Número 4 Xuño 2013
Por si no lo sabes...
Estamos de aniversario 2
Junio 2013
PROGRAMACIÓN DA GRADUACIÓN 17h00 Presentación do acto 18h00 Entrega dos diplomas 19h00 Actuación grupo de gaitas
22h00 Cea de gala * Consulta o menú da cea e máis información no noso blog http://vilamaringourmet2punto0.blogspot.com.es/2013/03/25-aniversario.html
Desde esta publicación, queremos expresar o noso maior agradecemento ao profesor Antonio Caride por ser o promotor do 25 aniversario así como participar na súa organización.
3
Dirección, estructura y maquetación: Alejandra de Juan Ayudante de dirección: Diego Suárez Directora ejecutiva: Mina Carballido Ayudante de maquetación: Alba Martínez Redactora jefe: Mónica Cabaleiro Ayudante de redacción: Juan Manuel Souto Coordinadoras: Mónica de la Torre y Martina Leis Colaboraciones: Nora Gil Irene Mato Alba Martínez Juan Manuel Souto Pablo Donis Jorge Pérez Mariña Estefanía Mina Carballido Mauro Ojea Ángel Rivadulla Ana Fernández Alejandra Montero Diego Suárez Lorena Gil
4
Junio 2013
CARTA ABERTA Á DIRECTORA Estimada Directora Dona Alejandra de Juan: Os alumnos de 1º Curso de Xestión de Aloxamentos Turísticos, queremos expresarlle o noso máis sincero agradecemento polo excelente traballo realizado na revista “VilamarínLive”, xa que sen o seu esforzo e dedicación, a revista a día de hoxe non sería unha realidade. Despedímonos, non sen antes transmitirlle a nosa admiración e agradecemento polo magnífico labor realizado. Atentamente; Os alumnos e alumnas do 1º Curso de Xestión de Aloxamentos Turísticos
5
Junio 2013
EDITORIAL Adicamos este número aos alumnos de segundo curso de todos os ciclos que pronto volverán de realizar a FCT e en especial aos de C.S. de Aloxamentos, xa que a súa marcha supuxo un cambio de dirección na revista. Adicaremos as seccións de escapadas e destinos a ver cómo se vive a Semana Santa en distintos lugares da Península. Neste número entrevistaremos a Ana Fernández, a gobernanta do NH de Ourense. Ademais, na sección de opinión trataranse temas como o turismo relixioso ou a feira Xantar e retomarase o tema da Ribeira Sacra, coñecendo un pouco máis as súas orixes. Descubriremos a preciosa ruta de Tiatordos, en Asturias. E da man de Lorena coñeceremos algúns dos restaurantes de comida xaponesa máis interesantes do país nipón. Na sección de tecnoloxía amosaresmosvos dez app gastronómicas imprescindibles no móbil de calquera aficionado á cociña. Coñeceremos un pouco como funciona Turgalicia. E poderedes coñecer de primeira man como foi esta segunda edición de VilamarINnova. E para que non todo sexa ler ofrecémosvos dúas novas receitas que deberiades probar. Desde a redacción do IES Vilamarín esperamos que todos os alumnos que volven agora de realizar a FCT gozasen dun período moi instructivo para poder integrarse ao mercado laboral con éxito.
Fotografía de Alejandra de Juan
6
Junio 2013
ESCAPADAS
Déixate conquistar por Valladolid
Se non sabes que facer este verán e te decides a buscar un destino de interior, Valladolid pode ser o lugar ideal. Esta cidade, situada na comunidade autónoma de Castela e León, está recomendada para calquera tipo de público e turismo, xa que bríndanos un gran abano de posibilidades a desenvolver. Se o que che gusta é a cultura e os museos, aquí non terás problema. Na cidade hai numerosos museos como o Museo Nacional de Escultura Policromada, o máis importante de España nesta rama; o Museo Patio Herreriano, un museo de arte contemporáneo; o Museo da Ciencia, moi recomendable se viaxa con nenos. Tamén atopamos as chamadas “Casas Museo”, lugares nos que viviron personaxes célebres e que agora se reconverteron en centros de exposición. Podemos e debemos destacar dúas: a Casa Museo Colón, adicada ao gran descubridor español; e a Casa Museo de José Zorrilla. Pero a oferta cultural non remata nos museos. En Valladolid podes atopar outros centros de cultura como o Parque de Campo Grande ou a “Plaza Mayor”. Esta praza foi a primeira gran praza rectangular de España. Cabe destacar que esta cidade é a capital da súa comunidade autónoma e, durante uns anos, tamén foi a capital de España. Semanalmente, podemos desfrutar de obras de teatro ou concertos no Gran Teatro de Valladolid ou desfrutar dun momento lúdico no seu Casino. Tamén temos que facer unha mención especial ao cine, xa que nesta cidade celébrase tódolos anos no mes de Outubro a SEMINCI, a Semana Internacional do Cine de Valladolid. Fotografía de Alejandra de Juan
7
Por outra banda, no que a turismo relixioso se refire, tamén temos moitas opcións. Primeiramente recomendamos visitar a catedral. Este templo coñécese como “A Catedral Inconclusa” porque, como o propio nome indica aínda está sen rematar. A parte deste santuario temos algúns mais dentro da cidade como son as igrexas de San Miguel, San Benito e San Pablo, igrexas que nesta Semana Santa están a rebosar de turistas e fieis. Hai unha morea de procesión previstas para esta semana e entre elas debemos destacar a Procesión do Santísimo Cristo das Mercedes que terá lugar na noite do mércores ao xoves. No que se refire a turismo gastronómico, destacar a posición de Valladolid no eido dos viños. Posúe tres denominacións de orixe moi coñecidas e recoñecidas: “Ribera del Duero”, en viño tinto; “Rueda”, en viños branco e “Cigales” en rosados. Na súa parte antiga, é moi coñecida e digna de facer a súa “ruta de viños”, onde decenas de bares e tabernas abren as súas portas a partires das seis da tarde ofrecéndonos os mellores dos seus caldos. E sen esquecer a o qué comer, recomendaremos o típico da zona: os asados. Os asados son o prato típico de Valladolid e, en xeral, de toda as provincias colindantes. Os máis típicos son os asados de leitón, aínda que tamén teñen gran importancia os de cochinillo e cabrito. E para rematar con bo sabor de boca, non nos esqueceremos de probar os “Biscoitos de Santa Clara”, os buñuelos de crema ou as garrapiñadas. Con todos estes motivo, Valladolid é unha boa opción non só para o verán senón para calquera época do ano.
