1OO%
LIANDRA LIANDRA SADZO
HEY LIEVE FANS, Wat een gek gevoel, je eerste boek in handen hebben! Er was natuurlijk al Het verhaal van Kyra, maar dit is het verhaal van Liandra en dat voelt toch heel speciaal. Velen van jullie heb ik de voorbije drie jaren al wat beter leren kennen als fans van D5R. Ik ontmoette jullie op fandagen, las jullie lieve, ontroerende of grappige berichtjes op de sociale media... Daarom dacht ik dat het wel leuk zou zijn dat jullie mij ook beter leren kennen dankzij dit boek. Hoe ik als kleine Liandra was, wie mijn familie is, hoe ik mijn eerste stapjes in de showbizz zette en hoe ik uiteindelijk de rol van Kyra in D5R kreeg. Zij is het personage aan wie ik zoveel te danken heb. Want ook al is D5R (bijna) een afgesloten hoofdstuk, ik heb zoveel mooie herinneringen die ik graag met jullie wil delen. De echte fans weten ook dat ik een grote plek in mijn hart bewaar voor Chili, het geboorteland van mijn mama. In dit boek neem ik jullie dan ook een paar keer mee naar Chili, zodat jullie ontdekken waarom dat land mijn hart gestolen heeft. Ik heb natuurlijk nog andere passies, zoals dansen en mode, en ook daarover vertel ik met plezier. En Liandra likes fotoshoots, dat wist je vast al. Ik hoop dat je geniet van de vele nieuwe foto’s in dit boek. Ik wil hier graag ook even een dankwoordje richten tot al wie mij geholpen heeft bij het schrijven en samenstellen van dit boek. Ik ben er heel trots op. Wie dit boek leest, leert de Êchte Liandra kennen. Heel veel lees- en kijkplezier! Liefs
4/
//5
113
LIANDRA
9
LITTLE
UP-CLOSE &
LIANDRA
PERSONAL
29 IN DE
SPOTLIGHTS
VOOR AL MIJN
IJVER: D5R
bla bla bla bla
MET
LIANDRA OP DE
165 87
HOE IK DENK
OVER...
6/
153
CATWALK
73
#CHILIANDRA
BEAUTYQUEEN L.
57
BELOOND
123
DANCING QUEEN
/7
LITTLE
LIANDRA
TERUG NAAR MIJN KINDERJAREN
Met Robbe de hond
‘
Met ribbeke
G
ij zijt toch een specialleke hoor!’ Hoe vaak heb ik dat al niet gehoord. Blijkbaar was ik al ‘een specialleke’ van bij mijn geboorte, want op 15 juni 1999 ben ik ter wereld gekomen met één volgroeid tandje. Naar het schijnt is de kans dat dit gebeurt 1 op 2000. De dokters hadden dit alleszins nog nooit zelf gezien. Ze vonden het dan ook superinteressant en namen foto’s van mij en mijn kleine, witte tandje. Mijn eerste fotoshoot en ik was nog maar een dag oud! Volgens mijn mama en papa kon ik als baby al heel goed ‘acteren’, want als ik mijn zin niet kreeg, kneep ik mijn ogen keihard dicht om er toch maar een traantje uit te kunnen persen. En dat lukte echt! Ik denk dat ik toen de techniek van het nephuilen heb geleerd. Op school hoor ik weleens: ‘Hoe doe je dat eigenlijk, zo vlug nephuilen?’ Sommige van mijn D5R-collega’s moeten speciale trucjes gebruiken of lang wachten om een paar traantjes tevoorschijn te toveren, maar ik gebruik gewoon mijn baby-trucje en begin onmiddellijk te huilen.
