URBAN STYLE MAGAZINE ISSN 1791-3888
Αστικό Στυλ // αστικό free press περιοδικό Διμηνιαία Έκδοση Τεύχος: 11ο // Σεπτ./Οκτ. 2009 ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ Μιχάλης Μεϊμάρογλου ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ Αφροδίτη Αποστολίδη ΣΥNEΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Αντώνης Παπανδρέου, Ανδρέας Αμανατίδης, Αριστέα Παπαδημητρίου, Αντιγόνη Θεοδωράκη, Αλέξανδρος Μανελίδης, Γιάννης Βενιζέλος, Γιάννης Ζήσης, Γιώργος Μπελεβεσλής, Γιώργος Κανάρης, Έβη Χατζησαββίδη, Θεόδωρος Μορφίδης, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Ιωάννα Αργύρη, Κατερίνα Νάσου, Λίλα Σεβαστάκη, Μαρία Τουμπή, Μηνάς Παπανικολάου, Νίκος Γραμμάτος, Οδυσσέας Πανιεράκης, Όλγα Παπαδοπούλου, Πηνελόπη Μουρουζίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ Δήμητρα Μεϊμάρογλου ART DIRECTOR Μιχάλης Μεϊμάρογλου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Αφροδίτη Αποστολίδη, Αριστέα Παπαδημητρίου Μιχάλης Μεϊμάρογλου, SXC ΠΡΟΩΘΗΣΗ Νίκος Δενάζης, Χρήστος Δασκαλάκης Αλέξανδρος Γερασίμου, Παναγιώτης Καρατζάς ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Κατερίνα Νάσου ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ Ειρήνη Δρόσου ΝΟΜΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Παπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία WEB www.urbanstylemag.gr / www.usmag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ / ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ “UrbanStyleMag” Χρυσομμαλούσης 1Α, Μυτιλήνη. τ.κ. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. 6982633331
COVER #11 by Michael Meimaroglou
Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη.
editorial
Κείμενο. Μιχάλης Μεϊμάρογλου (micmei@yahoo.gr), Photo by ThoMas
Μουσικές, κόσμος, κίνηση, εικόνες, σύννεφα, οι πρώτες σταγόνες βροχής στο τζάμι και ο αέρας άρχισε να μυρίζει φθινόπωρο. Αλλαγές, μία νέα αρχή και αέρας αισιοδοξίας.... Αγαπημένα πρόσωπα συνοδεύουν το ξεκίνημα ενός χειμωνιάτικου σκηνικού. Βρήκα καταφύγιο σε ένα φιλικό σπίτι...κάπου στα Βόρεια... το laptop στα πόδια μου και οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό γράφονται σε αυτό το φύλλο χαρτί. Η πρώτη μουντάδα, δυνατός αέρας. Κλείνω την πόρτα ,γιατί άρχισε να χτυπάει. Στ’ αυτιά μου ήχοι απο Trentemoller, Archive, Paul Kalkbrenner, Miss Kittin & The Hacker, James, The Cure, Thievery Corporation, Strike Boys, SCSI-9, Cayetano... Όλα γίνονται τόσο γρήγορα. Προσπαθώ να βρω λίγη ησυχία ,να σας ψιθυρίσω μερικές λέξεις, ο χρόνος μου είναι περιορισμένος... Κίνηση στο δρόμο, ενοχλητικές κόρνες χωρίς αιτία, μία αναταραχή λόγω πρόωρων εκλογών και ένα καραφάκι ούζο στέκεται στα δεξιά του laptop μου, προσπαθώντας να μου πει κάτι. Πολλές συζητήσεις με κόσμο, πολλές μουσικές, πολλές εκθέσεις, πολλά χαμόγελα, αέρας ενθουσιασμού, αλλά κάπου πίσω κρυμμένη μια μικροσκοπική εικόνα απογοήτευσης. Μόλις μερικές ώρες χωρίζουν τα αυτιά μου από τον ήχο των Archive για μια Live εμφάνιση. Ετοιμάζω τα πράγματα μου με προορισμό την Θεσσαλονίκη. Τα credits για την παραπάνω φωτογραφία πάνε στον φίλο ThoMas, του οποίου φωτογραφίες θα φιλοξενηθούν σε κάποιο από τα προσεχή τεύχη μας. Καλή Ανάγνωση !
// 5
περιεχόμενα 8 cine.building 12 pause 16 art.ist18 17th street30 θυμάμαι34 grayzone37 black&white38 spot42 issue.artist’s53 fashion.trash74 διαβάζω76 fw77 food.square78 natural.park80 mission
14 Tolis Q18 Cayetano20 SCSI-922 Christof ds23 Berlin missed call26 Urban Stories vol. 228 Seth Siro Anton54 Σπύρος Φωκάς64 αρτ no 966 Nakagin Capsule Tower68 Bernardo Bertolucci
mission Επιμέλεια/Φωτογραφία: Αριστέα Παπαδημητρίου (aristeapj@gmail.com)
Area. Παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου. Ρόδος
Οn c e U pon a Ti m e . .
8 // USM
mission
the princess lived in a castle...
...with the knight in the shining armor
what ? They escaped...
She was terrified... They stole the magic recipe !
// 9
mission
...and the knight ran after them... Only the magician knew... 10 // USM
cine,building Επιμέλεια: Αντώνης Παπανδρέου (cinecran@yahoo.gr)
[ΙΝΦΟ] Tίτλος: ΑΔΟΞΟΙ
ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ INGLOURIOUS BASTERDS
Σκηνοθεσία: ΚΟΥΕΝΤΙΝ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ Σενάριο: ΚΟΥΕΝΤΙΝ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ Ηθοποιοί:ΜΠΡΑΝΤ ΠΙΤ , ΜΑΙΚ ΜΑΓΙΕΡΣ , ΜΑΙΚ ΜΑΓΙΕΡΣ , ΝΤΑΙΑΝ ΚΡΟΥΓΚΕΡ , ΤΙΛ ΣΒΑΙΓΚΕΡ , ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΡΟΥΛ , ΚΡΙΣΤΟΦ ΒΑΛΤΣ , ΜΙΚΑΕΛ ΦΑΣΜΠΕΝΤΕΡ , ΜΕΛΑΝΙ ΛΟΡΕΝ Διάρκεια: 153 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2009 Είδος ταινίας: ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ
[ΣΤΟΡΙ] Στην κατεχόμενη απ’ τα γερμανικά στρατεύματα Γαλλία, κατά τη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μια Εβραία κοπέλα, η Σοσάνα, γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας ολόκληρης της οικογένειάς της από τους Ναζί. Εκείνη, κατορθώνει να γλιτώσει και να δραπετεύει στο Παρίσι, όπου αποκτά νέα ταυτότητα και ζωή ως ιδιοκτήτρια ενός μικρού κινηματογράφου. Ταυτόχρονα, μια επίλεκτη ομάδα στρατιωτών, με επικεφαλή τον Υπολοχαγό Άλντο Ρέιν, αποφασίζει να εισβάλλει στη Γαλλία και να κάνει τη ζωή των Γερμανών του Τρίτου Ράιχ κόλαση, μη αφήνοντας κανέναν ζωντανό στο πέρασμά της - και μάλιστα ασκώντας πάνω τους τα απάνθρωπα αντιεβραϊκά μέτρα των Ναζί, με στόχο την τιμωρία τους με το ίδιο νόμισμα. Γνωστοί στους εχθρούς τους ως “Μπάσταρδοι”, η ομάδα του Ρέιν βρίσκει στο πρόσωπο μιας γερμανίδας ηθοποιού μια ανέλπιστη σύμμαχο στη μάχη που δίνει. Αλλά κι η Σοσάνα, καλείται να παίξει ένα σημαντικό ρόλο. Ο Tarantino επιστρέφει δυναμικά, διχάζοντας για άλλη μια φορά το κοινό. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριξαν ότι ήταν καλύτερο ακόμα και απο το pulp fiction, ενώ άλλοι ισχυρίστηκαν, ότι η έλλειψη δράσης και οι πολύωρες σκηνές διαλόγου έκαναν την ταινία αδύνατη να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών. Κατά τη γνώμη μου είναι μια ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες, απίστευτους διαλόγους (ειδικά η αρχική σκηνή),άψογη απόδοση εποχής και φυσικά δεξιοτεχνική σκηνοθεσία. 12 // USM
[ΙΝΦΟ] Tίτλος: Ο ΒΙΡΤΟΥΟΖΟΣ - THE SOLOIST Σκηνοθεσία: ΤΖΟ ΡΑΙΤ Σενάριο: ΣΟΥΖΑΝΑ ΓΚΡΑΝΤ Ηθοποιοί:ΤΖΕΙΜΙ ΦΟΞ , ΚΑΘΡΙΝ ΚΙΝΕΡ , ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΤΑΟΥΝΙ ΤΖΟΥΝΙΟΡ Χρονολογία παραγωγής: 2009 Είδος ταινίας: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΑΓΓΛΙΑ
[ΣΤΟΡΙ] Ο αρθρογράφος της εφημερίδας οι Τάιμς του Λος Άντζελες, Στιβ Λόπεζ (Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ), βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ο γάμος του έχει καταρρεύσει, η σχέση με το γιο του είναι ανύπαρκτη, ενώ έχει χάσει και κάθε ενδιαφέρον για τη δουλειά του. Στην προσπάθειά του να βρει ένα ενδιαφέρον θέμα για τη στήλη του, ανακαλύπτει τυχαία ένα σχιζοφρενή άστεγο άντρα, τον Ναθάνιελ Άντονι Έιρς (Τζέιμι Φοξ), ο οποίος τυγχάνει να είναι ένας πολύ ταλαντούχος μουσικός, υπότροφος της σχολής Τζούλιαρντ. Έτσι, αυτό που αρχικά φαντάζει απλώς ένα καλό θέμα, εξελίσσεται σε μια δυνατή φιλία που μεταμορφώνει και τους δύο, δίνοντάς τους νέα προοπτική στη ζωή τους. Μια ιστορία για την αξία της φιλίας και τη μοναδική δύναμη της μουσικής.
cine,building
[ΙΝΦΟ] Tίτλος: Ο
[ΙΝΦΟ]
ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Ο ΗΜΙΑΙΜΟΣ ΠΡΙΓΚΙΨ - HARRY POTTER AND THE HALF - BLOOD PRINCE
Tίτλος: THE HANGOVER Σκηνοθεσία: ΤΟΝΤ ΦΙΛΙΠΣ Σενάριο: ΤΖΟΝ ΛΟΥΚΑΣ, ΣΚΟΤ ΜΟΥΡ Ηθοποιοί: ΧΕΔΕΡ ΓΚΡΑΧΑΜ, ΜΠΡΑΝΤΛΕΙ ΚΟΥΠΕΡ, ΤΖΑΣΤΙΝ ΜΠΑΡΘΑ, ΖΑΧ ΓΑΛΙΦΙΑΝΑΚΗΣ, ΕΝΤ ΧΕΛΜΣ, ΚΕΝ ΤΖΕΟΝΓΚ, ΜΑΙΚ ΤΑΙΣΟΝ Διάρκεια: 100 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2009 Είδος ταινίας: KΩΜΩΔΙΑ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΓΕΙΤΣ Σενάριο: ΚΛΟΟΥΒΣ, ΤΖ.Κ.ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ Ηθοποιοί: ΝΤΑΝΙΕΛ ΡΑΝΤΚΛΙΦ, ΡΟΥΠΕΡΤ ΓΚΡΙΝΤ, ΡΕΙΦ ΦΑΙΝΣ, ΕΜΑ ΓΟΥΑΤΣΟΝ, ΡΕΙΦ ΦΑΙΝΣ, ΕΛΕΝΑ ΜΠΟΝΑΜ ΚΑΡΤΕΡ, ΝΤΑΝΙΕΛ ΡΑΝΤΚΛΙΦ, ΤΖΙΜ ΜΠΡΟΝΤΜΠΕΝΤ, ΑΛΑΝ ΡΙΚΜΑΝ, ΧΙΡΟ ΦΑΙΝΣ, ΤΖΕΣΙ ΚΕΙΒ Διάρκεια: 154 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2009 Είδος ταινίας: ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, ΑΓΓΛΙΑ
[ΣΤΟΡΙ]
[ΣΤΟΡΙ]
Δύο μέρες πριν τον γάμο του, ο Νταγκ (ΤΖΑΣΤΙΝ ΜΠΑΡΘΑ) πηγαίνει στο Λας Βέγκας με τους κολλητούς του, Φιλ και Στου (ΜΠΡΑΝΤΛΕΪ ΚΟΥΠΕΡ και ΕΝΤ ΧΕΛΜΣ) και τον μέλλοντα κουνιάδο του Άλαν (ΖΑΚ ΓΑΛΙΦΙΑΝΑΚΗΣ), για ένα ξέφρενο πάρτυ εργένηδων που ορκίζονται ότι θα τους μείνει αξέχαστο. Την επόμενη μέρα το πρωί όμως, όταν οι τρεις φίλοι του γαμπρού ξυπνούν με δυσκολία και βαρύ κεφάλι, διαπιστώνουν ότι δεν θυμούνται τίποτα. Η πολυτελής σουίτα τους είναι σε μαύρα χάλια και ο γαμπρός έχει γίνει καπνός. Μη έχοντας ιδέα ως προς το τι μπορεί να έχει συμβεί και χωρίς ιδιαίτερο χρόνο στη διάθεσή της, η τριάδα θα πρέπει να θυμηθεί όλες τις εσφαλμένες αποφάσεις της προηγούμενης νύχτας που οδήγησαν σ’ αυτή την κατάσταση, ελπίζοντας να βρουν τον Νταγκ και να γυρίσουν στο Λος Άντζελες έγκαιρα για τον γάμο. Όσο όμως περισσότερα πράγματα αρχίζουν να ανακαλύπτουν τόσο περισσότερο συνειδητοποιούν το πόσο άσχημα έχουν μπλέξει. Καθοριστικό στοιχείο της ταινίας το οποίο την έκανε και ξεχώρισε, ήταν ότι ο στόχος των συντελεστών της δεν ήταν η παραγωγή μιας ακόμη αμερικάνικης κωμωδίας με τα συνηθισμένα κλισέ, αλλά η δημιουργία μιας καλής ταινίας του είδους. Διαθέτει απολαυστικούς χαρακτήρες, οι οποίοι εμπλέκονται σε θεότρελες καταστάσεις ,προσφέροντας άφθονο και αβίαστο γέλιο.
