Dushi Curaçao

Nederlandse Cariben, here I come (again)! De laatste keer dat ik op Curaçao was, vierde ik vakantie met mijn zoon. Nu is het me-time en staat de reis geheel in het teken van duiken. Maar uiteraard verkennen we het eiland ook boven water.

Ga je mee?

Het is weer lekker druk op Schiphol. Bij de incheckbalie staan mensen opgewonden te praten of juist chagrijnig te kijken, omdat het volgens hen niet opschiet. Een lange rij slingert de vertrekhal in, allemaal mensen die naar Bonaire of Curaçao gaan. Achteraan sluiten maar! Mijn reisgezel en onderwaterfotograaf Daniel heeft zijn onderwatercamera mee, maar dit keer niet in een rugzak. We hebben helaas maar een beperkt aantal kilo‘s dat we mee kunnen nemen, dus zijn rugzak zit ook al volgepropt met zijn laptop, harde schijven en lenzen. Door creatief na te denken, heeft Daniel nu zijn onderwatercamera meegenomen als ‘handtas’; geheel in elkaar gezet, met een handig hengsel eraan. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, loopt hij rond met zijn camera als tas. Bij een enkele controle wordt even gefronst, maar hij kan overal doorlopen. Eenmaal in het vliegtuig haal ik opgelucht adem, dit was een test, maar godzijdank mag de camera op deze manier mee! Want die hebben we wel nodig. Na een rustige vlucht landen we op onze eindbestemming. Wanneer we uit het vliegtuig stappen en de warme lucht mij omhelst, overspoelt mij een gevoel van blijheid: hier heb ik zo naar uitgekeken! We zijn op Curaçao!

Slangenbaai Als Huisrif

De lizardvis ligt met zijn bek wagenwijd open. De poetsvis neemt zijn taak heel serieus: alle hoekjes en gaatjes worden gereinigd. Ik heb een hekel aan de tandarts, maar hier kan ik uren naar kijken. Zachte koralen wiegen heen en weer in de lichte stroming en ik lach om de gekke koffervissen die overal rondzwemmen. Ze lijken altijd problemen te ondervinden met de zwaartekracht, zo grappig om te zien! Achter me hangt Daniel voor een stuk koraal iets te fotograferen. We hebben geen haast, geen druk. Geen groep die op ons wacht, geen gids die zijn verplichte rondje wil zwemmen. We zijn heerlijk relaxed aan het kantduiken bij Slangenbaai, in ons eigen tempo. De naam van de duikplaats komt van de zandalen die hier ooit in grote aantallen te vinden waren. Slangenbaai is een klein strandje met een golfbreker van grote rotsblokken. Vanaf het strandje loop je zo het water in, dat rustig afloopt. Het ondiepe plateau bestaat uit zand en koraalresten. Vanaf 5 meter diepte begint er steeds meer rif te ontstaan, de drop-off start op 10 meter diepte. Wij blijven op 9 meter, een mooie diepte voor een lange duik. We genieten van de vele harde koralen, allerlei soorten sponzen en alle soorten tropische vissen die rondzwemmen. Een dikke schorpioenvis ligt gecamoufleerd te zijn op de bodem en een jawfish weten we heel leuk vast te leggen op de video. Wat een dansskills heeft dit visje, jaloersmakend! Heel erg leuk zijn de kerstboomwormen die in alle kleuren uit het koraal priemen. Het allermooiste is nog wel dat ons appartement alweer te zien is als we onze hoofden boven water steken. Slangenbaai is namelijk het huisrif van Waterside Appartments! We hoeven enkel een trap op te lopen en we zijn alweer ‘thuis’. Beter kan niet. Het kleinschalige appartementencomplex ligt verborgen aan een kleine zijweg, centraal gelegen in het midden van het eiland. Als je wilt ontspannen en relaxen, ben je hier echt op het juiste adres. Het appartement is geweldig, we hebben allebei een eigen slaapkamer. Het appartement is verder heel ruim, een enorme woonkamer met tv (waarom die erin zit?) een keukentje, wasmachine en airco. We zitten op de begane grond en op het ruime terras staan meerdere ligbedden en tafels met stoelen. Met recht voor de deur het allerbelangrijkste: de Caribische Zee!

