voor m/v met talent
11.04.09 GRATIS MAGAZINE MET HET GROOTSTE CARRIÈREAANBOD MEER JOBS OP VACATURE.COM
Salaris: taboe of open boek?
“Mijn loon zeg ik liever niet” versus “In ons bedrijf weet je hoeveel je collega krijgt” SUCCESTAPES GEERT VERBEKE, ONDERNEMER MET EEN NEUS VOOR KUNST ÉN EEN EIGEN MUSEUM: “SOMMIGE WEEKENDS TELLEN WE HIER 800 BEZOEKERS”
COLUMN AN OLAERTS “ZELFS OP VAKANTIE IN SJWA SJWA WIL DE BAAS OP DE HOOGTE ZIJN”
AXA biedt jou alvast een vliegende start Zaterdag 11 april 2009 AXA Selection Center t.a.v. Maarten Moons Vorstlaan 25 1170 Brussel
Beste mijnheer Moons, Velen zien in het huidige klimaat geen toekomst meer voor een loopbaan in de financiële sector. Ik bekijk dat anders! Het economische landschap is vandaag net bijzonder uitdagend en biedt uitstekende perspectieven. Ik wil me dan ook heel graag bewijzen bij een stabiele speler op de financiële markt die de zaken ook anders durft te bekijken. In Vacature zag ik dat u op zoek bent naar gedreven talenten. Mijn profiel sluit hier volledig bij aan. Bovendien ben ik behoorlijk ondernemend. Gestimuleerd door mijn omgeving, ontpop ik mij graag tot een enthousiaste teamspeler en ga ik resoluut voor resultaat. Ook de soepele werkuren die u aanbiedt, passen perfect bij de werk-levenbalans waar ik naar streef. En kers op de taart vind ik het uitgebreide opleidingsaanbod dat AXA in petto heeft voor zij die willen en kunnen groeien. In een verder gesprek wil ik u graag nog meer vertellen over mijn ambities, over wat ik voor AXA kan betekenen. Mocht u vóór die tijd nog vragen hebben, beantwoord ik die uiteraard ook met plezier via e-mail of telefoon. Ik kijk alvast uit naar uw antwoord. Met vriendelijke groeten,
Naam: E-mail: Telefoon:
Harde tijden voor bachelors? AXA bekijkt dat anders. Wij investeren graag in gedreven talent dat met ons het aangezicht van de financiële wereld wil helpen bepalen. We willen je zelfs een handje
axa_hrad_1104_370x260_INP.indd 1
toesteken bij het solliciteren. Vul dus gewoon je naam in op deze sollicitatiebrief en stuur hem samen met je cv naar AXA Selection Center, t.a.v. Maarten Moons, Vorstlaan 25, 1170 Brussel. Da’s alvast een zorg minder!
08-04-2009 10:28:54
001_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:16
Pagina 1
Maandagochtend werd het centrum van Italië opgeschrikt door een zware aardbeving. Er vielen meer dan 200 doden. VRT-correspondente Hedwig Zeedijk woont en werkt in Rome. De beving bepaalde haar maandag en haar verdere werkweek.
DE MAANDAG VAN
Hedwig Zeedijk
VRT-correspondente in Italië
3.33 uur. Door de aardbeving word ik wakker in mijn huis in Rome. Het bed staat echt te schudden. Ik besef meteen dat het epicentrum dichtbij moet zijn, maar ik ga toch terug slapen.
een cameraploeg heeft, staat op punt te vertrekken. In de loop van de dag beslist de VRT om André Vermeulen te sturen met een cameraploeg vanuit België. Zo hebben we twee cameraploegen ter beschikking.
6.00 uur. De VRT-radio belt me wakker en ik ga meteen aan de slag in mijn werkstudio thuis. Ik overleg met de redactie in Brussel: komt er een journalist uit België of vertrek ik zelf direct? Jammer dat net deze week de kinderopvang gesloten is. Ik pols bij mijn man of hij vrijaf kan nemen voor de opvang van onze tweeling. Hij werkt als jurist voor het financieel dagblad van Italië. Dan start de productie voor het nieuws. Ik blijf de hele dag thuis. Quasi om het uur zit ik live in het radionieuws. Ondertussen overleggen we over de aanpak. Een Duitse collega waar ik vaak mee samenwerk, en die
12.00 uur. Ik lunch samen met de kindjes bij me thuis. Veel vrienden en familie bellen ons, omdat ze weten dat we in de getroffen streek een huis hebben. We bellen zelf ook naar onze familie daar. 20.00 uur. André Vermeulen komt met een andere collega aan in Rome. Ik ga ze ophalen om samen naar het rampgebied te vertrekken. Na veel gedoe krijgen ze een huurauto vast en rijden we door met twee wagens. We hebben geluk dat we wat later vertrekken, want ondertussen zijn vele wegen naar L’Aquila gecontroleerd en terug open.
24.00 uur. We komen aan in het rampgebied. We rijden rechtstreeks naar het dorp waar ik een huis heb omdat we hopen daar te slapen. Het is niet beschadigd, er zijn alleen wat spullen naar beneden gevallen. We nemen een kijkje in het tentenkamp om te zien hoe de situatie daar is, en praten met enkele bewoners. Hoewel het ons afgeraden wordt, wil ik aanvankelijk toch in ons huis overnachten. Maar wanneer er om 00.15 uur een stevige naschok volgt, besluiten we geen risico’s te nemen en in de wagen te overnachten. We slapen met vijf personen in twee wagens. Het is vreselijk koud. Veel slapen doen we niet. tekst Marian Kin | foto Mieke Strynckx D
002_GPV1QU_20090411_VMGBI VACCOM_2268_NetGemist
09-04-2009
08-04-2009
13:21
14:43
Pagina 2
Pagina 1
Erkend Bureau Vacature VG. 1186/B - Jobscareers VG. 1245/B
VACATURE TALENTUM GEMIST ?
Dan is er nu Vacature Virtual Talentum: de andere manier om te solliciteren Vacature Talentum gemist? Bezoek dan nu Virtual Talentum, de virtuele jobbeurs van Vacature. Bezoek beursstanden van verschillende bedrijven, bekijk interviews en presentaties, raadpleeg het recentste jobaanbod en solliciteer meteen. Wil je rechtstreeks kennismaken met ĂŠĂŠn van de deelnemende bedrijven? Schrijf je dan in voor de Grote Chatsessie op 13 mei en grijp je kans. Waar wacht je nog op? Surf snel naar vacature.com/virtualtalentum.
003_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:40
Pagina 3
INHOUD
VACATURE 11 APRIL 2009
03
COVERBEELD: STEVE SMITH
08 Coverstory
Waarom we liever zwijgen over ons salaris Sla de vacatures er maar op na: er wordt geen woord gerept over het loon. Het heet omfloerst ‘een competitief salarispakket’ of ‘een salarispakket op niveau.’ En ook werknemers zelf hullen zich liever in stilzwijgen. Is al die geheimzinnigheid echt nodig?
16 Succestapes
Geert Verbeke, ondernemer met een neus voor kunst Van de kippen naar de kunst. Een grote stap voor de doorsnee werknemer, een kleine stap voor Geert Verbeke. Vandaag investeert de vroegere kippenkweker annex transporteur in Cosmopolitan Chickens, oftewel kunst met kippen.
08
92
de Vacature van de week:
Appliction Architect bij SPE-Luminus
beste carrières in dit magazine
“Het zou een goeie zaak zijn als er meer ondernemers aan het hoofd zouden komen van al die overgesubsidieerde musea.” GEERT VERBEKE, BEZIELER VAN VERBEKE FOUNDATION
21 Column An Olaerts
Als de baas van huis is… … dan dansen de werknemers op tafel. Behalve bij deze baas: om 16 uur stipt verwacht hij vanuit zijn hotel in Sjwa Sjwa een mail met een stand van zaken. En om 17 uur spreekt hij de collega's toe met uitzicht op een tweepersoonsbed met Duitse sprei. Tot ergernis van vrouwlief.
01 De maandag van Hedwig Zeedijk, VRT-correspondente in Italië D 04 Muizenissen, De salariswatcher, Werk en recht, De globetrotter D 06 Publieke opinie D 08 Coverstory: Het loonbriefje, niet voor publicatie? D 15 In de marge: Outsourcing in de verkoop groeit D 16 Succestapes: Verbeke Foundation, het buitenbeentje onder de Belgische musea D 20 Vacature.com: Chat eens met uw toekomstige werkgever D 21 Column D 44 Sluitertijd
Ontdek ook de
7.728 jobs op vacature.com
Kunstwerk van Conny Kuilboer in de presentatie G582 van Geoffrey De Beer (gezien in Verbeke Foundation)
16 Abonnees van De Tijd, De Morgen, Gazet van Antwerpen en Het Laatste Nieuws ontvangen Vacature automatisch bij hun krant.
004_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
19:07
Pagina 4
START DE SALARISWATCHER bijt zich elke week vast in de portemonnee van een m/v
MUIZENISSEN toont unieke filmpjes, blogs, sites, ... over de arbeidsmarkt
Zit u met een fantastisch ei, maar vindt uw werkgever het maar niets? Dan is de tijd rijp om uw voorstel voor te leggen aan het grote publiek. Post uw verhaal anoniem op bossbitching.com en ontvang gratis de ongezouten mening van Jan met de pet. Of bent u gewoon nieuwsgierig naar hoe anderen klinken of botsen met hun baas? Ook dan komt u hier ruimschoots aan uw trekken. Wat dacht u bijvoorbeeld van de onderwerpen: ‘Gossip Demon Lady’ en ‘Dickhead manager’?