Por: Nora Gil e Irene Mato
Fotografía de Alejandra de Juan
8
Junio 2013
ENTREVISTAS
5 minutos con… Ana Fernández
Para el tercer número de la revista, pasamos unos minutos con Ana Fernández, la gobernanta del hotel de la cadena NH situado en Ourense. Nombre: Ana Apellidos: Fernández Martínez Edad: 40 años
Alba: ¿Cuál es tu formación, y qué experiencia tienes en el sector? Ana: En cuanto a la experiencia, pues llevo 15 años en esto. Empecé de camarera de pisos y hoy soy gobernanta. Y con respecto a la formación, pues me preparé sin tener idea de nada como una camarera de pisos sin título, y después de ahí, me formaron en otra cadena, que en este caso es el AC y en este último sitio estuve 9 años trabajando. A. ¿Qué funciones realizas diariamente? A: Pues todo el control del hotel. Por la mañana se hace un repaso general, se miran las habitaciones que están vacías, las de cliente, las de salida, se preparan los partes para las chicas, revisas lo que hacen las camareras de pisos, se preparan los carros, la lencería, atiendes a recepción, es decir todo. A: ¿Cuánto tiempo tiene una camarera de pisos para hacer una habitación? ¿Haces algún tipo de seguimiento? A: Ellas tienen que hacer 15 habitaciones cuando son salidas porque las habitaciones son bastante complicadas. En otros hoteles hacen 18 habitaciones, pero aquí se hacen 15 porque no hay habitaciones individuales, aquí hay habitaciones DUI, habitaciones superiores y suites, entonces son mucho más complicadas. Este hotel tiene la característica de que no hay habitación para una sola persona, es decir, no hay cama única, hay o dos camas o cama de matrimonio, bañera o ducha, y mucho cristal; y en cuanto al control pues por supuesto yo miro quien hace la habitación, cuantas habitaciones hace, el horario, es decir todo, reviso cuando acaban planta por planta, porque aunque lo hagan bien siempre se les puede olvidar alguna cosa: una huella, un pelo, una toalla mal colocada etc. 9
A: ¿Qué características crees que debe tener una buena gobernanta?
A: Mucho carácter, eso es imprescindible, y mucha seguridad en todo lo que haga. A: ¿Qué características crees que debe tener una camarera de pisos? A: Lo más importante es que quiera trabajar, para mí eso es imprescindible, porque si una persona tiene mucha experiencia y se piensa que lo sabe todo pues malo, y una persona que viene y tiene ganas aunque no sepa hacerlo bien a mí no me importa enseñarle, pasarme tres días seguidos enseñando a una persona siempre y cuando sepa que le voy a sacar fruto. A: A la hora de contratar a las camareras de pisos, ¿en qué te fijas más, en la formación o en la experiencia? A: Depende. A ver, por ejemplo hoy estuve mirando currículos y tengo a gente que tiene muchísima experiencia en demasiados sitios, entonces para mí no vale, porque trabajó en demasiados hoteles; es mejor una persona que estuvo en uno o dos un largo tiempo, a una persona que estuvo tres meses en cada sitio, porque eso significaría que no cuajó en ninguno. A: ¿Antes de contratar a una camarera de pisos haces algún tipo de prueba? A: Sí claro, pues veo como hacen una habitación, y sólo con ver como empiezan sé si trabajaron antes en esto o no, es decir, si tienen experiencia como camareras de pisos o no. A: ¿Qué política seguís aquí con respecto a los objetos perdidos? A: Pues en el caso de que una camarera encuentre algo de un cliente lo apunta, se mete en unas bolsas, se escribe el nombre del objeto en un documento dentro del ordenador; y si el cliente en un año no reclama el objeto se lo queda la persona que lo encontró. A: ¿Crees que es duro el trabajo de gobernanta? A: Sí, porque tienes que tener mucho carácter, tienes que dejar las emociones a un lado, tienes que ser muy dura y además la responsabilidad de todo el hotel es tuya, es decir, la gobernanta pues...todo lo que quieren ellos pasa por mí, todo lo que quiere el director pasa por mí, todo en sí, pasa por gobernación. A: ¿Crees que es importante la comunicación entre los distintos departamentos? ¿Qué opinas sobre la importancia de que exista un buen ambiente laboral? A: Sí, imprescindible, que se lleven bien a poder ser; yo soy partidaria de que la persona, en cualquier departamento que cree mal ambiente debe irse, porque considero que una sola persona puede perjudicar a veinte, yo soy de cortar de raíz, a mí una persona que me da problemas se va a su casa, aquí hay que venir a trabajar, los amigos los tienes fuera, si te llevas bien con tus compañeros perfecto y puedes llegar a crear amistades aquí pero esto es un trabajo.
