Свадба
свадба
Сликовницата е подготвена од страна на Центарот за човекови права и разрешување конфликти, во рамките на програмата „Воведување на почит кон различностите и мултикултурализмот во раниот детски развој во Македонија” на Министерството за труд и социјална политика и УНИЦЕФ, финансиранa од Британската амбасада во Скопје. Мислењата и ставовите наведени во овој материјал не ги одразуваат секогаш мислењата и ставовите на Британската амбасада во Скопје.
свадба Автор на текстот: Филипина Негриевска Јазична лектура и книжевна адаптација: Билјана Маленко Илустратор: Румена Најчевска
Н
ашите јунаци денеска попладне беа излезени во дворот пред зградата и си играа на игралиштето. Беше обично неделно попладне. Баба Нада и баба Шпреса си седеа на клупата под сенката, а дедовците играа домино на другата клупа. Одеднаш се слушна гласна музика `там па ра рам пам, там пам, пам, пам’ и свирење од автомобили `тиииииит, тииииит’. Сите деца станаа да видат што се случува. Ана за кратко време се врати и отиде да им каже на бабите што се случува и изнервирано рече: „СВАДБА! Мразам свадби!“ Баба Нада многу се изненади од тоа што го рече Ана и ја праша: „Леле, како мразиш свадба?“ Ана уште понервозно и одговори: „Мразам! Гласна музика, свечени фустани, орооо, гладна сето време додека да стаса вечерата. Не, не, јас кога ќе пораснам никогаш нема да правам свадба!“
4
5
Т
огаш дојдоа и другите деца весело викајќи: „Свадба, свадба! Дојдоа по невестата!“
Баба Шпреса се насмеа и ги праша: „А вие се радувате на свадба, а?“ и сите три деца, Ениса, Луан и Марко, во глас одговорија: „Дааааа, многу!“ Ениса со воодушевување рече: „Јас многу сакам свадби. Сакам да ја гледам невестата, сакам да се сликам со неа, да се фатам до невестата на оро…”, а потоа и Марко продолжи: „И јас сакам свадби, а најмногу сакам кога во голем ресторан има свадба и кога има место, и јас со количката да се фатам за орото и да играм и да се веселам”.
6
7
Б
аба Шпреса малку се замисли, а потоа почна да им раскажува на децата за нејзината свадба: „Ееее, јас се сеќавам на мојата свадба. Бев невеста и многу сакав да играм, ама невестата тогаш не требаше многу, многу да се весели, туку полека и скромно да игра. Ама затоа на свадбата на брат ми се изнаиграв. Ќе го земев шамичето во рака и така дотерана, со долгиот фустан до земја, играв, играв дури да ме заболат нозете. А кога ќе ја засвиреа песната „Са е букур на ка дал нусја (Колку е убава невестата)“, уживав”.
8
9
И
баба Нада се присетуваше на својата свадба: „А јас, пак, се расплакав на песната „Черешна се од корен корнеше“, во која се пее за разделбата на невестата од мајката! Е, а потоа, во текот на вечерта, играв многу. Дури и на маса се качив. Мене најубаво ми беше кога на крајот од вечерта заедно со дедо Зоран ја сечевме невестинската торта”. Сите деца, освен Ана, внимателно слушаа, а кога баба Нада раскажуваше за тортата, Луан рече дека тој дел од свадбата, кога се јаде тортата, најмногу го сака.
10
11
Е
ниса, пак, додаде дека кога нејзиниот братучед правел свадба, најубаво и било кога ѝ го дале дајрето и кога го водела орото и удирала на дајрето. Во тој момент и баба Нада и баба Шпреса се сетија дека и на нивните свадби имало дајре и заедно извикаа: „И на мојата свадба имаше дајре!“ Само Луан беше зачуден, тој првпат слушна за дајре и ги замоли да му објаснат што е тоа. Баба Шпреса почна да објаснува: „Тоа е еден инструмент како мало тапанче со ѕвончиња од страните. Се држи во едната рака и се тресе, а може со другата рака да се удира по него“, и тоа беше доволно Луан да се сети дека го видел на свадбата на тетка му. И Марко се присети дека еднаш и него му го дале за да удира на него. Тој дури и им покажа на другите како се тропа на дајрето, удирајќи со раката по тркалото од количката во определен ритам.
12
13
В
о тој момент се слушна гласна музика пред зградата и сите препознаа дека тоа се звуците од орото Пајдушко. Баба Нада потскокна од клупата и стана да игра и го викна и дедо Зоран да го заиграат Пајдушкото оро. Баба Шпреса беше изненадена дека и баба Нада го знае ова оро. Тогаш сфати дека Пајдушко се свири и на македонски и нa албански свадби. Таа стана полека од клупата, се фати за баба Нада и заедно продолжија да играат.
И дедо Агим стана и се фати за баба Шпреса, а дедо Зоран, потпирајќи се на бастунот, полека се приближи, па и тој се фати за дедо Агим и заедно заиграа. Дедо Евтим последен дојде и се фати за орото меѓу двете баби, велејќи: „Eх, уште ги слушам шалварите на баба Фата на свадбата како шушкаа кога го игравме ова оро. Го имаше и на нашата свадба”. И додека бабите и дедовците играа Пајдушко оро, потсетувајќи се на своите свадби, децата од дружината МЕЛА, како што се нарекуваа децата според првите букви од своите имиња, со радост ги гледаа и удираа по клупата во ритамот на музиката, а Марко удираше по тркалата од количката.
14
15
Издавач: УНИЦЕФ За издавачот: Нора Шабани Уредник: Виолета Петроска-Бешка Автор на текстот: Филипина Негриевска Јазична лектура и книжевна адаптација: Билјана Маленко Илустратор: Румена Најчевска Дизајн: КОМА CIP - Каталогизација во публикација Национална и универзитетска библиотека „Св. Климент Охридски“, Скопје 821.163.3-93-32(084.11) НЕГРИЕВСКА, Филипина Свадба / [автор на текстот Филипина Негриевска ; илустратор Румена Најчевска]. - Скопје : Канцеларија на УНИЦЕФ, 2015. - 20 стр. : илустр. ; 27x22 см. - (Дружината МЕЛА) ISBN 978-9989-116-77-3 (едиција) ISBN 978-608-4787-00-6 1. Најчевска, Румена [илустратор] COBISS.MK-ID 98858250
Сите права за издавање на оваа сликовница ги задржува @ УНИЦЕФ 2015
Сите сликовници за дружината МЕЛА Дружината МЕЛА
ОЧИЛАТА НА ЕНИСА
МАРКО ВО КОЛИЧКА
Јазикот на Сара
Дедото што беше слеп
Училиштен натпревар
Различни семејства
Различни јазици
И за девојчиња, и за момчиња
ПЕПЕЛАШКО
андреј и мачето
Свадба
Случките на Ениса
Петар Пан
Бајрам
Ѓурѓовден
Велигден
Игра на сенки
Меурчиња од сапуница