Stephan Kleefstra: ‘Goede eerste stap om evenement PC aan te pakken’

from van Wad tot Stad | 2022 | 31 - PC

‘Gjin ballen mear oer de boppe graach!’

Stephan Kleefstra, van kaatsvedette naar uitbater van De Kleine Beurs in Franeker ‘Goede eerste stap om evenement PC op te pakken’

FRANEKER - Een lange horecatafel van veertig meter wordt tijdens de PC gedeeld door vijf kroegbazen, onder wie Stephan Kleefstra van De Kleine Beurs. De andere vier zijn De Tapperij, De Bogt fen Guné, Pépé en De Doelen. ,,Een goede eerste stap om PC als gezamenlijk het evenement aan te pakken.’’ Ooit was Kleefstra een van de hoofdrolspelers op It Sjûkelân en behaalde na een zinderende PCfinale een tweede plek. ,,Alweer 33 jaar geleden. Je voelt je hetzelfde, maar waar blijft de tijd.’’ TEKST: SYBE JOOSTEMA

Het is een gezellig schemerig met diverse kleine lichtbronnen, zoals in een kroeg als De Kleine Beurs verwacht mag worden. Met zijn mobiele telefoon zet hij de muziek iets zachter. ,,Een oud café met de techniek van nu, dat verwacht je misschien niet hé’’, lacht hij. In de verte staat een biljart. ,,De animo daarvoor loopt iets terug, maar zo’n biljart past hier, net als de muziek van de zestiger, zeventiger, tachtiger jaren. Mensen waarderen die gezelligheid.’’

Het is een mooi en gepast ingericht bruin café. Op een van de wanden is een zwartwit foto van publiek bij de PC megagroot te zien. Dat zijn de mensen achter het hek, die de kaarten destijds niet konden betalen. Kleefstra is trots op het café dat hij runt met echtgenote Angela. Zijn drie dochters Iris, Emma en Merel springen tijdens de PC ook bij. De eerste twee dochters van zijn eerste echtgenote Renske. Zij kwam plotseling te overlijden. Met Angela kreeg hij dochter Merel. ,,De meiden staan straks allemaal naast Angela om mee te helpen bij de lange tafel van de PC. Prachtig vind ik dat. Daar kan ik van genieten. Ik sta op die dag wat op de achtergrond en ga met wat echte vrienden uit de kaatswereld praten.’’

Kaatsloopbaan

Kort maar heftig! Daarmee wordt het kaatsavontuur van de geboren Huizumer Stephan Kleefstra misschien wel het best getypeerd. De eigenzinnige opslager was de nachtmerrie voor sommige perkspelers, met een compleet nieuwe opslagtechniek die een totaal onvoorspelbare duikende opslagbal voortbracht. ,,Dat was puur toeval hoor. De bal raakte bij mij altijd de hand op twee plekken. En ik was niet de enige, ook Joop Bierma experimenteerde daarmee. Ik raakte de bal bij de muis en de topjes van de vingers van de opslaghand. Daarmee kreeg de bal een heel apart effect mee. Mijn vingertoppen waren soms donkerrood en pijnlijk van die opslag. Dan deed ik er tape omheen. Toen ik dat een keer had uitgelegd, ontstond er min of meer een rel. Tweemaal raken op een hand zou niet mogen, die tape ook niet. Maar dat was niet waar te nemen of te volgen. Het was bepalend in mijn spel aan de opslag en datzelfde gold ook voor Joop.’’ Het tweetal werd op dat punt gezien als alternatieve kaatsers in een verder vrij traditioneel kaatscircus. Ze gaven geen krimp en zorgden vaak voor een weergaloze kaatsshow vanuit het opslagvak, ook op It Sjûkelân. ,,Was ik niet zo wispelturig geweest in mijn spel, had ik er wel veel meer uit kunnen halen. Maar ik had er ook wel weer vrede mee dat het niet zolang duurde, een tweede plek op de PC was ook mooi. Al wil je natuurlijk wel winnen.’’ Maar er waren ook randzaken die hem tot nadenken stemden en soms een beetje opsternaat maakten. ,,Bedachten ze plotseling dat alle kaatsers een coopertest moest halen, bijna als een soort voorwaarde om te mogen kaatsen. Om het kaatsen op een hoger niveau te brengen. Daar hielden mannen als Jan de Groot en Durk van der Leest zich dan mee bezig.