D
DEZE EN ANDERE LINKS VINDT U OP
9 vacature.com/muizenissen
D Naam: Bart Lingier D Leeftijd: 35 D Beroep: Vloerder bij Verhelst (Oudenburg) D Woonplaats: Veldegem D Burgerlijke staat: Samenwonend, twee kinderen van 14 en 16 D Netto maandsalaris: 1.600 euro D Extralegale voordelen: Hospitalisatieverzekering, gsm, bedrijfswagen (Citroën Berlingo) D Sparen: 870 euro per jaar (pensioensparen) D
“180 euro voor racehond” “Ik ben eerder toevallig in deze branche gerold. Toen ik in de jaren negentig afstudeerde als regent lichamelijke opvoeding was er een overaanbod aan leerkrachten LO en kon ik nergens aan de slag. Ik heb me toen bij een interimbureau in Brugge ingeschreven en heb daar de ene na de andere job gedaan. Uiteindelijk ben ik als vloerder beginnen werken. Omdat ik ontdekte dat ik veel voldoening uit mijn werk haalde, heb ik op een bepaald moment echt voor deze 'stiel' gekozen. Sinds twee jaar ben ik aan de slag bij Verhelst, een bouwbedrijf met bijna 800 werknemers. Dat biedt ook doorgroeimogelijkheden.” Huishuur: 600 euro per maand “Sinds acht maanden woon ik samen met mijn vriendin en haar kinderen. We huren een huis in Veldegem voor 600 euro per maand. Ik had zelf al een huis in Diksmuide, maar met de kinderen was
het praktischer dat ik naar Veldegem verhuisde. Ik ben mijn huis nu aan het verkopen.” Citytrip Parijs: 500 euro “Sinds mijn zestiende ga ik elk jaar een paar dagen naar Parijs. Ik schat dat we tijdens zo'n weekend met zijn tweeën ongeveer 500 euro per dag opdoen aan hotel, eten en drinken en winkelen. Andere hobby’s zijn fietsen, wandelen en lopen. Vaak nemen we dan onze hond mee op stap. Drie jaar geleden hebben we een greyhound gekocht. Soleil is nu de schat van onze familie en kostte 180 euro. Ze is een racehond die door de organisatie Greyhounds In Nood uit het Spaanse hondenrennencircuit gered is. Als de honden daar niet meer 100 procent presteren, worden ze letterlijk gemarteld: volgens het bijgeloof van de fokkers worden de nakomelingen daar dan beter van.” tekst Bart Cabanier | foto Ilse Prinsen D
005_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
19:08
Pagina 5
VACATURE 11 APRIL 2009
WERK EN RECHT beantwoordt wekelijks een vraag vanop de werkvloer
Minder werken in ruil voor een premie? Stel, om jobs te redden wil uw werkgever u tijdelijk minder laten werken. Opdat u niet al te veel inkomen zou verliezen, kan hij voor u een overbruggingspremie aanvragen. Dat heeft de Vlaamse regering op 20 maart beslist. De eerste week dienden al 25 ondernemingen een aanvraag in, goed voor ruim 1.350 werknemers, hoofdzakelijk bedienden. Ook de vakbonden geloven erin.
DE GLOBETROTTER praat met expats in België
“De openheid van de Belgen verrast me toch” D Naam: Raghavendra Prasad
D Leeftijd: 33 D Afkomstig uit:
Bangalore, India
D Woont in: Leuven D Werkte eerder in: Duitsland, Groot-Brittannië, VS D Beroep: Samen met een Belgische collega verantwoordelijk voor de contacten tussen
Tot 345 euro netto per maand Maar wat kan u verwachten als uw werkgever u voorstelt om enkele dagen minder te werken in ruil voor zo’n overbruggingspremie? Allereerst moet uw werktijdverkorting kaderen in een plan, opgesteld in overleg met de ondernemingsraad: over welke werknemers en hoeveel werktijd gaat het? En hoeveel arbeidsplaatsen zijn daarmee ‘gered’? In kleinere bedrijven moet elke werknemer individueel akkoord gaan. Ondernemingen komen in aanmerking voor zo’n premie als ze kunnen bewijzen dat hun omzet of hun productie in één van de vier voorgaande kwartalen met 20 procent verminderde of als ze erkend zijn als ‘bedrijf in herstructurering’ of ‘in moeilijkheden’. Door minder te werken, zal u een deel van uw loon verliezen. Maar de premie zal dat verlies gedeeltelijk goed maken. Werkt u fulltime of minstens 75 procent en schakelt u over op een halftijds werkschema, dan bedraagt de premie 345 euro netto per maand. Werkt u minstens 70 procent en vermindert uw werktijd met 20 procent, dan krijgt u 145 euro netto. Werkt u minstens 60 procent en vermindert uw werktijd met minimum 10 procent en maximum 20 procent, dan krijgt u 95 euro. “Het principe is dat u hoe dan ook niet meer verdient dan voorheen”, zegt Sofie Bontinck, advocaat bij het bureau Laga. “Let er wel op dat u nog minstens 50 procent werkt na de arbeidsduurvermindering, of u komt niet in aanmerking voor de premie.”
Infosys Technologies en Telenet D
“Ik kwam eerder toevallig in België terecht. In juli 2006 ging ik aan de slag bij Infosys Technologies, een van de grootste it-bedrijven uit India. We leveren it-diensten aan bedrijven wereldwijd, onder andere aan Telenet in België. Mijn voorganger, die samen met een Belgische collega de contacten tussen Infosys en Telenet verzorgde, vertrok en ik zag een nieuw buitenlands avontuur wel zitten. Nauwelijks enkele maanden later verhuisde ik samen met mijn vrouw naar België. Zij is ook een it-specialiste en werkt nu voor NXP Semiconductors, de vroegere halfgeleidertak van Philips.” “België is niet mijn eerste kennismaking met West-Europa. Voor een van mijn vorige werkgevers verbleef ik eerder al enkele maanden in Duitsland en Groot-Brittannië. Ik woon hier nu tweeënhalf jaar en ik ben aangenaam verrast door de openheid van de Belgen. Dat ik jullie taal niet ken, is niet zo’n probleem. Wie Engels spreekt, komt hier al een eind ver. Zo begrijp ik ondertussen redelijk veel van de gesprekken in het Nederlands. Mijn vrouw deelt die ervaring. Zij leert
Nederlands voor haar werk. Ze sakkert alleen op de grammatica, de woordenschat gaat er vlot in.” "De it-sector in India boomt nog maar sinds tien à vijftien jaar. Dat vertaalt zich in de kennis en ervaring van de it’ers uit India. Ze zijn minder gespecialiseerd dan de Europeanen. Dat is zowel negatief als positief. Terwijl Europeanen zich verdiepen in een bepaald domein en uitgroeien tot echte experts, teren Indiërs op hun algemene kennis. Dat maakt hen tegelijk heel flexibel: ze kunnen makkelijk op verschillende domeinen worden ingezet.” “Ik ben niet de enige Indiër bij Telenet. Infosys stuurt regelmatig werknemers naar België, soms voor enkele weken, soms voor veel langer. We kunnen het allemaal goed met elkaar vinden. Met de collega’s, en niet alleen de Indiërs, gaan we bijna elke week iets drinken. Vorig weekend hadden we nog een verjaardagsfeestje voor een van de kinderen van een collega.” tekst Hermien Vanoost | foto Tiny Bogaerts
D
Beperkt in tijd De premie loopt slechts zes maanden, maar kan met zes maanden verlengd worden als de toestand van het bedrijf dat vereist. Langer dan één jaar kan niet. Vanaf 1 april gaan de premies in voege. Op 30 juni 2010 houden ze op te bestaan. De premie is niet cumuleerbaar met andere uitkeringen. “Zolang u deze premie ontvangt, kan u bijvoorbeeld geen nieuwe activiteit als zelfstandige in bijberoep opstarten”, waarschuwt Sofie Bontinck. “Uiteindelijk zijn deze premies ingevoerd om zoveel mogelijk mensen aan het werk te houden.” “Misschien is dit ook het uitgelezen moment om uw competenties aan te scherpen”, adviseert Sofie Bontinck nog. “Zoek een opleiding die uw beroepskennis aanvult en stel uw baas voor om die te volgen tijdens de vrijgekomen dagen.” Want bovenop de overbruggingspremie kan u als werknemer 58,59 euro bruto (41,01 euro netto) extra krijgen als u uw vrijgekomen tijd voor een vakopleiding gebruikt. Die opleiding moet wel erkend zijn en minimum 120 uur per jaar lopen. tekst Erik Verreet D
ALLE VRAGEN VINDT U OOK ONLINE
9 vacature.com/recht
Raghavendra Prasad: ““It’ers uit India zijn minder gespecialiseerd dan it’ers uit Europa. Dat maakt hen heel flexibel. Ze kunnen makkelijk in verschillende domeinen worden ingezet.”
05
006_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
19:01
Pagina 6
PUBLIEKE OPINIE
STANDPUNT onthult de scherpe blik van onze journalisten
SCHERPGESTELD laat een opiniemaker op een Vacature-artikel reageren
Dromen van Lissabon Nog een kleine negen maanden en het is weer Nieuwjaar. Tegen die tijd, we schrijven dan 2010, zou de Europese Unie de meest competitieve en dynamische kenniseconomie ter wereld moeten zijn. Sla er de kranten maar op na: je leest tegenwoordig weinig over die Lissabondoelstellingen. 2010 komt meer aan bod als het jaar waarin hopelijk de economie terug zal aantrekken.
