Por si no lo sabes...
Estamos de aniversario 2
Dirección, estructura y maquetación: Alejandra de Juan Ayudante de dirección: Diego Suárez Directora ejecutiva: Mina Carballido Ayudante de maquetación: Alba Martínez Redactora jefe: Mónica Cabaleiro Ayudante de redacción: Juan Manuel Souto Coordinadoras: Mónica de la Torre y Martina Leis Colaboraciones: Mina Carballido Ángel Álvaro Irene Mato Ana Guillelme Castillo Jorge Pérez Diego Suárez Juan Manuel Souto Alba Martínez Estefanía García Cristian Nora Francisco J. Costa Patricia Pena
3
Febreiro—Marzo 2013
EDITORIAL
Pode que o día de San Valentín xa pasara, pero en Vilamarín Live non cremos que o amor sexa cousa dun día. É por iso que queremos dedicar o número de febreiro a mostrarvos algún dos lugares máis románticos do mundo. Comezaremos facendo unha pequena escapada a Sintra, un fermoso pobo situado na rexión de Lisboa en Portugal. Faremos unha parada preto da casa para coñecer un pouco máis a fondo Muxía, a través de Turgalicia. Seguiremos viaxando, esta vez un pouco máis lonxe, cara a Colonia, en Alemaña, considerada unha das dez cidades máis románticas do mundo. Na sección de tecnoloxía repasaremos app imprescindibles, ou canto menos curiosas, que deberían estar presentes no teléfono móbil de calquera bo viaxeiro. E coñeceremos o recentemente instalado en España metabuscador de hoteis de Google, Google Hotel Finder. E como, segundo as palabras do escritor Irlandés George Bernard Shaw, “No hay amor más sincero que el amor a la comida”, descubriremos grazas á nosa sección de restauración algúns dos restaurantes máis románticos do mundo. E amosarémosvos como facer un delicioso entrecosto á pementa. Coñeceremos un pouco mais sobre a Feria Internacional de Turismo (FITUR). E seguiremos facendo fincapé nos motivos que fan da Ribeira Sacra un bo candidato para ser Patrimonio da Humanidade. E como un non pode esquecer as súas orixes, neste número faremos unha ruta por Garabás e Maside, na provincia de Ourense. E na sección de opinión falarase dalgúns dos centros comerciais portuarios construídos en Galicia.
Fotografía de Alejandra de Juan 4
Febreiro—Marzo 2013
ESCAPADAS Déixate conquistar por...Sintra (Portugal) Sintra está situada na rexión de Lisboa, declarada patrimonio da humanidade de Portugal. Nesta vila podemos atopar unha gran variedade de lugares para visitar, entre os cales compre destacar a Quinta da Regaleira, onde se pode ver xardíns, lagos, cascadas, pozos, etc. cunha beleza impresionante. Esta quinta conta cunha mansión do século XVII que foi transformada durante décadas para converterse no que actualmente é: patrimonio da humanidade pola UNESCO. Nos xardíns desta quinta atopamos un pozo inicial por onde se descende ao centro dun labirinto onde podes escoller varios túneles. Abundan os pasadizos e covas. Outro sitio que ver é o Palacio de Monserrate, situado nas aforas de Sintra. Tamén podemos atopar o harmonioso e incrible Parque da Pena dotado de elementos arquitectónicos e paisaxísticos dunha beleza sobrenatural. Sintra posúe unha praia marabillosa chamada Adraga, especial por estar rodeada de montañas e rochas dunha gran ondada. Fotografía de Arian Zwegers
Para comer en Sintra, o mellor é achegarnos a algún dos moitos restaurantes que nos ofrecen gastronomía propia e produtos da casa ( A Taberna, Quinta do Regaleira...). É obrigado degustar o Travesseiro, que é un doce con forma de almofada con recheo por dentro e servido quente, é case imposible non repetir despois de probar un. As Queijadas é outro doce de proba obrigatoria, son uns pequenos pasteis de queixo fresco e canela dos que se descoñecen algúns dos ingredientes e as súas cantidades, sendo este un dos secretos mellor gardados e transmitido durante xeracións por familias pasteleiras dende o século XIX. Por: Cristian e Nora
5
Febreiro—Marzo 2013
ENTREVISTAS 5 minutos con...Daniel Guzmán y Julio Sotomayor Neste terceiro número da revista pasamos uns minutos con Daniel Guzmán Cima e Julio Sotomayor Cima, primos e ambos ex alumnos do IES Vilamarín, que nos abren as portas do seu restaurante, chamado Nova, e cóntannos como se converteron en xoves emprendedores ademais de recordar con gran cariño o seu paso polo centro. Nombres: Daniel Guzmán Cima y Julio Sotomayor Cima Edades: 31años y 30 años Ciudad: Ourense Alba: ¿Cómo surgió la idea de montar el restaurante? Julio/Daniel: Bueno, pues de alguna manera los dos nos formamos en Vilamarín y nos empezó a rondar la idea de montar un restaurante. Pero claro, para esto necesitábamos muchos conocimientos, los cuales adquirimos en nuestra vida profesional por separado y juntos durante unos diez o doce años. A: ¿Quién eligió el nombre del restaurante? J/D: Después de darle muchas vueltas y de descartar unos 35 o 40 nombres, aunque parezca una locura, pensamos que tenía que ser un nombre en gallego y al final, después de tanto pensar, decidimos llamar al restaurante Nova, queríamos algo conciso y bueno… te preguntarás ¿por qué Nova? Pues porque siempre es una experiencia Nova (nueva), porque cambiamos los menús muy a diario, dependiendo de la estacionalidad, con lo cual se vuelve a repetir una vez más el término Nova (nueva), además de todo eso somos gente Nova (joven) y por supuesto una empresa Nova (nueva). A: ¿Qué destacaríais de vuestro paso por Vilamarín? ¿Algún recuerdo especial, una anécdota o a algún profesor que recordéis con cariño? J/D: Pues destacaríamos de nuestro paso por Vilamarín, la primera toma de contacto con el mundo de la hostelería, desde aprender el nombre de las partes de una cocina hasta los tipos de copa, botella etc. Digamos que fue un punto de partida; en cuanto a algún recuerdo especial pues se me viene a la mente las catas de cerveza después de la comida, y de vinos, era un poco donde ya se fusionaba el querer saber y la juventud. ¿Algún profesor en concreto? Pues si, recordamos a Eduardo y a Juan Pose y bueno a muchos otros, todos excelentes profesores.
