#16 SUMMER 2015
EEN REPUBLIEK DER KUNSTEN – FRANKRIJK IN EINDHOVEN
Essay – Marga van Mechelen: Het land van de Grand Travaux VERZAMELEN IS EEN KUNST – 3 FRANSE VERZAMELAARS AAN HET WOORD
Beste bezoeker, “Er moet geen hiërarchisch onderscheid bestaan tussen ‘hogere’ en ‘lagere’ kunst, ‘edele’ en ‘kleinburgerlijke’ kunst. Alle vormen van kunst en cultuur en in het bijzonder van het leven zelf, onze manier van leven, van vrijen, van ons kleden, van wonen, dat alles is ook het recht op schoonheid.”
Cindy Sherman, Untitled #67, 1980. Coll. FRAC Aquitaine. © Cindy Sherman & Metro Pictures. Foto: Frédéric Delpech
Dit zijn de woorden van Jack Lang, de Franse minister van Cultuur tussen 1981 en 1991 en de aanjager van het FRAC-systeem; 23 regionale instellingen (Fonds Régionaux d’Art Contemporain) mochten vanuit hun eigen context hedendaagse kunst gaan verzamelen én verspreiden. Uit de 23 FRAC collecties bestaande uit meer dan 26.000 werken, komen nu ruim 100 werken naar het Van Abbemuseum. De tentoonstelling levert een schatkist aan verhalen op. De meest opzienbarende werken van Franse en niet-Franse kunstenaars spreken tot de verbeelding. En elke verzameling vertelt iets over de verzamelaar en over de mensen in de regio of het land. Collectieve dromen, maar ook vooroordelen vinden zo hun weg in deze regionale Franse collecties. Marga van Mechelen gaat in haar essay dan ook in op Frankrijk als verzamelaar en de ‘Grands Travaux’ in de Franse kunstbeleving. Deze zomer waaien er meer verhalen door het museum. Bekijk in Mix Match Museum de tentoonstellingen van gelegenheidscuratoren, wandel door de installatie van Esther Tielemans, en duik samen met kunstenares Carla Zaccagnini in de vroege 20e eeuw toen de Engelse suffragettes het op kunstwerken gemunt hadden. Het team van het Van Abbemuseum
Dear visitor, “There should be no hierarchical distinction between ‘high’ and ‘low’ art, or ‘noble’ and ‘petty bourgeois’ art. All forms of art and culture, and in particular of life itself, our way of life, the ways in which we make love, dress and live – all these things are also a right to beauty.” These are the words of Jack Lang, the French Minister of Culture between 1981 and 1991 and the instigator of the FRAC system; 23 regional institutions (Fonds Régionaux d’Art Contemporain) were able to start collecting and disseminating contemporary art context on the basis of their own region and interests. More than a hundred works from the 23 FRAC collections, consisting of over 26,000 works are now coming to the Van Abbemuseum. The exhibition produces a wealth of stories. The most startling works by French and non-French artists appeal to the imagination, and every collection says something about the collector and the people in the region or the country. In this way collective dreams, as well as prejudices, have found their way into these regional French collections. In her essay Marga van Mechelen deals with France as a collector and with the ‘Grands Travaux’ in the French art world. This summer there will be other stories drifting through the museum. In the Mix Match Museum you can see the exhibition of occasional curators, you can walk through Esther Tielemans, or together with the artist Carla Zaccagnini you can dive into the early 20th century when the English suffragettes really had it in for the art world. The Van Abbemuseum team
De Collectie Nu & Een republiek der kunsten in dialoog Een republiek der kunsten en De collectie nu laten werk zien van dezelfde kunstenaars. Een kans om verschillende aspecten van de kunstenaar en zijn werk te zien: bijvoorbeeld Daniel Buren.
Daniel Buren
1938 Boulogne-Billancourt (F) Verticale strepen met een standaard breedte van 8,7 cm vormen een patroon dat in al het werk van Daniel Buren terugkeert. Hij experimenteert met diezelfde patronen en toont ze in verschillende contexten. Daniel Buren heeft in het verleden een aantal keer locatiegebonden werk gemaakt, waaronder projecten in de publieke ruimte waarin hij zijn vocabulaire van witte strepen op een gekleurde ondergrond in de omgeving van een performance of een demonstratie plaatste, of als spandoek boven de straat.
Peinture sur/sous verre n°15 recouvrant partiellement un tissu rayé blanc et rouge découpé, 1983-1985, coll. FRAC Bourgogne, Een republiek der kunsten, locatie: A1-01
The collection now and A Republic of Art in dialogue A republic of Art and The collection now show partly the same artists. A chance to gain a broader understanding of the artist’s practice, for example Daniel Buren. Daniel Buren 1938 Boulogne-Billancourt (F) Vertical stripes with a standard width of 8.7 cm form a pattern that reoccurs in all of Daniel Buren’s artworks and that makes them easily recognisable. Daniel Buren has made a number of site-specific works in the past, including projects in public space, staging his aesthetic of white stripes on coloured backgrounds in settings such as performances and marches, or as banners above the street.
In sterk contrast hiermee is het werk Fragmente einer Rede über die Kunst. 18 peintures sur toile. Tissus rayés blancs et colorés bestaat uit 18 doeken die als autonoom kunstwerk fungeren—negen ervan worden tentoongesteld als onderdeel van The Collection Now. Buren maakte de doeken tussen 1965 en 1975 in een ritme van één doek per jaar. Het doel van Peinture sur/sous verre n°15 recouvrant partiellement un tissu rayé blanc et rouge découpé is om een zo groot mogelijk vierkant op een muur te maken met stukken stof die afkomstig zijn van een lap die oorspronkelijk 122 cm lang was. Het vierkant op de muur gaat een interactie aan met de omliggende ruimte en benadrukt de kwetsbaarheid van een kunstwerk, in die zin dat het altijd gevoed wordt door zijn context. Het kunstwerk is hier een markering, een afbakening van een ruimte. Met zijn werk wil Daniel Buren de traditionele codes van de schilderkunst bevragen. In een groot aantal essays en andere geschriften legt hij de functies van een museum onder de loep.
Fragmente einer Rede über die Kunst. 18 peintures sur toile. Tissus rayés blancs et colorés, 1965-1981, coll. Van Abbemuseum, De collectie nu, Hoofdstuk VI
By contrast, the piece Fragmente einer Rede über die Kunst. 18 peintures sur toile. Tissus rayés blancs et colorés consists of 18 paintings that function as autonomous artworks—nine of them are on display in The Collection Now. The paintings were produced between 1965-1975 in a sequence of one painting per year.
Peinture sur/sous verre n°15 recouvrant partiellement un tissu rayé blanc et rouge découpé is about defining the largest possible square on a wall using elements that were cut from a square of fabric that initially measured 122 cm. The square on the wall interacts with the surrounding architecture and stresses the fragility of an artwork, in the sense that it is always informed by its specific context. The artwork has the function of marking, of defining a space. Through his work Daniel Buren attempts to question the traditional codes of painting. He is concerned with the institutional framework of an exhibition, and has scrutinized the functions of a museum in numerous essays and other writings.