“In Brazilië, Rusland, India en China dient zich een nieuwe middenklasse aan die de groei zal doen herleven.” JOHAN ALBRECHT, PROFESSOR UGENT EN SENIOR FELLOW VAN ITINERA INSTITUTE ‘Brazilië, Rusland, India en China, groeilanden in duikvlucht?’ zo vroeg Vacature Magazine zich vorige week af. Laat me toe een en ander te duiden. Economische groei valt niet uit de lucht. Investeringen in productief en menselijk kapitaal liggen aan de basis van klassieke en duurzame economische groei. China kon en kan enorm veel investeren als gevolg van de hoge besparingen van Chinese gezinnen. Deze spaargelden worden omgezet in productief kapitaal waarvan een deel vooral werkt voor de westerse exportmarkten. Economische groei kan echter ook het gevolg zijn van speculatieve en niet-productieve bubbels. In de VS was de economische groei sinds 1998 vooral gedreven door vastgoedspeculatie. Ongeveer tien jaar geleden kregen semioverheidsinstellingen zoals Fannie Mae en Freddie Mac van de bevoegde minister Andrew Cuomo de opdracht om meer hypothecaire kredieten te verstrekken aan mensen in achtergestelde woongebieden en met een laag inkomen. Dit zijn zeer riskante leningen en om de grote risico’s van wanbetaling te beheersen, werden deze producten versneden, herverpakt en doorverkocht aan de rest van de wereld. Financiële spitstechnologie ter ondersteuning van het goede doel… We kennen intussen de afloop…
De banken uit de Bric-landen (Brazilië, Rusland, India en China) richtten zich traditioneel op goede investeringsprojecten in de reële economie zoals infrastructuur en technologie. Ze hadden niet de behoefte te investeren in de ‘innovatieve’ Amerikaanse speculatieproducten. De directe gevolgen van de financiële crisis zijn dan ook beperkt voor de groeilanden. Intussen stijgt de werkloosheid in de VS en is er een algemene kapitaalschaarste. De Amerikaanse gezinnen consumeren veel minder dan twee jaar geleden. Als de grootste economie van de wereld krimpt, delen alle exporteurs naar de VS in de klappen. Het is best mogelijk dat de Amerikaanse consumptie nog twee à drie jaar op een aanzienlijk lager niveau blijft. Alleen het aantrekken van de consumptie in andere markten – vooral in Azië zelf- kan heel wat exporteurs behoeden voor het faillissement. Groeilanden zoals India en China lenen veel kapitaal op de internationale markten. De huidige kapitaalkrapte beperkt tijdelijk de financiering van grote projecten en kan voor verdere groeivertraging zorgen. De economische crisis spaart de groeilanden dus niet. Maar terwijl de westerse markten stagneren – zeker in het vergrijzende Europa – dient zich in de Bric-landen een omvangrijke nieuwe middenklasse aan waardoor de groei op korte termijn zal herleven. Op lange termijn zullen de Bric-landen dankzij de eigen middenklasse minder afhankelijk zijn van westerse markten. De huidige financiële problemen tonen net de noodzaak van sterke nationale markten die minimaal verstoord worden door buitenlandse onevenwichten aan. Wellicht hebben de Briclanden deze les geleerd. foto Michel Wiegandt D
Nochtans waren de plannen veelbelovend. Europa zou één grote flexibele arbeidsmarkt worden, gestoeld op het Deense flexicuritymodel. Drie pijlers schragen het Deense systeem: minieme ontslagbescherming, hoge uitkeringen en levenslang leren. Wie ontslagen wordt, ontvangt gemiddeld maar één maand opzegvergoeding. Ook wanneer die persoon al meer dan tien jaar dienst heeft. Maar wie pas ontslagen werd, ontvangt wel een hoge werkloosheidsvergoeding. Veel flexibiliteit dus, en veel zekerheid. Die combinatie zorgt voor dynamiek en welvaart. Bij ons werd vorige dinsdag de economische herstelwet van kracht. Met daarin een compleet nieuwe collectieve ontslagregeling. Bedrijven die herstructureren, moeten rekening houden met een pak nieuwe maatregelen. Waar men vroeger enkel moest voorzien in outplacement voor oudere werknemers, wordt dit nu verplicht voor alle werknemers, inclusief jongeren en uitzendkrachten met een jaar dienst. Vlaanderen heeft bovendien de duur van het outplacement verdubbeld. Onze politici willen met deze maatregelen werknemers die betrokken zijn bij een herstructurering, zo snel mogelijk aan nieuw werk helpen. Outplacement is daarbij ongetwijfeld een goeie hulp en een stap in de goede richting. Alleen: zal deze rigidere wetgeving niet contraproductief zijn? Niemand wordt graag het slachtoffer van een herstructurering. En de wetgever had ongetwijfeld nobele bedoelingen in zijn streven naar meer bescherming. Maar als we het werkgevers vandaag nog moeilijker maken om te herstructureren, hoe bereid zullen ze dan zijn om morgen, wanneer het beter gaat, ook weer sneller aan te werven? Het Deense voorbeeld toont duidelijk aan dat we niet alleen meer ‘security’ nodig hebben, maar ook meer flexibiliteit. En daarover wordt met geen woord gerept in de economische herstelwet. D
007_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
19:02
Pagina 7
VACATURE 11 APRIL 2009
07
POSTBUS bundelt de beste lezersreacties
Sociale zekerheid voor bedrijven
Iedereen naar het buitenland
Reactie op artikel ‘Tijdelijke werkloosheid voor bedienden, een goed idee?’ van 4 april
Reactie op coververhaal ‘Werken zonder grenzen’ van 4 april
DRIE OP EEN RIJ
VACATURE 4 APRIL 2009
MARC DE VOS,
FERRE WYCKMANS,
URBAIN VANDEURZEN,
docent UGent en directeur Itinera Institute, een onafhankelijke denktank voor duurzame economische groei en sociale bescherming
algemeen secretaris van de christelijke bediendevakbond LBC
voorzitter VOKA (Vlaams netwerk van Ondernemingen), voorzitter & ceo van test- en simulatiesoftwarebedrijf LMS International
Voor arbeiders bestaat een systeem van tijdelijke economische werkloosheid.
Tijdelijke werkloosheid voor bedienden, een goed idee?
“Het Deense voorbeeld toont aan dat we niet alleen meer ‘security’ nodig hebben, maar ook meer flexibiliteit.“
VINDT U DAT HET SYSTEEM VAN TIJDELIJKE WERKLOOSHEID MOET UITGEBREID WORDEN NAAR BEDIENDEN? Marc De Vos: “Alleen als tijdelijke crisisoplossing en alternatief voor ontslag. Dan heeft het voordelen. Je spaart ontslagkosten uit en later, wanneer de economie weer aantrekt, rekruterings- en opleidingskosten. Werknemers kunnen naar hun job terugkeren. Wil het systeem doeltreffend zijn, dan mag het niet worden misbruikt als permanente buffer. Eens de crisis voorbij, pleit ik voor tijdelijke werkloosheid via een vrijwillig verzekeringssysteem.”
Ferre Wyckmans: “We willen niet dat de maatregel overhaast wordt ingevoerd. Welke bedienden kunnen ervan gebruik maken? Hoe valt het systeem te rijmen met het gewaarborgde maandloon? Die vragen verdienen een antwoord na overleg. Wij zijn voorstander van creatieve alternatieven. Trek de limiet voor tijdkrediet op, gebruik de verdubbeling van de vergoeding bij arbeidsduurvermindering die de Vlaamse Overheid geeft. Trek het debat open.”
Urbain Vandeurzen: “Bedrijven zoeken oplossingen om de slinkende vraag aan de omzetkant te compenseren aan de kostenkant. Het systeem van tijdelijke werkloosheid is een middel om tijdelijk de capaciteit af te bouwen, zonder ontslagen en verlies van talent. Wij waren bij de eersten om te pleiten voor de uitbreiding van het systeem van arbeiders naar bedienden. In de dienstensector, bij training- en opleidingscentra, wil men het systeem bijvoorbeeld graag invoeren.”
MOETEN WE OOK NAAR EEN EENHEIDSSTATUUT VOOR ARBEIDERS EN BEDIENDEN? Marc De Vos: “Ik vind het jammer dat men het harmoniseringdossier hieraan probeert te koppelen. De discussie over het eenheidsstatuut moet een aanzet zijn om de arbeidsmarkt aan te passen aan de 21ste eeuw. Het is niet de bedoeling om de twee statuten snelsnel op elkaar te doen lijken. Ik hou niet van die afgemeten weegschaalverhalen. Het harmoniseringdossier biedt kansen tot ingrijpende hervormingen die de arbeidsmarkt kunnen verbeteren.”
Ferre Wyckmans: “Dat het systeem van tijdelijke werkloosheid bestaat voor arbeiders maar nog niet voor bedienden is slechts één van de huidige, fundamentele verschillen tussen de twee statuten. Wij willen het harmoniseringdebat ten gronde voeren in plaats van overhaast, nu het de werkgevers goed uitkomt één puntje aan te pakken. Want wat dan met de verschillen in gewaarborgd maandloon, proefperiode, opzegtermijn en vakantiewetgeving?”
Urbain Vandeurzen: “Het probleem met die discussie is dat de vakbonden vooral de voordelen van beide statuten willen maximaliseren. Daar kunnen we maanden over discussiëren, maar die tijd is er niet. Laat ons de crisis als een uitzonderlijke situatie beschouwen en een maatregel van beperkte duur invoeren, alleen voor bedrijven in zware economische nood. Het optrekken van de wettelijke grens op tijdkrediet voor bedienden lijkt mij geen alternatief.”
IS HET EEN BETAALBARE OPLOSSING? Marc De Vos: “Het kostenplaatje is een probleem. De sociale zekerheid heeft geen budgettaire marge meer. Ik zou er een verzekering van maken, waar geïnteresseerde bedrijven instappen. Ze betalen premies om later van het systeem gebruik te maken. Dat is een extra kost, maar één die grotere kosten voorkomt: mensen ontslaan en opnieuw aanwerven is veel duurder. Door er een verzekering van te maken, dekt België zich internationaal in. Wij zijn het enige land met tijdelijke werkloosheid en dus interessant als herstructureringsland.” WAT VINDT U?
Ferre Wyckmans: “Voor de tijdelijke werkloosheid bij arbeiders was 400 miljoen euro voorzien, maar het systeem kost nu al dubbel zoveel. Niemand heeft berekend welke meerkost erbij komt door de maatregel uit te breiden naar bedienden. De werkgevers pleiten vurig voor de invoering: bij één dag economische werkloosheid per week besparen zij al 20 procent loonkosten. Terwijl de werkloosheidsuitkering maar een deel van het inkomen van de werknemers compenseert. De baat voor de werkgever is veel groter.”
9 vacature.com/3opeenrij
Urbain Vandeurzen: “Het is een kost voor de sociale zekerheid en het begrotingstekort mag niet verder oplopen. Het moet dus een tijdelijke uitzonderingsmaatregel zijn met beperkte modaliteiten. Maar het moet snel gaan, of we hobbelen achter de feiten aan. Voor creatieve oplossingen kunnen we naar Nederland kijken. Daar ligt het voorstel op tafel om R&D-werknemers wiens job onder druk staat tijdelijk onder te brengen in universiteiten en kenniscentra. Zo vermijd je ontslagen en bouw je verder aan de kenniseconomie.”
17
Hoe kunnen we het systeem van tijdelijke werkloosheid voor bedienden financieren? Aangezien de werkgevers zelf het een tijdelijke oplossing noemen, lijkt het me niet zo moeilijk: beschouw wat de sociale zekerheid betaalt als een lening, die (geleidelijk) terugbetaald wordt zodra de tijdelijke werkloosheid opgeheven wordt. Misschien is dit voor werkgevers ook het uitgelezen moment om naar analogie met de werknemers een soort van sociale zekerheid voor bedrijven op te richten waarop ze kunnen terugvallen in economisch harde tijden.
In het buitenland werken is een aanrader voor iedereen. Zelf trok ik na mijn studies naar Londen, waar ik mensen ontmoette vanover de hele wereld. Ook de mentaliteit, niet alleen op professioneel vlak, bleek helemaal anders. Het heeft me alleszins anders leren kijken naar de manier waarop je met mensen moet omgaan. Ik ben nu terug in België, maar ik zou het zo weer doen. Wel liefst in een land waar de zon wat vaker schijnt.
Eddy Pollet, via de website D
Maarten Havermans, via de website D
tekst Barbara De Munnynck | foto’s Frank Bahnmüller, Isabel Pousset, Tim Dirven D
WIL U REAGEREN OP ONZE ARTIKELS? SCHERP UW PEN EN MAIL NAAR
9 publiekeopinie@vacature.com Poll oftewel de vraag van de week
Zou u zich schamen indien u vandaag ontslagen wordt? D Ik zou me ervoor schamen en het moeilijk hebben om dit aan vrienden en familie te zeggen D Het is niks om je voor te schamen. Uiteindelijk is het crisis en het heeft niks te maken met mijn functioneren op zich.