Στην έκτη κινηματογραφική συνέχεια των ταινιών Χάρι Πότερ, “Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ”, ο Λόρδος Βόλντεμορτ εδραιώνει ακόμη περισσότερο την παρουσία του στους κόσμους των Μαγκλ και των Μάγων, ενώ το Χόγκουαρντς δεν είναι πλέον ο ασφαλής παράδεισος του πρόσφατου παρελθόντος. Ο Χάρι υποψιάζεται ότι ελλοχεύουν κίνδυνοι ακόμα και μέσα στο ίδιο το κάστρο, αλλά ο Ντάμπλντορ ενδιαφέρεται περισσότερο να τον προετοιμάσει για την τελική μάχη που ξέρει ότι είναι πολύ κοντά. Προσπαθώντας να ανακαλύψουν την αχίλλειο πτέρνα της άμυνας του Βόλντεμορτ, ο Ντάμπλντορ ζητά τη βοήθεια ενός παλιού του φίλου και συναδέλφου, του καθηγητή Οράτιου Σλάγκχορν. Στο μεταξύ, οι μαθητές “δέχονται επίθεση” από έναν μάλλον απρόσμενο εχθρό: τις εφηβικές ορμόνες. Καθώς τα ειδύλλια ανθίζουν, ένας μαθητής παραμένει αποστασιοποιημένος από όλα αυτά. Είναι αποφασισμένος να αφήσει το σημάδι του, και μάλιστα το σκοτεινό σημάδι του. Μπορεί ο έρωτας να πλανάται στην ατμόσφαιρα, το ίδιο όμως και η τραγωδία..Το Χόγκουαρτς μπορεί να μην είναι ποτέ ξανά το ίδιο. Κατά τη γνώμη μου η έκτη κατά σειρά ταινία δεν προσφέρει και πολλά καινουργιά πράγματα στους θεατές. Χρειάζεται να έχεις διαβάσει τα βιβλία για να αντιληφθείς απόλυτα την εξέλιξη της πλοκής, αλλά και το πόσα στοιχεία έχουν θυσιαστεί στο βωμό της κινηματογραφικής μεταφοράς. Ωστόσο η ταινία ειναι άψογα εκτελεσμένη διότι διαθέτει 1) πολύ καλά εφέ τα οποία δημιουργούν ατμόσφαιρα και κλιμακώνουν τη δράση στις αντίστοιχες σκηνές, 2) ευρηματική φωτογραφία (Bruno Delbonnel-Amelie) και 3) εξαιρετική σκηνοθεσία, η οποία καθορίζει την εξέλιξη της πλοκής αλλά και τη ροή ολόκληρης της ταινίας.
// 13
κινηματογραφικό αφιέρωμα
Bernardo Bertolucci O Μ π ε ρ ν ά ν τ ο Μπερτολούτσι γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου του 1940, στην Πάρμα της Ιταλίας, μέσα
σε μία ατμόσφαιρα πολυτέλειας και διανόησης. Ο πατέρας του, γνωστός ποιητής και ιστορικός τέχνης, ήταν φανατικός σινεφίλ και ήταν ο πρώτος που οδήγησε τον μικρό Μπερνάντο σε μια σκοτεινή αίθουσα, μπροστά σε μια μεγάλη οθόνη. Στην ηλικία των 15, ο Μπερτολούτσι δημιούργησε δύο παιδικές ταινίες, ενώ λίγο αργότερα η Ιταλία γνώρισε για πρώτη φορά το συγγραφικό του ταλέντο. Το πρώτο του βιβλίο, η μοναδική δημοσιευμένη ποιητική του συλλογή με τίτλο “Ψάχνοντας το Μυστήριο”, κέρδισε το γνωστό λογοτεχνικό βραβείο Premio Viareggio. Στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, κατά την περίοδο 1958-1961, ο Μπερτολούτσι γνώρισε τον ήδη μεγάλο Ιταλό σκηνοθέτη Pier Paolo Pasolini, δίπλα στον οποίο ουσιαστικά ξεκίνησε τη σκηνοθετική του καριέρα ως βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία “Accatone”. Ήταν τότε, στα 20 του χρόνια, που ο Μπερτολούτσι αποφάσισε να εγκαταλείψει το Πανεπιστήμιο της Ρώμης και να επιδοθεί σε μια μοναχική μελέτη του κινηματογράφου. Στα 21 του χρόνια ο Bertolucci πήρε το επίσημο βάπτισμά του ως σκηνοθέτης πραγματοποιώντας ένα όνειρο του δασκάλου του, την ταινία “La commare secca”. Η αποδοχή της ταινίας δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική για το ξεκίνημά του. Οι κριτικοί της εποχής τον συμβούλευαν να αφοσιωθεί στην ποίηση, η οποία του είχε ήδη χαρίσει ένα σημαντικό βραβείο.
14 // USM
cine,building Η ταινία, με κεντρικό της θέμα την αλλαγή του κόσμου, ανέδειξε τις υπαρξιακές αναζητήσεις των νέων της εποχής και εξέφρασε την ιδεολογική τους σύγχυση και την εσωτερική τους αναστάτωση σε μια εποχή που κυοφορούσε επαναστάσεις και αλλαγές, λίγο πριν το Μάη του 1968. Ο Bertolucci δεν είναι ακριβώς ένας άνθρωπος της γενιάς του. Βρίσκεται λίγα βήματα πιο μπροστά απo αυτήν. Έτσι, στην ταραγμένη Ευρώπη του 1968, αυτός επέλεξε νa ασχοληθεί με μία άλλη σύγκρουση, εσωτερική, την οποία αποπνέει όλο το μετέπειτα έργο του. Μέσα από την ταινία του «Partner» έθεσε το ερώτημα της σχέσης του ατόμου με το είδωλό του, του ego με το alter-ego. Στρατηγική της αράχνης: Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, ο Μπερτολούτσι γυρίζει αυτήν την ονειρική, μυστηριώδη ταινία, επηρεασμένος από την ψυχαναλυτική εμπειρία του. Προσπαθεί να αντικρίσει το απύθμενο βάθος της ανθρώπινης ψυχής και να διεισδύσει στη χώρα του ασυνείδητου και του ονείρου. Ακολουθούν μία σειρά από ταινίες, μεταξύ των οποίων «Το τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι», που θα σηκώσει θύελλα αντιδράσεων, θα του στερήσει τα πολιτικά του δικαιώματα για 5 χρόνια και θα του θέσει τον κίνδυνο να καεί στην πυρά, το «1900», «Το φεγγάρι» και το «Μια τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου», που θα ξαφνιάσει το κοινό του, καθώς είναι ένα παιχνίδι με το διφορούμενο, ανάμεσα σε αυτό που βλέπουμε και σε αυτό που διαφεύγει της προσοχής μας. Τα εσωτερικά ταξίδια του Μπερτολούτσι θα τον οδηγήσουν στην ανάγκη να γνωρίσει καινούριους τόπους και νέες φιλοσοφίες. Θα σταματήσει για λίγο να ψάχνει τον «άλλον» που κρύβεται μέσα του και θα αναζητήσει το «αλλού». Η αποκαλούμενη «τριλογία του αλλού» ξεκινά με ένα ταξίδι στην Κίνα, στη χώρα του «Τελευταίου Αυτοκράτορα». Ο Μπερτολούτσι δεν δημιουργεί μια εξωτική ιστορία ενός μακρινού πολιτισμού, αλλά προσπαθεί να διεισδύσει στην παράδοση και τη σκέψη της Κίνας, μέσα από τη ζωή ενός παιδιού «καταδικασμένου» να ζήσει στο κελί της ιστορίας ως αυτοκράτορας.Ο δεύτερος σταθμός είναι η Αίγυπτος και η ταινία «Τσάι στη Σαχάρα», η οποία, μέσα από την ιστορία ενός ζευγαριού με φόντο την Αίγυπτο, προσπαθεί να καθρεφτίσει τις φθαρμένες αξίες της δύσης. Το ταξίδι στο «άλλο» θα ολοκληρωθεί στην Ινδία με την ιστορία του πρίγκιπα Σιντάρτα, του Βούδα, παράλληλα με τη σύγχρονη ιστορία μετενσάρκωσης ενός βουδιστή δασκάλου. Ο «Μικρός Βούδας» ζωντανεύει επί της οθόνης μερικούς από τους μύθους που συνοδεύουν τη μορφή του Βούδα και προσπαθεί να περάσει το μήνυμα πως ο άνθρωπος πρέπει να ξεκινήσει από την καρδιά του το ταξίδι εκείνο που θα τον οδηγήσει στο Απόλυτο και στην κατάκτηση της εσωτερικής του γαλήνης. Η ταινία ξεκινά σαν παραμύθι, με τη φράση «μια φορά κι έναν καιρό» και αναγκάζει τον Δαλάι Λάμα να πάει για πρώτη φορά στη ζωή του σινεμά, στην απογευματινή παγκόσμια πρώτη προβολή της ταινίας, έτσι ώστε να μην αλλάξει η ώρα του βραδινού ύπνου στις 9 ακριβώς. Ο Μπερτολούτσι «βαπτίζει» τις ιστορίες και τις εικόνες του με ένα φωτισμό που δημιουργεί συναισθήματα και διαθέσεις και ζωγραφίζει στα αντικείμενα αύρες. Οι ταινίες δράσης και μυστηρίου του κινούνται μέσα σε ένα μπλε φως, το «Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι» είναι μια γκρι ταινία, ενδεικτική της παρακμής του δυτικού πολιτισμού που προβλημάτιζε τον σκηνοθέτη, ενώ οι ταινίες στην Κίνα, την Ινδία και την Αίγυπτο έχουν ένα παράξενο κίτρινο φως. Ο Μπερνάρντο καταφέρνει να δημιουργήσει ένα δικό του κόσμο, όπου τα πράγματα έχουν τη δική τους εικόνα, και να κάνει το θεατή του κοινωνό του κόσμου αυτού. Το έργο του Μπερτολούτσι είναι ένα ταξίδι στον εξωτερικό και εσωτερικό κόσμο, η αναζήτηση του Άλλου και η αναζήτηση του Αλλού. Για τον ίδιο, οι ταινίες είναι ένας τρόπος να ζει στο χρόνο το παιχνίδι των κύκλων. Filmography: * 1900 (Novecento, 1976) * La Luna (Luna, 1979) * La tragedia di un uomo ridicolo (1981) * L’ultimo imperatore (The Last Emperor, 1987) * The Sheltering Sky (1990) * Little Buddha (1993) * Stealing Beauty (Io ballo da sola, 1996) * Besieged (1998) * Ten Minutes Older: The Cello (2002) * The Dreamers (2003)
* La commare secca (1962) * Before the Revolution (Prima della rivoluzione, 1964) * La via del petrolio (1965) * Il Canale (1966) * Partner (1968) * Amore e rabbia (1969, episode “il Fico Infruttuoso”) * L’Inchiesta (1971) (TV) * La strategia del ragno (The Spider’s Stratagem, 1970) * Il conformista (The Conformist, 1970) * Ultimo tango a Parigi (Last Tango in Paris, 1973)
// 15
pause Fuse presents Anthony Rother
Turbo - Omnidance
(Music Man Records)
(Turbo Recordings)
( Minimal, Techno, Electro )
( Electro, Tech House, Techno )
Για τον Anthony Rother δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Επί 17 χρόνια δουλεύει, μιξάρει και γενικά ασχολείται με την electro και techno μουσική. Έχει δουλέψει με μεγάλα ονόματα και έχει κάνει πολλές δισκογραφικές δουλειές και με την δικιά του εταιρία, αλλά και με άλλες καταξιωμένες εταιρίες όπως με την cocoon του sven vath. Η Music Man Records με ονόματα όπως οι: Dave Clarke, DJ Hell, Joris Voorn, Steve Bug, Shinedoe, Adam Beyer, Deetron και Technasia έρχεται να προσθέσει και την δουλειά του Anthony Rother με τίτλο Fuse Presents Anthony Rother. Η συγκεκριμένη δουλειά έγινε το καλοκαίρι και μπορώ να πω ότι αγγίζει το άριστο για τους λάτρεις του είδους. Έχουμε λοιπόν μια συλλογή από 2 cd από τα οποία το πρώτο είναι mix cd και το δεύτερο προς έκπληξη μας είναι τα κομμάτια του πρώτου cd αλλά αμιξάριστα, κάτι το οποίο ευνοεί έναν ο οποίος θέλει να έχει αυτά τα κομμάτια μεμονωμένα. Το είδος της μουσικής κυρίως είναι Technο και Electro με στοιχεία minimal. Πολύ όμορφες μελωδίες, δυνατό μπάσο, εφέ και κάποια ωραία φωνητικά συνθέτουν αυτό το mix cd. Το πρόγραμμα ξεκινάει πολύ όμορφα με το ‘’Shadowbreaker’’ και συνεχίζει πιο δυναμικά με τα κομμάτια ‘’Final Round’’ ,’’Planet Telekraft’’ ,’’With You’’ ,’’Subculture’’ και ‘’Wo Kommen Wir Her ‘’ να ξεχωρίζουν. Μία άριστη δουλειά του Anthony Rother που δεν πρέπει να χάσετε. Καλή ακρόαση! Θεώδορος Μορφίδης
Όταν ο Tiga έφτιαξε την Turbo recordings, ήταν ο πρώτος στο montreal που θέλησε να αναδείξει την ηλεκτρονική μουσική. Ήταν η ευκαιρία για άγνωστους dj’s να αναδείξουν την δουλειά τους και το ταλέντο τους. Ο Tiga την χρησιμοποίησε κυρίως για να αναδειχθεί αυτός και μπορώ να πω ότι, αυτή η κίνηση ήταν ένα μικρό λάθος για μια εταιρία που έχει να δώσει πολλά στον χώρο. Έγιναν πολλές δουλειές, αλλά το 2005 στην εταιρία μπήκαν νέα ονόματα, όπως οι Boys Noize, Brodinski και Kolombo και έδωσαν έναν φρέσκο αέρα στην Turbo. Το καλοκαίρι η εταιρία κυκλοφόρησε ένα διπλό mix cd που έχει να δώσει πάρα πολλά στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Το album λέγεται Omnidance. Το στυλ του album είναι κυρίως Electro, Tech House και Techno ,έτσι όπως μας έχει συνηθίσει ο Tiga. Πολύ δυνατά κομμάτια και στα δύο cd ,δολοφονικά μπάσα, παράξενες μελωδίες και αρκετά φωνητικά μάς κρατάνε σε όλη την διάρκεια σε ένταση και τρελό ρυθμό. Στο πρώτο cd θα ακούσουμε κάποια acid στοιχεία και κατά την άποψη μου τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι τα εξής:’’Raven’’, ‘’Sniff’’, ‘’Acid Machine’’ και το ‘’Synthesizer’’. Στο δεύτερο cd συναντάμε πάλι κάποια στοιχεία acid, το στυλ κινείται πάντα στους electro, techno ρυθμούς και τα κομμάτια που κάνουν την διαφορά είναι το ‘’Placid Acid’’, το ‘’Bonafied Lovin’’ σε ένα υπέροχο remix, το ‘’Forsberg Loves the Acid’’ και τέλος το ‘’Antimatter’’. Ένα υπέροχο album που σίγουρα δεν πρέπει λείπει από την συλλογή σας! Θεώδορος Μορφίδης