Drie FRAC directeuren aan het woord
Renee Green, Mise en Scene, 1991, Coll. Frac des Pays de la Loire
Alle FRAC instituten werken vanuit hun eigen specifieke situatie. Voor Radically Yours spraken we met 3 directeuren van verschillende FRAC’s: wat maakt hun collectie bijzonder en hoe heeft de regionale context de verzameling beïnvloed?
Laurence Gateau, FRAC des Pays de la Loire “Een van de taken van een FRAC is het samenwerken met kunstenaars, en in FRAC des Pays de la Loire doen we dat binnen het kader van de International Studio. Dat is een doorslaggevende factor geweest voor de Pays de la Loire verzameling en het
Three FRAC directors speaking The FRAC institutes each work from their own specific situation. For Radically Yours we talked to three directors of three different FRACs: what makes their collections stand out, and what has been the impact of the regional context on them?
is één van de grondgedachten achter ons collectiebeleid. 20% van het werk wordt ter plekke gemaakt door kunstenaars die voor een residentie van ruim twee maanden in de International Studio verblijven. Daarbij is ook de geschiedenis van Nantes in hoge mate relevant, want de stad heeft zich kunnen ontwikkelen dankzij de overzeese slavenhandel in de 18e eeuw. Ik denk dat deze context heel belangrijk is voor de kunstenaars bij ons; voor een kunstenaar als Renée Green is het zelfs cruciaal gebleken. Ik vond het echt fantastisch dat zij kwam om onderzoek te doen en werk te maken dat zo direct gerelateerd is aan de stad Nantes, en dat we dat werk nu in onze collectie hebben. Ik denk dat er in Frankrijk maar een paar stukken van haar in openbare collecties te vinden zijn. Het werk Mise-en-Scène (1992) is een onderzoek naar de rol die Franse steden als Nantes in de overzeese slavenhandel hebben gespeeld.” Met Mise-en-Scène heeft Renée Green een stof en de zeefdruktechniek gebruikt om een krachtig commentaar te geven op sociale klasse, ras, en esthetiek. Toile is een stof uit de meubelstof die in de 17e eeuw populair werd in Frankrijk. Green heeft kleine veranderingen aangebracht in de figuren die vaak gebruikt werden in de decoratieve patronen op deze stoffen. Ze verving de originele vignetten door beelden die ze in het baanbrekende boek The Image of the Black in Western Art (Harvard University, 1989) aantrof. Het nieuw ontworpen materiaal is daarna gebruikt om stoelen, banken en chaise longues te bekleden, en om er behang en gordijnen van te maken. De installatie, die is opgezet als een gestileerde salon, doet denken aan de historische kamers die je weleens in musea aantreft. Green zegt dat het
Laurence Gateau, FRAC des Pays de la Loire “One of the tasks of the FRAC is to work very closely with artists, and at FRAC des Pays de la Loire we do so within the framework of the International Studio. This has been a decisive factor for the collection of the Pays de la Loire and formed one of the core policies of the collection. 20% of the works are produced in situ by artists who stay at the International Studio for a residency of over two months. The history of Nantes is very relevant as the city grew very rich and really came to development in the Atlantic slave trade in the 18th century. I think for artists, this context is very important; for artists like Renée Green it even proved pivotal . For me it was fantastic to have her come and research and create a work so directly related to the city of Nantes, and now we have it in our collection. I think in France there are very few pieces of hers in public collections. The work Mise-en-Scène (1992) is an investigation of the role French cities like Nantes played in the Atlantic slave trade. In creating Mise-en-Scène, Renée Green has used a fabric and the silkscreen printing process to make a highly-charged commentary on social class, race, and aesthetics. Toile is an upholstery fabric that became popular in France in the 17th century. Green has made small changes to the usual figures found in the toile’s highly decorative pattern. She has replaced some of the original vignettes with images she discovered in the groundbreaking book The Image of the Black in Western Art (Harvard University, 1989). This newly designed material was then used to upholster chairs, settees, and chaise longues, and to make wallpaper and drapes.
doel van haar werk is om “mensen te helpen om zichzelf te zien in relatie tot verschillende verhalen en alternatieve zienswijzen.”
Catherine Elkar, FRAC Bretagne “Bretagne had in de vroege jaren tachtig geen hedendaagse kunstcollectie – publiek noch privé. Daarom besloten we een begin te maken met kunstwerken uit de jaren vijftig en zestig, om zo de collectie een solide basis te geven en om het gemakkelijker te maken het meer recente werk dat we tegelijkertijd aankochten, van de jaren tachtig en verder, te ‘lezen’. De kunstenaars Raymond Hains en Jacques Villeglé waren de eerste kunstenaars die we toevoegden en hun werk fungeert als historisch ankerpunt voor de collectie. Ik zou zeggen dat de collectie van FRAC Bretagne open is: open voor een veelvoud aan kunstenaars, voor een waaier aan vormen en vocabulaires. We houden ons natuurlijk aan bepaalde conceptuele lijnen, als houvast en om structuur aan te brengen, zoals abstractie, landschap, en de relatie die de kunstenaar met de geschiedenis heeft. Maar de grondgedachte is, volgens mij, de diepgaande relatie, of zelfs kameraadschap, die wij met onze kunstenaars hebben en die ontstaat via de vele monografieën en soloprojecten die ze bij ons doen. De collectie van FRAC Bretagne wordt gekenmerkt door een sterke interesse in de literaire kant van de kunst. In dit opzicht is het belang van het werk van Raymond Hains helder, want dat is in wezen een beeldend spel met woorden, een link tussen taal en beeld. Raymond Hains nam als uitgangspunt altijd een ontmoeting, gebeurtenis, tekst, woord of naam en bouwde dat uit tot complexe werken waarin ieder onderdeel een bijdrage levert aan een grotere fragmentatie van betekenis. En dit idee is nog altijd van invloed op de doorlopende lijn in onze collectie.
Arranged as a stylized parlour, the installation is reminiscent of the period rooms found in museums. Green has stated that the aim of her work is to “help people think about themselves in relation to different histories and alternative ways of seeing.”
