ສວນລຶກລັບຂອງນາງນອຍ ້
ກິນອາຫານດີເພື່ ອການເຕີບໃຫຍ່ ແລະ ປູກອາຫານເອົາໄວເພື ້ ່ ອບໍລິໂພກຢ່າງພຽງພໍ
1
ມີໂຮງຮຽນແຫ່ງໜຶງ່ ຕັ້ງຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ ທີ່ອອມຮອບໄปດ ວຍແມ ນໍ ້ ້ ່ າ້ ລຳເຊ ແລະ ພູ ເຂົາລຳເນົາໄພ. ໂຮງຮຽນແຫ່ງນີ້ມີບັນຍາກາດດີ ແລະ ເຕັມໄປດວຍມົ ນສະເໜ່ ້ ເໝືອນຄວາມຝັ ນ ແຕນັ ແລະ ຂາດສານອາຫານ ່ ກຮຽນຈຳນວນໜຶງ່ ມີສຸຂະພາບບໍ່ຄອຍດີ ່
2
ດັ່ງນັນ ້ , ຈິງ່ ເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນບໍ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ຕໍ່ການຮຽນ ແລະ ການເຂົ້າຮ່ວມກິດຈະກຳຕາງໆ ່
ບັນຍາກາດໃນຫ້ອງຮຽນເຫັ ນວາເມື ່ ່ ອເອື້ອຍຄູຂຶ້ນຫ້ອງສອນ ມີນກ ັ ຮຽນຈຳນວນໜຶງ່ ເຫງົານອນ ແລະ ບໍ່ຕັ້ງໃຈຮຽນ ຍ້ອນນັກຮຽນຫິ ວເຂົ້າ, ອິດເມື່ອຍ ແລະ ອອນ ່ ເພຍ
3
ໃນຂະນະດຽວກັນນັນ ້ ມີນກ ັ ຮຽນ ຜູ້ ໜຶງ່ ຊື່ວານາງ ນອຍ ່ ້ ກຳລັງນັງ່ ຊຶງຢູ່ ແລະ ເວົາ້ ກັບຕົວເອງວາ່
ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເມື່ອຍຫຼາຍ ແລະ ບໍ່ຢາກຮຽນໜັງສື
ທ້າວວັນນາກໍຄິດເຊັ່ນດຽວກັນກັບນາງ ທ້າວວັນນາຫຼຽວໄປເບິ່ງເດີ່ນເຕະບານ ຜ່ານປ່ອງຢ້ຽມ ແລະ ເວົາ້ ກັບຕົວເອງວາ່
ຂ້ອຍຮູ້ສຶກບໍ່ສະບາຍ ແລະ ບໍ່ມີແຮງຫຼິ້ນກິລາ ເຮີ້...
4
ໃນຂະນະນັນ ້ ນາງນອຍໄດ ຊວນທ ້ ້ ້າວວັນນາ ໄປຍ່າງຫຼິ້ນ. ນາງບອກວາ... ່
ໄປ໋! ພວກເຮົາໄປຍ່າງຫຼິ້ນຢູ່ນອກ ໂຮງຮຽນຈັກໜອຍ ້ ບາງເທື່ອອາດ ຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນ
ຫຼັງຈາກນັນ ້ ທັງສອງກໍ່ໄດອອກໄປຍ ້ ່າງຫຼິ້ນຢູ່ປ່າ
5
ໃນຕອນພວກເຂົາເຈົາ້ ກຳລັງຍ່າງຫຼິ້ນເຂົ້າໄປໃນປ່າເລິກຢູ່ນັນ ້ ພວກເຂົາໄດເຫັ ້ ນສວນສີຂຽວແຫ່ງໜຶງ່ ທີ່ເຕັມໄປດວຍ ້ ພື ດຜັ ກ ແລະ ໝາກໄມ້ ມີແມ່ນໍາ້ ນອຍໆໄຫຼ ຜ່ານສວນດັ່ງກ່າວ ້ ພວກເຂົາທັງສອງຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນ ແລະ ພາກັນຍ່າງເຂົ້າໄປເບິ່ງ
6
ທ້າວວັນນາຫຼຽວເບິ່ງນາງນອຍ ້ ແລະ ເວົາ້ ອອກມາວາ່
ນອຍ! ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວາ່ ້ ສວນນີ້ອັດສະຈັນຫຼາຍ
ທ້າວວັນນາ ເດັດເອົາ ໝາກຖົ່ວຍາວ ຝັ ກໜຶງ່ ຈາກຕົ້ນ
ຂ້ອຍກໍບໍ່ເຄີຍເຫັ ນສວນ ງາມໆແບບນີ້ມາກອນ ່ ໃນຊິວດ ິ ຂອງຂ້ອຍ
ເປັ ນຕາແຊບ
7
ງາມແທ້
ທັນໃດນັນ ້ ມີນາງຟ້າຕົນໜຶງ່ ປາກົດຕົວອອກມາ ຢູ່ຕໍ່ໜາ້ ພວກເຂົາເຈົາ້
ບໍ່ຕອງຢ ້ ້ ານ
ໂອ້!