ZELF KOKEN

We willen niet te veel geld uitgeven aan restaurants en we vinden het ook super om na een lange dag duiken lekker bij het appartement te blijven. Bij de supermarkt halen we een grote voorraad zodat we even vooruit kunnen. We zijn de enigen in het appartementencomplex en ’s avonds hebben we het terras helemaal voor onszelf – net zoals de BBQ! Luisterend naar het sissende vlees en het rustgevende geluid van de golven, zien we de zon ondergaan. De lucht kleurt bloedrood, het lijkt wel alsof de hemel in brand staat. Het is volop genieten. Ik mis mijn zoon, maar het is ook heerlijk om echt even me-time te hebben en weer op te laden. Kan ik hem straks thuis weer al mijn energie geven!

DUBBEL MOOI

O nze reis staat geheel in het teken van het kantduiken. Want ja, dat kan niet alleen op Bonaire, dat kan ook op Curaçao! Wat is het heerlijk om niet op anderen te hoeven wachten en gewoon te vertrekken wanneer jij daar zin in hebt. Dat komt in ons geval ook mooi uit, want de jetlag hakt er nog flink in. Om 05.30 uur zitten we al aan een Senseo-koffie en frosties met melk. De maan staat zelfs nog aan de hemel. Langzaam zien we de zon opkomen, terwijl we onze video’s en foto’s van de vorige dag verwerken. Als we klaar zijn, pakken we onze duikspullen en laden het in onze pick-uptruck, die we tot onze beschikking hebben. Curaçao kent meer dan 85 duikstekken en bij ons om de hoek zijn er genoeg te vinden. Keus genoeg! Double Reef hebben we meerdere keren aanbevolen gekregen, dus we besluiten daar een duik te maken. In de duikgids Curaçao lezen we meer over de stek en waar we op moeten letten. Met Maps.me, een offline Google Maps, rijden we binnen tien minuten naar de duikstek. De parkeerplaats ligt direct aan het strand en is geheel verlaten. Een gedrongen man zit in een soort bushokje, maar het lijkt erop dat hij lang kan wachten eer er een bus komt. De instap ziet er enigszins uitdagend uit. Redelijk hoge golven stromen onze kant op en botsen op de losse stenen. Dat wordt dus goed oppassen met te water gaan! Bij de auto trekken we in alle rust onze setjes aan en lopen naar het water. De pick-up laten we leeg achter; we hebben geen kostbare spullen meegenomen. Helaas worden auto’s vaak opengebroken. Zeker van duikers als zij onder water liggen. Het is even ploeteren, maar eenmaal onder overspoelt me een gevoel van rust. Hoewel het zicht nog te wensen overlaat, zie ik een enorme school doktersvissen voorbijzwemmen. Ik ben er al snel achter waarom het zicht zo slecht is; los zand wordt in de branding omgewoeld door de sterke golven. Naarmate we de 5 meter naderen, wordt het zicht stukken beter. Een goudgevlekte slangaal schiet onder ons door. Wat is ie mooi! Ik snap waar zijn naam vandaan komt, want zijn gouden stippen schitteren in de zon. Helaas is hij zo snel, dat we hem niet vast kunnen leggen. We zwemmen door en wiegen zachtjes heen en weer in de lichte deining. Dan komen we uit bij het eerste rif (er zijn er namelijk twee: vandaar de naam Double Reef). WAUW. Wat is het hier mooi! Enorme bekersponzen, harde en zachte koralen in overvloed. En nog meer kleuren sponzen in alle kleuren van de regenboog. Trompetvissen zweven verticaal boven het rif, terwijl rode glasoogbaarzen vanuit hun holletjes naar ons loeren. Een enorme vijlvis zwemt langs, op de voet gevolgd door weer een hele school doktersvissen. Ook hier zijn weer heel veel smooth koffervissen. Ik schrik me kapot van een felle flits die bliksemsnel op mijn masker afkomt. Een venijnige damselfish is denk ik net papa geworden. Meerdere keren zwemt hij dreigend op me af met zijn nog niet eens 10 cm grootte. Dapper baasje! We komen uit op de zandvlakte, waar allemaal barbelen de grond afstruinen met hun kriebelende baarddraden op zoek naar eten. Hier moeten we goed rondkijken, dit is het stuk waar vaak schildpadden worden gespot. En ja hoor, daar is er al eentje! Het is een jonkie en hij zwemt net aan de oppervlakte. Ik blijf hem nastaren, hopend dat hij snel beneden komt. Dan seint Daniel me. Hij maakt het schildpadgebaar en spreidt zijn armen tot meer dan een meter. Verderop zie ik een enorm schild van een schildpad die rustig ligt te slapen. Een erg fotogenieke plek heeft hij helaas niet uitgekozen, hij ligt naast een soort dikke paal die is afgezonken. Maar nieuwsgierig is deze grote jongen wel. Daniel komt voorzichtig dichterbij met zijn camera, maar blijft dan stilhangen. De schildpad besluit namelijk zelf toenadering te zoeken. Het lijkt net alsof hij zijn hoofd even schuin houdt, en zichzelf bewondert in de domelens van de camera. Hij wil er toch het mijne van weten en tikt met zijn snuit tegen de zonnekap. Hij probeert er zelfs enkele happen van te nemen! Ik moet heel hard lachen om deze leuke schildpad. Als hij er genoeg van heeft, zwemt hij rustig weg om naar de oppervlakte te gaan.