6
A: ¿Quién diríais que manda de los dos? ¿Tenéis algún problema a la hora de poneros de acuerdo con el menú, la carta de vinos etc.? J/D: Pues aunque suene raro no es como un matrimonio, porque aquí los dos estamos al cincuenta por ciento. Obviamente no podemos pensar lo mismo, pero siempre llegamos a un acuerdo, porque por una parte tenemos unos conocimientos y una idea de cocina muy afín y es lo que nos facilita las cosas, no puedes montar un negocio con una persona que no tenga la misma idea de negocio y de cocina, porque dos personas metidas en una cocina que no se llevan bien y no son amigos y no piensan igual, la cosa no va a ir bien, tanto con la carta como con el menú y en ocasiones nos dejamos asesorar por gente más profesional. A: ¿Qué opináis de la competencia? ¿Creéis que es importante saber quiénes son vuestros mayores competidores? J/D: La verdad es que no miramos mucho la competencia. En Ourense hay grandes restaurantes pero nosotros nos fijamos mas de puertas para dentro, que es lo que nos interesa, que cada cliente se vaya contento; después, si alguien intenta hacer lo que haces tú, pues eso es una buena señal porque vas en el buen camino y la gente intenta seguir tus pasos. A: ¿Supuso mucho esfuerzo montar el restaurante desde cero? J/D: Bueno, este restaurante está ubicado en un lugar donde anteriormente ya había una gerencia de restaurante, con lo cual el tema de la licencia nos resulto mucho mas cómodo. Pero sí, montar un restaurante desde cero, desde la infraestructura, el número de plazas, la decoración, el sistema que vas a implantar dentro etc. es muy complicado una tarea que nos llevó un año aproximadamente. A: ¿Por qué decidisteis montar un restaurante en la ciudad de Ourense? ¿Pensáis que Ourense es un lugar conocido por su gastronomía? J/D: Pues en la ciudad de Ourense porque es aquí donde tenemos nuestras raíces, nuestra ciudad natal tenia que ser el lugar donde implantar nuestro restaurante. Sí, sobre todo por el producto más que por la gastronomía, aunque es una cocina muy tradicional y muy gallega sin duda. A: ¿Qué tipo de comida ofrecéis? J/D: Lo nuestro es una cocina muy personal, muy nuestra, cocina de producto sin duda. A: ¿Aconsejaríais a los jóvenes el ser emprendedores en estos tiempos de crisis? J/D: Bueno, en este caso sí, siempre que se tenga claro lo que se quiere hacer. Desde luego hace falta dinero y hacen falta muchísimas cosas; estamos hablando de una inversión muy grande. A: ¿Barajáis la posibilidad de expandiros en un futuro? J/D: A ver, ahora mismo tenemos capacidad para 35 personas y para que todas ellas se vayan contentas de aquí hace falta mucho esfuerzo. Una vez que tengamos esto perfeccionado y que podamos empezar a levantar la vista de lo que es Nova, pues puede ser, para crecer siempre hay tiempo. 7
A: ¿Cuántos trabajadores tenéis? ¿En qué os fijáis a la hora de contratar a vuestros trabajadores? J/D: Somos 5, en vista de ser 7. Pues nos fijamos en que tengan estudios, conocimientos, experiencia, una buena predisposición, el físico, es decir, que vayan arreglados, no si son guapos o feos, y los idiomas, que también es una cosa muy importante. A: ¿Creéis que la formación es importante o cuenta más la experiencia? J/D: Ambas, porque me he encontrado a gente con escasa formación y con muchas ganas, que es mejor que alguien que tenga formación y que tenga pocas ganas. Pero es cierto que la experiencia es un grado y que además si se une con la formación pues es mucho mejor. A: ¿Diríais que vosotros os seguís formando de alguna manera? J/D: Sí, constantemente durante los diez- doce años que estuvimos trabajando no paramos de aprender, de acudir a cursos y bueno, siempre hay muchas novedades y sí, formándonos siempre. A: ¿Qué nos podríais decir de los pequeños emprendedores, ya que mencionasteis que no pueden competir en volumen pero sí en calidad? J/D: Pues con eso damos a entender que evidentemente nosotros no podemos atender a 300 personas pero sí podemos hacer que nuestros 35 clientes se vayan contentos porque ofrecemos una excelente calidad, que siempre es un plus, a lo mejor es un poquito más caro pero merece la pena. A: Sabemos que tenéis la cocina abierta al comedor para los más curiosos, ¿qué nos podéis contar de esto? D/J: Pues nosotros queremos demostrar que no hay trampa ni cartón, que nuestra oferta se basa en la cocina de verdad, que el propio cliente lo vea. Y sobre todo, lo que mas destaca es el emplatado que se podría decir que es lo mas bonito de cara al cliente. Prácticamente desde cualquiera mesa del local se ve el pase e incluso las mesas mejor colocadas ven la cocina. A: Nos llamó mucho la atención que tenéis una carta de vinos exclusivamente gallega, ¿nos podríais hablar de ello? D/J: Es cierto, pero no implica que sean solo vinos gallegos con denominación de origen, es decir, también tenemos vinos de la tierra. Lo que sí que es cierto es que todos los vinos salen de las cuatro provincias gallegas, si para el restaurante utilizamos productos de la zona ¿por qué no vamos a hacer lo mismo con los vinos? La verdad es que de este modo nos evitamos intermediarios, buscamos bodegas pequeñitas que hagan las cosas bien, todo de grandísima y exquisita calidad. A: Daniel, ¿nos podrías hablar de tu experiencia como profesor de hostelería? D: Trabajé cuatro años como profesor de hostelería. Surgió la oportunidad y yo siempre fui de poco hablar, entonces fue una etapa de mi vida en la que me dediqué a la docencia y realmente fue una experiencia agradable.
8
A: ¿Qué nos podrías contar de tu experiencia en televisión? D: Bueno, pues me presenté a un casting, y esto se lo tuve que agradecer un poco al centro de hostelería en el que estaba en ese momento, porque llegó la típica circular de “se busca cocinero para un programa de cocina en un nuevo canal de televisión aquí en Galicia” y dijimos pues mira, vamos allí a Coruña pasamos un día y tal... Y bueno, la prueba no me costó demasiado, porque cuando hablas de lo que sabes no cuesta trabajo, y la verdad es que la experiencia para mí fue muy enriquecedora y estoy muy contento por la repercusión y por lo que le gustó a la gente. A: Julio, para ti ¿cuál fue el mejor restaurante en el que trabajaste? ¿Nos podrías contar alguna anécdota? J: Pues digamos que el más bueno en el que estuve fue el Rabo de cantabas, porque bueno es un de los restaurantes que ronda la excelencia y es uno de los que más te marca; bueno, en cuanto a la anécdota pues tengo la “de la espina “: si te dejabas una espina en el pescado después de deslomarlo, pues por cada espina te quitaban un día libre y una vez me quitaron cuatro días libres, es una manera de tenerte despierto al máximo. A: Muchas gracias por responder a nuestras preguntas y por pasar unos minutos con nosotros. J/D: De nada, estamos aquí para lo que queráis.
