CURAÇAO CURAÇAO DUIKVAKANTIE

zijn 372 meter hoogte. ’s Avonds rijden we richting All West Appartments en het is al pikkedonker wanneer we aankomen. Op zich is dat niet erg, ik vind het altijd heel leuk als je ’s ochtends wakker wordt en ziet hoe mooi het is. En mooi, dat is het! Want ik ben hier al eerder geweest met mijn zoon. Wat hebben we toen genoten. En ik geniet nu weer wanneer ik in de vroege ochtend de gordijnen opentrek. Het complex is gebouwd op de kalkstenen klippen en biedt schitterend uitzicht op het kraakheldere, azuurblauwe water van Playa Piskado. Kleine vissersbootjes vastgemaakt aan boeien, dobberen rustig op het water. Links is een kleine pier, waar al enkele vissers een collega helpen zijn ‘buit’ aan land te tillen. Ter plekke wordt de vis schoongemaakt onder een kleine overkapping en verkocht aan lokale bewoners. En dat is nu precies wat deze plek voor duikers en snorkelaars zo interessant maakt: de vissers gooien de visresten terug in zee en daar komen heel veel schildpadden op af. Het kan hier daarom overigens wel een gekkenhuis zijn. In het Inflight Magazine van TUI stond een top 10 van must do op Curaçao. Daar stond Playa Piskado ook in vermeld. Het gevolg is dat hele busladingen met mensen naar het kleine strandje trekken en allemaal het water in gaan. Het aantal schildpadden is door corona overigens wel gereduceerd. Eerst was de kans groot dat je rond de 17 schildpadden zou zien, nu is dat veel minder. Nog 7 exemplaren doen de baai aan en dit zijn ook andere schildpadden dan voorheen. Tot grote vreugde van het Sea Turtle Conservation, omdat dit betekent dat de schildpadden zich weer meer verplaatsen.

VISHAAK

Maar, eerst ontbijt. Het studioappartement waarin ik zit is ruim, heeft een mooie tweepersoonsslaapkamer en een eigen badkamer. Het is brandschoon, alles lijkt wel nieuw. Genoeg handdoeken, extra lakens, een bakje met zeepsop en twee handdoekjes, schuursponsje: aan alles is gedacht. Uiteraard ontbijten we buiten en ik slaak een verrukte kreet als ik een schildpad zie zwemmen. En nog een. Dat is het voordeel van het heldere water: je kan alles goed zien! Snel werk ik de laatste frosties naar binnen en ren bijna naar het duikgedeelte- hoewel, dit is nogal overdreven. Dit bevindt zich tien stappen van mijn deur... We maken de sets in orde, pakken wat lood, kleden ons om en lopen opgewonden de trap af naar het strand. Eenmaal kopje onder zien we een felwitte zandbodem. We koersen richting de steiger, en enthousiast sein ik naar Daniel. Schildpad!!! Rustig komt de groene schildpad aanzwemmen en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Al snel volgen er meer, allemaal koersen ze richting de steiger. Ze weten precies waar ze moeten zijn. Daar beginnen ze gretig aan vissenkoppen te vreten die net in het water zijn gegooid. En vreten is het, gulzig schrokken ze de gratis snacks naar binnen. Een hele kleine groene schildpad wil ook gebruikmaken van het lopend buffet, maar een grotere variant ziet dat niet zo zitten. Hij trekt het stuk vis uit

