nuda nuda nuda nuda nuda nuda

Etapowość nudy Françoise Wemelsfelder i Marc Bekoff, naukowcy specjalizujący się w dziedzinie psychologii zwierząt, doszli do wniosku, że tak u zwierząt, jak u ludzi przyczynami nudy okazują się przewidywalność i ograniczenie, na przykład trzymanie w zamkniętym i małym pomieszczeniu, w klatce, na łańcuchu. Wemelsfelder twierdził, że w warunkach ograniczonej swobody (a więc między innymi w szkołach, świątyniach, więzieniach, zagrodach w zoo czy szpitalach) słabnie świadoma uwaga organizmów żywych. Zarówno reakcje ludzi, jak i zwierząt są porównywalne. Początkowo wyzwala się poczucie nudy, następnie frustracja, niepokój, złość, przemoc, reakcje maniakalne, a na końcu depresja. Kakadu na przykład skubie swoje upierzenie, wyrywając sobie pióra, a tym samym obracając się przeciwko sobie. Kluczem do sukcesu może okazać się muzyka klasyczna. Zespół badaczy z Queen’s University Belfast zaobserwował w zoo w Belfaście, że doskonale łagodzi ona anormalne zachowania słoni (przebadano jedynie słonie indyjskie). Należy jednak pamiętać, że choć podobno szympansy gustują w Metallice, to heavy metal niekorzystnie oddziałuje na psy. Proponujmy więc naszym pupilom klasyczne melodie (ale różnych kompozytorów, aby nie popaść w nudę).

Nuda na ratunek

Na ratunek? Jak najbardziej! Nuda, jako jedna z emocji (a dokładnie emocja społeczna), pełni również funkcję adaptacyjną, gdyż pomaga organizmom przetrwać w różnych warunkach. Dzięki wstrętowi zarówno ludzie, jak i zwierzęta mogą trzymać się z dala od substancji (i nie tylko substancji) dla nich szkodliwych. Nuda daje więc ludziom jasne sygnały na odwrót, eleganckie angielskie wyjście bądź ucieczkę w podskokach. Dzięki niej, jeśli tylko dobrze odczytamy wskazówki, możemy na czas odpowiednio zareagować. Amerykański psycholog Robert Plutchik pisał, że odczuwanie nudy to pochodna emocji pierwotnej – odrazy. Obie bronią człowieka przed tak zwanymi sytuacjami zaraźliwymi, a więc ograniczającymi, monotonnymi czy przewidywalnymi.

Czy istnieje lek na nudę? Nudzącym się już samą nudą zaleca się posłuchać naszych babć zalecających różnorodność i mnogość zajęć. Jeśli więc wykazujesz skłonności do popadania w nudę lub ktoś Cię w nią wpędził siłą, wystarczy odrobina chęci i Fortuna stanie po Twojej stronie. Staraj się podtrzymywać jak największą (ale nie zbyt dużą) liczbę zainteresowań: czytaj, pisz, śpiewaj, interesuj się sportem, sztuką, podróżuj, kolekcjonuj magnesy, a także przepisy kulinarne, dzięki którym możesz rozwijać swoje umiejętności. Monotonia prowadzi do kurczenia się mózgu, zmniejsza liczbę i skraca żywotność neuronów. Z kolei zwiększenie ich liczby i wydłużenie żywotności może obniżyć stopień podatności na nudę, a przede wszystkim zwiększyć rozwój jednostki i wzmocnić mózg.

Dobra nuda pozwala zrozumieć siebie, swoje negatywne cechy i skłonności. Nie można natomiast mylić jej z samotnością, również wynikającą z braku bodźców zewnętrznych. Krótko mówiąc: zdrowo jest się trochę ponudzić. Zwłaszcza jeśli przez większość czasu nasze organizmy pracują na najwyższych obrotach. Przede wszystkim należy jednak pamiętać, że nuda wcale nie musi być nudna. W końcu kto tu rządzi? My czy ona?

Źródła:

P. Toohey: Historia nudy;

C. Bhagat: Half Girlfriend.