10
A: ¿Podrías darnos algún consejo para aquellas personas que quieran trabajar como gobernanta o camareras de pisos? A: Que les tiene que gustar mucho, mucho, mucho, porque económicamente no te responde a lo que tú das. Personalmente te quita mucho tiempo y a nivel laboral tú estás en un puesto casi equiparado al director, entonces no es un trabajo fácil, por eso te tiene que gustar muchísimo, y hay que tener mucha mano izquierda también, yo creo que lo más importante es el carácter, y pienso que para esto no vale cualquiera.
Fotografía de Juan Manuel Souto
11
Junio 2013
TURISMO E TECNOLOXÍA
10 app de gastronomía
Os novos dispositivos móbiles ofrécennos unha infinidade de posibilidades en calquera momento, en calquera lugar e hora. Se es un amante do bo comer, por que non utilizar a tecnoloxía para aprender a cociñar? Adéntrate no mundo da cociña a través do teu smartphone da man das seguintes aplicacións de gastronomía.
Yummysoup: Esta aplicación está deseñada para importar desde Safari as receitas que nós prefiramos. Usando un código, o programa detecta o título, os ingredientes e a preparación da receita. Ten unha boa interface de usuario para a administración das túas receitas. Epicurious: Epicurious é unha aplicación que segmenta por ocasións (unha comida rápida, unha cita romántica, etc.) Inclúe receitas para usuarios inexpertos e para os afeccionados máis avanzados. Incorpora máis de 28.000 receitas probadas profesionalmente. Proba unha cociña rápida e eficiente. Wikitapas: Esta aplicación localiza os bares e establecementos de tapas que estean preto da túa posición con tan só activar o GPS do teu smartphone (previo rexistro dun perfil). É rechamante a posibilidade de escribir comentarios e valoracións sobre as tapas, facendo así unha recomendación ao seguinte cliente. Mixology: É un manual de coctelería e receitas de bebidas. Inclúe máis de 7.900 receitas con máis de 1.300 ingredientes. Permite introducir os ingredientes e tipos de mesturadores que queres usar e busca na base de datos os cócteles que podes preparar. Sommelier gourmet: Esta aplicación é unha das mellores guías de viños e adegas de España. Incorpora información moi detallada dos viños, así como a súa ficha técnica, sensacións de aromas e boca e puntuación. Permite consultar maridaxes de viños con todo tipo de pratos para que a experiencia gastronómica sexa plena. The perfect egg timer: É a aplicación perfecta para os máis inexpertos na cociña que non saben nin cocer un ovo. Consiste en medir o tamaño do ovo co teu smartphone e a altitude á que te atopas. Despois de pór o ovo en auga fervendo, comeza a conta atrás e esta aplicación informarche dos cambios que se van producindo. 12
Canal cociña: Permite consultar as receitas de Canal Cociña no teu smartphone. Buscas a receita que che gusta (cociña tradicional, rápida, de autor, etc.) e abres o vídeo para ver a receita alá onde esteas a cociñar de maneira gratuíta. Recetario villy: Ofrece información de máis de 9.200 receitas. Podes descargar as receitas, subir fotos dos teus pratos, publicalas en redes sociais e ver as valoracións e comentarios. Inclúe modo comunitario e modo interno, onde só tes acceso a 2.500 receitas preinstaladas. Food planner: Esta aplicación permite programar con rapidez as túas comidas diarias. As receitas pódense organizar por etiquetas e categorías. Podes crear a lista da compra en varias tendas diferentes. É unha aplicación rápida e intuitiva. MyFood: Proporciona datos exactos dos compoñentes e de nutrición (cunha lista completa de vitaminas e minerais) de todos os alimentos así como das cantidades recomendadas. Pódese buscar por categorías ou etiquetas. Moi útil para aqueles que desexan un maior control nas súas comidas.
Bon appétit!
13
Junio 2013
Tiatordos (Asturias)
DE RUTA POR...