Schildpaddenmandje

Het tweede rif ligt dieper, en we blijven op 15 meter. Wauw, ook hier is onwijs veel koraal te vinden, wel veel meer hard koraal. Gigantische hersenkoralen en meerdere soorten pilaarkoralen reiken tot zover het oog kan kijken. Wat een ontzettend mooi rif. Dan zie ik wel iets heel bijzonders. Een enorme bekerspons heeft zich als een soort schaal gevormd op een steen. En daarin ligt… een schildpad! Het is eigenlijk net een kattenmandje, maar dan met een schildpad erin. Het ziet er heel komisch uit. Kleine poetsvisjes zijn bezig om hem schoon te maken en hij lijkt flink te genieten. Hij past echt nét in dit lekkere bedje dat hij heeft gevonden, want een vin steekt een beetje uit. Daniel seint dat hij op de 100 bar zit en we besluiten weer terug te gaan naar het eerste rif. Daar krijgen we geen genoeg van alle mooie koralen en de vele kleurrijke vissen. Het water uitkomen gaat veel makkelijker dan erin, ik beweeg mee met de golven en sta binnen no-time aan de kant. Bij het restaurant van Scuba Lodge dat direct aan zee ligt, genieten we van een geweldige lunch, heerlijk met de voetjes in het zand. Een latte macchiato, omelet met gesmolten kaas en veel te zoete wentelteefjes… Maar dat hebben we ook wel verdiend!

OBESITAS-SCHILDPADDEN

I n totaal verblijven we vier dagen bij Waterside Appartments en verkennen meerdere stekken in de buurt. Ook brengen we een bezoekje aan Willemstad en wandelen over de Pontjesbrug en verwonderen ons over de vele kleurrijke pandjes. Maar dan is het tijd voor onze volgende stop: Westpunt! Dit is een gebied in het uiterste noordwestelijke deel van het Caribische eiland, in de jaren 1860 gesticht door pas vrijgelaten slaven. Westpunt is dunbevolkt en daardoor heel rustig. Er is veel ruige natuur met enorme cactussen en struiken met nasty stekels. Heuvels domineren het landschap en de Christoffelberg steekt er ver boven uit met