Hij was enkele jaren geleden al gestopt met het loonspuiten, maar het ontstoppen van rioleringen voor particulieren en vaste opdrachtgevers als woningbouwverenigingen en campings met zijn zelf ontwikkelde installatie op een MB Trac deed hij altijd nog wel. Nu zet Gerard Geerink (73) uit Neede vanwege gezondheidsredenen definitief een punt achter zijn loopbaan. Hij heeft het eenmans-loonbedrijf Geerdink, dat door zijn vader in 1935 werd opgericht en waarin hij van jongs af aan meehielp, vanaf 1979 officieel gerund. Het diploma loonspuiter dat hij in de beginjaren via de toenmalige Boval in Doetinchem haalde, vormde de basis voor zijn loonspuitbedrijf. Bedrijvenconsulent Gerwin Otten reikte hem voor deze mooie staat van dienst een gouden Cumela-speld uit.
Advertisement
ORJE VAN HELVOORT 25 JAAR IN DIENST BIJ JENNISSEN
Op 3 juni vierde Jennissen in Den Dungen het 25-jarig dienstverband van Orje van Helvoort. Ondanks de coronamaatregelen wisten de gebroeders Jennissen Orje toch passend in het zonnetje te zetten. Orje loopt al sinds zijn veertiende rond op het bedrijf, in het begin als hulpje en vanaf zijn zeventiende op de trekker. Sindsdien is Orje uitgegroeid tot een alleskunner, zowel buiten als op kantoor. Namens Cumela werd Orje door bedrijvenadviseur Wilco Emons gehuldigd met de zilveren Cumela-speld.
EEN GOUDEN CUMELAMEDEWERKER
Halverwege april verloor mijn moeder haar gouden armband, een armband met een grote persoonlijke waarde. De naam van mijn helaas op jonge leeftijd overleden vader staat hierin gegraveerd, samen met de namen van mijn zus en mij. Inmiddels is de armband weer terug bij mijn moeder. Dankzij een eerlijke medewerker van een cumelabedrijf en een gesprekje op straat. Het cumelabedrijf was een tijdje geleden bezig met het opnieuw bestraten van het winkelgebied in Nijkerk, waaronder ook de winkelstraat waar ik woon. Twee maanden nadat mijn moeder haar armband verloor, kreeg ik een telefoontje van een vriendin, tevens mijn buurvrouw. Ik had haar verteld over het verlies van de armband. Nu belde ze mij en vertelde dat ze aan de praat was geraakt met één van de mannen die bezig was met het straatwerk. Ze hadden het gesprek eigenlijk al afgesloten en wilde doorlopen toen de man haar terugriep. Het was duidelijk dat hem iets dwars zat. Hij vertelde dat hij een gouden armband had gevonden en wist eigenlijk niet goed wat hij ermee moest. Mijn vriendin dacht op dat moment nog niet aan de verloren armband en wist ook niet direct wat de man kon doen. Totdat de man vertelde dat er namen in de armband waren gegraveerd, in elk geval de naam Hans. Toen wist ze direct van wie de armband was: van de moeder van haar vriendin Sylvana! De man herkende ook die naam. Toch nam hij het zekere voor het onzekere en vroeg naar de derde naam in de armband. Toen mijn vriendin de naam van mijn zus noemde, wist hij zeker dat ze de waarheid sprak. Soms denk ik dat mensen om een bepaalde reden met elkaar in contact worden gebracht. Zo ook bij deze gebeurtenis. Twee maanden na het verlies wordt de armband zonder enige beschadiging gevonden en eerlijk teruggegeven. Mijn moeder is direct naar het centrum gereden om deze meneer hartelijk te bedanken en te belonen. Deze eerlijke vinder wilde de beloning niet aannemen. Na enig aandringen ging hij toch akkoord met een kleine beloning om met zijn collega’s een ijsje te kunnen halen. Door eerlijkheid van mensen blijft het vertrouwen in elkaar bestaan, zowel zakelijk als persoonlijk. Wat voor de één gewoon lijkt, is voor een ander meer dan bijzonder en veel waard. Heel erg bedankt voor je eerlijkheid, Aalt!
