ПЕПЕЛАШКО by UNICEF MK

ПЕПЕЛАШКО

пепелашко

Сликовницата е подготвена од страна на Центарот за човекови права и разрешување конфликти, во рамките на програмата „Воведување на почит кон различностите и мултикултурализмот во раниот детски развој во Македонија” на Министерството за труд и социјална политика и УНИЦЕФ, финансиранa од Британската амбасада во Скопје. Мислењата и ставовите наведени во овој материјал не ги одразуваат секогаш мислењата и ставовите на Британската амбасада во Скопје.

пепелашко Автор на текстот: Филипина Негриевска Јазична лектура и книжевна адаптација: Билјана Маленко Илустратор: Румена Најчевска

дно топло летно попладне, кога надвор сонцето сѐ уште силно печеше, само Ениса беше излезена надвор. Таа си седеше на клупата под сенката и си читаше една сликовница. Нејзе ѝ беше многу забавно. Ја читаше сликовницата и се смееше. По некое време излегоа и други деца и Ениса веднаш ги викна да дојдат за да им ја прочита приказната за Пепелашко. Луан си помисли дека Ениса згрешила и ја поправи: „Мислиш за Пепелашка!“

ниса се побуни и кажа дека не е за Пепелашка, туку за Пепелашко. И почна да им ја чита: „Многу одамна си живееше едно момче – тоа се викаше Пепелашко. Имаше многу мазна кожа, виткана коса и големи убави кафени очи, и многу, многу нежна насмевка. Мајка му постојано беше на работа, а неговиот очув и двајцата полубраќа многу лошо се однесуваа кон него. Тие никогаш не работеа ништо по дома. Постојано го тераа Пепелашко да чисти, да брише прав, да готви, да ја пере облеката, да ги мие садовите и што ли уште не”. Матеј, едно од децата на игралиштето, многу се зачуди и рече: „Леле каква приказна! Нема шанси машко да пере, да пегла... Пих, па тоа се женски работи!“ Марко налутено го погледна и рече дека во неговото семејство не постојат машки и женски работи. Кај него татко му пере и готви, а мајка му мие садови и брише прав.

ниса продолжи со читањето на приказната: „Полубраќата постојано добиваа нови и убави кошули, модерни фармерки и чевли, а Пепелашко секогаш ја носеше нивната износена стара облека. Еден ден на телевизија кажаа дека принцезата Клара сака да се мажи. Затоа таа ги повикува сите млади момчиња од кралството да дојдат во нејзината палата на бал за да се запознаат и да може да си одбере момче. Таткото возбудено ги подготвуваше браќата, ги однесе на фризер да се потстрижат, им купи нови пантaлoни и кошули, им ги светна чевлите со четка и боја и ги намириса со еден преубав мирис. Беа подготвени за балот! Пепелашко тажно ги гледаше од страна и едвам се осмели да праша: „А дали може и јас да дојдам?“ Таткото му одговори со потсмев дека може да дојде, но дека прво ќе мора да ја исчисти терасата, да ги испере теписите и да ја испегла облеката. На крај му се изнасмеа: „Ха, ха, ха, ќе ти треба неколку дена за да го направиш сето тоа!“

раќата отидоа на балот, а Пепелашко остана сам дома! Многу беше тажен и несреќен и си седна на подот и почна тажно да плаче. Долго плачеше и целото лице му беше облеано во солзи, дури и рамениците му се тресеа”. Едвин, другар на Ениса од училиште, негодуваше: „А бе, каква приказна е ова? Машко да плаче!? Машките се храбри, а не се плачковци!“ Ениса, престана со читањето на приказната и веднаш му одговори: „Ако плачеш кога ти е тешко, кога нешто те боли или кога си навреден, нема врска со храброст. Може и да си храбар и да плачеш”. Марко потврди и рече дека неговата сестра Ана е многу храбра, дека таа не се плаши од темница, а и тој, кога е со неа, не се плаши.