ທ່ານແມນໃຜ? ່ ກະລຸນາຢ່າທຳຮ້າຍ ພວກເຮົາເລີຍ
ສວນລຶກລັບແຫ່ງນີ້ ແມນຂອງທ ່ ່ານບໍ? ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວາ່ ສວນນີ້ ມີເຈົາ້ ຂອງ
8
ເດັກນອຍເອີ ຍ! ້ ບໍ່ເປັ ນຫຍັງດອກ
ແຕວ ່ າ, ່ ກ່ອນກິນຜັ ກ ແລະ ໝາກໄມໃນສວນນີ ້ ້ ຕ້ອງລ້າງໃຫ້ສະອາດກ່ອນ ຈິງ່ ຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົາ້ ເຈັບທ້ອງ.
ສວນແຫ່ງນີ້ ແມນຂອງພວກເຈົ າ້ , ່ ພວກເຈົາ້ ຢາກກິນຫຍັງ ກໍເອົາໄດ້ ຕາມຄວາມປະສົງ
ຫຼັງຈາກນັນ ້ ນາງຟ້າຕົນນັນ ້ ກໍຫາຍຕົວໄປຢ່າງໄວວາ
ທ້າວວັນນາ ແລະ ນາງນອຍ ້ ແນມເບິ່ງໜາກັ ງ ້ ນດວຍອາການງົ ້ ແລວພາກັ ນຫົ ວຂຶ້ນຢ່າງມີຄວາມສຸກ ້ ສວນນີ້ ເປັ ນຂອງເຮົາ ແລວ! ້
9
ກອນພວກເຂົ າເຈົາ້ ສອງຄົນຈະກັບ ່ ເມືອບ້ານ ພວກເຂົາໄດເກັ ້ ບເອົາໝາກໄມ້ ແລະ ພື ດຜັ ກ ແລວເອົ ້ າໄປລາງຢູ ້ ່ ຫ້ວຍ ແລະ ພາກັນກິນຈົນອີ່ມ
ທ້າວວັນນາບອກນາງນອຍວ າ່ ້ ບໍ່ໃຫ້ບອກຄົນອື່ນຮູ້ກຽວກັ ບສວນ ່ ທີ່ລຶກລັບແຫ່ງນັນ ້
ແຊບຫຼາຍ ແມນແລ ວ ່ ້
ມື້ຕໍ່ມາ ທ້າວວັນນາ ແລະ ນາງນອຍຕື ່ ນເຊົ້າຂຶ້ນມາ ້ ພ້ອມກັບຄວາມສົດຊື່ນ ພວກເຂົາເຈົາ້ ຮູ້ສຶກດີ ແລະ ຫ້າວຫັ ນກວາແຕ ລະມື ້ ່ ່
10
ປົ ກກະຕິ ພໍ່ ແມຈະປຸ ກ ່ ໃຫ້ພວກເຂົາຕື່ນ ຕອນເຊົ້າທຸກໆມື້
ຕັ້ງແຕ່ມື້ນ້ໄີ ປ ຊິວດ ິ ຂອງເຂົາເຈົາ້ ທັງສອງ ກຳລັງຈະມີການ ປ່ຽນແປງ