Simon Bloom – Hollow Butterfly (Archangel)
16 // USM
( Minimal, Techno, Electro )
Μειδίαμα - Demo
Αν σας έβαζαν να ακούσετε αυτό το album χωρίς να σας πουν καμιά πληροφορία, θα πιστεύατε σίγουρα, ότι δεν είναι εγχώρια δουλειά. Εδώ κρύβεται η επιτυχία της εξαίσιας 2ης κυκλοφορίας του Συμεών Νικολαΐδη, γιο του γνωστού σκηνοθέτη ( Νίκου Νικολαΐδη ). Ένας δίσκος που δεν σε αφήνει σε κανένα σημείο και κάθε κομμάτι σε ταξιδεύει,σε μαγεύει κι αφού τελειώσει, πατάς και πάλι το Play. Αν αυτή η κυκλοφορία έβλεπε το φως της Αγγλίας, σίγουρα θα είχαμε περισσότερες αναφορές και τυμπανοκρουσίες στην μικρή μας Ελλαδίτσα, όμως δεν είδαμε ούτε ακούσαμε κάτι…. οπότε εμείς κάνουμε την αρχή, χτυπάμε και φωνάζουμε να ακούσετε αυτή την δουλειά. Νίκος Γραμμάτος
(Unsigned) ( Rock )
Μειδίαμα σημαίνει “ελαφρό και ανεπαίσθητο χαμόγελο”. Το παρόν promo με τα 5 τραγούδια σημαίνει “καλό ελληνόφωνο ροκ”. Τραγούδια με χαρακτήρα, σκληρότητα, ενορχηστρώσεις καλαισθησίας και καλή παραγωγή αποτελούν την προσπάθεια των Μειδίαμα, που αξίζει την προσοχή σας. Επηρεασμένοι σαφώς από την δεκαετία του ’90 και τον ελληνόφωνο χώρο μας δίνουν κάτι ανάλογο, στο οποίο έχουν προσθέσει λίγα samples – πλήκτρα – εφέ , τόσα όσα χρειάζονται για να έχουμε ένα αποτέλεσμα χωρίς φλυαρίες. Ένα μεγάλο μπράβο στους Μειδίαμα από την Καστοριά ( http://www.myspace.com/meidiama ) Νίκος Γραμμάτος
music,echoe
Blue Pilots Project – Reboot (Klik Records) (Electronika )
Πρόκειται για τη δεύτερη εργασία των Blue Pilots Project που φέρει τον πολύ ωραίο τίτλο ¨Reboot” με την οποία επιστρέφουν στη δισκογραφία δύο χρόνια σχεδόν μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου ¨Flight for everyone¨ (πολύ ωραίος τίτλος επίσης…). Γεννημένος στη Θεσσσαλονίκη το 1972, ο Θωμάς Κοσίδης, ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από το καλλιτεχνικό όνομα Blue Pilots Project μεγάλωσε ακούγοντας μουσικές του κόσμου από κλασική μέχρι ψυχεδελική.Εδώ κινείται στα ίδια μουσικά μονοπάτια, όπου η electronica συναντά τη world music.Η χρήση των φυσικών οργάνων στον πρώτο δίσκο, όπως μπάσο, κιθάρα και ντραμς ηχογραφημένα κυρίως με αναλογικές μεθόδους βρίσκουν στο ¨Reboot¨ την άξια συνέχεια τους εμπλουτισμένα με «ταξιδιάρικα» φωνητικά και ψυχεδελικές αναφορές δημιουργώντας ένα θαυμάσιο world/ethnic τοπίο από το οποίο δύσκολα δέχεσαι να βγεις… Το mastering δια χειρός Γιώργου Νομικού (Nomik) αναδεικνύει το ούτως ή άλλως άψογο ηχητικό καμβά που μας προσφέρει απλόχερα για άλλη μια φορά η εξαιρετική για τα ευρωπαικά δεδομένα «Klik records» που λειτουργεί σταθερά στο ανώτερο σημείο της απόδοσης της προτείνοντας δουλειές σαν και αυτή εδώ… Αλέξανδρος Γερασίμου
Michael Mic
ISSUE no11 SOUNDTRACK
Trentemoller - Evil Dub Miss Kittin & The Hacker - 1000 Dreams Thievery Corporation - Sweet Tides The Strike Boys - Outer Space SCSI-9 - Vesna, Lastic & Elliott Depeche Mode - Useless (Kruder & Dorfmeister Remix) Groove Armada - Paris Archive - Bullets La Roux - In For The Kill Kings Of Leon - Use Somebody (RAC Mix)
// 17
art,ist
Επιμέλεια: Χρήστος Δασκαλάκης (christofds@hotmail.com)
Tolis Q MORE
Quantized Music (GR)
Στις μέρες μας είναι γνωστό ,ότι, αν έχεις ζήσει τα εφηβικά σου χρόνια στην δεκαετία του 1980, είναι δύσκολο να ξεχάσεις τις εποχές εκείνες, πόσο μάλλον τις μουσικές που επικρατούσαν εκείνα τα χρόνια. Σαν έρχεται όμως η γεννιά του 1990 με την ηλεκτρονική της επανάσταση, καταφέρνει να κερδίσει κάποιους, όπως και τον Αποστόλη Παλατζά (Tolis q) από το Dotmund Γερμανίας με έτος γέννησης το 1974. Συνδέει το όνομα του με την ηλεκτρονική σκηνή και μάλιστα με εννέα έτη εμπειρίας στο κέντρο της Αθήνας, αφήνοντας σπουδαίες εμφανίσεις σε φημισμένα bar/clubs/festival της πόλης αλλά και του εξωτερικού σε ρυθμούς house και techno. Αποκτώντας αρκετές εμπειρίες και γνωριμίες μέσα από τον κόσμο της μουσικής και της παραγωγής, ξεχωρίζει τον Ανδρέα Μαρκαντώνη, γνωστό ως Ad.Mark και αποφασίζουν να ενώσουν τις γνώσεις τους μέσα σε στούντιο πλέον. Έτσι, σύντομα κυκλοφορούν τις πρώτες τους δουλειές σε διάφορες εταιρείες, όπως NRG,TSOE,REMUD,CANDYFLIP. Ακολουθούν νέες κυκλοφορίες τους στις Rebirth,Acdc, Presslab,Kumquat Tunes,Plastic Park και στην Global Underground, όπου και φιλοξενούνται οι τελευταίες τους δουλειές. Το 2007 ιδρύεται μια δισκογραφική εταιρεία με το όνομα “Quantized Music” από τούς Tolis Q και Alex Radical (Αλέξη Ανδρικόπουλο) με έδρα την Αθήνα. H Quantized Music κινείται σε ένα ποιοτικό επίπεδο και προσελκύει το μουσικό ενδιαφέρον από επώνυμους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Όπως φαίνεται, σύμφωνα με τα παραπάνω, όλα αυτά χαρακτηρίζουν τον φιλοξενούμενό μας ως ένα αρκετά δραστήριο και δυναμικό χαρακτήρα, κάτι που εκπνέεται και από τα dj sets και τις παραγωγές του, οι οποίες είναι γεμάτες με techno και house στοιχεία.
INFO
www.quantized-music.com www.myspace.com/tolisq 18 // USM
art,ist
Επιμέλεια: Όλγα Παπαδοπούλου
A JOURNEY THROUGH DUB, TRIP-HOP & ELECTRONICA
cayetano MORE
Τα πράγματα άρχισαν από το 1996, όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ του με το group “Στρογγυλό Κίτρινο” (The Round Yellow) στην ηλικία των 19, κερδίζοντας το σεβασμό από τους άλλους μουσικούς για τον πολύ χαρακτηριστικό ήχο του και τις εκρηκτικές εμφανίσεις του στη σκηνή. Μετά από μερικές επιτυχημένες συναυλίες στην Ελλάδα και την Ιταλία, έφυγε από την ομάδα το 1999 και μετακόμισε στην Ισπανία, όπου άρχισε να γράφει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες, ενώ την ίδια στιγμή περιόδευε σε όλο το μήκος της ισπανικής επικράτειας ως εποχιακός μουσικός με κάποιες από τις πιο γνωστές Ισπανικές ομάδες. Έχει κυκλοφορήσει ως Cayetano δύο βινύλια με την γερμανική εταιρία “Kinky Lounge”, αλλά η διεθνής αναγνώριση ήρθε το 2006, όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Focused” .Παιζόταν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και εισέπραξε πολύ καλές κριτικές από τον Τύπο σε όλο τον κόσμο. Το επόμενο βήμα ήταν ακόμη μεγαλύτερο με την συνεργασία του με τον Loopa Scava, όπου κυκλοφόρησε το άλμπουμ “UP & DOWN” από την Etage Noir. Από τότε ο Cayetano έχει στις αποσκευές του μία υποψηφιότητα ανάδειξης για τα ετήσια γαλλικά βραβεία “Prix Radiophonie”, το 1ο Βραβείο για τη σουηδική ταινία “Herr Holger”. Το κομμάτι του “Mathematical Sorrow” από το άλμπουμ Focused αναδείχτηκε ως το επίσημο κομμάτι για την Μαθηματική Έκθεση του Βερολίνου. Ακολούθησαν πολλά remix για καλλιτέχνες, όπως οι Parov Stelar, Wax Tailor, Mod X κλπ. και αρκετές άδειες για συλλογές και τηλεοπτικά προγράμματα... Με τις Live εμφανίσεις του κέρδισε τις καλύτερες κριτικές από αναγνωρισμένα Media όπως το βρετανικό περιοδικό WIRE ... Το Καλοκαίρι του 2009, το άλμπουμ The Big Fall κυκλοφόρισε από την εταιρία Etage Noir. Πέτυχε υψηλές θέσης στα charts από μεγάλα online δισκοπωλεία όπως το iTunes, SoulSeduction.com... Ένα άλμπουμ ελαφρώς διαφορετικό από τον ήχο που ο Cayetano ήταν γνωστός... Πιο σκοτεινό, πιο ώριμο, πιο αυθεντικό...
20 // USM
music,echoe
DISCOGRAPHY
2009 - CAYETANO “THE BIG FALL” / ETAGE NOIR RECS. 2008 - LOOPA SCAVA MEETS CAYETANO “UP& DOWN / ETAGE NOIR RECS. 2007 - GIORGOS STAVRIANOS MEETS CAYETANO “CODES” / EROS MUSIC 2006 - CAYETANO “FOCUSED” / SALA SONORA RECORDS 2003 - CAYETANO “CAYETANO” / KINKY LOUNGE RECORDS 2001 - CAYETANO “MR. WHITE” / KINKY LOUNGE RECORDS 1999 - STROGGYLO KITRINO “O KSENOS” / LAZY DOG RECORDS 1996 - STROGGYLO KITRINO “STROGGYLO KITRINO” / LAZY DOG RECORDS
REMIXES PAROV STELAR “A MAGIC AFTERNOON” WAX TAILOR “POSITIVELY INCLINED” MOD X “EL PRESIDENTE” TIMEWARP INC. “LATIN FIESTA” PAROV STELAR “SHINE” VICTORIA ABRIL “LUNA NEGRA” MANU CHAO “MI VIDA” FALL IN PARTS “DOMINO” DULCE PONTES “AQUA” KEREKES BAND “KSANGO BOOGIE” FIVE STAR HOTEL “UNDERGROUND”
INFO
http://www.myspace.com/cayetanomusic
// 21
art,ist
Επιμέλεια: Χρήστος Δασκαλάκης (christofds@hotmail.com)
SCSI-9
MOSCOW
MORE
Anton Kubikov και Maxim Milyutenko από την παγωμένη Μόσχα. Από την μέρα που αποφάσισαν να αποκτήσουν τον βασικό τους εξοπλισμό στούντιο, έλαβαν μέρος σε θεατρικές παραστάσεις, καλύπτοντας την μουσική υπόκρουση έως και στο πασίγνωστο Fabric του Λονδίνου με πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό αποδείχτηκε πως τελικά δεν ήταν τυχαίο, δίνοντας το ένα live πίσω από το άλλο από το 2002 μέχρι και σήμερα. Ξεκινώντας από την πατρίδα τους τη Μόσχα, ακολούθησαν το Βερολίνο, η Μαδρίτη, η Σερβία, η Τουρκία, η Αργεντινή, η Βραζιλία , η Ιαπωνία, όπως επίσης και η Θεσσαλονίκη , Αθήνα κ.α. Το μουσικό τους ύφος περιπλανιέται γύρω από την minimal, αγγίζοντας ένα deep tech house στυλ και συνδυάζοντας όμορφες , κοφτές μελωδίες, καθαρό μπάσο και άριστα φωνητικά, όπως το γνωστό ‘The show is not mine’ και ‘Nothing will change’. Βέβαια μέσα στο διάστημα της ανοδικής τους πορείας συναντήθηκαν με κορυφαία ονόματα, όπως Richie Hawtin, Troy Pierce, Gui Burrato, Matias Aguayo, αφήνοντας σπουδαίες εμφανίσεις, καθώς και υγιείς συνεργασίες με Lawrence, Pascal Feos κ.α. αλλά και με σημαντικούς παραγωγούς της δικιάς μας Klik records. Περισσότερα για την δισκογραφική τους πορεία και τις υπέροχες μελωδίες τους μπορείτε να ανιχνεύσετε κάνοντας κλικ…
INFO
www.myspace.com/scsi9 www.scsi-9.com
22 // USM
art,ist
Επιμέλεια: Παναγιώτης Καρατζάς
Christof ds MORE
electric voice (GR)
Ο Χρήστος Δασκαλάκης γεννήθηκε το 1978 στην Καβάλα. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική, παίζοντας πλήκτρα, αρμόνιο, κιθάρα και τρομπέτα. Συμμετείχε σε διάφορες μουσικές διοργανώσεις ως dj από τα νεότερά του χρόνια. To μουσικό του ύφος κυμαίνεται σε ρυθμούς tech house με αρκετά στοιχεία jazz & funk. Σήμερα ο Christof ds, έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο σπουδών του πάνω στην μουσική παραγωγή, μετρώντας αρκετές συνεργασίες με Έλληνες αλλά και ξένους καλλιτέχνες ,ασχολείται με την ολοκλήρωση του debut release του. Παράλληλα, ο Christof ds είναι ένα από τα δύο μέλη του Electric Voice group με τον συνεργάτη του dj Lucky, κάνοντας από κοινού εμφανίσεις σε διάφορα events & παρουσιάζοντας ήχους Techno & House.