ниса повторно продолжи со читањето: „Одеднаш се појави еден многу мал и светкав самовил!“ Е на ова, Ана зачудено извика: „Што се појавил? Самовил? Е тоа не може. Има самовил – А, а не самовил!!!“ Луан побрза да си го каже своето мислење: „А зошто да нема? Баш убаво се сетиле, како Петар Пан, целиот во зелено и лета! Мене ми е супер”. Ениса продолжи со приказната: „Самовилот веднаш му ја исполни желбата: со своето волшебно стапче неговата искината облека веднаш ја претвори во нови, чисти и испеглани кошула и панталони, му направи и вратоврска. Шест глувчиња претвори во прекрасни бели кобили, а тиквата во кочија. Пепелашко беше пресреќен и му се заблагодари на самовилот. Самовилот му рече: „Оди Пепелашко и убаво да си поминеш. Само запомни! Мора да се вратиш пред полноќ затоа што магијата тогаш ќе исчезне”. На балот, кога принцезата го здогледа Пепелашко, веднаш ја привлече неговата убавина и посака да танцува со него. Додека танцуваа, си разговараа, се запознаваа и уживаа еден со друг. Но, времето поминуваше и кога часовникот почна да отчукува полноќ, Пепелашко се сети дека треба да си оди и бргу, бргу се оддели од принцезата и со трчање се симна по скалите. Така брзајќи, едниот чевел му се соблече и му остана на скалите, но не смееше да се врати за да го земе. Кога се врати дома, пак беше стариот Пепелашко затоа што магијата исчезна.

ледниот ден принцезата го зеде чевелот и реши да го пронајде убавото момче со кое танцуваше. Таа им кажа на своите помошници да одат од куќа до куќа и на сите момчиња да им го пробуваат чевелот. Момчето на кое ќе му биде точен чевелот е нејзиниот симпатија со кого танцуваше минатата вечер. Кога стасаа до куќата на Пепелашко, помошниците му го облекоа чевелот на едниот син, ама му беше мал. Па на другиот, ама му беше голем и кога сакаа да си одат една мачка ги повлече за панталоните и ги однесе во дворот каде што беше Пепелашко. Таткото кога ги виде им рече: „Не си го губете времето со него, тој не беше на балот”. Сепак, помошниците не го послушаа и му го пробаа чевелот на момчето. Сите беа зачудени кога видоа дека чевелот му е сосема точен. Потоа Пепелашко отиде во замокот на принцезата да поживеат малку заедно за да се запознаат подобро”. Едвин повторно се побуни: „Како да не! Приказните завршуваат со `...се омажиле и живееле среќно до крајот на животот`, а не вака!“ Овој пат Луан изненадено му рече: „Како да се омажат кога не се знаат!? Мора малку да се запознаат!“ Ениса силно ја затвори сликовницата и ја стави настрана: „Ееее, сто пати ме прекинавте! Не ви читам веќе вакви приказни. Што ви беше толку чудно!“

Издавач: УНИЦЕФ За издавачот: Нора Шабани Уредник: Виолета Петроска-Бешка Автор на текстот: Филипина Негриевска Јазична лектура и книжевна адаптација: Билјана Маленко Илустратор: Румена Најчевска Дизајн: КОМА CIP - Каталогизација во публикација Национална и универзитетска библиотека „Св. Климент Охридски“, Скопје 821.163.3-93-32(084.11) НЕГРИЕВСКА, Филипина Пепелашко / [автор на текстот Филипина Негриевска ; илустратор Румена Најчевска]. - Скопје : Канцеларија на УНИЦЕФ, 2015. - 20 стр. : илустр. ; 27x22 см. - (Дружината МЕЛА) ISBN 978-9989-116-77-3 (едиција) ISBN 978-9989-116-96-4 1. Најчевска, Румена [илустратор] COBISS.MK-ID 98850570

Сите права за издавање на оваа сликовница ги задржува @ УНИЦЕФ 2015

Сите сликовници за дружината МЕЛА Дружината МЕЛА

ОЧИЛАТА НА ЕНИСА

МАРКО ВО КОЛИЧКА

Јазикот на Сара

Дедото што беше слеп

Училиштен натпревар

Различни семејства

Различни јазици

И за девојчиња, и за момчиња

ПЕПЕЛАШКО

андреј и мачето

Свадба

Случките на Ениса

Петар Пан

Бајрам

Ѓурѓовден

Велигден

Игра на сенки

Меурчиња од сапуница