HENDRIK TEN HOOR 35 JAAR IN DIENST BIJ GEBR. HARTENHOF
Advertisement
Op 1 september 2021 was Hendrik ten Hoor 35 jaar in dienst bij cumelabedrijf Gebr. Hartenhof in Assen. Hendrik houdt niet van te veel aandacht, dus loste Hartenhof het op met een gezellige middag voor alle personeelsleden. Daarin was uiteraard tijd ingeruimd om stil te staan bij dit jubileum. Hendrik kreeg een prachtige collage met de verschillende werkzaamheden plus de grappige woordspeling HarTenHof, wat overeenkomt met H.t. Hoor. Hartenhof reikte aan Hendrik bovendien de gouden Cumela-speld uit.
GOUDEN JUBILEUM BIJ BAKKER IN DIRKSHORN
Begin oktober werd Jacob Jan de Boer in het zonnetje gezet vanwege zijn vijftigjarig dienstverband bij Loonbedrijf Kees Bakker in Dirkshorn. Als vijftienjarige jongen begon Jacob Jan bij dit bedrijf, eerst met hand- en spandiensten. Al snel groeide hij uit tot allround medewerker en vakman. Hij heeft drie generaties Bakker meegemaakt op het bedrijf, die ook alle drie op de foto staan: van links naar rechts Maarten Bakker, Nel Bakker, Jacob Jan de Boer en Kees Bakker. Vanwege het vijftigjarig jubileum en de 65e verjaardag van Jacob Jan was er een gezellige middag op het bedrijf voor familie, buren en bekenden. De jubilaris werd in dichtvorm toegesproken door Kees Bakker en bedankt voor zoveel jaren trouwe dienst. Hij kreeg de gouden Cumela-speld uitgereikt door bedrijvenadviseur Ada Kieft.
DROMEN
Wat zou het toch geweldig zijn als ik morgen bij het wakker worden ontdek dat de laatste anderhalf jaar een akelige droom was. Een nachtmerrie! Dat de wereld gewoon weer was zoals we gewend waren in 2019 en daarvoor.
Een wereld zonder anderhalve meter, zonder mondkapje, zonder testen, zonder vaccinaties en QR-codes. Een wereld waarin we druk aan het werk waren, in kantoren met drukbezette bureaus en vergaderzalen vol met geïnspireerde mensen. Bomvolle kantines waarin we de werkweek afsloten met een onbezorgde vrijdagmiddagborrel. Waarin we aan het einde van het jaar de jaarlijkse kerstborrel organiseerden en de kerstpakketten konden uitdelen, zonder anderhalve meter.
Dat we in een propvolle bus op personeelsreis gingen, zonder mondkapje. Sterke verhalen vertellen en heerlijk lachen met elkaar. Dat we weer normaal met elkaar uit eten zouden gaan. Dicht bij elkaar, in een druk bezet restaurant. Waar niet eerst bij de deur QR-codes hoeven te worden gecheckt. Naar het theater gaan, een voetbalwedstrijd, een fijn concert, zonder eerst een negatieve test te hoeven overleggen. Want nee, in zo’n wereld geloof ik niet. Dat kan nooit de bedoeling zijn.
Maar ik houd hoop, hoop op een betere wereld. Waar mensen gewoon weer lief voor elkaar zijn, zonder elkaar te veroordelen. Waar mensen elkaar respecteren, ongeacht welke keuzes iemand maakt. Waar mensen weer tijd voor elkaar nemen om naar elkaar te luisteren. Waar mensen elkaar niet buitensluiten of elkaar (medisch) discrimineren, want dat hoort bij een wereld uit het verleden. Laten we dat nooit vergeten. Laten we nooit weer dezelfde fouten maken, want dan raken we elkaar kwijt.
Laten we niet in slaap vallen, maar met elkaar waken om de grenzen niet te overschrijden, ons in twee kampen te laten verdelen, zodat ons helaas niets meer rest dan dromen. Dromen van een mooie wereld.