ຢູ່ໃນຫ້ອງຮຽນ ທ້າວວັນນາ ແລະ ນາງນອຍໄດ ກາຍເປັ ນ ້ ້ ຄົນທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ແລະ ຕັ້ງໃຈຕໍ່ການຮໍ່າຮຽນ
ເມື່ອເອື້ອຍຄູໃຫ້ວຽກບ້ານ ເຂົາເຈົາ້ ກໍ່ສາມາດເຮັດໄດຢ ້ ່ າງດີ ພວກເຂົາສາງຄວາມແປກປະຫຼ າດ ້ ໃຫ້ແກຜູ ່ ້ ອື່ນທີ່ໄດເຫັ ້ ນ
ເອື້ອຍຄູຄິດວາ່ ແມນຫຍັ ງ ່ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາ ແຕກຕາງຈາກ ່ ເດັກນັກຮຽນຜູ້ ອື່ນໆ?
11
ຫຼາຍມື້ຜ່ານໄປ ຫຼັງຈາກເລີກ ໂຮງຮຽນແຕລະມື ້ , ໝູນັ ່ ່ ກຮຽນ ຜູ້ ອື່ນກໍ່ພາກັນກັບບ້ານຕາມປົ ກກະຕິ
ແຕທ ່ ້າວວັນນາ ແລະ ນາງນອຍ ້ ພາກັນ ໄປສວນແຫ່ງນັນ ້ ເພື່ ອກິນຜັ ກ ແລະ ໝາກໄມທີ ້ ່ ພວກເຂົາເຄີຍກິນຜ່ານມາ
ເຂົາເຈົາ້ ມີສຸຂະພາບທີ່ດີ ແລະ ມີຄວາມສະຫຼາດ ກວາໝູ ່ ນັ ່ ກຮຽນຄົນອື່ນໆ
12
ຍ້ອນເຫດຜົ ນດັ່ງກ່າວ ໝູຄູ ່ ່ ແລະ ເອື້ອຍຄູ ຈຶງ່ ສົງໄສວາຍ ່ ້ອນຫຍັງທ້າວວັນນາ ແລະ ນາງນອຍ ້ ຈິງ່ ມີຄວາມສຸກ ມີຄວາມຫ້າວຫັ ນ ແລະ ສະຫຼາດແທ້
ຄູ ແລະ ໝູນັ ່ ກຮຽນຜູ້ ໃດ ກ່ໍຢາກຮູ້ ສາເຫດວາ່ ເປັ ນຫຍັງທ້າວວັນນາ ແລະ ນາງ ນອຍຈຶ ງ່ ມີຄວາມແຕກຕາງ ້ ່ ຈາກຜູ້ ອື່ນແທ້
ເຊິ່ງແຕ່ກ່ອນ ພວກເຂົາທັງຈອຍ ່ ທັງຂາດຄວາມອົດທົນ ແລະ ມັກເຈັບປ່ວຍຢູ່ຕະຫຼອດ ແຕດຽວນີ ້ພວກເຂົາຮຽນໄດໄວ ່ ້ ແລະ ມີສຸຂະພາບດີຂຶ້ນຫຼາຍ
13
ບາງທີ ທ້າວ ວັນນາ ອາດຈະກາຍເປັ ນ ນັກພັ ດທະນາຊຸ ມຊົນ ແລະ ນາງ ນອຍ ້ ອາດກາຍເປັ ນນັກວິທະຍາສາດ ກໍ່ເປັ ນໄດ້