BLIJKBAAR WAS IK AL ‘EEN
SPECIALLEKE’ VAN BIJ MIJN GEBOORTE, WANT OP 15 JUNI 1999 BEN IK TER
WERELD GEKOMEN MET EEN TANDJE.
little liandra
//11
Mijn eerste voetstapjes zette ik ALS PEUTER letterlijk op mijn eerste verjaardag. Om die te vieren ging ik met mijn GING IK UIT DE BOL mama, papa, oma en opa naar de speeltuin achter ons huis in de OP DE LIEDJES VAN Sint-Andriesstraat in Antwerpen. DE TELETUBBIES. Volgens mijn mama stond ik opeens recht uit de buggy, begon ik te stappen en stopte ik niet meer. Mijn oma moest echt achter mij aan hollen om me te vangen, want ik wilde niet meer opnieuw in mijn buggy zitten. Stappen was zoveel leuker! Zo leuk dat ik de ‘ontsnappingskoningin’ werd genoemd. Ook al was ik echt goed vastgemaakt, ik slaagde er blijkbaar elke keer in om me opnieuw los te maken en te gaan lopen. En dan moest iedereen mij proberen te vangen, wat ik eigenlijk nog leuker vond!
Samen met mijn jeugdidool Kristel van K3
Mijn eerste danspasjes volgden vrij snel. Als peuter ging ik uit de bol op de liedjes van de Teletubbies. Dat zijn die gekke, gekleurde poppetjes die niets zeggen, de gekste dingen meemaken en in een groene molshoop wonen in Teletubbieland. In die tijd bestonden er alleen maar videocassettes van de Teletubbies. Mijn ouders hebben die duizenden keren voor mij moeten afspelen. En ik maar als een gek staan dansen samen met Tinky Winky, Dipsy, Laa-Laa en Po. Later werd ik fan van K3. Ik vond Karen, Kristel en Kathleen de max!
Mijn eerste concert dat ik ooit heb gezien, was van K3 op de Grote Markt in Antwerpen. De hele nacht heb ik wakker gelegen, want ik zou eindelijk mijn jeugdidolen zien. Ik kon niet wachten! Het was toen mijn grote droom om samen met hen te kunnen dansen. En je ziet, dromen komen uit! Want een paar jaar geleden danste ik met Kathleen in haar videoclip en onlangs heb ik gezellig liggen praten met Kristel op de Ketnet Kick-off. . Nu alleen Karen nog.
12/
little liandra
//13
Ik speelde ook graag kapstertje. Ik knipte ijverig al het haar van mijn poppen af. Het was minder leuk dat hun haar niet meer terug groeide. Beautysalon spelen was ook een van mijn favoriete bezigheden. Ik had een beautysetje gekregen met lippenstift, eyeliner, blusher en noem maar op. Mijn mama en oma moesten dan in mijn geïmproviseerde beautysalon komen zitten, en ik maakte hen ‘mooi’. Hun ogen schminkte ik felblauw en hun lippen felrood, dan nog een paar ‘coole’ krulspelden in hun haar en we konden samen gaan shoppen op de Meir in Antwerpen. Ik vond het de max, maar mijn oma en mama vonden het iets minder leuk om als twee slecht geschminkte clowns op de Meir rond te lopen. Als peuter vond ik het al keitof om te acteren. Mijn mama en oma hadden een grote verkleedkist voor me gemaakt. Er zaten allemaal leuke spulletjes in. Zo zat er een roze prinsessenjurk in met bijbehorende roze hakjes. En daar liep ik dan heel de dag op rond tot ik een paar keer serieus op mijn gezicht ben gegaan. Daarna had ik ineens genoeg van die hakjes. In mijn verkleedkist zat een toverstok. Dan toverde ik mijn mama en papa weg. Die gingen zich dan verstoppen in een kast en mochten pas opnieuw tevoorschijn komen als ik hen terug toverde. Ze hebben soms echt lang in die kast gezeten. Ik heb die goocheltruc ook eens uitgehaald in de IKEA in Wilrijk. Toen ik er met mijn mama en papa was, heb ik me in een kast verstopt. Mijn mama en papa werden gek, want ze vonden mij niet en dachten dat ik ontvoerd was. Na meer dan twee uren zoeken, samen met het personeel van de winkel, hebben ze mij uiteindelijk in die kast gevonden. Ik vond het een keileuk spelletje, maar mijn mama en papa konden er toen echt niet mee lachen. Ik wel. Achteraf bekeken was het duidelijk, ik ben geboren voor de showbizz. Het duurde dan ook niet lang voor ik mijn eerste stapjes in die richting zette. Maar eerst wil ik je toch nog wat vertellen over mijn familie.