Fotografía de Juan Manuel Souto
9
Febreiro—Marzo 2013
TURISMO E TECNOLOXIA Google hotel finder Google Hotel Finder (www.google.com/hotelfinder) é o novo metabuscador de moda en internet, pertencente ao xigante Google. Con este servizo, Google está a consolidar a súa posición como mediador e comparador de viaxes online. Google iniciou esta aventura como unha experiencia no sector turístico alá polo verán de 2011, onde só se podían visualizar hoteis de Estados Unidos e cuxo motor de procura permitíache consultar e comparar prezos de hoteis dunha área determinada. Ao parecer, e non é de estrañar vindo da man de Google, a experiencia saíu ben. A mediados do ano 2012 empezaron a expandir este servizo a todo o mundo. Unha das vantaxes que ofrece este servizo é que inclúe todos os aloxamentos, tanto grandes cadeas hoteleiras como pequenos hoteis independentes. Isto significa un alento de xúbilo para os pequenos e medianos empresarios do sector, xa que se poderán incorporar na nova plataforma de Google en igualdade de condicións que os grandes hoteleiros. O rechamante deste servizo é que non é Google quen realiza a reserva, senón que te redirixe á web dunha OTA (Online Travel Agency) para que concretes a reserva. Este servizo comezou a crear crispacións dentro do sector. Sendo realistas, un metabuscador existe en Internet (polo menos en España) se Google así o desexa. E isto é así. Partindo desta premisa, veñen as dúbidas e curiosidades. Por que se Google pode optar ao monopolio de comparadores online non desbanca aos seus competidores? A resposta é fácil; non lle interesa. A estratexia de Google non é outra que a de usar o seu prestixio e bo facer para gañar diñeiro. Explícome. Google non pretende gañar diñeiro co comparador online; pretende facelo anunciando aloxamentos no comparador online. Atentos á xogada. Google creou un servizo de comparación e procura de aloxamento online da mellor calidade, con opinións de usuarios e información detallada que nada ten que envexar aos metabuscadores máis populares do momento (Trivago, Tripadvisor, etc.). Unha vez conseguido o primeiro obxectivo, o que tentan (e están a lograr polo momento), é venderse como o mellor intermediario posible. É dicir, eles promociónante, dando a maior información posible sobre o teu establecemento e anímanche a pagar por anunciarte. 10
maior información posible sobre o teu establecemento e anímanche a pagar por anunciarte. Eureka, temos negocio! Quen non pagaría a Google para que mostre o seu establecemento nos primeiros resultados? En definitiva, Google Hotel Finder é un servizo cómodo, útil e intuitivo (como todos os produtos de Google). O seu audaz crecemento progresivo fainos pensar que será un servizo líder no sector e unha referencia para os seus competidores.
Por: Diego Suárez e Jorge Pérez
ANÚNCIATE AQUÍ 988 28 60 13 vilamarinlive@gmail.com A la atención de Martina Leis
11
10 App para los más viajeros Hoxe en día, a maioría da xente temos no noso poder unha incrible ferramenta que, usada debidamente nos pode achegar infinitas solucións. Estamos a falar dun terminal móbil intelixente ou o que é o mesmo, un móbil cun sistema operativo propio como Android ou iOS. Isto permítenos descargar e instalar nel milleiros de aplicacións diferentes. Algunhas desas aplicacións pódennos sacar de moitos apuros. Como? Pois moi fácil. Imaxinádevos que estades nun lugar de vacacións que non coñecedes e non tedes a man a ninguén a quen consultar. Pois ben, tedes á vosa disposición unha serie de ferramentas que vos poden ser moi útiles. A continuación deixámosvos unha listaxe das que están consideradas as dez mellores aplicacións á hora de viaxar:
Tripit: É unha aplicación que nos permite organizar a nosa viaxe, incluíndo nela os noso voos, as estancias, etc. Ademais, permítenos compartir as nosas experiencias directamente a través de redes sociais como Facebook e Twitter.
Sit or squat: Esta é unha aplicación de uso moi sinxela pero a súa vez moi práctica. Servirá para localizar o baño máis próximo a onde te atopes nese intre: simplemente hai que introducir o CP do lugar onde estás e o programa xa che ubicará nun mapa virtual o baño máis próximo. Beer Map: Literalmente “mapa de cervezas”. Permíteche buscar non só a cervexaría máis próxima senón tamén tendas de bebidas, bares e incluso fábricas de cervexa, se hai algunha cerca da zona na que te atopes.
Wi-fi finder: Aplicación coa cal podemos atopar as liñas wi-fi máis pretas á nosa posición. En España aínda está un pouco limitada a súa utilización.
All subway: Permitiranos atopar os mapas de metro das cidades que desexemos co fin de planificar mellor os nosos movementos
Postgram: Aplicación que nos serve para crear e enviar postais a calquer lugar do mundo. En España aínda non está en activo. Caracterízase pola súa boa impresión e a súa calidade. iPlaya: Se estás viaxando por unha zona de costa esta é a aplicación perfecta, xa que non só che informa sobre as praias que teñas máis preto senón tamén do seu estado.
Trailhead: É unha aplicación para localizar distintos tipos de rutas e compartir as experiencias que tivemos en cada unha delas.
12
Trip Journal: É outra das múltiples aplicacións de programación de rutas. Que ten este de especial? Que che vai grabando e memorizando a ruta que estás a facer para poder repetila ou compartila con algún amigo para que el a faga. Image It: Cando estamos de viaxe por un país distinto ao noso pódesenos dar a situación de que non controlemos moito o idioma. Pois ben, esta aplicación permítenos comunicarnos por medio de debuxos e pictogramas, é dicir, que se estamos nun restaurante poderemos pedir algún prato en concreto ensinándolle o que queremos cun simple debuxo.
Así que xa sabedes, se decidides ir de viaxe acordádevos de descargar algunha destas aplicacións xa que vos serán de moita utilidade.
Por: Guillelme Denis Castillo e Irene Mato
ANÚNCIATE AQUÍ 988 28 60 13 vilamarinlive@gmail.com A la atención de Martina Leis
13
Febreiro—Marzo 2013
DE RUTA POR...
O domingo 13 de Maio de 2.012 a miña compañeira e mais eu chegamos ás 9 da mañá ao campo da festa de San Pantaleón, en Faquín (Garabás), para percorrer a “II andaina solidaria plataforma pola saúde”. Nesta edición había dous percorridos posibles, un de 7km e outro de 20km. Nós fixemos o de 20km.
Nada máis chegar puxémonos á cola para recoller os dorsais. Canta xente! Homes, mulleres, rapaces, rapazas e incluso xente ven maior. Unha vez que todos estivemos listos déronos o sinal de saída.