Recomendamos a tódolos lectores que nalgún momento da súa vida realicen esta ruta na cal poderán gozar dun gran patrimonio cultural e unha gran beleza paisaxística. Durante a ruta poderemos visitar varios puntos de interese como Campo de Caso situado a 58 km da capital do Principado, onde gozaremos das súas arquitecturas máis destacadas tales como o concello, de moderna construción; a casa da Torre, e a súa beira, unha capela de orixe medieval cun rico retablo. No hai que esquecer outras construcións dignas de mención coma a ponte medieval sobre o Nalón, a casona dos Suárez Ballesteros del século XVII e única catalogada; a primitiva escola, concello e cárcere noutra casa asturiana do século XVIII en El Pandu. Tamén varias casas de indianos de fermosa arquitectura, así como a casona e finca de La Lastra do século XVIII, sobre un outeiro no corazón da vila; e sen esquecernos de Caleao, unha Igrexa de Santa Cruz o Real do s.XVI, reformada en el s.XVIII. Tanes xunto ó embalse, colexiata de Santa María do s.XVI e Soto de Caso onde poderás contemplar hórreos e casas de pedra. A duración aproximada da ruta é de entre 8 e 9 horas, e dun nivel de dificultade medio. Atopámonos na A-8 “Autopista do Cantábrico” pasando por Oviedo, a continuación tomamos a saída AS-240 a Langreo, desde aquí collemos a saída AS-17 que atravesa Pola de Laviana e Campo de Caso ata pasar a vila de La Foz, onde teremos unha desviación á esquerda que nos levará a vila de Pendones, no cal deixaremos o coche. Ao final da vila de Pendones comezaremos a camiñar val arriba polo camiño que sae á esquerda, ata a Foz del Palombar, situada a nosa esquerda. O sendeiro sube polo canal nunha ascensión prolongada e dura, que nos deixa na súa parte máis alta, cerca dunha fonte. Dende aquí tomaremos unha senda a nosa esquerda que ascende a través dun terreo boscoso e desemboca na Majada do Tiatordos, ao pé da pena. Xa só nos queda alcanzar a cima pola súa ladeira esquerda nunha subida algo máis leve que a xa percorrida ata a Majada. Por: Jorge Pérez e Pablo Donis 14
Junio 2013
FEIRAS E CONGRESOS
VilamarINnova 2013
O pasado 21 de febreiro celebrouse no IES Vilamarín a 2ª edición de VilamarINnova, unha actividade promovida por dito centro coa finalidade de difundir os últimos avances, especialmente no eido da tecnoloxía, entre os profesionais do sector. O acto, cuxa presentación comezou ás 10:00 da mañá, contando coa presenza de destacadas autoridades, prolongouse até as 15:00 horas, cando se levou a cabo un xantar networking entre os asistentes e os alumnos do Ciclo Superior de Xestión de Aloxamentos Turísticos. Os contidos máis destacados de VilamarINnova 2013 foron: as subvencións, sistemas de aforro enerxético, o solo rústico en Galicia, ou as estratexias para impulsar o desenvolvemento turístico e as aptitudes profesionais requiridas polo mercado. Os relatorios foron levados a cabo por:
D. Manuel Pan (Consultor turístico)
D.Pedro L. Gómez (Energylab)
Dña. Carmen Rogríguez (Inspectora Urbanismo)
O evento, todo un éxito, foi organizado polos alumnos do Ciclo Superior de Xestión de Aloxamentos Turísticos, coa colaboración dos alumnos dos Ciclos Medio e Superior de Servizos, Ciclo Medio de Cociña e Ciclo Medio de Panadería.
Por: Alejandra Montero
15
Junio 2013
Coñece Turgalicia
TURGALICIA
Turgalicia (sociedade de imaxe e promoción turística de Galicia) é unha sociedade pública, dependente da Xunta de Galicia, constituída en 1992 para promover os recursos turísticos de Galicia e amosarse como un destino turístico cara ao exterior. A súa sede atópase en Santiago de Compostela, estando constituída xunto á escola superior de hostalaría, onde a formación a alumnos e profesores en materia de hostalaría e turismo é unha máxima. Turgalicia promove Galicia ao exterior, pero tamén impulsa, coordina e executa as actividades que se van fomentar, tanto a nivel nacional como internacional. Establece convenios con empresas, tanto de carácter público como privado, para desenvolver a súa política de promoción das súas actividades. Establece os plans de calidade para instalalos nos seus centros de promoción. Así mesmo, é a encargada de crear e editar vídeos, revistas e folletos publicitarios de Galicia, así como da creación dunha central de reservas que atenda da mellor maneira posible a demanda turística en Galicia, centrándose sobre todo no turismo rural. Pero Galicia ofrece moito máis que aínda está por descubrir, xa que é unha terra de pequenos pobos que gardan tesouros, tanto artísticos como etnográficos; pequenas igrexas (moitas delas xoias do románico) pertencentes a antigos mosteiros; os seus campos e muíños, que parecen detidos no tempo; castros que nos levan a imaxinar a vida dos nosos antepasados máis remotos; castelos e fortalezas, nos transportan a unha época gloriosa; sabores centenarios que perduraron xeración tras xeración; pequenos e recónditos restaurantes familiares que gardan pequenos segredos... e moitas máis cousas que merece a pena coñecer. Pero que para iso... terás que vir visitala.
Por: Ángel e Ana
16
Junio 2013
HOXE COMEMOS CON LORENA
Restaurantes xaponeses
Para todas aquelas persoas que non probaran a cociña xaponesa, recoméndolles que o fagan, e que o fagan nun sitio especializado. Hai máis de 24.000 restaurantes xaponeses repartidos por todo o mundo. Pero hoxe só vos vou falar dos máis relevantes, situados na capital xaponesa, xa que Tokio é un paraíso para os amantes da comida. Un dos máis relevantes é o Hamadaya. Cando Michelín publicou a súa primeira guía foi un dos restaurantes xaponeses que recibiu maior puntuación, tres estrelas. Serve pratos que van cambiando segundo a época do ano, cun deseño tradicional, para todos aqueles que lles guste integrarse completamente na cultura xaponesa. O seu prezo medio oscila os trinta euros, moi barato para estar situado nunha das cidades máis caras do mundo. Outro restaurante que merece unha especial mención é o Komuro. Nel podes sentarte na barra e falar directamente cos cociñeiros, ver como realizan a comida ao momento, e o arte e destreza característica dos xaponeses cos coitelos. A comida costa uns cen euros por dez pratos diferentes. Este restaurante está especializado na comida kaiseki, que consiste nunha comida lixeira servida na cerimonia do té xaponesa. Está situado nun dos barrios geishas máis activos. Outros dous restaurantes moi populares son Chabuya e Chabuya Zutto, onde o seu chef de 43 anos elevou o ramen, prato típico de fideos que se sorbe en cuestión de minutos, á categoría de gourmet. Aquí, no Chabuya, o ramen sérvese dunha forma orixinal, sen a sopa, por debaixo de grosas talladas de porco con manteiga, influencia francesa de cando o seu chef estivo traballando en Francia, mentres que os fideos báñanse nun concentrado rico en umami da salsa de solla, o caldo e a esencia da ostra de Piamonte de Italia.