INFO
www.myspace.com/christofds www.myspace.com/electricvoiceteam http://residentadvisor.net/profile/christof.ds
This Issue Top 10 1. Ramon Tapia – Mi Esposa 2. Mihalis Safras and Noi Doi – Chicas Latinas 3. Joris Voorn – Sweep The Floor 4. Faithless –Insomnia (Ricardo Villalobos remix) 5. Tocadisco – feat Vangosh – Way Of Love(Alex Kenji remix) 6. Sebo k @ Metro – Saxtrack (Reboot Twisted Fist Remix) 7. Mark Knight,funkagenda – Flauta Magica 8. Rocha & Lewinger – Lost In Amazonia (Luigi Rocca aka Marshall Remix) 9. James Talk,Ridney West – End Girls (Club Mix) 10. Luomo – Tessio (Stimming Remix) // 23
about reworks Επιμέλεια: Παναγιώτης Καρατζάς
version 5
Το 2005 παρουσιάστηκε το πρώτο οπτικό-ακουστικό φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής και τέχνης στην πόλη της Θεσσαλονίκης με τη ονομασία Reworks Festival. Σεπτέμβριος 2009… Μετράμε την 5η έκδοση, βρίσκοντας πάρα πολλούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες να έχουν φιλοξενηθεί από την δημιουργική κολεκτίβα της NON σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των 44ων Δημητρίων. Χρόνο με τον χρόνο το κοινό του Reworks αυξάνεται και το ψηφίζει ως ένα από τα καλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης. Εκθέσεις, προβολές, live performances και ο εθελοντισμός του κόσμου στην διοργάνωση μαζί με τα πολλά και διαφορετικά είδη ηλεκτρονικής μουσικής που μας έχουν προσφέρει συντελούν στην επιτυχία. Μερικά απο τα φετινά ονόματα: The Stereo MC’s, Sven Vath, Dj Hell, Dennis Ferrer,Oliver Huntemann, Parov Stelar, Daedelus Live, DJ Mehdi, And.id, Filastine, Actor One, Cayetano Soundsystem Live, Beardyman, Paul Kalkbrenner, Shlomi Aber, Argy, Martinez Brothers... Το Reworks είναι πλέον θεσμός & σας περιμένει…
24 // USM
Berlin...missed call Επιμέλεια: Παναγιώτης Καρατζάς Ένα σήμα, το οποίο χάνεται, κατεβαίνοντας την σκάλα… Ένας άλλος κόσμος… καθώς η μουσική γίνεται πιο έντονη…. Καλωσήρθατε στις κατακόμβες του Βερολίνου. Οι κατακόμβες είναι υπόγεια περάσματα και πολλές φορές νεκροτομία. Πολλά βρίσκονται κάτω από διάφορες πόλεις της Ευρώπης, όπως στην Ρώμη, στο Παρίσι και στο Βερολίνο. Οι κατακόμβες, οι οποίες βρίσκονται στο Βερολίνο, δεν αναφέρονται ούτε σε αρχαίες χριστιανικές κατακόμβες, όπως στην Ρώμη ούτε σε Μεσαιωνικά ορυχεία. Προέρχονται από ένα πιο σκοτεινό παρελθόν όχι πολύ μακριά από την δικιά μας εποχή. Κατασκευάστηκαν κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου ως καταφύγια με ένα τεράστιο και πολύπλοκο σύστημα τούνελ , όπου πολλοί θα μπορούσαν εύκολα να χαθούν. Μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου τον Νοέμβριο του 1989, οι κατακόμβες δεν θύμιζαν σε τίποτα τα παλιά καταφύγια. Τότε άρχισαν να ξεπηδάνε τα πρώτα παράνομα rave πάρτι που διαρκούσαν όλο το βράδυ. ‘Ετσι δημιουργήθηκαν τα γνωστά Underground Clubs, τα οποία ήταν διασκορπισμένα σε όλο το Βερολίνο. Τα υπόγεια πάρτι ήταν παράνομα και γι’ αυτό το σκοπό επικρατούσε μυστικότητα. Η τοποθεσία δεν ήταν ποτέ γνωστή και πάντα άλλαζε. Για να βρεθείς σε ένα από αυτά τα πάρτι θα έπρεπε είτε να γνωρίζεις κάποιον είτε να είσαι σε μια λίστα. Η τοποθεσία αποκαλυπτόταν την ίδια μέρα κατά την οποία θα συνέβαινε το πάρτι. Οι θαμώνες των συγκεκριμένων Clubs εισέρχονταν στον χώρο μέσω κάποιας σκάλας , μια από τις χιλιάδες που υπάρχουν στο Βερολίνο και οδηγούν σε κάποια διαφορετική τοποθεσία μέσα σε ένα δύσκολο και πολύπλοκο σύστημα τούνελ. Με το πέρασμα του χρόνου τίποτα δεν θυμίζει το Βερολίνο του 90’ και τα Underground Parties. Η μουσική σκηνή έχει εξελιχθεί, νέα είδη έχουν εμφανιστεί, καθιστώντας το Βερολίνο πλέον -χωρίς αντίρρηση- το κέντρο της ηλεκτρονικής μουσικής.
26 // USM
music,echoe
kolaz
Μυτιλήνη // 27
Urban Stories of Electronic Music Vol. 2 Berlin (1989-2009) Επιμέλεια: Γιώργος Κανάρης (yorkanmostox@yahoo.gr) Αναμφισβήτητα διεκδικεί πλέον τα ηνία της πολιτισμικής πρωτεύουσας της Ευρώπης και ταυτόχρονα αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα από μητροπόλεις όπως το Τόκιο και η Νέα Υόρκη. Η πόλη του Βερολίνου αποτελεί πλέον την Μέκκα και ταυτόχρονα το καταφύγιο της σύγχρονης τέχνης, της μόδας αλλά και το σημείο συνάντησης ρηξικέλευθων ιδεών και απόψεων που προκύπτουν από την πρόσμιξη διαφορετικών πολιτισμικών στοιχείων. Αν όμως υπάρχει κάτι το οποίο έχει στιγματίσει πολιτισμικά το Βερολίνο τα τελευταία 20 χρόνια αυτό είναι η ηλεκτρονική μουσική και η κουλτούρα των ravers. Το σημείο καμπής για την παρούσα πορεία της πόλης αυτής, βρίσκεται στο εγγύς παρελθόν και συγκεκριμένα στο 1989. Καθώς το τοίχος πέφτει την χρόνια εκείνη, δυο κόσμοι με χασματικές αντιθέσεις συγκρούονται προκαλώντας πολιτισμική έκρηξη. Μέσα από αυτή την έκρηξη και μέσα από παγκόσμιες επιρροές το Βερολίνο γίνεται τόπος δημιουργίας και ζυμώσεων για το χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Μαζικά ρεύματα μετανάστευσης από το ανατολικό Βερολίνο προς τα δυτικά επέφεραν μεγάλες αλλαγές στην εικόνα της πόλης, μεταξύ άλλων αφήνοντας 25.000 διαμερίσματα κενά. Η δημιουργία τεράστιων κενών (ανθρώπινων, πολιτισμικών αλλά και κτιριακών) που εξαναγκάζει το νεωτερισμό ήταν η κύρια δύναμη που έσπρωξαν τους νέους εκείνης της εποχής να στραφούν προς την ηλεκτρονική μουσική. Κάτι ανάλογο με την ιστορία του Detroit, οι δυο τόσο μακρινές πόλεις επηρέασαν η μια την άλλη και κατάφεραν να αλληλεπιδράσουν με ένα αρμονικό τρόπο επηρεάζοντας ταυτόχρονα τα παγκόσμια μουσικά δρώμενα. Το Βερολίνο δεν άργησε να μπει στο κλίμα του νέου ήχου και να δημιουργήσει τα πρώτα clubs, festivals, labels αλλά και αρκετούς djs και παραγωγούς. Η πρώτη αρχή έγινε με το club UFO το οποίο άνοιξε το 1988 από του δημιουργούς του label Interfisch και κατάφερε να γίνει το πρώτο κέντρο της house αλλά και techno σκηνής. Λόγω οικονομικών προβλημάτων η πορεία του club ήταν αρκετά μικρή (έως το 1990) όμως έμελλε να είναι ο προπομπός για κάτι ακόμα καλύτερο. Το 1991 ο ιδιοκτήτης της Interfisch, Dimitri Hegemann μαζί με τους συνεργάτες του κάνουν μια νέα αρχή αυτή τη φορά στο ανατολικό τμήμα της πόλης, μετατρέποντας τους υπόγειους χαλύβδινους θαλάμους ενός πρώην μεγάλου πολυκαταστήματος σε club, του οποίου το όνομα ταυτίσθηκε όσο τίποτα άλλο με τον όρο Techno πρόκειται φυσικά για το περίφημο Tresor που διανύει μια 20ετη πορεία μέχρι και σήμερα. Η μεγάλη επιτυχία του club δεν οφείλεται μόνο στο αρκετά εύστοχο για τη μουσική αυτή βιομηχανικό χώρο στο οποίο φιλοξενούνταν αλλά και στην παρέλαση θρυλικών dj της εποχής, όπως Tanith, Jonzon, Rok, Paul van Dyk, Kid Paul και Dr. Motte. Το Tresor φυσικά πήρε πολύ σύντομα και την δεύτερη μορφή του, ως label αυτή τη φορά και αυτό ήταν και η αρχή της μεγάλης techno συμμαχίας ανάμεσα σε Detroit και Berlin. Μεγάλοι παραγωγοί από το Detroit, όπως Jeff Mills, Blake Baxter, Underground Resistance, Juan Atkins και Eddie ‘Flashin’ Fowlkes έκαναν μεγάλες κυκλοφορίες στην Tresor, αλλά και σπουδαίες συνεργασίες με γερμανικά ονόματα της σκηνής, όπως Thomas Fehlmann and Moritz Von Oswald. Επίσης άξια αναφοράς για την πρώιμη γερμανική techno είναι οι παραγωγοί Joey Beltram, Pacou, dj Hell, Surgeon και Tobias Schmidt. 28 // USM
music,echoe
Το 1989 αποτέλεσε χρόνια σταθμό για το Βερολίνο για ακόμα ένα λόγο, διότι τότε έλαβε χώρα το πρώτο Love Parade, το μεγαλύτερο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής, φτάνοντας μια δεκαετία αργότερα (το 1999) να συγκεντρώνει 1.5 εκατομμύριο ravers που κυριολεκτικά καταλάμβαναν την πόλη μετατρέποντας την σε ένα απέραντο πάρτι. Clubs που επίσης έπαιξαν σημαντικό ρόλο είναι το Watergate,το 103 , το Berghain, το Panorama bar και το φεστιβάλ MayDay. Ακόμα ένα παράδειγμα της μεγάλης δίψας για δημιουργία που επηρέασαν το Βερολίνο είναι η κατάληψη του Tacheles, ενός πρώην κυβερνητικού κτηρίου στο ανατολικό Βερολίνο, το οποίο μετατράπηκε σε κέντρο τέχνης φιλοξενώντας δημιουργούς από κάθε χώρο, αλλά και λειτουργώντας δικό του club και εκθεσιακό κέντρο. Το γεγονός του ότι η πόλη ενσωμάτωσε στον χαρακτήρα της τα parties και την ηλεκτρονική μουσική την αποζημίωσε δεόντως, διότι όχι μόνο συγκέντρωνε μια ολόκληρη δεκαετία νέους από όλο τον κόσμο, οι οποίοι δημιούργησαν νέους ορίζοντες, ιδρύοντας ακόμα περισσότερα clubs, festivals, labels ,καταλήψεις και κέντρα τέχνης, αλλά επηρέασε πλέον σε εγχώριο και παγκόσμιο επίπεδο την ηλεκτρονική μουσική. Η κουλτούρα η οποία δημιουργήθηκε από τους Βερολινέζους (ιθαγενείς ή μη) είχε ένα γνήσιο χαρακτήρα που πέρασε από πολλά στάδια μέχρι σήμερα, αλλά πάντα είχε μια δύναμη να ωθεί τους νέους σε ενεργούς ρόλους μέσα σε αυτό το πολιτισμικό συνοθύλευμα από το οποίο αναδύθηκαν σπουδαία δρώμενα. Το μότο «Do it yourself» που κυριάρχησε στο Βερολίνο είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατούσε. Τίποτα δεν διαχώριζε τα ενεργά μέλη με τους θεατές, καθώς αυτά εναλλάσσονταν πολύ δυναμικά και έτσι μέσα από αυτό-οργάνωση και ακτιβισμό δημιουργήθηκαν και εξαπλώθηκαν πολλές τάσεις και υπό-κουλτούρες. Η έκφραση, καλλιτεχνικό μεταναστευτικό κύμα είναι αυτή που χαρακτηρίζει την κατάσταση κυρίως μετά το 2000, όπου καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και από όλους τους καλλιτεχνικούς χώρους μετακόμισαν στο Βερολίνο, κάνοντάς το ακόμα πιο κοσμοπολίτικο και δυναμικό. Ονόματα της ηλεκτρονικής σκηνής όπως Vladislav Delay από Φιλανδία, Ricardo Villalobos από Χιλή, Richie Hawtin από Καναδά, Ray Kajioka από Ιαπωνία είναι πλέον μόνιμοι κάτοικοι Βερολίνου καθώς και χιλιάδες άλλοι διάσημοι ή μη. Το πολιτισμικό ντόμινο που ξεκίνησε στο Βερολίνο το 1989 είχε ως αρχή την ηλεκτρονική μουσική, όμως συνεχίζεται έως και σήμερα έχοντας πλέον εξαπλωθεί σε τομείς, όπως η αρχιτεκτονική, η ζωγραφική, ο κινηματογράφος και οι ψηφιακές τέχνες. Η συνέχεια ίσως να’ ναι ακόμα πιο ανατρεπτική και δυναμική για αυτή την υπέροχη πόλη so… let’s be cool & move to Berlin. // 29
17th street Επιμέλεια: Michael Meimaroglou
Σχέδια στο μουντό τοίχο σου... Σου κρατάνε συντροφιά και απαιτούνε την προσοχή σου. Πολλές φορές έχουν κάτι να σου πουν, άλλες φορές απλά γεμίζουν με χρώμα το γκρίζο.