Catherine Elkar, FRAC Bretagne “Brittany in the early 80’s didn’t have a contemporary art collection – public or private. So we decided to begin with artwork from the 1950s and 1960s to give the collection a solid grounding and make it easier to ‘read’ the more recent works we were acquiring at the same time, work from the 1980s onwards. The artists Raymond Hains and Jacques Villeglé were the first artists on the list and their work gives the collection its historic anchoring. Now I would say that the FRAC Bretagne collection is open: open to numerous artists, to a wide variety of forms and languages. We stick to certain conceptual lines to guide us and make some sense, such as abstraction, landscape and an artist’s relationship to history. But the fundamental idea, I would say, is the deep relationship, or even the companionship we have with our artists and which develops from the many monographic and solo projects they do with us. The FRAC Bretagne collection is marked by a strong interest in the literary side of art. In this regard, the importance of Raymond Hains’ work is clear, as it is essentially visual wordplay, a link between language and image. Raymond Hains used to start from encounters, events, texts,
Raymond Hains, La Shell de la Rotella, 1995, coll. FRAC Bretagne, Adagp, Paris
Raymond Hains, Le Cheval de Reims, 1998, coll. FRAC Bretagne, Adagp, Paris
Cocktail Designers (Olivier Vadrot), Le Kiosque électronique, 2004, coll. FRAC île-de-france. Foto Martin Argyroglo
Michel Blazy, Sculpcure : Le bar à oranges, Overzicht installatie in Le Plateau, FRAC île-de-france, 2012. Foto via Archéologie du futur / Archéologie du quotidien
Tot onze meest recente aankopen behoort bijvoorbeeld een werk als de “Lettres de non-motivation” [niet-sollicitatiebrieven] van Julien Prévieux, maar ook Sharon Kivland met haar werk over de encyclopedie, de Verlichting en de boeken van Freud. En bovendien maakte het FRAC de laatste solotentoonstelling over Raymond Hains tijdens zijn leven, in het Museum voor Kunst en Geschiedenis in zijn geboorteplaats SaintBrieuc. Voor die tentoonstelling maakte hij 34 kunstwerken die later aan de collectie zijn toegevoegd. We kunnen dus met recht stellen dat hij een heel belangrijke kunstenaar is in Bretagne.”
Xavier Franceschi, FRAC Île-de-France “De laatste jaren is de collectie van Ile France steeds meer opengegaan voor alle vormen van expressie: tekenen, schilderkunst, fotografie, beeldhouwkunst, installaties, videokunst, film en design. Voor mij is het steeds belangrijker geworden om ook een soort van modulair systeem te hebben waarmee de collectie in de regio kan worden gepresenteerd en tentoongesteld. Toen ik begon bij FRAC Île-de-France was er één werk van Fabrice Gygi, de Vidéothèque mobile, dat een goed voorbeeld is van mijn ideeën over de verspreiding van onze collectie. Hiermee kunnen we werk laten zien in allerlei soorten gebouwen, ook die gebouwd zijn voor heel andere doelen, die niets met kunst te maken hebben. Om een voorbeeld te geven van hoe we gebruik maken van het werk van Fabrice Gygi: voor MAKE IT WORK / Le Théâtre des négotiations, een project dat in mei 2015 plaatsvindt, integreren we een reeks documentaire video’s over het klimaat en de onderhandelingen daarover in de Vidéothèque mobile. FRAC Île-de-France komt ook met een aantal kunstfilms uit de collectie voor dit platform, zoals werk van
words or names, to then build complex situations in which each component contributes to a substantial fragmentation of meaning. This continues to influence an ongoing thread in the collection. Our latest acquisitions include, for example, Julien Prévieux and his “Lettres de non-motivation” [non-application letters], but also Sharon Kivland and her works on the encyclopaedia, the Age of Enlightenment and Freud’s writings. And in fact, FRAC made the last ever solo show on Raymond Hains during his lifetime, at the Art and History Museum in his native town Saint-Brieuc. For this exhibition he created 34 artworks which were later added to the collection. So we can indeed say he is a very significant artist for us in Brittany.”
Xavier Franceschi, FRAC Île-de-France “Over the past few years, the collection has been opening up to all forms of expression: drawing, painting, photography, sculpture, installation, video, film and design. For me it was increasingly important to also have some kind of modular system to present and exhibit the collection in the region. When I arrived at FRAC Île-de-France there was one artwork by Fabrice Gygi called Vidéothèque mobile, which is a good example of my ideas in terms of the diffusion of artworks from our collection to all kinds of edifices that are built to serve other, not art related purposes. To give you an example of how we’re using Fabrice Gygi’s work:
Graham Gussin, Benoît Maire, Michel Blazy, Cao Fei en Vincent Ganivet. Het is dus een autonome sculptuur, maar tegelijkertijd dient het ook als gebruiksvoorwerp: om video’s van andere kunstenaars te laten zien. Een ander werk dat ook illustratief is voor onze specifieke opvatting over het doorgeven van kunst aan het publiek, dus via flexibel te gebruiken kunstwerken, is Le Kiosque electronique, dat in 2004 werd gemaakt door Olivier Vadrot in samenwerking met Cocktail Designers. Deze glazen ruimte is ontworpen als reizend podium voor live concerten, als een hedendaagse, nomadische versie van de muziektent. Je kunt het geluid alleen horen via de koptelefoons die eraan verbonden zijn. In de loop van de tijd wordt het werk door schrijvers en muzikanten tot leven gebracht. We hebben vijf stukken in de collectie die zulke mogelijkheden bieden, die we overal kunnen neerzetten om andere opvattingen te tonen over wat een tentoonstelling is, en we gebruiken ze vrij vaak. De meest recente werken zijn van Romain Bernini, Isabelle Cornaro en Clément Rodzielski, gemaakt tijdens het project En quatre temps, trois mouvements. En een ander mooi voorbeeld is Le bar à oranges van Michel Blazy, dat we in 2012 in Le Plateau in Parijs hebben gepresenteerd.”
for MAKE IT WORK / Le Théâtre des négotiations,a project taking place in May 2015, the Vidéothèque mobile will integrate a series of documentary videos on the topic of climate and negotiation. FRAC Île-deFrance also proposes a number of artists’ films from its collection for this display, such as works by Graham Gussin, Benoît Maire, Michel Blazy, Cao Fei and Vincent Ganivet. So it’s an autonomous sculpture but at the same time it serves a utilitarian purpose: showing videos by other artists. Another piece which illustrates our specific attitude towards communicating art to the public through multi-purpose artworks is Le Kiosque electronique, produced in 2004 by Olivier Vadrot in collaboration with Cocktail Designers. As a contemporary and nomadic version of the bandstand, this glass box was designed as a traveling platform for live concerts. Sound can only be listened to through headphones connected to the bandstand. Over time it will be activated by authors and musicians. We have five pieces in the collection that contain this possibility, that can be placed anywhere to activate different notions of an exhibition, and we use them quite often. The most recent productions were made by Romain Bernini, Isabelle Cornaro and Clément Rodzielski during the project En quatre temps, trois mouvements. Another beautiful example is Le bar à oranges by Michel Blazy, which was shown at Le Plateau in Paris in 2012.”