VORIGE WEEK vroegen we of een positieve drug- of alcoholtest voldoende reden is voor dringend ontslag. Ik vind dringend ontslag O een te drastische maatregel
54
%
46
%
U Ik vind dringend ontslag terecht. Marian Kin, hoofdredacteur Vacature WAT IS UW MENING? LAAT HET ONS WETEN OP
9 vacature.com/poll
008_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:46
Pagina 8
COVERSTORY
Uw salaris: taboe of open b
009_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:46
Pagina 9
n oeg aa : r v e r u n Vacat e Vlaminge geleid p o r Nee e g o h 33% 0 0 0 . 5 ’s? llega an uw co v n o lo t e ’s Kent u h n collega mij Ja, van al
’s e collega Ja, van d m te eigen a van mijn
12%
n Ja, van éé
collega
21% 34%
zussen? oers en r b , n e d s, vrien w ouder u n a v n et loo 40% Kent u h 60% ja nee nt er verdie d in m u dekt dat er u ont functie? e n n s a w de tu mijn baa Wat doe collega in dezelf Ik spreek k aan. llij dan een onmidde 1% 10% 1
e. niets me Ik doe er 79% die info Ik gebruik volgende n e tijdens e andeling. rh e d n loono
n boek? 2 Vlamingen zijn nergens zo preuts over als over hun loonbriefje. Ze hullen zich meestal in stilzwijgen tegenover collega’s, vrienden en familie. En ook werkgevers staan niet te trappelen om onze lonen open en bloot te leggen. Vacature zoekt uit waarom.
Waarom doen we met zijn allen zo geheimzinnig over wat we verdienen? Om niet voor aap te staan met een belachelijk laag salaris? Om geen jaloezie op te wekken met een astronomisch hoog loon? Frederik Anseel, professor arbeidspsychologie aan de Universiteit Gent, doet al jaren onderzoek naar loontevredenheid: “Sociale vergelijking is de belangrijkste indicator die bepaalt of je al dan niet tevreden bent over je loon. Werknemers kijken dus niet naar zichzelf, ze toetsen hun loon(vooruitgang) altijd aan dat van collega’s met een gelijkaardige job binnen én buiten het bedrijf. Wie minder verdient, vindt vaak dat hij niet zoveel ‘waard’ is en zwijgt er liever over. Omgekeerd, wie in vergelijking met anderen veel verdient, wil liever niet in de kijker lopen.” In de regel voelen zowel werkgevers als werknemers zich goed bij de ‘omerta’ op het salaris. Stel dat de werkgever opeens open kaart speelt, dan kan blijken dat de salarissen heel ver uit elkaar liggen en kunnen de ‘achterblijvers’ aandringen op een inhaaloperatie, waardoor de loonlasten voor de werkgevers stijgen. Anseel: “En de werknemers die ingehaald worden, zijn op hun beurt minder tevreden en gemotiveerd en zullen misschien sneller het bedrijf verlaten. Vele werknemers willen ook die individuele onderhandelingsmarge behouden. Vooral gehaaide onderhandelaars verliezen hun troeven als de lonen al ‘vastliggen’.”
Eén uitzondering: bij de overheden staat het salaris met de regelmaat van de klok vermeld, omdat ze met vaste loonbarema’s werken. Frederik Anseel: “Mochten privébedrijven helemaal open zijn over hun salaris, dan ondermijnen ze hun eigen onderhandelingspositie. Wie in de privé aanwerft, onderhandelt altijd. Als je een witte raaf wil binnenhalen en je zet het salaris open en bloot op de vacature, dan heb je geen speling meer om te onderhandelen. De overheid werkt met vaststaande loonbarema’s die heel transparant zijn, maar je merkt dat ze vaak moeten afhaken wanneer er een ‘war for talent’ heerst. Bepaalde profielen, zoals hoogopgeleide it’ers, kunnen ze dan niet meer aan de haak slaan.” In het gevecht om die witte raven steekt een transparant loonbeleid rekruteerders alleen maar stokken in de wielen. Inkopers bijvoorbeeld zijn nu vaak burgerlijk of industrieel ingenieur, of handelsingenieur. Filip Dhondt, één van de oprichters van Solvint, specialist in purchase & supply chain management: "In Nederland studeren er echt 'inkopers' af, bij ons niet. Een professionele inkoper of 'senior buyer', vind je hier heel moeilijk. Het is praktisch onmogelijk om die aan 3.500 of 4.000 euro bruto te rekruteren, de maandlonen schuiven op richting 5.500 euro. Wil een bedrijf die witte raven binnenhalen, dan speelt een rigide loonstructuur in hun nadeel. Daarom hebben ze doorgaans geen gestructureerd loonbeleid."
Witte raven Sla de vacatures er maar op na: er wordt geen woord gerept over het salaris. Het heet omfloerst ‘een competitief salarispakket’ of ‘een salarispakket op niveau.’
Frederik Anseel is er redelijk gerust op dat onze werkgevers niet gauw de exacte salarissen van alle werknemers op het intranet zullen zwieren. “En dat begrijp ik, maar wat ik niet begrijp is dat heel veel bedrijven niet transpa-
rant communiceren met hun werknemers over de manier waarop de lonen, loonniveaus en loonsverhogingen bepaald worden. Uit ons eigen onderzoek blijkt dat Vlaamse bedrijven daar heel slecht op scoren. Hoe concreter de loonprocedures uitgetekend zijn, hoe beter werknemers kunnen leven met het feit dat ze minder verdienen dan een collega, gewoon omdat ze weten dat hun loon op een duidelijke en rechtvaardige manier bepaald is. Je loon wordt bijvoorbeeld bepaald door je diploma en functie, maar je krijgt de kans om binnen die looncategorie te stijgen door sterke prestaties te leveren. Een compensation manager uit een groot bedrijf zei me onlangs: ‘Onze managers weten niet hoe het loonsysteem van hun bedrijf in elkaar zit, ze krijgen een bonus en weten niet eens waaraan die gelinkt is.’ Nu, ik vind het niet nodig dat we allemaal elkaars loon kennen. Loonspanning is nodig. Enerzijds wil je als bedrijf differentiëren en loonspanning creëren omdat dat motiverend werkt, anderzijds wil je groepscohesie en dat impliceert dat de ongelijkheid niet te groot mag worden. Maar bedrijven moeten wel continu streven naar een
q
010_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:46
Pagina 10
COVERSTORY
Praat u open en bloot over uw salaris? >> Station Gent-Sint-Pieters, 7.35 uur
q rechtvaardig loonbeleid met een correcte loonstructuur. Anders is de kans groot dat werknemers het bedrijf sneller zullen verlaten.” Loon à la tête du client? Bijna alle loonexperts zijn het erover eens dat grote bedrijven vaak een transparanter loonbeleid hebben dan kmo’s. De functies zijn meestal gekoppeld aan een loonklasse. Het loon binnen die loonklasse schommelt dan tussen de 80 en 120 procent van het zogenaamde ‘midpoint’, het richtsalaris. Sommige werkgevers zetten alle loonschalen ook op het intranet. Frederik Anseel: “In een startup of klein bedrijf worden lonen heel individueel onderhandeld. Zodra je als bedrijf groeit moet je een loonstructuur op poten zetten. Wie tot dan een loonbeleid ‘à la tête du client’ had, komt in de problemen. Je kan ook mensen niet zomaar doen inleveren. Eén advies: geef je werknemers inspraak, niet over hoeveel ze zullen verdienen, maar over de manier waarop de lonen en extralegale voordelen bepaald worden. Externe partners kunnen mee de objectiviteit van dat proces bewaren.” Zelf kent Frederik Anseel alle lonen van de onderzoekers en docenten aan de Universiteit Gent, tot op de euro. “Bij ons staat alles op het intranet. Wij vergelijken onze lonen altijd met die in Nederland en de VS, daar liggen ze een derde hoger.” Is er niet vaak afgunst als werknemers elkaars loon kennen? Frederik: “Ja, zeker in bedrijven zonder een duidelijke loonstructuur. Mensen vormen een ‘balans’ in hun hoofd: voor dit werk en die opofferingen krijg ik dit loon. Ze vergelijken hun balans met die van anderen: ‘die werkt maar tot 17 uur en verdient toch meer dan ik.’ Maar uit onderzoek blijkt ook dat onzekerheid vaak belastender is dan zekerheid. Als je het weet, kan je ook redeneren: ‘Oké, die verdient meer, ik kan ermee leven.’” Frederik Anseel vertoeft regelmatig in de VS en werkte ook een tijd in Nederland. In die landen is loon veel minder taboe. Frederik: “In Groningen kreeg ik meteen een brief met de progressie die ik kon maken de volgende vijftien jaar. In België werd ik als prof aangesteld en is er nooit een woord over loon en loopbaanplanning gevallen.” tekst Sam de Kegel en Nico Schoofs | illustratie Lectrr D
Tom Beets (25), deeltijds muziekleraar (10 uur) in Oudenaarde en Maaseik, research assistent aan het conservatorium in Leuven (25%) én freelance muzikant
“We spreken makkelijk over het salaris onder de vrienden. En zeker onder zelfstandige muzikanten, omdat de prijzen in aris: l a s d elk land anders liggen. Wat vraag je bijvoorbeeld als je in Azië n maa Netto speelt? Met mijn twee vaste banen samen verdien ik 1.200 t n a euro netto per maand. Dat is bitter weinig, als je een huis moet k i muz n als o o l l huren in Leuven. Op een goeie maand verdien ik er nog eens abe + vari 3.000 euro per maand bij als muzikant.”
ro u e 0 0 1.2
Kristof Perneel (49), leraar klassieke talen aan het Don Bosco-college in Zwijnaarde
“Ik weet pas sinds vorig jaar hoeveel ik ooit nog zal verdienen. De bank vroeg het me toen ik een lening wou afsluiten. Na 25 jaar zit je aan je plafond in het onderwijs, dan komt er geen enkele loonsverhoging meer bij uitgezonderd je anciënniteit. Ik wist dat niet. Ik geef nu al 29 jaar les. Ik ben gestart met een wedde van 30.000 Belgische frank (750 euro, nvdr), nu verdien ik 2.495 euro netto. Dat is zeker niet slecht. Alle collega’s weten wat de ander verdient omdat de barema’s geen geheim zijn.”
is: dsalar n a a m Netto
euro 5 9 4 . 2
Filip Le Compte (47), fiscaal deskundige bij de federale overheid
niet maeaengdsealaris m o deeld Nett
“De overheid werkt met vaste barema’s. Iedereen kan de tabellen zelf raadplegen. Omdat iedereen weet wat de ander verdient, wordt er intern ook weinig over gepraat. Mijn exact loon? (lacht) Dat zeg ik liever niet. Ik verdien wel meer dan 2.000 euro netto. Het loon is inderdaad taboe in Vlaanderen, maar is dat een slechte zaak? Er is al zoveel jaloezie en onverdraagzaamheid; een open loonbeleid zou alleen maar olie op het vuur gooien.”