Comezamos a andaina dirección Sobreira, San Paio, San Fiz (onde hai unha ponte romana ) e pasamos tamén pola calzada romana.
Continuamos polo camiño natural do Barbantiño, a fervenza, o encoro onde puidemos disfrutar dunha paisaxe natural sen comparación.
14
Despois de deleitar o noso paladar disfrutando do froito prohibido continuamos co noso camiño, baixando escaleiras, pendentes…
... e atopámonos cun lugar moi bonito no que podiamos demorarnos un chisco para facer unha boa merenda ou xantar…
Seguimos agora rumbo a Casanova e San Miguel, pasando por un túnel de recente construción para a liña do AVE.
Continuamos e chegamos á Touza. Quedamos asombrados pola gran cantidade de cabaceiros que puidemos atopar neste pobo. Xa faltaba menos, e nós sentiámonos moi ben. Chegamos a Maside Vello, A Rañoa onde están as piscinas e hai unhas augas mineromedicinais moi boas, onde moita xente ven encher as súas botellas para beber. E así, entre risas e contos para esquecer o cansazo, chegamos a Suirexe e de novo ao campo da festa de San Pantaleón. Estamos feitas unhas campionas, fixémolo en moi bo tempo, e ao chegar esperábanos unha sorpresa, grandes mesas cheas de comida. QUE FAME!!! Estaba todo boísimo empanada, tortilla, xamón, chourizo, queixo, bebidas e postres. Foi toda unha experiencia, e anímovos a que este ano a fagades. Un saúdo, Mina Carballido. 15
Febreiro—Marzo 2013
FEIRAS E CONGRESOS Fitur 2013. Feira Internacional do Turismo É a feira líder para os mercados emisores e receptores de Iberoamérica, sendo punto de encontro global para os profesionais turísticos, celebrado anualmente no recinto IFEMA de Madrid durante cinco días nos meses de Xaneiro e Febreiro. As seccións de FITUR 2013 foron: FITUR ALOJAMIENTOS DEL VINO (Espazo enolóxico) FITUR B2B (Business-to-Business) FITUR Green (Sustentabilidade e turismo) FITUR INVESTOUR (Desenrolo sostible no continente africano) FITUR KNOW-HOW EXPORT (Espazo para dar a coñecer o potencial das empresas españolas noutros países) FITUR LGBT (Lesbianas, Gays, Bisexuales y Transexuales) FITUR TECH (Revolución tecnolóxica) Que hai de novo? A 33ª edición de FITUR foi a máis comercial ata o momento. Contou cun 9’6% menos de superficie en comparación co ano pasado. Á súa vez, o número de empresas expositoras diminuíu un 5’5% con respecto ao ano anterior. Fotografía de Lorena Gil
No referente aos expositores, os sectores máis representados foron o de hostalaría (31’4%) e os organismos oficiais españois (24’3%). Mentres que o público non profesional situouse nos mesmos niveis que en 2012, entre o público profesional amosouse especial interese ás empresas maioristas e os turoperadores.
Por: Estefanía García e Mauro Ojea 16
Febreiro—Marzo 2013
TURGALICIA Santuarios máxicos: de Muxía a Fisterra (Publirreportaje) Muxía é un municipio situado na lendaria Costa da Morte. A primeira vez que apareceu por escrito o cualificativo de Costa da Morte foi en 1928. Crese que se coñece por esta denominación debido a que durante séculos os navíos naufragaban neste mar airado e bravo. Outra posibilidade é a primitiva crenza de que en Fisterra terminaba o mundo, e por tanto, alí morría o sol.
A Costa da Morte goza dun Plan de Dinamización Turística que pretende rescatar e pór en valor o seu patrimonio paisaxístico, monumental e etnográfico. Está declarada como Lugar de Importancia Comunitaria (LIC). Non é de estrañar que antigamente venerasen á natureza, ás rocas, ao mar e ao sol. De feito, é totalmente normal se te paras a observar un instante ao teu redor. Percibirás un suave vento que acariña as rocas e un inconfundible cheiro a mar. Na Costa da Morte confúndese a realidade co místico. Pódese sentir a forza dun mar pletórico sacudindo os escarpados acantilados que esconden lendas e tradicións desde tempos remotos. O lugar que mellor representa estas características é “A noiva do vento e do mar”, máis coñecida como Muxía.
17
Esta localidade situada entre o Cabo Vilán e o Cabo Touriñán está presidida por unha pequena cruz de pedra que se levanta sobre o Monte Corpiño. A actividade económica máis importante é a pesca. Esta zona destaca pola pesca da sardiña e o congro (tamén coñecido como anguiacho). En Muxía atópanse os últimos secadores de congro de Galicia. Tanto é así, que a gastronomía da zona vira en torno iso. A día de hoxe, aínda se segue celebrando en Venres Santo a Festa do Congro, que xa vai pola súa XVIII edición e onde se serven unhas 1500 racións de congro preparadas de diferentes formas e texturas (empanada, caldeirada, guisado, etc.). Unha das festas máis populares de Muxía é a Romaría da Barca, que se celebra o segundo domingo de setembro sempre que non sexa día 8, nese caso pásase ao 15 de setembro. De aquí o devandito "A Romaría dá Barca non baixa do nove nin sobe do quince". É unha das romarías máis prestixiosas da Península Ibérica xa que mesmo antes de converterse nun ritual cristián (século XI) era un lugar de culto pagán. A lenda di que durante a estancia do Apóstolo Santiago por esta zona, aparecéuselle unha misteriosa barca de pedra guiada por anxos sobre a que ía a Virxe, que lle incitou a continuar co labor de difusión da doutrina que Xesús ensináralle.
A embarcación era rochosa na súa totalidade e estaba formada pola Pedra de Abalar e a Pedra dos Cadrís. A Pedra de Abalar ten unha lonxitude de máis de 8 metros. Dende tempos inmemoriais utilízase como mecanismo para probar a culpabilidade ou a inocencia das persoas. Dise que se a persoa que se sobe a ela está limpa de corazón, a pedra se balancea sutilmente e exhala un tenue son. A Pedra dos Cadrís ten aparencia de ril. Encarna a vela da embarcación na que apareceu a Virxe. Presúmenselle propiedades curativas. Conta a lenda que, se as persoas que teñen problemas de costas ou de ril pasan 9 veces por baixo dela, cúranse. Completan esta agrupación rochosa a Pedra do Timón e a Pedra dos Namorados. Esta última é o lugar onde as parellas acoden a prometerse amor eterno e non ten ningunha vinculación cristiá.