Fotografía de Koichiro Ohba
O seguinte restaurante que me gustaría recomendar, polas súas boas críticas, é o Botán. É o lugar ideal si se quere probar a verdadeira comida xaponesa, sentados en mesas baixas con coxíns de zabuton e sobre o tatami.
17
E despois de tervos falado dos restaurantes máis destacados onde desfrutar da comida xaponesa en Tokio, quería facer mención ao restaurante que posúe unha das nosas mellores cociñeiras españolas, Carmen Ruscalleda, en Tokio. O restaurante de comida catalá, pero con produtos frescos xaponeses, recibiu en 2007 dúas estrelas Michelín despois de tan só tres anos aberto. O restaurante Sant Pau, é unha réplica do Sant Pau de Sant Pol de Mar; replica tanto interior como exterior e forma de organización. O restaurante atópase nun lugar privilexiado da cidade, na zona de Coredo_Nihonbashi.
Por: Lorena Gil
Fotografía de Javier Lastras
18
Junio 2013
VILAMARÍN OPINA
As facetas do turismo relixioso
A Wikipedia nas súas primeiras liñas define: "O Turismo relixioso, a diferenza de todos os demais segmentos do mercado turístico, ten como motivación fundamental la fe." Isto na miña opinión é erróneo posto que tódolos segmentos de viaxeiros realizan os seus "trips" con fe. O turista de natureza ten fe en que volverá con feridas de camiñar, o turista de sol e praia ten fe en que volverá cunha insolación, o turista de negocios ten fe en que volverá desesperado e o turista de cidade ten fe en que volverá estafado. Por todo isto, sería mellor definir que o turista relixiosos viaxa por motivacións de relixión. É unha redundancia (aquí servidor é consciente deso) pero teño que recordar que ningunha relixión pode monopolizar tal palabra. O turismo de relixión pode adoptar diferentes formas: desde as folclóricas semanas santas do sur, hasta as peregrinacións islámicas cara a Meca ou as JMJ onde miles de persoas se congregan a modo de macrobotellòn para saudar ao seu líder espiritual. Por tanto so me queda pensar que os lugares que realmente se poden considerar enclaves de turismo relixioso, son aqueles que realmente non son turísticamente explotados ou ao menos non de forma masiva. Xa me gustaría poder coñecer algún lugar, pero nin Lourdes se libra dos visitantes curiosos. En Galicia temos o Camiño de Santiago. Pero é realmente turismo relixioso? É turismo deportivo? É turismo cultural? Son todas ao mesmo tempo. O Camiño de Santiago realízao todo tipo de persoas, cada un coas súas motivacións. Está de moda facelo en bici, con gps, subindo fotos ao facebook en todo momento, compartindo a súa experiencia cos seus achegados. Todos sabemos que o Camiño se fai realmente selando a acreditación e Recibindo a Compostelana ao final do traxecto. Supostamente, a Compostelana so se pode recibir en caso de que se realizase o Camiño por motivos relixiosos. É por tanto, podemos os ateos facer o Camiño de Santiago e recibir a Compostelana? Realmente si. Primeiro porque ao chegar á oficina onde se outorga, podes mentir dicindo que es mais relixioso ca María Magdalena aínda que no momento no que o digas te convertas nun Xudas. Pero o caso é que aínda que foses simplemente por realizalo, nada máis que por realizalo e non teñas ningunha crenza católica, que digas que fixeches o Camiño por motivo relixioso non é mentira ningunha.
19
Para entendelo temos que coñecer que a palabra Relixión ten un orixe incerto. A versión mámáis aceptada é que provén da palabra Religare que significa volver a unir. O Camiño se non é por unha motivación expresamente católica, é porque se fai pola simple razón de autosatisfacer as ganas de superarse e de simplemente vivir a experiencia. O Camiño é largo, e ten moitos momentos difíciles nos que mentres se anda, se pensa. O ser humano medita medita, pensa e por así dicilo, se encontra consigo mesmo e de aí ven que efectivamente Religue. Non fai falla adoptar una relixión para realizar o Camiño de Santiago, o simple motivo de facer o Camiño por facelo, supón un motivo relixioso, relixión e fe nun mesmo.
Por: N.A.