ຖ້າສອງຄົນນີ້ເປັ ນແບບນີ້ຕໍ່ໄປ ມີຫວັງວາ່ ຊີວດ ິ ພວກເຂົາຈະປະສົບຜົ ນສຳເລັດ ໃນພາຍພາກໜາຢ ້ ່ າງແນນອນ ່
ຄູຮ້ສຶ ູ ກດີໃຈຫຼາຍທີ່ເຫັ ນສອງຄົນຫ້າວຫັ ນ ແລະ ສະຫຼາດຫຼັກແຫຼມແບບນີ້, ແຕຄູ ່ ກໍ່ອົດສົງໄສ ບໍ່ໄດວ ນຫຍັ ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັ ນແບບນີ້ ້ າແມ ່ ່
14
ສອງຄົນນີ້ ເປັ ນເດັກນອຍ ້ ຕົວຢ່າງ
ເວລາຜ່ານໄປ ທ້າວ ວັນນາ ແລະ ນາງ ນອຍ ້ ເລີ່ມຮູ້ສຶກວາໝາກໄມ ່ ້ ແລະ ພື ດຜັ ກທີ່ຢ່ ູໃນສວນດັ່ງກາວ ່ ເລີ່ມມີໜອຍລົ ງ ້
ຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງສວນ ແຫ່ງນັນ ້ ເລີ່ມຫ່ຽວແຫ້ງລົງ
ເຖິງແມນວ າໄດກິ ່ າພວກເຂົ ່ ້ ນ ແຕ່ພຽງຢ່າງດຽວ ແລະ ບໍ່ໄດເອົ ້ າເມືອບ້ານກໍຕາມ
ຄືເປັ ນ ແບບນີ້ນ!ໍ້
15
ມາມື້ໝງຶ່ ສວນນັນ ້ ກໍບໍ່ ມີຫຍັງເຫຼືອໃຫ້ ທ້າວ ວັນນາ ແລະ ນາງ ນອຍເກັ ບກິນໄດ້ ້ ອີກເລີຍ ມັນເປັ ນເລື່ອງ ທີ່ໜາເສົ ້ ້າໃຈແທ້ໆ
ຂ້ອຍບໍ່ຢາກເສຍສວນ ອັນອຸດົມສົມບູນແຫ່ງນີ້ ໄປຈັກໜອຍເລີ ຍ! ້
ພວກເຂົານັງ່ ຢູ່ແຄມແມນໍ ່ າ້ ແລະ ຄິດຈະຫາທາງແກ້ໄຂ
ຕັ້ງແຕ່ພວກເຮົາມາພົ ບສວນແຫ່ງນີ້ ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກທີ່ເຮົາສາມາດມາ ເກັບກິນຜັ ກ ແລະ ໝາກໄມ້ຈົນອີ່ມ ມາຕະຫຼອດ ແລະເຮັດໃຫ້ສະໝອງ ຂ້ອຍປອດໂປ່ງດີຂຶ້ນ
16
ຂ້ອຍຫວັງວາ່ ນາງຟ້າຕົນນັນ ້ ອາດສາມາດ ບອກເຮົາໄດວ ້ າ່ ຄວນເຮັດ ແນວໃດ
ທັນໃດນັນ ້ ນາງຟ້າກໍ່ປະກົດໂຕຂຶ້ນມາ ພວກເຈົາ້ ເອີ້ນຫາ ຂ້ອຍແມນ ່ ບໍ່?
