Met dank aan de Europese Unie: het microproject Interreg France-Wallonie-Vlaanderen: SALAMANDRA!
Project ter bescherming van de Salamandra salamandra ofte vuursalamander. De meeste Natuurpunters weten wel dat er in de bossen in onze streek vuursalamanders voorkomen, maar zeldzaam zijn diegenen die ze reeds hebben gezien. De meesten kennen ze van op foto: geel en zwart, tot 20 cm groot, prachtig dier!
Z
e zijn moeilijk te spotten omdat het nachtdieren zijn en bovendien heeft de volwassen vuursalamander slechts een beperkt leefgebied waarbij hij zich zelden verder dan een paar tiental meter van zijn schuilplaats waagt. Enkel tijdens de nazomer en vroege herfst gaan ze op pad, dan gebeuren immers de meeste paringen; vooral de mannetjes zijn dan actiever en durven zich verder te begeven op zoek naar gewillige vrouwtjes. Is het echter te droog en/of te koud, dan blijven ze inactief, wachtend op betere tijden. Om ze te spotten moet men dus ’s nachts het bos in, gewapend met de zaklamp, best tijdens de paringsperiode in het najaar. Ook in het vroege voorjaar kan men er zien, dan echter meer vrouwtjes op zoek naar een geschikte waterpartij om de in hun buik wriemelende larven te gaan afzetten. Want ja, ook dit maakt de vuursalamanders uitzonderlijk: ze leggen geen eieren zoals kikkers, padden en watersalamanders, maar wel volledig gevormde larfjes! Naar het schijnt meestal een paar tientallen tegelijk, max 70 vond ik in de literatuur. Zoals alle amfibieën zijn ook de vuursalamanders de eerste levensmaanden waterbewoners en ademen ze door kieuwen; wanneer ze 4 tot 6 cm groot zijn maken ze een zogenaamde metamorfose door waarbij de longen zich ontwikkelen en de kieuwen geresorbeerd worden. De leeftijd waarop ze het water verlaten, hangt af van de groeisnelheid en die is afhankelijk van het voedselaanbod. In onze streken is dit meestal 3 à 5 maand, dus meestal tijdens de zomer. foto: Johan Cosijn 27 meander2019_Januari_40p_v3.indd 27
26/12/18 10:12