Fotografía de Fresco Tours
20
Ribeira Sacra: “Proxecto patrimonio da humanidade” A Ribeira Sacra integra un conxunto de vinte concellos pertencentes ao sur da provincia de Lugo e ao norte de Ourense, no interior de Galicia. A orografía da Ribeira Sacra márcana escarpadas ladeiras cubertas por espesos bosques que encerran o curso fluvial dos ríos Miño e Sil, creando así unha paisaxe única. Este lugar atraeu ás comunidades monásticas, que buscaban unha zona axeitada para facilitar o asentamento dunha vida eremítica, desde comezos do Cristianismo. As pegadas patrimoniais de ditas comunidades perduraron até os nosos días. As diversas teorías sobre o termo “Ribeira Sacra”: O topónimo aparece escrito por primeira vez o 21 de Agosto de 1124, no documento fundacional do Mosteiro de Santa María de Montederramo. A partir de aí xorden varias teses sobre a súa orixe. A primeira, a cargo do historiados Fray Antonio de Yepes, na cal fai referencia á zona como “Rivoira Sacra” (Ribeira Sagrada), debido á gran cantidade de mosteiros existentes na zona. A segunda, a cargo do historiador Manuel Vidán, que pon en dúbida a anterior tradución e deriva “riboira/reboira/ reboiro” e puntualiza que Rivoira correspondería a “Roble” e non a “Ribeira”. Esta tese adquire máis peso grazas ao historiados Torquato de Souza, que atopa un erro na tradución de Fray Antonio de Yepes e aclara que no documento traducido lese “Rovoyra” e non “Rivoira”, polo que ese termo se Fotografía de José Antonio Gil Martínez afastaría de “Ribeira” e acercaríase a “Robledal” (en latín Rubus). Vidán axúdase da obra “La rama dorada” de J. Frazer onde se recollen numerosas tradicións celtas relacionadas co carballo, unha árbore sagrada para eles. Vidán tamén sostén que o topónimo Montederramo é unha probable alusión ao visgo (muérdago) empregado polos druídas, algo que fortalece a tese de que a orixe do topónimo sería Robledal Sagrado e non Ribeira Sagrada (actual e turísticamente coñecida Ribeira
21
Na Ribeira Sacra hai numerosos lugares de interese: igrexas e mosteiros, petos de ánimas e cruceiros, miradores e sendas, castelos e castros... todos eles cunha importante pegada histórica e envoltos nun aura máxica que, sen dúbida, deberiamos conservar. Por todo elo, consideramos que a Ribeira Sacra debería ser Patrimonio da Humanidade, polo seu importante patrimonio arquitectónico, riqueza natural e enolóxica, así como polo seu inmenso legado histórico.
Por: Marta Picos e Cristian Parejas
Fotografía de Jose Luis Cernadas Iglesias
22
Junio 2013
Sevilla
DESTINOS
Sevilla ofrece moitos lugares, monumentos, tradicións e como non procesións inesquecibles nesta época de Semana Santa. Empezarei falándolles dos lugares mais emblemáticos. Realizaremos unha visita á Giralda, símbolo de esplendor árabe en Sevilla, levántase sobre o horizonte da cidade. Torre almohade coroada cristián, reflexa a enriquecida confluencia de culturas que se dan na cidade.
Fotografía de Karen (missKaren)
O Parque de María Luísa onde os seus xardíns invitan ao cidadán ó descanso e a meditación. O seu orixe data da cesión feita a Sevilla en 1.893 pola duquesa viúva de Montpensier da metade dos xardíns do Palacio de San Telmo.
En 1.929 co motivo da celebración da exposición, o Parque de María Luísa pasou a converterse nun verdadeiro pulmón verde para Sevilla. Neste marabilloso parque está enclavada a Praza de España, un espazo arquitectónico en si, que cas súas canles, cerámicas e fontes, forman un entorno admirable e sorprendente. Fotografía de adam w
Os Alcázares, do primitivo alcázar sevillano construído polos musulmáns abaciais, consérvase a Muralla almohade e o Patio de bandeiras. Posteriormente o Alcázar foi reconstruído por Don Pedro o cruel e reformado por Xoán II, Isabel e Fernando, e Carlos V. A súa magnífica conservación débese ó Patrimonio Nacional da Humanidade.
Fotografía de Adrián Santos 23
PASIÓN, PENITENCIA, MORTIFICACIÓN, REFLEXIÓN….. Os Sevillanos esperan con gran ilusión a súa festa maior (xunto ca Feira de abril), a saída das procesións da Semana Santa. Hoxe en día contan con 57 confrarías cuns nomes tan longos que os Sevillanos para diferencialas chámanlle polo nome do Cristo, da Virxe, da Parroquia onde residen ou polos gremios cas fundaron. Saen todas no que se fai chamar “A Carreira Oficial”. Comezan na Praza da Campá, continúan pola rúa Serpies, a Praza de San Francisco e a Avenida da Constitución, chegando así a Catedral. Nesta entran pola porta chamada “La Puerta de San Miguel” y saen pola porta chamada “Puerta de Palos”.
Fotografía de Juan Carlos Guijarro Moreno
Non hai palabras para describir os sentimentos destas xentes; os Costeleiros (que van debaixo dos faldóns e levan as imaxes) son uns 30-40 e en certos lugares vanse relevando; os Nazarenos cas súas túnicas e capuchóns, cada un cas cores da súa confraría, e todo isto ao paso da música da banda, uns levan cirios, outros farois, unha cruz sobre o ombro e de súpeto unha saeta que ven dende o alto dunha balconada. Non sabes onde mirar, a que atender, as mulleres todas de Mantilla (xa que é o Xoves Santo cando saen todas ca Mantilla), persoas chorando, persoas mortificándose, é pura devoción. Sevilla alcanza o seu día de maior esplendor ca chegada da “Madrugá” do Venres Santo. O Silencio, Gran Poder, Macarena, Trianera, O Calvario e os Xitanos, Irmandades con gran devoción e popularidade realizan esta noite a súa estación de penitencia. Unha vez vista a grandeza destas procesións, temos que pensar en ir a xantar os pratos típicos de Sevilla na época de vixilia e Semana Santa, os máis famosos son: a potaxe de garavanzos con bacallau, os pestiños (masa de fariña bañada en mel) e as torrijas, para elo podemos visitar entre outros lugares os seguintes: Os dous barrios por excelencia de Sevilla: O Barrio de Santa Cruz, onde se da cita todo o mundo, dende a xente máis sevillana e clásica, ata os turistas que buscan recunchos típicos; e o Barrio de Triana que dende o outro lado do río, invita a gozar dunhas fermosas vistas da cidade co Guadalquivir en primeiro plano, e detrás asomándose sobre a Maestranza, a torre da Xiralda. Hai numerosas terrazas nas beiras. 24
A zona de Santa Catalina e alfalfa ocupada pola xente nova , e onde se terá a ocasión de descubrir a taberna máis antiga de Sevilla e un animado ambiente de barrio. Sevilla ten unha vida nocturna moi alegre e ampla. Saír de marcha é toda unha ruta a seguir. Dise que os Sevillanos viven nas rúas e iso nótase tamén cando se sae polas noites. Frase dita por un Sevillano: “Cada persoa sente e goza a Semana Santa a súa maneira”.