18
Despois de deleitarse cos santuarios, ritos e tradicións de Muxía emprendemos a nosa viaxe até Fisterra. A medio camiño da nosa etapa Muxía - Fisterra deberemos facer unha parada obrigada en Nemiña. É o lugar ideal para facer un pequeno receso na nosa peregrinación. Nemiña goza dunha das praias máis desexadas por numerosos deportistas para a práctica de deportes acuáticos, xa que ten unha lonxitude de máis de 1 Km e é moi apracible. Se a calma e o acougo que se respira nesta praia obríganche a pasar a noite, non haberá ningunha dificultade. A zona conta con aloxamentos de calidade, onde destaca o Hotel Rústico Fontequeiroso. É o hotel máis occidental da Península. Unha casa rural coas comodidades dun hotel e os encantos de Galicia: praia e montaña. Dotado dun amplo xardín e unha fonte, onde antigamente as xentes de Queiroso ían lavar e a recoller auga, ofréceche unha experiencia pura e xenuína nunha contorna privilexiada. Seguindo o noso camiño chegamos a Fisterra, onde os romanos crían que se terminaba o mundo. Os oriúndos da zona cren que o verdadeiro camiño termina aquí. Durante anos foi unha ruta alternativa para aqueles que, despois de ir abrazar ao Apóstolo, quixéronse achegar até este lugar para ver como o sol morre no mar lembrando as palabras do evanxeo de Lucas 1, 79 “O sol guía os nosos pasos polo camiño da paz”, porque o camiño non termina en Santiago, o camiño termina no mar. Por: Diego Suárez
19
Febreiro—Marzo 2013
HOXE COMEMOS CON LORENA Os restaurantes máis románticos Déixovos aquí as mellores propostas para, nunha cena especial como pode ser a de San Valentín, deixedes ás vosas parellas coa boca aberta. Un dos restaurantes máis insólitos está nas Maldivas. Para quen teña a oportunidade de poder viaxar até alí o ITHAA é cita obrigada. Situado a catro metros e medio por debaixo da superficie conta cun comedor para 14 persoas, polo que imaxino que haberá que reservar mesa con bastante antelación. Entre arrecifes de coral e baixo a atenta mirada dos peixes, poderás degustar uns pratos aderezados con ensalada, onde o prezo do cuberto rolda os 120 dólares.
Fotografía de FamilyRalph
A seguinte proposta é un restaurante afrodisíaco, onde se estimulen os sentidos máis ocultos. En España podemos atopar nove restaurantes de este tipo, en Madrid, Asturias e Valencia. Pero persoalmente o que mellores sensacións me provocou foi un en Buenos Aires, Te mataré Ramírez. Un restaurante afrodisíaco con cociña de autor, mediterránea e asiática, ideal para una cea romántica. Una invitación máis que provocativa a descubrir en parella praceres carnais e espirituais, arte e espectáculos eróticos, xunto con shows para adultos, que conforman un banquete exquisito para a imaxinación, o hedonismo e os padais máis esixentes.
Fotografía de Börkur Sigurbjörnsson
Outro restaurante co cal, canto menos, sorprenderás está situado na Avenida Gran Vía de L’Hospitalet, 144. Trátase do Hotel Hesperia Tower que, grazas á proposta de Santi Santamaría, atópase coroado por una estrutura con forma de ovni acristalado que nos permite disfrutar, mentres comemos, dunha espectacular vista de Barcelona. Pero no só iso, todo é exclusivo en Evo, a decoración, o servizo de mesa, a iluminación, o son e a gastronomía, cunha carta na que o produto é o esencial, polo que se renova cada 20
tempada co mellor do mercado. Podemos dicir que aquí, máis que en ningún outro sitio, parecerá que esteas tocando o ceo. Se con todo isto prefires decantarte polo romanticismo clásico, que mellor sitio para celebralo que na cidade do amor, París. Le Coupe-Chou representa o típico restaurante que só se pode topar en París: acolledor, escondido entre pequenas canellóns do Barrio Latino, combina un romanticismo que se palpa no ambiente e ofrece unha comida marabillosa que non deixa a ninguén indiferente. Pese á posibilidade de comer ou tomar o café no seu salón ad-hoc, o mellor é disfrutar dunha boa cena, principalmente en outono ou inverno, para poder vivir a experiencia do Le Coupe-Chou en estado puro.
E xa para rematar déixovos a miña proposta ourensá, o hotel restaurante O remanso dos patos (www.oremansodospatos.com). Trátase dun hotel familiar moi acolledor, que disfruta dunhas marabillosas vistas á Ribeira Sacra. É un lugar tranquilo para cear en parella onde ofertan distintos paquetes románticos, aínda que non coincida con San Valentín. As habitacións están decoradas minuciosamente con todo tipo de detalles, o que conforma a combinación perfecta para unha noite romántica en parella.
21
Febreiro—Marzo 2013
A VIDA NO CENTRO Clube de calceta e tertulia O equipo docente de “Prácticas e Actividades” (educador e educadoras da residencia de estudantes), continuando co programa de actividades de dinamización da Residencia IES Vilamarín pon en marcha o Clube de Calceta e Terturlia. O clube comeza a funcionar ao inicio deste segundo trimestre e estará activo ata final de curso. A finalidade do clube e potenciar espazos de comunicación, ocio creativo e igualdade, e ten entre outros, os seguintes obxectivos: Favorecer a comunicación positiva entre as persoas participantes Potenciar o uso do galego e ser punto de animación á lectura en galego Propiciar un espazo de ocio creativo, recuperar labores como a calceta Traballar utilizando a calceta como unha ferramenta educativa Favorecer espazos de igualdade e coeducación A actividade ten dous eixos principais: Aprendizaxe guiada de calceta básica Por unha banda, trata de ser un espazo de ocio creativo ao redor da calceta. A proposta é, utilizando a calceta como ferramenta educativa, poder traballar cualidades como a paciencia, a constancia,... así como a posta en valor de actividades tradicionalmente consideradas de mulleres, tratando de crear un espazo axeitado para favorecer a igualdade e a coeducación. Espazo de tertulia e debate ao redor da calceta Por outra banda, trata de ser un espazo de comunicación positiva e tertulia. A actividade realizase en horario de tarde. Hai unhas normas básicas, entre elas podemos destacar: a escoita activa, o respeto polas opinións expresadas polas persoas participantes, coidado coa fala... Será tamén un punto de animación á lectura en galego facendo propostas de lectura. As persoas interesadas en aprender a calcetar deberán traer un par de agullas de calceta e unha madeixa de la, as que so queiran participar na tertulia con traer ganas de parolar abonda.