200% schildpaddengarantie bij Playa de mond van het kleintje en duwt hem hard weg. Het kleine zeeschildpadje kiest het hazenpad en besluit om maar iets verderop aan de restjes te knabbelen. De schildpadden kunnen hun lol niet op. Het aantal snorkelaars blijft beperkt tot drie, helemaal prima. Dan zie ik een schildpad met een grote haak in zijn bek, de vislijn hangt er nog half aan. In een impuls grijp ik zijn schild, kijkend naar Daniel die het ook doorheeft. Maar het dier is veel te sterk. Het voelt ook onwijs verkeerd, om hem zo vast te houden, want hij trekt me zelfs een stukje vooruit. Ik kan hem niet houden en laat hem los. Letterlijk verslagen, zie ik hem wegzwemmen. Sorry, schitterend dier. We steken onze hoofden even boven water en overleggen. Als we hem weer zien, pakt Daniel hem en verwijder ik de vishaak. Naarstig kijken we onder water om ons heen, maar hij blijft weg. Na een kleine tien minuten komt hij toch weer opdagen! Met bonzend hard kijk ik naar Daniel, die hem ook al in de gaten heeft en naar hem toe zwemt. Stevig pakt hij hem vast. Het is toch een forse schildpad, maatje large, dus sterk is hij wel. Wild slaat het dier met zijn vinnen om zich heen. Dit vindt hij niet leuk! Daniel neemt hem in de houdgreep en gaat rechtop staan, de schildpad met enkel zijn onderlijf in het water. Het ziet er vreemd en onwerkelijk uit: Daniel die een schildpad voor zijn buik geklemd houdt, die inmiddels zijn vinnen ontspannen naar beneden houdt. Maar dat betekent niet dat hij niet kan bijten! Wanneer ik de eerste poging doe om de vishaak te verwijderen, bijt hij keihard in mijn duim. AUW! Dat doet echt zeer! Wanhopig kijk ik naar de haak in zijn bek, die helemaal in zijn wang gehaakt zit. «Kan er iemand misschien even helpen?» roep ik naar de mensen op de steiger, die apathisch staan toe te kijken wat we toch aan het doen zijn. Een jongen springt in het water, maar voordat hij ons bereikt, heb ik al wat bedacht. Ik kan het me niet meer herinneren, maar pak mijn loodpocket en steek deze voorzichtig in de openstaande bek van de schildpad. Zo kan ik rustig, maar vooral ook snel, de haak verwijderen. Dit loodsysteem werkt dus echt perfect als je snel je lood wilt afwerpen – of in ons geval, een schildpad wilt helpen. Daniel laat de schildpad weer vrij, die snel weg zwemt. Later zien we hem nog een keer bij de steiger, knabbelend aan een vissenkop. Gelukkig heeft hij er geen stress aan overgehouden.

Dagje Bootduiken

E én dagje smokkelen we met kantduiken. Bij Westpunt liggen twee schitterende duikstekken en die zijn enkel per boot bereikbaar. Of je moet wel heel halsbrekende toeren uithalen om daar veilig te komen vanaf de kant… Het mooie is dat op slechts 5 minuten rijden van ons appartement duikcentrum Go West Diving te vinden is, direct aan het strand. Bij dit appartement hebben we trouwens ook een eigen pick-up gekregen. De sleutel lag al klaar op het aanrecht. Zo fijn, al die vrijheid! Met nog twee andere duikkoppels gaan we aan boord.

Eerlijk toegegeven: wanneer we uitvaren met de boot en de wind door mijn haren strijkt, merk ik dat dit toch ook wel het ultieme gevoel van een duikvakantie geeft. De klippen en verborgen grotten zijn prachtig en vliegende vissen zweven voor de boot uit. We duiken bij Paradise en Watamula, beide duikstekken al even mooi. Hoewel Watamula wel echt de kroon spant. Omdat deze stek op het uiterste westelijke puntje ligt, komen meerdere stromingen samen. Door de diepe drop-off om het eiland, wordt daardoor voedselrijk water omhoog gestuwd. Daar komt heel veel leven op af, en dat merken we. Watamula is net een grote onderwatertuin. Allerlei soorten kleurrijke sponzen, enorme pilaarkoralen die steden op zich lijken te vormen, bossen vol zwierende zeepluimen en diverse soorten gorgonen… Ik kijk mijn ogen uit. En er lijkt ook geen einde aan te komen. Het is net een

Voordelen Kantduiken

- Je hoeft nooit op iemand te wachten (tenzij je een trage buddy hebt)

- Te druk op een duiksite? Dan rijd je gewoon door

- Je bent niet afhankelijk van een groep waar je gaat duiken

- Je duikt in je eigen tempo

- Bij ons verblijf waren ook tanks aanwezig, je hoeft dus niet speciaal naar een duikcentrum