essay
Het land van de grote werken Marga van Mechelen
Frankrijk was en is het land van de Grands Travaux. Velen associëren het met de Grands Projets Culturels van de Franse president Francois Mitterand, ook al slaat het begrip in de eerste plaats op het Franse wegen- en spoornet. Mitterand gaf Frankrijk én de wereld de piramide van het Louvre, L’Institut du monde arabe, Musée d’Orsay en vele andere gebouwen. Eigenlijk zijn we vergeten dat de meeste van deze projecten onder zijn voorganger, Valéry Giscard d’Estaing, aanvingen. Die mocht het Centre Pompidou in 1977 openen, maar de naam herinnert nog steeds aan zijn illustere voorganger, George Pompidou. Zijn portret hangt sindsdien bij binnenkomst. Arme Valéry, hij viel tussen de wal en het schip van de grands travaux. Ik was er bij in 1977, bij de opening van het Centre Pompidou, met enkele studentgenoten van de Groningse universiteit en onze docent Wim Beeren. Het was het sluitstuk van onze eigen Grand Tour die ging van Münster (Skulptur Projekte), naar Kassel (Documenta 6), Nancy (Art Nouveau) en ten slotte Parijs. De tweede naam van het centrum, Beaubourg, herinnert aan de locatie en de dramatische stedelijke ingrepen die de jaren ervoor hadden plaatsgevonden. Maar wie wilde op dat moment daar nog aan herinnerd worden? Alleen de opwinding telde bij het zien van het kleurrijke, zeer opvallende gebouw, dat letterlijk en zo dachten we ook symbolisch alles binnenste buiten keerde. Het maakte nieuwsgierig naar het interieur en de ervaring om via de roltrappen Parijs te kunnen aanschouwen. Iets vergelijkbaars overkwam me een jaar geleden toen ik voor het eerst het Museum voor Europese en Mediterrane beschavingen (MuCEM) in Marseille zag. Een stad die velen gemeden zullen hebben, maar nu niet meer. Een complex dat een waar grand travail is, vanwege hoe het de infrastructuur (wegen en loopbruggen) incorporeert in een cultureel
domein. Een domein dat het erfgoed, in de vorm van kerken en een fort, integreert in een volstrekt nieuw format met een botanische tuin en meer lounge plekken dan ruimte voor een collectiepresentatie. Ik weet: het is overdreven maar niettemin was dit wel de eerste indruk. Wie door de enge bril van de kunst kijkt, zal deze grands travaux zien als ‘de revanche van Frankrijk’. Van een land dat door de Tweede Wereldoorlog zijn voorhoedepositie in de kunst had verloren, of zoals anderen, enigszins gechargeerd het zagen: een land dat door New York (niet de Duitsers) zijn centrale plaats had laten afpikken. De ware revanche had moeten liggen in de kunst zelf, in een nieuwe, actuele en bloeiende kunstproductie, maar eigenlijk is die er nooit meer gekomen, alle inspanningen ten spijt om ter inspiratie de internationale contemporaine kunst naar Frankrijk te halen. Onder meer door het FRAC systeem, de grand travail van Jack Lang; daarover zo dadelijk meer. Natuurlijk zijn er enkele namen die internationaal een rol speelden in de tijd dat het Centre Pompidou open ging: Daniel Buren, Christian Boltanski, Annette Messager, Niele Toroni. Maar de kunstenaars die Frankrijk een meer eigen identiteit hadden kunnen geven, waren in het Centre Pompidou nauwelijks te zien. Ik denk dan aan de groep Supports Surfaces met Louis Cane, Marc Devade en Daniel Dezeuze. Deze kunstenaars sloten eerder een periode af dan dat ze een nieuwe ontwikkeling ingang zetten. Het Centre Pompidou is een museum geworden dat vooral op een fantastische manier goochelt met zijn eigen, rijke collectie, er steeds beter in slaagt om de bezoeker te laten vergeten dat het gebouw niets met een 19de eeuws museumgebouw te maken heeft, dat veel, redelijk bescheiden solo’s laat zien, maar toch vooral zijn visitekaartje afgeeft met de presentaties van hét – Franse – surrealisme; deze herhalen zich in allerlei vormen. Nog steeds ben ik er nog niet op uitgekeken. Wie door het filigraan naar het ‘oogverblindende’ (The Guardian) MuCEM kijkt, ziet een museum dat alleen maar in Frankrijk gebouwd kon worden: een museum over en vóór Europa en het Middellandse Zeegebied. Welk ander land rond deze zee had Frankrijk na kunnen doen? Niet alleen het ruimtelijk concept maar vooral toch als een enigszins overspannen idee? Frankrijk wordt Gibraltar, Frankrijk is Istanbul, maar met een cultureel paspoort dat bruggen slaat. Dat is een andere manier om de woorden van het museum te lezen: ‘een plek te creëren waar de twee kusten van de Middellandse Zee elkaar ontmoeten.’ In tijden van duizenden bootvluchtelingen klinkt dit krachtdadig, maar tegelijk als afkomstig uit een ander universum dan waarin de meeste mensen rond de Middellandse Zee nu leven.
Filigraan wand bij lounge plek in MuCEM Marseille. Foto Marga van Mechelen
De doelstellingen van het FRAC, dat met de minister van cultuur Jack Lang verbonden is, zijn vergeleken met de eerdere voorbeelden, bescheiden te noemen. Het fonds is in 1982 opgericht en bestaat uit een collectie dat richting de 30.000 werken gaat, van meer dan 4000 kunstenaars. Deze werken zijn te zien op 23 locaties, verspreid over heel Frankrijk. Daarnaast organiseert men enkele honderden tentoonstellingen en ontplooit men een veelvoud aan educatieve activiteiten. De missie is duidelijk: zoveel mogelijk mensen met zoveel en zo divers mogelijke internationale hedendaagse kunst in aanraking brengen. Cultuur naar de mensen brengen i.p.v. de mensen via de grands travaux naar Parijs te laten reizen. [Het heeft de Franse spoorwegen er niet van weerhouden projecten de FRAC’s te steunen.] Decentralisatie dus van de cultuur, die in Frankrijk, net als in de Verenigde Staten, in extreme mate gecentraliseerd was. Die reputatie bevestigde het Centre Pompidou, kort na de opening, overigens met een reeks memorabele tentoonstellingen: Paris-New York; Paris-Berlin; ParisMoscou. Tot voor kort hield die decentralisatie bij de landsgrenzen op. Maar nu zoeken of ontvangen de FRAC’s ook buitenlandse partners, waaronder het Van Abbemuseum.