14/
little liandra
//15
MIJN FAMILIE
Met mijn oma Bélgica en tante Lanne
Rapel meer in Chili
Met mijn mama in de zoo in Santiago
met opa Bélgica
Ik en mijn broer Met oma Chili
Met mijn neven in Chili
Met mijn voeten in de Stille Oceaan
16/
M
ijn mama heet Alejandra en komt uit Villa Alemana in Chili in Zuid-Amerika. Ze is daar geboren, maar toen ze 13 was, is ze samen met mijn grootouders (we noemen ze altijd oma en opa Chili) naar België gekomen. Ze zijn uit Chili gevlucht omwille van de gruwel onder de dictatuur van Pinochet. Die had in 1973 een bloederige staatsgreep gepleegd, en in Chili een militair bewind geïnstalleerd.
Soms vertelt mijn mama verhalen uit die periode. Zo is zij eens mijn oma Chili kwijtgeraakt op de markt in de havenstad Valparaíso. Ze was er samen met haar mama inkopen aan het doen, toen er plots protesten uitbraken tegen de politie. Die reageerde door traangas en rookbommen in de menigte (waar zij dus ook stonden) te gooien. Mijn mama hield de hand van mijn oma heel stevig vast, maar doordat de andere mensen zo hard tegen elkaar begonnen te drukken en weg te lopen, kon zij haar hand niet meer vasthouden en raakte ze mijn oma kwijt in de complete chaos. Ze vertelde me dat ze echt in paniek was! Want ze zag niets meer door de rook, haar ogen deden verschrikkelijk veel pijn door het traangas, ze hoorde geweerschoten van de politie en wist echt niet waar haar mama was. Gelukkig hebben ze elkaar teruggevonden en zijn ze snel van de markt weggelopen en naar huis gevlucht. Het was toen geen leuke periode in Chili. Nu nog vinden ze in het noorden van Chili, in de Atacamawoestijn, lijken terug van vermiste personen onder het regime van Pinochet. Mijn mama kent ook persoonlijk mensen die op een gruwelijke manier gefolterd werden. Echt verschrikkelijk als ik dat allemaal hoor. Dus zijn ze naar België gevlucht. Haar zus, mijn tante Maggie, is in Chili achtergebleven, want zij was toen juist getrouwd en bleef bij haar man. Mijn mama vond het echt verschrikkelijk om haar grote zus te moeten achterlaten.
little liandra
Met opa Chili
//17
Ik zou het me niet kunnen voorstellen dat ik mijn broertje zou moeten achterlaten en niet weten wanneer ik hem ooit zou terugzien.
ZE ZEGGEN DAT IK DE DANS- EN ACTEERGENEN VAN
Mama en haar ouders arriveerden in België in de winter. Ze vertelde me MIJN MAMA HEB. dat ze zich nog goed kon herinneren hoe ze in een veel te dun regenjasje en plastic regenlaarsjes door de koude en natte sneeuw naar school moest stappen. Daar zat ze dan alleen op een bankje, want niemand verstond haar omdat ze geen Nederlands sprak. Het ergste van al was dat de kinderen haar toen ook nog begonnen te pesten en uitlachen. Ik vind dat heel erg voor mijn mama, want ik ben zelf ook een tijdje gepest geweest en ik weet dat het verschrikkelijk veel pijn doet. Ik besef ook maar al te goed hoe zwaar al die vluchtelingen van nu het moeten hebben en wat zij allemaal moeten meemaken, zoals mijn mama toen.