Por: Mina Carballido
25
Semana Santa en Ferrol Dende 1995 vívese unha experiencia inesquecible na cidade de Ferrol, A Semana Santa. Declarada este mesmo ano Festa de Interese Turístico Nacional, actualmente encóntrase na fase de desenvolvemento no expediente para a súa declaración como Festa de Interese Turístico Internacional. Celébrase durante toda a semana dende Domingo de Ramos ata o Domingo da Resurrección, dando lugar a un total de 25 procesións, como a de Xesús amigo dos nenos, Entrada Triunfal de Xesús en Xerusalén, ou a de Ecce Homo. Os días máis destacados son o Xoves Santo e o Venres Santo. Na Semana Santa Ferrolá non poderás perderte a visita ó casco antigo co Barrio da Magdalena onde tamén se atopa a Igrexa de San Francisco do S. Fotografía de amaianos XVIII. Neste barrio destacan ademais as súas rúas en taboleiro e as súas casas de Galerías. Non te poderás perder tampouco a visita á Catedral de San Xulián e o Castelo de San Felipe, os dous construídos en 1577 na boca da ría para defender o porto de Ferrol, onde tamén poderás atopar o Castelo da Palma. Ferrol é unha cidade única que non só recordarás polas súas festividades locais e monumentos, senón que é característica pola importancia dos estaleiros de Bazán, o museo Naval, os xardíns Paseo Herrera, a Capitanía Xeral, e o Parque municipal. Dende o miradoiro de Chamorro poderás apreciar todas estas riquezas culturais e naturais. Que podes saborear en Ferrol? Ferrol destaca sen dúbida algunha pola súa gastronomía, especializada en carnes, peixe, gran variedade de mariscos, pementos do Padrón, lacón, tenreira galega e empanada galega, todos os produtos ofertados son propios da terra. Poderás gozar destes exquisitos manxares nalgúns dos seguintes establecementos: o restaurante O' Parrulo, A Gabeira, o Pazo do Monte, o restaurante La Torilla ou o restaurante Rigoletto Estes son todos os ingredientes para gozar dunha pletórica Semana Santa en Ferrol que sen lugar a dúbidas nunca esquecerás. Anímate a gozar dunhas vacacións máxicas.
Por: Estefanía e Mariña 26
Junio 2013
Sopa de allo
A RECEITA DO MES
Ingredientes: 250 gr. de pan (do día anterior). 100 gr. de xamón. 1 coliflor pequena (usaremos só o caldo). 4 ovos. 8 dentes de allo. 1 culleradiña de pementón doce. Aceite de oliva. Sal.
Fotografía de BoaNoite
Preparación: Comezaremos lavando a coliflor. Botamos a coliflor nunha pota con un litro e medio de auga fervendo con sal e a deixamos cocer. Mentres tanto pelamos os allos e os freímos nunha tixola cun pouco de aceite. Cuando estean dourados engadimos o pementón e o torramos removendo. Unha vez que temos feito o sofrito, vertémolo no caldo de cocer a coliflor. Botamos tamén o pan torrado e deixámolo ferver uns vinte minutos. Sazonamos a soupa e quitamos os allos. Batemos os ovos e os mesturamos coa soupa batendo ben cunha varilla. Fritimos o xamón en lonchas lixeiramente nunha tixola e o repartimos nos pratos. Para rematar botamos por riba a soupa moi quente.
