Έχω μία κόρη, την Μουλάν. Και όταν ήταν οκτώ, πέρσι, έκανε μία εργασία για τοσχολείο, ή είχε μία άσκηση για ταβατράχια. Και ήμασταν σεένα εστιατόριο. Και είπε, ¨Βασικά, οι βάτραχοι κάνουν αυγά και τααυγά γίνονται γυρίνοι, και οι γυρίνοι γίνονται βάτραχοι."
Και είπα, "Ναι. Ξέρεις, δεν ξέρωκαι πολύ καλά την αναπαραγωγή του βατράχου" Τα θηλυκά, νομίζω, γεννάνε τααυγά. Και μετάτααρσενικά ταγονιμοποιούν. Και μετάγίνονται γυρίνοι και βάτραχοι."
Και λέει, "Τι; Μόνο θαθηλυκά κάνουν αυγά;"
Και λέω, "Ναι.¨
Και λέει, "Και τι είναι γονιμοποίηση;"
Οπότελέω κάτι σαν, "Ε, είναι τοεπιπλέον συστατικό, ξέρεις, που χρειάζεται για να γίνει ένα νέο βατράχι από τημαμά και τον μπαμπά βάτραχο."
Και λέει, "Α, και αυτόισχύει και στουςανθρώπους;"
Και σκέφτηκα, "Ωραία, καλά ξεκινάμε." Δεν ήξεραότι θα συνέβαινε τόσογρήγορα, σταοκτώ. Προσπαθούσα να θυμηθώ όσαείχα διαβάσει σταβιβλία, και τομόνο που θυμόμουν ήταν, "Να απαντάτεμόνο σεότι σαςρωτάνε. Μη δίνετεπερισσότερεςπληροφορίες." Οπότεείπα, "Ναι."
Και αυτή είπε, "Και πού, πού κάνουν οι γυναίκες, που κάνουν τααυγάτουςοι γυναίκες;"
Και είπα, "Κοίτα, πολύ καλή ερώτηση. Έχουμε εξελιχθεί και έχουμε δική μαςλιμνούλα. Έχουμε την λιμνούλα μαςμέσαστοσώμα μας. Και κάνουμε εκεί τααυγά μας. Έτσι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για άλλα αυγά και τέτοια πράγματα. Είναι η λιμνούλα μας. Και έτσι γίνονται όλα."
Και λέει, "Τότε πωςγονιμοποιούνται;"