Hoe lovenswaardig ook, de geschiedenis van dertig jaar Frac is vooral een geschiedenis van getallen, dat is althans mijn indruk. De website werkt dit in de hand maar ook de geringe aandacht voor de FRAC’s in de internationale kunstkritiek. Cijfers lijken zijn legitimatie te vormen: de hoeveelheid bezoekers, aankopen, media en activiteiten. Tabellen laten zien hoeveel werken te zien waren of aangekocht zijn in hetzelfde jaar als waarin ze vervaardigd zijn. Daaruit moet blijken hoe ‘hedendaags’ het fonds is. Misschien wordt het tijd voor enige reflectie op dit begrip van het contemporaine. Het is gemakkelijk om vanachter de bakstenen muren van de universiteit waar nu het debat hoogtijdagen beleeft, kritiek te hebben op het FRAC systeem. In de wetenschap dat collega’s in de Nederlandse musea vermoedelijk jaloers zijn op die cijfers en op het belang dat in Frankrijk nog steeds aan kunst en cultuur wordt gehecht. Zou de paplepel van het Nederlandse kind maar wat meer daarvan bevatten! Was de lepel van Halbe Zijlstra maar wat rijker geweest aan Franse vitamines! Niettemin, mocht Nederland ooit nog eens rijp worden voor een grand travail als het FRAC systeem, dan hoop ik toch op een eigen, bovendien iets eigenzinniger koers. Mijn eigen achtergrond en geschiedenis spelen me parten. Voor mij is nog steeds de vraag actueel hoe je identiteit aan een collectie verleent, niet primair met het oogmerk je van anderen te onderscheiden maar wel om je daarmee expliciet uit te spreken over heden en verleden. Wanneer anderen dat minder (goed) doen of in een heel andere vijver vissen, dan onderscheid je je. Ja, zoals het Van Abbemuseum dat doet met De collectie nu. Of het museum in Arnhem sinds de jaren tachtig, toen daar onder mijn oog de collectie hedendaagse Nederlandse kunst met een respectabel aantal werken van vrouwelijke kunstenaars ontstond. Een beetje chauvinisme…voilà mesdames et messieurs! Marga van Mechelen is kunsthistorica en publiciste en werkt aan de Universiteit van Amsterdam met als speciaal onderzoeksgebied de kunsttheoretische ontwikkelingen vanaf de jaren 70. Ze is lid van de ASCA (Amsterdam School of Cultural Analysis), de executive Committee of the International Association for Semiotic Studies, bestuurslid van AICA Nederland en Open Monumentendag Arnhem. De Engelse versie van dit essay kun je vinden op onze website.
webshop
De nieuwe webshop is online! De Van Abbemuseum webshop heeft een uitgebreide collectie aan kunstboeken, tijdschriften, en natuurlijk design objecten van met name Nederlandse ontwerpers waarvan velen een atelier in de regio hebben. Het aanbod wisselt voortdurend en er zijn maandelijkse speciale aanbiedingen. Neem een kijkje op vanabbemuseum.nl/webshop
The new webshop is online! The Van Abbemuseum webshop offers an extensive collection of art books, magazines and design objects of course, mostly by Dutch designers, many of whom have their studio in the region around the museum. The collection is always evolving and we have a number of special monthly offers. Browse the shop at vanabbemuseum.nl/webshop
het oog / the eye
Esther Tielemans Same moment, two different memories 13.04 – 20.09.2015
Esther Tielemans Same moment, two different memories 13.04 – 20.09.2015 Esther Tielemans ontwikkelde een nieuwe installatie speciaal voor Het Oog. Ze plaatste hoge rechthoekige objecten die de ruimte het karakter van een ruïne geven. De objecten zijn beschilderd met grote kleurvlakken die doen denken aan uitvergrote fragmenten uit een impressionistisch schilderij. Radically Yours! sprak met Esther. Kunstenaars en hun werk vertellen vaak iets over de tijd waarin ze leven. Hoe werkt dat bij jou? Ik speel graag met de tijd en met de kunststromingen die daarbij horen. Ik deconstrueer ze om ze vervolgens te reconstrueren. Malevitsj schilderde een zwart vlak en stelde dat een kunstenaar alleen scheppend bezig kan zijn als hij geen enkele voorstelling uit de natuur meer gebruikt. Hij wilde een bepaalde periode beëindigen. Ik heb het zwarte vlak in mijn werk The end of the end uit 2005 juist gebruikt als nieuw begin. Door epoxy te gebruiken ontstaat er een spiegeling waarin je steeds een ander beeld ziet ontstaan, het werk blijft zich door deze reflectie voortdurend veranderen en is altijd een afspiegeling van zijn tijd. Wat vind je belangrijk wanneer je een werk ontwikkelt en hoe houd je daarbij de kijker in je achterhoofd? Ik probeer in mijn werk meerdere lagen en verwijzingen te leggen zodat mensen hun eigen verhaal kunnen maken met wat er tussen die lagen gebeurt. Ik maak duidelijke keuzes om ruimte te maken, niet om te sturen. Deze installatie doet aan een ruïne denken, door de vorm van Het Oog en door de plaatsing van de objecten. Misschien roept dat bij sommige mensen de associatie op met artefacten die in het Midden Oosten op dit moment vernield worden. Voor anderen is het wellicht een herinnering aan een bepaald landschap. In plaats van antwoorden te geven roept de meerduidigheid in het werk vragen op en probeert een nieuwe denkrichting te openen.
Esther Tielemans, 2015, Same moment, two different memories. Courtesy de artiest. Foto door Peter Cox.
Esther Tielemans has developed a new installation specially for Het Oog. In the space she has placed tall, rectangular objects giving it the character of a ruin. The objects are painted with large blocks of color, reminiscent of enlarged fragments of an Impressionist painting. Radically Yours! talked to Esther. Artists and their work often say something about the time they lived in. How does this apply to you? I like to play around with time and with the art movements belonging to particular times. First I deconstruct them and then I reconstruct them. Malevitch painted a black plane and stated that an artist can only be creative when he no longer uses a single representation from nature. He wanted to put an end to a particular period. I actually used the black plane in my work The end of the end, which dates from 2005, as a new beginning. By using epoxy I created a reflection in which you constantly see a new image arising. As a result of this reflection the work is changing all the time and always reflects its own time.
What is the important thing for you when you are developing a work, and how do you manage to keep the viewer in mind when you are doing this? In my work I try to include several layers and references, so that people can create their own story with what happens between those layers. I make clear choices in order to create space, not to direct attention. This installation is reminiscent of a ruin, because of the shape of Het Oog and the way in which the objects are placed. For some people this might evoke associations with the artifacts currently being destroyed in the Middle East. For others it could be a memory of a particular landscape. Instead of providing answers, the multiple meanings in the work raise questions and attempt to open up new ways of thinking.
zomertoer / summer tour
Ontwerp door Ontwerphaven, Susanne Hartogs
Kevertje Kuso Doe de Zomertoer in het Van Abbemuseum en ga samen met Kevertje Kuso op reis door Frankrijk! Tijdens de Zomertoer zijn er verschillende activiteiten in het museum. Ga met de hele familie op avontuur in de tentoonstelling ‘ Een republiek der kunsten’ met het speciale zomerdoeboekje van Kevertje Kuso, geniet van iets lekkers in museumcafé Karel 1 en ontvang een leuke verrassing. Vind meer informatie over de Zomertoer op onze website: www.vanabbemuseum.nl
Kuso Beetle Take the Summer Tour at the Van Abbemuseum and join beetle Kuso on his travels around France! During the Summer Tour the museum will host a range of activities. Families can go exploring the A republic of art exhibition using beetle Kuso’s special summer booklet, enjoy a snack at the Karel 1 museum café and receive a fun surprise gift. For more information about our Summer Tour visit our website: www.vanabbemuseum.nl.
bibliotheek / library
Mikhail Karasik, Color is Optics, 2012
Bibliotheektentoonstelling Mikhail Karasik - Colour is Optics 02.06 – 25.09.2015 Het specialisme van de Russische kunstenaar Mikhail Karasik (1953) is grafiek en met name het gelithografeerde kunstenaarsboek. Als uitgangspunt voor deze bibliotheektentoonstelling is een grafiekserie genomen die hij maakte naar aanleiding vaneen handboek over kleurtheorie van Mikhail Matjoesjin, wiens ‘Spravotsjnik po tsvetoe’ (Handboek over kleur) in 1932 verscheen. Deze litho’s worden aangevuld met andere handboeken over kleur van ondermeer Josef Albers, Paul Schuitema en Jasper Johns. Op deze manierbiedt deze tentoonstelling ook een overzicht over het thema kleur in de twintigste-eeuwse kunstgeschiedenis. Alle werken zijn afkomstig uit de LS collectie en de bibliotheekcollectie van het Van Abbemuseum.Bij de tentoonstelling verschijnt een Engelstalige catalogus met tekstbijdragen van Irina Karasik (Russisch Museum), JaredAsh (Metropolitan Museum Library), Margareta Tilberg (Matjoesjin specialist)en Albert Lemmens en Serge Stommels (curatoren van de LS collectie).