27
Junio 2013
LA INICIATIVA DEL MES
Monas de Pascua
Monas de Pascua realizadas polos alumnos e alumnas de segundo de pastelerĂa xunto ao seu profesor Isaac
28
Máis con menos (Menú VilamarINnova) Para comezar, un pouco de marisco: Talo de txangurro, crema de San Simón, marmelada tricolor de pementos e pó de xamón
De seguido, continuamos no mar cun prato que se concibe co bacallau como ingrediente principal: Lombiño de bacallao a baixa temperatura, romescu, nube de aceite con pemento e arroz meloso de polbo e pipas de xirasol
Entre medias, un cóctel refrescante e moi dixestivo: Sorbete de limón aromatizado con xenxibre
Proseguimos a comida cunha deliciosa carne coa marca Galicia: Papada de porco celta, viera asada, crema de pataca violeta e crumble de foie
Por último, unha sensacional sobremesa que esperta todos os sentidos: Pemento de framboesa recheo de Chiboust, strudel de cacao de anxo e xeado de menta
Todo o xantar estivo maridado cunha magnífica subministración da adega de viños galegos
Elaborado polos alumnos de Eva Fachado (C.M. cociña e gastronomía, 2º) e os de Rosana Pico (C.S. dirección de cociña, 2º)
29
Junio 2013
EMPLEO Y FORMACIÓN Bolsas de investigación para cociñeiros e científicos Bolsas para cursar prácticas durante un máximo de 18 no estranxeiro, sendo o obxecto principal das mesmas a innovación tecnolóxica en cociña e disciplinas relacionadas. Serve para centros ou universidades que teñan un convenio coa Fundación Alicia, de non ter convenio pódese realizar pola Escola Universitaria de Hotelería e Turismo da Universidade de Barcelona. Información e inscripción: www.alicia.cat
Prácticas e bolsas no Centro Europeo de Linguas Modernas Este tipo de bolsas son para realizar prácticas de tres a seis meses máximo con un importe de 686,00€/ mes para aprender linguas modernas. Os bolseiros traballarán en dous niveis: A especialización web e pranificación de especialización. Os alumnos deberán ser estudantes de postgrado. Deben ser plurilingües e escribir adecuadamente, ter coñecementos de informática . Información: www.xuventude.net
Requisitos económicos para bolsas de estudos do curso 2012-2013 Este tipo de bolsas poden ser solicitada por: Bacharelato, formación profesional, ensinanzas deportivas ou artísticas, estudos de idiomas realizados en escolas oficiais, ensinanzas universitarias, estudos relixiosos ou militares. Tipos de bolsas: desprazamento, residencia. Requisitos académicos para o curso 2013-2014: os matriculados por primeira vez deberán acreditar unha nota de acceso á Universidade de 6,50 puntos para solicitar e os solicitantes de estudos posteriores terán que ter uns porcentaxes que se poden consultar na seguinte páxina: www.xuventude.xunta.es
Subvencións de entidades locais para realizacións de tarefas de información en oficinas de turismo O organismo “turismo Rías Baixas” convoca subvencións para a realización de tarefas en Oficinas de Turismo. Poderanse solicitar un máximo de dúas bolsas de colaboración. Para acceder á convocatoria debe ser membro dun país da UE ou ter un título de Diplomatura ou Ciclo Superior. Máis información en: www.depontevedra.es 30
OFERTAS DE EMPREGO DO IES VILAMARIN: COCIÑEIR@ PARA RESTAURANTE EN OURENSE Restaurante Terra Mar en Ourense precisa cociñeir@ a media xornada (servizo mediodía). Persoa e tlf. de contacto: Antonio Araújo 658 85 57 35
EXTRA SERVIZO XANTAR 20 XULLO 2013 Precísanse 2 camareir@s para servizo de xantar en casa particular o 20 de xullo de 2013 en A Derrasa, Ourense. Persoa e tlf. de contacto: Antonia 646 65 54 53
CAMAREIR@ PARA LOCAL NOS VIÑOS EN OURENSE Café Bar CHA CHA CHÁ precisa URXENTEMENTE camareir@ a 1/2 xornada. Persoa e tlf. de contacto: Constantino 663 511 311
COMERCIAL PARA ADEGA Sociedade Textil Lonia precisa comercial con coñecementos de enoloxía para adega. Bó nivel de inglés e dotes comerciais. Persoa e tlf de contacto: Belén Pardinas 988 519 444
2 CAMAREIR@S PARA PULPERÍA EN BOIRO Pulpería Lardo Pulpo en Boiro (A Coruña) precisa 2 camareir@s en xornada completa. Persoa e mail de contacto: Jose Manuel Castro jmcastrobanga@gmail.com
PERSONAL DE HOSTALERÍA PARA CRUCEIROS A empresa VIKING RIVER CRUISES precisa persoal de hostalería de diferentes sectores. Imprescindible inglés e experiencia previa. Envío de CV en inglés. Persoa e contacto: Jorge Pérez 0041 762 334 668 worksolutionsch@yahoo.com
31
COCIÑEIR@ PARA RESTAURANTE EN OURENSE
Restaurante de nova apertura Imprescindible titulación, estar documentación para a entrevista Ourense). Tlf. e mail de contacto:
en Ourense precisa cociñei@ en xornada completa. inscrito como demandante de emprego e recoller a na Oficina de Emprego da Ponte (R/ Francisco Blanco nº2, 988 37 30 98; oficina.emprego.ourenseaponte@xunta.es
AXUDANTE DE COCIÑEIRO PARA HOTEL EN O BARCO DE VALDEORRAS Hotel Monumento Pazo do Castro en Vila do Castro precisa axudante de cociñeiro para fins de semana de maio a xuño e xornada completa de xullo a setembro. Ofrece aloxamento no propio hotel. Enviar CV e concertar cita por mail. Persoa, tlf. e mail de contacto: Monserrat Rodríguez, 988 34 74 23; info@pazodocastro.com PRÁCTICAS EN HOTEIS EN ALEMANIA Curso de alemán (40h). Seguro. Titoría. Manutención e aloxamento. Tres meses: xuño, xullo e agosto (posibilidade de acordar outras datas). Valorarase experiencia en hostalería e titulación. Custe de 600€. Persoa, tlf. E mail de contacto: Doro (Academia Zeus); 988 247831; eu@salvacon.com CAMARER@ PARA HOTEL EN TABOADELA Hotel Conde en Taboadela (N-525, km 226—Ourense) precisa camareir@ en xornada completa. Persoa, tlf. E mail de contacto: José Antonio Rodríguez; 637 211 663; alox54@gmail.com
PÁXINAS DE INTERESE: www.infojobs.net www.turijobs.com http://www.tendancehotellerie.fr/offres-d-emploi/
Para máis información contactar no teléfono: 988 28 60 13 ou no Departamento de orientación: Sonia Ferro.
32
33