Ze zeggen dat ik de dans- en acteergenen van mijn mama heb. Zij heeft vroeger fotomodellenwerk gedaan en stond dus regelmatig zelf voor de camera. Zo vertelde ze me eens dat ze in Antwerpen achtervolgd werd door een man. Zij zat op de fiets. Toen mijn mama harder begon te trappen, begon die man harder te lopen om haar toch maar te kunnen inhalen. Creepy! Het bleek dat hij de eigenaar was van een bekend juwelenmerk dat op zoek was naar een model voor een reclamecampagne. Hij was zo geïntrigeerd door haar diepdonkere ogen dat hij vroeg of mijn mama model wilde zijn. Ze hoefde er niet lang over na te denken en stemde toe. Onlangs heb ik nog die foto’s van haar in bekende modebladen teruggezien. Ik ben blij dat ik de ogen van mijn mama heb.
18/
Ze was ook danseres, zoals ik. Maar eigenlijk kan iedereen in Zuid-Amerika keigoed dansen. Dat wordt daar echt letterlijk met de paplepel ingegoten. Overal waar ze kunnen, zetten de Chilenen muziek op en begint klein, groot, jong en oud te dansen op salsa, merengue en bachata-deuntjes. Ik vind dat super en ik ben blij dat ik dat Zuid-Amerikaans dansritme van mijn mama heb geërfd, en niet het danstalent van mijn papa. Sorry dad! Mijn papa heet Serge. Hij is Belg en heeft mijn mama leren kennen toen hij zeventien was. Zo oud ben ik nu ook. Hij was twintig en mijn mama negentien jaar toen ze trouwden. Wel jong vind ik persoonlijk, want dat zou willen zeggen dat ik binnen twee jaar al zou trouwen! Dat zie ik toch niet meteen gebeuren. Ik ben niet de reden waarom ze zo vroeg zijn getrouwd , maar wel mijn oma en opa Chili. Zij hadden na een paar jaar in België te hebben gewoond, de beslissing genomen om terug naar Chili te gaan. Daar was het ondertussen rustiger geworden omdat de dictatuur voorbij was. Mijn papa vertelt me soms dat het niet makkelijk was voor hem en mama, want ze waren jong en studeerden nog, maar ze waren wel al getrouwd en moesten dus financieel voor zichzelf zorgen. Gelukkig waren er mijn oma en opa Bélgica. Mijn ouders hebben lang bij hen ingewoond, dus ze hoefden geen huur te betalen. Mijn papa speelde ook voetbal. Op een bepaald moment was hij zelfs semiprofessioneel voetballer bij Beerschot, de ploeg waarvan ik zelf grote supporter ben! Met het voetballen verdiende mijn papa wat geld. Daarmee konden mijn ouders hun studies en al hun andere onkosten betalen. Wel leuk als je betaald wordt om je hobby uit te oefenen. Mijn papa is zelfs Rode Duivel(tje) geweest op 13-jarige leeftijd! Een tijdje geleden is een cameraploeg van de Nederlandse televisie hem bij ons thuis komen interviewen. Hij is namelijk een van die Rode Duiveltjes die de voormatch speelden en getuige waren van
little liandra
//19
het Heizeldrama in 1985. Dat is een van de grootste rampen in de Belgische voetbalgeschiedenis. Voor de finale van de Europacup (nu Champions League) tussen het Engelse Liverpool en het Italiaanse Juventus braken rellen uit toen de Liverpoolfans het neutrale vak met fans bestormden. Dat was voornamelijk met supporters van Juventus gevuld. Er brak paniek uit, en mensen begonnen te duwen, dringen en elkaar te vertrappelen. In het tumult kwamen 39 mensen om het leven en raakten ongeveer 400 supporters gewond. Als ik in Brussel moet zijn voor opnames en we langs het nationaal voetbalstadion rijden, vertelt mijn papa er soms verhalen over. Dat hij op het voetbalveld stond en zag hoe de supporters verpletterd werden tegen een muur van het stadion. Die stortte in door de grote druk, waardoor er mensen bedolven werden en stierven. Ook herinnert hij zich dat ze moesten vluchten naar de kleedkamer. Op een bepaald moment werd er een draagberrie met een zwaargewonde, helemaal bebloede en schreeuwende supporter naar binnen gedragen. Of hoe hij zich als kind een weg moest banen tussen de vele supporters die in de gang lagen met blauwe gezichten, opengesperde ogen en opgezwollen buiken. Hij besefte toen niet dat deze supporters gestikt en dus overleden waren. Dit moeten echt wel verschrikkelijke taferelen zijn geweest.