O equipo docente de prácticas e actividades
22
23
Obradoiro de cosmética natural Os pasados 26 e 28 de febreiro, dentro do programa de actividades de dinamización da Residencia, tivo lugar un obradoiro de cosméstica natural impulsado polo equipo docente de Prácticas e Actividades e impartido de maneira desinteresada (feito polo que lle reiteramos a nosa gratitude) pola alumna Belém de Andrade. O obradoiro foi ofertado a toda a comunidade educativa e nel participou tanto alumnado interno como externo e algún docente. Na dita actividade, acadáronse os obxectivos inicialmente plantexados, contribuíndo así a formación transversal do noso alumnado traballando a educación ambiental fomentando a reciclaxe, a educación para a saúde dando a coñecer certos aspectos da cosmética industrial e o consumo responsable fomentando a propia elaboración de produtos. Eses obxectivos eran de maneira xeral: Sensibilizar ó alumnado no respecto polo medio ambiente, encanto ó uso racional dos recursos naturais e a necesidade de reutilizar e reciclar os materias. Transmitir a importancia do coidado do propio corpo, a través do coñecemento daqueles produtos cosméticos otencialmente dañinos para a saúde. Educar no consumo consciente e responsable. Proporcionar ferramentas que doten ós alunos de maior independencia dos círculos comerciais. E máis específicamente: Reutilizar o aceite usado empregado na cociña do IES para a elaborar xabróns. Aprender a realizar de forma artesanal productos de cosmética natural como: xabróns terapeuticos, xabróns decorativos, cremas, bálsamos labiais e pasta de dentes. O obradoiro consistiu nunha pequena introdución teórica inicial arredor dos compoñentes dos produtos cosméticos comerciais e a súa implicación na saúde, aportándose tamén información dos principais ingredientes para a elaboración dos produtos de cosmética natural. Posteriormente fíxose unha introducción de cada unha das elaboracións. Os demáis contidos foron de carácter práctico, transladadando os conceptos para a elaboracion dos diferentes produtos: distintos tipos de xabróns, pasta de dentes, bálsamo labial e crema hidratante. O equipo docente de Prácticas e Actividades. 24
Febreiro—Marzo 2013
VILAMARIN OPINA Do cruceiro ao centro comercial e tiro porque me toca Se o título o deixou igual de frío que as augas do Atlántico, non se preocupe que en breves entenderá o que quero dicir. España vive un auténtico “boom” de centros comerciais a pesares da conxuntura económica. Os alcaldes necesitan o seu chute diario de recalificacións de terreo, as empresas dedicadas a xestionar centros comerciais necesitan crear novos centros cada vez máis grandes para devorar á competencia e as construtoras ven que nesta época é máis rendible construír este tipo de moles, aínda que cerren aos poucos anos, que un bloque de vivendas. Xúntase a fame coas ganas de comer e xa temos o cóctel perfecto da sobreconstrución. Agora que xa entendemos o por que deste sinsentido de capital invertido, pasarei a explicar o meu desacordo con este sector cando se intenta mesturar co noso, o turismo e máis concretamente o turismo de cruceiros. O caso Cancelas, Outlet Tui, e o fantasmagórico Auria de Ourense serán obxecto de estudio para próximos números. Vouvos falar de dous casos en concreto: CC. A Laxe (Vigo) e o CC. Los Cantones Village (A Coruña), antes chamado Puerto del Ocio. Son moi similares: os dous están na costa, os dous abríronse con moita ilusión, son bonitos (en realidade non), tiñan estimacións que avalaban a súa viabilidade e os dous “se estamparon”. Construíronse moi preto do mar, de feito están sobre el. Quen idearon estes centros comerciais cavilaron que xentes da zona e, sobre todo, turistas con cartos frescos traídos en cruceiros serían un branco fácil, xa que por todos é coñecido que cando estamos de viaxe reparamos menos en gastos, estamos máis relaxados e queremos fundir os aforros en ocio. Eu pregúntome: Paráronse estes grandes pensadores en saber o que é un cruceiro? Señores, un cruceiro non é máis cun centro comercial móbil no que os pasaxeiros están encerrados durante días entre escaparates e machucados con publicidade das distintas firmas de moda das que dispoñen a escasos metros dos seus camarotes. Quen lles dixo a vostedes que os turistas ían saír correndo do seu barquiño para irlles mercar a vostedes que por riba lles cobrades o IVE? Pensaban que a proximidade métrica con eles lles ía supor un 25
Os cruceiristas, cando saen dos barcos, o que queren é ver a cidade no tempo escaso que se lles permite, espazos abertos, cousas típicas da nosa gastronomía, nosos paraxes, nosas rúas e en resumo, nosa inigualable Galicia. Vostedes, por suplir esta falta de tipicidade galega nas súas moles de cemento, son capaces de vender “Tipical Queimada takeaway with Conxuro incorporated”. O centro comercial de Vigo construíuse xunto ao coñecido club náutico, despois de moitas trifulcas urbanísticas, por motivos máis que obvios. Actualmente é un lugar triste, baleiro, no que nin a beleza arquitectónica o acompaña, se é que é feo e punto. Vive dos locais chamados “locomotores”, aqueles que de por si son capaces de atraer certa afluencia de clientes que posteriormente poida que visiten outros locais. Ten unha superficie comercial de 13.200 m2 repartidos en tres plantas, dos que só destacan a macro tenda de electrónica, un par de tendas de moda (agonizando) e o cosmopolita ximnasio con fast-food incorporado. A pesares de que os cruceiros atracan diante das súas portas de cristal, maioritariamente recibe visitas da xente da zona, xa que o resto da cidade sérvese da famosa rúa comercial Príncipe e de dous centros comerciais periféricos cunha moi boa oferta. Pola súa banda o centro comercial con nome moi coruñés, Los Cantones Village, tamén se sitúa sobre superficie gañada ao mar e comparte coa súa irmá da cidade olívica a esaxerada dimensión para ser unha construción costeira. Tampouco ten comercios a destacar e tamén se estableceu sobre a errónea idea da atracción de cruceiristas. Como xa dixen, o centro comercial gozaba doutro nome o día da súa apertura. El Puerto del Ocio configurábase como un espazo moderno, co equilibrio perfecto entre shopping e ocio domingueiro, aliñado cunhas impresionantes vistas. Vistas que lle roubaron a un hotel que está preto e que agora goza de sombra 24 horas ao día porque tres plantas de centro comercial dan e regalan sombra. Tras ver que o negocio non arrancaba e que na cidade se inauguraban catro centros comerciais en catro anos (un deles o máis grande de España e o 4º de Europa) só puideron optar por facerlle un lavado de imaxe e intentar levar o barco de cemento por outro rumbo. A día de hoxe vai a medio lume, aínda que a directiva enorgullécese de conseguir, dende a súa metamorfose, un par de novos inquilinos para os seus locais. Señores, que dúas consellerías lle aluguen uns baixiños a modo de oficinas non é caso de facer prensa. Fágannos un favor e non nos volvan roubar as costas con: eu recalifícoche a ti, ti constrúeslle a el, el que pida un préstamo e tras enchermos os petos os tres, presentamos o caso a concurso de acredores e xa me encargo eu de novo de pedir cartos para demoler o edificio e poder facer política delo.