ສວນແຫ່ງນີ້ ບໍ່ມີຫຍັງ ໃຫ້ພວກເຮົາ ກິນອີກແລວ ້
ແມນແລ ວ... ພວກເຮົາ ່ ້ ຕອງການຄວາມຊ ້ ່ວຍເຫຼືອ ຈາກທ່ານ
ຂ້ອຍກໍຮູ້ສຶກເສຍໃຈ ພວກເຈົາ້ ສອງຄົນຮູ້ແຕ່ ເກັບກິນໝາກໄມ້ ແລະ ພື ດຜັ ກທີ່ມີຢ່ ູສວນນິ້
17
ພວກເຮົາ ກຳລັງຈະສູນເສຍ ສວນແຫ່ງນີ້ ໄປແລວ! ້
ແຕພວກເຈົ າ້ ບໍ່ເຄີຍຊ່ວຍອານຸລັກ ່ ແລະ ຮັກສາມັນໄວ້ ດັ່ງນັນ ້ ມັນຈິງ່ ບໍ່ມີຫຍັງເຫຼືອ ໃຫ້ພວກເຈົາ້ ກິນອີກຕໍ່ໄປ
ເມື່ອໄດຍິ ້ ນາງນອຍກໍ ່ເຂົ້າໃຈ ້ ນແບບນັນ ້ ແລະ ຄິດໄດ້ວາຢູ ່ ່ ບ້ານຂອງນາງ ພໍ່ ແມຂອງນາງກໍ ເຮັດສວນເພື່ ອຈະໄດ້ ່ ພື ດຜັ ກມາໃຫ້ຄອບຄົວໄດ້ກິນ
ພໍ່ ແມຕ ແລ ໃສຝຸ ່ ອງດູ ້ ່ ່ ນ ແລະ ໃຫ້ນໍາ້ ກັບພື ດຜັ ກທີ່ປູກເປັ ນປະຈຳ
ນາງຟ້າຍິ້ມດ້ວຍຄວາມດີໃຈຫຼາຍ ທີ່ໄດຍິ ້າໃຈ ້ ນນາງນອຍເຂົ ້
ພວກເຈົາ້ ຮູ້ບໍ່ວາຖ ່ ້າພວກເຮົາ ຮູ້ຈັກຮັກສາ ພວກເຮົາກໍ່ຈະມີອາຫານ ກິນໄດຕະຫຼ ອດລະດູການ ້
ພວກເຈົາ້ ສອງຄົນ ເລືອກເກັບຮັກສາເປັ ນຄວາມ ລັບ ແລະ ບໍ່ບອກໃຫ້ຄົນອື່ນຮູ້ ກຽວກັ ບສວນລຶກລັບ ່ ແຫ່ງນີ້
18
ເປັ ນຫຍັງພື ດຜັ ກຢູ່ໃນສວນນີ້ ຈິງ່ ມີໜອຍລົ ງ ເຈົາ້ ເຫັ ນບໍ່ວາ່ ້ ບໍ່ມີຫຍັງເຫຼືອອີກແລວ ້
ຖ້າພວກເຈົາ້ ພາໝູຄູ ່ ມາຊ ່ ່ວຍກັນ ເບິ່ງແຍງ ພວກເຈົາ້ ຈະສາມາດປູກຜັ ກ ແລະ ໝາກໄມໄວ ້ ກິ ້ ນຢ່າງພຽງພໍ ສຳລັບພວກເຈົາ້ ໝົດທຸກຄົນ
ຊາຍໜຸມເອີ ່ ຍ! ເຈົາ້ ຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈເທື່ອ ໃຫ້ເຈົາ້ ຫຼຽວໄປອອມໆ ້ ໂຕເບິ່ງ! ສວນນີ້ກວາງ ້ ໃຫຍ່ຫຼາຍ ມີແຕພວກເຈົ າ້ ່ ສອງຄົນຈະບົວລະບັດ ໄດແນວໃດ? ້
ນາງນອຍເຂົ ້າໃຈໃນສິິ່ງທີ່ນາງຟ້າອະທິບາຍ ້ ແລະ ເວົາ້ ກັບທ້າວວັນນາວາ່ ໄປ໋! ພວກເຮົາໄປບອກ ໝູຄູ າໃຫ້ຮູ້ ່ ຂອງພວກເຮົ ່ ກຽວກັ ບສວນລຶກລັບ ່ ນີ້ກັນເທາະ