‘
MIJN NAAM LIANDRA SADZO
IS EEN MIX VAN BEIDE CULTUREN VAN MIJN OUDERS.
20/
’
Mijn papa speelt ook een kleine rol in de film van D5R. Ze zochten iemand die een kostuum had, een presentatie kon geven en met een hond kon wandelen. Ocharme, populair zal hij er wel niet mee worden, want hij vertolkt de rol van meneer De Sleghte. Goed geraden: hij speelt de slechterik in de film tegen wie Wout, Vincent, Leyla, Amber en Kyra protesteren omdat hij het park wil veranderen in een boven- en ondergrondse parkeergarage. Het was wel raar om zo ineens met mijn papa op de set te staan, maar ik vond het superleuk dat ik samen met hem in deze keitoffe en spannende film van D5R mocht spelen. Mijn naam ‘Liandra Sadzo’ is een mix van beide culturen van mijn ouders. De voornaam ‘Liandra’ is een combinatie van de Europese naam Lianne en het Zuid-Amerikaans achtervoegsel -andra. Mijn mama heet Alejandra en mijn opa, oom en neefje heten alle drie Alejandro, wat het soms wel ingewikkeld maakt. Mijn achternaam ‘Sadzo’ is niet Italiaans, Spaans of Roemeens zoals velen denken: het is de naam van een klein dorpje in Wallonië waar de familie van mijn papa vandaan komt. Ik ben er een paar jaren geleden eens geweest en het is wel een mooi dorpje met een paar boerderijen, koeien en kippen. Wel tof om zo je achternaam op een wegwijzer te zien staan! En dan is er nog mijn ‘kleine broerie’ Tomás. Hij is 13 jaar oud en ik ben gek op hem! Ook al is hij bijna even groot als ik. We schelen vier jaar met elkaar, maar we komen keigoed overeen. Soms maken we weleens ruzie, maar ik zou hem voor geen geld ter wereld kunnen missen. Het is raar dat wij zo goed met elkaar kunnen opschieten, want we hebben een totaal verschillend karakter. Hij is meer het rustige type dat zich niet te vlug druk maakt, terwijl ik meer eens extreem durf te reageren. Hij is ook echt totaal niet bezig met mode of zich mooi maken. Als niemand iets tegen hem zou zeggen, zou hij gerust naar school durven te gaan in zijn pyjama, ongekamd en ongewassen. Terwijl ik er zelf echt piekfijn wil uitzien als ik de deur uitga. Ik
little liandra
//21
xxx
denk dat ik het moeilijk ga hebben als hij een vriendinnetje heeft. Ik mag er niet aan denken! Maar dat gaat volgens mij nog wel even duren als hij zich niet wast, zijn haar niet kamt of de hele dag in zijn pyjama blijft rondlopen. Mijn broertje is enorm fier op zijn grote ‘zussie’. Hij is echt bezorgd om mij en is mijn vertrouwenspersoon. Ik kan hem alles vertellen. Hij heeft eigenlijk veel weg van ons hondje Tobi, waar ik ook stapelgek op ben. Hij is een echte speelvogel en maakt mij altijd blij, ook als ik het even moeilijk heb. Dan kruipen wij samen in de zetel (wat eigenlijk niet mag van mijn ouders), maar dan knuffelen wij en weet ik dat alles weer goed komt. Wel grappig dat een van mijn tegenspelers in D5R ook Tobi heet. Volgens mijn broertje is Tobi ‘het beste verjaardagscadeau dat hij ooit heeft gekregen’! Trouwens, mijn broertje is niet geboren in België, maar wel in Chili waar ik zelf twee jaar heb gewoond. Over mijn avonturen in Chili lees je meer in het volgende hoofdstuk.
cuteness overload
22/
real love!!
