσα θέλω να θυμάμαι αψηφούν κανόνες - πρέπει πάντα νιώθουν σε κάθε πτώση ευτυχισμένα.
Έτσι μοιράζω τις στιγμές στα αλλότρια σκοτάδια φθηνά έρμαια να σέρνονται σε χίλιους δρόμους έτσι μοιράζω με λίγους απλούς στίχους πέντε χάδια λουλούδια μαραμένα για των νεκρών τους πόνους.
14/12/12
| 30 |
Όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στους δημιουργούς τους, προέρχονται από τον διαδικτυακό τόπο www.flickr.com και αναδημοσιεύονται με άδεια Creative Commons.
Ο Σωκράτης Α. Τσελεγκαρίδης γεννήθηκε το 1989 στη Μυτιλήνη Λέσβου και από το 1996 ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι αριστούχος απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρονικής του ΑΤΕΙΘ και κάτοχος ενός Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας. Λατρεύει το διάβασμα, τη μαγειρική, τον προγραμματισμό και τις κατασκευές. Από τα εφηβικά του χρόνια βρήκε καταφύγιο στη λογοτεχνία, ενώ μεγάλο σεβασμό τρέφει προς τον Κώστα Καρυωτάκη. Ελπίζει κάποια μέρα ο κόσμος να αγνοήσει τις ταμπέλες και να δεχτεί τη γυμνή, γνήσια ανθρωπιά στο ακέραιο.
Μνημονίων συναισθήματα: - Μέρος Α΄ - Μέρος Β΄
«Το Μανιφέστο του ... Σχετικού!» κυκλοφορεί στο διαδίκτυο υπό τη μορφή ελεύθερου e-book.
...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...