011_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:46
Pagina 11
g aan e o r v e r : Vacatue Vlamingen pgeleid o r e g o arant? e transp d 5.000 h n e o ld o
drijf v in uw be id le e b n het loo 44% Vindt u 56% Ja ? restaties Nee iduele p iv d in p d zijn o ebaseer g t e o m on 79% at het lo Vindt u d Ja ja 21% e e N
“Bij ons weet je hoeveel je collega verdient” 2 Hoe kleiner het bedrijf, hoe groter de kans dat verloning er ‘à la tête du client’ verloopt. Het stinkt naar toogpraat, maar menig verloningsexpert benadrukte ons broodnuchter het waarheidsgehalte van die boutade. Hebben ze gelijk?
1. Sofico “Werknemers willen niet dat collega’s weten wat ze verdienen” Activiteit? Wereldwijde leverancier van softwareoplossingen voor autoleasing en fleetmanagement. Aantal werknemers? 100, allemaal hoogopgeleid, van software analisten en Java developers tot business consultants.
3 WERKGEVERS OVER HUN LOONBELEID
Corinne Martens, hr-manager: “We hebben voor elke functie een referentiesalaris; daar kan van worden afgeweken naar beneden en boven, afhankelijk van de kennis en ervaring van de werknemer. Voor sommige functies is die salarisband heel ruim, omdat er zowel pas afgestudeerden als mensen met tien jaar ervaring in aan de slag zijn, voor andere functies is die band nauwer. Wij kopen ook elke twee jaar een salarisstudie bij Hudson. Zo toetsen we of onze salarissen marktconform zijn binnen de ict-sector. Als mensen bijkomende competenties verwerven, zal hun salaris evolueren, maar dat is niet strikt bepaald. Alle werknemers krijgen ook een groepsbonus als de financiële doelstellingen gehaald worden en er zijn individuele bonussen, afhankelijk van individuele prestaties.” “Sommige werknemers hebben al gevraagd om die referentiesalarissen op het intranet te zetten, maar we doen dat bewust niet. Iedere werknemer kan terecht bij zijn teamleider, die onder vier ogen uitlegt waarom iemand onder of boven dat referentiesalaris zit. Het gros van onze werknemers wil zelf niet dat hun collega’s weten wat ze verdienen. Als werkgever moet je daar respect voor hebben.
Al mogen ze er natuurlijk onderling over praten, dat willen en kunnen we niet tegenhouden.” “Vorig jaar organiseerden we een personeelsenquête in het kader van een project ‘Investors in people’ (een Platoproject van Voka Oost-Vlaanderen, nvdr); daaruit bleek dat onze werknemers vonden dat we een rechtvaardig loonbeleid voerden. Als je natuurlijk à la tête du client verloont, en er bijvoorbeeld grote loonverschillen zijn tussen werknemers met dezelfde functie, ervaring en competenties, dan kweek je heel veel frustraties.” “Het salaris zetten we niet op de vacature. Sollicitanten moeten eerst interesse hebben in onze functie en onze sector, het zou jammer zijn als ze puur op basis van het loon solliciteren. Ook de zogenaamde witte raaf die iets meer vraagt, moet passen binnen ons loonbeleid, hij mag je eigen salarisbeleid niet achterover drukken. En hij moet het vooral waard zijn, dus zichzelf terugverdienen.”
2. KBC “Loonschalen zijn toegankelijk voor iedereen” Activiteit: Bank en verzekeringen Aantal werknemers: 15.000 Erik Luts, algemeen directeur personeel: “KBC heeft zes loonbanen of -niveaus voor bedienden, waarbij er bijna een
q
012_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:46
Pagina 12
COVERSTORY
q één-op-éénverhouding is tussen de loonbaan en de functie. Vanaf de kaderleden heeft elke functie een startpositie, een gemiddelde positie en een eindpositie. Je kan dus promoveren van het laagste naar het gemiddelde en het hoogste niveau; een kaderlid dat aan de bovenkant van zijn functie komt en verder wil doorgroeien, kan gaan voor een nieuwe functie in een hogere loonbaan.” “In tegenstelling tot vroeger valt het criterium leeftijd zo goed als weg. Dat gebeurde jaren geleden al voor kaderleden en recent ook voor bedienden. Iemand die een bepaald loon heeft opgebouwd, zal dit natuurlijk behouden, maar vanaf dit jaar bepaalt je evaluatie de verdere evolutie van je loon, hetzij via loonopslag, hetzij via promotie.” “Onze loonschalen zijn heel duidelijk, en zijn toegankelijk voor iedereen. We doen daar niet geheimzinnig over. Door de band weet iedereen ongeveer wat de ander verdient. Promoties worden binnen de werkeenheid gecommu-
niceerd en vaak door collega’s meegevierd. Onze ervaring is dat werknemers beter elkaars loon ongeveer kennen. Niets is zo dodelijk als onwetendheid, dat creëert alleen maar onzekerheid en achterdocht.” Kunnen werknemers zwaar onderhandelen over hun salaris? Erik: “Veel rek zit er niet op. Als mensen bij ons starten, bepalen we direct in welke loonbaan dat gebeurt. In samenwerking met Hudson vergelijken we ook non-stop onze salarissen met die in andere banken en vergelijkbare sectoren. We kijken bijvoorbeeld hoe onze juristen betaald worden, vergeleken met advocatenbureaus.” “Het salaris zetten we niet op de vacature. Wij willen werknemers vooral warm maken voor een gevarieerde loopbaan. Wie bij ons binnenduikt met als eerste vraag: ‘Hoeveel kan ik verdienen’, is niet onze favoriete werknemer. We vinden het salaris niet belangrijk genoeg om op de advertentie te zetten. Bij ons kan je, indien je wil, ongelooflijk groeien. Niet door te onderhandelen, wel door te tonen wat je kan. We doen ook regelmatig assessments. Wie presteert boven de verwachting, ziet ook zijn loonbaan snel evolueren. Er wordt daar intern open over gepraat, zeker bij de jongere generaties.”
3. P&V Elektrotechniek “Werknemers kennen elkaars salaris, tot 4 cijfers na de komma” Activiteit: Assemblage van hoogtechnologische schakelborden Aantal werknemers: 115 arbeiders, 46 bedienden Stichter en huidig zaakvoerder Ghislain Vanherle: “Vijftien jaar geleden telde het bedrijf 45 arbeiders, goed voor 45 uurlonen. En veel onvrede. Akkoord, ik heb fouten gemaakt. Ik behartigde zelf het personeelsbeleid, en ik beschouwde werknemers toen nog als een kost. Een kost die ik zo laag mogelijk wou houden. Omdat er totaal geen structuur zat in ons verloningsbeleid, lieten we ons leiden door vraag en aanbod.” In 1995 kwam er een loonmatrix met duidelijke functieomschrijvingen. Een soort tienstappenplan met daaraan gekoppelde lonen. Sabrina Wouters, personeelsdienst P&V: “Alle arbeiders kennen sindsdien elkaars salaris, tot vier cijfers na de komma.” Danny Mathuvis begon achttien jaar geleden bij P&V als bedrader/monteur (een arbeidersfunctie), en is nu productiecoördinator (een bediendefunctie). “Je weet vandaag perfect wat je te doen staat om door te groeien. Je krijgt letterlijk je verdiende loon. Precies daarom is er niet langer onvrede.” De 27-jarige Joris Schaeken, eveneens bediende en productiecoördinator, beaamt. “Je weet waar je staat. Ik zou het heel fijn vinden als er dezelfde duidelijkheid bestaat onder bedienden.” Toch merkt hij
013_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:46
Pagina 13
VACATURE 11 APRIL 2009
meer schroom. “Arbeiders spreken heel open over hun salaris, bij bedienden zie je dat zelden.” Een ding is duidelijk: er hangt allesbehalve een IJzeren Gordijn tussen arbeiders en bedienden bij P&V. Vanherle: “Een van onze topverkopers draait vandaag een omzet van 7,8 miljoen euro per jaar. Hij begon als jobstudent, en heeft een tijd als arbeider in het magazijn en het atelier gewerkt. Er stromen heel wat arbeiders door naar technisch bediendefuncties.” Bij P&V heeft men de smaak te pakken. Er komt een gelijkaardig transparant loonbeleid voor bedienden tegen de zomer van dit jaar. “We gaan in de richting van vier à vijf loonbanden. Elke bediende zou dan perfect weten in welke loonband een collega-bediende valt. We hertekenen momenteel de verschillende functiebeschrijvingen, de bedienden hebben dat zelf uitgebreid voorbereid. Zo schep je een breed draagvlak. Ik heb bij onze bedienden tot dusver nog geen enkele negatieve reactie gehoord.” Wie zich goed kan verkopen, is de pineut in dergelijke rigide loonstructuur? Vanherle: “Ik herken en erken dat. Het sterkt je als onderneming om op een beargumenteerde manier een loon voor te stellen. Tegelijk kunnen minder mondige, maar zeer goede krachten nu makkelijker doorgroeien.” Hangen Ghislain Vanherle en andere managers hun salaris eveneens aan de grote klok? “Ik zie het ons niet onmiddellijk doen. Ik heb die vraag trouwens nog nooit gekregen van onze werknemers.”
13
Praat u open en bloot over uw salaris? >> Technologiepark Zwijnaarde, 8.45 uur
Wouter Vervecken (33), bestuurder van startend biotechbedrijf Oxyrane
niet s salari m de e n a e a g m deeld Netto
“Bij ons werken vooral doctoren in de biotechnologie, biochemie en laboranten. Er heerst geen open looncultuur. De werknemers spreken er niet veel over, heb ik de indruk. Onze loonschema’s wijken niet erg af van wat werknemers aan de UGent of aan het Vlaams Instituut voor Biotechnologie verdienen. Ik hou mijn salaris meestal voor mezelf. Een of twee vrienden weten ongeveer wat ik verdien. En neen, ik ga u nu niet vertellen hoeveel ik verdien.”
Filip Vranckx(43), managing partner bij Onea, gespecialiseerd in factuurverwerking
tekst Sam de Kegel en Nico Schoofs | illustratie Lectrr D
“Als zelfstandige verdien ik zo weinig en zoveel als verantwoord naar de organisatie en zoveel als de omstandigheden toelaten. Ik spreek niet over mijn salaris met mijn vrienden. Ik denk dat jongeren er meer over praten. Als ze bijvoorbeeld voor de eerste keer een huis kopen, hangt het type woning af van hoeveel ze verdienen. Ben je ouder, en heb je kinderen, dan vlakt dat allemaal wat af. Moest het loon een gespreksonderwerp zijn met mijn vrienden, dan zouden het mijn vrienden niet meer zijn (lacht).
niet alaris m ds e n a e a g m e deeld Netto
Haïma Van Put (30), senior laborante bij biotechbedrijf Oxyrane
ris: ndsala a a m o Brut
uro e 0 5 6 2.