30 // USM
// 31
reflections, memories, music icons
κάτω απο το γκρίζο
προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες
// 33
θυμάμαι Επιμέλεια: Γιάννης Βενιζέλος (johnveni@urbanstylemag.gr)
back to the games part.1 Πρώτη γενιά κονσόλων (1972-1976) Το πρώτο σύστημα “κονσόλας” αναπτύχθηκε από τον Ralph Baer και τους συνεργάτες του. Η ανάπτυξη ξεκίνησε το 1966 και ένα πρωτότυπο ολοκληρώθηκε το 1968 (ονομαζόμενο “Brown Box”) για την επίδειξη σε διάφορους δυνητικούς δικαιοδόχους.. Η κονσόλα αυτή κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1972 από την Magnavox, και ονομάστηκε Magnavox Odyssey. H Philips αγόρασε την Magnavox και κυκλοφόρησε ένα διαφορετικό παιχνίδι στην Ευρώπη με τη μάρκα Odyssey το 1974. Το παιχνίδι αυτό εξελίχθηκε με ταχέως αναπτυσσόμενους ρυθμούς και εμφάνισε μεγάλη ζήτηση στην αγορά των ΗΠΑ. Κατάφερε να πετύχει πωλήσεις ύψους 2 εκατομμυρίων μονάδων! Ενδεικτικά μερικές κονσόλες της 1ης γενιάς: Magnavox Odyssey (1972) lloyd’s colour tv sports (1975) Coleco Telstar (1976) Fairchild Channel F / Video Entertainment System (VES) (1976) Δεύτερης γενιάς κονσόλες (1977-1984) Τρεις μηχανές κυριάρχησαν στη δεύτερη γενιά των κονσόλων στη Βόρεια Αμερική: 1) Video, Computer System (VCS)-που αργότερα μετονομάστηκε σε Atari 2600 - ROM κασέτα με βάση κονσόλα κυκλοφόρησε το 1977 από το Atari. Εννέα παιχνίδια έχουν σχεδιαστεί και διατίθενται για την περίοδο των διακοπών. 34 // USM
κάτω απο το γκρίζο
2) Intellivision, που θεσπίστηκε από τη Mattel το 1980. Αν και χρονολογικά μέρος αυτού που ονομάζεται “8-bit εποχής”, η Intellivision είχε ένα μοναδικό επεξεργαστή με τις οδηγίες που ήταν 10 bit επίπεδο (πράγμα που επιτρέπει μεγαλύτερη ποικιλία, διδασκαλία και δυναμικό ταχύτητας), και στα μητρώα των 16 bits μεγάλη. Το σύστημα, το οποίο εμφανίζεται γραφικά ανώτερα από τα μεγάλα Atari 2600, αυξήθηκε εκθετικά σε δημοτικότητα. 3) ColecoVision, μια ακόμη πιο ισχυρή μηχανή, εμφανίστηκε το 1982. Οι πωλήσεις της επίσης απογειώθηκαν, αλλά η παρουσία των τριών μεγάλων κονσόλων στην αγορά και με τον κορεσμό της κακής ποιότητας παιχνιδιών, άρχισαν να υπερπληρούν τα ράφια των καταστημάτων λιανικής πώλησης και να διαβρώνεται το ενδιαφέρον των καταναλωτών στα βιντεοπαιχνίδια. Μέσα σε ένα χρόνο η υπερπλήρης αγορά θα συντριβεί. Το 1979, το Activision δημιουργήθηκε από δυσαρεστημένους πρώην προγραμματιστές Atari. Ενδεικτικά μερικές κονσόλες της 2ρης γενιάς: Atari 2600 / Atari Video Computer System (VCS) / Sears Video Arcade (1977) Atari 2800 (1983, Japan Only) / Sears Video Arcade II (1983), Atari 2600 Jr. (1986) Coleco Gemini (Atari 2600 hardware clone) (~1982), TV Boy (Atari 2600 hardware clone) Bally Astrocade (1977) , Color TV Game 6 (1977, Japan Only, Nintendo’s first console series) Interton VC 4000 (1978) , Magnavox Odyssey² (1978), APF Imagination Machine (1979) Intellivision (1980), ntellivision II (1983), CreatiVision (1981), Epoch Cassette Vision (1981) Emerson Arcadia 2001 (1982), Atari 5200 (1982), ColecoVision (1982) Commodore MAX Machine (1982), Entex Adventure Vision (1982), Vectrex (1982) Sega SG-1000 (1983) , Sega SG-1000 II (1984) Kονσόλες τρίτης γενιάς (1985-1989) Το 1985, η αμερικάνικη αγορά παιχνιδιών κονσόλας βίντεο αναβίωσε με την απελευθέρωση της Νintendo, της 8-bit κονσόλας, το Famicom, γνωστό έξω από την Ασία ως Nintendo Entertainment System (NES). Ήταν πακέτο με Το Super Mario Bros και έγινε αμέσως επιτυχία. Το NES κυριάρχησε στη Βόρεια Αμερική και την ιαπωνική αγορά μέχρι την άνοδο της επόμενης γενιάς κονσόλων στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Σε άλλες αγορές δεν κυριάρχησε σε τόσο μεγάλο βαθμό, επιτρέποντας σε άλλες κονσόλες να βρουν ένα κοινό, όπως το Sega Master System στην Ευρώπη, την Αυστραλία και τη Βραζιλία. Στις νέες κονσόλες, το χειριστήριο παιχνιδιών (gamepad) αντικατέστησε τα joysticks, κουπιά, και πληκτρολόγια ως προεπιλεγμένη συσκευή χειρισμού που περιλαμβάνεται με το σύστημα. To Gamepad, με σχεδιασμό ενός 8 κατευθύνσεων «σταυρού» για την κίνηση και με 2 ή περισσότερα κουμπιά δράσης, έγινε το πρότυπο. H σειρά Legend of Zelda έκανε το ντεμπούτο της το 1986 με το The Legend of Zelda. Το ίδιο έτος, η σειρά Dragon Quest έκανε το ντεμπούτο της με το Dragon Quest, και δημιούργησε ένα φαινόμενο στην ιαπωνική κουλτούρα από τότε. Το επόμενο έτος, η ιαπωνική εταιρεία Square πιεζόταν και o Hironobu Sakaguchi αποφάσισε να κάνει το παιχνίδι του τελικού σε ένα παιχνίδι ρόλων (RPG). Μετά διαμορφώθηκε το Dragon Quest και πήρε τον τίτλο Final Fantasy με αποτέλεσμα η σειρά Final Fantasy, αργότερα θα πήγαινε να γίνει η πιο επιτυχημένη σειρά RPG. Το 1987, χαρακτηρίστηκε επίσης από την γέννηση του είδους παιχνιδιού Stealth, με τον Hideo Kojima, να δημιουργεί το πρώτο παιχνίδι Metal Gear της σειράς Metal Gear στον MSX2 υπολογιστή και να μεταφερέρεται στο NES λίγο μετά. Το 1989, η Capcom κυκλοφόρησε το Sweet Home για το NES, το οποίο χρησίμευσε ως προάγγελος για το είδος τρόμου επιβίωση! Ενδεικτικά μερικές κονσόλες της 3ης γενιάς : Game Boy (1989) (Handheld), Sega Game Gear (1991) (Handheld), Commodore 64GS (1990) Atari 7800 (1986), Sega Master System (1986) / SG-1000 Mark III (1985, Japan) Sega Master System II, Sega Master System III (Brazil and Portugal Only) Sega Master System III Collection (Brazil Only), Sega Master System Compact / Sega Master System IV (Brazil Only) (Handheld), (NES) (1985) / Famicom (1983, Japan) Nintendo Entertainment System 2 (1993) / AV Famicom, Cyclon (1985) Action Max (1987), Amstrad GX4000 (1990)
// 35
[GRAYZONE] // γκρίζα ζώνη
Μουσική Επιμέλεια: Αριστέα Παπαδημητρίου (aristeapj@gmail.com)
[NOW PLAYING]
ΒΤ - Flaming June http://www.youtube.com/watch?v=v9hEubUX0WY
// 37
Black&white Επιμέλεια/Φωτογραφία: Αριστέα Παπαδημητρίου (aristeapj@gmail.com)
you don’t have to stray two oceans away waves roll in my thoughts
38 // USM
hold tight the ring... the sea will rise... please stand by the shore... I will be there once more...
// 39
micmei artwork
spot Κείμενο,Φωτογραφία: Χρήστος Δασκαλάκης, Michael Meimaroglou
ρού μ θ έ ρ τυ
ιω άννα αργύρ η
Kλακ!...το πρώτο κλείσιμο του κλείστρου της μηχανής. Αριθμός 30…όροφος 5ος…και το άδειο καθιστικό του διαμερίσματος φιλοξενεί φίλους και συνεργάτες, παρουσιάζοντας το δικό τους σενάριο μπροστά στο φακό. Μια βόλτα στο χώρο, λίγα κοκκινίσματα, τα πρώτα γέλια και η ιστορία ξεκινάει. [ ΔΕ ΡΟΥΜ ΝΟ 30 ] Χώρος TV και χαλάρωσης πάνω σε χαλασμένο ράντζο που φιλοξενούσε το δωμάτιο. Παλιά ντουλάπα χωρίς ράφια με τα ρούχα να στοιβάζονται σε κασόνια. Ξύλινα κουφώματα βαμμένα με μπλε λαδομπογιά. Μια σπαστή σκάλα, φωτιστικό διαβάσματος, πολύμπριζο, βοηθητικό αλουμινόχαρτο, κεριά, ποτήρια, κρεμάστρες, γραβάτες, ανεμιστήρας, ακουστικά, βινύλια, εφημερίδες είναι κάποια από τα αντικείμενα που χρησιμοποιήθηκαν. 2 Desktop pc και 2 laptop στο διπλανό δωμάτιο όπου στήνεται το νέο τεύχος του Urban Style. Η βρύση στάζει, αφόρητη ζέστη, ο ανεμιστήρας δουλεύει... 42 // USM
α φρ ο δ ί τη α ποσ τολ ίδ η // 43
δή μ ητρ α μ ε ϊ μ ά ρ ογλ ου 44 // USM
spot
νο ν ειμ :) // 45
46 // USM
spot
κ ων στα ν τί ν ο ς κα π ενή ς 48 // USM
spot
νο νειμ :) // 49
50 // USM
UrbanStyleMag
#11
issue
contact’s
ISSUEARTist’s
SETH SIRO ANTON Επιμέλεια: Michael Meimaroglou
issue,Artist's
bio
Ο Σπύρος Αντωνίου [ Seth Siro Anton ] γεννήθηκε το 1973. Το 1990 σπουδάζει σε ιδιωτική σχολή Ηλεκτρονική Σχεδίαση Έντυπου και Εφαρμοσμένη Γραφιστική, ενώ πριν ένα χρόνο (1989) σχηματίζει τη μουσική μπάντα Septic Flesh. Από το 1993 έως το 1999 σπουδάζει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο Α’ Εργαστήριο Ζωγραφικής με καθηγητή τον Δ. Μυταρά, Ζαχαρία Αρβανίτη και Άγγελο Αντωνόπουλο. Εκτός από τη ζωγραφική επιλέγει να ασχοληθεί με τη σκηνογραφία και φωτογραφία. Από το 1997 δουλεύει ως creative art director στο μουσικό περιοδικό Metal Hammer. Έχει δημιουργήσει artwork και layout για μπάντες, όπως οι Paradise lost, Moonspell, Soilwork, Oceansize, Fony, Job For A Cowboy, Exodus, Rotting Christ, Septic Flesh, Heaven Shall Burn, Caliban, Chaostar, Vader, Decapitated, Nightrage, Sanctity, Dead Can Dance tribute κ.α.
technics
Χρησιμοποίει Μεικτή Τεχνική φωτογραφίζοντας σκουριασμένες επιφάνειες, έντομα, μεταλλικά αντικείμενα, διαβρωμένα καλώδια και σωλήνες, αναμιγνύοντάς τα με ρεαλιστικές και αφαιρετικές τεχνικές σχεδίου και ζωγραφικής . Βασικός στόχος και προσπάθεια να προσδιορίσει τον παλμό, την ένταση, και το βιομεταλλαγμένο κορεσμό της σύγχρονης κοινωνίας. Συνήθως χρησιμοποιεί ασπρόμαυρο θετικό Agfa scala Φιλμ μεσαίου φορμά 6*7cm για μεγαλύτερη ευκρίνεια και μεγεθύνσεις, διατηρώντας και δημιουργώντας μια αυστηρή και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Στην συνέχεια, αφού έχει εμφανιστεί το φιλμ, σκανάρεται σε Κυλίνδρους μεγάλης ευκρινείας και ανάλυσης. Το τελικό στάδιο αποτελεί την ψηφιακή επεξεργασία ( μοντάζ) στο Photoshop 7 και Corel painter 8, όπου εκεί γίνονται και οι τελικές αλλοιώσεις, παραμορφώσεις και προσμίξεις. Χρησιμοποιείται ρεαλιστική και εξπρεσιονιστική γραφή για την απόδοση της φόρμας, ενώ το φόντο τις πιο πολλές φόρες παραμένει αναλλοίωτο με καθαρό χρώμα, για να αποσαφηνίζεται με ιδιαίτερο χαρακτήρα η ανθρωπινή φιγούρα ή το αντικείμενο. Τέλος, χρησιμοποιείται αερογράφος με χρήση ακρυλικών χρωμάτων, ενώ στην ζωγραφική με λάδι παρατηρείται ένας παραστατικός εξπρεσιονισμός με αντιπαράθεση ψυχρών και θερμών χρωμάτων.