Por: N.A.
26
Ribeira Sacra: “Proxecto patrimonio da humanidade” A Ribeira Sacra é unha zona de grande interese paisaxístico que comprende as ribeiras do río Sil e do río Miño. Situada na zona sur da provincia de Lugo e no norte da provincia de Ourense, decidiuse que a capital de dita zona fose a cidade de Monforte de Lemos (Lugo). O termo "Ribeira Sacra" procede da Idade Media, ao seu comezo pensouse que a orixe da súa denominación estaría no latín "Rivoira Sacrata" e que podería responder á inmensa cantidade de mosteiros e templos situados nos monumentais canóns e ladeiras que están presentes ao seu redor. Actualmente pódense visitar 18 mosteiros, entre os que podemos destacar os situados no Parador de “San Estevo de Ribas de Sil”, no Concello de Nogueira de Ramuín (Ourense), e o de Monforte de Lemos, xa que a maior parte do tramo do Canón discorre no concello de Pantón, provincia de Lugo. A Ribeira sacra está unida, respecto aos seus monumentos, á época románica; esta chea de monumentos románicos tanto civís como relixiosos . Respecto aos monumentos civís, podemos encontrar unha variedade de pazos, pontes e castelos localizados en Castro Caldelas , Monforte de Lemos, Quiroga, San Pedro de Bembibre, etc. En canto aos monumentos relixiosos podemos atopar numerosos mosteiros e igrexas en Portomarín, Parada do Sil , Pantón, Monforte de Lemos, etc. Pero a Ribeira sacra non é tan só monumentos, senón que dispón dunha fermosa paisaxe e dunha rica gastronomía. A ribeira sacra conta con monumentos naturais e espazos protexidos, como por exemplo e entre outros moitos, os Ancares – Courel; este é o maior espazo protexido de Galicia, con un grande interese debido a variedade de hábitats dos que dispón. Outros lugares de interese que podemos atopar ao longo da ribeira Sacra son: Cabeza de Manzaneda, Montefurado, e numerosos miradoiros como Cabo do Mundo. A gastronomía da Ribeira Sacra é un paraíso para os sentidos debido a que conta con excelentes carnes da terra, produtos da horta... e dos marabillosos ríos que percorren a Ribeira Sacra. Sen esquecernos do polbo á feira, xa que o interior de Galicia ten fama de facelo mellor, nin do pan e as empanadas galegas; todo isto sempre acompañado por un bo viño da Ribeira Sacra con Denominación de Orixe. Por: Ana e Cristian
27
Febreiro—Marzo 2013
DESTINOS Colonia Colonia é a cuarta cidade máis grande de Alemaña e unha das máis buliciosas. Con máis de un millón de habitantes, esta cidade está considerada como unha das cidades do amor. Non hai máis que pasear polas súas rúas, observar a súa arquitectura e a calor das súas xentes para deixarse levar. Antes de partir a ver a cidade de Colonia é imprescindible ir visitar o maior monumento da cidade e Patrimonio da Humanidade: a catedral, máis coñecida como o Kölner Dom, de estilo gótico e cunha altura de 157 metros. É unha das máis bonitas do mundo, e ademais, podemos dicir como peculiaridade, que alberga as reliquias dos tres reis magos. As súas torres en pico parecen sacadas dunha película de fantasía e, si se miran dende abaixo, parece que tocan o ceo. Pero por dentro non é menos impresionante: as súas grandes vidreiras exclusivas amósannos todo o esplendor que viviu a cidade ao seu nacemento. Fotografía de Antonio Zugaldia
Por que non empezar a visita á cidade dando un paseo a beiras do Rhin? Este río, sobre o que se asenta a cidade de Colonia, está cheo de historia. Unha das primeiras mostras de historia que podemos ver son as fachadas centenarias de cores que antigamente foron maxestosas casas, e que hoxe, restauradas, son parada obrigada para os amantes do romanticismo. Máis adiante, seguindo os pasos do río, chegaremos a outro punto onde quizais os máis aventureiros e soñadores queiran ter ese momento especial. Falamos dunha das moitas pontes que cruzan o río e que dende fai anos, contén os pequenos desexos dos namorados que quixeron deixar inmortalizado o seu amor para sempre, colgando un candado cunha cita, ou cos seus nomes. Antes de seguir descubrindo a cidade podemos visitar un deses recunchos deseñados para un momento de felicidade e agarimo. Fálolles de Merzenich, unha clásica bakery fundada en 1986 onde poderemos compartir un anaco de torta, doces pans recén feitos, e porque non, algún que outro momento romántico. 28
Despois de probar uns suculentos bocados, non podemos deixar pasar a oportunidade de pasear polo parque Rheinpark. Este é un dos parques máis populares de Colonia, sito na beira dereita do río Rhin. Ademais conta con gran cantidade de atraccións e actividades que non nos podemos perder. Para rematar a noite, que tal un recuncho italiano onde acabar de namorar? No restaurante Etrusca o trato é moi amable e a súa comida caseira, especializada en receitas de Sicilia e Cerdeña, fai as delicias dos padais máis exquisitos. A visita no podería acabar doutra maneira que durmindo no Antik Hotel Bristol, un pequeno establecemento de tres estrelas de xestión familiar que ofrece habitacións con mobles dos séculos XVIII e XIX.
Por: Ángel y Álvaro
29
Febreiro—Marzo 2013
A RECEITA DO MES Entrecosto á pementa Ingredientes: Unha cebola pequena Un vasiño de coñac 900 gr. de entrecosto Media cullerada de maicena Unha cullerada de manteiga Unha culleriña de pementa en gran 250 cc de nata líquida Sal Un vaso de viño tinto
Preparación:
Fotografía de elena-lasrecetasdeelena.blogspot.com.es
Comezaremos preparando a salsa. Picamos a cebola en anaquiños. Unha vez temos a cebola picada machacamos a pementa. Derretemos a manteiga nunha sartén e engadímoslle a cebola e a pementa. Removemos lentamente e deixamos rehogar. Unha vez rehogado botámoslle o coñac e deixamos quecer a mezcla. Unha vez quente prendémoslle lume. Cando apague o lume engadimos a nata e o viño tinto. Removemos a salsa durante un momento e engadímoslle a maicena para espesala. Cando comece a espesar dexámola cocer entre 10 e 15 minutos. Mentres a salsa está cocendo facemos o entrecosto na plancha ou na parrilla botándolle sal por riba. Cando o entrecosto estea ao noso gusto retirámolo do lume, emplatamos e vertémoslle a salsa por riba. Este plato pode acompañarse cunha guarnición de patacas panadera ou de verduras.