“Wij praten binnen ons bedrijf niet over onze salarissen. Van een echt loonbeleid kan je bij ons ook niet spreken, daarvoor zijn we met te weinig (10 werknemers, nvdr). Ik heb geen enkele schroom om mijn salaris te vertellen: 2.650 euro, plus 80 euro onkosten, een hospitalisatieverzekering, groepsverzekering en maaltijdcheques. Wie weinig verdient vertelt volgens mij sneller zijn loon, wie veel verdient zwijgt sneller. Ik heb nu tien jaar ervaring; voor ik hier startte, werkte ik negen jaar bij Innogenetics. Daar stonden de looncategorieën van de uitvoerende functies op het intranet, maar niet die van de kaderleden.” tekst Sam de Kegel en Nico Schoofs | foto’s Isabel PoussetD
014_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:47
Pagina 14
COVERSTORY
n oeg aa : r v e r u n Vacat e Vlaminge geleid p o r e g o acature n op de v iden zou 5.000 h at het loo le dt d pge emers vin ijna 3 op 4 hogero re staat. ln e e d e d .B acatu van oet staan on in de v vermeld m iciteren als het lo ll sneller so ega t een coll uren e m ie t l verz de rela zegt dat e functie niet za d . t lf in deze meer verdien ie omdat d egeneerd zou ong llega gluren s r e m e co eeln van de d nbriefje van een eg. e o r k lo t s kan in he artoe de als hij da
75% 87%
Nederlandse werkgevers vermelden loon op de vacature
51%
2 In Angelsaksische landen en Nederland geven vele werkgevers al op de advertentie aan hoeveel u als werknemer zult verdienen. In eigen land is dat veeleer uitzondering dan regel. Hoe komt dat?
In Nederland publiceren veel werkgevers het salaris op hun advertentie. Melanie Kol, marketing manager Noord-Europa bij de rekruteringsspecialist Michael Page: “We adviseren alle klanten om het salaris op de vacature te zetten. Meer dan de helft doet dat, over alle sectoren heen. Sommige bedrijven willen niet dat mensen in dezelfde functie binnen het bedrijf zien welk loon er op een vacature plakt. Dergelijke terughoudendheid zie je vooral als het bedrijf geen duidelijk loonbeleid hanteert. Een tweede reden om het niet te doen: bedrijven hebben het gevoel dat ze zo hun onderhandelingsruimte opgeven.” Waarom zou een rekruteerder het dan wel doen? “Je krijgt meer relevante reacties. Een sollicitant die meer wil verdienen, haakt af. Uit studies blijkt dat meer dan de helft van de Nederlandse kandidaten afhaakt als de locatie en het salaris niet op de vacature staan. Vaak geven bedrijven een loonschaal aan. Er is dan nog altijd ruimte om te onderhandelen, onder andere op basis van je ervaring.” Typisch Belgisch Volgens Rakhal Van Orshoven, directeur van de Belgische vestiging van Ebbinge & Company, dat zich toelegt op rekrutering, selectie en executive search, leunt Nederland dichter aan bij het Angelsaksische model. “In de Financial Times zie je vaak het salaris opduiken in vacatures. Bel je als headhunter naar een bankier in Londen, dan neemt die rustig de telefoon op. Ook al zit zijn collega ernaast. De arbeidsmarkt is daar mobieler en transparanter.
In Nederland publiceren werkgevers doorgaans het bruto jaarsalaris vanaf 55.000 euro, daaronder is het eenvoudigweg niet aanlokkelijk. In Nederland hanteert men doorgaans duidelijkere salarisstructuren, en proberen bedrijven het verschil te maken met individuele bonussen. In België ligt dat een stuk moeilijker, want van een bonus mag je een flink stuk aan de fiscus afgeven.” “Belgische bedrijven willen het salaris gewoon niet vermelden op de advertentie, terwijl de kandidaten het allemaal prima vinden. In Amerikaanse consultancyhuizen op Belgische bodem is het bijvoorbeeld veel duidelijker, die hanteren een duidelijk carrièrepad met bijhorende salarisvorken. Of ik weet heb van een Belgisch bedrijf met een erg transparant loonbeleid? Nee, niet echt.” Is het gros van de Belgische bedrijven niet vooral bang voor onenigheid? Als niemand weet wat de ander verdient, zou het salaris publiceren voor een nieuwe vacature wel eens voor onvrede kunnen zorgen? Van Orshoven: “Zolang niemand over het salaris babbelt, is er geen probleem. Misschien is het typisch Belgisch om individueel afspraken te maken en te vragen het niet aan de anderen te vertellen. Het heeft natuurlijk voordelen. Alles blijft lekker rustig.” tekst Nico Schoofs | illustratie Lectrr D
Moet België het Nederlandse voorbeeld volgen? Ghislain Vanherle, gedelegeerd bestuurder van de
nee kmo P&V Elektrotechniek: “Als ondernemer zie ik
dat niet graag gebeuren. Ik wil een transparant loonbeleid in het bedrijf, maar ik loop er niet mee te koop. De concurrentie zou haar salarissen dan bijvoorbeeld net iets hoger kunnen zetten. En het is sowieso al moeilijk om de dun gezaaide technische profielen binnen te halen. We halen tijdens een sollicitatiegesprek wel meteen onze loonmatrix boven. Dan schep je duidelijkheid van in het begin. Je loopt misschien goeie krachten mis als je het salaris op de vacature vermeldt. Want een aantrekkelijke werkplek omvat veel meer dan enkel het loon: denk aan een familiale sfeer, doorgroei- en opleidingskansen, of naar huis kunnen gaan als je kind ziek is.”
ja
Hoe meer richting non profit en sociale sector, hoe transparanter de lonen. Bij Max Havelaar, het keurmerk van eerlijke koffie, vermelden ze duidelijk het loonbarema op de vacature. Dirk Steurs, communicatieverantwoordelijke bij Max Havelaar: “In de non profit moet je niet komen werken voor het grote geld. Door het loonbarema te publiceren, maken we dat duidelijk.”
SPREEKT U OPENLIJK OVER UW LOON?
9 vacature.com/taboe
015_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:41
Pagina 15
IN DE MARGE
VACATURE 11 APRIL 2009
Ook salesprofielen worden tegenwoordig geoutsourcet
De verkoper als uitzendwerker 2 Een it’er of boekhouder outsourcen, tot daaraan toe. Maar een verkoper…? En toch gebeurt het, aftredend ceo Yvan Dierckxsens van Sales Consult en Sales People legt uit hoe het werkt.
“Krijgt u een Indiër aan de lijn als u belt naar de it-helpdesk, dan zal u daar wellicht niet vreemd van opkijken. In die sector is outsourcing dagelijkse realiteit, in de verkoop daarentegen is het eerder een rariteit.” Aan het woord is Yvan Dierckxsens, de aftredende ceo van Sales Consult en Sales People, twee zusterbedrijven die verkoopslui voor andere bedrijven uitzenden. Na ruim twee jaar tellen ze al een vijftigtal medewerkers. “Ik heb me geïnspireerd op de VS: daar wordt het verkoopwerk steeds meer uitbesteed aan derden.” De werknemers van Sales Consult krijgen een contract van onbepaalde duur. Per tien werknemers hebben ze een coach die hen begeleidt.
voorbeeld: “Vroeger steunde Touring op ‘demonstratrices’ die op beurzen leden wierven. Wij hebben die mensen vervangen door echte verkopers. Sindsdien verkoopt Touring 40 procent meer contracten.” Andere klanten heten Axa, Banksys en Belgacom. “Onze mensen vertegenwoordigen Proximus en Belgacom TV bij de particuliere klanten.” Yvan Dierckxsens is verwonderd dat de meeste ver-
koopsdirecteurs in deze zware tijden niet dichter bij hun medewerkers staan: “Ze houden zich bezig met targets en rapporten maar maken geen tijd om hun medewerkers naar een hoger niveau te tillen. En als ze al meegaan naar een klant, voeren zij het hoge woord. Hun medewerker komt er niet aan te pas.” tekst Erik Verreet
D
40% meer contracten Een voorbeeld. Een Italiaanse fabrikant van motoren voor garagepoorten wou de Belgische markt opgaan. Het bedrijf van Yvan Dierckxsens heeft de hele commerciële strategie van a tot z uitgewerkt. “Onze drie verkopers hebben de markt bewerkt. Na twee jaar is de omzet voldoende om een echt filiaal op te richten en een algemeen directeur aan te duiden. Die directeur hebben we al gevonden. Binnen enkele maanden werkt daar twintig man.” Een kwart van het werk van Sales Consult bestaat uit advies aan bedrijven. Het merendeel van de omzet (70%) wordt gehaald uit het uitzenden van verkoopsspecialisten, van commercieel assistentes tot salesdirecteurs. Yvan Dierckxsens geeft een ander
JUNKBOX
scharrelt elke week een gezonde portie onzin bij elkaar
Niet alleen de helpdesk kan u outsourcen, tegenwoordig kan u ook voor de verkoop van uw product een ander bedrijf inschakelen.
wegparkings lukt dat immers niet zo goed, wegens
hebben afgevraagd waarom sommige ceo’s het graai-
te frequent oversuizende vogels. Nog drie maanden
en maar niet kunnen afleren, dan heeft u hier het
te gaan tot de verkiezingen, dat wordt tandenbij-
antwoord: jong, vrouw en blond. DDD Een Chinees
De verkiezingen komen eraan en dan
ten. DDD Een 36-jarige Zweedse die ooit als
it-bedrijf bakt het wel erg bruin bij de rekru-
plooit Kathleen - met het schuine
zakenbankier werkte maar nu zonder baan zit,
tering van nieuwe werknemers. Alle kandidaat-
hoofdje - Van Brempt zich dubbel.
heeft de rechter gevraagd haar huwelijkscontract
verkopers moeten bij aanwerving hun oren laten
Afgelopen week verblijdde ze onze
onwettig te verklaren. In geval van scheiding zou
inspecteren, kwestie van geen afwijzende reacties
mailbox met een alweer opmerkelijk
de arme deerne maximaal 43 miljoen dollar toege-
bij de klanten te veroorzaken. Blijft de vraag of
initiatief: de eerste spiegelafstel-
wezen krijgen, en dat vindt ze net iets te wei-
het gezwets van sommige verkopers niet meer
plaats voor vrachtwagens. U leest het
nig om haar “normale levenswandel” te kunnen
afwijzende reacties zal veroorzaken dan hun onge-
goed: een parking waar vrachtwagen-
bekostigen. Pittig detail: mevrouw is net in een
wassen oren. Sommige politici lijken dat ook te
chauffeurs in alle rust hun spiegels
echtscheidingsprocedure verwikkeld met haar 67-
beseffen: tijdens interviews houden zij spontaan
optimaal kunnen afstellen. Bij hen
jarige echtgenoot, zelf gewezen ceo van een grote
hun hoofd ietwat schuin. Zo heeft de televisie-
thuis op de oprit of op gewone snel-
industriegroep. Mocht u zich de voorbije maanden
kijker alvast iets om naar uit te kijken. FM D
15
016_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:59
Pagina 16
SUCCESTAPES
Geert Verbeke, het buitenbeentje onder de kunstverzamelaars en museumhouders
Van transportkoning tot kunstpaus 2 Jarenlang stond Geert Verbeke aan het hoofd van een groot transport- en overslagbedrijf. Tot hij zes jaar geleden zijn zaak verkocht, en zich helemaal op zijn passie voor kunst stortte. Anno 2009 leidt en inspireert hij de Verbeke Foundation, een museum middenin het groen.