Door tussenkomst van Flip Soolsma haalde ik die test. Maar daar werd ik wel een beetje dwars van. ‘Zet twee hoofdklassers hier in een perk en ik sla ze om, daar gaat het toch om in het kaatsen’, riepi ik dan. Ik vond het klinkklare onzin.’’ Toch beleefde Stephan Kleefstra mooie hoogtepunten in zijn korte kaatsloopbaan. ,,Bij de jongens stond ik ook nog in het perk. Die dubbelfunctie vond ik prachtig. Later ging ik mij specialiseren in de opslag, omdat ik dan eerder bij de top van het kaatsen mee kon doen. Dat perkspel heb ik toen wel gemist.’’ De finale van de PC van 1989 tegen Joop Bierma staat hem nog helder voor ogen. In de finale etaleerde het duo de onnavolgbare manier van opslaan. Het werd een thriller van de eerste orde met 5-5 en 6-2 op de telegraaf. Smullen voor het publiek en tot afgrijzen van een aantal kaatsers die deze techniek verfoeiden. Met Sake Porte en Hotze Rusticus aan zijn zijde sloeg Bierma toen weergaloos op, wat Stephan Kleefstra aan de andere kant ook deed, maar het partuur kwam met Anne Spijkstra en Sietse van der Meer kwam net te kort.

Drie bovenslagen van Sake Porte op de opslag van Spijkstra leiden bij 5-5 in eersten de nederlaag in. Vakgenoot Bierma was van hetzelfde kaliber als Kleefstra en net als hem een soort kaatshippie in een nogal degelijk gezelschap, zo voelde Kleefstra dat.

Stephan Kleefstra is maar betrekkelijk kort kaatser geweest, en ziet het ook meer als ‘spultsje’ dan een echte sport. ,,We moeten meer naar authentieke kaatsers op het veld. Kaatsers die het volk aanspreken. Professionalisering van een kleine sport is namelijk een gevaar. Je zag dat bij het peloten in België. Het publiek blijft daar weg. En soms heb ik bij het kaatsen ook wel zo’n gevoel. Bij een partij bij LKC zaten zomaar duizenden mensen rond het veld. Nu is alleen de PC nog heel goed bezet en loopt de publieke belangstelling voor mijn gevoel elders sterk terug. Profs zullen we nooit worden, en het publiek komt toch voor de volkshelden.’’

Initiatieven

Als ondernemer in de horecabranche juicht hij de nieuwe initiatieven in samenwerking met de horeca bij de komende PC toe. ,,Het podium halverwege de Dijkstraat staat na de PC op It Sjûkelân gericht. Ik snap wel dat er voor de oudere garde en anderen een plek zoals het groot terras op de Breedeplaats wordt ingericht. Daar kan dan nagepraat worden.’’ Dat is volgens hem tegelijkertijd ook een terechte zorg van het evenement: jongeren interesseren, de toekomst van het evenement zeker stellen. De animo om bij de PC te gaan kijken, is nog goed. De tribunes zijn uitverkocht.

Maar kijkend naar de terugloop van leden binnen de sport, vindt Kleefstra het wel gerechtvaardigd dat er actie wordt ondernomen. ,,Tegelijkertijd is het van belang dat kaatsen haar authenticiteit bewaart om mensen ervoor te blijven interesseren.’’

Kleefstra ziet ernaar uit zijn kaatsvrienden op de PC weer te zien. Hij glimlacht: ,,Weet het niet of het er veel zijn, maar het zijn wel goede vrienden.’’ Na zijn kaatsloopbaan was hij even bij Tollenbeek in België actief. Na een ernstig auto-ongeluk daar hield hij het kaatsen verder voor gezien en ging hij in de horeca werken.