// 55
issue,Artist's
// 57
image composition
Το ανθρώπινο και ιδιαίτερα το γυναικείο γυμνό αποτελεί το βασικό πυρήνα της σύνθεσης, ενώ τις πιο πολλές φορές οι γλυπτικές φόρμες πλάθονται και περιγράφονται με στοιχεία δανεισμένα από τον Παραστατικό Εξπρεσιονισμό. Αλλοιωμένες φιγούρες και πρόσωπα αποδεσμευμένα από θρησκευτικές πεποιθήσεις και ηθικούς κώδικες, αναζητούν την αλλαγή και την μετάλλαξη σε κάτι ανώτερο σε κάτι υπερπραγματικό. Μια υπερπραγματικότητα δημιουργημένη από σκοτεινές σκιές και εφιάλτες της ανθρώπινης ύπαρξης. Σκοτεινοί, μινιμαλιστικοί χώροι γεμάτοι κατάθλιψη και μια κρυφή δυναμική ορίζουν τις κεντρικές φιγούρες και μορφές με τάσεις κανιβαλισμού και αυτοκαταστροφής. Στα πιο πολλά έργα μέσα από το βίαιο χαρακτήρα και την αισθητική, προβάλει ένας γλυκός μελαγχολικός ρομαντισμός. Έντονα σημάδια αυστηρότητας και συντηρητισμού προδίδονται από τις ανέκφραστες φιγούρες, φτάνοντας σε μια αφηρημένη έκφραση της φόρμας. Στα λάδια το χρώμα παραμένει αναλλοίωτα καθαρό και τις πιο πολλές φόρες ο χώρος έχει μια έντονη δυναμική χωρίς να φλυαρεί. Ώχρες, καφέ, σκούρο κόκκινο καδμίου και carmina,μαύρο, άσπρο και ψυχρές αποχρώσεις του γκρι και γαλάζιου πρωταγωνιστούν στα πιο πολλά έργα.Γυναικείες απόμακρες και σεξουαλικά διατροφικές φιγούρες τοποθετούνται με μια δυναμική μέσα στο χώρο, αγωνιώντας για την εσωτερική τους πραγμάτωση και ταυτότητα.Φιγούρες και ανθρώπινες μορφές που λειτουργούν σαν ένα σημείο αναφοράς, σαν μια ιδανική μορφή που με αυτή πρέπει να αφομοιώνονται όλες οι φόρμες για να μπορούμε να τις αποκωδικοποιούμε με το ένστικτό μας. Επίσης, εσκεμμένα χρησιμοποιούνται σύμβολα και φιγούρες από αρχέγονες μυστικές παραδόσεις, όπως η Σουμεριακη και Αιγυπτιακή μυθολογία. Σύμβολα τα οποία συνοδεύονται από εντόνους κραδασμούς και ενεργειακά πεδία σκοτεινών και παραφυσικών συναισθημάτων και εμπειριών. Εικόνες που βρίσκονται ανάμεσα στις αρχέγονες δυνάμεις και τη μεταφυσική τάξη. Κύρια δεξαμενή έμπνευσης και καταστάσεων αποτελεί το ανθρώπινο ασυνείδητο. Η σκοτεινή και ανεξερεύνητη άβυσσος της ψυχής του ανθρώπινου είδους. Ένα φοβισμένο και αυτοκανιβαλιστικο ον με τάσεις κατάθλιψης και καταστροφής προσπαθεί να μεταλλαχτεί σε κάτι άλλο. Σε κάτι το διαφορετικό, σε κάτι που θα το κάνει πιο δυνατό αλλά παράλληλα και πιο ευαίσθητο και επιρρεπές σε δυσμενείς συνθήκες. Αυτός είναι ο εφιαλτικός και κλειστοφοβικός κόσμος του Seth, ένας πλασματικός και εξαλλασσόμενος χωροχρόνος, όπου οι κεντρικές φιγούρες παλεύουν, κραυγάζουν και αγωνιούν παίρνωντας δύναμη και ενεργεια από το χαοτικό εγώ του κοσμικού ασυνειδήτου. 58 // USM
issue,Artist's
info WEB. www.sethsiroanton.com PHOTO.NET www.photo.net/photos/SethSiroAnton MYSPASE www.myspace.com/sethsiroanton
// 59
[ italy ]
about Beatrice Morabito H Beatrice Morabito είναι μια Ιταλίδα καλλιτέχνιδα που ζει στην Γένοβα της Ιταλίας. Ξεκίνησε φωτογραφίζοντας για την ευχαρίστησή της και πάντα προσπαθούσε να εκφράσει τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και της απολαύσεις μέσα από την φωτογραφία. Θεωρεί τα έργα της ένα κρυφό ημερολόγιο που αντί να τα εκφράζει γράφοντάς τα σε χαρτί, τα εκφράζει με μια εικόνα και τα εκθέτει. Είναι δύσκολο να μεταφέρεις τα συναισθήματά σου σε μια κούκλα και να τα παρουσιάσεις, μας λέει η Bea. Κάθε φορά προσαρμόζει τις κούκλες ανάλογα με το τι συναίσθημα θέλει να μεταφέρει. Η Beatrice Morabito φιλοξενείται στο 8o ηλεκτρονικό τεύχος του Urban Style Mag.
info 60 // USM
about Beatrice Morabito www.oyster-dreams.com
obsession
[ berlin ]
Meyoko 62 // USM
Presentation UrbanStyleMag issue No 9
[ Greece ]
issue,Artist's
zad iloe Presentation UrbanStyleMag issue No 7
Το πιο κινηματογραφικό πρόσωπο του ευρωπαικού σινεμά…
Σπύρος Φωκάς Συνέντευξη: Αλέξανδρος Γερασίμου (a.gerasimou@gmail.com)
Συνάντησα τον Σπύρο Φωκά για καφέ και μια φιλική κουβέντα και φυσικά όχι για μια τυπική συνέντευξη…άλλωστε η πορεία ενός μεγάλου έλληνα ηθοποιού όπως ο Σπύρος Φωκάς στο χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου είναι δύσκολο να καταγραφεί ολόκληρη σε μια συνέντευξη αν και η συζήτηση μας κράτησε ώρες. Το βιογραφικό του απαριθμεί σημαντικότατες συνεργασίες
που νομίζω ότι θα έπρεπε ήδη να έχει δοθεί για μελέτη.Οι ταινίες στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει όπως το «ματωμένο ηλιοβασίλεμα» (η πρώτη του εμφάνιση), η «Στεφανία», «ο Δραπέτης», «η ζωή ενός ανθρώπου» είναι μερικές απο τις καλύτερες και πιο ποιοτικές στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου. Με μεγάλη καριέρα και στο εξωτερικό και κρατώντας πρωταγωνιστικούς ρόλους (ενδεικτικά αναφέρω τα «ο Ρόκκο και τα αδέλφια του», «το διαμάντι του Νείλου», «Rambo 3»)…Ακόμα και η τελευταία του μεγάλη τηλεοπτική εμφάνιση προ διετίας ως «Αντώνης Σταματάκης» στο σίριαλ του Στράτου Μαρκίδη «της αγάπης μαχαιριά» ήταν αρχοντική…Το ότι ήταν μέλος στη φετινή επιτροπή των Οσκαρ ελάχιστοι το γνωρίζουν.Ο σκηνοθέτης Γιώργος Σκαλενάκης τον αποκάλεσε «το πιο κινηματογραφικό πρόσωπο του ελληνικού σινεμά». Όντως, το πιο κινηματογραφικό πρόσωπο, όχι μόνο του ελληνικού, αλλά συνολικά του ευρωπαικού σινεμά…
64 // USM
σπύρος φωκάς
Ουσιαστικά το “ματωμένο ηλιοβασίλεμα” ήταν το “διαβατήριο” για τον σπουδαίο ρόλο στην ταινία του Λουκίνο Βισκόντι “Ο Ρόκκο και τα αδέλφια του” με τον Αλαίν Ντελόν και τη Κατίνα Παξινού.Μια ταινία από τις πλεόν σημαντικές στο διεθνές στερέωμα.Πως αισθανθήκατε τότε παίζοντας δίπλα σε σημαντικές προσωπικότητες του ιταλικού σινεμά κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες των ιερών τεράτων της εποχής εκείνης; Ναι, τότε άρχισα με το «ματωμένο ηλιοβασίλεμα», πήγα στην Ιταλία και έκανα το «θάνατο ενός φίλου», μετά το «Messalina Venere imperatrice», μετά έκανα ένα έργο με τον Καμερίνι και ήρθε ο Βισκόντι στο πλατό που είχε μια θεματολογία με ζωγράφους, γλύπτες και εγώ έκανα το ζωγράφο.Από εκεί και πέρα έκανα το Ρόκκο…Το ότι έπαιξα με τον Αλαιν Ντελόν δεν με ένοιαζε τόσο (γέλια), όσο το ότι συνεργάστηκα με τον Βισκόντι…ο οποίος δεν ήταν ψηλός, ήταν μέτριος είχε μια λίγο γαμψή μύτη, ήταν πρίγκηπας. Ήταν κομμουνιστής συνειδητοποιημένος, όμως είχε ένα κύρος και ένα βάρος ασύλληπτο.Είχα την τύχη να συνεργαστώ με τέτοιους ανθρώπους και με τον Καμερίνι και τον Μινέλι.Οι σκηνοθέτες έχουν μια αποκρυσταλλωμένη εικόνα για το πώς θέλουν τα πράγματα.Από τη σκηνή μέχρι το πώς θέλουν να είναι ο ηθοποιός για τον τάδε ρόλο κτλ. Αποφοιτήσατε από τη σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη σε μια περίοδο που υπήρχαν μεγάλες σχολές τεράστιων προσωπικοτήτων.Σήμερα υπάρχουν πάρα πολλές σχολές του θεάτρου -μικρές ή μεγάλες δεν έχει σημασία- όπου σπουδάζουν πολλοί νέοι ηθοποιοί…. Όχι, άρχισα στον Μιχαηλίδη, πήγα στην Ιταλία και τέλειωσα τη σχολή του Πέτρο Σάροφ, Ρώσος, πολύ σπουδαίος δάσκαλος.Κοίταξε, παλιότερα είχαμε εδώ στην Ελλάδα μεγάλες και σημαντικές σχολές όντως…του Κουν για παράδειγμα.Τώρα υπάρχουν πάρα πολλές σχολές με χιλιάδες νέους ηθοποιούς.Αυτό είναι αλήθεια και δεν ξέρω που θα πάνε όλοι αυτοί οι νέοι.Αλλά εγώ το λέω: ήμουν τυχερός. Αυτό πρέπει να το ομολογήσω…και εδώ και στην Ιταλία και στην Αμερική. Ξέρουν πράγματα αυτοί που διδάσκουν, αλλά μπαίνουν γρήγορα στις σχολές. Αφήστε τους να μεστώσουν λίγο.Εγώ τους έκανα μάθημα –σε νέους ηθοποιούς εννοώ- όταν δίδασκα σε μια σχολή στην Αμερική Τους έλεγα, ότι εγώ δεν είμαι τίποτα. Απλά είμαι λίγο μεγαλύτερος και έχω κάνει μερικές δουλειές παραπάνω.Εσεις είστε ίσως και λίγο καλύτεροι από μένα.Δεν είσαστε μαθητές μου.Εγώ θα μάθω από σας. Γνωρίζω πως μιλάτε με τους νέους, κάνετε παρέα μαζί τους.Πιστεύετε πως η σημερινή νεολαία μπορεί να δημιουργήσει ελπίδες για το μέλλον; Εγώ τους αγαπάω τους νέους, είναι η ελπίδα μου.Με απογοητεύουν κάποιες φορές, αλλά η ελπίδα μου είστε εσείς. Με έχουν θυμώσει, γιατί περιμένω από αυτούς. Δεν υπάρχουν βέβαια και πρότυπα σήμερα. Εμείς είχαμε τον Τσε, υπήρχαν τόσα κινήματα, ο Μάης του Παρισιού, ο Ξενάκης κ.α Υπάρχει βεβαίως και η δυσκολία του πράγματος γιατί αυτά τα περιφερειακά θέατρα -αυτά που λέγαμε πριν- εκεί υπάρχουν ταλέντα και πάνε δυστυχώς χαμένα, πνιγμένα.Μιλούσα με μια νεαρή ηθοποιό τις προάλλες και αναρωτιέμαι με τι όνειρα θα παίξει αυτό το κορίτσι ; Βεβαίως μου λέει «μα εγώ το αγαπάω το θέατρο».Μπορείς να ζήσεις από αυτό ; όχι, αλλλά τουλάχιστον να έχει το νοίκι της και το φαί της, δεν σου λέω να γίνει πλούσια.Είναι πάρα πολλά πράγματα που δεν μου αρέσουν στην Ελλάδα, αλλά ντρέπομαι να τα πω στους ξένους..Μην πεις κακό για τη Ελλάδα έξω θα σε πάρει ο διάολος (γέλια). Εδώ τα λέω σε μας. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι σημαντικές προσωπικότητες αναγνωρίζονται εκ των υστέρων ή πολλές φορές δεν αναγνωρίζονται και καθόλου.Πιστεύετε ότι έχει νόημα η εκ των υστέρων αναγνώριση; Μα έχει βγάλει σπουδαίους ανθρώπους αυτή η χώρα. Ήταν ο Κουν, ήταν ο Τσαρούχης, ο Μητρόπουλος, τέρατα μεγάλα.Που είναι οι καινούργιοι οι μεγάλοι ; Όχι βέβαια, δεν έχει νόημα η εκ των υστέρων αναγνώριση.Δυστυχώς αυτή η χώρα τιμά μόνο τους πεθαμένους πολύ αργά και χωρίς κανένα νόημα.