Library Exhibition Mikhail Karasik - Colour is Optics 02.06 – 25.09.2015 The Russian artist Mikhail Karasik (born 1953) specializes in graphics, in particular, art books of lithographs. A series of graphic works was used as the starting point for this library exhibition, which he made in response to a manual on colour theory by Mikhail Matyushin, Spravotsjnik po tsvetoe (Reference on Color), which was published in 1932. These lithographs were supplemented with other manuals about colour by Josef Albers, Paul Schuitema and Jasper Johns, amongst others. In this way the exhibition provides a summary of the theme of colour in the twentieth-century history of art. All the works come from the LS collection and the library collection of the Van Abbemuseum. An English catalogue has been published for the exhibition with contributions by Irina Karasik (Russian Museum), Jared Ash (Metropolitan Museum Library), Margareta Tilberg (Matyushin specialist) and Albert Lemmens and Serge Stommels (curators of the LS collection).
nieuwe aanwinst / new acquisition
Sheela Gowda, Protest, my son, 2011. Foto Peter Cox
Sheela Gowda, 1957 Bhadravathi (IN) Protest, my son, 2011 Voor dit werk heeft Sheela Gowda een foto gebruikt uit een Indische krant. De foto hoorde bij een artikel over de Hakki Pikki, een stam woonachtig in Bangelore. Zij protesteerden tegen de overheid vanwege de sloop van hun woningen, waarbij permanente woningen beloofd werden die nooit zijn gerealiseerd. Normaliter zijn de Hakki Pikki gekleed in een sari, sarong of broek en een shirt, voor het protest hebben zij zich gekleed in hun eigen traditionele kleding. Die tegenstrijd in representatie benadrukt Gowda in de kleine foto op het werk waarin zij extra versieringen en attributen heeft aangebracht. Over het werk hangt een draad met nep tijgerklauwen, een souvenir geproduceerd door de Hakki Pikki. In haar werk gaat Gowda in op situaties die zij in het dagelijks leven in India tegenkomt waarbij de strijd tussen de vernieuwingen en ontwikkelingen in India en de tradities en ambachten een centrale rol speelt. Dit werk was al te zien in 2013 in de solotententoonstelling Open eye policy van Sheela Gowda.
Sheela Gowda, 1957 Bhadravathi (IN) Protest, my son, 2011 Sheela Gowda used a photograph from an Indian newspaper for this work. The photograph accompanied an article about the Hakki Pikki, a tribe living in Bangelore. They were protesting against the government about the demolition of their houses, for which they had been promised permanent homes which were never built. Normally the Hakki Pikki dress in a sari, a sarong or trousers and a shirt, but for the protest they dressed in their own traditional costume. In the work Gowda emphasises this conflict in the way they are represented in the small photograph with additional decoration and attributes. There is a thread with fake tiger claws, a souvenir produced by the Hakki Pikki, hanging across it. In her work Gowda emphasises situations she comes across in daily life in India in which the struggle between the innovations and developments in India and the customs and traditional crafts play a central role. This work was shown in the Van Abbemuseum during the solo exhibition Open eye policy from Sheela Gowda. Ontwerp door Ontwerphaven, Susanne Hartogs
Carla Zaccagnini, Elements of beauty. A tea set is never only a tea set. Van Abbemuseum 2015. Foto Peter Cox
Carla Zaccagnini
Elements of beauty. A tea set is never only a tea set 18.04 – 20.09.2015
Carla Zaccagnini Elements of beauty. A tea set is never only a tea set 18.04 – 20.09.2015
Elements of Beauty is een onderzoeksproject van Carla Zaccagnini (geboren 1973 in Buenos Aires) naar een serie acties van de WPSU (Women’s Social and Political Union), de militante vleugel van de suffragette beweging in Engeland. In de late 19e en vroege 20e eeuw streed deze groep voor stemrecht voor vrouwen. Vanaf 1913-1914 beschadigden leden van de WPSU kunstwerken in musea in Engeland, waaronder de Rockeby Venus van Velasquez in de National Gallery in Londen. Hiermee wilden ze aandacht vragen voor hun zaak. In Zaccagnini’s installatie representeren zwarte kaders de kunstwerken die doelwit waren van de WPSU. Een audiofragment en een publicatie geven achtergrondinformatie, zoals krantenartikelen en statistieken over de acties van de suffragettes. Daarnaast geeft de kunstenares haar eigen visie op deze politieke sabotageacties. Door de wisselwerking van de minimalistische installatie en de innemende verhalen in de audiofragmenten en het archiefmateriaal ontstaat er een subtiel onderzoek naar de aspecten van representatie, zowel in politieke als beeldende zin.
Elements of Beauty is a body of research by Carla Zaccagnini (b. 1973, Buenos Aires) based upon a series of actions carried out by the WPSU (Women’s Social and Political Union), the militant wing of the suffragette movement in the UK, who in the late nineteenth and early twentieth century were campaigning for the right of women to vote in public elections. From 1913-14 members of the WPSU attacked and vandalized a series of art works and artefacts in public museums in England, most famously the Rockeby Venus by Velazquez in London’s National Gallery. Their aim was to draw attention to the suffragettes cause. In Zaccagnini’s installation, which has been adapted specifically for the Van Abbemuseum, we are presented with a series of black outlines on the wall, delineating artworks that were targeted by the WPSU. An audio piece and publication includes archival material such as newspaper reports and statistics related to the attacks as well as the artist’s own reading of these political acts of sabotage. What emerges, through the interplay of the minimalist wall installation and the engaging stories behind the attacks, is a sophisticated investigation into the nature of representation, both pictorial and political.