CHILI, MIJN TWEEDE LAND
T
oen ik drie jaar was, namen mijn ouders de beslissing om twee jaar in Chili, het geboorteland van mijn mama, te gaan wonen. Dat was een ongelooflijke ervaring! Ook al was ik nog vrij jong, ik herinner me er nog veel van. Zo weet ik nog dat ik bij het vertrek in België heel verdrietig was, want ik moest mijn lieve oma en opa Bélgica achterlaten. Maar ze beloofden me dat ze die zomer bij ons in Chili op vakantie kwamen, dus was ik al wat meer gerustgesteld. Letterlijk aan de andere kant van de wereld ging ik dan weer mijn oma en opa Chili terugzien, en ook mijn neefjes en nichtjes, en daar keek ik dan weer enorm naar uit. Chili ligt in Zuid-Amerika onderaan links op de wereldkaart. Het is een zeer smal maar heeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang land. Het westen van Chili grenst aan de Stille Oceaan, het oosten aan het prachtige Andesgebergte. Het is maar drie uurtjes rijden van west naar oost, dus je kan gerust eerst in de oceaan gaan zwemmen om dan drie uren later in de Andes te gaan skiën. De afstand tussen het noorden en het zuiden van Chili is zo ver als de afstand tussen Brussel en de Noordpool! In het noorden heb je de Atacamawoestijn, de droogste woestijn in de wereld – zelfs droger dan de Sahara. In de Atacamawoestijn vind je het grootste astronomische project ter wereld, dat de sterren en planeten bestudeert en ons heelal afspeurt naar bijvoorbeeld buitenaardse wezens. Stille Oceaan
24/
Brazilië
Argentinië
Chili
little liandra
//25
Wist je dat de meeste getuigenissen van mensen die aliens hebben gezien uit Chili komen? De reden is dat de lucht in het noorden van Chili heel helder is en je er dus beter de sterren, planeten of ja, wie weet, aliens kan zien.
In het zuiden heb je dan weer het ongerepte Patagonië dat bekendstaat voor zijn prachtige meren en vulkanen. Ik kan me nog herinneren dat we met onze auto bijna vastzaten op zo’n vulkaan. Mijn papa moest een hele grote aanloop nemen met de auto om tegen een hoge snelheid op de vulkaan te rijden om dan juist op de top van die vulkaan te kunnen geraken. Dat was wel spannend! Het was naar mijn gevoel altijd goed weer in Chili. De zon scheen er elke dag! Ik stond op met de zon en ging ermee slapen. Wij woonden in de mondaine kuststad Vina del Mar, met een prachtig uitzicht op Valparaíso, een van de mooiste havensteden in Zuid-Amerika. Deze stad staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De huisjes zijn in felle kleuren geverfd en liggen op verschillende steile heuvels die uitkomen in de Stille Oceaan. Ze vormen een soort van amfitheater waar vele cruiseschepen aanmeren. ’s Avonds is het echt prachtig om te zien. Het is net kerstverlichting die over de heuvels ligt. Voor ons appartement, op nog geen 500 meter, lag de Stille Oceaan. Het geluid van de golven was zalig rustgevend om bij in slaap te vallen. Regelmatig vlogen er dan ook pelikanen voorbij mijn slaapkamer. Het was heel leuk om er te wonen. Na school gooide ik mijn boekentas in de hoek en deed ik mijn badpak aan om ofwel in de oceaan ofwel in het zwembad te springen. Ik was een echte waterrat en vond het zalig!