19
ดีแลว ้
ຫຼັງຈາກນັນ ້ ນາງນອຍ ້ ແລະ ທ້າວວັນນາ ກໍ່ໄດບອກໝູ ຄູ ບສວນດັ່ງກາວ ້ ່ ໃຫ ່ ້ ຮູ້ຈັກກຽວກັ ່ ່ ແລະ ໄດນຳພາເຂົ າເຈົາ້ ມາສວນດັ່ງກາວ ້ ່
ຖ້າພວກເຮົາໝົດທຸກຄົນ ຢາກມີສຸຂະພາບດີ, ສະຫຼາດ ແລະ ມີໂພຊະນາການ ພວກເຮົາຕ້ອງຊ່ວຍກັນປູກຜັ ກ ແລະ ໝາກໄມເພື ້ ່ ອຟື້ ນຟູ ສວນແຫ່ງນີ້ນຳກັນ
ສວນແຫ່ງນີ້ ເປັ ນແຫຼ່ງອາຫານ ໃຫ້ແກພວກເຮົ າ ່
ພວກເຮົາຊ່ວຍກັນປູກເອົາ ໄວກິ ້ ນ ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ກິນ ພວກເຮົາຈະເຕີບໃຫຍ່
20
ໃນແຕລະມື ້ ພວກເຂົາເຈົາ້ ໄດພາກັ ນປູກຜັ ກ ແລະ ຕົ້ນໄມກິ ່ ້ ້ ນໝາກທີ່ມີປະໂຫຍດ ຕໍ່ຮ່າງກາຍ ແລະ ສະໝອງຂອງພວກເຂົາເຊັ່ນ: ສາລີ, ຜັ ກສະຫຼັດ, ຜັ ກກາດຫົ ວ, ຜັ ກຫອມປ້ອມ, ໝາກກວຍ, ໝາກນັດ, ໝາກໂມ, ຜັ ກ ແລະ ໝາກໄມອື ້ ້ ່ ນໆ...
ຫຼັງເລີກໂຮງຮຽນທຸກມື້ ເດັກນັກຮຽນໄດພາກັ ນໄປສວນ ້ ຊ່ວຍເຫຼືອກັນຫົ ດນໍາ້ ຜັ ກ ແລະ ດູແລສວນຜັ ກດັ່ງກາວ ່ ຢ່າງຫ້າວຫັ ນ
21
ໃນທີສຸດສວນນັນ ້ ໄດຮັ ້ ບການ ຟື້ ນຟູ ຄືນແລະ ໄດກາຍເປັ ນ ້ ແຫຼ່ງອາຫານທີ່ສຳຄັນ ໃຫ້ກັບນັກຮຽນໝົດທຸກຄົນ
ການພັ ດທະນາ ດ້ານສຸຂະພາບ ແລະ ມັນສະໝອງ ຂອງເດັກນັກຮຽນ ໄດຊ ້ ່າລືໄປທົ່ວ ທຸກສາລະທິດ
ຜູ້ ໃຫຍ່ຫຼາຍຄົນສົງໄສວາເປັ ່ ນ ຫຍັງເດັກນັກຮຽນເຫຼົ່ານີ້ຈງິ່ ມີ ສຸຂະພາບດີ, ສະຫຼາດສອງໃສ ່ ແລະ ມີຄວາມສຸກຫຼາຍແທ້ ມາມື້ໜງຶ່ ເດັກນັກຮຽນເຫຼົ່ານັນ ້ ກໍໄດ້ຕັດສິນໃຈອະທິບາຍຄວາມເປັ ນມາ ຂອງສວນໃຫ້ຊາວບ້ານຮັບຮູ້ ເພື່ ອໃຫ້ ທຸກຄົນໃນບ້ານ ເຊັ່ນ: ປູຍ່າ ແລະ ພໍ່ ແມ່ ຜູ້ ມີສຸຂະພາບບໍ່ດີໄດຮັ ້ ບຜົ ນປະໂຫຍດ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບພວກເຂົາເຈົາ້ . 22