Mix Match Museum Nederlandse musea delen hun collecties! Anne Kamphorst: “Het museum is geen bewaarplek van het verleden, maar een context voor de actieve interpretatie van kunst, cultuur en erfgoed in het heden.” Op 18 april opende het Van Abbemuseum de Mix Match Museum tentoonstelling in een van de zalen in de nieuwbouw. In het Mix Match Museum project kon het Nederlandse publiek zelf online een tentoonstelling maken met objecten uit 6 collecties van Nederlandse musea. Het Van Abbemuseum koos 5 tentoonstellingen uit die nu daadwerkelijk in het museum staan. Het leverde een zaal vol eigenzinnigheid op. Van secretaresse tot student: iedereen haalt zijn eigen verhaal uit kunst. Anne Kamphorst, masterstudent Heritage Studies, noemt haar tentoonstelling Future Heritage: “Tijdens mijn studie ben ik gefascineerd geraakt door de dynamiek van erfgoedvorming en herinneringspolitiek. Ik ben mij ervan bewust geworden hoe de symbolische waarde die door mensen toegekend wordt aan culturele objecten en gebruiken, een belangrijke rol speelt in de identiteitsvorming van individuen en collectieven. De verscheidenheid aan verhalen in Mix Match Museum illustreert voor mij hoe het museum geen bewaarplek is van het verleden, maar een context biedt voor de actieve en selectieve interpretatie van kunst, cultuur en erfgoed in het heden.” Anne Kamphorst Masterstudent Heritage Studies, stagiaire bij het Prins Claus Fonds Geboren in 1991, wonende te Amsterdam
Mix Match Museum Dutch museums share their collections! Anne Kamphorst: “The museum is not a place to store the past, but a context for the active interpretation of art, culture and heritage in the present.” On 18 April the Van Abbemuseum opened the Mix Match Museum exhibition in one of the galleries of the new building. In the Mix Match Museum project members of the public in the Netherlands were able to make their own exhibition online using objects from six collections of Dutch museums. The Van Abbemuseum selected five of these exhibitions which are now actually exhibited in the museum. This resulted in a gallery with a unique character. From a secretary to a student, everyone tells their own story using art. Anne Kamphorst, a student doing a master’s degree in Heritage Studies, calls her exhibition Future Heritage: “During my study I became fascinated by the dynamics of the creation of heritage and the politics of memory. I became aware of how the symbolic value that people attribute to cultural objects and customs plays an important role in the development of the identity of individuals and collectives. For me the diversity of stories in Mix Match Museum illustrates that the museum is not a place to store the past, but somewhere that provides a context for the active and selective interpretation of art, culture and heritage in the present.” Anne Kamphorst Student for a Master’s Degree in Heritage Studies, doing work experience for the Prins Claus Fonds. Born in 1991, resident in Amsterdam
Mix Match Museum, Van Abbemuseum. Foto Peter Cox
Summer course The Collection Now (in Dutch) 28 – 30 July, 10.00 – 16.00h
Zomercursus De Collectie Nu 28 t/m 30 juli 2015, 10.00 – 16.00 uur In een korte maar intensieve cursus van drie dagen maak je kennis met de kunst van 1900 tot nu. Dit aan de hand van de collectie van het Van Abbemuseum en werken uit de tentoonstelling Een republiek der kunsten - Franse regionale collecties van hedendaagse kunst. Van 10 tot 16:00 uur volg je een afwisselend programma. We bekijken en bespreken kunstwerken en stromingen op zaal, je voert zelf korte opdrachten uit je leert hoe een expositie wordt samengesteld en begeleid.
Zomercursus in samenwerking met Domein voor de Kunstkritiek 11 t/m 13 augustus 2015, 10.00 – 16.30 uur Historie en actualiteit van de Van Abbe collectie “Kunst is niet het mooie ding waarop het woord kunstgenot van toepassing is, maar het is de reactie van de kunstenaar op de wereld om hem heen.” Aldus Edy de Wilde die als directeur van 1946 tot 1963 een belangrijke basis legde voor de collectie moderne kunst van het Van Abbemuseum. Maar wat is de waarde van deze collectie en is de reactie van deze kunstenaars nog relevant voor de wereld zoals die nu is? In deze summerschool onderzoek je met een groep kunstprofessionals de historie en de actualiteit van de Van Abbe-collectie. Ga voor aanmelden en meer info naar de website!
This short but intensive threeday course is an introduction to art from 1900 until today, based on the collection of the Van Abbemuseum and works from the exhibition A Republic of Art - French Regional Collections of Contemporary Art. The course offers a varied programme. We will look at and discuss works of art and art movements in the gallery, ask you to perform short tasks yourselves and we will explore how an exhibition is compiled and supervised. Summer course in collaboration with Domein voor de Kunstkritiek 11 – 13 August, 10.00 – 16.30h History and relevance of the Van Abbe collection “Art is not the pretty thing to which the notion of art enjoyment applies; it is the artist’s response to the world in which he lives.” This statement was made by Edy de Wilde who, as the Van Abbemuseum’s director from 1946 to 1963, laid the foundations for the museum’s contemporary art collection. But what is the value of this collection, and are the responses these artists formulated still relevant in today’s world? During this summer school you and a group of art professionals will explore the history of the Van Abbe collection and its relevance to our times. For more information and bookings, visit vanabbemuseum.nl
praktische informatie / practical information Gratis rondleiding Elke zondagmiddag om 12.00 uur vindt een gratis rondleiding plaats. Elke eerste zondag van de maand is er een speciale architectuurrondleiding. Aanmelden kan vanaf 11.00 uur bij de infobalie, maximaal 2 personen per aanmelding. De rondleiding is gratis, toegang voor het museum dient wel betaald te worden. Free tour Every Sunday afternoon at midday we organise a free tour. Every first Sunday of the month there is a special architecture tour. Register from 11 am at the Information Desk, maximum of two people per registration. The tour is free but you do need to pay admission to the museum. Minirondleiding De cicerone verzorgt dagelijks een aantal korte toelichtingen bij de tentoonstellingen. Deze minirondleidingen starten op de volgende tijden: di t/m za: 12.30 en 14.30 uur Iedere 1e donderdagavond van de maand: 19.30 uur zo: 14.30 uur Mini tour Every afternoon the cicerone does a couple of mini tours for visitors which provide additional informa tion about certain works of art that you are interested in. These explanations start at the following times: Tu - Sa: 12.30 and 14.30h Every 1st Thursday of the month: 19.30h Su: 14.30h Op de hoogte blijven van alle acties en activiteiten? Like ons op Facebook en volg ons op Twitter. To connect with the Van Abbemuseum like our Facebook page and follow us on Twitter.
Toegang Volwassenen €12 groepen >10 personen €9 Bibliotheekpas €9 Jongeren 13-18 jaar €6 Studenten €6 CJP-houders €6 Stadspashouders gemeente Eindhoven €6 Kinderen t/m 12 jaar gratis Museumkaart gratis Vereniging Rembrandt gratis ICOM-kaart gratis CIMAM-kaart gratis Vrienden van het Van Abbemuseum gratis Young Art Crowd (€17,50) gratis Familiepas (2 volw. en max. 3 kinderen tot 18 jaar) €18 De toegang tot de bibliotheek, de museumshop en het Karel 1 museumcafé is gratis. 1e donderdagavond van de maand vanaf 17:00 uur: gratis toegang. Admission Adults €12 Groups >10 persons €9 Library Card €9 Young people from 13-18 years €6 Students €6 CJP-card holders €6 Eindhoven city pass holders €6 Children 12 years and under free Museum card free Rembrandt association free ICOM-card free CIMAM-card free Friends of the Van Abbemuseum free Young Art Crowd (€17,50) free Family pass (2 adults and max. 3 children till 18 years) €18 Entrance to the Library, Museumshop and Karel 1 Museum Café is free. First Thursday evening of the month from 17.00-21.00: free of charge.