Η πλήρης συνέντευξη φιλοξενείται στο 9ο τεύχος του UrbanStyleMag
// 65
αρτ Νο 9 Επιμέλεια: Αφροδίτη Αποστολίδη (afap@urbanstylemag.gr)
Σε μια εποχή που κυριαρχούσαν ο συντηρητισμός και το ψέμα έκανε τα πρώτα της βήματα μια καινούρια τέχνη. Στην αναζήτηση νέων τρόπων γραφικών και οπτικής επικοινωνίας και έκφρασης τέθηκαν οι βάσεις για ένα νέο είδος τέχνης με ουσιαστικό χιουμοριστικό σκοπό. Ο λόγος μας για τα κόμιξ που είναι μια μορφή οπτικής αποτελούμενη από εικόνες που συνήθως συνδυάζονται με κείμενο το οποίο βρίσκεται σε συννεφάκια κειμένου ή λεζάντες. Τα πιο συνηθισμένα ήδη κόμιξ είναι τα κόμιξ στριπ σε εφημερίδες και περιοδικά, όπου μια ιστορία ξετυλίγεται μέσα σε τρία ή τέσσερα καρέ και οι μεγάλες ιστορίες εικονογραφημένες σε περιοδικά ή στα πλέον γνωστά βιβλία κόμιξ. Οι ρίζες των κόμιξ μπορούν να αναζητηθούν στον 15ο αιώνα και συνδέονται με τα έργα ζωγραφικής σε προϊστορικές σπηλιές και στα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Η σημερινή τους μορφή εμφανίστηκε το 19ο αιώνα . Η ύπαρξη των λέξεων δεν ήταν υποχρεωτική, αλλά με την υιοθέτηση των συμβόλων για την εκπροσώπησή τους, προστέθηκαν για να δώσουν περισσότερες πληροφορίες και να ενισχυθεί η αφηγηματική ροή. Πρωτοπόροι λοιπόν θεωρούνται στην Ευρώπη το περιοδικό “Ally Sloper’s Half Holiday” που κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 1884 και στις ΗΠΑ το “Hogan’s Alley” του Richard Outcault, του οποίου κύριος χαρακτήρας ήταν το κίτρινο παιδί και ξεκίνησε να δημοσιεύεται σαν ένθετο στριπ σε εφημερίδες το 1895. ουσιαστικά έχουν συνδυάσει τα πρώτα κόμιξ με τον Richard Outcault καθώς εισήγαγε ένα νέο στοιχείο: το μπαλονάκι. Ένα κυκλικό πλαίσιο που κατέληγε στο στόμα του ήρωα που ήθελε να επικοινωνήσει με ένα είδος σχηματισμένης ουράς. Τα κόμιξ γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα στην Αμερική κυρίως από τις ιστορίες με υπερήρωες εταιριών όπως η DC Comics και η Marvel Comics. Ωστόσο στην Ευρώπη υπήρχε μία μικρή σκηνή με εκδόσεις όπως ο Τεν-Τεν και το περιοδικό Spirou. Μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο με την άφιξη των αμερικάνικων κόμιξ στην Ευρώπη αλλά και τη μεσολάβηση της δεκαετίας του 60’, που αγκάλιασε αντικουλτούρες όπως τα κόμιξ, με τον καιρό καθιερώθηκαν ως σοβαρό είδος τέχνης.
66 // USM
ΑΡΤ νΟ 9
Ας ξεκινήσουμε όμως από το 1929 όπου λόγω της ρωγμής του χρηματιστηρίου η δεκαετία του 30’ είναι μια χρυσή εποχή. Τα κόμιξ αποκτούν περιπέτεια και ήρωες , εξελίσσονται και αποκτούν μέρος της μαζικής κουλτούρας . Την περίοδο 1940-1945 με βασικό μοντέλο τον Superman δημιουργούνται περίπου τετρακόσιοι σούπερ ήρωες, αλλά μόνο λίγες επέζησαν. Την ίδια περίοδο περίπου δημιουργείται από τον Bob Cane o Batman, ένας πιο σκοτεινός ήρωας που αργότερα ξεπερνάει σε φήμη τον Superman και τον Captain Marvel, από τον CC Beck, ένα αγόρι που αποκτάει μαγικές δυνάμεις κάθε φορά που λέει “Shazam”, το ακρωνύμιο των ονομάτων των παλαιών θεών. Πολλοί χαρακτήρες κόμιξ έγιναν κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ,ιδεολογικά όπλα με απώτερο σκοπό την ενίσχυση του ηθικού των πολιτών και των στρατιωτών. Ένα μεγάλο όνομα στην δεκαετία του 50’είναι ο Jules Feiffer ο οποίος με ένα απροσδιόριστο στυλ σχεδίασης με μονολόγους ο οποίος άφησε το στίγμα του στην αμερικανική κοινωνία εκείνης της εποχής. Ο Walt Kelly είναι ένα ακόμα παράδειγμα, ο οποίος χρησιμοποιούσε μικρά ζωάκια σε βάλτους να σχολιάζουν την πολιτική σκηνή και να συζητούν. Το 1959, στη Γαλλία δημιουργείται ένα από τα καλύτερα κόμιξ που έγιναν ποτέ, με το όνομα “Asterix”. Από άποψη κειμένων ,ιστορίας και σχεδίου θεωρήθηκε αριστούργημα της 9ης τέχνης. Η ιστορία αποτελείται από τους κατοίκους ενός χωριού της Γαλλίας γύρω στο 50 π.Χ. Συνδύασε περιπέτεια, χιούμορ ,καρικατούρες της γαλλικής προσωπικότητας από τη δεκαετία του 60’ σε μια εύκολη αφηγηματική ανάγνωση. Το ίδιο διάστημα η Marvel Comics και οι σούπερ ήρωες της γίνονται πολύ δημοφιλή και έρχονται πρώτοι σε πωλήσεις στη αγορά βιβλίων κόμιξ. Στα τέλη της δεκαετίας του 60 τα κόμιξ έχουν πλέον καθιερωθεί και ένα νέο είδος κόμιξ ενηλίκων κάνει την εμφάνισή του στην Ευρώπη και αρχίζει να διαδίδεται. Σε αυτά τα έργα παρουσιάστηκε η τέχνη με διαφορετικό τρόπο και μια πιο σκληρή κοινωνία έκανε την εμφάνισή της μέσα από ιστορίες όπως η Barbarella ,Valentina , Malfada κτλ. Το 70’ παρουσιάστηκε μεγάλη ζήτηση και δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια φυσική συνέπεια όσων είχαν συμβεί στη δεκαετία του εξήντα. Τα underground κόμιξ είχαν κατακτήσει τον χώρο οριστικά. Το 1974 δημιουργείται ένα ιστορικό περιοδικό το “Metal Hurlant”. H φαντασία, τα ταξίδια, το “Rock n’ Roll” ,τα γυμνά σώματα και ο αισθησιασμός έρχονται στο προσκήνιο ,όπως επίσης και η απίστευτη χρήση των χρωμάτων. Κάποιοι γνωστοί από τους σχεδιαστές του είδους είναι ο Ken Parker , o Hugo Pratt και ο Milo Manara. Στο τέος της δεκαετίας του 70’ επιστρέφει ο Will Eisner με νέο είδος κόμιξ το Graphic Novel. Οι συλλέκτες κόμιξ στην Ελλάδα είναι πάρα πολλοί. Χιλιάδες ευρώ ξοδεύονται για την αγορά σπανίων κόμιξ από τα πρώτα τεύχη που είναι δυσεύρετα μέχρι τα σημερινά τεύχη της Walt Disney. Η 9η τέχνη έχει εξελιχθεί στην Ελλάδα και άφησε τους δικούς της ήρωες , όπως η Πανδώρα και ο Πλάτωνας που είναι γνωστοί παγκοσμίως. Επίσης ένας μεγάλος Έλληνας σχεδιαστής κόμιξ είναι ο Αρκάς. Τα δημοφιλέστερα κόμιξ στην Ελλάδα είναι ο Μικρός Ήρως , Μπλέκ, Τιραμόλα, Ποπάυ, Σούπερμαν, Εξ Μεν, Αστεριξ, Λούκι Λούκ και όλα της Disney όπως τα Μίκυ Μάους καθώς οι σχεδιαστές Don Rosa και Carl Barks είναι ιδιαίτερα αγαπητοί σε όλες τις ηλικίες. Τα κόμιξ ήταν και συνεχίζουν να είναι στις καρδιές όλων όσων μεγάλωσαν σε αυτές τις εποχές. Είναι το στήριγμα των μικρών και η απόδραση των μεγάλων στην «Ονειροχώρα»..
// 67
Nakagin Capsule Tower Επιμέλεια: Δήμητρα Μεϊμάρογλου
Nakagin Capsule Tower
O Nakagin Capsule Tower είναι ένας πύργος με την πρώτη κάψουλα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Η κάψουλα λειτουργεί ως ένα δωμάτιο που αποτελεί μέρος μιας μεγάλης κατασκευής, η οποία προορίζεται για πραγματική χρήση. Ο πύργος αυτός εφαρμόζει τις ιδέες του μεταβολισμού, της αντικατάστασης και της ανακύκλωσης ως το πρότυπο της αειφόρου αρχιτεκτονικής. Βρίσκεται στην περιοχή της Ginza στο Τόκιο και είχε σχεδιαστεί αρχικά ως ξενοδοχείο, για να παρέχει οικονομική στέγαση στους επιχειρηματίες που εργάζονται αργά στο κεντρικό Τόκιο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Ο 14-όροφος Πύργος έχει 140 κάψουλες που στοιβάζονται σε γωνίες γύρω από ένα κεντρικό πυρήνα. Ο Kurokawa, κατασκευαστής του έργου αυτού, ανέπτυξε την τεχνολογία που βοηθάει στην εγκατάσταση των μονάδων κάψουλας στο συγκεκριμένο πυρήνα με μόνο 4 βίδες υψηλής τάσης, καθώς και στο να γίνουν οι μονάδες αποσπώμενες με δυνατότητα αντικατάστασης. Το one-man-room capsule,είναι ένα τροποποιημένο (4 x 2,5 μέτρα) ναυτιλιακό εμπορευματοκιβώτιο, το οποίο έχει ένα κυκλικό παράθυρο, ένα ενσωματωμένο κρεβάτι και μπάνιο, και είναι πλήρης με τηλεόραση, ραδιόφωνο και ξυπνητήρι. Το εσωτερικό της κάψουλας ήταν προ-συναρμολογούμενο σε ένα εργοστάσιο μετά υψώθηκε με γερανό και προσδέθηκε στο συγκεκριμένο άξονα του πυρήνα. Οι κάτοικοι στο πιο διάσημο πείραμα της Ιαπωνίας που ζουν και εργάζονται σε μικροσκοπικά δωμάτια είναι τώρα αντιμέτωποι με την κατεδάφιση του. Η θεωρία του σχεδιασμού του Kurokawa, ήταν να αντικαταστήσει τα καψάκια όταν χρειάζεται, αλλά το κτίριο δεν έχει διατηρηθεί εδώ και 33 χρόνια κάτι το οποίο έχει προκαλέσει αποστράγγιση και οι σωλήνες νερού έχουν καταστραφεί. Η ομάδα διεθνής προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, Docomomo, χωρίς επιτυχία έκανε έκκληση στον βραχίονα της πολιτιστικής κληρονομιάς των Ηνωμένων Εθνών για την προστασία του εν λόγω κτηρίου ορόσημο. Αρχιτέκτονας: Kisho Kurokawa Σχεδιασμός / κατασκευή :1970-1972 Διάσταση περιοχής κατασκευής: 429,51 μέτρα Συνολική διάσταση ορόφου: 3,091.23 μέτρα
// 69
human.ArtFriendly.magazine
UrbanStyleMag on Social Networks MYSPACE. www.myspace.com/urbanstylemag FACEBOOK. www.facebook.com/urbanstylemag ISSUE. www.issuu.com/urbanstylemag TWITTER. www,twitter.com/urbanstylemag
#!%£* BACKpage fashion/home/books/tech/life/trash μόδα/σπίτι/βιβλία/τεχνολογία/ζωή/σκουπίδια
fashion,trash
Επιμέλεια/Ρούχα/Φωτογραφία: Ιωάννα Αναγνωστίδου (Στυλίστρια / fairyland.j@hotmail.com)
72 // USM
// 73
fashion,trash
74 // USM
διαβάζω
Επιμέλεια: Αντιγόνη Θεοδωράκη
Συγγραφέας: ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗΣ Σελίδες: 375 Όταν η Άννα ,φοιτήτρια στο δεύτερο έτος, αρχίζει να αγωνιά ,όπως όλοι οι έφηβοι για την επαγγελματική της αποκατάσταση και γενικά την πορεία της, ο Νίκος Αλεξίου, ο καθηγητής της, θα τη βοηθήσει να βρει το δρόμο της, εμβαθύνοντας στην αναζήτηση της ψυχής και την ανάδειξη της προσωπικότητας. Ένα βιβλίο περισυλλογής, αυτογνωσίας και ανάδειξης των διαφόρων διλημμάτων και αντιφάσεων της ζωής με έντονα νοήματα και ρήσεις φιλόσοφων, που δεν είναι όμως καθόλου δυσνόητα. Για το λόγο αυτό το βιβλίο διχάζεται ανάμεσα σε αυτούς που το εξυψώνουν και σε αυτούς που το θεωρούν απλά ένα μυθιστόρημα.
