Avinjo
rakonto de Ruhşen Doğan Nar el Turkio
P
anjo, mi havas kanceron. Tiel diris al mi la nenio timinda; do estas nenio por kuracistoj, kiuj hodiaŭ venis al la infanvartejo. ĉagreniĝi. Resume, vi ne ploru." Cetere, mi decidis panjo: mi fariĝos kuracisto, Vidante ŝian avinon plori, la okuloj de kiam mi plenkreskos.” Irem pleniĝis je larmoj. Ŝi kuris al sia avino kaj forte brakumis ŝin. “Avinjo, ne ploru, nenio okazos al mi. Mi fartas sufiĉe bone. Kredu min! Mi havas nenion. Mi ĵus ricevis kanceron, jen ĉio,” ŝi diris. Kisante kaj flarante sian nepinon, Hatice ekstaris tenante la manon de sia filino. Ŝi estis preskaŭ rekonsciiĝinta. "Pardonu min," ŝi diris ridetante. Ŝi viŝis per la mano siajn larmojn, kiuj kolektiĝis inter la sulkoj sur ŝiaj vangoj. "Kiam kancero estas menciita, mia menso reiras al la pasinteco dummomente. Pardonu min, miaj La kvinjaraĝa Irem lasis antaŭ la pordo sian infanoj, estas malfacile esti maljuna. La kapo iras tien malgrandan mansakon, enhavantan nur pilolojn kaj kaj reen de tempo al tempo. La pasinteco kaj la personajn prizorgajn objektojn. Skuante siajn nigrajn nuntempo miksiĝas unu kun la alia." harojn, kiuj estis longaj ĝis ŝia talio, ŝi kuris al la "Panjo, vi forgesis kisi min," diris Irem. Ŝia patrino banĉambro. Post ke ŝi lavis siajn manojn kaj vizaĝon, prenis Irem en siaj brakoj kaj sufokis ŝin per kisoj. ŝi revenis al la kuirejo por ricevi la bonvenajn kisojn, *** tiam ŝi atestis nekutiman kaj timigan vidon. Ŝia avino Du horojn poste, Nesrin kaj Irem iris manenmane genuiĝante sur la planko estis batanta siajn genuojn al la plej proksima apoteko. Ili akiris senpagan kaj ploris; ŝia patrino estis staranta antaŭ ŝi kaj krianta: vakcinon enhavantan nanorobotojn specifajn por la “Ne faru tiel panjo, kial vi ploras? Bonvolu ne speco de kancero, kiun la kuracistoj diagnozis en Irem. plori, vi timigos Irem." La apotekisto injektis la vakcinon al Irem. Poste li “Mia nepino, Irem, havas kanceron. Se mi ne donacis al ŝi bluan pluŝurson ĉar ŝi ne ploris. ploras, kiu ploros? Ŝia forpasinta avo ankaŭ forpasis Ene de duonhoro, la nanorobotoj detektis la pro kancero. Li estis tute sana kaj alta kiel monto, sed kancerajn ĉelojn kaj detruis ilin unu post la alia. Kiam ili dum unu jaro li turniĝis al nur ostoj kaj haŭto. Amara alvenis hejmen, Irem svingis siajn harojn de flanko al sorto, kion vi volas de Irem? Blindiĝu vi destino! Ŝi flanko kaj kuris al la banĉambro: estas nur malgranda infano!” “Avinjo, ni jam revenis. Dume mi faris novan La naŭdek okjara Hatice viŝis siajn larmojn sur decidon: mi fariĝos farmaciisto kiam mi plenkreskos,” ŝi sia blanka kaptuko; Ŝia kvardekkvarjara filino, Nesrin, diris. provis trankviligi sian patrinon: rakonto de Ruhşen Doğan Nar el Turkio “Bonvolu panjo, ne faru tiel! Ne necesas troigi. Vi tradukis Vasil Kadifeli el Turkio ankoraŭ pensas, ke ni vivas en la pasinteco kaj reagas laŭe. Ni ne loĝas en du mil tridek, ni estas en du mil Fonto: https://ruhsendogannar.com/nene/ kvindek. Kancero nun estas malsano kiel gripo. Estas
"
20
Turka Stelo ● januaro 2021