Van Abbemuseum Bilderdijklaan 10 – Eindhoven tel. +31 40 238 1000 info@vanabbemuseum.nl www.vanabbemuseum.nl
Openingstijden museum di - zo 11.00 – 17.00 uur 1e do van de maand 11.00 – 21.00 uur bibliotheek di - vr 11.00 – 17.00 uur gesloten in augustus Opening hours museum Tu - Su 11.00 – 17.00h First Thu of the month 11.00 – 21.00h library Tu - Fr 11.00 – 17.00h closed in august Colofon Uitgave: Van Abbemuseum Redactie: Hilde van der Heijden, Ilse Cornelis, Anastasia van Gennip, Mariët Erica Bijdragen van: Nick Aikens, Christiane Berndes, Inge Borsje, Jantine Claus, Ilse Cornelis, Diana Franssen, Marleen Hartjes, Loes Janssen, Steven ten Thije & Willem Jan Renders Grafisch ontwerp: 75B Drukwerk: Drukkerij Lecturis Copyright: Pictoright Van Abbemuseum Colophon Publication: Van Abbemuseum Editing: Hilde van der Heijden, Ilse Cornelis, Anastasia van Gennip, Mariët Erica Contributions by: Nick Aikens, Christiane Berndes, Inge Borsje, Jantine Claus, Ilse Cornelis, Diana Franssen, Marleen Hartjes, Loes Janssen, Steven ten Thije & Willem Jan Renders Graphic Design: 75B Printing: Drukkerij Lecturis Copyright: Pictoright Van Abbemuseum
Het Van Abbemuseum is een gemeentelijk museum en wordt structureel en incidenteel o.a. ondersteund door de BankGiro Loterij, Mondriaan Fonds en Stichting Promotors Van Abbemuseum
The Van Abbemuseum is a municipal museum and is supported structurally and incidentally by ao the BankGiro Loterij, Mondriaan Foundation, and Stichting Promotors Van Abbemuseum
De collectie nu wordt mede mogelijk gemaakt door BankGiro Loterij, Mondriaan Fonds, Stichting Promotors Van Abbemuseum en VSB fonds
The collection now is supported by BankGiro Loterij, Mondriaan Fund, Stichting Promotors Van Abbemuseum and VSB fonds
De tentoonstelling Same moment, two different memories wordt mede mogelijk door Stichting Niemeijer Fonds
The exhibition Same moment, two different memories is supported by Theodora Niemeijer Fund
Het Special Guests programma wordt mede mogelijk gemaakt door de deelnemers van de BankGiro Loterij
The Special Guests programme is supported by the partipants of the BankGiro Loterij
Een republiek der kunsten wordt georganiseerd in samenwerking met PLATFORM, de overkoepelende organisatie van de 23 FRAC’s in Frankrijk. Subsidiegevers zijn ministère de la Culture et de la Communication, Institut français, de Franse ambassade in Nederland, VSB Fonds en Fondation Hippocrène.
A Republic of Art is organised in collaboration with PLATFORM, the umbrella organisation of the 23 FRACs in France. Subsidisers are the ministère de la Culture et de la Communication, Institut français, the French Embassy in the Netherlands, VSB Fonds, and Fondation Hippocrène.
agenda juni – september lg ciaial gu u
NOG TE ZIEN STILL ON SHOW De Collectie Nu The Collection Now sinds / from 02.11.2013 Esther Tielemans Same moment, two different memories 18.04.2015 – 27.09.2015 Mix Match Museum 6 collecties, 6 musea, jouw tentoonstelling! 18.04.2015 – 20.09.2015 Carla Zaccagnini Elements of Beauty: a tea set is never only a tea set 18.04.2015 – 20.09.2015 Mikhail Karasik Colour is Optics 02.06.2015 – 25.09.2015 Ed van der Elsken Ed van der Elsken fotografeert het Philips NATLAB 06.02.2015 – 30.08.2015 ACTIVITEITEN ACTIVITIES
c
lg cia u
ts es
spe
lg ciaial gu u
e
Special Guests rondleiding in gebarentaal Iedere 1e zondag van de maand, 14.00 – 15.00 uur Special Guests Tour in sign language Every first Sunday of the month, 14.00 – 15.00h
c
lg cia u
ts es
spe
Bibliotheektentoonstelling Mikhail Karasik, Colour is Optics 02.06 – 25.09.2015 Library Exhibition
e
spe
A Republic of Art 27.06.2015 – 04.10.2015
ts es sts
ts es sts Special
spe
TENTOONSTELLINGEN EXHIBITIONS NIEUW / NEW
Guests rondleiding voor blinden en slechtzienden Iedere 2e zondag van de maand, 14.00 – 16.00 uur Special Guests tour for the blind and visually impaired Every second Sunday of the month, 14.00 – 16.00h Zomercursus De Collectie Nu 28.7 – 30.7.2015 Summercourse The Collection Now 28.7 - 30.7.2015 Zomercursus Actualiteit en historie Van Abbe collectie 11.8 – 13.8.2015 Summercourse Relevance and history Van Abbe collection 11.8 - 13.8.2015 FAMILIE / KINDEREN FAMILY / CHILDREN Theaterrondleiding De collectie nu 13.09.2015 & 27.09.2015 zie vanabbemuseum.nl voor meer info en reserveren! Theatrical tour The Collection now see vanabbemuseum.nl for more info and reservations! Kinderkunstclub Iedere zaterdag, 14.00 – 16.00 uur Children’s art club Every Saturday, 14.00 – 16.00h Familiekunstclub Elke 3e zaterdag, 14.00 – 16.00 uur Family’s art club Every third Saturday, 14.00 – 16.00h
Deze gegevens kunnen veranderen, kijk voor meer informatie op vanabbemuseum.nl. Details are subject to change. Check vanabbemuseum.nl for up to date information.
Gedurende de tentoonstelling Een republiek der kunsten proef je in het Van Abbemuseum meer dan alleen de Franse sfeer. Met dit Franse arrangement voor groepen wordt je als een koning onthaald. Het arrangement bestaat uit: - Entree voor het museum - Rondleiding door Een republiek der kunsten (desgewenst in het Frans) - Franse lunch in het Karel1 museumcafé - 10% korting op artikelen in de museumshop Kijk voor meer info en prijzen op: vanabbemuseum.nl During the exhibition A Republic of Art you can book a special guided tour package with a taste of France. This offer is especially for groups and consists of: - Entrance to the museum - Guided tour A Republic of Art (possible in French) - French lunch in Karel1 museumcafé - 10% discount on all products in the museumshop More info and prices: vanabbemuseum.nl
spe
spe