76 // USM
Συγγραφέας: ΣΚΟΥΡΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Εκδόσεις: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ Σελίδες: 204 Το βιβλίο καταγράφει αληθινές ιστορίες. Μέσα από αυτές ο συγγραφέας θέλει να δείξει, όπως ο ίδιος λέει τη φθορά και το υπαρξιακό αδιέξοδο μέσα στις ερωτικές και κοινωνικοπολιτικές σχέσεις μας . Ένα βιβλίο που λίγοι μπορούν να αντέξουν, ακριβώς, γιατί καταγράφει τη ζωή όπως είναι: γλυκόξινη και σκληρή.
fw
Επιμέλεια: Γιάννης Βενιζέλος (johnveni@urbanstylemag.gr)
χοτ buy
Samsung ST550
Πορτοφόλι HAMA
Ψηφιακή φωτογραφική με δύο οθόνες LCD !!! Και όμως είναι γεγονός, Σκεφτείτε πόσες φορές έχετε προσπαθήσει κρατώντας την φωτογραφική να βγάλετε τον εαυτό σας ;-) !! H Samsung προνόησε και παρουσιάζει το μοντέλο Samsung ST500 που διαθέτει και δεύτερη οθόνη LCD 1,5 ιντσών, στην μπροστινή όψη δίπλα από τον φακό, για να μπορεί ο χρήστης με άνεση να «καδράρει» το θέμα του. Επιπλέον, η extra αυτή οθόνη εμφανίζει διάφορες φατσούλες για να ενθουσιάζονται τα μικρά παιδιά και να τα φωτογραφίζετε πάντα με το χαμόγελο τους!!
Ο όγκος των δεδομένων που θέλουμε πάντα να έχουμε πάνω μας είναι αποθηκευμένος σε USB sticks που κρέμονται από μπρελόκ, είτε σε σκληρούς εξωτερικούς δίσκους που πάντα τους κουβαλάει κανείς στο χέρι. Τώρα μπορείτε να τα μεταφέρετε πιο διακριτικά έχοντας τα πάντα πάνω σας. Η πρόταση της Hama είναι αυτό το πορτοφόλι για τα χρήματα και τις κάρτες σας, το οποίο περιλαμβάνει ακόμα μια αποσπώμενη θήκη, για ένα εξωτερικό σκληρό δίσκο 1,8 ιντσών, καθώς και ένα USB stick! Τώρα μαζί με τα λεφτά πάνε και τα δεδομένα .
Χαρακτηριστικά: - Διπλή οθόνη αφής LCD (1.5” μπροστινή LCD) - 3.5” Wide 1152K Touch LCD & Haptic - 2.7mm Wide Angle lens with 4.6x zoom - Smart Auto (16σκηνές λήψης) - 720p HD Movie, H.264 format, HDMI CEC - Λειτουργία έξυπνης αναγνώρισης προσώπων. // 77
food,square Επιμέλεια: Μαρία Τουμπή (Κλινική Διατροφολόγος - Διαιτολόγος)
Αδυνάτησε τώρα... Μπορώ να αδυνατίσω απλά καταπίνοντας ένα μικρό
χαπάκι κάθε μέρα; Ακούγεται δελεαστικό... ποια είναι όμως η ψυχρή αλήθεια;
78 // USM
Πρόσφατη μελέτη του Αμερικανικού Οργανισμού Φαρμάκων (FDA) που πραγματοποιήθηκε έπειτα από δηλώσεις 32 ασθενών ότι η αδυνατιστική ουσία ορλιστάτη τους προκάλεσε σημαντικά προβλήματα υγείας όπως ηπατική βλάβη ή ακόμα και ηπατική ανεπάρκεια σε 6 ακραίες περιπτώσεις, έβαλε ψύλλους στα αυτιά θεραπευτών και θεραπευμένων. Όπως καθαρά αναφέρεται στην ιστοσελίδα του FDA, τον Ιανουάριο του 2009, εγκρίθηκε η χορήγηση ορλιστάτης χωρίς ιατρική συνταγή, για λόγους marketing σε περίπου 100 Ευρωπαικές χώρες. Σε απλά ελληνικά, αν έχεις λίγα παραπανίσια κιλάκια και απευθυνθείς στο φαρμακείο της γειτονιάς σου, μπορείς έναντι λίγων ευρώ να προμηθευτείς τη μαγική ουσία που εκτός απο απώλεια βάρους μπορεί να σου επιφέρει και απώλεια ... ήπατος! Για να μην αναφέρω οτι μπορεί να σου εξασφαλίσει και 1-2 βδομαδούλες διακοπές στα υπέροχα νοσοκομεία της χώρας μας, μιας και 27 από τα 32 άτομα της μελέτης νοσηλεύτηκαν, ενώ παράλληλα με την ηπατική βλάβη παρουσίαζαν αβιταμίνωση, υπερκόπωση, ίκτερο και κοιλιακά άλγη. Παρόλα αυτά, ο ίδιος οργανισμός τονίζει οτι καμία θεραπεία με την παραπάνω ουσία δεν πρέπει να διακοπεί, αφού τα αποτελέσματα της έρευνας μελετώνται ακόμα. Η ορλιστάτη, είναι μια ουσία εγκεκριμένη να χορηγείται αυστηρά σε παχύσαρκα άτομα, άνω των 18 και συνήθως οι υποψήφιοι λήπτες παρουσιάζουν υπερχοληστεριναιμία και διαταραχή της γλυκόζης του αίματος. Στη χώρα μας εμφανίζεται με το εμπορικό όνομα Xenical (ναι, ναι, καλά το θυμάσαι, γιατί όλο και κάποιος γνωστός σου το έχει αγοράσει) και περιέχει 120 mg δραστικής ουσίας. Η αλήθεια είναι, οτι η μελέτες των τελευταίων 10 ετών, δείχνουν σημαντική βελτίωση στα λιπιδαιμικά προφίλ των ασθενών καθώς και μείωση του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη. Από τους επιτήδειους όμως, παραλείπετε ότι οι ίδιες μελέτες τονίζουν ότι για την μακροπρόθεσμη διατήρηση της απώλειας βάρους απαιτείται η εφαρμογή μιας αυστηρά υποθερμιδικής δίαιτας καθώς και η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας (περπάτημα). Άλλες ουσίες.... Στην αγορά κυκλοφορούν ακόμη και φάρμακα που περιέχουν τις δραστικές ουσίες σιμπουτραμίνη και ριμοναμπάντη. Όταν πρωτοκυκλοφόρησαν, χαμόγελα άστραψαν. Και οι 2 αυτές ουσίες δεν δρουν στον πεπτικό σωλήνα όπως η ορλιστάτη, αλλά στον εγκέφαλο. Η σιμπουτραμίνη, θεωρείται οτι αυξάνει τον κορεσμό, οπότε ο ασθενής καταναλώνει μικρότερες ποσότητα φαγητού ενώ η ριμοναμπάντη μειώνει την ευχαρίστηση που αντλεί κάποιος απο το φαγητό μειώνοντας έτσι την επιθυμία για παραπάνω πρόσληψη τροφής. Δυστυχώς, οι παρενέργειες και των 2 ουσιών είναι αρκετές και οι αντενδείξεις για την χρήση τους αρκετά περιοριστικές για υπέρβαρα άτομα. Internet και άλλα... Και επειδή σίγουρα αναρωτιέστε για τα διάφορα σκευάσματα που πωλούνται on-line και διαφημίζονται ως φυτικά θαυματουργά της μητέρας φύσης, αυτό που έχω να δηλώσω ξεκάθαρα είναι οτι δεν πρέπει να τους έχετε καμία εμπιστοσύνη. Πολλά από αυτά τα σκευάσματα περιέχουν απαγορευμένες ουσίες για τον Ελληνικό χώρο, δηλαδή συνήθως δεν φέρουν έγκριση του Ελληνικού Οργανισμού Φαρμάκων. Και για να πω την αλήθεια, διαβάζοντας τα παραπάνω που αφορούν σε ουσίες που ελέχθησαν εκατομμύρια φορές προτού δοθούν στους καταναλωτές, θα αγόραζε ένας νοήμων άνθρωπος ένα σκεύασμα που δεν φέρει καμία πιστοποίηση ούτε καν για τις συνθήκες αποθήκευσής του; All time classics… Κλείνοντας, θέλω να υπενθυμίσω ότι για να πετύχει κάποιος απώλεια βάρους χωρίς να κινδυνεύει να βλάψει την υγεία του, η συνταγή είναι μια και καλή. Ισορροπημένη διατροφή από εξειδικευμένο επιστήμονα υγείας, άσκηση και ΘΕΛΗΣΗ! Πηγή: FDA U.S- www.fda.gov
// 79
natural,park
Επιμέλεια: Θεόδωρος Μορφίδης (arminmorf@hotmail.com)
Προσοχή στα σκουπίδια σας... :) Θυμάμαι: Πλατεία Συντάγματος, συναυλία για το περιβάλλον. Όλα οργανώθηκαν για καλό σκοπό. Το μήνυμα πέρασε. Κάποιοι το πήραν, αλλά κάποιοι άλλοι συνέχισαν να φέρονται με απερισκεψία και ανωριμότητα. Η συναυλία έγινε, αλλά μετά την ολοκλήρωσή της, το θέαμα ήταν φρικιαστικό. Μπορώ να περιγράψω την εικόνα, αλλά έπρεπε να το δείτε με τα μάτια σας. Μία από τις μεγαλύτερες πλατείες στην χώρα , με φόντο την Βουλή, γεμάτη αποτσίγαρα, κουτάκια από μπύρες, αναψυκτικά, σακούλες πλαστικές και χάρτινες, διαφημιστικά χαρτιά και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Κάποια στιγμή ένας από τους υπεύθυνους της συναυλίας, πήρε το μικρόφωνο και είπε : ‘’Να μην γίνουμε και εμείς σαν τους Ιταλούς και τους Άγγλους’’. Ήθελε να μας υπενθυμίσει τον τελικό του Champions League, αλλά πάλι πολλοί αδιαφόρησαν. Δυστυχώς, αυτή η κατάσταση επικρατεί σε πολλές συναυλίες που έχουν γίνει κατά καιρούς και σε χώρους στολίδια για την Ελλάδα. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο χώρος και το πόσο σημαντικός είναι για την χώρα. Το πρόβλημα είναι η επιβάρυνση του περιβάλλοντος με ρυπογόνα αντικείμενα. Για να γίνει η αποσύνθεση όλων αυτών των σκουπιδιών, θα χρειαστούν εκατοντάδες χρόνια. Άλλα αντικείμενα θέλουν περισσότερο και άλλα λιγότερο χρόνο για να εξαφανιστούν πλήρως. Υπάρχουν κάδοι παντού γύρω μας. Σε κάποια σημεία υπάρχουν και κάδοι ανακύκλωσης για το κάθε υλικό ξεχωριστά. Τώρα θα αναρωτηθείτε που τους είδα εγώ και δεν τους βλέπετε εσείς. Έχετε ένα δίκιο και σε αυτό φταίει η οργάνωση των υπευθύνων και η ενημέρωση προς τους πολίτες. Η λύση όμως δεν βρίσκεται στο να ρίχνουμε το φταίξιμο σε άλλους από την στιγμή που μπορούμε να αποτρέψουμε εμείς οι ίδιοι μια αθέμιτη κατάσταση. Η αιτία όλης αυτής της απερισκεψίας και της ανύπαρκτης οργάνωσης είναι η παιδεία, που απ’ ότι φαίνεται λείπει από τους περισσότερους. Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια από όλους μας και από τους αρμόδιους φορείς για να αλλάξει όλο αυτό το σκηνικό. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και συνήθειες. Αν συνεχίσουμε με αυτό τον ρυθμό, τότε δυστυχώς μας αξίζει αυτή η εικόνα και ακόμη χειρότερη. Η λύση σε ένα πρόβλημα δεν είναι να κοπεί από την ρίζα. Η λύση είναι η πρόληψη και η υπευθυνότη τα. Χαρτί (εφημερίδα, εισιτήριο): 2- 4 εβδομάδες Χαρτί με επίστρωση πλαστικού: 5 χρόνια Πλαστική σακούλα: 10 – 20 χρόνια Πλαστικό ποτήρι: 250 χρόνια Πλαστικό μπουκάλι: περισσότερο από 450 χρόνια Αλουμινένια κουτιά: 80 – 500 χρόνια
80 // USM
Τενεκές κονσέρβας: 100 χρόνια Γυάλινο μπουκάλι: περισσότερο από 500 χρόνια Αποτσίγαρα: 1- 5 χρόνια Φλούδες πορτοκαλιού - μπανάνας: 2 – 5 εβδομάδες Βαμβακερό ύφασμα: 1 – 5 μήνες Μάλλινο ύφασμα: 1 χρόνος Προϊόν από νάιλον: 30 – 40 χρόνια Σχοινί: 3 – 14 μήνες