26/
Ik kan me ook nog goed herinneren dat er steeds vrienden of familieleden bij ons CHILI IS thuis waren of wij bij hen. En dan ging de muziek op en de barbecue aan. In Chili ECHT WEL CHILL! heb ik geleerd dat echte vrienden en familie zeer belangrijk zijn in je leven. Niet alleen je mama, papa, broer, zus, oma en opa maar ook je tías (tantes), tíos (ooms) en primos (neven en nichten). Mensen die er altijd zullen zijn voor je, ook al woon je duizenden kilometers ver van elkaar. Ik mis ze wel, mijn familie in Chili. Toen ik vijf jaar was, zijn we teruggekeerd naar België. Dat was opnieuw een heel moeilijk en emotioneel zwaar moment, want ik moest weer afscheid nemen van de mensen die ik zo graag zag. Maar ik wist ook dat ik mijn andere familie zou terugzien. In het begin had ik wel grote aanpassingsmoeilijkheden toen ik in België was. Ik moest weer Nederlands in plaats van Spaans praten, dikke warme jassen in de plaats van mijn badpak dragen en nieuwe vrienden maken op school. Ik ben er eigenlijk nog niet echt uit of ik het nu leuk vind om van twee totaal verschillende werelden te houden (en erin te wonen). Enerzijds vind ik het erg dat mijn familie nooit echt allemaal samen kan zijn op één plek en tijdstip, anderzijds vind ik het wel spannend om zo van wereld te kunnen veranderen. We gaan dan ook regelmatig op vakantie naar Chili. Meestal als het hier in België winter is, want dan is het in Chili zomer. Dus als het in België sneeuwt, lig ik op het strand in Chili. En dan denk ik: Chili is echt wel chill.
little liandra
//27
IN DE
SPOTLIGHTS
MIJN EERSTE STAPPEN IN DE SHOWBIZZ
EIn die dansschool is mijn showbizzsprookje begonnen.
r was eens... een supercoole dansschool in Berchem: Danzateljee.
Onder leiding van Bart Van Oost (producer bij FABRICMAGIC en danschoreograaf voor onder andere Ketnet en Disney Channel) en Nicky Vernieuwe (lesgever en zaakvoerder van Danzateljee en voormalig jurylid van So You think You Can Dance) leidde mijn prille liefde voor dans naar de eerste stappen in de wondere wereld van de showbizz. Door Bart en Nicky heb ik heel wat leuke optredens kunnen doen in binnen- en buitenland, met verschillende bekende nationale en internationale sterren. In dit hoofdstuk vertel ik jullie daar meer over. Zonder Bart en Nicky had ik nooit gestaan waar ik nu sta. Ik ben hen dan ook ontzettend dankbaar voor al de energie, tijd, vertrouwen en steun die ze me gegeven hebben, ook in moeilijke tijden. Dikke, dikke kus aan Bart en Nicky. Love you!
Samen met danschoreograaf Bart Van Oost.
Met Danzateljee deed ik mee aan danskampioenschappen. Mijn eerste Belgische kampioenschap was in Roeselare. Ik was toen 8 jaar. Samen met mijn ouders ben ik daarnaartoe gereden. Ik dacht echt dat we in het buitenland zaten, want het was zรณ lang rijden. We kwamen aan in een sportzaal met in het midden een gigantische dansvloer. Ondertussen waren er al enkele danswedstrijden bezig. De supporters gingen uit hun dak! Ik vond het allemaal indrukwekkend. Eerst moest ik mijn nummer gaan halen: 1308. De juryleden kiezen op basis van dat nummer wie er verder mag naar de volgende ronde. Het nummer werd met speldjes aan mijn T-shirt vastgemaakt. Ik had samen met mijn mama een keicoole outfit met een superleuke pet en sneakers gekozen. Toen al was ik met mode bezig en wilde ik er altijd cool uitzien. Plots werd het nummer 1308 afgeroepen en was het dus aan mij om te gaan battlen tegen meer dan dertig andere dansers. Het liedje kende ik helemaal vanbuiten, maar toen de muziek startte, was ik echt onder de indruk. Die andere kids konden allemaal zo goed dansen! Niet normaal! En wat ook wel
30/
in de spotlights
// 31