ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Για την κοινωνία Για τον δημοκρατικό μετασχηματισμό 1. Δέκα μήνες τρικομματικής συγκυβέρνησης. Στο σχετικά σύντομο διάστημα των 10 μηνών από τις εκλογές, αποδείχθηκε, πλήρως, η αναντιστοιχία των προεκλογικών εξαγγελιών των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, με την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Η κυβέρνηση Σαμαρά, συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου, ακόμα και με την ίδια ρητορική. Είναι η πολιτική που υπαγορεύεται από την «τρόικα», η πολιτική των μνημονίων, η πολιτική της λιτότητας, που έχει σαν αποτελέσματα την ύφεση, την ανεργία, την πτώση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού, την κατάργηση ολόκληρου, σχεδόν, του θεσμικού πλαισίου που αφορά στην προστασία της εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, δικαιωμάτων που ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.. Αυτή η πολιτική, δεν είναι αποτέλεσμα «λανθασμένης εκτίμησης» και «λάθους συνταγής». Είναι επιλογή. Μια επιλογή, που έχει στόχο την δημιουργία φθηνής αγοράς εργασίας στην Ευρώπη και μετατροπής σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, της χώρας, στο σύνολό της. Αυτή την επιλογή υπηρετούν όλες οι δεσμεύσεις των μνημονίων (1ου, 2ου και 3ου). Αυτή η πολιτική είναι η έκφραση των επιλογών των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων κύκλων της Ευρώπης, με επικυρίαρχη την Γερμανία, που πλέον ηγεμονεύει σε όλα τα επίπεδα άσκησης των πολιτικών στην Ευρωζώνη. Αυτή η πολιτική βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε εγχώριες δυνάμεις, που είτε πιστεύουν σε αυτή, είτε, εθελοτυφλώντας, γίνονται πειθήνια όργανα της. Ταυτόχρονα, στο διάστημα αυτό, η κυβέρνηση βρίσκεται σε προφανή αδυναμία να παρουσιάσει, έστω με τη μορφή εξαγγελίας, ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών . Επί της ουσίας, οι μόνες «μεταρρυθμίσεις», είναι οι απολύσεις, μέσω διαθεσιμότητας, στο δημόσιο τομέα , η εκποίηση των φιλέτων της δημόσιας περιουσίας και η αποδιάρθρωση του δημόσιου τραπεζικού πυλώνα. Αυτή η πολιτική και τα μέτρα που προωθούνται με ταχύτατους ρυθμούς, οδηγούν στην απόλυτη ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών και δημόσιων δομών, των κοινωνικών αγαθών. Παράλληλα, η παλαιοκομματική νοοτροπία, που θέλει το κράτος να αποτελεί λάφυρο της εκάστοτε κυβέρνησης, αναβίωσε, με τον τρόπο που έγιναν οι επιλογές για τη στελέχωση των δημόσιων οργανισμών από όλα τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Η λογική των ποσοστώσεων, έστειλε στις καλένδες τις διακηρύξεις για διαφάνεια και αξιοκρατία.