30
Febreiro—Marzo 2013
A INICIATIVA DO MES Visita do CIFP A Farixa
31
Febreiro—Marzo 2013
EMPREGO E FORMACION
Bolsas de investigación para cociñeiros e científicos Bolsas para cursar prácticas durante un máximo de 18 no estranxeiro, sendo o obxecto principal das mesmas a innovación tecnolóxica en cociña e disciplinas relacionadas. Serve para centros ou universidades que teñan un convenio coa Fundación Alicia, de non ter convenio pódese realizar pola Escola Universitaria de Hotelería e Turismo da Universidade de Barcelona. Información e inscripción: www.alicia.cat
Prácticas e bolsas no Centro Europeo de Linguas Modernas Este tipo de bolsas son para realizar prácticas de tres a seis meses máximo con un importe de 686,00€/ mes para aprender linguas modernas. Os bolseiros traballarán en dous niveis: A especialización web e pranificación de especialización. Os alumnos deberán ser estudantes de postgrado. Deben ser plurilingües e escribir adecuadamente, ter coñecementos de informática . Información: www.xuventude.net
Requisitos económicos para bolsas de estudos do curso 2012-2013 Este tipo de bolsas poden ser solicitada por: Bacharelato, formación profesional, ensinanzas deportivas ou artísticas, estudos de idiomas realizados en escolas oficiais, ensinanzas universitarias, estudos relixiosos ou militares. Tipos de bolsas: desprazamento, residencia. Requisitos académicos para o curso 2013-2014: os matriculados por primeira vez deberán acreditar unha nota de acceso á Universidade de 6,50 puntos para solicitar e os solicitantes de estudos posteriores terán que ter uns porcentaxes que se poden consultar na seguinte páxina: www.xuventude.xunta.es
Subvencións de entidades locais para realizacións de tarefas de información en oficinas de turismo O organismo “turismo Rías Baixas” convoca subvencións para a realización de tarefas en Oficinas de Turismo. Poderanse solicitar un máximo de dúas bolsas de colaboración. Para acceder á convocatoria debe ser membro dun país da UE ou ter un título de Diplomatura ou Ciclo Superior. Máis información en: www.depontevedra.es 32
OFERTAS DE EMPREGO DO IES VILAMARIN: AXUDANTE DE CAMAREIR@ PARA CAFÉ EN OURENSE Café Arábica en Ourense precisa axudante. Incorporación inmediata. Persoa e tlf. de contacto: Carlos Abellás 675 77 89 79
COCIÑEIR@ PARA RESTAURANTE EN OURENSE Restaurante La Zamorana precisa urxentemente cociñeir@ en xornada completa. Persoa e tlf. de contacto: Eva/ Claudio Rguez 650 25 72 22 / 988 20 10 43
CAMAREIR@ PARA RESTAURANTE HOTEL EN CHANTADA Restaurante HOTEL Mogay precisa camareir@ a media xornada. Persoa e mail de contacto: Jacobo Lorenzo info@restaurantemogay.com
CAMAREIR@ PARA RESTAURANTE EN CHANTADA Restaurante Mesón Asador Casa Mariño en Chantada precisa camareir@ en xornada completa. Persoa e tlf. de contacto: Jesús 982 44 00 77
COCIÑEIR@ PARA RESTAURANTE EN PEREIRO DE AGUIAR Restaurante Don Franque precisa cociñeir@ en xornada a convir coa empresa. Persoa e tlf. de contacto: Jorge/Antonio Villar 988 25 63 36
CAMAREIR@ E COCIÑEIR@ PARA RESTAURANTE EN OURENSE Restaurante Auria alimentación en Ourense precisa cociñeir@ e camareir@ a xornada completa ou turno a convir. Persona, mail e tlf. de contacto: David Corzo; 988 31 01 07; valdeorras2007@hotmail.com;
COCIÑEIR@ PARA CAFÉ BAR EN OURENSE Café bar Con Ganas en Ourense precisa cociñeir@ a xornada completa ou turno partido. Persoa e tlf. de contacto: Antonio Gómez; 988 37 51 60/ 661 95 25 22
33
COCIÑEIRO E CAMAREIR@ PARA RESTAURANTE EN OURENSE Restaurante Nova en Ourense precisa camareir@ para fin de semana (venres e sábado, turno de noite) e cociñeiro a xornada completa en turno partido. Persoa, mail e tlf. de contacto: Daniel Guzmán; dani@novarestaurante.com/julio@novarestaurante.com; 988 21 79 33/ 633 82 60 40 (preferentemente de 10:00 a 12:00H)
COCIÑEIR@ E CAMAREIR@ PARA RESTAURANTE EN XINZO DE LIMIA Restaurante Europa en Xinzo de Limia precisa cociñeir@ e camareir@ en xornada completa (turno a convir coa empresa) ou posibilidade de media xornada. Persoa, mail e tlf. de contacto: Anxo Louzán; anxo@xiama.es; 988 10 63 81
COCIÑEIR@S PARA RESTAURANTE TAPERÍA EN OURENSE Restaurante Tapería en Ourense precisa dous cociñeir@s en xornada completa ou media xornada e fins de semana. Persoa, tlf. e mail de contacto: José Antonio Freire, 687 40 66 58; freire@pozosdebarrenafreire.com
COCIÑEIR@ PARA RESTAURANTE EN OURENSE Restaurante de nova apertura en Ourense precisa cociñei@ en xornada completa. Imprescindible titulación, estar inscrito como demandante de emprego e recoller a documentación para a entrevista na Oficina de Emprego da Ponte (R/ Francisco Blanco nº2, Ourense). Tlf. e mail de contacto: 988 37 30 98; oficina.emprego.ourenseaponte@xunta.es
ALUGUER DE CONFEITARÍA EN OURENSE Alúgase a confeitaría Sila en Ourense por xubilación. Negocio en funcionamento. Dous meses de aprendizaxe cos donos. Persoa e tlf de contacto: Lola Rodríguez, 988 20 66 10 / 609 84 13 61.
COCIÑEIR@ PARA RESTAURANTE EN OURENSE Restaurante en Ourense precisa cociñeir@ a xornada completa ou partida. Imprescindible titulación e experiencia. Búscase unha persoa ordenada, creativa, traballo en equipo e recursos para a xestión do traballo en cociña. Persoa e tlf de contacto: Lourdes González, 647 962 713.
COCIÑEIR@ PARA RESTAURANTE EN OURENSE Restaurante O Tío Juancho en Ourense busca cociñeiro en xornada completa (con posibilidade de media xornada). Imprescindible experiencia. Persoa, tlf. e mail de contacto: Mª José Salgado, 619 16 21 73; maria.s.janeiro@hotmail.com
34
PÁXINAS DE INTERESE: www.infojobs.net www.turijobs.com http://www.tendancehotellerie.fr/offres-d-emploi/
Para máis información contactar no teléfono: 988 28 60 13 ou no Departamento de orientación: Sonia Ferro.
35
36