Καημός
Yearning
Πάλε μάχουμαι να θυμηθώ τα μμάθκια σου,
αφου έν είσαι δαμέ. Τζιαι τα όμορφα τα μονοπάθκια σου,
που επερπατούσαμεν.
Once again I am trying to recall your eyes,
since you are not here, and your lovely footpaths,
which we used to walk together.
Επεθύμησά σε, την καρκιάν μου’έλα σάσε.
I have missed you – come, mend my heart.
Εν έχω πκιον άλλην υπομονή λαλώ σου,
μες την μοναξιάν, να ζιω’εβαρέθηκα.
Τζιαι θέλω ν’άρτω να σταθώ ομπρός σου,
αφού δίχα σου, ούλλα’εν ψεύτικα.
I can’t be patient any more,
my loneliness is wearisome. I want to stand before you,
because without you, all else is false.
Αχ να’εστρέφουμουν στην όμορφη σου θάλασσαν,
να θορώ τα τζύμματα. Να γεμώννει η καρκιά μου που εχάλασα, με χαρές τζι’όι κρίματα.
Oh, if I could return to your lovely sea
to look on the waves and joy would take the place of sorrow
in this heart I have wrecked.
Πότε’εν να βρεθούμεν, τζιαι να αγκάλιαστούμεν;
When will we meet and embrace?
Τη δύνατην αγάπη σου φοούμαι εν να χάσω,
έλα τζι’εσού κοντά, μόνον α’θέλεις.
Ν’ανταμωθούμε να σε δω να πνάσω,
ίντα θέλω’εγιώ, εσού ξέρεις.
I am afraid to lose your powerful love,
come close to me, if you wish. In our meeting I find respite,
you know what it is I crave.
Εν έχω πκιον …
I can’t be patient …
Τη δύνατην …
I am afraid to lose …
Της ζωής μου, ελα να λλιάνεις τον καημό.
Come, ease the yearning of this life of mine.