ພວກນອງນັ ກຮຽນ ້ ໄດພາຊາວບ ້ ້ານໄປເບິ່ງ ສວນດັ່ງກາວ ່ ແລະ ອະທິບາຍ ສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົາ້ ໄດພາກັ ນເຮັດໃນແຕລະມື ້ ້ ່
ພ້ອມດຽວກັນນັນ ້ ພວກເຂົາຍັງບອກຕໍ່ ໃຫ້ຊາວບ້ານອື່ນຮູ້ເລື່ອງສວນຄົວ ດັ່ງກ່າວນຳ ເຊິ່ງຊາວບ້ານອື່ນກໍ່ສາມາດ ສາງສວນຄົ ວເປັ ນຂອງຕົນເອງໄດໃນທີ ່ ສຸດ ້ ້
ຫຼັງຈາກນັນ ້ ທັງນອງນັ ກຮຽນ ແລະ ້ ຊາວບ້ານກ່ໍຕົກລົງເຫັ ນດີນຳເອົາແກນຜັ ່ ກ ແລະ ໝາກໄມທີ ນ ້ ້ ່ ໄດຈາກສວນນັ ້ ໄປຂະຫຍາຍປູກຢູ່ໃນບ້ານ ເພື່ ອໃຫ້ ແຕລະຄອບຄົ ວມີສວນຄົວຂອງຕົນເອງ ່
23
ໃນທີສຸດ ເດັກນອຍທຸ ກຄົນກ່ໍກາຍເປັ ນຄົນສະຫຼາດ ມີສຸຂະພາບທີ່ດີ ້ ບໍ່ຂາດສານອາຫານ ແລະ ສຳຄັນໄປກວານັ ້ ກ່ໍຄື ພວກເຂົາ ່ ນ ມີຄວາມອາດສາມາດໃນການພັ ດທະນາຕົນເອງເພື່ ອອະນາຄົດທີ່ດີ ພວກເຈົາ້ ໄດ້ສ້າງສວນຄົວ ໃນໂຮງຮຽນຂອງພວກເຈົາ້ ແລ້ວບ່ໍ?
ບໍ່ຕອງລໍ ຖ້າຄົນອື່ນ ້ ມາເຮັດໃຫ້ ຈົງ່ ສາງຂຶ ້ ້ນ ດວຍມື ຂອງເຈົາ້ ເອງ ້
24
ຂໍ້ມູນທາງບັນນານຸກົມຂອງຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ ອາຫານໂລກ, ອົງການ
ນິທານສຳລັບເດັກນ້ອຍ ແລະ ທຸກຄົນ
ສວນລຶກລັບຂອງນາງນ້ອຍ / ໂດຍ ອົງການອາຫານໂລກ.
ຈັດທຳໂດຍ ອົງການອາຫານໂລກ
--ວຽງຈັນ : ມີດີບຸກສ໌, 2019
ແຕ່ງໂດຍ
ອົງການອາຫານໂລກ
ພາບປະກອບໂດຍ
ສຳນັກພິມ ມີດີບຸກສ໌
ເຣືອງສັກ ດວງພຼາ
ຄອມພິວເຕີ້ກຼາຟຟິກ
ນ້ອຍ ສີປະເສີດ
ຈຳນວນພິມ 2,500 ຫົວ ເລກທະບຽນພິມຈຳໜ່າຍ: ຕາມທບ133ພ20062019
ພິມຄັ້ງທີ 1 : ກໍລະກົດ 2019 ພິມທີ່: ບໍລິສັດ ປານຄໍາ ຈຳປາ ຈຳກັດ ສະຫງວນລິຂະສິດ © 2019 ອົງການອາຫານໂລກ
24 ໜ້າ : ພາບປະກອບ ; 20 ຊມ
1. ວັນນະກຳສຳລັບເດັກ
2. ວັນນະກຳວິທິຍາສາດ I. ຊື່ເລື່ອງ
808.06854 -- dc21
ISBN 978-9932-02-192-6