"Zal ik je laten zien waarom ik ooit de kunst omarmd heb?", vraagt kunstverzamelaar Geert Verbeke (56), waarop hij ons meetroont naar een heuvel op het 120.000 m2 grote terrein van zijn Verbeke Foundation in het Wase dorpje Kemzeke. Bovenop de top zien we aan de ene kant de auto's op de autosnelweg van Antwerpen naar Knokke voorbijrazen, aan de andere kant ligt Verbekes immense kunstloods middenin het groen. "Dit surrealistische beeld geeft weer waarom ik kunstliefhebber geworden ben", zegt Geert. "Kunst brengt me in deze hectische wereld tot rust. Kijk naar de ene kant: een ononderbroken stoet van denderende vrachtwagens en lawaaierige auto's. Maar daal van deze heuvel af, en je vindt rust middenin mijn kunstwereld." Coup de foudre Meer dan dertig jaar geleden was er niets dat deed vermoeden dat Geert Verbeke ooit zou uitgroeien tot een van de meest eigenzinnige hedendaagse Belgische kunstverzamelaars. "Ik ben tuinarchitect van opleiding,
maar daar heb ik eigenlijk nooit veel mee gedaan", vertelt hij. "Eind jaren zeventig heb ik mijn eigen onderneming uit de grond gestampt. Ik had een kippenbedrijf en verkocht veevoeders. De veevoederverkoop ging crescendo, en op een bepaald moment had ik een vrachtwagen nodig. Daar kwam snel een tweede bij, een derde, een vierde… Voor ik het goed en wel besefte, was ik transporteur. Op een bepaald moment nam ik een overslagbedrijf over, en toen ging de bal echt aan het rollen: schepen laden, schepen lossen, goederen stockeren, herladen en op transport zetten. We hadden vestigingen in Antwerpen, Willebroek en hier in Kemzeke." Op het hoogtepunt van zijn transport- en overslagbedrijf, stelde Geert Verbeke negentig mensen tewerk. "Je kunt je niet voorstellen hoeveel energie het kost om zo'n onderneming te leiden. Elke ochtend was ik al om 5.30 uur aan de slag. Als je zoveel mensen in dienst hebt, en zoveel besognes rond je kop hebt, moet je voor je eigen geestelijke gezondheid op zoek naar een uitlaatklep. Ik vond die in de kunst. Als ik 's zaterdags naar een veiling of een expositie kon gaan, of bij een kunstenaar op bezoek kon, vond ik rust." "Als je geld hebt, kun je wereldreizen maken of een kasteel in Frankrijk kopen, ik heb de weg van de kunst gekozen en heb een verzameling aangelegd waarin ik mijn ziel heb gelegd en die iets te betekenen heeft. Mijn verzameling is uniek: zo ben ik in heel Europa de enige verzamelaar van collages en assemblages. Tijdens mijn
ondernemerschap kocht ik veel collages op veilingen. Dikwijls aan spotgoedkope prijzen, omdat niemand er toen belangstelling voor had. Een apart stuk kan onbeduidend lijken, tot het deel wordt van een geheel: dan stijgt het werk soms tien keer in waarde. Eerlijk gezegd heb ik daar nooit van wakker gelegen. Ik loop niet mee met de kunstpausen die roepen: 'Koop die jonge kunstenaar, want ooit wordt hij beroemd!' Ik heb echt niemand nodig om mijn handje vast te houden. Kunstcommercie interesseert me geen zier. Ik zal ook nooit iets verkopen. Het gevolg is dat er hier duizenden werken staan." De infrastructuur van Verbeke Foundation zelf lijkt wel één gigantisch kunstwerk. Overal staan, hangen of liggen er kunstvoorwerpen: in de loods, in de serres, verspreid over het terrein… Zelfs de zwarte zwanen in de vijver ogen artistiek. "Toch wil Verbeke Foundation geen oase van kunst zijn", zegt Geert. "Onze tentoonstellingen zijn onaf, in beweging, ongepolijst, slordig, complex, onharmonieus. Zoals het leven zelf." Geert Verbekes fascinatie voor kunst begon met een coup de foudre. "Twintig jaar geleden zag ik op een fabrieksterrein in Deinze een hele grote, stalen sculptuur staan. Ik raakte er meteen door gefascineerd. Het werk bleek van Herman Van Nazareth te zijn, en ik heb toen een afspraak met hem gemaakt. Herman vertelde me dat hij een probleem had: zijn sculpturen waren zo groot, dat hij ze zelf niet kon vervoeren. Als transporteur q
Geert Verbeke, bezieler van de Verbeke Foundation: “Deze menselijke darm in polyester van de Nederlandse kunstenaar Joep Van Lieshout wordt regelmatig geboekt voor een romantisch weekendje tussen de kunst."
017_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
19:00
Pagina 17
018_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
19:00
Pagina 18
SUCCESTAPES
“Ik loop niet mee met de kunstpausen die roepen: 'Koop die jonge kunstenaar, want ooit wordt hij beroemd!'” GEERT VERBEKE, BEZIELER VAN VERBEKE FOUNDATION
q was dat voor mij een fluitje van een cent. Vanaf dat moment heb ik jarenlang zijn werken naar tentoonstellingen getransporteerd. Daardoor kwam ik ook met andere kunstenaars in contact. Ik ben in die beginperiode ook ontzettend veel over kunst beginnen lezen. Ik durf mezelf nu gerust een specialist in de Belgische kunstgeschiedenis noemen. Je mag me om het even wat over om het even welke Belgische kunstenaar vragen: ik weet er bijna alles over. Laat me een of ander obscuur werk zien, en ik plak er een naam op." Werd transporteur Verbeke bij zijn intrede in de kunstwereld door kunstkenners au sérieux genomen? "Nee. Nu trouwens nog altijd niet, maar dat vind ik niet erg. Ik doe dit alleen maar voor mezelf, en wat iemand anders erover denkt, zal me worst wezen." Anarchist De plaats waar nu Verbeke Foundation is, was vroeger de vestigingsplaats van Vegetra, het transportbedrijf van Geert Verbeke. "Officieel is het hier landbouwzone. Oorspronkelijk had ik ook een landbouwbedrijf, dat vrij toevallig evolueerde tot transportbedrijf. Op een bepaald moment kreeg ik problemen met het gemeentebestuur. Zij waren mijn bedrijf hier liever kwijt dan rijk, en
zetten me onder druk om naar de plaatselijke ambachtelijke zone te verhuizen. Die zone ligt bizar genoeg middenin het centrum van het dorp en zorgt daar voor enorm veel overlast. Hier woonde geen kat, en had niemand last van de af- en aanrijdende vrachtwagens." De strijd met het gemeentebestuur duurde jaren, tot Verbeke het moe was en besloot om zich alleen nog maar te focussen op zijn grootste liefde: de kunst. "Ik heb zes jaar geleden de hele handel verkocht, en ben in mijn vroegere overslagloods samen met drie medewerkers de fundamenten beginnen leggen voor de Verbeke Foundation. Al mijn geld investeer ik in dit museum. In België bestaat er niets gelijkaardigs. Mijn grote voorbeeld is het Insel Hombroich bij Düsseldorf. Dat is het mooiste museum ter wereld. Je loopt er van paviljoen naar paviljoen en ondertussen kun je van de natuur genieten. Bijna twee jaar geleden hebben we onze deuren officieel geopend. Ik stond van in het begin versteld van het succes. Nu krijgen we in de zomerweekends soms tot 800 mensen over de vloer. Kunst is hier een belevenis. Bezoekers kunnen zelfs in kunstwerken blijven overnachten. De menselijke darm in polyester van de Nederlandse kunstenaar Joep Van Lieshout wordt regelmatig geboekt voor een romantisch weekendje tussen de kunst." Verbeke noemt zichzelf een anarchist – "een mix van dadaïst, anarchist én surrealist!",- en weigert consequent alle subsidies. "Verbeke Foundation wordt volledig zelfbedruipend. Ik heb lak aan de overheid, ik heb lak aan alles wat naar subsidies ruikt. Al wat we hier doen is zonder een cent overheidsgeld. Dat wil ik ook zo houden. Er wordt al genoeg met belastinggeld gemorst. Wij
vertrekken vanuit de kunstenaar, en niet vanuit het in stand houden van een logge administratie, zoals je jammer genoeg al te vaak ziet bij overheidsmusea. Te veel geld gaat daar op aan lonen, paperassen, reizen… Kunstenaars komen er meestal op de laatste plaats. Bij ons is het totaal omgekeerd. De kunstenaar is het begin. Een kunstenaar moet je laten werken en mogelijkheden geven. Alleen van daaruit kun je als museum groeien. De meeste musea zijn zo steriel. Ze zetten er kunstenaars tussen vier witte muren. Hier zitten ze middenin de natuur. Misschien zou het een goeie zaak zijn als er meer ondernemers aan het hoofd zouden komen van al die overgesubsidieerde musea. Er wordt vaak schamper gedaan over mensen die hun eigen onderneming uit de grond stampen, maar ik heb alleen maar bewondering voor hen. Elke ondernemer voert elke dag een gevecht. Hij krijgt te maken met bureaucratie, problemen met zijn personeel, gedoe met de bank, gezeur van de klanten... Ik bewonder elke zelfstandige ondernemer die voor zijn eigen inkomen zorgt en van niemand afhankelijk is. Ik ben zelf een ondernemer gebleven. Er moet dus ook geld binnenkomen. We zijn er niet vies van om op de Foundation evenementen te organiseren. Bedrijfsleiders die een feest geven, net als mensen die iets te vieren hebben, zijn hier welkom. De kunst die hier aan de muur hangt en hier opgesteld staat, zorgt voor een extra dimensie. Het is voor de feestgangers ook een kans om met kunst in contact te komen." Cosmopolitan Chicken De Verbeke Foundation wil zowel beginnende als 'gevestigde' kunstenaars een forum geven. Geert Verbeke: "Jan Fabre is zo'n gevestigde kunstenaar.
019_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
19:00
Pagina 19
VACATURE 11 APRIL 2009
Geert Verbeke, bezieler van de Verbeke Foundation: “De meeste musea zijn zo steriel. Ze zetten er kunstenaars tussen vier witte muren. Hier zitten ze middenin de natuur.” Op de achtergrond ziet u enkele paardensculpturen van de Belgische kunstenaar Ronald De Winter.
Naar wie kijkt Geert Verbeke op? Kunstenaar Martin uit den Bogaard. "Lang voor Damien Hirst was Martin al bezig met dode dieren. Zijn werk is zo mooi. Hij steekt dode dieren in glazen bokalen, en laat ze vergaan. Hij stopt een voltmeter in het rottende dier, zet de energie die tijdens de ontbinding vrijkomt over op een computer, en zet zo die energie om in muziek." Mass Moving, kunstenaarscollectief onder leiding van Raf Opstaele. "In ons museum staan veel werken van hen. In 1972 hebben ze in Venetië een hele grote cocon gemaakt waar 10.000 poppen van vlinders in zaten. Op een dag in juni sneden ze die cocon open en vlogen alle 10.000 vlinders de vrijheid tegemoet. Dat moet prachtig geweest zijn. Ik zou het Raf Opstaele hier graag nog eens willen zien overdoen."
Ik apprecieer hem heel erg. Ik heb Jan leren kennen toen hij op zoek was naar grafstenen voor zijn tentoonstelling in het Louvre. Ik had hier toevallig 1.300 grafstenen liggen. Ik heb toen met hem een deal gemaakt. Wij hebben Jan geholpen met zijn werk in het Louvre, en onze grafstenen daar geïnstalleerd. In ruil heeft hij voor ons een nieuw werk gemaakt. Maar we werken ook samen met mensen die niet geaccepteerd worden door het kunstestablishment. We voelen ons sterk verbonden met biokunstenaars, artiesten die met levend materiaal aan de slag zijn. Koen Vanmechelen is daar met zijn Cosmopolitan Chicken Project een van de voorlopers van. Ik volg Koen van in het begin. Al jarenlang kruist hij kippen van verschillende rassen, met als uiteindelijk doel: de creatie van een ultieme Cosmopolitan Chicken. Zijn achterliggende visie is heel simpel: ook de mens moet dringend gaan 'kruisen'. We moeten openstaan voor andere culturen, en multicultureel leren denken. Ik heb veel ontzag voor de volharding van Koen. Al meer dan twaalf jaar is hij dag en nacht met zijn project bezig. Hij krijgt nu ook hulp vanuit de academische wereld: professor Jean-Jacques Cassiman staat hem met raad en daad bij. We hebben een stichting opgericht om het werk van Koen te ondersteunen. Want zijn Cosmopolitan Chicken Project is uniek: nog nooit heeft iemand zoveel generaties van kippen na elkaar gekruist. Cassiman voert daar nu genetisch onderzoek op uit, en wie weet levert het project ook nog iets op voor de geneeskunde." Zal kunst dan toch de wereld redden? Geert Verbeke: "Kunst kan misschien helpen om mensen te veranderen, die op hun beurt dan de wereld zullen redden. Al ben ik daar nog niet zo zeker van." tekst Jan Stevens | foto Lies Willaert D
19
020_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:36
Pagina 20
VACATURE.COM
Chatten met uw toekomstige werkgever? 2 6.500 geïnteresseerden bezochten op 1 april Vacature Talentum, de grootste nationale carrièrebeurs. Wie er op die dag niet bij kon zijn, krijgt via de virtuele beurs op Vacature.com of tijdens de Grote Chatsessie een herkansing.
Bent u een m/v met talent die op zoek is naar een nieuwe uitdaging? Dan kunt u nu een bezoek brengen aan Virtual Talentum, de virtuele versie van de voorbije ‘live-editie’. U maakt er op een andere manier kennis met de deelnemende bedrijven, die u verwelkomen op hun virtuele beursstand. Daar kunt u interviews en bedrijfspresentaties bekijken, het recente jobaanbod raadplegen en rechtstreeks solliciteren bij bedrijven die u interesseren. Zo leert u bedrijven kennen op een snelle en originele manier, zonder dat u zich moet verplaatsen. Als virtuele beursbezoeker maakt u bovendien kans op een extraatje. Elke honderdste bezoeker die deelneemt aan de Virtual Talentum-wedstrijd kan een duofilmticket winnen.
DE VIRTUELE BEURS BEZOEKT U VIA
9 vacature.com/virtualtalentum VOOR DE GROTE CHATSESSIE SCHRIJFT U ZICH IN OP
9 vacature.com/chatsessie
Gekoppeld aan de virtuele beurs, organiseert Vacature.com op 13 mei ook de Grote Chatsessie. U kunt dan een hele avond uitgebreid kennismaken met de deelnemende bedrijven via chat. Iedereen die geïnteresseerd is kan zich hiervoor inschrijven. Op basis van uw professionele profiel gaan wij na welke bedrijven voor u interessant kunnen zijn. Vervolgens kunt u zelf aangeven met welke bedrijven u zou willen chatten. Deelnemen aan de chatsessie kan gewoon thuis, van achter uw computer. U hoeft zich enkel aan te melden en zal dan gecontacteerd worden door de rekruteerders die in uw profiel geïnteresseerd zijn. Dit eerste contact, waarbij u het bedrijf beter leert kennen en omgekeerd, kan daarna leiden tot een face-to-facesollicitatiegesprek. foto Frank Bahnmüller D
021_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
19:14
Pagina 21
COLUMN
An Olaerts’ ongecensureerde kijk op de arbeidsmarkt en de wereld ver daarbuiten
“Zelfs op vakantie in Schwarzwald wil de baas op de hoogte zijn” Hij krijgt het zelf niet gezegd, maar hij is er wel naartoe. Precies zoals ieder jaar in de paasvakantie. “Sjwa Sjwa”, zegt hij en daarmee bedoelt hij Schwarzwald in Duitsland, zwischen Wald und Wiese. Daar kent de baas een fijn adres: Frühstückpension Ferdi, een comfortabele chalet mit drei modern eingerichteten Doppelzimmer. Ab zwei Übernachtingen mag de baas bovendien kostenloses schwimmen im MineralThermal-Bad. Nog een troef van de genaamde Ferdi Schätzel is dat hij een fax heeft in zijn Ferienhaus. Het nummer is 0049/772.292.0910. De meeste collega's kennen het faxnummer van Ferdi uit het hoofd. Omdat de baas op vakantie iedere dag om 16 uur stipt (oftewel net na een stuk Schwarzwälder Kirschtorte) gefaxt wil worden over de gang van zaken. Een uur later rinkelt de telefoon in de vergaderzaal, hangt Sjwa Sjwa aan de lijn met bemerkingen. De collega's nemen plaats rond de telefoon en luisteren aandachtig naar wat er uit het roostertje komt. Onder andere het gebrom van de echtgenote van de baas. Of dat nu écht nodig is om iedere dag met de vloer te bellen. Of het nu bijna
gedaan is met bellen. En dat ze al naar het restaurant is omdat zij geen zin heeft in alweer koud gepökeltes Schweinefleisch mit Gemüse. Het kan de baas allemaal niet schelen. Hij regelt de dingen thuis én in Sjwa Sjwa. Onverstoorbaar overloopt hij de cijfers van de dag en stuurt bij waar nodig. Intussen rollen de collega's in stilte met hun ogen, werpen ze elkaar blikken van solidariteit toe. Althans zo ging het vorig jaar en het jubileum voordien. Want de baas is niet meer op logement bij Ferdi. Voortaan zit hij op hotel in Sjwa Sjwa. Schwarzwald Hotel Silberkönig is de naam. Het faxnummer hoeft niemand nog te kennen want bij de Silberkönig hebben ze wifi op de kamer. Om 16 uur krijgt de baas een mail met een stand van zaken. Om 17 uur spreekt hij de collega's toe met uitzicht op een tweepersoonsbed met Duitse sprei. Videoconferencing is het toverwoord. Op de achtergrond loopt de echtgenote van de baas door het beeld. Ze ruimt de badkamer op en laat het thuisfront woordenloos weten wat ze van de nieuwe uitvinding vindt:
An Olaerts D
overdreven. En vanachter de deur van de kleerkast fezelt ze dat het tijd is om zich om te kleden voor het avondeten. De baas draait met zijn ogen. De collega's lachen. En dat hadden ze dus beter niet gedaan. Bellen is immers niet hetzelfde als videoconferencing. De collega's zien namelijk niet alleen de baas zitten in Sjwa Sjwa. De videolijn loopt ook andersom. Vooral als de baas opmerkingen heeft, is zelfbeheersing geboden. Zichtbaar of hoorbaar maakt geen verschil. De collega's houden hun gezicht verplicht in de plooi en geven geen krimp. Het zijn de geplogenheden van het nieuwe Sjwa Sjwa in de paasvakantie. D
REAGEREN?
9 vacature.com/column
044_GPV1QU_20090411_VMGBI
09-04-2009
18:18
Pagina 44
SLUITERTIJD
Elke week stellen we scherp op een werkplek met een bijzonder verhaal.
2 Donderdag 2 april, 10.00 uur - Doedag in het VDAB-opleidingsatelier in Antwerpen “Hoe spectaculairder, hoe leuker ze het vinden”, lacht Nadia Hoedemaekers. Zij is de coördinator van Het Beroepenhuis, de vzw die samen met de VDAB de Doedag voor leerlingen van het zesde leerjaar organiseerde. “Hun eigen naam op een plaat lassen of een muur metsen, dat vinden de kinderen heel tof. Zeker als er machines aan te pas komen, zijn ze bijzonder geïnteresseerd.”
Een duizendtal twaalfjarigen uit veertig scholen van Limburg en Antwerpen namen aan deze dag deel. Ze streken neer in een dozijn opleidingscentra; in elk centrum gingen ze aan de slag in de ateliers voor hout, bouw, transport, chemie, ... en leerden ze lassen, technisch tekenen of professioneel schoonmaken. “Naast een bakker en een beenhouwer kennen kinderen weinig of geen beroepen. Met de Doedag willen we daar iets aan veranderen; het wordt een jaarlijkse traditie.” tekst Erik Verreet | foto Lies Willaert D